Lijf & Lijn
alle pijlers
Waarom een ongezonde relatie met voeding?
donderdag 9 april 2015 om 08:17
Hi! Er vallen mij een aantal zaken op, zowel in het echte leven als op het forum. Ik lees nu een paar maanden mee in verschillende topics op de lijf en lijn pijler. Ik was bezig met een paar kilo afvallen en ik wilde graag ervaringen van mensen lezen in hetzelfde schuitje. Daarnaast deelde ik het af en toe ook met vriendinnen die wel wat kilo's kwijt wilden. En al snel kwam ik erachter dat heel veel mensen een vreemde manier van afvallen hebben. Een manier waarmee ik liever niet geassocieerd wil worden omdat ik het ongezond vind, dus ik besloot niet meer mee te schrijven en er niet meer met al mijn vriendinnen over te praten. Het gaat niet alleen om de manier, maar ook om een denkwijze waaraan ik mij soms 'stoor'.
Er wordt tijdens afvallen vaak veel te weinig gegeten. Onder het mom van: 'ik kon echt niet meer op' of 'hoe minder, hoe beter' met als resultaat dat er na een paar dagen hele erge snaaibuien ontstaan. Terwijl ik juist denk: ik eet voldoende, want ik wil niet dat mijn lichaam te weinig voedingsstoffen binnenkrijgt en ik heb voeding nodig om goed te functioneren. Het doel van de meeste mensen is vaak om al het lekkers maar niet te eten, 'want dat is slecht en dan kom je aan'. Met als resultaat dat ze heel erg verlangen naar iets 'lekkers'. En uiteindelijk, jawel, weer een eetbui krijgen. Terwijl ik juist de denkwijze heb: een keer een stukje chocolade of een bakje chips kunnen geen kwaad áls ik daar zin in heb.
Dan zijn er de vele mensen die eten als een beloning zien, die vinden dat je aankomt als je een bakje chips eet, die vinden dat het goed is om zo min mogelijk te eten en die er eigenlijk helemaal niets van begrijpen en maar wat hypes volgen. Je hebt mensen die jarenlang bezig zijn met kilo's kwijtraken, maar nu ik zelf heb ervaren hoe het gaat, vind ik het toch vreemd dat er massa's vrouwen ieder jaar weer Sonja Bakker, weight watchers of andere diëten proberen. Terwijl het antwoord echt ontzettend simpel is: eet gevarieerd en beweeg voldoende.
Nu is het natuurlijk niet mijn 'probleem' dat zoveel mensen een ongezonde relatie hebben met voeding en afvallen, maar toch begrijp ik niet echt hoe dat kan. Het antwoord is immers simpel. Misschien ben ik hier te veroordelend in? Of is het juist herkenbaar?
Er wordt tijdens afvallen vaak veel te weinig gegeten. Onder het mom van: 'ik kon echt niet meer op' of 'hoe minder, hoe beter' met als resultaat dat er na een paar dagen hele erge snaaibuien ontstaan. Terwijl ik juist denk: ik eet voldoende, want ik wil niet dat mijn lichaam te weinig voedingsstoffen binnenkrijgt en ik heb voeding nodig om goed te functioneren. Het doel van de meeste mensen is vaak om al het lekkers maar niet te eten, 'want dat is slecht en dan kom je aan'. Met als resultaat dat ze heel erg verlangen naar iets 'lekkers'. En uiteindelijk, jawel, weer een eetbui krijgen. Terwijl ik juist de denkwijze heb: een keer een stukje chocolade of een bakje chips kunnen geen kwaad áls ik daar zin in heb.
Dan zijn er de vele mensen die eten als een beloning zien, die vinden dat je aankomt als je een bakje chips eet, die vinden dat het goed is om zo min mogelijk te eten en die er eigenlijk helemaal niets van begrijpen en maar wat hypes volgen. Je hebt mensen die jarenlang bezig zijn met kilo's kwijtraken, maar nu ik zelf heb ervaren hoe het gaat, vind ik het toch vreemd dat er massa's vrouwen ieder jaar weer Sonja Bakker, weight watchers of andere diëten proberen. Terwijl het antwoord echt ontzettend simpel is: eet gevarieerd en beweeg voldoende.
Nu is het natuurlijk niet mijn 'probleem' dat zoveel mensen een ongezonde relatie hebben met voeding en afvallen, maar toch begrijp ik niet echt hoe dat kan. Het antwoord is immers simpel. Misschien ben ik hier te veroordelend in? Of is het juist herkenbaar?
zondag 26 april 2015 om 04:42
Raar dat aan teveel eten altijd een of ander psychisch labeltje komt te hangen. Wat als je in je puberteit mager was, te mager, en ondertussen veel sportte en ook nog 'ns dagelijks 20-30 km moest fietsen? Dan was er geen limiet op de hoeveelheid eten die je mocht hebben. Je kon alles wat er op je pad kwam naar binnen proppen en werd er geen gram dikker van. En als je van eten/snacken en snoepen houdt is dat natuurlijk het ideale plaatje. Maar dat je op 'n punt komt dat je lichaam verandert en opeens wél gaat aankomen van de hoeveelheden die je kan wegwerken, zelfs als je je inname gaat beperken, is voor elke eetliefhebber ronduit frustrerend. Je moet dan op dieet (jahaa, een gezond eetpatroon is een dieet als je gewend bent vele malen meer te mogen wegkanen) en dat dieet is levenslang. Geen wonder dat je dan regelmatig een terugval hebt en verlangt naar de tijd dat je nog ongestraft een grote zak chips en 4 marsen kon wegwerken naast stapels rijkelijk belegde boterhammen en een goed gevuld bord hollandse kost wat je 2 keer volscheptte.
Shoot first, ask questions later!
maandag 27 april 2015 om 17:08
quote:Liefzoontje83 schreef op 25 april 2015 @ 23:26:
Op andere topics gelezen dat je uit het niets opdaagt om kritiek te hebben op iemands eetschema of manier van dieeten.
Zonder iets over jezelf los te laten.
Weet je wat ik denk, dat je gewoon het forum afzoekt om anderen op hun eetpatroon af te zeiken, omdat je waarschijnlijk super onzeker bent over jezelf...Eens met je!Vond het nogal heftig om te lezen.Bij een verkeerd eetpatroon zit er vaak meer achter dan dat je denkt.
Op andere topics gelezen dat je uit het niets opdaagt om kritiek te hebben op iemands eetschema of manier van dieeten.
Zonder iets over jezelf los te laten.
Weet je wat ik denk, dat je gewoon het forum afzoekt om anderen op hun eetpatroon af te zeiken, omdat je waarschijnlijk super onzeker bent over jezelf...Eens met je!Vond het nogal heftig om te lezen.Bij een verkeerd eetpatroon zit er vaak meer achter dan dat je denkt.
maandag 27 april 2015 om 19:41
quote:redbuIIetje schreef op 26 april 2015 @ 04:42:
Raar dat aan teveel eten altijd een of ander psychisch labeltje komt te hangen. Wat als je in je puberteit mager was, te mager, en ondertussen veel sportte en ook nog 'ns dagelijks 20-30 km moest fietsen? Dan was er geen limiet op de hoeveelheid eten die je mocht hebben. Je kon alles wat er op je pad kwam naar binnen proppen en werd er geen gram dikker van. En als je van eten/snacken en snoepen houdt is dat natuurlijk het ideale plaatje. Maar dat je op 'n punt komt dat je lichaam verandert en opeens wél gaat aankomen van de hoeveelheden die je kan wegwerken, zelfs als je je inname gaat beperken, is voor elke eetliefhebber ronduit frustrerend. Je moet dan op dieet (jahaa, een gezond eetpatroon is een dieet als je gewend bent vele malen meer te mogen wegkanen) en dat dieet is levenslang. Geen wonder dat je dan regelmatig een terugval hebt en verlangt naar de tijd dat je nog ongestraft een grote zak chips en 4 marsen kon wegwerken naast stapels rijkelijk belegde boterhammen en een goed gevuld bord hollandse kost wat je 2 keer volscheptte.
dit is zo waar!
Sinds een jaar of anderhalf is dat bij mij ook zo, hormonale veranderingen (zo rond je 30ste begint dat, bij mij dus toen ik 32 werd) en pats, dus de eerste maanden in disbelief stuf door vreten als altijd en dan in eens 8 kilo zwaarder. Nog steeds gezond gewicht, BMI die net de 23 niet aan tikt, maar toch niet de bedoeling.
Nooit psychisch met eten in de knoop gezeten, en nu ik mijn inname beperk ook niet. Vind het voor al vaak een excuus om eerlijk te zijn.
Raar dat aan teveel eten altijd een of ander psychisch labeltje komt te hangen. Wat als je in je puberteit mager was, te mager, en ondertussen veel sportte en ook nog 'ns dagelijks 20-30 km moest fietsen? Dan was er geen limiet op de hoeveelheid eten die je mocht hebben. Je kon alles wat er op je pad kwam naar binnen proppen en werd er geen gram dikker van. En als je van eten/snacken en snoepen houdt is dat natuurlijk het ideale plaatje. Maar dat je op 'n punt komt dat je lichaam verandert en opeens wél gaat aankomen van de hoeveelheden die je kan wegwerken, zelfs als je je inname gaat beperken, is voor elke eetliefhebber ronduit frustrerend. Je moet dan op dieet (jahaa, een gezond eetpatroon is een dieet als je gewend bent vele malen meer te mogen wegkanen) en dat dieet is levenslang. Geen wonder dat je dan regelmatig een terugval hebt en verlangt naar de tijd dat je nog ongestraft een grote zak chips en 4 marsen kon wegwerken naast stapels rijkelijk belegde boterhammen en een goed gevuld bord hollandse kost wat je 2 keer volscheptte.
dit is zo waar!
Sinds een jaar of anderhalf is dat bij mij ook zo, hormonale veranderingen (zo rond je 30ste begint dat, bij mij dus toen ik 32 werd) en pats, dus de eerste maanden in disbelief stuf door vreten als altijd en dan in eens 8 kilo zwaarder. Nog steeds gezond gewicht, BMI die net de 23 niet aan tikt, maar toch niet de bedoeling.
Nooit psychisch met eten in de knoop gezeten, en nu ik mijn inname beperk ook niet. Vind het voor al vaak een excuus om eerlijk te zijn.
