Overig
alle pijlers
1e keer uitgescholden dit jaar..
zondag 18 januari 2009 om 11:25
Het heeft even geduurd, maar gisteren heb ik dan toch weer mijn 1e openbare akkefietje gehad dit jaar.
Situatie: ik was s'ochtends in de AH en goed gehumeurd omdat de gratis koffiemachine het weer deed en ik net zin had in koffie (waar een mens al niet blij van kan worden..). Bij de vleeswaren stonden een vader, moeder en een peuter van 2 of zo. De peuter wilde iets hebben, kreeg zijn zin niet en ging krijsen en stampvoeten zoals peuters dat wel eens doen.
Meestal reageer ik niet, want eerlijk is eerlijk, bemoeienis met andermans kinderen wordt meestal niet op prijs gesteld, maar nu keek ik naar dat jongetje en zei: 'kijk, ik kan ook stampvoeten', trek een gekke bek en begin te stampvoeten. Het jongetje was in een keer stil, maar moeder was not amused: 'Bemoei je niet met mijn kind, stom wijf'!. En die man erachteraan: 'als je een vent was geweest, had je nu een groot probleem met mij gehad'. Ik vond de reacties zo absurd, was 1 tel sprakeloos, en zei toen: 'Oh, ik zie dat hij het niet van een vreemde heeft' en ben meteen doorgelopen, zonder mijn beurt bij de verse vlees/kaas af te wachten.
Overigens vind ik het oprecht jammer dat mijn grapje niet werd gewaardeerd, het kind was namelijk gewoon meteen stil.
Situatie: ik was s'ochtends in de AH en goed gehumeurd omdat de gratis koffiemachine het weer deed en ik net zin had in koffie (waar een mens al niet blij van kan worden..). Bij de vleeswaren stonden een vader, moeder en een peuter van 2 of zo. De peuter wilde iets hebben, kreeg zijn zin niet en ging krijsen en stampvoeten zoals peuters dat wel eens doen.
Meestal reageer ik niet, want eerlijk is eerlijk, bemoeienis met andermans kinderen wordt meestal niet op prijs gesteld, maar nu keek ik naar dat jongetje en zei: 'kijk, ik kan ook stampvoeten', trek een gekke bek en begin te stampvoeten. Het jongetje was in een keer stil, maar moeder was not amused: 'Bemoei je niet met mijn kind, stom wijf'!. En die man erachteraan: 'als je een vent was geweest, had je nu een groot probleem met mij gehad'. Ik vond de reacties zo absurd, was 1 tel sprakeloos, en zei toen: 'Oh, ik zie dat hij het niet van een vreemde heeft' en ben meteen doorgelopen, zonder mijn beurt bij de verse vlees/kaas af te wachten.
Overigens vind ik het oprecht jammer dat mijn grapje niet werd gewaardeerd, het kind was namelijk gewoon meteen stil.
anoniem_68552 wijzigde dit bericht op 18-01-2009 11:25
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
dinsdag 20 januari 2009 om 21:29
Ik zie dat toch iets anders...
Er is wellicht maar een kleine groep ouders die daadwerkelijk laat merken het niet te waarderen, maar een veel grotere groep klemt de tanden op elkander en denkt "laat maar". M.a.w. er zijn veel meer ouders die dit echt niet amusant vinden dan jij schijnt te denken.
Overigens is het niet aan jou om te bepalen of iemands kind daadwerkelijk een handicap/achterstand heeft of niet. Gelieve dit ook niet te doen. Of denk je het alweer zo na een paar seconden beter door te hebben dan de ouders zelf?
Er is wellicht maar een kleine groep ouders die daadwerkelijk laat merken het niet te waarderen, maar een veel grotere groep klemt de tanden op elkander en denkt "laat maar". M.a.w. er zijn veel meer ouders die dit echt niet amusant vinden dan jij schijnt te denken.
Overigens is het niet aan jou om te bepalen of iemands kind daadwerkelijk een handicap/achterstand heeft of niet. Gelieve dit ook niet te doen. Of denk je het alweer zo na een paar seconden beter door te hebben dan de ouders zelf?
dinsdag 20 januari 2009 om 21:41
quote:minny schreef op 20 januari 2009 @ 21:29:
Ik zie dat toch iets anders...
Overigens is het niet aan jou om te bepalen of iemands kind daadwerkelijk een handicap/achterstand heeft of niet. Gelieve dit ook niet te doen. Of denk je het alweer zo na een paar seconden beter door te hebben dan de ouders zelf?
Ik heb even getwijfeld, maar vanwege de toch wat venijnige toonzetting in de laatste zin reageer ik toch even. Waar leid je uit af dat ik bepaal of kinderen een handicap/achterstand hebben? Het zijn toch echt de ouders die hier melding van maken. Ter verdere informatie: van mijn huidige 6 neefjes en nichtjes hebben er 2 ADHD en schijnt er 1 hoogbegaafd te zijn, althans volgens de moeder. Kortom een score van 50%.
Mocht ik een hyperactieve dan wel bovengemiddeld intelligente indruk maken dan moet je dat mij maar vergeven, wellicht ben ik erfelijk belast dan wel beïnvloed.
Nu ga ik echt afsluiten. Succes met de verdere discussie alhier.
Ik zie dat toch iets anders...
Overigens is het niet aan jou om te bepalen of iemands kind daadwerkelijk een handicap/achterstand heeft of niet. Gelieve dit ook niet te doen. Of denk je het alweer zo na een paar seconden beter door te hebben dan de ouders zelf?
Ik heb even getwijfeld, maar vanwege de toch wat venijnige toonzetting in de laatste zin reageer ik toch even. Waar leid je uit af dat ik bepaal of kinderen een handicap/achterstand hebben? Het zijn toch echt de ouders die hier melding van maken. Ter verdere informatie: van mijn huidige 6 neefjes en nichtjes hebben er 2 ADHD en schijnt er 1 hoogbegaafd te zijn, althans volgens de moeder. Kortom een score van 50%.
Mocht ik een hyperactieve dan wel bovengemiddeld intelligente indruk maken dan moet je dat mij maar vergeven, wellicht ben ik erfelijk belast dan wel beïnvloed.
Nu ga ik echt afsluiten. Succes met de verdere discussie alhier.
dinsdag 20 januari 2009 om 21:41
quote:Laura80 schreef op 20 januari 2009 @ 21:22:
[...]
Voor de rest is dit mijn laatste reactie in deze topic. Als Shining, Borodili en Dhelia weer een omslachtige poging willen doen om aan te tonen waarom ik het helemaal verkeerd zie: gefeliciteerd, jullie hebben het laatste woord!
Bo-ro-di-ni
Groetjes en kusjes,
Mij.
[...]
Voor de rest is dit mijn laatste reactie in deze topic. Als Shining, Borodili en Dhelia weer een omslachtige poging willen doen om aan te tonen waarom ik het helemaal verkeerd zie: gefeliciteerd, jullie hebben het laatste woord!
Bo-ro-di-ni
Groetjes en kusjes,
Mij.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 20 januari 2009 om 22:23
Wat betreft dat erfelijk belast vermoed ik dat jij ook een score van 50% hebt, en dan neig ik meer naar de wat drukkere kant...
Maar wat heeft de score in jouw familie eigenlijk te maken met andermans kinderen die een aandoening/handicap hebben? Je suggereert in je posting dat het allemaal maar een beetje onzin is, aandoeningen en handicaps.
Hoe dan ook, ik heb nieuws voor je, de meeste ouders waarderen het niet, ook niet de ouders die beleefd blijven.
Maar wat heeft de score in jouw familie eigenlijk te maken met andermans kinderen die een aandoening/handicap hebben? Je suggereert in je posting dat het allemaal maar een beetje onzin is, aandoeningen en handicaps.
Hoe dan ook, ik heb nieuws voor je, de meeste ouders waarderen het niet, ook niet de ouders die beleefd blijven.
woensdag 21 januari 2009 om 08:02
quote:Laura80 schreef op 20 januari 2009 @ 21:22:
[...]
Voor de rest blijf ik van mening dat het op zich niet vreemd is door op een vriendelijk/grappige manier even contact te maken met kinderen als je ze daarmee kan troosten, uit een driftbui kan trekken of wat dan ook. Ik zie een beetje menselijke interactie waar in publieke ruimtes als sociale smeerolie waar er wel wat meer van mag zijn. Op de een of andere manier ligt dat bij een kleine groep ouders erg gevoelig, volgens mij ook veel gevoeliger dan in vrijwel de meeste andere landen ter wereld waar het veel normaler is om je binnen bepaalde grenzen te 'bemoeien' met andermans kinderen. Ik heb erover nagedacht hoe het komt. Misschien omdat er in Nederland relatief minder gewone kinderen zijn. In Italie heb je kinderen, de een wat drukker, de andere wat rustiger, maar het zijn kinderen. Hier in Nederland hebben kinderen steeds vaker een etiket dat door de ouders volop mee wordt uitgedragen: kinderen zijn autistisch, ze hebben PDD-NOgiets, ze zijn hypersensitief, hoogbegaafd en oh ja niet te vergeten ADHD, allemaal redenen waarom het zeer ongewensd is dat iemand iets doet wat enigszins buiten de strakke opvoed- en omgangsregels valt. Ik overdrijf het een beetje, maar naar ik vrees niet veel.
hmm, ik vind het erg makkelijk om problematiek die bij bepaalde kinderen speelt meteen af te doen als etiketten plakken door de ouders. dat er in italië minder etiketten worden geplakt wil natuurlijk niet zeggen dat er minder problemen zijn. in 1900 ging er volgens de statistieken ook niemand dood aan kanker, simpelweg omdat men niet wist dat het om kanker ging.
volgens mij is er verder trouwens niemand die hier beweert dat je niet zou mogen reageren of wat mogen zeggen tegen een kind. alleen de manier die jij gekozen hebt vind ik erg fout. net als de reactie van de ouders trouwens.
blijf je van mening dat het een normale actie van je was?
[...]
Voor de rest blijf ik van mening dat het op zich niet vreemd is door op een vriendelijk/grappige manier even contact te maken met kinderen als je ze daarmee kan troosten, uit een driftbui kan trekken of wat dan ook. Ik zie een beetje menselijke interactie waar in publieke ruimtes als sociale smeerolie waar er wel wat meer van mag zijn. Op de een of andere manier ligt dat bij een kleine groep ouders erg gevoelig, volgens mij ook veel gevoeliger dan in vrijwel de meeste andere landen ter wereld waar het veel normaler is om je binnen bepaalde grenzen te 'bemoeien' met andermans kinderen. Ik heb erover nagedacht hoe het komt. Misschien omdat er in Nederland relatief minder gewone kinderen zijn. In Italie heb je kinderen, de een wat drukker, de andere wat rustiger, maar het zijn kinderen. Hier in Nederland hebben kinderen steeds vaker een etiket dat door de ouders volop mee wordt uitgedragen: kinderen zijn autistisch, ze hebben PDD-NOgiets, ze zijn hypersensitief, hoogbegaafd en oh ja niet te vergeten ADHD, allemaal redenen waarom het zeer ongewensd is dat iemand iets doet wat enigszins buiten de strakke opvoed- en omgangsregels valt. Ik overdrijf het een beetje, maar naar ik vrees niet veel.
hmm, ik vind het erg makkelijk om problematiek die bij bepaalde kinderen speelt meteen af te doen als etiketten plakken door de ouders. dat er in italië minder etiketten worden geplakt wil natuurlijk niet zeggen dat er minder problemen zijn. in 1900 ging er volgens de statistieken ook niemand dood aan kanker, simpelweg omdat men niet wist dat het om kanker ging.
volgens mij is er verder trouwens niemand die hier beweert dat je niet zou mogen reageren of wat mogen zeggen tegen een kind. alleen de manier die jij gekozen hebt vind ik erg fout. net als de reactie van de ouders trouwens.
blijf je van mening dat het een normale actie van je was?
woensdag 21 januari 2009 om 08:32
Ik begrijp Laura geloof ik wel, sterker nog, dit had ik ook wel kunnen doen in de supermarkt!
Zijn we dan inderdaad zulke zuurpruimen (om het woord toch nog maar eens te gebruiken ) dat we de humor niet inzien van een "raar" persoon? Moet iedereen dan maar de hele dag zo "gewoon" en volwassen mogelijk doen, zodat niemand zich ergens aan kan storen? Da's toch saai? De enige mensen aan wie ik me zou storen zouden de ouders van dat kind zijn.
Als iemand in de supermarkt mijn dochtertje na doet in een driftbui, moet ik daar waarschijnlijk erg om lachen, zelfs al is het de 30ste driftbui van die dag! (Sterker nog, ik doe haar zelf wel eens na als ze zich weer eens volslagen idioot gedraagt, en dat helpt vrijwel altijd. Daar moet ze dan zelf meestal ook alweer om lachen ....Ik vond die reclame dan ook erg grappig)
Zijn we dan inderdaad zulke zuurpruimen (om het woord toch nog maar eens te gebruiken ) dat we de humor niet inzien van een "raar" persoon? Moet iedereen dan maar de hele dag zo "gewoon" en volwassen mogelijk doen, zodat niemand zich ergens aan kan storen? Da's toch saai? De enige mensen aan wie ik me zou storen zouden de ouders van dat kind zijn.
Als iemand in de supermarkt mijn dochtertje na doet in een driftbui, moet ik daar waarschijnlijk erg om lachen, zelfs al is het de 30ste driftbui van die dag! (Sterker nog, ik doe haar zelf wel eens na als ze zich weer eens volslagen idioot gedraagt, en dat helpt vrijwel altijd. Daar moet ze dan zelf meestal ook alweer om lachen ....Ik vond die reclame dan ook erg grappig)
woensdag 21 januari 2009 om 09:02
woensdag 21 januari 2009 om 10:33
Stel je voor zeg.....andermans kind nadoen, hoe haal je het in je hoofd!!!! Mijn kinderen zijn nu groot maar ik had het geen enkel probleem gevonden als ze zich op zo'n idiote manier gedroegen dat iemand ze even nadeed. Aankomen mag niet, nadoen wel!
En wat betreft etiketjes, mij valt het op dat steeds minder kinderen geen etiketje hebben!
En wat betreft etiketjes, mij valt het op dat steeds minder kinderen geen etiketje hebben!
woensdag 21 januari 2009 om 10:40
Nou,
Ik heb geen kinderen, maar geen haar op mijn hoofd die er ook maar over dénkt om zo'n kind na te doen. Misschien is het schaamte, misschien vind ik het gewoon niet belangrijk genoeg.
Ik registreer dat zo'n kind vervelend is, werp een vuile blik zijn/haar kant op (of juist een lachende) en meestal is hij/zij dan stil. Je weet wat ze zeggen over vreemde ogen..........
Misschien ben ik wel saai, debiel, chagrijnig, zonder humor, maar ik zou er echt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel raar van opkijken als ik een volwassene (of dat nu de ouder is of een passant) een kind zag nadoen. Ik zou echt bij mezelf het gevoel hebben dat "die ze niet allemaal op een rijtje heeft". Zoals jullie zullen begrijpen vond ik ook die reclame erg debiel. Maar misschien komt dat ook wel omdat ik geen kinderen heb dus.
Ik kan me de reactie van moeders ook wel een beetje voorstellen, zeker als ze al wat pissig was vanwege haar kind. Misschien dat ik het "stom wijf" liever niet had gezien, maar dat "Bemoei je niet met mijn kind" snap ik echt wel!
Van vaders snap ik niet helemaal waarom hij zo gereageerd heeft, maar goed.. ik ken de situatie ook niet echt heel goed. Misschien was hij wel bang dat zij zijn kind iets aan zou doen ofzo.......................
Verder denk ik dat je in Nederland (en elders ook trouwens) krijgt wat je zaait. Als je vriendelijk bent zullen mensen eerder geneigd zijn om vriendelijk terug te doen, als je chagrijnig bent zullen mensen die neiging minder hebben.
Ik heb op zich weinig problemen in mijn leven met chagrijnige mensen hoor. Als je goed kijkt valt het wel mee.
Als je positief in het leven staat en humor weet te waarderen is het leven zoveel mooier.
Dat merk ik ook op diverse topics die ik heb gelezen. Als je het van de positieve kant bekijkt lees je een reactie veel anders dan wanneer je het van een negatieve kant bekijkt.
We moeten er allemaal vanuit gaan dat het internet natuurlijk een ander fenomeen is dan irl, je kunt je tekst er zo neerzetten als je het bedoelt, maar iemand anders kan dat heel verkeerd opvatten.............................................................
Ik heb geen kinderen, maar geen haar op mijn hoofd die er ook maar over dénkt om zo'n kind na te doen. Misschien is het schaamte, misschien vind ik het gewoon niet belangrijk genoeg.
Ik registreer dat zo'n kind vervelend is, werp een vuile blik zijn/haar kant op (of juist een lachende) en meestal is hij/zij dan stil. Je weet wat ze zeggen over vreemde ogen..........
Misschien ben ik wel saai, debiel, chagrijnig, zonder humor, maar ik zou er echt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel raar van opkijken als ik een volwassene (of dat nu de ouder is of een passant) een kind zag nadoen. Ik zou echt bij mezelf het gevoel hebben dat "die ze niet allemaal op een rijtje heeft". Zoals jullie zullen begrijpen vond ik ook die reclame erg debiel. Maar misschien komt dat ook wel omdat ik geen kinderen heb dus.
Ik kan me de reactie van moeders ook wel een beetje voorstellen, zeker als ze al wat pissig was vanwege haar kind. Misschien dat ik het "stom wijf" liever niet had gezien, maar dat "Bemoei je niet met mijn kind" snap ik echt wel!
Van vaders snap ik niet helemaal waarom hij zo gereageerd heeft, maar goed.. ik ken de situatie ook niet echt heel goed. Misschien was hij wel bang dat zij zijn kind iets aan zou doen ofzo.......................
Verder denk ik dat je in Nederland (en elders ook trouwens) krijgt wat je zaait. Als je vriendelijk bent zullen mensen eerder geneigd zijn om vriendelijk terug te doen, als je chagrijnig bent zullen mensen die neiging minder hebben.
Ik heb op zich weinig problemen in mijn leven met chagrijnige mensen hoor. Als je goed kijkt valt het wel mee.
Als je positief in het leven staat en humor weet te waarderen is het leven zoveel mooier.
Dat merk ik ook op diverse topics die ik heb gelezen. Als je het van de positieve kant bekijkt lees je een reactie veel anders dan wanneer je het van een negatieve kant bekijkt.
We moeten er allemaal vanuit gaan dat het internet natuurlijk een ander fenomeen is dan irl, je kunt je tekst er zo neerzetten als je het bedoelt, maar iemand anders kan dat heel verkeerd opvatten.............................................................
woensdag 21 januari 2009 om 10:47
quote:Missisauga8888 schreef op 21 januari 2009 @ 09:02:
'' Sterker nog, ik doe haar zelf wel eens na als ze zich weer eens volslagen idioot gedraagt, en dat helpt vrijwel altijd. Daar moet ze dan zelf meestal ook alweer om lachen "
Herkenbaar, Sharra. Doe ik ook altijd bij mijn eigen kinderen. Dat werkt als een tierelier!
ik doe dat dus ook, je hebt ook van die kinderen die op een zeiktoon blijjjjjjjven praten, gewoon zeiktoon imiteren, leren ze het heel snel af.
Mijn zus belde een keertje werd helemaal gek van haar zoon, was toen 7 en deed de hele tijd alsof ie "buitenlands was " en zei geen normaal woord meer, alleen maar chaimela ja malai jamaillar chai, zoiets.
ik ernaar toe, het voorleesboek gepakt het verhaal ging zo:chaimela ja malai jamaillar chai etc....
heeft ie dus nooit meer gedaan, beetje humor erin mikken en klein koekje van eigen deeg en ze zien het licht.
had van mij een ander ook mogen doen,
'' Sterker nog, ik doe haar zelf wel eens na als ze zich weer eens volslagen idioot gedraagt, en dat helpt vrijwel altijd. Daar moet ze dan zelf meestal ook alweer om lachen "
Herkenbaar, Sharra. Doe ik ook altijd bij mijn eigen kinderen. Dat werkt als een tierelier!
ik doe dat dus ook, je hebt ook van die kinderen die op een zeiktoon blijjjjjjjven praten, gewoon zeiktoon imiteren, leren ze het heel snel af.
Mijn zus belde een keertje werd helemaal gek van haar zoon, was toen 7 en deed de hele tijd alsof ie "buitenlands was " en zei geen normaal woord meer, alleen maar chaimela ja malai jamaillar chai, zoiets.
ik ernaar toe, het voorleesboek gepakt het verhaal ging zo:chaimela ja malai jamaillar chai etc....
heeft ie dus nooit meer gedaan, beetje humor erin mikken en klein koekje van eigen deeg en ze zien het licht.
had van mij een ander ook mogen doen,
woensdag 21 januari 2009 om 10:52
Nou mijn humeur is toppie, maar toch zie ik best wel veel chagerijnige mensen.
Misschien hebben ze gewoon in almere allemaal een veel te hoge hypotheek, zoiets??
Ik zie ook een hoop leuke mensen, tis niet alleen maar negatief, maar ik vind wel dat het er meer zijn geworden dan ooit.
elke chagerijn is er 1 teveel, zonde van je dag.
Misschien hebben ze gewoon in almere allemaal een veel te hoge hypotheek, zoiets??
Ik zie ook een hoop leuke mensen, tis niet alleen maar negatief, maar ik vind wel dat het er meer zijn geworden dan ooit.
elke chagerijn is er 1 teveel, zonde van je dag.
woensdag 21 januari 2009 om 11:20
Ik heb, met dit topic in mijn hoofd, gisteren in de supermarkt eens extra opgelet en om me heen gekeken. Er zijn me werkelijk géén chagrijnige mensen opgevallen..... Natuurlijk loopt niet iedereen te zingen, kom nou, ze zijn boodschappen aan het doen, lopen niet in een pretpark of op het strand! Maar werkelijk míj viel niets op aan mopperigheid of chagrijn!
En ik woon in een stad vergelijkbaar met Almere.
Maar ik voel me zélf ook goed. Ben tevreden en heb het naar m'n zin. Voel me thuis in Nederland (kan echt wel vergelijken met heel veel landen) en bekijk de wereld positief. Vandaar misschien!
En ik woon in een stad vergelijkbaar met Almere.
Maar ik voel me zélf ook goed. Ben tevreden en heb het naar m'n zin. Voel me thuis in Nederland (kan echt wel vergelijken met heel veel landen) en bekijk de wereld positief. Vandaar misschien!
woensdag 21 januari 2009 om 12:12
Interactie met volwassenen en kinderen die je tegenkomt is heel normaal. Ik doe het ook, wissel voortdurend blikken, maak opmerkingen en heb praatjes. En andersom doen anderen het zo ook met mij. Maar ik zie daarin wel een grens, die anderen volgens mij ook accepteren, namelijk daar waar de verantwoordelijkheid voor de ouders begint. Alleen bij afwezigheid of in gebreke blijven van de ouders op een moment dat een kind zichzelf, anderen of dingen schade toebrengt, vind ik dat je als buitenstaander de plicht hebt iets opvoedkundigs te doen. In alle andere gevallen moet je je niet mee bemoeien.
woensdag 21 januari 2009 om 12:57
quote:vikki schreef op 21 januari 2009 @ 11:20:
Ik heb, met dit topic in mijn hoofd, gisteren in de supermarkt eens extra opgelet en om me heen gekeken. Er zijn me werkelijk géén chagrijnige mensen opgevallen..... Natuurlijk loopt niet iedereen te zingen, kom nou, ze zijn boodschappen aan het doen, lopen niet in een pretpark of op het strand! Maar werkelijk míj viel niets op aan mopperigheid of chagrijn!
En ik woon in een stad vergelijkbaar met Almere.
Maar ik voel me zélf ook goed. Ben tevreden en heb het naar m'n zin. Voel me thuis in Nederland (kan echt wel vergelijken met heel veel landen) en bekijk de wereld positief. Vandaar misschien!
wacht even...
dus als ik jou goed begrijp, correct me if I am wrong.
Lag het dus min of meer aan Laura dat dat kind chagerijnig was en dat de ouders nog chagerijniger waren, dat is iets wat ze afriep en kwam eigenlijk doordat ze zelf niet zo blij is etc tec.
IK heb precies hetzelfde gisteren gedaan in de supermarkt,grappig, een glimlach weggeven die vooral kinderen aantrekt, ook moeders die een glimlach teruggaven als je maar oogcontact had, maar het overgrote deel liep toch als een briesende achter hun kar aan met een hoofd op storm.
het valt me echt oprecht op.
en ik ben toch geen zuurpruim en heb het prima naar mijn zin, vooral nu mijn huis verkocht is na bloody acht maanden.
Ik heb, met dit topic in mijn hoofd, gisteren in de supermarkt eens extra opgelet en om me heen gekeken. Er zijn me werkelijk géén chagrijnige mensen opgevallen..... Natuurlijk loopt niet iedereen te zingen, kom nou, ze zijn boodschappen aan het doen, lopen niet in een pretpark of op het strand! Maar werkelijk míj viel niets op aan mopperigheid of chagrijn!
En ik woon in een stad vergelijkbaar met Almere.
Maar ik voel me zélf ook goed. Ben tevreden en heb het naar m'n zin. Voel me thuis in Nederland (kan echt wel vergelijken met heel veel landen) en bekijk de wereld positief. Vandaar misschien!
wacht even...
dus als ik jou goed begrijp, correct me if I am wrong.
Lag het dus min of meer aan Laura dat dat kind chagerijnig was en dat de ouders nog chagerijniger waren, dat is iets wat ze afriep en kwam eigenlijk doordat ze zelf niet zo blij is etc tec.
IK heb precies hetzelfde gisteren gedaan in de supermarkt,grappig, een glimlach weggeven die vooral kinderen aantrekt, ook moeders die een glimlach teruggaven als je maar oogcontact had, maar het overgrote deel liep toch als een briesende achter hun kar aan met een hoofd op storm.
het valt me echt oprecht op.
en ik ben toch geen zuurpruim en heb het prima naar mijn zin, vooral nu mijn huis verkocht is na bloody acht maanden.
woensdag 21 januari 2009 om 13:23
Gefeliciteerd met je huisverkoop Saar! Da's nog best snel in deze tijden.
Ik zal maandag aan de juf van Zwiepjes nieuwe school vragen hoeveel kinderen met etiketje er in de klas zitten, gewoon even voor het idee. Ik ben ook best wel benieuwd hierna eigenlijk. Op de creche zit een jongetje die nog in de molen zit, ze zijn op zoek naar het juiste etiket. Je merkt aan hem echt wel dat hij anders is. Verder zijn ze allemaal nog doodgewoon. Misschien worden ze in hun latere carriere nog wel gelabeld.
Zijn er meer kinderen dan vroeger met etiket? Ja, natuurlijk want de onderzoeksmethoden worden beter en ouders denken misschien wat eerder aan een etiket dan vroeger (soms terecht, soms onterecht) door de bekendheid ervan. Is dit slecht? Ik zie niet in waarom dit slecht zou zijn. Wat me wel zorgen baart is dat alles wat van het gemiddelde afwijkt, al zo snel als niet normaal bestempeld wordt, terwijl dat onnodig wordt. NIet zozeer door de ouders, als wel door de omgeving. De nadruk ligt heel erg op gemiddelden.
Na dit totaal off-topic gebeuren weer on-topic: Ik ga straks in het kader van Werk-ontwijkend-gedrag even shoppen naar gymschoenen voor Zwiep, het is woensdagmiddag dus ik zal kijken hoeveel sjago mensen er rondlopen.
Ik zal maandag aan de juf van Zwiepjes nieuwe school vragen hoeveel kinderen met etiketje er in de klas zitten, gewoon even voor het idee. Ik ben ook best wel benieuwd hierna eigenlijk. Op de creche zit een jongetje die nog in de molen zit, ze zijn op zoek naar het juiste etiket. Je merkt aan hem echt wel dat hij anders is. Verder zijn ze allemaal nog doodgewoon. Misschien worden ze in hun latere carriere nog wel gelabeld.
Zijn er meer kinderen dan vroeger met etiket? Ja, natuurlijk want de onderzoeksmethoden worden beter en ouders denken misschien wat eerder aan een etiket dan vroeger (soms terecht, soms onterecht) door de bekendheid ervan. Is dit slecht? Ik zie niet in waarom dit slecht zou zijn. Wat me wel zorgen baart is dat alles wat van het gemiddelde afwijkt, al zo snel als niet normaal bestempeld wordt, terwijl dat onnodig wordt. NIet zozeer door de ouders, als wel door de omgeving. De nadruk ligt heel erg op gemiddelden.
Na dit totaal off-topic gebeuren weer on-topic: Ik ga straks in het kader van Werk-ontwijkend-gedrag even shoppen naar gymschoenen voor Zwiep, het is woensdagmiddag dus ik zal kijken hoeveel sjago mensen er rondlopen.
woensdag 21 januari 2009 om 13:29
Wat betreft die etiketjes...ik snap ergens wel waar mensen dat idee vandaan halen. Ik heb het met mijn oudste dochter ook meegemaakt, die dus uiteindelijk geen etiketje heeft, toen zij niet in het pasvormpje paste dat men tijdens de studie had aangeleerd...men zich "zorgen" maakte. Daar heb ik behoorlijk heftige gesprekken over gehad op school, dat ze gewoon nou eenmaal een eigen karakter heeft. Punt.
Dochter is later helemaal bijgetrokken in haar verlegenheid, maar ze is gewoon een type dat eerst de kat uit de boom kijkt in een nieuwe klas. Had ze me daar toch bijna een etiketje!
In mijn optiek betekenen die vlugge etiketjes vooral dat sommige leraren e.d. nog niet helemaal begrijpen dat kinderen individuen zijn en allemaal een beetje "anders" dan anderen. Net zoals volwassenen...gek he?
(Haar leraar van dit jaar heeft dat trouwens wel begrepen gelukkig, dus ze mag weer ongestoord zichzelf zijn!)
Dochter is later helemaal bijgetrokken in haar verlegenheid, maar ze is gewoon een type dat eerst de kat uit de boom kijkt in een nieuwe klas. Had ze me daar toch bijna een etiketje!
In mijn optiek betekenen die vlugge etiketjes vooral dat sommige leraren e.d. nog niet helemaal begrijpen dat kinderen individuen zijn en allemaal een beetje "anders" dan anderen. Net zoals volwassenen...gek he?
(Haar leraar van dit jaar heeft dat trouwens wel begrepen gelukkig, dus ze mag weer ongestoord zichzelf zijn!)
woensdag 21 januari 2009 om 14:16
kinderen maken zo een ontzettende ontwikkeling door al op jonge leeftijd dat ik het soms ook wel te snel vind gaan om er een etiket op te plakken
Er zit ook een positieve kant aan die ontwikkelingen, dat als een kind werkelijk "anders" is dat het eerder erkend word en daar op ingesprongen kan worden en dus het kind zich gelukkiger voelt en begrepen, het is een hele kwetsbare materie.
soms hebben ouders hartstikke gelijk, soms zitten ze er ongelukkig genoeg helemaal naast en is er wel wat aan de hand.
Er zit ook een positieve kant aan die ontwikkelingen, dat als een kind werkelijk "anders" is dat het eerder erkend word en daar op ingesprongen kan worden en dus het kind zich gelukkiger voelt en begrepen, het is een hele kwetsbare materie.
soms hebben ouders hartstikke gelijk, soms zitten ze er ongelukkig genoeg helemaal naast en is er wel wat aan de hand.
