Overig
alle pijlers
20 euro
zondag 13 september 2009 om 16:43
Ik fietste vandaag voor een lullig boodschap naar de supermarkt. Niet dat ik echt iets nodig had, maar je moet toch wat op een sombere zondagmiddag. Natuurlijk sta ik dan met veel meer spullen aan de kassa dan de bedoeling was. Ik quasi mopperde daarover tegen het kassameisje. Eigenlijk was het best wel een lekker ding en ze ging er op een leuke manier op in. Dat zij ook altijd haar geld veel te snel uitgaf enzo. Met een vette knipoog wenste ze me een fijne dag. Ondanks mijn inmifddels vergevorderde leeftijd voelde ik dat ik het nog steeds had. Dat jongensachtige. Ach, oudere mannen kunnen soms wel een opkikkertje gebruiken.
Op mijn weg naar huis fietste ik niet de gebruikelijke weg. Ik reed een stukje langs de etalage om het meisje aan de kassa nog even te zien, maar zij had inmiddels al weer oog voor een volgende klant. Hierdoor kwam ik door een straat evenwijdig aan mijn gebruikelijke fietsroute te rijden. Toen ik rechtsaf wilde slaan viel mijn oog op iets dat op straat lag. Ik kneep vol in de remmen en stepte twee passen achteruit. Daar lag het. Ik had het goed gezien. Een opgevouwen briefje van 20 euro. Ik raapte het snel op zonder om mij heen te kijken. Zou iemand mij gezien hebben? Zou iemand roepen dat ie het verloren was?
Ik hield het biljet stevig vast en zette mijn fiets weer in beweging. Zo'n honderd meter verder durfde ik weer te kijken. Inderdaad, 20 euro. Wie zou het verloren hebben? Omdat het zo netjes was opgevouwen, was het vast uit een broekzak geleden. Zou het een kind geweest zijn, dat van zijn moeder iets moest halen? Van een oud vrouwtje dat van een AOWtje rond moet komen? Zou ik het naar de politie brengen, of zouden die er lekker pizza's van halen?
Ik ben naar huis gereden en heb het thuis in mijn portemonnee gestopt.
Wat hadden jullie gedaan?
Op mijn weg naar huis fietste ik niet de gebruikelijke weg. Ik reed een stukje langs de etalage om het meisje aan de kassa nog even te zien, maar zij had inmiddels al weer oog voor een volgende klant. Hierdoor kwam ik door een straat evenwijdig aan mijn gebruikelijke fietsroute te rijden. Toen ik rechtsaf wilde slaan viel mijn oog op iets dat op straat lag. Ik kneep vol in de remmen en stepte twee passen achteruit. Daar lag het. Ik had het goed gezien. Een opgevouwen briefje van 20 euro. Ik raapte het snel op zonder om mij heen te kijken. Zou iemand mij gezien hebben? Zou iemand roepen dat ie het verloren was?
Ik hield het biljet stevig vast en zette mijn fiets weer in beweging. Zo'n honderd meter verder durfde ik weer te kijken. Inderdaad, 20 euro. Wie zou het verloren hebben? Omdat het zo netjes was opgevouwen, was het vast uit een broekzak geleden. Zou het een kind geweest zijn, dat van zijn moeder iets moest halen? Van een oud vrouwtje dat van een AOWtje rond moet komen? Zou ik het naar de politie brengen, of zouden die er lekker pizza's van halen?
Ik ben naar huis gereden en heb het thuis in mijn portemonnee gestopt.
Wat hadden jullie gedaan?
zondag 13 september 2009 om 18:05
ik vind nooit geld op straat 
Wel vond ik ooit in Amsterdam een portemonnee in een laars die ik wilde kopen. Ik dacht toen echt van; dit kan niet echt zijn. Ik word opgenomen voor candid camera of iets dergelijks. Keurig de portemonnee afgegeven bij het kassa meisje, maar kreeg geen bedankje, niets.
Beetje bittere pil op de een of andere manier.
Ik zou het geld dus lekker houden.
Wel vond ik ooit in Amsterdam een portemonnee in een laars die ik wilde kopen. Ik dacht toen echt van; dit kan niet echt zijn. Ik word opgenomen voor candid camera of iets dergelijks. Keurig de portemonnee afgegeven bij het kassa meisje, maar kreeg geen bedankje, niets.
Beetje bittere pil op de een of andere manier.
Ik zou het geld dus lekker houden.
Poelepoelepoelepoes!
zondag 13 september 2009 om 18:10
Ik vond ooit een keurig opgevouwen briefje van 50 op mijn werk. Ging er met mijn voet op staan en liet het vervolgens smooth in mijn broekzak verdwijnen. Was van plan om het te houden, maar het brandde in mijn broekzak. Kreeg ineens complotten in mijn hoofd dat het een test was van de zaak en dat ze met een verborgen camera in de gaten hielden. Heb het briefje toen maar braaf aan mijn baas afgestaan.
Nu, 3 jaar later, nog steeds spijt van...
Nu, 3 jaar later, nog steeds spijt van...
zondag 13 september 2009 om 18:13
Zoon vond midden in venetië 90 euro, gevouwen. Hebben om ons heen gekeken, maar niemand leek geld te zoeken.
We hebben voor alle 3 kinderen daarvan een leuk t-shirt gekocht. (o.k. een lelijk kitsch geval)
De rest, zo'n 30 euro is in de spaarpot op school gegaan(bestemd voor arme kinderen).
die 20 euro had ik idd ook gehouden.
We hebben voor alle 3 kinderen daarvan een leuk t-shirt gekocht. (o.k. een lelijk kitsch geval)
De rest, zo'n 30 euro is in de spaarpot op school gegaan(bestemd voor arme kinderen).
die 20 euro had ik idd ook gehouden.
zondag 13 september 2009 om 18:23
Er schiet me ineens een oude reclame tebinnen, waarin een jongen overal A4-tjes ophangt omdat hij een haarschuifje had gevonden.
Misschien is dat een idee?
Zelf heb ik niet zo lang geleden een goldcard gevonden. Het was al bijna etenstijd, het regende dat het goot en ik moest met twee doodvermoeide kinderen nog even naar de bakker. Ik besefte dat het heel veel werk zou zijn om met die kaart helemaal naar het politiebureau te moeten en had al bijna spijt dat ik hem uit de modder had getrokken. Maar houden, dat kwam niet in me op. Bij de bakker vroeg ik of zij wisten of je zo'n vondst ook in de brievenbus kon gooien, ik had wel eens gehoord dat dat met een portemonaie met een adres erin kan. Een andere klant stelde voor dat zij hem voor me mee kon nemen en hem dan aan haar man, de wijkagent kon geven. Die had toch avonddienst, dus het zou dan binnen een paar uur geregeld zijn. Ik geloofde haar meteen, we wisselden gegevens uit en ik gaf haar die goldcard.
De volgende dag kwam de blije eigenaar langs met een doosje chocolade. Ik vond eigenlijk niet dat ik dat had verdient. Maar het was wel lekker
Misschien is dat een idee?
Zelf heb ik niet zo lang geleden een goldcard gevonden. Het was al bijna etenstijd, het regende dat het goot en ik moest met twee doodvermoeide kinderen nog even naar de bakker. Ik besefte dat het heel veel werk zou zijn om met die kaart helemaal naar het politiebureau te moeten en had al bijna spijt dat ik hem uit de modder had getrokken. Maar houden, dat kwam niet in me op. Bij de bakker vroeg ik of zij wisten of je zo'n vondst ook in de brievenbus kon gooien, ik had wel eens gehoord dat dat met een portemonaie met een adres erin kan. Een andere klant stelde voor dat zij hem voor me mee kon nemen en hem dan aan haar man, de wijkagent kon geven. Die had toch avonddienst, dus het zou dan binnen een paar uur geregeld zijn. Ik geloofde haar meteen, we wisselden gegevens uit en ik gaf haar die goldcard.
De volgende dag kwam de blije eigenaar langs met een doosje chocolade. Ik vond eigenlijk niet dat ik dat had verdient. Maar het was wel lekker
zondag 13 september 2009 om 20:04
Toen ik klein was heb ik eens een portemonnee met 200 gulden gevonden. Toen mijn moeder de eigenaar via het telefoonboek (dat ging toen nog zo) had opgespoord en belde, vroeg de vrouw of we het niet even konden brengen want ze had het haar man nog niet verteld en het regende zo?!? Dit deden wij uiteraard niet en de vrouw kwam later haar portemonnee halen. Het was een onwijze kakmadam compleet met pruik en bontjas en we kregen welgeteld ieder 2 gulden 50 voor onze spaarpot...en geen bedankje of niks.
Toen hadden we wel een beetje spijt dat we het hadden terug gegeven...
Toen hadden we wel een beetje spijt dat we het hadden terug gegeven...
zondag 13 september 2009 om 21:36
Jeetje Willem, ten eerste ben ik net van de bank gevallen om de humoristische en prettige toon in je op. Mijn oprechte bewondering!
Ten tweede: waar woon jij dat je op zondag boodschappen kan doen in de supermarkt?
Ten derde, ik had het zeer zekers gehouden en er schoftig van genoten.
(vlinder, ik vind `m leuk!!)
(met die irischeques had ik idd naam en tel nr gegeven)
Ten tweede: waar woon jij dat je op zondag boodschappen kan doen in de supermarkt?
Ten derde, ik had het zeer zekers gehouden en er schoftig van genoten.
(vlinder, ik vind `m leuk!!)
(met die irischeques had ik idd naam en tel nr gegeven)
zondag 13 september 2009 om 22:37
Toen ik een keer een ID kaart van iemand vond en die naar de politie bracht zeiden ze daar alleen maar "daar moet je mee naar de gemeente" (en het gemeentehuis was niet eens in de buurt). Uiteindelijk namen ze de ID kaart toch aan omdat het al 5 uur ofzo was en het gemeentehuis dus dicht was, maar hebben niet eens mn naam ofzo gevraagd. Niet dat ik persé bedankt wil worden hoor maar toch. ID kaarten en andere dingen met naam zou ik nogsteeds terug brengen maar voor een briefje van 20 zonder naam zou ik al die moeite niet nemen hoor! ik zou het zelf houden. (Of eerlijker...ik denk niet dat ik het zou durven oprapen. Misschien als ik helemaal alleen op staart liep).
maandag 14 september 2009 om 09:07
Ik ging een keertje een dagje met de trein weg met mijn vriend. Vantevoren ginen we even pinnen op het station, we hadden nogal haast en hij vergat het geld eruit te halen en liep weg. Nog geen minuut later, toen we een treinkaartje gingen kopen, kwam hij erachter en liepen we terug. Geld wég... Er stonden een aantal mensen achter ons te wachten toen wij aan het pinnen waren, die zeker gezien hadden dat wij richting perron liepen (is daar erg dicht bij elkaar). Vond dat toen zó asociaal. Vanaf toen heb ik besloten geld wat ik vind, is van mij tenzij het een complete portomonnee met ID enzo is.
