Overig
alle pijlers
afschuwelijke bruiloften en andere partijen
vrijdag 24 november 2006 om 15:46
Iemand schreef op topic nummer 457 "hoeveel geef je op een bruiloft " dat sommige feesten zó erg zijn dat ze eigenlijk jou hadden moeten betalen om te komen ( okee , redelijk vrije interpretatie )
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 23 juli 2008 om 15:05
Vrienden van mij hadden bedacht dat het tijdens hun huwelijksceremonie leuk zou zijn als hun zoontje van 2 hun de ringen zou geven. Hij zat braaf met rood kussentje met ringen op de knietjes naast oma, die eventueel even zou helpen als hij het toch niet zou durven. Ceremonie duurt wat lang, heel verhaal van ambtenaar vooraf over papa en mama, oma zit met tranen in haar ogen ontroerd te luisteren, ventje zit wat te draaien, maar zit nog steeds op z'n stoel. Eindelijk vraagt de ambtenaar om de ringen, ventje kijkt verschrikt oma aan, oma geeft jochie een duwtje richting mama en papa, ventje stommelt naar mama en papa, geeft het kussentje aan... die leeg is. Ringen weg. Zakken van ventje nagekeken, op de grond rondgekeken.... tot ventje trots zegt:'Oppegeten!'
Oma met ventje naar de eerste hulp geweest, waar inderdaad op rontgenfoto te zien was dat de ringen zich in zijn maag bevonden. Laxeermiddelen erin, waren tenslotte gladde ringen, en afwachten maar...
Twee dagen later konden ze elkaar de ringen alsnog om de vinger schuiven...
De rontgenfoto hangt ingelijst in de kinderkamer!
Oma met ventje naar de eerste hulp geweest, waar inderdaad op rontgenfoto te zien was dat de ringen zich in zijn maag bevonden. Laxeermiddelen erin, waren tenslotte gladde ringen, en afwachten maar...
Twee dagen later konden ze elkaar de ringen alsnog om de vinger schuiven...
De rontgenfoto hangt ingelijst in de kinderkamer!
Om een kort verhaal lang te maken...
woensdag 23 juli 2008 om 17:14
Onlangs ook op een vrij vreselijke bruiloft geweest. Het sluiten van het huwelijk was een paar dagen eerder geweest met een klein clubje intimi. Daar hoorde ik niet bij, dus ik was uitgenodigd voor het feestje een paar dagen later. Dat was gepland tussen 4 en 9. Ik was er om half 6 (want je mocht aan komen waaien wanneer je wilde). Na de bruid gefeliciteerd te hebben bestelde ik binnen een drankje. Het was in een café wat niet speciaal afgehuurd was. Er waren dus ook andere gasten. 'Alsjeblieft, een biertje. Dat is dan 2,50', zei de bardame. Ik was verbaasd, maar zei toen: 'Nee, ik hoor bij de bruiloft.' 'Oh, maar dan moet je een bonnetje hebben.' Okeeeeeee.... Die had ik dus niet gekregen. Enfin, toch maar afgerekend en weer naar buiten gegaan. Ik ging toch echt niet bedelen bij het bruidspaar om een bonnetje, maar gelukkig kwam daar de bruid al aan. 'Heb jij nu al bonnetje? Nee? Nou, als je je envelop inlevert bij de bruidegom dan krijg je twee consumptiebonnen.' Hierdepiep, dat zou me een feest worden. Het werd er dan ook niet beter op toen bleek dat er helemaal geen eten zou zijn, de hele avond niet. Ja, er kwam 1 keer een schaal met bitterballen voorbij en die was snel op, uitgehongerd als alle gasten waren. Dronken kon je ook niet worden van twee consumptiebonnen. Dat is dan weer een voordeel. Maar echt genant werd het pas toen steeds mensen verdwenen om een vette bek te halen bij de aanpalende shoarmatent. Om half 8 heb ik het voor gezien gehouden (zelfs drie drankjes gedronken, want de bruid gaf mij een extra bonnetje, joepie!), maar niet nadat ik natuurlijk aan de bruid gevraagd was hoe de dag waarop het huwelijk gesloten werd was verlopen. 'Leuk, zo'n klein clubje. Zijn jullie nog uit eten geweest met zijn allen ofzo?' 'Nee hoor, lekker met zijn tweetjes, want je denkt toch zeker niet dat ik iedereen maar te eten ga geven?' Nee, dat was inderdaad stom van mij gedacht.
We zijn geen vriendinnen meer.
We zijn geen vriendinnen meer.
woensdag 23 juli 2008 om 20:11
jé, wat een verhalen zeg.
Ik heb van mijn buurmeisje ook eens zoiets gehoord. Ze was uitgenodigd door iemand die ze niet zo goed kende om op hun bruiloft te komen. Ze was er nogal enthousiast over, dat zij haar ook uitnodigden. Voelde zich wel een beetje gevleid.
En tsja, op een bruiloft geef je toch al gauw een paar tientjes aan het bruidspaar, wat zij dus ook gedaan had. Maar de bruiloft was op een maandagmorgen en had maar twee uurtjes geduurd. En ook geen eten dus.
Ik heb van mijn buurmeisje ook eens zoiets gehoord. Ze was uitgenodigd door iemand die ze niet zo goed kende om op hun bruiloft te komen. Ze was er nogal enthousiast over, dat zij haar ook uitnodigden. Voelde zich wel een beetje gevleid.
En tsja, op een bruiloft geef je toch al gauw een paar tientjes aan het bruidspaar, wat zij dus ook gedaan had. Maar de bruiloft was op een maandagmorgen en had maar twee uurtjes geduurd. En ook geen eten dus.
donderdag 24 juli 2008 om 17:49
quote:Djoels schreef op 23 juli 2008 @ 01:08:
hey Vlammende troela (hoe kom je aan die naam!?)
Ja ze heeft zeker zelf voor die gom gekozen. Ze vond hem ook lief en leuk, ze vond het alleen wat jammer dat hij behoorlijk leefde op de refo wijze, (maar ook op de manier om dat aan ouders te laten zien). Dus; voor de buitenwereld mag niets omdat pa en ma er niet achter mogen komen, zoals b.v. dat zij per se in een groene jurk moest trouwen. Dat hij haar al jarenlang van jetje gaf wisten wij allemaal wel, alleen die ouders niet. Dat hij geen tv in huis had was een feit, dat hij behoorlijk vaak bij ons thuis zat om sportwedstrijden te kijken, wisten zijn ouders niet. Ik weet nog wel dat net na het huwelijk zij zich zorgen begon te maken omdat hij eerst had aangegeven bepaalde dingen niet te accepteren van zijn ouders. Ik weet nog dat ze b.v. een afspraak hadden dat als ze kinderen zouden krijgen en dat als het een meisje zou worden, het kind echt alleen in lange rokken mocht volgens hem. Eerder had hij gezegd daar uitzonderingen over te willen maken (b.v. alleen lange rokken aan naar zijn ouders) en opeens moesten die kids ook 3 x per dag naar de kerk op zondag...... hij werd fanatieker..... en dat is ook de periode dat we elkaar uit het oog verloren zijn. Weet dat ze in ieder geval 1 kind hebben gekregen, een zoon. En verder weet ik niet hoe het ze is vergaan. Heb de afgelopen dagen al wat zitten googlen en hyven om te zien of ik iets kan vinden van ze, maar niet te googlen en niet te hyven. Maar je hebt gelijk, ze heeft er zelf voor gekozen....... En hij was een aardige jongen, zeker wel. Hij voelde zich ook genaaid toen hij hoorde van dat Baja uitstapje........... in dit verhaal zijn er geen schuldigen, alleen verliezers....... vind ik..... het is eigenlijk triest. Heel triest. Maar zo was het ook, zo voelde het ook...
Ok...Ja als je het zo schrijft is het idd wel heel triest...Jammer dat de man toch dingen aan de vrouw belooft, en dat het dan in de loop der tijd toch verandert...Maar hij zit natuurlijk tussen 2 vuren...Valt ook niet mee, wanneer de een gelooft en de ander niet...
Hopelijk gaat het goed met ze, en dank je wel voor je uitleg,ik was ff benieuwd!!
En Vlammende Troela komt van de Nederlandse versie van Shrek 1, zie mijn zinnetje onderaan mijn posting
hey Vlammende troela (hoe kom je aan die naam!?)
Ja ze heeft zeker zelf voor die gom gekozen. Ze vond hem ook lief en leuk, ze vond het alleen wat jammer dat hij behoorlijk leefde op de refo wijze, (maar ook op de manier om dat aan ouders te laten zien). Dus; voor de buitenwereld mag niets omdat pa en ma er niet achter mogen komen, zoals b.v. dat zij per se in een groene jurk moest trouwen. Dat hij haar al jarenlang van jetje gaf wisten wij allemaal wel, alleen die ouders niet. Dat hij geen tv in huis had was een feit, dat hij behoorlijk vaak bij ons thuis zat om sportwedstrijden te kijken, wisten zijn ouders niet. Ik weet nog wel dat net na het huwelijk zij zich zorgen begon te maken omdat hij eerst had aangegeven bepaalde dingen niet te accepteren van zijn ouders. Ik weet nog dat ze b.v. een afspraak hadden dat als ze kinderen zouden krijgen en dat als het een meisje zou worden, het kind echt alleen in lange rokken mocht volgens hem. Eerder had hij gezegd daar uitzonderingen over te willen maken (b.v. alleen lange rokken aan naar zijn ouders) en opeens moesten die kids ook 3 x per dag naar de kerk op zondag...... hij werd fanatieker..... en dat is ook de periode dat we elkaar uit het oog verloren zijn. Weet dat ze in ieder geval 1 kind hebben gekregen, een zoon. En verder weet ik niet hoe het ze is vergaan. Heb de afgelopen dagen al wat zitten googlen en hyven om te zien of ik iets kan vinden van ze, maar niet te googlen en niet te hyven. Maar je hebt gelijk, ze heeft er zelf voor gekozen....... En hij was een aardige jongen, zeker wel. Hij voelde zich ook genaaid toen hij hoorde van dat Baja uitstapje........... in dit verhaal zijn er geen schuldigen, alleen verliezers....... vind ik..... het is eigenlijk triest. Heel triest. Maar zo was het ook, zo voelde het ook...
Ok...Ja als je het zo schrijft is het idd wel heel triest...Jammer dat de man toch dingen aan de vrouw belooft, en dat het dan in de loop der tijd toch verandert...Maar hij zit natuurlijk tussen 2 vuren...Valt ook niet mee, wanneer de een gelooft en de ander niet...
Hopelijk gaat het goed met ze, en dank je wel voor je uitleg,ik was ff benieuwd!!
En Vlammende Troela komt van de Nederlandse versie van Shrek 1, zie mijn zinnetje onderaan mijn posting
'Tell people there's an invisible man in the sky who created the universe, and the vast majority will believe you. Tell them the paint is wet, and they have to touch it to be sure.' -George Carlin
zaterdag 26 juli 2008 om 15:20
quote:weatherwax schreef op 23 juli 2008 @ 15:05:
Vrienden van mij hadden bedacht dat het tijdens hun huwelijksceremonie leuk zou zijn als hun zoontje van 2 hun de ringen zou geven. Hij zat braaf met rood kussentje met ringen op de knietjes naast oma, die eventueel even zou helpen als hij het toch niet zou durven. Ceremonie duurt wat lang, heel verhaal van ambtenaar vooraf over papa en mama, oma zit met tranen in haar ogen ontroerd te luisteren, ventje zit wat te draaien, maar zit nog steeds op z'n stoel. Eindelijk vraagt de ambtenaar om de ringen, ventje kijkt verschrikt oma aan, oma geeft jochie een duwtje richting mama en papa, ventje stommelt naar mama en papa, geeft het kussentje aan... die leeg is. Ringen weg. Zakken van ventje nagekeken, op de grond rondgekeken.... tot ventje trots zegt:'Oppegeten!'
Oma met ventje naar de eerste hulp geweest, waar inderdaad op rontgenfoto te zien was dat de ringen zich in zijn maag bevonden. Laxeermiddelen erin, waren tenslotte gladde ringen, en afwachten maar...
Twee dagen later konden ze elkaar de ringen alsnog om de vinger schuiven...
De rontgenfoto hangt ingelijst in de kinderkamer! super verhaal!
Vrienden van mij hadden bedacht dat het tijdens hun huwelijksceremonie leuk zou zijn als hun zoontje van 2 hun de ringen zou geven. Hij zat braaf met rood kussentje met ringen op de knietjes naast oma, die eventueel even zou helpen als hij het toch niet zou durven. Ceremonie duurt wat lang, heel verhaal van ambtenaar vooraf over papa en mama, oma zit met tranen in haar ogen ontroerd te luisteren, ventje zit wat te draaien, maar zit nog steeds op z'n stoel. Eindelijk vraagt de ambtenaar om de ringen, ventje kijkt verschrikt oma aan, oma geeft jochie een duwtje richting mama en papa, ventje stommelt naar mama en papa, geeft het kussentje aan... die leeg is. Ringen weg. Zakken van ventje nagekeken, op de grond rondgekeken.... tot ventje trots zegt:'Oppegeten!'
Oma met ventje naar de eerste hulp geweest, waar inderdaad op rontgenfoto te zien was dat de ringen zich in zijn maag bevonden. Laxeermiddelen erin, waren tenslotte gladde ringen, en afwachten maar...
Twee dagen later konden ze elkaar de ringen alsnog om de vinger schuiven...
De rontgenfoto hangt ingelijst in de kinderkamer! super verhaal!
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 29 juli 2008 om 10:37
quote:sprokkelientje schreef op 20 juli 2008 @ 18:50:
Ok dan de laatste voor voorlopig:
De kaapverdiaanse klaagvrouwen
In 010 waar wij wonen wonen veel mensen van kaapverdiaanse afkomst. Hun rouwdiensten gaan vaak met nogal wat heftige emoties gepaard. Gillen, schreeuwen en flauwvallen komt in die cultuur op begrafenissen vaak voor. Voorafgaand aan de begrafenis vindt er meestal nog een rouwbezoek plaats (meestal de avond van tevoren) hierbij wordt vaak op weeklaagachtige manier gezongen voor de overledene (heb het een keer meegemaakt met een overleden collega en was onder de indruk...het gaat namelijk door merg en been en op een gegeven moment huil je vanzelf mee, ook al kon je je inhouden)
Enfin...er was een jonge moeder overleden wat op zich natuurlijk al heel erg is. Toen iedereen binnen was kwamen er als laatste nog een drietal vrouwen binnen die zich op een gegeven moment huilend en gillend op de grond worpen nadat ze in een soort van heftig gezang waren uitgebarsten.
Na de dienst toen mijn vader in zijn auto naar huis reed viel hij bijna in een schok toen hij langs de tramhalte reed en daar de drie klaagvrouwen die hij zich een half uur geleden nog gillend en krijsend op de grond zag werpen zag zitten lachen en praten terwijl zij op de tram aan het wachten waren.
De volgende dag ging mijn vader (die toen nog niet zo heel lang dat werk deed) naar zijn chef onder het motto van " wat ik nou gisteren heb meegemaakt" . Zijn chef keek nauwelijks op en zei: " ooh dat is zo vreemd niet hoor, deze vrouwen worden vaak door de familie ingehuurd en er soms ook nog voor betaald soms kennen zij de overledene niet eens persoonlijk maar gelukkig kunnen zij zich meestal goed inleven en doen zij hun werk goed"Dat moet bij Goetzee zijn geweest, kan niet anders
Ok dan de laatste voor voorlopig:
De kaapverdiaanse klaagvrouwen
In 010 waar wij wonen wonen veel mensen van kaapverdiaanse afkomst. Hun rouwdiensten gaan vaak met nogal wat heftige emoties gepaard. Gillen, schreeuwen en flauwvallen komt in die cultuur op begrafenissen vaak voor. Voorafgaand aan de begrafenis vindt er meestal nog een rouwbezoek plaats (meestal de avond van tevoren) hierbij wordt vaak op weeklaagachtige manier gezongen voor de overledene (heb het een keer meegemaakt met een overleden collega en was onder de indruk...het gaat namelijk door merg en been en op een gegeven moment huil je vanzelf mee, ook al kon je je inhouden)
Enfin...er was een jonge moeder overleden wat op zich natuurlijk al heel erg is. Toen iedereen binnen was kwamen er als laatste nog een drietal vrouwen binnen die zich op een gegeven moment huilend en gillend op de grond worpen nadat ze in een soort van heftig gezang waren uitgebarsten.
Na de dienst toen mijn vader in zijn auto naar huis reed viel hij bijna in een schok toen hij langs de tramhalte reed en daar de drie klaagvrouwen die hij zich een half uur geleden nog gillend en krijsend op de grond zag werpen zag zitten lachen en praten terwijl zij op de tram aan het wachten waren.
De volgende dag ging mijn vader (die toen nog niet zo heel lang dat werk deed) naar zijn chef onder het motto van " wat ik nou gisteren heb meegemaakt" . Zijn chef keek nauwelijks op en zei: " ooh dat is zo vreemd niet hoor, deze vrouwen worden vaak door de familie ingehuurd en er soms ook nog voor betaald soms kennen zij de overledene niet eens persoonlijk maar gelukkig kunnen zij zich meestal goed inleven en doen zij hun werk goed"Dat moet bij Goetzee zijn geweest, kan niet anders
dinsdag 29 juli 2008 om 10:46
quote:hevig schreef op 23 juli 2008 @ 20:11:
jé, wat een verhalen zeg.
Ik heb van mijn buurmeisje ook eens zoiets gehoord. Ze was uitgenodigd door iemand die ze niet zo goed kende om op hun bruiloft te komen. Ze was er nogal enthousiast over, dat zij haar ook uitnodigden. Voelde zich wel een beetje gevleid.
En tsja, op een bruiloft geef je toch al gauw een paar tientjes aan het bruidspaar, wat zij dus ook gedaan had. Maar de bruiloft was op een maandagmorgen en had maar twee uurtjes geduurd. En ook geen eten dus.
Sorry hoor, maar dit vind ik geen afschuwelijk verhaal. Je buurmeisje kan toch lezen? Die heeft dan toch op de trouwkaart gezien dat het op een maandag is?
Hier is laatst ook een discussie over geweest. Je geeft toch geen geld aan het bruidspaar (of wat voor cadeau dan ook ) omdat je er eten of drank voor terug krijgt?
Je bent aanwezig bij een bruiloft omdat je een warm hart toe draagt aan het bruidspaar en je geeft ze een cadeau omdat je ze iets moois als aandenken wil geven (of dat nu geld is of wat anders)
jé, wat een verhalen zeg.
Ik heb van mijn buurmeisje ook eens zoiets gehoord. Ze was uitgenodigd door iemand die ze niet zo goed kende om op hun bruiloft te komen. Ze was er nogal enthousiast over, dat zij haar ook uitnodigden. Voelde zich wel een beetje gevleid.
En tsja, op een bruiloft geef je toch al gauw een paar tientjes aan het bruidspaar, wat zij dus ook gedaan had. Maar de bruiloft was op een maandagmorgen en had maar twee uurtjes geduurd. En ook geen eten dus.
Sorry hoor, maar dit vind ik geen afschuwelijk verhaal. Je buurmeisje kan toch lezen? Die heeft dan toch op de trouwkaart gezien dat het op een maandag is?
Hier is laatst ook een discussie over geweest. Je geeft toch geen geld aan het bruidspaar (of wat voor cadeau dan ook ) omdat je er eten of drank voor terug krijgt?
Je bent aanwezig bij een bruiloft omdat je een warm hart toe draagt aan het bruidspaar en je geeft ze een cadeau omdat je ze iets moois als aandenken wil geven (of dat nu geld is of wat anders)
"ik ben het, Barbabelladingdong"
dinsdag 29 juli 2008 om 17:27
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 29 juli 2008 @ 10:46:
[...]
Sorry hoor, maar dit vind ik geen afschuwelijk verhaal. Je buurmeisje kan toch lezen? Die heeft dan toch op de trouwkaart gezien dat het op een maandag is?
Hier is laatst ook een discussie over geweest. Je geeft toch geen geld aan het bruidspaar (of wat voor cadeau dan ook ) omdat je er eten of drank voor terug krijgt?
Je bent aanwezig bij een bruiloft omdat je een warm hart toe draagt aan het bruidspaar en je geeft ze een cadeau omdat je ze iets moois als aandenken wil geven (of dat nu geld is of wat anders)Dit is wel een afschuwelijk verhaal als je bedenkt dat ze je waarschijnlijk alleen uitgenodigd hebben voor jouw gift aan het bruidspaar.
[...]
Sorry hoor, maar dit vind ik geen afschuwelijk verhaal. Je buurmeisje kan toch lezen? Die heeft dan toch op de trouwkaart gezien dat het op een maandag is?
Hier is laatst ook een discussie over geweest. Je geeft toch geen geld aan het bruidspaar (of wat voor cadeau dan ook ) omdat je er eten of drank voor terug krijgt?
Je bent aanwezig bij een bruiloft omdat je een warm hart toe draagt aan het bruidspaar en je geeft ze een cadeau omdat je ze iets moois als aandenken wil geven (of dat nu geld is of wat anders)Dit is wel een afschuwelijk verhaal als je bedenkt dat ze je waarschijnlijk alleen uitgenodigd hebben voor jouw gift aan het bruidspaar.
zondag 17 mei 2009 om 20:59
quote:hevig schreef op 29 juli 2008 @ 17:27:
[...]
Dit is wel een afschuwelijk verhaal als je bedenkt dat ze je waarschijnlijk alleen uitgenodigd hebben voor jouw gift aan het bruidspaar.
Maar dat is toch een gevoel wat jezelf hebt, dit staat toch niet in het kaartje: "kom, want we willen een gift!"
Volgens mij zegt het meer over diegene die het zo interpreteert.
[...]
Dit is wel een afschuwelijk verhaal als je bedenkt dat ze je waarschijnlijk alleen uitgenodigd hebben voor jouw gift aan het bruidspaar.
Maar dat is toch een gevoel wat jezelf hebt, dit staat toch niet in het kaartje: "kom, want we willen een gift!"
Volgens mij zegt het meer over diegene die het zo interpreteert.
maandag 18 mei 2009 om 15:10
quote:Driffa schreef op 17 mei 2009 @ 20:59:
[...]
Maar dat is toch een gevoel wat jezelf hebt, dit staat toch niet in het kaartje: "kom, want we willen een gift!"
Volgens mij zegt het meer over diegene die het zo interpreteert.Ik weet het niet hoor....maar ik zou er wel moeite mee hebben als ik een uitnodiging zou krijgen met zo'n grafenvelopje erop (weet niet of dit hier het geval was maar is maar een voorbeeld), dat je dan twee uur mag komen opdraven met je envelopje en dan vervolgens op een droogje zit en weer op mag zouten (heb ik het niet over hele bufetten die op maandagochtend dienen te worden aangerukt) maar ik vind wel dat je je gasten iets fatsoenlijks moet aanbieden wat past bij je budget en het tijdstip van de dag.
[...]
Maar dat is toch een gevoel wat jezelf hebt, dit staat toch niet in het kaartje: "kom, want we willen een gift!"
Volgens mij zegt het meer over diegene die het zo interpreteert.Ik weet het niet hoor....maar ik zou er wel moeite mee hebben als ik een uitnodiging zou krijgen met zo'n grafenvelopje erop (weet niet of dit hier het geval was maar is maar een voorbeeld), dat je dan twee uur mag komen opdraven met je envelopje en dan vervolgens op een droogje zit en weer op mag zouten (heb ik het niet over hele bufetten die op maandagochtend dienen te worden aangerukt) maar ik vind wel dat je je gasten iets fatsoenlijks moet aanbieden wat past bij je budget en het tijdstip van de dag.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 18 mei 2009 om 23:43
Oké dan heb ik er nog wel één. Hij kan sommige verhalen hier niet overtreffen maar toch
Ik heb een bijbaantje in de horeca en dan kom je af en toe ook rare situaties tegen... Zoals het kersverse bruidje dat aan het begin van de avond naar ons toe kwam lopen en zei dat ze niet verwachtte dat dit goed ging komen: haar familie en die van haar man, dat ging niet zo goed... Wij dachten, och, sjah, kan gebeuren he dan praten ze maar niet met elkaar... Totdat mijn bazin twee ruzieënde vrouwen uit elkaar moest halen in de wc's ('ik kon ze in de keuken nog horen schreeuwen!'), de band in hun pauze naar ons toe kwam melden dat de sfeer steeds grimmiger werd, en op het einde van de avond een groepje dronken kerels (gelukkig buiten) met elkaar op de vuist gingen.
Voor een 16jarig meisje als ik was dat best enerverend
Ook zo mooi dat de bruid dit alles al had voorspeld en achteraf zei dat het nog meeviel, ze had de ellende al eerder die dag verwacht
Ik heb een bijbaantje in de horeca en dan kom je af en toe ook rare situaties tegen... Zoals het kersverse bruidje dat aan het begin van de avond naar ons toe kwam lopen en zei dat ze niet verwachtte dat dit goed ging komen: haar familie en die van haar man, dat ging niet zo goed... Wij dachten, och, sjah, kan gebeuren he dan praten ze maar niet met elkaar... Totdat mijn bazin twee ruzieënde vrouwen uit elkaar moest halen in de wc's ('ik kon ze in de keuken nog horen schreeuwen!'), de band in hun pauze naar ons toe kwam melden dat de sfeer steeds grimmiger werd, en op het einde van de avond een groepje dronken kerels (gelukkig buiten) met elkaar op de vuist gingen.
Voor een 16jarig meisje als ik was dat best enerverend
Ook zo mooi dat de bruid dit alles al had voorspeld en achteraf zei dat het nog meeviel, ze had de ellende al eerder die dag verwacht
dinsdag 19 mei 2009 om 09:45
Het was geen bruiloft oid, maar gewoon een heel normaal feestje in het hotel waar ik werkte. Zelfs 'feestje' is nog een groot woord, gasten hadden gewoon de mogelijkheid om na de show nog even te drinken, te dansen, nou ja, vakantie te vieren. Voor het gemak schaar ik het toch maar onder 'partijtje'.
De Engelse dame.
Na de show bedacht de (inmiddels al straalbezopen) Engelse dame dat het nu tijd werd dat zíj de show ging stelen. Ze strompelde dus in haar eentje de dansvloer op, om haar benen in een a-ritmisch tempo om en om de lucht in te gooien. Dat leverde niet genoeg bekijks op, dus besloot ze het eens wat... sexiër te maken. Ze streelde haar borsten, schudde met haar kont, gooide haar benen tot ongekende hoogtes (zo ongeveer ter hoogte van haar bovenbeen), spreidde haar armen en draaide rondjes en zwaaide haar haren heen en weer.
Dit trok de aandacht van een man. Dit vond de Engelse dame zo'n succes, dat ze de man bij zijn boordje greep, hem naar het midden van de dansvloer trok, hem hupsakee op de grond duwde, zodat hij op zijn rug op de grond lag en tadaaa, m'vrouw kroop er bovenop. Ze had haar kleren nog aan, maar daar was ook alles mee gezegd: ze bereed hem als een volleerde rodeo dame. Het publiek vond het prachtig, de mobiele telefoons werden tevoorschijn gehaald en het tafereeltje werd voor eeuwig op de video vastgelegd.
Toen kwam haar echtgenoot er aan. De dame werd van de m'neer getrokken, de m'neer werd enigszins hardhandig weer het publiek in gebonjourd, maar de dame was hier niet over te spreken. Ze riep tegen haar echtgenoot: "This is MY night, MY night" en schudde haar voluptueuze boezem nog wat extra heen en weer.
Op dat moment begonnen haar kinderen zich er ook maar mee te bemoeien. Het meisje was een jaar of 9 a 10, het jongetje nog een jaar of 2 jonger. Ze trokken mamma aan haar rokje en verzochten haar toch alsjeblieft met ze mee te gaan. Ook dat vond de dame geen strak plan: "No no, mommy's having fun, now go to your room with your daddy than mom can do whatever she likes." Die kinderen keken zó beteuterd en zó triest.
Dat was het moment dat de andere feestvierders besloten dat het tijd werd de mobiele telefoons weer op te bergen en langzaam stroomde de dansvloer vol met reguliere dansers. De dame had niet zoveel ruimte meer om haar spectaculaire capriolen uit te halen en deze episode stierf een stille dood.
Maar die kids, die vind ik nog steeds sneu.
De Engelse dame.
Na de show bedacht de (inmiddels al straalbezopen) Engelse dame dat het nu tijd werd dat zíj de show ging stelen. Ze strompelde dus in haar eentje de dansvloer op, om haar benen in een a-ritmisch tempo om en om de lucht in te gooien. Dat leverde niet genoeg bekijks op, dus besloot ze het eens wat... sexiër te maken. Ze streelde haar borsten, schudde met haar kont, gooide haar benen tot ongekende hoogtes (zo ongeveer ter hoogte van haar bovenbeen), spreidde haar armen en draaide rondjes en zwaaide haar haren heen en weer.
Dit trok de aandacht van een man. Dit vond de Engelse dame zo'n succes, dat ze de man bij zijn boordje greep, hem naar het midden van de dansvloer trok, hem hupsakee op de grond duwde, zodat hij op zijn rug op de grond lag en tadaaa, m'vrouw kroop er bovenop. Ze had haar kleren nog aan, maar daar was ook alles mee gezegd: ze bereed hem als een volleerde rodeo dame. Het publiek vond het prachtig, de mobiele telefoons werden tevoorschijn gehaald en het tafereeltje werd voor eeuwig op de video vastgelegd.
Toen kwam haar echtgenoot er aan. De dame werd van de m'neer getrokken, de m'neer werd enigszins hardhandig weer het publiek in gebonjourd, maar de dame was hier niet over te spreken. Ze riep tegen haar echtgenoot: "This is MY night, MY night" en schudde haar voluptueuze boezem nog wat extra heen en weer.
Op dat moment begonnen haar kinderen zich er ook maar mee te bemoeien. Het meisje was een jaar of 9 a 10, het jongetje nog een jaar of 2 jonger. Ze trokken mamma aan haar rokje en verzochten haar toch alsjeblieft met ze mee te gaan. Ook dat vond de dame geen strak plan: "No no, mommy's having fun, now go to your room with your daddy than mom can do whatever she likes." Die kinderen keken zó beteuterd en zó triest.
Dat was het moment dat de andere feestvierders besloten dat het tijd werd de mobiele telefoons weer op te bergen en langzaam stroomde de dansvloer vol met reguliere dansers. De dame had niet zoveel ruimte meer om haar spectaculaire capriolen uit te halen en deze episode stierf een stille dood.
Maar die kids, die vind ik nog steeds sneu.
dinsdag 19 mei 2009 om 14:11
Ik heb er ook nog 1, niet zo vreselijk als sommige verhalen hier, maar toch redelijk genant. Mijn nicht trouwde vorig jaar op dezelfde dag als dat Nederland voetbalde tegen Rusland. Mijn nicht had te kennen gegeven daar geen boodschap aan te hebben, want ze geeft niks om voetbal, maar men kan wel raden dat zo'n 97,2% van de aanwezige gasten dat wel deed. Het feest had plaats in een soort zalencentrum, en al snel ontdekte een aantal gasten dat er in de bar een groot scherm hing. De zaal waar het feest van mijn nicht en haar man plaatshad, werd dus hoe langer hoe leger, omdat iedereen "stiekem" even naar de bar sloop. Wat resulteerde in een zenuwachtige ceremoniemeester die telkens kwam vragen of we (Jawel, ook ik, brutus) over 5 minuten even terugkwamen, want dan gingen ze de openingsdans doen, enz. De hele avond sloop iedereen op en neer, tot Nederland droevig verloor. Gelukkig was de rest van de avond wel heel gezellig in de zaal, maar mijn nicht had als je het mij vraagt beter gewoon een klein tv'tje in een hoek van de zaal neer kunnen zetten, desnoods zonder geluid, zodat de geïnteresseerden de wedstrijd wel konden volgen, maar de zaal vol bleef...
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
dinsdag 19 mei 2009 om 17:24
De ergste bruiloft heb ik helaas gemist. Mijn nichtje (licht katholiek) is getrouwd met een zwarte-kousen greffo. Grote ophef al in zijn familie, want 2 geloven op 1 kussen daar slaapt de duivel tussen. Toch getrouwd maar om de zwarte-kousen niet te inconveniëren mocht het natuurlijk vooral niet leuk worden. Geen muziek uiteraard, geen dans, het simpelste denkbare eten en een stuk of 40 in het zwart geklede kraaien met doemhoofden die al dat lichtzinnige volk hoofdschuddend zaten aan te zien (er waren gasten die het aandurfden om te lachen en te zoenen en korte rokken te dragen). Ik kon helaas niet aanwezig zijn en heb dus alleen de verhalen van verbijsterde familieleden gehoord. Maar het was blijkbaar héél erg geweest.
En een collega van een vriendin had op zijn bruiloft zijn collega's uitgenodigd. Daarbij zat een knappe jongen, die de bruid nog niet eerder had ontmoet. Ze raakten aan de praat, ze maakten een dansje, en zes maanden later is zij gescheiden en met de collega van haar man verder gegaan. Ze zijn nu getrouwd en hebben twee kinderen. Hoe is het mogelijk, op je trouwdag je droomprins ontmoeten.
En een collega van een vriendin had op zijn bruiloft zijn collega's uitgenodigd. Daarbij zat een knappe jongen, die de bruid nog niet eerder had ontmoet. Ze raakten aan de praat, ze maakten een dansje, en zes maanden later is zij gescheiden en met de collega van haar man verder gegaan. Ze zijn nu getrouwd en hebben twee kinderen. Hoe is het mogelijk, op je trouwdag je droomprins ontmoeten.
mahna mahna tuduuuudududu
dinsdag 19 mei 2009 om 19:02
Feesie "doemhoofden"
Ik zie het tafereel zo voor me en denk dat ik op zo'n bruiloft heel heel erg zenuwachtig zou worden van de sfeer.
Wel een mooie ontknoping trouwens.
En mensen ik had het nog gezegd....er is idd nog veel en veel meer van dit soort verhalen dus ik zeg: posten die hap hahahaha
Ik zie het tafereel zo voor me en denk dat ik op zo'n bruiloft heel heel erg zenuwachtig zou worden van de sfeer.
Wel een mooie ontknoping trouwens.
En mensen ik had het nog gezegd....er is idd nog veel en veel meer van dit soort verhalen dus ik zeg: posten die hap hahahaha
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 19 mei 2009 om 20:27
quote:Bonny82 schreef op 19 mei 2009 @ 14:11:
Ik heb er ook nog 1, niet zo vreselijk als sommige verhalen hier, maar toch redelijk genant. Mijn nicht trouwde vorig jaar op dezelfde dag als dat Nederland voetbalde tegen Rusland. Mijn nicht had te kennen gegeven daar geen boodschap aan te hebben, want ze geeft niks om voetbal, maar men kan wel raden dat zo'n 97,2% van de aanwezige gasten dat wel deed. Het feest had plaats in een soort zalencentrum, en al snel ontdekte een aantal gasten dat er in de bar een groot scherm hing. De zaal waar het feest van mijn nicht en haar man plaatshad, werd dus hoe langer hoe leger, omdat iedereen "stiekem" even naar de bar sloop. Wat resulteerde in een zenuwachtige ceremoniemeester die telkens kwam vragen of we (Jawel, ook ik, brutus) over 5 minuten even terugkwamen, want dan gingen ze de openingsdans doen, enz. De hele avond sloop iedereen op en neer, tot Nederland droevig verloor. Gelukkig was de rest van de avond wel heel gezellig in de zaal, maar mijn nicht had als je het mij vraagt beter gewoon een klein tv'tje in een hoek van de zaal neer kunnen zetten, desnoods zonder geluid, zodat de geïnteresseerden de wedstrijd wel konden volgen, maar de zaal vol bleef...Wat ontzettend onbeschoft van de gasten.
Ik heb er ook nog 1, niet zo vreselijk als sommige verhalen hier, maar toch redelijk genant. Mijn nicht trouwde vorig jaar op dezelfde dag als dat Nederland voetbalde tegen Rusland. Mijn nicht had te kennen gegeven daar geen boodschap aan te hebben, want ze geeft niks om voetbal, maar men kan wel raden dat zo'n 97,2% van de aanwezige gasten dat wel deed. Het feest had plaats in een soort zalencentrum, en al snel ontdekte een aantal gasten dat er in de bar een groot scherm hing. De zaal waar het feest van mijn nicht en haar man plaatshad, werd dus hoe langer hoe leger, omdat iedereen "stiekem" even naar de bar sloop. Wat resulteerde in een zenuwachtige ceremoniemeester die telkens kwam vragen of we (Jawel, ook ik, brutus) over 5 minuten even terugkwamen, want dan gingen ze de openingsdans doen, enz. De hele avond sloop iedereen op en neer, tot Nederland droevig verloor. Gelukkig was de rest van de avond wel heel gezellig in de zaal, maar mijn nicht had als je het mij vraagt beter gewoon een klein tv'tje in een hoek van de zaal neer kunnen zetten, desnoods zonder geluid, zodat de geïnteresseerden de wedstrijd wel konden volgen, maar de zaal vol bleef...Wat ontzettend onbeschoft van de gasten.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
