Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
zondag 22 april 2018 om 13:18
melliflvovs schreef: ↑22-04-2018 01:34Waar ik nog steeds zo verdrietig om word is dat mijn moeder is weggestuurd op de begrafenis van haar vader door haar broer en zus.
Moeder deed alles voor opa maar had al jaren geen contact meer met oom en tante. Toen opa overleed heeft ze hen toch betrokken bij de begrafenis want opa had wel nog contact met hen.
Na de dienst in het crematorium stond ze bij het graf om de kist te laten zakken en toen zei de begrafenisondernemer dat ze verzocht werd de begraafplaats te verlaten, want “opa had dit zo gewild”.
Ze wilde geen scene schoppen en is gegaan maar wat heeft dit haar pijn gedaan. Dit was voor geen goud de wens van opa maar van oom en tante.
Alles deed ze voor haar vader. Mijn hart doet zeer als ik denk aan hoe erg dit voor haar was.
wat zijn sommige mensen toch walgelijk
Relax we're all crazy, it's not a competition
zondag 22 april 2018 om 15:06
Mijn vader is 15 jaar geleden overleden. Hij is helaas maar 60 jaar geworden, overleden aan een hersenbloeding. Ik had, afwisselend met broer en moeder, de 24 uur voor zij overlijden bij hem gewaakt in het ziekenhuis en toen hij stierf was ik de enige bij hem. 's Avonds 23.20u is hij overleden.
De volgende ochtend hebben, moeder, mijn broer en ik de uitvaart geregeld. 'S Middags zat ik bij een vriendin even in de pauzeruimte van haar kapsalon om even mijn verdriet te uiten en wat "bij te komen."
Komt er een klant van haar daar binnengelopen om te vragen of haar 80-jarige moeder met ons mee kon in de rouwwagen, want zij zou wss niet in de gelegenheid zijn om haar moeder te begeleiden naar de uitvaart van haar moeders buurman ( mijn vader dus).
Uh...nee, antwoordde ik, die auto is bedoeld voor familie en niet voor buren die geen taxi hebben. Was zo kwaad...nog geen gecondoleerd, alleen de vraag of moeder mee kon rijden, want ze had het zo druk deze week....
Op de dag dag van de uitvaart.
De 18 jarige dochter van mijn nicht ( dochter van vaders zus, vader was nakomertje): mama, wie krijgt nu alle spullen hier in huis en wie krijgt het geld als het huis verkocht is?
Gelukkig stond mijn moeder in de keuken...ik heb gevraagd waar zij dacht dat mijn moeder dan moest gaan wonen?
Zelfde nicht bood aan dat zij voor ons mijn vaders net nieuw gekochte auto wel konden verkopen voor een goede prijs. Moesten we de auto wel op hun naam zetten. Dat ikzelf voor een garagebedrijf/ dealer werkte was ze ff vergeten. Dachten zeker dat we naast papa ook ons verstand verloren hadden.
We hebben geen contact meer met ze.
De volgende ochtend hebben, moeder, mijn broer en ik de uitvaart geregeld. 'S Middags zat ik bij een vriendin even in de pauzeruimte van haar kapsalon om even mijn verdriet te uiten en wat "bij te komen."
Komt er een klant van haar daar binnengelopen om te vragen of haar 80-jarige moeder met ons mee kon in de rouwwagen, want zij zou wss niet in de gelegenheid zijn om haar moeder te begeleiden naar de uitvaart van haar moeders buurman ( mijn vader dus).
Uh...nee, antwoordde ik, die auto is bedoeld voor familie en niet voor buren die geen taxi hebben. Was zo kwaad...nog geen gecondoleerd, alleen de vraag of moeder mee kon rijden, want ze had het zo druk deze week....
Op de dag dag van de uitvaart.
De 18 jarige dochter van mijn nicht ( dochter van vaders zus, vader was nakomertje): mama, wie krijgt nu alle spullen hier in huis en wie krijgt het geld als het huis verkocht is?
Gelukkig stond mijn moeder in de keuken...ik heb gevraagd waar zij dacht dat mijn moeder dan moest gaan wonen?
Zelfde nicht bood aan dat zij voor ons mijn vaders net nieuw gekochte auto wel konden verkopen voor een goede prijs. Moesten we de auto wel op hun naam zetten. Dat ikzelf voor een garagebedrijf/ dealer werkte was ze ff vergeten. Dachten zeker dat we naast papa ook ons verstand verloren hadden.
We hebben geen contact meer met ze.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
zondag 22 april 2018 om 15:40
Pas geleden gehoord van de ex-zwager van de overledene.
Vrouw ( zijn ex-schoonzus dus) lag op sterven door kanker.
Zijn broer was ooit getrouwd met deze vrouw en zijn jaren geleden na een vechtscheiding uit elkaar gegaan. Samen hebben ze 1 kind, nu tegen de 20.
Hij had een vakantie geplanned en nu vroeg mijn kennis ( de ex zwager) wat broer deed als ex in zijn vakantie overleed. Ze moest maar wachten met doodgaan...
Enige wat ik kan denken...is arm kind. Gelukkig heeft kind wel goede oom en tante die er voor het kind zijn.
Vrouw ( zijn ex-schoonzus dus) lag op sterven door kanker.
Zijn broer was ooit getrouwd met deze vrouw en zijn jaren geleden na een vechtscheiding uit elkaar gegaan. Samen hebben ze 1 kind, nu tegen de 20.
Hij had een vakantie geplanned en nu vroeg mijn kennis ( de ex zwager) wat broer deed als ex in zijn vakantie overleed. Ze moest maar wachten met doodgaan...
Enige wat ik kan denken...is arm kind. Gelukkig heeft kind wel goede oom en tante die er voor het kind zijn.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
zondag 22 april 2018 om 16:37
Ik woon in het buitenland met een groot tijdverschil, en mijn moeder wilde me niet ‘s nachts wakker bellen om het te vertellen. Ze dacht mij in de ochtend te bellen, maar toen wist ik het dus al.redbulletje schreef: ↑22-04-2018 08:33Hoe kan dat dan? Je wordt als naaste toch als eerste ingelicht? Was het 'n onverwacht overlijden/ongeluk waarbij een derde het op facebook had gezet?
Het was inderdaad vrij onverwacht, en degene die het op FB zette was geen familie. Niet eens een goede vriend. Meer een kennis...
anoniem_63861b4f1669c wijzigde dit bericht op 22-04-2018 16:42
13.03% gewijzigd
zondag 22 april 2018 om 16:42
Vind dit toch wel iets om snachts voor wakker gebeld te mogen worden. Was het een onverwacht overlijden dat je niet bij je ouders was?FunnyFace8 schreef: ↑22-04-2018 16:37Ik woon in het buitenland met een groot tijdverschil, en mijn moeder wilde me niet ‘s nachts wakker bellen om het te vertellen. Ze dacht mij in de ochtend te bellen, maar toen wist ik het dus al.
Hey was inderdaad vrij onverwacht, en degene die het op FB zette was geen familie. Niet eens een goede vriend. Meer een kennis...
zondag 22 april 2018 om 16:44
Hij was al jaren chronisch ziek, maar zijn overlijden kwam toch nog onverwachts.redbulletje schreef: ↑22-04-2018 16:42Vind dit toch wel iets om snachts voor wakker gebeld te mogen worden. Was het een onverwacht overlijden dat je niet bij je ouders was?
zondag 22 april 2018 om 16:49
Dat antwoord slaat natuurlijk nergens op. Maar los daarvan... kan ik me er eigenlijk best wel iets bij voorstellen.Machutookunbietjemeerzijn schreef: ↑22-04-2018 15:40Pas geleden gehoord van de ex-zwager van de overledene.
Vrouw ( zijn ex-schoonzus dus) lag op sterven door kanker.
Zijn broer was ooit getrouwd met deze vrouw en zijn jaren geleden na een vechtscheiding uit elkaar gegaan. Samen hebben ze 1 kind, nu tegen de 20.
Hij had een vakantie geplanned en nu vroeg mijn kennis ( de ex zwager) wat broer deed als ex in zijn vakantie overleed. Ze moest maar wachten met doodgaan...
Enige wat ik kan denken...is arm kind. Gelukkig heeft kind wel goede oom en tante die er voor het kind zijn.
Als het een vechtscheiding is geweest dan kan het voor de nabestaanden, en zelfs voor de gemeenschappelijke kinderen, als zeer ongepast voelen als de ex zichzelf een rol toebedeelt (zelfs als die rol alleen zou bestaan uit het steunen van de kinderen). Soms worden de levens van pa en ma, en dus ook de levens van hun kinderen met pa en ma, na een (vecht)scheiding heel strikt gescheiden en kruisen deze elkaar nergens meer.
zondag 22 april 2018 om 17:08
Ik vind het sowieso raar om op social media het overlijden bekend te maken van iemand met wie je niet heel close was. Wat wil je dan? Aandacht?FunnyFace8 schreef: ↑22-04-2018 16:37Ik woon in het buitenland met een groot tijdverschil, en mijn moeder wilde me niet ‘s nachts wakker bellen om het te vertellen. Ze dacht mij in de ochtend te bellen, maar toen wist ik het dus al.
Het was inderdaad vrij onverwacht, en degene die het op FB zette was geen familie. Niet eens een goede vriend. Meer een kennis...
Ik zie dat ook weleens; dan is er ergens iets gebeurd en dan gaan mensen op FB zetten ‘Oh dat meisje zat vijf jaar geleden bij mijn dochter in de klas’ en dan gaat iedereen zo iemand condoleren. Zo raar!
zondag 22 april 2018 om 17:16
Ja dat vind ik ook. Pure aandachttrekkerij! In mijn geval was het ook zo’n type dat allerlei andere aandachtvragende status updates op FB plaatste. Ik heb die persoon meteen ontvriend, maar wel nadat ik een sneer geplaatst heb onder de status over mijn vader. Die persoon heeft me toen nog een berichtje met excuses gestuurd, maar daar heb ik niet meer op gereageerd. Zak er maar in.minnimouse schreef: ↑22-04-2018 17:08Ik vind het sowieso raar om op social media het overlijden bekend te maken van iemand met wie je niet heel close was. Wat wil je dan? Aandacht?
Ik zie dat ook weleens; dan is er ergens iets gebeurd en dan gaan mensen op FB zetten ‘Oh dat meisje zat vijf jaar geleden bij mijn dochter in de klas’ en dan gaat iedereen zo iemand condoleren. Zo raar!
zondag 22 april 2018 om 17:17
Goed dat je dat gedaan hebt!FunnyFace8 schreef: ↑22-04-2018 17:16Ja dat vind ik ook. Pure aandachttrekkerij! In mijn geval was het ook zo’n type dat allerlei andere aandachtvragende status updates op FB plaatste. Ik heb die persoon meteen ontvriend, maar wel nadat ik een sneer geplaatst heb onder de status over mijn vader. Die persoon heeft me toen nog een berichtje met excuses gestuurd, maar daar heb ik niet meer op gereageerd. Zak er maar in.
zondag 22 april 2018 om 17:36
Daar kan je idd gelijk in hebben, ware het niet dat kind alleen achter bleef na het overlijden van moeder. Geen broers, geen zussen.Nummer*Zoveel schreef: ↑22-04-2018 16:49Dat antwoord slaat natuurlijk nergens op. Maar los daarvan... kan ik me er eigenlijk best wel iets bij voorstellen.
Als het een vechtscheiding is geweest dan kan het voor de nabestaanden, en zelfs voor de gemeenschappelijke kinderen, als zeer ongepast voelen als de ex zichzelf een rol toebedeelt (zelfs als die rol alleen zou bestaan uit het steunen van de kinderen). Soms worden de levens van pa en ma, en dus ook de levens van hun kinderen met pa en ma, na een (vecht)scheiding heel strikt gescheiden en kruisen deze elkaar nergens meer.
Ik heb geen kinderen, maar kan me er werkelijk niets bij voorstellen dat je je enige kind zo in de steek laat om het hele proces van het verliezen van een ouder zo eenzaam en alleen door te laten maken.
Kind was al alleen in huis daar moeder in ziekenhuis lag.
Doe je niet...
Hoe erg je je ex ook haat....
Je haat je kind toch niet?
Kind moest bij haar oom en tante troost en ondersteuning zoeken.
Kon en kan bij vader niet terecht met verdriet.
Ik denk dat zelfs scriptschrijvers van de slechtste soaps zoiets niet bij elkaar kunnen verzinnen.
En dan moet je niet vergeten dat dit kind opgegroeid is met alleen maar haat en nijd. Zelfs het rouwen om moeder wordt vervuild door de strijd die zelfs in de dood nog doorgaat.
Voor herkenbaarheid, niet voor mij, maar voor dit ernstig gebroken gezin kan ik niet meer zeggen, wel dat de strijd om elkaar zo dwars te zitten nog niet over is.
Bah...meer kan ik niet zeggen...bah
Ik hoop dat het kind ooit in het reine kan komen en zelf een gezond leven kan leven, daar hij alleen goed voorbeeld van oom en tante heeft gehad.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
zondag 22 april 2018 om 17:39
Zoiets is hier ook gebeurd. Mijn oom heeft een paar jaar geleden zelfmoord gepleegd. Hij en zijn vrouw waren gelovig en bij de uitvaart werd er alleen maar gesproken over dat zijn hart gestopt is. Ja, dat klopt wel natuurlijk, maar toch. En op de uitvaart van mijn oma, ook gelovig, ging het alleen maar over het geloof en over god. Ik had nog zoiets van 'wie wordt hier nu begraven, mijn oma of god?'.
zondag 22 april 2018 om 17:46
Ik ken deze specifieke situatie natuurlijk niet, dus ik neem zo van je aan dat het in dit geval diep triest is. Sowieso is een overlijden dieptriest, en een vechtscheiding voor de betrokken kinderen idem dito natuurlijk.
Mijn ouders kunnen inmiddels weer enigzins normaal door één deur (alhoewel ze nooit vrienden zullen worden). Maar er is een tijd geweest dat ik de ene ouder niet bij het overlijden of de rouw om de andere ouder zou hebben geduld. Als je elkaar zo ontzettend de tent uit vecht, dan kan het bij een overlijden heel naar en achterbaks overkomen om dan opeens wel in het verdriet te delen of te ondersteunen. Soms is, hoe triest ook, de andere ouder daar gewoon niet de aangewezen persoon voor.
zondag 22 april 2018 om 18:58
Wat erg voor je...goed dat het inmiddels nu beter gaat.
In dit geval heeft het kind het idee alleen ervoor te staan en moet hij zef de hele afwikkeling van de erfenis doen Pa weigert te helpen.
Kind is net 20.
Moet we zeggen, naast oom weet ik eigenlijk niet of er meer familie wel helpt.
In dit geval heeft het kind het idee alleen ervoor te staan en moet hij zef de hele afwikkeling van de erfenis doen Pa weigert te helpen.
Kind is net 20.
Moet we zeggen, naast oom weet ik eigenlijk niet of er meer familie wel helpt.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
zondag 29 april 2018 om 11:44
Wat betreft het steunbetuigingen op Facebook gooien... ik sta er toch anders in geloof ik. De overgrote meerderheid van de mensen zit op Facebook en het is een sociaalnetwerksite, gaat dus om contacten met andere mensen. Bovendien zetten velen er werkelijk alles op: van het avondmaal dat ze bereid hebben tot de eerste stapjes van hun kind. Wanneer iemand overlijdt, vind ik het juist normaal dat familie, vrienden en kennissen steun bij elkaar zoeken via Facebook op het profiel van de overlede persoon. Facebook kan juist mensen bij elkaar brengen, afstanden overbruggen. Het is als een soort digitaal rouwboekje, waar je lieve woorden schrijft over de overledene of er herinneringen ophaalt. Ik vind het juist mooi. Je krijgt er steun van anderen en kan wanneer je wil berichten van anderen lezen als je er behoefte aan hebt. Daarom heeft Facebook de ‘in memoriam’-functie in het leven geroepen.
En ja, ook via Facebook ben ik vorig jaar te weten gekomen dat een oude vriend van mij overleden is. Wat een ontzettend mooie berichten heb ik toen over hem gelezen en nu nog.
En ja, ook via Facebook ben ik vorig jaar te weten gekomen dat een oude vriend van mij overleden is. Wat een ontzettend mooie berichten heb ik toen over hem gelezen en nu nog.
Veritas vos liberabit
zondag 29 april 2018 om 11:56
Natuurlijk kan FB een prima plek zijn voor steunbetuigingen en herdenkingen. Maar ieder weldenkend mens laat het wel uit zijn/haar hoofd om daar alvast mee te beginnen voordat de familie het nieuws naar buiten brengt. Je kunt namelijk ook gewoon respectvol omgaan met de situatie, en de familie de rust en ruimte gunnen om op eigen tempo aan het idee te wennen en de mensen die dichtbij de overledene stonden zoveel mogelijk persoonlijk te informeren.
zaterdag 22 september 2018 om 20:48
Flower1111 schreef: ↑22-09-2018 20:25Daarnaast vind ik het ook discriminerend naar mensen die geen FAcebook hebben om daar elkaar te gaan steunen.
zondag 23 september 2018 om 16:41
Mijn opa, die in Scandinavië, overleed na een ziekbed toch enigszins onverwachts. Ik halsoverkop daarheen met vliegtuig met mijn moeder, en ik dacht mijn eigen emoties redelijk onder controle te hebben en wilde vooral mijn moeder steunen. Tot we in de overvolle kerk (mijn opa was zeer geliefd) zaten, en mijn tranenwaterval begon, dat niet meer te stoppen was. Opeens fluistert mijn nicht rechts van mij dat de dames verderop het niet goed vinden dat ik met mijn benen over elkaar zit. Ik was WOEST. Ik kende ze niet eens, en dan komen ze mij, terwijl ik zo emotioneel ben vertellen hoe ik wel en niet moet zitten?
Mensen kunnen zo ontzettend lomp en onnadenkend zijn.
Mensen kunnen zo ontzettend lomp en onnadenkend zijn.
