Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
woensdag 25 oktober 2017 om 15:28
Een keer Een begrafenis van een oud-leerling, die na een lang ziekbed, veel te jong overleed.
Er zijn in de dienst 2 opmerkingen gemaakt, over het kind zelf. Ze vond dit leuk en Dit heeft ze een keer gezegd...
Voor de rest was het alleen maar, God en Heiland, hemel voor het kind. En ongelovigen zullen branden in de hel. En dat werd vaak herhaald.... Verder speechte haar moeder die het wel over het verlies had, maar eigenlijk niets over het kind zelf.
Ouders gescheiden. Vader, die wel aanwezig was, werd helemaal niet genoemd.
Afschuwelijk was het....
Een leerling van een bekende overleed. Kind van 7, reformatorische achtergrond. Dominee bij het graf, tegen zijn klasgenoten. "Ziet wat u gebeurt, als u de Heer niet, vreest en zijn pad niet volgt...."
Het arme kind was heel lief en zacht en bovenal zeer gelovig... Ouders ook... t kind had alleen de pech, kanker te krijgen...
Er zijn in de dienst 2 opmerkingen gemaakt, over het kind zelf. Ze vond dit leuk en Dit heeft ze een keer gezegd...
Voor de rest was het alleen maar, God en Heiland, hemel voor het kind. En ongelovigen zullen branden in de hel. En dat werd vaak herhaald.... Verder speechte haar moeder die het wel over het verlies had, maar eigenlijk niets over het kind zelf.
Ouders gescheiden. Vader, die wel aanwezig was, werd helemaal niet genoemd.
Afschuwelijk was het....
Een leerling van een bekende overleed. Kind van 7, reformatorische achtergrond. Dominee bij het graf, tegen zijn klasgenoten. "Ziet wat u gebeurt, als u de Heer niet, vreest en zijn pad niet volgt...."
Het arme kind was heel lief en zacht en bovenal zeer gelovig... Ouders ook... t kind had alleen de pech, kanker te krijgen...
woensdag 25 oktober 2017 om 15:38
Vroeger mochten ongedoopte kinderen ook niet op het kerkhof begraven worden. Als kinderen van gelovige ouders dus stierven voor ze gedoopt konden worden kwam meneer pastoor even fijntjes vertellen dat het kind dus niet naar de hemel ging en dat het niet op het kerkhof mocht liggen, maar net daarbuiten, tussen de onbekenden en de criminelen. Ook heel fijn.Warrique schreef: ↑25-10-2017 15:28Een keer Een begrafenis van een oud-leerling, die na een lang ziekbed, veel te jong overleed.
Er zijn in de dienst 2 opmerkingen gemaakt, over het kind zelf. Ze vond dit leuk en Dit heeft ze een keer gezegd...
Voor de rest was het alleen maar, God en Heiland, hemel voor het kind. En ongelovigen zullen branden in de hel. En dat werd vaak herhaald.... Verder speechte haar moeder die het wel over het verlies had, maar eigenlijk niets over het kind zelf.
Ouders gescheiden. Vader, die wel aanwezig was, werd helemaal niet genoemd.
Afschuwelijk was het....
Een leerling van een bekende overleed. Kind van 7, reformatorische achtergrond. Dominee bij het graf, tegen zijn klasgenoten. "Ziet wat u gebeurt, als u de Heer niet, vreest en zijn pad niet volgt...."
Het arme kind was heel lief en zacht en bovenal zeer gelovig... Ouders ook... t kind had alleen de pech, kanker te krijgen...
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
woensdag 25 oktober 2017 om 15:44
Zoiets heb ik ook wel eens meegemaakt. Een hele hele hele lange gereformeerde dienst, waarin uitsluitend werd gesproken over onze lieve heer de herder en zijn schaapjes, omkleed met dreigementen van hel en verdoemenis aan het adres van de toehoorders. En dan te bedenken dat de overleden persoon in kwestie zo ongeveer wel alles had gedaan wat onze lieve heer verboden heeft, en dat op oma na iedereen dat ook gewoon wist. Het was een echt feestbeest. Ik ben de dienst doorgekomen door me voor te stellen hoe de overledene zelf door deze dienst heen zou zijn gekomen: waarschijnlijk stikkend en proestend van het ingehouden lachen, om het vervolgens na afloop uit te gieren in de kroeg. Dat vond ik wel een mooie gedachte en ik bleek - na afloop in de kroeg - niet de enige te zijn geweest die dergelijke beelden voor zich had gezien.
woensdag 25 oktober 2017 om 17:12
Gelukkig alleen rustige begravenissen of crematies meegemaakt.
Wel een kleine irritatie na de crematie van mijn moeder. Mijn ouders hadden een apart gevoel voor humor, welbekend bij mensen die mijn ouders kennen. Ik woon aan de andere kant van het land en heb daar mijn leven. De meeste van mijn vrienden kennen mijn ouders dan ook niet.....
Echter, een aantal wilde wel naar de crematie komen om mij te steunen. Een paar heb ik zelf gevraagd, een aantal anderen kwam gewoon.
Op de crematie hield mijn vader een toespraak, hij is nogal van het cabaret dus hij had er hier en daar ook wat geintjes ingestopt. Waarbij je de helft van de zaal hoorde gniffelen. Dit had hij met mijn zus en mij overlegd, of wij dat oke vonden.
Mensen die mijn ouders kenden vonden het een geweldige speech, recht uit het hart. Precies zoals ze mijn ouders kenden.
Een van mijn vrienden echter, eentje die zelf wilde komen bleef na afloop van de crematie maar vragen of mijn vader wel van mijn moeder had gehouden. Want zij vond zijn speech ongepast.
Inmiddels is het meer dan 10 jaar geleden en ze kan het nog steeds ter sprake brengen. Hoe raar het was dat mijn vader toen grapjes maakte. Tsja, ieder zijn manier van verwerken zeg ik maar....
Wel een kleine irritatie na de crematie van mijn moeder. Mijn ouders hadden een apart gevoel voor humor, welbekend bij mensen die mijn ouders kennen. Ik woon aan de andere kant van het land en heb daar mijn leven. De meeste van mijn vrienden kennen mijn ouders dan ook niet.....
Echter, een aantal wilde wel naar de crematie komen om mij te steunen. Een paar heb ik zelf gevraagd, een aantal anderen kwam gewoon.
Op de crematie hield mijn vader een toespraak, hij is nogal van het cabaret dus hij had er hier en daar ook wat geintjes ingestopt. Waarbij je de helft van de zaal hoorde gniffelen. Dit had hij met mijn zus en mij overlegd, of wij dat oke vonden.
Mensen die mijn ouders kenden vonden het een geweldige speech, recht uit het hart. Precies zoals ze mijn ouders kenden.
Een van mijn vrienden echter, eentje die zelf wilde komen bleef na afloop van de crematie maar vragen of mijn vader wel van mijn moeder had gehouden. Want zij vond zijn speech ongepast.
Inmiddels is het meer dan 10 jaar geleden en ze kan het nog steeds ter sprake brengen. Hoe raar het was dat mijn vader toen grapjes maakte. Tsja, ieder zijn manier van verwerken zeg ik maar....
woensdag 25 oktober 2017 om 17:16
Ach, wat naar.xandora schreef: ↑23-10-2017 20:16Morgen de begrafenis van mijn moeder, 62, afgelopen dinsdag helaas overleden na een week van hoop in t ziekenhuis na een hartritme stoornis met aansluitend een hart stilstand, mijn vader heeft zijn best gedaan d.m.v. reanimatie, helaas geen baat gehad.
t zal een combo worden van jeugd herinneringen, geloof en muziek waar zij van hield en meezong. er zullen vast mensen zijn die deze combinatie misschien niet herkennen of begrijpen.
Helaas maar een beperkte tijd om alles te doen, dus van alles maar een klein beetje.
Sterkte!
woensdag 25 oktober 2017 om 18:21
Ik vind het schofterig van de dominee.Warrique schreef: ↑25-10-2017 15:28Een leerling van een bekende overleed. Kind van 7, reformatorische achtergrond. Dominee bij het graf, tegen zijn klasgenoten. "Ziet wat u gebeurt, als u de Heer niet, vreest en zijn pad niet volgt...."
Het arme kind was heel lief en zacht en bovenal zeer gelovig... Ouders ook... t kind had alleen de pech, kanker te krijgen...
woensdag 25 oktober 2017 om 18:45
ik begrijp dit niet. Het is toch juist goed als een kind dood gaat? Daarom doen ze op de biblebelt toch niet aan inentingen? Want dan heeft God toch grotere plannen met het kind en iedere gelovige wil toch juist contact met God? Waarom werd er op dit gelovige kind dan afgegeven? Ik probeer het te begrijpen, maar het lukt niet.Warrique schreef: ↑25-10-2017 15:28
Een leerling van een bekende overleed. Kind van 7, reformatorische achtergrond. Dominee bij het graf, tegen zijn klasgenoten. "Ziet wat u gebeurt, als u de Heer niet, vreest en zijn pad niet volgt...."
Het arme kind was heel lief en zacht en bovenal zeer gelovig... Ouders ook... t kind had alleen de pech, kanker te krijgen...
Overigens had ik die kerel in het graf gegooid als hij over mijn vlees en bloed zulke nare dingen zou zeggen.
woensdag 25 oktober 2017 om 20:56
Er zijn inderdaad stromingen van het gereformeerde geloof die er zo in staan. Maar er zijn ook stromingen die de dood als een soort straf zien voor fout gedrag (van de overledene of diens familie) en dat God je daarmee dan ter verantwoording roept.toffifee schreef: ↑25-10-2017 18:45ik begrijp dit niet. Het is toch juist goed als een kind dood gaat? Daarom doen ze op de biblebelt toch niet aan inentingen? Want dan heeft God toch grotere plannen met het kind en iedere gelovige wil toch juist contact met God? Waarom werd er op dit gelovige kind dan afgegeven? Ik probeer het te begrijpen, maar het lukt niet.
woensdag 25 oktober 2017 om 21:40
O. Mijn. God. Dat je als ouder daar ook achterstaat dat zo'n zwakzinnige je onschuldige kind zo neer zet. Daar kan ik echt niet bij.Nummer*Zoveel schreef: ↑25-10-2017 20:56Er zijn inderdaad stromingen van het gereformeerde geloof die er zo in staan. Maar er zijn ook stromingen die de dood als een soort straf zien voor fout gedrag (van de overledene of diens familie) en dat God je daarmee dan ter verantwoording roept.
donderdag 26 oktober 2017 om 09:12
Man en ik hebben ook nogal foute humor tov elkaar. We letten een beetje op als er buitenstaanders in de buurt zijn, maar het is wel 'ons ding'.feder schreef: ↑25-10-2017 17:12Gelukkig alleen rustige begravenissen of crematies meegemaakt.
Wel een kleine irritatie na de crematie van mijn moeder. Mijn ouders hadden een apart gevoel voor humor, welbekend bij mensen die mijn ouders kennen. Ik woon aan de andere kant van het land en heb daar mijn leven. De meeste van mijn vrienden kennen mijn ouders dan ook niet.....
Echter, een aantal wilde wel naar de crematie komen om mij te steunen. Een paar heb ik zelf gevraagd, een aantal anderen kwam gewoon.
Op de crematie hield mijn vader een toespraak, hij is nogal van het cabaret dus hij had er hier en daar ook wat geintjes ingestopt. Waarbij je de helft van de zaal hoorde gniffelen. Dit had hij met mijn zus en mij overlegd, of wij dat oke vonden.
Mensen die mijn ouders kenden vonden het een geweldige speech, recht uit het hart. Precies zoals ze mijn ouders kenden.
Een van mijn vrienden echter, eentje die zelf wilde komen bleef na afloop van de crematie maar vragen of mijn vader wel van mijn moeder had gehouden. Want zij vond zijn speech ongepast.
Inmiddels is het meer dan 10 jaar geleden en ze kan het nog steeds ter sprake brengen. Hoe raar het was dat mijn vader toen grapjes maakte. Tsja, ieder zijn manier van verwerken zeg ik maar....
Ik vind het juist heel mooi dat je vader ondanks zijn verdriet toch die humor meenam in de uitvaart, ik vind het ongelooflijk sterk van je vader dat hij dat kon.
Die vriend zou ik er toch attent op maken dat hij je ouders niet gekend heeft en of hij zijn mening voortaan voor zich wil houden. Niks zo persoonlijks als rouw, niemand heeft zich te bemoeien met hoe iemand dat beleeft.
En tien jaar na datum daar nog over janken, het kan best dat die grapjes indruk gemaakt hebben op die vriend, maar hou zoiets toch voor jezelf
donderdag 26 oktober 2017 om 10:41
Helemaal mee eens!MonicaG schreef: ↑26-10-2017 09:12Man en ik hebben ook nogal foute humor tov elkaar. We letten een beetje op als er buitenstaanders in de buurt zijn, maar het is wel 'ons ding'.
Ik vind het juist heel mooi dat je vader ondanks zijn verdriet toch die humor meenam in de uitvaart, ik vind het ongelooflijk sterk van je vader dat hij dat kon.
Die vriend zou ik er toch attent op maken dat hij je ouders niet gekend heeft en of hij zijn mening voortaan voor zich wil houden. Niks zo persoonlijks als rouw, niemand heeft zich te bemoeien met hoe iemand dat beleeft.
En tien jaar na datum daar nog over janken, het kan best dat die grapjes indruk gemaakt hebben op die vriend, maar hou zoiets toch voor jezelf
donderdag 26 oktober 2017 om 10:49
In dit soort stromingen zijn ze zelf vaak ook zwaar geïndoctrineerd. Alles geloven wat de dominee zegt, eng gewoon. Totaal niet gewend om zelf na te denken. (En dat zeg ik als christen, ik heb wel eens dingen gehoord waarvan ik weet dat het écht zo niet in de bijbel staat - maar ja, de dominee zei het! Brrrrr.)
donderdag 26 oktober 2017 om 10:59
Een collega van mij is door zo'n voorval van haar geloof af gegaan. Haar man is jong overleden, en de dominee kwam vertellen dat zijn taak op aarde er op zat, God had hem tot zich geroepen, en mijn collega moest haar pad op deze manier volgen. En dat zeg je dan tegen een weduwe van 28 met kinderen van 2 en 0.
donderdag 26 oktober 2017 om 13:11
Geen uitvaart wel overlijden.
Een vriend van ons heeft zichzelf om het leven gebracht.
Nog niet eens iedereen is op de hoogte en hup op zijn fb pagina verschijnen al dingen als rust zacht enzo.
Zelfs een: waarom heb je dit gedaan? Waarom heb je niks gezegd?
Euh hij leest dit niet meer hoor.
Echt niet de hele wereld hoeft te weten wat er is gebeurd.
Ik ga er maar vanuit dat men uit zijn eigen emotie reageert maar ik snap niet dat je dit zo op fb smijt.
Een andere vriendin (van mij, niet van de overledene maar kennen elkaar wel) die ik niet op dr werk hierover wilde bellen las het dus nu op fb en schrok zich rot.
Een vriend van ons heeft zichzelf om het leven gebracht.
Nog niet eens iedereen is op de hoogte en hup op zijn fb pagina verschijnen al dingen als rust zacht enzo.
Zelfs een: waarom heb je dit gedaan? Waarom heb je niks gezegd?
Euh hij leest dit niet meer hoor.
Echt niet de hele wereld hoeft te weten wat er is gebeurd.
Ik ga er maar vanuit dat men uit zijn eigen emotie reageert maar ik snap niet dat je dit zo op fb smijt.
Een andere vriendin (van mij, niet van de overledene maar kennen elkaar wel) die ik niet op dr werk hierover wilde bellen las het dus nu op fb en schrok zich rot.
donderdag 26 oktober 2017 om 13:34
donderdag 26 oktober 2017 om 14:34
Ik heb heel bewust eerst de familie op de hoogte gebracht (bij het overlijden van m'n ma en tante). Daarna zélf een berichtje op m'n Facebook gezet.
Maar toen al had ik berichtjes: Gecondoleerd met het overlijden... Blablabla..
Sorry, maar dit laat je aan de familie over, ik stuur een pb-tje als ik iemands nummer niet heb en het hoor.
Maar toen al had ik berichtjes: Gecondoleerd met het overlijden... Blablabla..
Sorry, maar dit laat je aan de familie over, ik stuur een pb-tje als ik iemands nummer niet heb en het hoor.
donderdag 26 oktober 2017 om 19:41
Ja precies.MonicaG schreef: ↑26-10-2017 09:12Man en ik hebben ook nogal foute humor tov elkaar. We letten een beetje op als er buitenstaanders in de buurt zijn, maar het is wel 'ons ding'.
Ik vind het juist heel mooi dat je vader ondanks zijn verdriet toch die humor meenam in de uitvaart, ik vind het ongelooflijk sterk van je vader dat hij dat kon.
Die vriend zou ik er toch attent op maken dat hij je ouders niet gekend heeft en of hij zijn mening voortaan voor zich wil houden. Niks zo persoonlijks als rouw, niemand heeft zich te bemoeien met hoe iemand dat beleeft.
En tien jaar na datum daar nog over janken, het kan best dat die grapjes indruk gemaakt hebben op die vriend, maar hou zoiets toch voor jezelf
donderdag 26 oktober 2017 om 19:51
Ik ken iemand waarvan de vader was overleden. Ik ging met haar broer om en was op dat moment bij hem, echt 3 minuten nadat hij zijn zus belde dat hij was overleden stond het al op Facebook. Ze was zelf nog niet eens bij hem wezen kijken, arme man lag nog in zijn eigen bed thuis. Vind dat zo raar maar sowieso ben ik iemand die dat soort dingen nooit op Facebook zet. Eigenlijk zet ik er sowieso nooit iets op.
donderdag 26 oktober 2017 om 20:54
Klopt. Geen begrafenis maar een opmerking van een collega van een vriendin.schattigmeisje schreef: ↑26-10-2017 10:49In dit soort stromingen zijn ze zelf vaak ook zwaar geïndoctrineerd. Alles geloven wat de dominee zegt, eng gewoon. Totaal niet gewend om zelf na te denken. (En dat zeg ik als christen, ik heb wel eens dingen gehoord waarvan ik weet dat het écht zo niet in de bijbel staat - maar ja, de dominee zei het! Brrrrr.)
Een kind uit hun dokterspraktijk was onverwachts overleden. Dramatisch!!! Iedereen was van slag. Alleen 1 collega, meldde stralend.
"Dat is toch heerlijk voor het Kind!!! Het is nu bij de Heer Almachtig!!!!"
Mijn vriendin is weggelopen. Anders was er nog een overlijden geweest in de dokterspraktijk
