Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
donderdag 28 september 2017 om 11:36
Toen we wegliepen van de begraafplaats, konden we nog net zien hoe een kraantje het graf aan het dichtgooien was, dat was heel naar om te zien. Ik snapte niet goed dat ze daar niet een haf uurtje mee wachtten, maar misschien is daar wel een goede reden voor, die ik niet ken.
Een oom, die bij het samen zijn in kleine kring na de begrafenis, heel hard een onbenullig huis-tuin-en-keukending aan zijn vrouw vroeg, laat maar zeggen; heb je de voordeur wel op slot gedaan, zoiets. Iedereen viel ook prompt nog stiller dan ze al waren.
Een oom, die bij het samen zijn in kleine kring na de begrafenis, heel hard een onbenullig huis-tuin-en-keukending aan zijn vrouw vroeg, laat maar zeggen; heb je de voordeur wel op slot gedaan, zoiets. Iedereen viel ook prompt nog stiller dan ze al waren.
donderdag 28 september 2017 om 11:36
Gefeliciteerd i.p.v. gecondoleerd lijkt me voor IEDEREEN (dus ook degene die het zegt) vreselijk. En het lijkt me dat niemand dat extra doet, maar het per ongeluk gebeurd.
En complimenten over een speech heb ik zelf ook wel eens gehad. Dat vind ik zelf erg attent en dat houdt in dat die mensen aandachtig hebben zitten luisteren. Ik zou het dus allemaal niet zo negatief zien.
En complimenten over een speech heb ik zelf ook wel eens gehad. Dat vind ik zelf erg attent en dat houdt in dat die mensen aandachtig hebben zitten luisteren. Ik zou het dus allemaal niet zo negatief zien.
Aan het typen...............
donderdag 28 september 2017 om 11:37
Ik heb zelden een gezellige uitvaart meegemaakt.
Wel denk ik dat je op zo'n moment gewoon heel erg kwetsbaar en daardoor gevoelig bent voor 'foute' reacties.
Maar daardoor leer je wel wat je niet moet doen in zulke situaties, waarna je dat naar anderen niet zult doen. Alleen heb je kans dat je dan toch weer iets doet wat die ander niet prettig vindt, omdat nu eenmaal iedereen anders in elkaar steekt.
Mensen reageren in elke situatie soms niet zoals je zou willen, maar meestal lukt het makkelijker om zoiets naast je neer te leggen. Bij een sterfgeval is dat vaak moeilijker.
Wat ik zeggen wil: de meeste mensen reageren vanuit hun eigen referentiekader en ervaring, jij ook. En dat is niet altijd op de manier die een ander wil.
Je boosheid kun je alleen zelf verwerken.
Wel denk ik dat je op zo'n moment gewoon heel erg kwetsbaar en daardoor gevoelig bent voor 'foute' reacties.
Maar daardoor leer je wel wat je niet moet doen in zulke situaties, waarna je dat naar anderen niet zult doen. Alleen heb je kans dat je dan toch weer iets doet wat die ander niet prettig vindt, omdat nu eenmaal iedereen anders in elkaar steekt.
Mensen reageren in elke situatie soms niet zoals je zou willen, maar meestal lukt het makkelijker om zoiets naast je neer te leggen. Bij een sterfgeval is dat vaak moeilijker.
Wat ik zeggen wil: de meeste mensen reageren vanuit hun eigen referentiekader en ervaring, jij ook. En dat is niet altijd op de manier die een ander wil.
Je boosheid kun je alleen zelf verwerken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 28 september 2017 om 11:40
Ik werd ook regelmatig gefeliciteerd, dit overigens omdat ik jarig was tussen het overlijden en de begrafenis in. Kon het niet echt waarderen.
En de ultradomheid van 'n nachtzuster heb ik wel om moeten lachen, omdat het gewoon zoooooo dom was. Mijn vader was onder paliatieve sedatie en zij kwam 's nachts de dosis verhogen. M'n moeder zat ondertussen adresetiketten te schrijven. Zei ze 'oh wat handig, voor de kerstkaarten??'
En de ultradomheid van 'n nachtzuster heb ik wel om moeten lachen, omdat het gewoon zoooooo dom was. Mijn vader was onder paliatieve sedatie en zij kwam 's nachts de dosis verhogen. M'n moeder zat ondertussen adresetiketten te schrijven. Zei ze 'oh wat handig, voor de kerstkaarten??'
donderdag 28 september 2017 om 11:42
Na afloop van de uitvaart van mijn opa, tijdens het condoleren, kreeg mijn zus commentaar van iemand dat we alleen maar dingen over opa hadden verteld van toen we klein waren en niet als volwassenen. Alsof het al niet moeilijk genoeg is om te spreken op een uitvaart....
En 1 over mijn eigen uitvaart, die nog niet eens gehouden is
. Tijdens de bespreking zei de uitvaart onderneemster dat sommige mensen op de rouwkaart laten zetten dat mensen in fleurige kleding moeten komen. Hierop reageerde ik dat ik dat stemmige zwart juist wel wat vond hebben en dus eigenlijk wel iedereen in zwart wilde. Lees ik later in het document terug dat ik wil dat iedereen in fleurige kleding komt en dat dat ook op de kaart komt te staan.
Mag ik verdorie gewoon een uitvaart ipv een feestje?
En 1 over mijn eigen uitvaart, die nog niet eens gehouden is
. Tijdens de bespreking zei de uitvaart onderneemster dat sommige mensen op de rouwkaart laten zetten dat mensen in fleurige kleding moeten komen. Hierop reageerde ik dat ik dat stemmige zwart juist wel wat vond hebben en dus eigenlijk wel iedereen in zwart wilde. Lees ik later in het document terug dat ik wil dat iedereen in fleurige kleding komt en dat dat ook op de kaart komt te staan. Mag ik verdorie gewoon een uitvaart ipv een feestje?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 28 september 2017 om 11:43
Ja herkenbaar.
Bij de uitvaart van mijn vader. Familie waar we al jaren (10 a15 jaar) geen contact meer mee hadden was woest dat ze niet bij in het "rijtje" mochten staan bij condoleren dag ervoor. We hadden koffietafel na afloop en daar heeft vooral mijn tante flink herrie lopen schoppen. Krijg er nu 10 jaar later nog steeds plaatsvervangende schaamte van. Ze is met harde hand de deur gewezen door andere familie.
Bij de uitvaart van mijn vader. Familie waar we al jaren (10 a15 jaar) geen contact meer mee hadden was woest dat ze niet bij in het "rijtje" mochten staan bij condoleren dag ervoor. We hadden koffietafel na afloop en daar heeft vooral mijn tante flink herrie lopen schoppen. Krijg er nu 10 jaar later nog steeds plaatsvervangende schaamte van. Ze is met harde hand de deur gewezen door andere familie.
donderdag 28 september 2017 om 11:43
Dit inderdaad. De ander is ook verdrietig en weet vaak ook niet wat hij moet zeggen of doen.Solomio schreef: ↑28-09-2017 11:37Ik heb zelden een gezellige uitvaart meegemaakt.
Wel denk ik dat je op zo'n moment gewoon heel erg kwetsbaar en daardoor gevoelig bent voor 'foute' reacties.
Maar daardoor leer je wel wat je niet moet doen in zulke situaties, waarna je dat naar anderen niet zult doen. Alleen heb je kans dat je dan toch weer iets doet wat die ander niet prettig vindt, omdat nu eenmaal iedereen anders in elkaar steekt.
Mensen reageren in elke situatie soms niet zoals je zou willen, maar meestal lukt het makkelijker om zoiets naast je neer te leggen. Bij een sterfgeval is dat vaak moeilijker.
Wat ik zeggen wil: de meeste mensen reageren vanuit hun eigen referentiekader en ervaring, jij ook. En dat is niet altijd op de manier die een ander wil.
Je boosheid kun je alleen zelf verwerken.
donderdag 28 september 2017 om 11:45
Had zelf niet kunnen spreken op de uitvaart van m'n vader. Wél had ik n mooie tekst geschreven, die mijn vader nog heeft kunnen lezen. En die heb ik voor laten lezen door de priester.AnnA_C schreef: ↑28-09-2017 11:42Na afloop van de uitvaart van mijn opa, tijdens het condoleren, kreeg mijn zus commentaar van iemand dat we alleen maar dingen over opa hadden verteld van toen we klein waren en niet als volwassenen. Alsof het al niet moeilijk genoeg is om te spreken op een uitvaart....
donderdag 28 september 2017 om 11:48
De oma van mijn man is overleden in de nacht nadat mijn zwager getrouwd is, ze waren nog wel bij de plechtigheid geweest. We waren in het crematorium en verschillende mensen feliciteerden mijn zwager en schoonzus, ze vonden het vreselijk.redbulletje schreef: ↑28-09-2017 11:40Ik werd ook regelmatig gefeliciteerd, dit overigens omdat ik jarig was tussen het overlijden en de begrafenis in. Kon het niet echt waarderen.
En de ultradomheid van 'n nachtzuster heb ik wel om moeten lachen, omdat het gewoon zoooooo dom was. Mijn vader was onder paliatieve sedatie en zij kwam 's nachts de dosis verhogen. M'n moeder zat ondertussen adresetiketten te schrijven. Zei ze 'oh wat handig, voor de kerstkaarten??'
Mijn moeder heeft eens verteld van een stel mannen die achter de kist aanliepen op de begraafplaats en ondertussen elkaar moppen aan het vertellen waren, is al jaren geleden (30-40 jaar) maar dat zou ik nu ook nog vreselijk ongepast vinden.
donderdag 28 september 2017 om 11:49
Ik was het die mijn vader vond en een vriendin na 20 minuten oppassen al constant aan het bellen was waar ik bleef. Daar zit ik echt mee in m’n maag.
En de uitvaart van mijn oma was redelijk bizar. Mijn oma had een gruwelijke hekel aan alles wat met geloof te maken had. Een bekeerde neef heeft een hele speech ( geen idee wat het juiste woord is) gehouden over dat god geeft en god neemt. Ik zat angstvallig de kist in de gaten te houden om te kijken of oma zich om zou draaien.
En bij de uitvaart van een goede vriend was het vervelend dat niemand wist wat de bedoeling was. We moesten er om 09.00 zijn en het was hartje zomer. Geloof 32 graden en om 16.00 waren we nog niet klaar en er was geen eten of drinken. Er is zelfs iemand toen flauwgevallen. Sindsdien neem ik altijd een mueslireep en wat drinken mee.
En de uitvaart van mijn oma was redelijk bizar. Mijn oma had een gruwelijke hekel aan alles wat met geloof te maken had. Een bekeerde neef heeft een hele speech ( geen idee wat het juiste woord is) gehouden over dat god geeft en god neemt. Ik zat angstvallig de kist in de gaten te houden om te kijken of oma zich om zou draaien.
En bij de uitvaart van een goede vriend was het vervelend dat niemand wist wat de bedoeling was. We moesten er om 09.00 zijn en het was hartje zomer. Geloof 32 graden en om 16.00 waren we nog niet klaar en er was geen eten of drinken. Er is zelfs iemand toen flauwgevallen. Sindsdien neem ik altijd een mueslireep en wat drinken mee.
donderdag 28 september 2017 om 11:49
Je hebt gelijkSolomio schreef: ↑28-09-2017 11:37Ik heb zelden een gezellige uitvaart meegemaakt.
Wel denk ik dat je op zo'n moment gewoon heel erg kwetsbaar en daardoor gevoelig bent voor 'foute' reacties.
Maar daardoor leer je wel wat je niet moet doen in zulke situaties, waarna je dat naar anderen niet zult doen. Alleen heb je kans dat je dan toch weer iets doet wat die ander niet prettig vindt, omdat nu eenmaal iedereen anders in elkaar steekt.
Mensen reageren in elke situatie soms niet zoals je zou willen, maar meestal lukt het makkelijker om zoiets naast je neer te leggen. Bij een sterfgeval is dat vaak moeilijker.
Wat ik zeggen wil: de meeste mensen reageren vanuit hun eigen referentiekader en ervaring, jij ook. En dat is niet altijd op de manier die een ander wil.
Je boosheid kun je alleen zelf verwerken.
donderdag 28 september 2017 om 11:50
ik vond het juist vreemd dat wij laatst in het rijtje stonden van familie die we amper zien. Terwijl de buren/vrienden van de overledenen langs ons moesten lopen en een veel betere band hadden met haar.niekjeelastiekje schreef: ↑28-09-2017 11:43
Familie waar we al jaren (10 a15 jaar) geen contact meer mee hadden was woest dat ze niet bij in het "rijtje" mochten staan bij condoleren dag ervoor.
Omgekeerde ook meegemaakt, dat wij als vrienden mee mochten naar de familiekamer, omdat we de weduwe in alles hielpen. En daarna door de familie niet meegevraagd werden (weduwe keek ons nog akelig lang na, die voelde het ook)
donderdag 28 september 2017 om 11:51
Natuurlijk is het per ongeluk. Daarom ook de smiley er achter.beeertje schreef: ↑28-09-2017 11:36Gefeliciteerd i.p.v. gecondoleerd lijkt me voor IEDEREEN (dus ook degene die het zegt) vreselijk. En het lijkt me dat niemand dat extra doet, maar het per ongeluk gebeurd.
En complimenten over een speech heb ik zelf ook wel eens gehad. Dat vind ik zelf erg attent en dat houdt in dat die mensen aandachtig hebben zitten luisteren. Ik zou het dus allemaal niet zo negatief zien.
Ik vond de complimenten ook niet erg. Nouja.. na 100x 'oh wat mooi' was ik het wel beu, maar als of ik zoiets niet zelf geschreven kon hebben.
donderdag 28 september 2017 om 11:53
Ik weet er nog 1, ben er zelf niet geweest, maar heb het verhaal wel gehoord. Iemand die overleden is aan een erfelijke ziekte en er is een speech waarin de hele toedracht tot in detail uit de doeken wordt gedaan, De nabestaanden wisten de inhoud van de speech niet, anders hadden ze hem van te voren tegengehouden.
donderdag 28 september 2017 om 11:54
Pieps2016 schreef: ↑28-09-2017 11:49Ik was het die mijn vader vond en een vriendin na 20 minuten oppassen al constant aan het bellen was waar ik bleef. Daar zit ik echt mee in m’n maag.
En de uitvaart van mijn oma was redelijk bizar. Mijn oma had een gruwelijke hekel aan alles wat met geloof te maken had. Een bekeerde neef heeft een hele speech ( geen idee wat het juiste woord is) gehouden over dat god geeft en god neemt. Ik zat angstvallig de kist in de gaten te houden om te kijken of oma zich om zou draaien.
En bij de uitvaart van een goede vriend was het vervelend dat niemand wist wat de bedoeling was. We moesten er om 09.00 zijn en het was hartje zomer. Geloof 32 graden en om 16.00 waren we nog niet klaar en er was geen eten of drinken. Er is zelfs iemand toen flauwgevallen. Sindsdien neem ik altijd een mueslireep en wat drinken mee.
Ik zou die vriendin toch echt laten weten wat ze gedaan heeft.
Dat flauwvallen heb ik bij twee uitvaarten gezien. Beide van jonge mensen. Ik neem ook altijd iets mee omdat je gewoon ook niet weet hoe lang het kan duren en of je moet staan. Dan weet ik iig dat ik na afloop iets te eten/drinken heb.
donderdag 28 september 2017 om 11:57
Mijn vrouw is in juli gestorven, pastoor met vakantie dus een vervanger opgetrommeld die ook nog maar net terug kwam van een weekend, maar hey, we hadden haar sterfdag nu niet bepaald gepland.
Die man komt 's avonds langs voor het overlopen van de dienst. Hij komt binnen, geeft niemand een hand, stelt zich niet voor, geen gecondoleerd of wat dan ook maar begint direct kortaf op de dreunen dat we vooral moeten letten dat het niet te lang duurt en de muziek: niet te veel want de tijd he, en alles moet kort en mensen wachten niet graag en huppeldepup...
Punt 1: als je bij mij thuis komt, stel je jezelf voor. Ik hoef heus niet van iedereen een hand maar je stelt jezelf voor. Je komt binnen in een rouwend gezin, begin niet te blaten en gedraag je niet als een olifant in een porseleinwinkel.
Punt 2: ik ben de weduwe dus je praat tegen mij. Niet alleen tegen al de volwassenen in de kamer. Ik kon er ook niks aan doen dat ik 27 was. Ik was toch echt diegene die de mis ging voorbereiden en de lijst met genodigden moest maken.
Punt 3: als ik muziek wil laten horen dan doe ik dat. Dan knippen we maar in de lezingen (record: we hebben een lezing uit het oude testament - verplicht onderdeeltje volgens de pastoor - gevonden van 2 zinnen kort).
En na al dat gemekker over kort en snel vooruit gaan moest ik toch een beetje glimlachen op de dag zelf dat de mensen tot ver buiten de kerk stonden en het bijna een half uur duurde voor iedereen een hostie had kunnen halen. Hoezo te weinig muziek? Twintig keer dezelfde drie nummers, want hey, niet teveel muziek he!
Die man komt 's avonds langs voor het overlopen van de dienst. Hij komt binnen, geeft niemand een hand, stelt zich niet voor, geen gecondoleerd of wat dan ook maar begint direct kortaf op de dreunen dat we vooral moeten letten dat het niet te lang duurt en de muziek: niet te veel want de tijd he, en alles moet kort en mensen wachten niet graag en huppeldepup...
Punt 1: als je bij mij thuis komt, stel je jezelf voor. Ik hoef heus niet van iedereen een hand maar je stelt jezelf voor. Je komt binnen in een rouwend gezin, begin niet te blaten en gedraag je niet als een olifant in een porseleinwinkel.
Punt 2: ik ben de weduwe dus je praat tegen mij. Niet alleen tegen al de volwassenen in de kamer. Ik kon er ook niks aan doen dat ik 27 was. Ik was toch echt diegene die de mis ging voorbereiden en de lijst met genodigden moest maken.
Punt 3: als ik muziek wil laten horen dan doe ik dat. Dan knippen we maar in de lezingen (record: we hebben een lezing uit het oude testament - verplicht onderdeeltje volgens de pastoor - gevonden van 2 zinnen kort).
En na al dat gemekker over kort en snel vooruit gaan moest ik toch een beetje glimlachen op de dag zelf dat de mensen tot ver buiten de kerk stonden en het bijna een half uur duurde voor iedereen een hostie had kunnen halen. Hoezo te weinig muziek? Twintig keer dezelfde drie nummers, want hey, niet teveel muziek he!
donderdag 28 september 2017 om 11:57
Ik heb zelf iets gedaan waarvan sommige mensen zouden zeggen: 'dat doe je toch niet'.
Nadat mijn opa was overleden, heb ik op verzoek van mijn oma foto's gemaakt van mijn opa in de kist en de uitvaart. Van het dichtdoen van de kist tot het laatste afscheid in het crematorium. Ik had een spiegelreflexcamera en dat maakt natuurlijk iets van geluid.
Een aantal tantes en ooms gaven me soms een boze blik. Terwijl ik zo integer mogelijk met mijn telelens voor de minste hinder wilde zorgen. Vond het erg lastig, want hoewel iedereen wist van de wens van oma, was er niet bij iedereen begrip.
Later heb ik de foto's van opa en de uitvaart voor mijn oma gebundeld in een boek. En blij dat ze was! Het boek gaf haar een overzicht van alles wat er was gebeurd, wie er waren en hoe mooi opa erbij lag.
Binnen twee dagen stroomde mijn mailbox vol van familie die het boek wilde nabestellen. De grootste booskijkers hadden mij zelfs als eerste bericht.
Ik ben nog steeds blij voor mijn oma dat ik het boek heb kunnen maken. Ze bedankt me nog steeds bijna elke wanneer ze mij ziet, en het is toch al een behoorlijk aantal jaar geleden dat opa overleed.
Maar het voelt nog steeds als een typische 'je kunt het niet iedereen naar de zin maken of je doet het nooit bij iedereen goed'.
Dus voor sommige aanwezigen was wat ik deed die dag 'afschuwelijk'. En voor anderen een groot cadeau.
Nadat mijn opa was overleden, heb ik op verzoek van mijn oma foto's gemaakt van mijn opa in de kist en de uitvaart. Van het dichtdoen van de kist tot het laatste afscheid in het crematorium. Ik had een spiegelreflexcamera en dat maakt natuurlijk iets van geluid.
Een aantal tantes en ooms gaven me soms een boze blik. Terwijl ik zo integer mogelijk met mijn telelens voor de minste hinder wilde zorgen. Vond het erg lastig, want hoewel iedereen wist van de wens van oma, was er niet bij iedereen begrip.
Later heb ik de foto's van opa en de uitvaart voor mijn oma gebundeld in een boek. En blij dat ze was! Het boek gaf haar een overzicht van alles wat er was gebeurd, wie er waren en hoe mooi opa erbij lag.
Binnen twee dagen stroomde mijn mailbox vol van familie die het boek wilde nabestellen. De grootste booskijkers hadden mij zelfs als eerste bericht.
Ik ben nog steeds blij voor mijn oma dat ik het boek heb kunnen maken. Ze bedankt me nog steeds bijna elke wanneer ze mij ziet, en het is toch al een behoorlijk aantal jaar geleden dat opa overleed.
Maar het voelt nog steeds als een typische 'je kunt het niet iedereen naar de zin maken of je doet het nooit bij iedereen goed'.
Dus voor sommige aanwezigen was wat ik deed die dag 'afschuwelijk'. En voor anderen een groot cadeau.
donderdag 28 september 2017 om 11:58
Geen afschuwelijk verhaal, maar wel memorabel, mijn moeder die aan haar zusje, lopend middenin de stemmige rouwstoet met kistdragers voorop (van de echtgenoot van hun 3e zus) vertelde over het ontbindingsproces van lijken als ze eenmaal in een kist liggen 
Ik hoorde het achter me heb ze er snel op gewezen dat ze dat gesprek beter voor thuis bewaren. Ik moest er achteraf wel een beetje om gniffelen, want ik weet dat van wie het komt, die lui hebben echt dat soort dingen pas door als je ze er op wijst Maar ik ben heel blij dat hun zus en diens dochter het niet gehoord hebben 
Bahcobarbie, dat klinkt als een aardig grote uitvaart! Wellicht een persoon die ook bekend was in de gemeenschap? Misschien dat je dan sneller geconfronteerd wordt met de dat uitvaart anders verloopt dan gehoopt (bv met dat applaudisseren of lui die allemaal eisen stellen).
Ik hoorde het achter me heb ze er snel op gewezen dat ze dat gesprek beter voor thuis bewaren. Ik moest er achteraf wel een beetje om gniffelen, want ik weet dat van wie het komt, die lui hebben echt dat soort dingen pas door als je ze er op wijst Maar ik ben heel blij dat hun zus en diens dochter het niet gehoord hebben Bahcobarbie, dat klinkt als een aardig grote uitvaart! Wellicht een persoon die ook bekend was in de gemeenschap? Misschien dat je dan sneller geconfronteerd wordt met de dat uitvaart anders verloopt dan gehoopt (bv met dat applaudisseren of lui die allemaal eisen stellen).
donderdag 28 september 2017 om 12:00
Dit hadden wij bij mijn oom.lilalinda schreef: ↑28-09-2017 11:50ik vond het juist vreemd dat wij laatst in het rijtje stonden van familie die we amper zien. Terwijl de buren/vrienden van de overledenen langs ons moesten lopen en een veel betere band hadden met haar.
Omgekeerde ook meegemaakt, dat wij als vrienden mee mochten naar de familiekamer, omdat we de weduwe in alles hielpen. En daarna door de familie niet meegevraagd werden (weduwe keek ons nog akelig lang na, die voelde het ook)
Had die man al meer dan 10 jaar niet gezien. Mijn ouders ook niet,niemand van de familie, hij was altijd al een einzelganger.
Hij bleek op straat te zwerven en was weer terug bij zijn alchoholverslaving. Hij had geen verzekering en geen geld en dus kwamen ze uit bij zijn broers en zussen (ouders al overleden). Een gemeentecrematie vonden ze sneu, het blijft toch je broer.
Nou de man bleek nogal een hoop kenissen en vrienden op straat te hebben.
Voelde me hartstikke schuldig daar te staan terwijl er zoveel verdrietige mensen langs me liepen die een veel betere band met hem hadden gehad.
Oom was jong, 37.
donderdag 28 september 2017 om 12:00
