Overig
alle pijlers
De klant is koning... !?
woensdag 25 februari 2009 om 21:29
De klant is koning.
In een ander topic kwam dit ter sprake. Ik heb hier eigenlijk wel wat positieve en negatieve ervaringen mee. Wat is jouw ervaring. Voel jij je de koning als klant of behandel jij je klanten als koning? Het lijkt me leuk om verhalen hier te delen met een grappige inslag of een ruzie of allerlei uit de hand gelopen dingen.. In ieder geval 'vermaak' al dan niet 'leedvermaak'. Daarvoor is dit topic bedoeld.
Ik trap af met een aantal ervaringen..
In een ander topic kwam dit ter sprake. Ik heb hier eigenlijk wel wat positieve en negatieve ervaringen mee. Wat is jouw ervaring. Voel jij je de koning als klant of behandel jij je klanten als koning? Het lijkt me leuk om verhalen hier te delen met een grappige inslag of een ruzie of allerlei uit de hand gelopen dingen.. In ieder geval 'vermaak' al dan niet 'leedvermaak'. Daarvoor is dit topic bedoeld.
Ik trap af met een aantal ervaringen..
DTEEZ!
donderdag 26 februari 2009 om 15:19
Okee, byebye aan mijn anonimiteit, maar soit.
Tijdens vakanties heb ik een tijdje gewerkt op internationale markten in het buitenland, in een kraam met nederlandse kaas.
Veel gehoorde vragen:
Have you got any Brie?
Have you got any Gorgonzola?
Have you got any Emmentaler?
Ja, ook alle 3 achter elkaar vragen, en geirriteerd raken als je 'nee, wij hebben alleen nederlandse kaas' zegt. Klachten over het assortiment enzo. De volgende mevrouw was ook zo:
Klant: 'Have you got any Braj-ieee?
ik: 'I'm sorry?'
Klant: Braj-ieee[/i!!
Hier kijk ik -denk ik- nogal schaapachtig, en dom, want klant gaat verder;
B-R-I-E! BRAJ-IEEEE!!
ik: 'Oooh, BRIE!! I'm very sorry, but we are a dutch stand!'
nu kijkt klant nogal verbaasd en onwetend, waardoor ik een en ander maar even rechtzet:
'Brie is French...'
Mevrouw werd boos, vond mij een leugenaar, en is woedend vertrokken.
In een andere plaats:
Ik herken een vaste klant van de vorige keer. Een bejaarde meneer, die wel van een praatje houd. Zijn vrouw blijkt te zijn overleden, en samen gingen ze regelmatig naar Amsterdam. Hij kent de stad dan ook als zijn broekzak.
'Vooral dat stuk als je vanaf het centraal komt, richting de dam, aan het einde van het damrak aan de linkerkant'. Ik glimlach nog vriendelijk, (en denk: dit wil ik niet weten) als meneer met een grote glimlach verder gaat:
'But I've never seen you there!!! *nare knipoog*
Ik heb meneer vriendelijk verteld dat mijn service niet verder gaat dan kaas verkopen. De beste man nooit meer gezien.
Maar, de klapper kwam wel een aantal weken verder. Nadat ik eerder op de dag was toegezongen en kusje was toegeblazen door een 'Jelly Eal' (Paling in gelei in een potje) -lang verhaal-, drentelde er een meneer voor de kraam. Beetje rare kleren, dat wel, maar goed, na een paar minuten toch maar vragen
-'Can I help?'
meneer: 'I am looking for a wife. Are you looking for a husband?'
-'Ehm.... nót really....'
'But it can be very good!! We can eat cheese for eternity!!'
Tijdens vakanties heb ik een tijdje gewerkt op internationale markten in het buitenland, in een kraam met nederlandse kaas.
Veel gehoorde vragen:
Have you got any Brie?
Have you got any Gorgonzola?
Have you got any Emmentaler?
Ja, ook alle 3 achter elkaar vragen, en geirriteerd raken als je 'nee, wij hebben alleen nederlandse kaas' zegt. Klachten over het assortiment enzo. De volgende mevrouw was ook zo:
Klant: 'Have you got any Braj-ieee?
ik: 'I'm sorry?'
Klant: Braj-ieee[/i!!
Hier kijk ik -denk ik- nogal schaapachtig, en dom, want klant gaat verder;
B-R-I-E! BRAJ-IEEEE!!
ik: 'Oooh, BRIE!! I'm very sorry, but we are a dutch stand!'
nu kijkt klant nogal verbaasd en onwetend, waardoor ik een en ander maar even rechtzet:
'Brie is French...'
Mevrouw werd boos, vond mij een leugenaar, en is woedend vertrokken.
In een andere plaats:
Ik herken een vaste klant van de vorige keer. Een bejaarde meneer, die wel van een praatje houd. Zijn vrouw blijkt te zijn overleden, en samen gingen ze regelmatig naar Amsterdam. Hij kent de stad dan ook als zijn broekzak.
'Vooral dat stuk als je vanaf het centraal komt, richting de dam, aan het einde van het damrak aan de linkerkant'. Ik glimlach nog vriendelijk, (en denk: dit wil ik niet weten) als meneer met een grote glimlach verder gaat:
'But I've never seen you there!!! *nare knipoog*
Ik heb meneer vriendelijk verteld dat mijn service niet verder gaat dan kaas verkopen. De beste man nooit meer gezien.
Maar, de klapper kwam wel een aantal weken verder. Nadat ik eerder op de dag was toegezongen en kusje was toegeblazen door een 'Jelly Eal' (Paling in gelei in een potje) -lang verhaal-, drentelde er een meneer voor de kraam. Beetje rare kleren, dat wel, maar goed, na een paar minuten toch maar vragen
-'Can I help?'
meneer: 'I am looking for a wife. Are you looking for a husband?'
-'Ehm.... nót really....'
'But it can be very good!! We can eat cheese for eternity!!'
donderdag 26 februari 2009 om 15:27
Na een heel naar verhaal, waarbij de klant mij bedreigde met een ellendige dood en mij vele ziektes toewenste, zei hij als laatste: Jij vieze vuile &^*$(*& hebt mijn dag verpest!
Ik kon het niet laten en antwoorde heel droog: Nou meneer, dat was totaal niet mijn bedoeling, maar ontzettend gaag gedaan hoor
Ik kon het niet laten en antwoorde heel droog: Nou meneer, dat was totaal niet mijn bedoeling, maar ontzettend gaag gedaan hoor
donderdag 26 februari 2009 om 15:39
onze zoon werkt in het weekend in een restaurant.Heel leuk,maar ook hard werken.
Fooien worden gedeeld onder al het personeel.(hij werkt als hulpkok,niet in de bediening) Op een vrijdag komt er een echtpaar,dat wel het menu wil (is goedkoper) maar dan niet met die gerechten,want,allergie,eeh lus nie,enzo) De eigenaar een geschikte kerel bied ze een alternatief menu aan voor dezelfde prijs.
Mensen blij...De keuken iets minder,want op vrijdag is het druk.Maar goed klant is koning,en zoon maakt een prima 4 gangen menu. Geen klacht te horen alles was naar wens,heerlijk.
Tot dat de reklening kwam...Probeerden ze af te dingen,want ze wisten zeker dat de kostprijs van hun menu lager was...Zucht.Uiteindelijk hebben ze toch betaald,en legde ze 5 eurocent op het fooien schoteltje.
Eigenaar is het echtpaar achterna gegaan,om het "wisselgeld" terug te geven.
Fooien worden gedeeld onder al het personeel.(hij werkt als hulpkok,niet in de bediening) Op een vrijdag komt er een echtpaar,dat wel het menu wil (is goedkoper) maar dan niet met die gerechten,want,allergie,eeh lus nie,enzo) De eigenaar een geschikte kerel bied ze een alternatief menu aan voor dezelfde prijs.
Mensen blij...De keuken iets minder,want op vrijdag is het druk.Maar goed klant is koning,en zoon maakt een prima 4 gangen menu. Geen klacht te horen alles was naar wens,heerlijk.
Tot dat de reklening kwam...Probeerden ze af te dingen,want ze wisten zeker dat de kostprijs van hun menu lager was...Zucht.Uiteindelijk hebben ze toch betaald,en legde ze 5 eurocent op het fooien schoteltje.
Eigenaar is het echtpaar achterna gegaan,om het "wisselgeld" terug te geven.
donderdag 26 februari 2009 om 15:59
Die kaas
Heb op het station gewerkt, in de kaartverkoop en in de restauratie. Verbaas me er nog steeds over hoe asociaal mensen zijn als ze haast hebben.
Staat 2 minuten voor vertrek van een trein een enórme rij voor mijn kassa, want nogal een druk station. Komt iemand binnenlopen die de hele rij voorbijloopt, want hij mag eerst, want zijn trein gaat zo... Op een hele lompe agressieve manier.
De hele rij is zo verbouwereerd dat ze hem nog laten begaan ook nog. En tegen mij direct beginnen met roepen dat ik op moet schieten, dat hij die trein móet halen, en schelden op de lange rij, dat ik eerst de klant voor hem nog wilde helpen, enzovoorts.
Heb eerst geweigerd om hem te helpen, hij was domweg niet aan de beurt, maar toen de andere klanten niets durfden te zeggen toch maar begonnen met zijn kaartje.
Waar moest u naartoe? Oh, even zoeken, wélke code hoorde daarbij?
Oeps, sórry meneer, verkeerde knopje... Moet ik weer helemaal overnieuw beginnen.
Nee, he, wat is dat systéém toch langzaam vandaag...
Waar moest u ook alweer naartoe zei u?
Oh.
Met of zonder korting?
Met? Even zoeken, wélke code was dat ook alweer.. Nog nooit zoveel voldoening gehaald uit het spelen van een dom blondje
.
Hij is zo'n beetje ontploft, heeft zijn trein gemist en ging uit zijn dak. Maar eigen schuld, dikke bult. Hij was gewoonweg niet meer op tijd, zelfs niet als ik alles ineens goed had gedaan.
En dit was niet echt een eenmalig tafereel. Ik snap nog steeds niet dat mensen zó boos kunnen worden om een rij bij een balie. Er staan 8 kaartautomaten op dat station, je weet meestal langer dan 5 minuten van tevoren welke trein je moet hebben, dus waarom dat agressieve gedrag....?
Ooit ook eens bij een tankstation gewerkt. Om 20.00 was dat ding dicht dan telde ik de kassa, sloot alles af en als laatste sloot ik de pompen af. Dat was meestal ruim na 20.00.
Om 20.10 komt er een man aanscheuren die wil tanken.
Ik geef aan dat dat niet meer kan, want de kassa is geteld, pinautomaat is afgesloten, pompen staan uit en ik wil net de deur op slot doen.
Hij ging uit zijn dak. Dat hij potverdorie vaste klant was, dat mijn baas hiervan zou horen, dat ik best even de pompen weer kan aanzetten, enzovoorts.
Niet dus. Ik ben helemaal niet moeilijk, als iemand wat later kwam vind ik het geen punt om even te wachten, maar als alles afgesloten is kán dat domweg niet meer.
Heb hem vriendelijk verwezen naar mijn baas, hij beloofde me nog dat ik mijn baan kwijt zou zijn, maar uiteindelijk kreeg hij van mijn baas hetzelfde te horen.
Heb op het station gewerkt, in de kaartverkoop en in de restauratie. Verbaas me er nog steeds over hoe asociaal mensen zijn als ze haast hebben.
Staat 2 minuten voor vertrek van een trein een enórme rij voor mijn kassa, want nogal een druk station. Komt iemand binnenlopen die de hele rij voorbijloopt, want hij mag eerst, want zijn trein gaat zo... Op een hele lompe agressieve manier.
De hele rij is zo verbouwereerd dat ze hem nog laten begaan ook nog. En tegen mij direct beginnen met roepen dat ik op moet schieten, dat hij die trein móet halen, en schelden op de lange rij, dat ik eerst de klant voor hem nog wilde helpen, enzovoorts.
Heb eerst geweigerd om hem te helpen, hij was domweg niet aan de beurt, maar toen de andere klanten niets durfden te zeggen toch maar begonnen met zijn kaartje.
Waar moest u naartoe? Oh, even zoeken, wélke code hoorde daarbij?
Oeps, sórry meneer, verkeerde knopje... Moet ik weer helemaal overnieuw beginnen.
Nee, he, wat is dat systéém toch langzaam vandaag...
Waar moest u ook alweer naartoe zei u?
Oh.
Met of zonder korting?
Met? Even zoeken, wélke code was dat ook alweer.. Nog nooit zoveel voldoening gehaald uit het spelen van een dom blondje
.
Hij is zo'n beetje ontploft, heeft zijn trein gemist en ging uit zijn dak. Maar eigen schuld, dikke bult. Hij was gewoonweg niet meer op tijd, zelfs niet als ik alles ineens goed had gedaan.
En dit was niet echt een eenmalig tafereel. Ik snap nog steeds niet dat mensen zó boos kunnen worden om een rij bij een balie. Er staan 8 kaartautomaten op dat station, je weet meestal langer dan 5 minuten van tevoren welke trein je moet hebben, dus waarom dat agressieve gedrag....?
Ooit ook eens bij een tankstation gewerkt. Om 20.00 was dat ding dicht dan telde ik de kassa, sloot alles af en als laatste sloot ik de pompen af. Dat was meestal ruim na 20.00.
Om 20.10 komt er een man aanscheuren die wil tanken.
Ik geef aan dat dat niet meer kan, want de kassa is geteld, pinautomaat is afgesloten, pompen staan uit en ik wil net de deur op slot doen.
Hij ging uit zijn dak. Dat hij potverdorie vaste klant was, dat mijn baas hiervan zou horen, dat ik best even de pompen weer kan aanzetten, enzovoorts.
Niet dus. Ik ben helemaal niet moeilijk, als iemand wat later kwam vind ik het geen punt om even te wachten, maar als alles afgesloten is kán dat domweg niet meer.
Heb hem vriendelijk verwezen naar mijn baas, hij beloofde me nog dat ik mijn baan kwijt zou zijn, maar uiteindelijk kreeg hij van mijn baas hetzelfde te horen.
donderdag 26 februari 2009 om 16:00
Vroegâh werkte ik wel eens in het meest bekakte ziekenhuis van Den Haag, het Bronovo ziekenhuis. Toen had je zelfs nog klasse afdelingen. Daar kregen de patiënten geen kopje thee maar zo'n klein theeblaadje met een potje en 2 kopjes! Erg toch....
Ik weet niet of jullie bekend zijn met het echte bekakte Den Haag.....
Maar goed, op een dag...... ik werkte op zo'n afdeling klas... De vraag van de patiënte met zeer bekakte stem: "Zuster, kunt u even de kam uit mijn nachtkastje pakken?"
Mevrouw mankeerde wel van alles maar niets aan haar handjes en dat heb ik haar verteld! Ze was de koningin niet, haha.
Ik weet niet of jullie bekend zijn met het echte bekakte Den Haag.....
Maar goed, op een dag...... ik werkte op zo'n afdeling klas... De vraag van de patiënte met zeer bekakte stem: "Zuster, kunt u even de kam uit mijn nachtkastje pakken?"
Mevrouw mankeerde wel van alles maar niets aan haar handjes en dat heb ik haar verteld! Ze was de koningin niet, haha.
donderdag 26 februari 2009 om 16:06
Ha ha de kostprijs is goedkoper. Hoe komen ze er toch op he duh, ergens moet er toch winst gemaakt worden.
Wij staan ook op de markt en dan met speelgoed. Nou verkopen we ook blisters en bij 1 soort speelgoed geweer op een blister zit het aan de achterkant vast met een stukje touw wat alleen met een schaar of ander scherp voorwerp los kan maken.
Dit zeggen we er altijd bij wanneer we deze verkopen. Veel kinderen willen namelijk er gelijk mee spelen en rukken de verpakking open. Wanneer je dat dus met veel kracht doet breekt dat geweer soms.
Een keer verkochte we die blister dus weer. Een moeder kocht hem kind er jengelent naast. (ik wil nu, geef mij, ik wil hem enz. enz.) Tegen moeder gezegd over de schaar, geen probleem kind kreeg hem pas als die thuis was.
3 minuten later komt moeder terug met een kapot geweer. Snapte er niks van, heeft blister open gemaakt en geweer was ineens kapot. Precies op de plekken waar die touwtjes zaten. Volgens mevrouw was ze naar huis geweest en het met een schaar open gemaakt. Gezien dat het kapot was en weer terug. Nou was het erg duk op die markt dus ook al woonde ze zo dicht bij in die 3 minuten kon je de markt nog niet eens af zijn gekomen laat staan doen wat zei zij dat ze gedaan had. Mevrouw vond het schande dat we dit aangaven en vroeg of wij soms dachte dat ze loog. Um, ja dus. Mevrouw is boos weggelopen. Ja jeetje, wij kunnen niet meer doen dan het vantevoren melden. Had zelfs nog gevraagd of wij hem moesten openen (vragen we ook altijd om dit gezeur te voorkomen) maar nee nee kind kreeg het thuis pas. Jaja...
Soms is het trouwens wel echt hefig hoor. Hadden een mevrouw die had een telefoontje van 1 euro een half jaar geleden gekocht. Deze deed het niet meer en ze wilde een nieuwe. Hebben gezegd dat we daar niet aan konden beginnen en dat wij niet weten hoe er met dat telefoontje is omgegaan en dat ze eventueel een nieuwe kon kopen.
Vrouw werd boos, boos. Is die dag 4 keer teruggekomen. Heeft 2 maal geprobeerd een telefoontje te jatten (2 maal onderschept dus) en dreigde haar hele familie op ons af te sturen als we aan het afbouwen waren. Nou ja zeg!
Wij staan ook op de markt en dan met speelgoed. Nou verkopen we ook blisters en bij 1 soort speelgoed geweer op een blister zit het aan de achterkant vast met een stukje touw wat alleen met een schaar of ander scherp voorwerp los kan maken.
Dit zeggen we er altijd bij wanneer we deze verkopen. Veel kinderen willen namelijk er gelijk mee spelen en rukken de verpakking open. Wanneer je dat dus met veel kracht doet breekt dat geweer soms.
Een keer verkochte we die blister dus weer. Een moeder kocht hem kind er jengelent naast. (ik wil nu, geef mij, ik wil hem enz. enz.) Tegen moeder gezegd over de schaar, geen probleem kind kreeg hem pas als die thuis was.
3 minuten later komt moeder terug met een kapot geweer. Snapte er niks van, heeft blister open gemaakt en geweer was ineens kapot. Precies op de plekken waar die touwtjes zaten. Volgens mevrouw was ze naar huis geweest en het met een schaar open gemaakt. Gezien dat het kapot was en weer terug. Nou was het erg duk op die markt dus ook al woonde ze zo dicht bij in die 3 minuten kon je de markt nog niet eens af zijn gekomen laat staan doen wat zei zij dat ze gedaan had. Mevrouw vond het schande dat we dit aangaven en vroeg of wij soms dachte dat ze loog. Um, ja dus. Mevrouw is boos weggelopen. Ja jeetje, wij kunnen niet meer doen dan het vantevoren melden. Had zelfs nog gevraagd of wij hem moesten openen (vragen we ook altijd om dit gezeur te voorkomen) maar nee nee kind kreeg het thuis pas. Jaja...
Soms is het trouwens wel echt hefig hoor. Hadden een mevrouw die had een telefoontje van 1 euro een half jaar geleden gekocht. Deze deed het niet meer en ze wilde een nieuwe. Hebben gezegd dat we daar niet aan konden beginnen en dat wij niet weten hoe er met dat telefoontje is omgegaan en dat ze eventueel een nieuwe kon kopen.
Vrouw werd boos, boos. Is die dag 4 keer teruggekomen. Heeft 2 maal geprobeerd een telefoontje te jatten (2 maal onderschept dus) en dreigde haar hele familie op ons af te sturen als we aan het afbouwen waren. Nou ja zeg!
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 26 februari 2009 om 16:15
quote:Eowynn_ schreef op 26 februari 2009 @ 15:59:
Heb eerst geweigerd om hem te helpen, hij was domweg niet aan de beurt, maar toen de andere klanten niets durfden te zeggen toch maar begonnen met zijn kaartje.
Waar moest u naartoe? Oh, even zoeken, wélke code hoorde daarbij?
Oeps, sórry meneer, verkeerde knopje... Moet ik weer helemaal overnieuw beginnen.
Nee, he, wat is dat systéém toch langzaam vandaag...
Waar moest u ook alweer naartoe zei u?
Oh.
Met of zonder korting?
Met? Even zoeken, wélke code was dat ook alweer.. Nog nooit zoveel voldoening gehaald uit het spelen van een dom blondje
Heb echt in een deuk gelegen hierom! Geweldige actie!
Heb eerst geweigerd om hem te helpen, hij was domweg niet aan de beurt, maar toen de andere klanten niets durfden te zeggen toch maar begonnen met zijn kaartje.
Waar moest u naartoe? Oh, even zoeken, wélke code hoorde daarbij?
Oeps, sórry meneer, verkeerde knopje... Moet ik weer helemaal overnieuw beginnen.
Nee, he, wat is dat systéém toch langzaam vandaag...
Waar moest u ook alweer naartoe zei u?
Oh.
Met of zonder korting?
Met? Even zoeken, wélke code was dat ook alweer.. Nog nooit zoveel voldoening gehaald uit het spelen van een dom blondje
Heb echt in een deuk gelegen hierom! Geweldige actie!
donderdag 26 februari 2009 om 16:34
Zooo grappig dit allemaal! Helaholalala ik heb een tijdje in Den Haag gewoond en ben inderdaad bekend met het echte bekakte Haagse, zó grappig!!
Mijn relatie met de KPN
Een nieuw internet abonnement gekoppeld aan telefonie en televisie.. het eerste half jaar voor maar 39.95 ipv 49,95 en u krijgt 100 euro terug van het installatiepakket!
Dat wil ik, dacht ik vorig jaar april.
Ik meldde mij aan en wachtte het installatiepakket af. Na ontvangst begin mei ging ik aan de slag. Zelf installeren is een eitje zeiden ze.
Niet echt een eitje.
Niet eens een paaseitje.
Maar ik wilde niet toegeven. Niet aan mezelf, niet aan anderen en al helemaal niet aan die knakkert van de helpdesk, dus ik bleef stug doorgaan. Maar ik kreeg het niet voor elkaar want volgens mij miste ik bepaalde gegevens.
Ik belde, hing ruim 45 minuten in de wacht en kreeg een jongeman. Ik legde mijn verhaal uit. Ik voelde irritatie van zijn kant. Ik bleef stug volhouden. Hij zette me in de wacht.
Ik wachtte en wachtte..... totdat ik een ons woog.
Ik belde voor de 2e keer, vroeg naar de meneer (had zijn naam genoteerd) maar die was niet te vinden. Weer mijn verhaal gedaan. Wat bleek, ik had niet alle informatie! Deze meneer hielp me en ik kon verder.
Televisie boven daarvoor had ik dan digitenne nodig omdat digitale televisie alleen beneden was. Geen probleem ik kreeg digitenne voor een speciale prijs. Ik woon alleen en vind het heerlijk om af en toe tv in bed te kijken. Tijdens mijn aanmeldgesprek had de desbetreffende persoon me gewezen op deze deal. Ik vroeg digitenne aan.
'Deze is nog niet in uw postcodegebied beschikbaar'
Wat?
Oja!
Even bellen. Even een uurtje in de wacht.
'geen idee, sorry weten we niet, iemand heeft u deze deal / combinatie toegezegd, kan niet, weten we niet, kan niet.'
Een kennis van mij geeft aan dat Digitenne het wel degelijk doet in onze gemeente en ik schrijf de KPN en geef dit aan. Dat ik het wil proberen en als het dan toch niet kan, dat ik het terug mag sturen, gemaakte kosten zijn voor mij.
Ik krijg geen antwoord.
Inmiddels worden de eerste bedragen automatisch geincasseerd. Vele malen hoger dan was afgesproken.
Ik bel.
Ik stuur nog maar een brief.
Ik neem het digitenne verhaal ook maar mee.
Een antwoord blijft uit. Het is medio juli en ik heb nog geen tv boven en ik betaal teveel.
Ik bel nog maar een keer. Kastje - muur. U moet zich schriftelijk tot ons wenden.
Ik schrijf nog een brief. Eentje met een toon die wat daadkrachtiger klinkt met notities van al mijn gesprekken met welke persoon binnen hun bedrijf en hoe lang ieder gesprek duurt en hoe lang de wachttijd was. Ik geef aan dat ik:
Iedere maand teveel betaalk dit niet na kan kijken want ik krijg geen facturenik een maand na aanschaf de 100 euro installatie kosten terug zou krijgen en deze nog niet hebik op basis van de digitenne deal, ik voor kpn heb gekozen omdat ik per se televisie boven wil, omdat digitenne niet beschikbaar is in mijn gebied, ik dus op valse voorwendselen deze deal heb geslotenik ze een voorstel heb gedaan mbt digitenne maar ik geen antwoord krijgik maak een opsomming van gemaakte kosten, inclusief alle gemaakte kosten voor het bellen naar hun dure helpdesk
In augustus word ik gebeld. Een dame vraagt me mijn verhaal nogmaals te doen. Ik doe mijn verhaal. Excuses, u krijgt een bos bloemen en ik maak het bedrag deze week naar u over.
Fantastisch.
Hoe zit het met de digitenne? Oh daar gaat ze nog even achteraan.
De bos bloemen komt een dag later. Dat belooft iets.
Na een vakantie check ik half september mijn rekeningen.
Geen facturen gezien van KPN. Wel afschrijvingen. Nog steeds de dure bedragen en nog steeds geen geld terug.
Ik bel naar KPN, de desbetreffende dame die ik in augustus heb gesproken.
Ik krijg haar niet aan de lijn. Wel veertien van haar lievelingscollega's.
Zucht.
Ik stuur ze eind september een aangetekende brief die de toon heeft van 'wat moet je in godsnaam doen om de aandacht te krijgen die je verdient als klant'.. het is bijna een hilarisch verhaal.
De brief bevat de klucht, kopiën van eerder geschreven brieven en een nieuwe berekening van de door mij gemaakte kosten, ik verhoog deze met 50 euro ten gunste van mij onder een vage naam (duurdere installatiekosten)
Mijn telefoon rinkelt begin oktober.
'Mevrouw Djoels, ik ben Mevrouw Bladieblaatje van de KPN, ik bel u nav uw brief.'
'Goedendag'
'Kunt u mij wellicht uw verhaal even vertellen?'
'Mevrouw Bladieblaatje, heeft u mijn brief naast u liggen?'
'Ja.'
'Die hele dikke brief, inclusief bijlagen, opsommingen, etc.'
'Ja die ja!'
'Dan hangen we nu op, dan pakt u een kop koffie, sluit u zichzelf op in uw kantoor, u leest mijn brief en alle bijlagen en u belt mij over een kwartier terug en gaat het gesprek in zonder dat u mij maar hoeft te vragen of ik mijn verhaal wil doen.'
'Ja maar ik wil het van u horen.'
'Mevrouw, ik sta erop dat u doet wat ik zeg.'
We hingen op.
Ze belde terug.
Met het schaamrood op haar kaken. Dat voel je.
'U heeft gelijk. Het is zo asociaal.'
'Eindelijk erkenning' en ik glimlach.
'U krijgt het bedrag deze week terug en ik zorg ervoor dat er een digitenne kastje naar u toe wordt gestuurd.'
'Fantastisch. maar....'
'Maar?'
'Uw collega geloofde ik ook op haar woord, van haar heb ik niets meer vernomen. Hoe weet ik dat u zich ook aan uw woord gaat houden?'
'Ik geef u mijn rechtstreekse nummer en mobiele nummer en als u binnen een week niet heeft, belt u me maar plat!'
'Afgesproken.'
'Het spijt me mevrouw Djoels, dit is niet de normale gang van zaken.'
'Dat mag ik hopen voor u' en ik moet heel hard lachen.
Een week later is het Digitenne kastje binnen.
Binnen een week is het geld overgemaakt, inclusief die ¤ 50,- die ik mezelf heb toegezegd!
Het duurde even, maar uiteindelijk was ik toch tevreden dankzij die éne mevrouw. Het is zo belangrijk wie de klachten behartigt binnen een bedrijf. Die kunnen het maken of breken... Ik heb haar op haar mobiel gebeld en haar hartelijk bedankt. Ik ben nog steeds klant bij KPN.
Mijn relatie met de KPN
Een nieuw internet abonnement gekoppeld aan telefonie en televisie.. het eerste half jaar voor maar 39.95 ipv 49,95 en u krijgt 100 euro terug van het installatiepakket!
Dat wil ik, dacht ik vorig jaar april.
Ik meldde mij aan en wachtte het installatiepakket af. Na ontvangst begin mei ging ik aan de slag. Zelf installeren is een eitje zeiden ze.
Niet echt een eitje.
Niet eens een paaseitje.
Maar ik wilde niet toegeven. Niet aan mezelf, niet aan anderen en al helemaal niet aan die knakkert van de helpdesk, dus ik bleef stug doorgaan. Maar ik kreeg het niet voor elkaar want volgens mij miste ik bepaalde gegevens.
Ik belde, hing ruim 45 minuten in de wacht en kreeg een jongeman. Ik legde mijn verhaal uit. Ik voelde irritatie van zijn kant. Ik bleef stug volhouden. Hij zette me in de wacht.
Ik wachtte en wachtte..... totdat ik een ons woog.
Ik belde voor de 2e keer, vroeg naar de meneer (had zijn naam genoteerd) maar die was niet te vinden. Weer mijn verhaal gedaan. Wat bleek, ik had niet alle informatie! Deze meneer hielp me en ik kon verder.
Televisie boven daarvoor had ik dan digitenne nodig omdat digitale televisie alleen beneden was. Geen probleem ik kreeg digitenne voor een speciale prijs. Ik woon alleen en vind het heerlijk om af en toe tv in bed te kijken. Tijdens mijn aanmeldgesprek had de desbetreffende persoon me gewezen op deze deal. Ik vroeg digitenne aan.
'Deze is nog niet in uw postcodegebied beschikbaar'
Wat?
Oja!
Even bellen. Even een uurtje in de wacht.
'geen idee, sorry weten we niet, iemand heeft u deze deal / combinatie toegezegd, kan niet, weten we niet, kan niet.'
Een kennis van mij geeft aan dat Digitenne het wel degelijk doet in onze gemeente en ik schrijf de KPN en geef dit aan. Dat ik het wil proberen en als het dan toch niet kan, dat ik het terug mag sturen, gemaakte kosten zijn voor mij.
Ik krijg geen antwoord.
Inmiddels worden de eerste bedragen automatisch geincasseerd. Vele malen hoger dan was afgesproken.
Ik bel.
Ik stuur nog maar een brief.
Ik neem het digitenne verhaal ook maar mee.
Een antwoord blijft uit. Het is medio juli en ik heb nog geen tv boven en ik betaal teveel.
Ik bel nog maar een keer. Kastje - muur. U moet zich schriftelijk tot ons wenden.
Ik schrijf nog een brief. Eentje met een toon die wat daadkrachtiger klinkt met notities van al mijn gesprekken met welke persoon binnen hun bedrijf en hoe lang ieder gesprek duurt en hoe lang de wachttijd was. Ik geef aan dat ik:
Iedere maand teveel betaalk dit niet na kan kijken want ik krijg geen facturenik een maand na aanschaf de 100 euro installatie kosten terug zou krijgen en deze nog niet hebik op basis van de digitenne deal, ik voor kpn heb gekozen omdat ik per se televisie boven wil, omdat digitenne niet beschikbaar is in mijn gebied, ik dus op valse voorwendselen deze deal heb geslotenik ze een voorstel heb gedaan mbt digitenne maar ik geen antwoord krijgik maak een opsomming van gemaakte kosten, inclusief alle gemaakte kosten voor het bellen naar hun dure helpdesk
In augustus word ik gebeld. Een dame vraagt me mijn verhaal nogmaals te doen. Ik doe mijn verhaal. Excuses, u krijgt een bos bloemen en ik maak het bedrag deze week naar u over.
Fantastisch.
Hoe zit het met de digitenne? Oh daar gaat ze nog even achteraan.
De bos bloemen komt een dag later. Dat belooft iets.
Na een vakantie check ik half september mijn rekeningen.
Geen facturen gezien van KPN. Wel afschrijvingen. Nog steeds de dure bedragen en nog steeds geen geld terug.
Ik bel naar KPN, de desbetreffende dame die ik in augustus heb gesproken.
Ik krijg haar niet aan de lijn. Wel veertien van haar lievelingscollega's.
Zucht.
Ik stuur ze eind september een aangetekende brief die de toon heeft van 'wat moet je in godsnaam doen om de aandacht te krijgen die je verdient als klant'.. het is bijna een hilarisch verhaal.
De brief bevat de klucht, kopiën van eerder geschreven brieven en een nieuwe berekening van de door mij gemaakte kosten, ik verhoog deze met 50 euro ten gunste van mij onder een vage naam (duurdere installatiekosten)
Mijn telefoon rinkelt begin oktober.
'Mevrouw Djoels, ik ben Mevrouw Bladieblaatje van de KPN, ik bel u nav uw brief.'
'Goedendag'
'Kunt u mij wellicht uw verhaal even vertellen?'
'Mevrouw Bladieblaatje, heeft u mijn brief naast u liggen?'
'Ja.'
'Die hele dikke brief, inclusief bijlagen, opsommingen, etc.'
'Ja die ja!'
'Dan hangen we nu op, dan pakt u een kop koffie, sluit u zichzelf op in uw kantoor, u leest mijn brief en alle bijlagen en u belt mij over een kwartier terug en gaat het gesprek in zonder dat u mij maar hoeft te vragen of ik mijn verhaal wil doen.'
'Ja maar ik wil het van u horen.'
'Mevrouw, ik sta erop dat u doet wat ik zeg.'
We hingen op.
Ze belde terug.
Met het schaamrood op haar kaken. Dat voel je.
'U heeft gelijk. Het is zo asociaal.'
'Eindelijk erkenning' en ik glimlach.
'U krijgt het bedrag deze week terug en ik zorg ervoor dat er een digitenne kastje naar u toe wordt gestuurd.'
'Fantastisch. maar....'
'Maar?'
'Uw collega geloofde ik ook op haar woord, van haar heb ik niets meer vernomen. Hoe weet ik dat u zich ook aan uw woord gaat houden?'
'Ik geef u mijn rechtstreekse nummer en mobiele nummer en als u binnen een week niet heeft, belt u me maar plat!'
'Afgesproken.'
'Het spijt me mevrouw Djoels, dit is niet de normale gang van zaken.'
'Dat mag ik hopen voor u' en ik moet heel hard lachen.
Een week later is het Digitenne kastje binnen.
Binnen een week is het geld overgemaakt, inclusief die ¤ 50,- die ik mezelf heb toegezegd!
Het duurde even, maar uiteindelijk was ik toch tevreden dankzij die éne mevrouw. Het is zo belangrijk wie de klachten behartigt binnen een bedrijf. Die kunnen het maken of breken... Ik heb haar op haar mobiel gebeld en haar hartelijk bedankt. Ik ben nog steeds klant bij KPN.
DTEEZ!
donderdag 26 februari 2009 om 16:47
heerlijk topic...
Laat de verhalen maar komen!
Eentje nog van mij.hoewel ik daar eerst niet on kon lachen.
Ziggo heeft wat problemen met internet enzo,krijgen dus heeel veel klachten.
Zo ook van mij,over een mobiel nummer van ziggo,maar ik heb geen mobiel van ziggo.
Dus bellen,na heel wat keer te zijn doorverbonden,kreeg ik een nummer van de mobiele klantenservice.Ikke blij,
ik bel.......eeeeeh blijkt het een sexlijn te zijn!
Ietswat verbaasd was ik wel...
Gelukkig kreeg ik later een aardige jongen aan de telefoon,en toen die hoorde dat ik er ergens ook nog wel om kon lachen,was alles zo geregeld.
Tja netjes was het niet,maar ik kon me de frustratie van het personeel ook wel voorstellen.Er ging zeker in het begin zoveel mis.
Maar ja ziggo gaat toch de deur uit....we hebben zo vaak storing!
Laat de verhalen maar komen!
Eentje nog van mij.hoewel ik daar eerst niet on kon lachen.
Ziggo heeft wat problemen met internet enzo,krijgen dus heeel veel klachten.
Zo ook van mij,over een mobiel nummer van ziggo,maar ik heb geen mobiel van ziggo.
Dus bellen,na heel wat keer te zijn doorverbonden,kreeg ik een nummer van de mobiele klantenservice.Ikke blij,
ik bel.......eeeeeh blijkt het een sexlijn te zijn!
Ietswat verbaasd was ik wel...
Gelukkig kreeg ik later een aardige jongen aan de telefoon,en toen die hoorde dat ik er ergens ook nog wel om kon lachen,was alles zo geregeld.
Tja netjes was het niet,maar ik kon me de frustratie van het personeel ook wel voorstellen.Er ging zeker in het begin zoveel mis.
Maar ja ziggo gaat toch de deur uit....we hebben zo vaak storing!
donderdag 26 februari 2009 om 16:50
Hebben ze je expres een sexlijn nummer gegeven? Das echt vaag zeg!
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 26 februari 2009 om 16:51
Ik heb er ook 1 over de KPN.
Studentenhuis, nog geen internet, willen we wel, dus zoeken we een goed pakket, zonder datalimiet (dat was toen nog), trekken lootjes wie op de factuur moet staan, vragen het aan en... ontvangen keurig het pakket. So far, so good. Huisgenoot instaleert router keurig aan de kapstok, kabels worden gekocht, en binnen 2 weken is iedereen online. Super! Redelijk snelheid, voor een betaalbaar bedrag, dus wij waren tevreden.
Ons te betalen bedrag wordt echter niet afgeschreven, noch ontvangen wij facturen. Nu ben je student, dus is dat op zich niet meteen een probleem. Toch na 8 weken eens de KPN gebeld, want we hadden geen zin in deurwaarders, boetes of andere finaciele rompslomp.
126 minuten in de wacht.
We deden het maar in ploegendienst.
Uiteindelijk een alleraardigst mevrouw, die ons meedeelden dat we 2 maanden achterliepen in onze betalingen, en dat we snel moesten gaan betalen. Ja mevrouw, we wíllen wel, maar het wordt niet afgeschreven en we krijgen ook geen factuur.
'Nee, het klopt dat u geen factuur stuurt, die krijgt u per email'.
Goh, dat is grappig, want niemand heeft iets ontvangen. Mag ik vragen welk email adres u in uw bestand heeft staan, dan gaan we er even achterheen.
'Er staat hier geen email adres'.
Aha. Mevrouw, ik denk dat ik weet waar het probleem zit. Waarom heeft de KPN ons hier niet over geinformeerd?
'KPN stuurt in dergelijke gevallen een email naar het KPN account'
Mevrouw, wij hébben geen KPN account.
'Jawel, dat heeft u wel! U heeft op uw email adres een email ontvangen met uw inlogcodes'
Mevrouw, u gaf net al aan dat ons email adres onbekend is. Hoe denkt u dat deze email aankomt?
'ja, dat weet ik niet, het is uw verantwoordelijkheid dat uw email adres bij ons bekend is'
U bent zich er van bewust dat wij hiervoor geen toegang hadden tot internet?
etc etc. Uiteindelijk slag van de lach onszelf opgegeven voor een papieren factuur. Na enkele maanden is alles goed gekomen
donderdag 26 februari 2009 om 16:52
De Uitsmijter
In mijn studententijd woonde ik in Maastricht. Mijn zus kwam over uit het buitenland en nam mij en mijn vriendinnetje uit eten. We namen een borrel en nog eentje en nog eentje. We bestelden. Het kwam maar niet. Nog een drankje en nog een drankje. Zus vroeg aan de ober waar het eten bleef, het zou er zo aankomen. Nog maar een drankje. Vermoed dat we zeker anderhalf uur binnen zaten en we hadden nog geen voorgerecht gezien. Mijn zus spreekt de ober aan en geeft aan dat er ergens iets niet goed gaat want we wachten wel erg lang.
'Als u nu eens niet zovaak die vraag zou stellen, zouden we ons werk allemaal kunnen doen.'
Mijn zus slaat helemaal dood, ze komt bij ons zitten en vertelt wat ze net te horen kreeg.
'Wat?!' zeggen mijn vriendin en ik.
'We gaan' zeg ik en pak mijn jas.
'Laat dat eten maar, ik wil de drankjes afrekenen en dan gaan we.'
'U kunt niet gaan.'
'Onee, moet je opletten.'
'Ik weiger dat u gaat.'
'Wat kosten die drankjes meneer?' vraag ik.
Een heel heen en weer gedoe. Ik wijs hem op het feit dat ik er niet van gediend ben dat of ik of mijn op die manier aangesproken worden. Hij biedt geen excuses aan maar dwingt ons terug te gaan zitten en te eten wat we besteld hebben.'
'Gelukkig staat er geen uitsmijter bij de deur' grinnikt mijn vriendin.
De man loopt naar de deur en zegt nogmaals dat we niet weg mogen gaan, we zijn verplicht het eten op te eten.
Mijn zus is al die tijd heel rustig gebleven en dan loopt ze op die man af en zegt 'als je nu godverdomme niet als de sodemieter uit de deuropening gaat, dan trap ik alle tanden uit je bek en kan je voortaan eten met een rietje, als je eten tenminste op tijd klaar is' '
Zo ordinair die zus van mij.
Ik val stil.
Mijn vriendin ook.
Het hele restaurant ook.
De man gaat aan de kant.
Ik loop naar buiten en mijn vriendin achter me aan.
'Jij bent een uitsmijter van niets en een waardeloze gastheer' wrijft mijn zus er nog even in.
We lopen weg.
Stil.
Heel stil.
Daarna zo gelachen.
Mijn zus trillend op haar benen.
Nooit meer teruggeweest.
Tot op de dag van vandaag ben ik benieuwd hoe deze man zijn beleving van dit verhaal vertelt op feestjes en partijen!
In mijn studententijd woonde ik in Maastricht. Mijn zus kwam over uit het buitenland en nam mij en mijn vriendinnetje uit eten. We namen een borrel en nog eentje en nog eentje. We bestelden. Het kwam maar niet. Nog een drankje en nog een drankje. Zus vroeg aan de ober waar het eten bleef, het zou er zo aankomen. Nog maar een drankje. Vermoed dat we zeker anderhalf uur binnen zaten en we hadden nog geen voorgerecht gezien. Mijn zus spreekt de ober aan en geeft aan dat er ergens iets niet goed gaat want we wachten wel erg lang.
'Als u nu eens niet zovaak die vraag zou stellen, zouden we ons werk allemaal kunnen doen.'
Mijn zus slaat helemaal dood, ze komt bij ons zitten en vertelt wat ze net te horen kreeg.
'Wat?!' zeggen mijn vriendin en ik.
'We gaan' zeg ik en pak mijn jas.
'Laat dat eten maar, ik wil de drankjes afrekenen en dan gaan we.'
'U kunt niet gaan.'
'Onee, moet je opletten.'
'Ik weiger dat u gaat.'
'Wat kosten die drankjes meneer?' vraag ik.
Een heel heen en weer gedoe. Ik wijs hem op het feit dat ik er niet van gediend ben dat of ik of mijn op die manier aangesproken worden. Hij biedt geen excuses aan maar dwingt ons terug te gaan zitten en te eten wat we besteld hebben.'
'Gelukkig staat er geen uitsmijter bij de deur' grinnikt mijn vriendin.
De man loopt naar de deur en zegt nogmaals dat we niet weg mogen gaan, we zijn verplicht het eten op te eten.
Mijn zus is al die tijd heel rustig gebleven en dan loopt ze op die man af en zegt 'als je nu godverdomme niet als de sodemieter uit de deuropening gaat, dan trap ik alle tanden uit je bek en kan je voortaan eten met een rietje, als je eten tenminste op tijd klaar is' '
Zo ordinair die zus van mij.
Ik val stil.
Mijn vriendin ook.
Het hele restaurant ook.
De man gaat aan de kant.
Ik loop naar buiten en mijn vriendin achter me aan.
'Jij bent een uitsmijter van niets en een waardeloze gastheer' wrijft mijn zus er nog even in.
We lopen weg.
Stil.
Heel stil.
Daarna zo gelachen.
Mijn zus trillend op haar benen.
Nooit meer teruggeweest.
Tot op de dag van vandaag ben ik benieuwd hoe deze man zijn beleving van dit verhaal vertelt op feestjes en partijen!
DTEEZ!
donderdag 26 februari 2009 om 16:53
Oh, KPN, daar ken ik er ook wel 1 van.
Eowman en ik verhuisden naar onze huidige woning. Daar kregen we ook onsze eerste vaste telefoonaansluiting en internetaansluiting. Zou een meneer komen van KPN om alles te installeren.
Om 9.00 's ochtends zou de monteur komen. Maar om 9.00 geen monteur. Kan gebeuren. Om 9.30 geen monteur, nog niet echt een probleem. Maar om 10.00 nog geen monteur.
Maar een keer gebeld, want Eowman en ik zaten er samen op te wachten.
'Mevrouw, de monteur is bij u langs geweest, heeft aangebeld en u was niet thuis'.
'Jamaar we waren hier met z'n drieen in huis, we hebben geen bel gehoord, zijn geen seconde de deur uitgeweest en hebben geen monteur gezien'.
'Mevrouw, we kregen bericht van de monteur dat hij geweest is, meerdere malen heeft aangebeld en u heeft niet opengedaan.'.
Ik vond het heel bijzonder dat 3 volwassen mensen de deurbel niet hoorden, dus die hebben we ter plekke even gecontroleerd, maar die werkte naar behoren.
Dus weer terug aan de telefoon.
'onze bel werkt gewoon, wij zijn de deur niet uitgeweest, hebben geen bel gehoord'.
'Mevrouw, de monteur heeft een briefje in de brievenbus gedaan dat hij langsgeweest is en een dichte deur trof, hij is zeker weten langsgeweest'.
Eowman sprint 10 verdiepingen naar beneden naar de brievenbus, maar géén briefje.
'Mevrouw, hij heeft wél een briefje in uw bus gedaan, hij kan over 3 weken weer langskomen, maar dan zult u er wél voor moeten betalen, want hij is al een keer gratis geweest.'.
'Is hij wel aan het goede adres geweest? We wonen aan Huppeldepupstraat 10'.
'Ja mevrouw, hij is aan huppeldepupstraat 10 geweest, aangebeld en briefje in de bus gedaan omdat u niet thuis was'.
'Maar ik heb geen briefje'.
'Mevrouw, ik maak elke dag klanten mee die smoesjes verzinnen, u kunt een nieuwe afspraak maken tegen betaling'.
Gezegd dat hij die afspraak niet hoefde te maken, we zouden het zelf wel installeren.
Na een paar weken was er weer een klein probleem met de KPN. Ik bel:
'Mevrouw Eowynn, ik controleer even uw gegevens, woont u zoals hier staat aan de Totaalandereweg nummer 48? .
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Niet te geloven....
Eowman en ik verhuisden naar onze huidige woning. Daar kregen we ook onsze eerste vaste telefoonaansluiting en internetaansluiting. Zou een meneer komen van KPN om alles te installeren.
Om 9.00 's ochtends zou de monteur komen. Maar om 9.00 geen monteur. Kan gebeuren. Om 9.30 geen monteur, nog niet echt een probleem. Maar om 10.00 nog geen monteur.
Maar een keer gebeld, want Eowman en ik zaten er samen op te wachten.
'Mevrouw, de monteur is bij u langs geweest, heeft aangebeld en u was niet thuis'.
'Jamaar we waren hier met z'n drieen in huis, we hebben geen bel gehoord, zijn geen seconde de deur uitgeweest en hebben geen monteur gezien'.
'Mevrouw, we kregen bericht van de monteur dat hij geweest is, meerdere malen heeft aangebeld en u heeft niet opengedaan.'.
Ik vond het heel bijzonder dat 3 volwassen mensen de deurbel niet hoorden, dus die hebben we ter plekke even gecontroleerd, maar die werkte naar behoren.
Dus weer terug aan de telefoon.
'onze bel werkt gewoon, wij zijn de deur niet uitgeweest, hebben geen bel gehoord'.
'Mevrouw, de monteur heeft een briefje in de brievenbus gedaan dat hij langsgeweest is en een dichte deur trof, hij is zeker weten langsgeweest'.
Eowman sprint 10 verdiepingen naar beneden naar de brievenbus, maar géén briefje.
'Mevrouw, hij heeft wél een briefje in uw bus gedaan, hij kan over 3 weken weer langskomen, maar dan zult u er wél voor moeten betalen, want hij is al een keer gratis geweest.'.
'Is hij wel aan het goede adres geweest? We wonen aan Huppeldepupstraat 10'.
'Ja mevrouw, hij is aan huppeldepupstraat 10 geweest, aangebeld en briefje in de bus gedaan omdat u niet thuis was'.
'Maar ik heb geen briefje'.
'Mevrouw, ik maak elke dag klanten mee die smoesjes verzinnen, u kunt een nieuwe afspraak maken tegen betaling'.
Gezegd dat hij die afspraak niet hoefde te maken, we zouden het zelf wel installeren.
Na een paar weken was er weer een klein probleem met de KPN. Ik bel:
'Mevrouw Eowynn, ik controleer even uw gegevens, woont u zoals hier staat aan de Totaalandereweg nummer 48? .
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Niet te geloven....
donderdag 26 februari 2009 om 17:00
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 26 februari 2009 @ 16:50:
Hebben ze je expres een sexlijn nummer gegeven? Das echt vaag zeg!
Jip!
De medewerker heeft persoonlijk exuses aangeboden.Hij gaf als reden aan een melige bui te hebben gekregen van de hele dag klagers aan de lijn.Op de vraag "waarom Ik" wist hij het antwooord niet. Ik was gewoon de zoveeeelste,en hij was het zat.
Hoe het intern is opgelost dat weet ik niet..
Hebben ze je expres een sexlijn nummer gegeven? Das echt vaag zeg!
Jip!
De medewerker heeft persoonlijk exuses aangeboden.Hij gaf als reden aan een melige bui te hebben gekregen van de hele dag klagers aan de lijn.Op de vraag "waarom Ik" wist hij het antwooord niet. Ik was gewoon de zoveeeelste,en hij was het zat.
Hoe het intern is opgelost dat weet ik niet..
donderdag 26 februari 2009 om 18:21
quote:pruttel schreef op 26 februari 2009 @ 15:27:
Na een heel naar verhaal, waarbij de klant mij bedreigde met een ellendige dood en mij vele ziektes toewenste, zei hij als laatste: Jij vieze vuile &^*$(*& hebt mijn dag verpest!
Ik kon het niet laten en antwoorde heel droog: Nou meneer, dat was totaal niet mijn bedoeling, maar ontzettend gaag gedaan hoor Goed geluld, Pruttel.
Na een heel naar verhaal, waarbij de klant mij bedreigde met een ellendige dood en mij vele ziektes toewenste, zei hij als laatste: Jij vieze vuile &^*$(*& hebt mijn dag verpest!
Ik kon het niet laten en antwoorde heel droog: Nou meneer, dat was totaal niet mijn bedoeling, maar ontzettend gaag gedaan hoor Goed geluld, Pruttel.
donderdag 26 februari 2009 om 19:16
Ja zo'n reisje langs de Rijn Rijn Rijn..
Ik was 17 jaar. Mijn zus werkte als 'Stewardess' op een Rijncruiseschip. Iedere week hele ladingen vol bejaarden en Tros Sing A Long Folks op die boten. Als Stewardess zorg je daar voor de bediening tijdens ontbijt, lunch en diner, het inschrijven bij aankomst, het schoonmaken van de cabines, verkoop van de souvenirs. Je entertaint tijdens de wekelijkse bingo avond, het diner met als thema 'China' om lekker ongeneerd buffetten vol met babi bangang neer te zetten. Afijn, je doet van alles.
(Je versierde de kapitein, ging iedere avond als de bejaarden lagen te tukken van boord af naar de kroeg, dan ging je dansen en zuipen en kwam je 's morgen om 7 uur binnen, deed je ontbijttennue aan, je haren netjes, make up bij werken en met een ontzettend stuk in je kraag riep je 'Guttemorgen' en bediende de oude lijken met plezier. Ik zag die week wel zitten. Vader & Moeder Djoels waren niet op de hoogte van deze uitspattingen, dat mocht ik ook niet verklappen van zus.)
Ik mocht een week meevaren in de Paasvakantie. Zus had dit geregeld met haar baas (die ze ondertussen 's nachts trof tussen de lakens) en baas vond het prima (dacht eraan dat het zusje van zus ook wel tussen die lakens zou komen) Vader en Moeder Djoels vonden het enig en brachten mij naar Duitsland.
'en jaaaaaaaaaaaaaaa Zo'n reisje langs de Rijn Rijn Rijn' Ik had er zin in.
Ik werd wegwijs gemaakt aan boord door de hoofd Stewardess. Ze vertelde me om de haverklap dat wat de klant wilde, de klant dit ook kreeg. Ze hadden een flink bedrag betaald en wij waren ervoor om ze te plezieren. Ik nam mijn rol heel serieus. Ik leerde voor toerisme-tutje en zag dit als een heerlijke stageweek.
'Kom mal hier, Du Blonde Fraulein, kom mal hieerrrrr' Een grote dikke Duitsert brulde door de bar. Ik liep naar hem toe en knikte. Of ik even met hem naar zijn hut wilde lopen. Hij had namelijk een ongelukje gehad. In bed.
Met andere woorden, zijn hele bed lag vol stront, beter bekend als natte dunne diarree.
'Ach so' zei ik en trok wit weg.
'Ik mache das gleich saubert Herr' en ik rende de gang in. Op zoek naar mijn zus. Tierend dat ik 'echt niet schijt van iemand anders zou gaan opruimen'.
Zus hielp me en daar gingen we. Ja ja. Die Kunde ist Köning!
De grote dikke Duitsert kon uiteindelijk in een schoon bed stappen 's avonds.
Het was de Nationale Woensdagavond Schlager Avond. Alle bejaarden aan de tafels (waar ze eigenlijk iedere avond al zaten) en ze haakten in. Een lokale Schlager artiest kwam aan boord en de oudjes werden vermaakt. De Schlager koning had een assistente nodig om de dames te vermaken. De assistente mocht in een typisch Duitse jurk met bijhorende pruik en toestanden dansen met alle mannen in de zaal. Op het moment dat de lokale Dennie Christiaan op zoek ging naar zijn nieuwe assistente waren alle andere stewardessen 'toevallig' even weg. Ra ra. precies. JodelDjoelsie stond naast Der Dennie en zorgde voor vertier. Alles voor de klanten. Der Kunde ist Köning!
Ik mocht mee met zuslief op stap. We slopen 's nachts van boord af, maar we moesten wel om 5 uur binnen zijn, omdat de boot om half 6 zou uitvaren. Ik ging mee en genoot van de kroeg. Ik dronk halve liters bier en danste nu gewillig op de bar. Ik maakte vrienden met de locals en zij wat minder met mij. Zus had één of andere Klaus aan de haak geslagen en ik vermaakte me met de hele bliksemsebende. Ik werd zo dronken die avond. Opeens liep ik over straat en holde ik.
'Harder Djoels anders missen we die boot'
'Nou en!'
'Hollennnnnnn'
Mijn zus trok me voort. De kapitien stond ons op te wachten. Hij was boos op ons. We doken onze hut in. Even een uurtje liggen en dan door naar de ontbijtboel.
De hele dag was ik de klos. Ik had salondienst en moest me vermaken met al die oude dames. Spelletjes spelen, foto's kijken van hun kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en hell sommigen hadden volgens mij achterachterachterkleinkinderen. Maar ik luisterde, lachte mee, schenkte kopjes thee en tegen het middaguur was ik eindelijk nuchter.
Het avondeten was geen buffet deze keer. We mochten uitserveren. Daar liep ik met een dienblad vol met soep.
'Gutenabend, möchte sie lekker eine supie?'
'Ja sicher heule lekkere suppe!'
Ik draagde het dienblad. Manouvreerde me tussen de tafels door. Blad leeg, vullen in de keuken. Snel een trek van mijn sigaret (ieks!) glimlach op en hup daar gaan we weer.
Even aan de kant oude gek en duwde mijn heupen tussen een Berliner Bol en zijn vrouw in. Zette de soep neer en knikte. Ik draai me om en bots tegen De Grote Dikke Duitsert aan. De vier koppen soep vliegen over hem heen. Zijn witte overhemd zag rood en hij gilde want de soep was warm. Wat een chaos, zijn bed zag er nog netter uit! Ik gilde....... en holde weg.
En kwam niet meer terug.
Ik sloot me op.
In de koelcel.
De Grote Dikke Duitsert was zo boos. Er waren direct mensen bij hem om hem te helpen, te koelen, etc. Maar ik niet.
Hij wilde per se mijn excuses.
Ik werd gevonden in de koelcel. Ik was ijskoud.
Daar liep ik. Mijn zus voorop, ik erachter aan. Door het restaurant, naar de hut van de man.
'Es tut mir leit' mompelde ik.
Hij brulde iets onverstaanbaars.
'Ich bringe deine kleidung nach die stomerie und das bezahle ich' zei ik zachtjes.
Hij gromde nog steeds.
'Es tut mir echt leit Herr Dikke Duitsert!'
Hij glimlachte en gaf me een schouderklop.
'Acceptiert, aber du mach alles sauber!'
'ja ja.'
Ik was helemaal klaar met die boot vol mongolen! Ik wilde eraf, naar huis. Maar nee hoor. Het was twee avonden later bonte avond.
Ken je dat fenomeen?
Best leuk hoor, als je in de brugklas zit!
Maar nu was het een drukte van jewelste met jubelende bejaarden. Toneelstukjes hier, liedjes daar. Ik hielp waar ik kon maar diep in mijn hart vond ik al die bejaarden best cool. Ze deden zo hun best. Ik hielp waar ik kon. Gaf ze complimenten en voelde de mensen groeien. De klant is koning. Geef ze een compliment over hun haar, jurk of pijp. Stel vragen en toon interesse. Ik deed dat. Deed zo mijn best. De komende dagen ging ik niet naar de kroeg, sliep ik 's nachts niet bij de matroos en jatte ik geen tia maria uit de bar. Ik hielp de bejaarden, ging op tijd naar bed en draaide alle shiften met een glimlach.
Op de bonte avond mocht ik helpen optutten, schminken, kleding aanpassen en sprak ik alle bejaarden bemoedigende woordjes toe voordat ze het podium opgingen, niet dat ze die nodig hadden. Ik zong mee, klapte en moedigde aan. Ik vond het fantastisch dat Frau Anne eerste werd met haar soundmixvertolking van Marilyn Monroe. Ik gaf de klanten het gevoel dat ze koning waren, ze gaven mij het gevoel dat zo enorm te waarderen....
De dag erna namen we afscheid van de gasten. De Grote Dikke Duitsert kwam naar me toe en gaf me een hand en een omhelzing. Hij had een cadeautje voor me. Een doosje chocolaatjes omdat ik zo goed voor hem was geweest, ondanks de soep op zijn kleren. Ik moest echt ein bisschen weinen und huilen. Frau Anne vond me de liefste stewardess die ze ooit had meegemaakt en alle andere gasten zwaaiden liefdevol naar me.
Behandel een ander zoals jezelf ook behandelt wenst te worden... dan is de klant toch eigenlijk altijd koning?
*walk on memory lane*
Ik was 17 jaar. Mijn zus werkte als 'Stewardess' op een Rijncruiseschip. Iedere week hele ladingen vol bejaarden en Tros Sing A Long Folks op die boten. Als Stewardess zorg je daar voor de bediening tijdens ontbijt, lunch en diner, het inschrijven bij aankomst, het schoonmaken van de cabines, verkoop van de souvenirs. Je entertaint tijdens de wekelijkse bingo avond, het diner met als thema 'China' om lekker ongeneerd buffetten vol met babi bangang neer te zetten. Afijn, je doet van alles.
(Je versierde de kapitein, ging iedere avond als de bejaarden lagen te tukken van boord af naar de kroeg, dan ging je dansen en zuipen en kwam je 's morgen om 7 uur binnen, deed je ontbijttennue aan, je haren netjes, make up bij werken en met een ontzettend stuk in je kraag riep je 'Guttemorgen' en bediende de oude lijken met plezier. Ik zag die week wel zitten. Vader & Moeder Djoels waren niet op de hoogte van deze uitspattingen, dat mocht ik ook niet verklappen van zus.)
Ik mocht een week meevaren in de Paasvakantie. Zus had dit geregeld met haar baas (die ze ondertussen 's nachts trof tussen de lakens) en baas vond het prima (dacht eraan dat het zusje van zus ook wel tussen die lakens zou komen) Vader en Moeder Djoels vonden het enig en brachten mij naar Duitsland.
'en jaaaaaaaaaaaaaaa Zo'n reisje langs de Rijn Rijn Rijn' Ik had er zin in.
Ik werd wegwijs gemaakt aan boord door de hoofd Stewardess. Ze vertelde me om de haverklap dat wat de klant wilde, de klant dit ook kreeg. Ze hadden een flink bedrag betaald en wij waren ervoor om ze te plezieren. Ik nam mijn rol heel serieus. Ik leerde voor toerisme-tutje en zag dit als een heerlijke stageweek.
'Kom mal hier, Du Blonde Fraulein, kom mal hieerrrrr' Een grote dikke Duitsert brulde door de bar. Ik liep naar hem toe en knikte. Of ik even met hem naar zijn hut wilde lopen. Hij had namelijk een ongelukje gehad. In bed.
Met andere woorden, zijn hele bed lag vol stront, beter bekend als natte dunne diarree.
'Ach so' zei ik en trok wit weg.
'Ik mache das gleich saubert Herr' en ik rende de gang in. Op zoek naar mijn zus. Tierend dat ik 'echt niet schijt van iemand anders zou gaan opruimen'.
Zus hielp me en daar gingen we. Ja ja. Die Kunde ist Köning!
De grote dikke Duitsert kon uiteindelijk in een schoon bed stappen 's avonds.
Het was de Nationale Woensdagavond Schlager Avond. Alle bejaarden aan de tafels (waar ze eigenlijk iedere avond al zaten) en ze haakten in. Een lokale Schlager artiest kwam aan boord en de oudjes werden vermaakt. De Schlager koning had een assistente nodig om de dames te vermaken. De assistente mocht in een typisch Duitse jurk met bijhorende pruik en toestanden dansen met alle mannen in de zaal. Op het moment dat de lokale Dennie Christiaan op zoek ging naar zijn nieuwe assistente waren alle andere stewardessen 'toevallig' even weg. Ra ra. precies. JodelDjoelsie stond naast Der Dennie en zorgde voor vertier. Alles voor de klanten. Der Kunde ist Köning!
Ik mocht mee met zuslief op stap. We slopen 's nachts van boord af, maar we moesten wel om 5 uur binnen zijn, omdat de boot om half 6 zou uitvaren. Ik ging mee en genoot van de kroeg. Ik dronk halve liters bier en danste nu gewillig op de bar. Ik maakte vrienden met de locals en zij wat minder met mij. Zus had één of andere Klaus aan de haak geslagen en ik vermaakte me met de hele bliksemsebende. Ik werd zo dronken die avond. Opeens liep ik over straat en holde ik.
'Harder Djoels anders missen we die boot'
'Nou en!'
'Hollennnnnnn'
Mijn zus trok me voort. De kapitien stond ons op te wachten. Hij was boos op ons. We doken onze hut in. Even een uurtje liggen en dan door naar de ontbijtboel.
De hele dag was ik de klos. Ik had salondienst en moest me vermaken met al die oude dames. Spelletjes spelen, foto's kijken van hun kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en hell sommigen hadden volgens mij achterachterachterkleinkinderen. Maar ik luisterde, lachte mee, schenkte kopjes thee en tegen het middaguur was ik eindelijk nuchter.
Het avondeten was geen buffet deze keer. We mochten uitserveren. Daar liep ik met een dienblad vol met soep.
'Gutenabend, möchte sie lekker eine supie?'
'Ja sicher heule lekkere suppe!'
Ik draagde het dienblad. Manouvreerde me tussen de tafels door. Blad leeg, vullen in de keuken. Snel een trek van mijn sigaret (ieks!) glimlach op en hup daar gaan we weer.
Even aan de kant oude gek en duwde mijn heupen tussen een Berliner Bol en zijn vrouw in. Zette de soep neer en knikte. Ik draai me om en bots tegen De Grote Dikke Duitsert aan. De vier koppen soep vliegen over hem heen. Zijn witte overhemd zag rood en hij gilde want de soep was warm. Wat een chaos, zijn bed zag er nog netter uit! Ik gilde....... en holde weg.
En kwam niet meer terug.
Ik sloot me op.
In de koelcel.
De Grote Dikke Duitsert was zo boos. Er waren direct mensen bij hem om hem te helpen, te koelen, etc. Maar ik niet.
Hij wilde per se mijn excuses.
Ik werd gevonden in de koelcel. Ik was ijskoud.
Daar liep ik. Mijn zus voorop, ik erachter aan. Door het restaurant, naar de hut van de man.
'Es tut mir leit' mompelde ik.
Hij brulde iets onverstaanbaars.
'Ich bringe deine kleidung nach die stomerie und das bezahle ich' zei ik zachtjes.
Hij gromde nog steeds.
'Es tut mir echt leit Herr Dikke Duitsert!'
Hij glimlachte en gaf me een schouderklop.
'Acceptiert, aber du mach alles sauber!'
'ja ja.'
Ik was helemaal klaar met die boot vol mongolen! Ik wilde eraf, naar huis. Maar nee hoor. Het was twee avonden later bonte avond.
Ken je dat fenomeen?
Best leuk hoor, als je in de brugklas zit!
Maar nu was het een drukte van jewelste met jubelende bejaarden. Toneelstukjes hier, liedjes daar. Ik hielp waar ik kon maar diep in mijn hart vond ik al die bejaarden best cool. Ze deden zo hun best. Ik hielp waar ik kon. Gaf ze complimenten en voelde de mensen groeien. De klant is koning. Geef ze een compliment over hun haar, jurk of pijp. Stel vragen en toon interesse. Ik deed dat. Deed zo mijn best. De komende dagen ging ik niet naar de kroeg, sliep ik 's nachts niet bij de matroos en jatte ik geen tia maria uit de bar. Ik hielp de bejaarden, ging op tijd naar bed en draaide alle shiften met een glimlach.
Op de bonte avond mocht ik helpen optutten, schminken, kleding aanpassen en sprak ik alle bejaarden bemoedigende woordjes toe voordat ze het podium opgingen, niet dat ze die nodig hadden. Ik zong mee, klapte en moedigde aan. Ik vond het fantastisch dat Frau Anne eerste werd met haar soundmixvertolking van Marilyn Monroe. Ik gaf de klanten het gevoel dat ze koning waren, ze gaven mij het gevoel dat zo enorm te waarderen....
De dag erna namen we afscheid van de gasten. De Grote Dikke Duitsert kwam naar me toe en gaf me een hand en een omhelzing. Hij had een cadeautje voor me. Een doosje chocolaatjes omdat ik zo goed voor hem was geweest, ondanks de soep op zijn kleren. Ik moest echt ein bisschen weinen und huilen. Frau Anne vond me de liefste stewardess die ze ooit had meegemaakt en alle andere gasten zwaaiden liefdevol naar me.
Behandel een ander zoals jezelf ook behandelt wenst te worden... dan is de klant toch eigenlijk altijd koning?
*walk on memory lane*
DTEEZ!
