Overig
alle pijlers
Dertiger mid jaren 80/90, hoe was dat?
dinsdag 25 augustus 2020 om 08:53
Afgelopen weekend waren mijn ouders een weekendje weg. Omdat bij mijn ouders thuis de nodige beestjes zijn die verzorging nodig hebben, heb ik het weekend daar doorgebracht.
Zaterdagavond was koud en winderig, en eens in het jaar krijg ik dan enorm zin om melancholisch allerlei oude foto albums van zolder te halen en om de bandrecorder weer eens te installeren om allerlei familievideo's weer eens te bekijken die mijn vader heeft gemaakt van vroegere vakanties, bruiloften, familiebijeenkomsten.
Zelf ben ik van geboortejaar '88, dus de jaren 80 / begin jaren 90 heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Maar altijd als ik met beelden uit die tijd geconfronteerd word, geeft het mij een heel fijn gevoel. Ik heb er zo'n voorstelling bij dat die periode heel fijn was om in te leven. Ik denk ook regelmatig bij mezelf : ik ben nu in 2020 32 jaar oud, maar ik wou dat ik deze leeftijd had gehad in 1990.
Misschien heb ik er véél te veel een roze bril bij op, maar hoe ik het zie waren mensen toen veel eenvoudiger en nuchterder. Minder egocentrisch. Minder op uiterlijk vertoon belust. Er was natuurlijk ook veel minder. Maar ook als ik nu nog ergens kom dat jaren '90 uitstraalt, vind ik dat heerlijk. Hier in de randstad zijn alle Albert Heijns supermodern met flatscreens waar de bonusaanbiedingen op staan. Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch. Of laatst kwam ik voor m'n werk in een gedateerd kantoorpand met nog bruine betegeling aan de wand. Dat vind ik ook fantastisch, veel mooier dan al die hippe neon-verlichting. Of als ik soms zie hoe jonge kinderen er nu bijlopen, dan mis ik de tijd dat een kleuter gewoon in een net iets te grote knalgele micky mouse trui rondliep. Vanuit mijn perspectief leek het toen allemaal zoveel puurder, eenvoudiger, echter. Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's. Nu zijn mensen door internet geglobaliseerd, maar is alles ook afstandelijker en individualistischer geworden.
Althans : dat is mijn perspectief dan. Ik heb het nauwelijks vanuit eerste hand meegemaakt. Daarom ben ik erg benieuwd naar wat viva'ers hierover te zeggen hebben die hier nog meer herinneringen aan hebben. Wat dit ook echt zo?
Zaterdagavond was koud en winderig, en eens in het jaar krijg ik dan enorm zin om melancholisch allerlei oude foto albums van zolder te halen en om de bandrecorder weer eens te installeren om allerlei familievideo's weer eens te bekijken die mijn vader heeft gemaakt van vroegere vakanties, bruiloften, familiebijeenkomsten.
Zelf ben ik van geboortejaar '88, dus de jaren 80 / begin jaren 90 heb ik nauwelijks bewust meegemaakt. Maar altijd als ik met beelden uit die tijd geconfronteerd word, geeft het mij een heel fijn gevoel. Ik heb er zo'n voorstelling bij dat die periode heel fijn was om in te leven. Ik denk ook regelmatig bij mezelf : ik ben nu in 2020 32 jaar oud, maar ik wou dat ik deze leeftijd had gehad in 1990.
Misschien heb ik er véél te veel een roze bril bij op, maar hoe ik het zie waren mensen toen veel eenvoudiger en nuchterder. Minder egocentrisch. Minder op uiterlijk vertoon belust. Er was natuurlijk ook veel minder. Maar ook als ik nu nog ergens kom dat jaren '90 uitstraalt, vind ik dat heerlijk. Hier in de randstad zijn alle Albert Heijns supermodern met flatscreens waar de bonusaanbiedingen op staan. Maar laatst was ik in Drenthe nog eens in een buurtsupermarkt, en daar was in decennia niets veranderd, dat vind ik dan fantastisch. Of laatst kwam ik voor m'n werk in een gedateerd kantoorpand met nog bruine betegeling aan de wand. Dat vind ik ook fantastisch, veel mooier dan al die hippe neon-verlichting. Of als ik soms zie hoe jonge kinderen er nu bijlopen, dan mis ik de tijd dat een kleuter gewoon in een net iets te grote knalgele micky mouse trui rondliep. Vanuit mijn perspectief leek het toen allemaal zoveel puurder, eenvoudiger, echter. Het leven draaide nog echt om jou en je dierbaren, je buren, je vrienden, je collega's. Nu zijn mensen door internet geglobaliseerd, maar is alles ook afstandelijker en individualistischer geworden.
Althans : dat is mijn perspectief dan. Ik heb het nauwelijks vanuit eerste hand meegemaakt. Daarom ben ik erg benieuwd naar wat viva'ers hierover te zeggen hebben die hier nog meer herinneringen aan hebben. Wat dit ook echt zo?
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:19
Campercamping schreef: ↑25-08-2020 12:08Maar dit loopt nu ook soms wel de klauwen uit.
Als er een kind geboren wordt heb je eerst een gender reveal, dan een babyshower. Geboortekaartjes zijn ook enorm over de top geworden. Mijn vader heeft ook beeldmateriaal gemaakt van toen ik geboren werd, dan zie je gewoon een gelukkig stel dat blij is met hun kind, familie en vrienden erbij. Nu heb ik het idee dat het soms meer om de. aandacht eromheen gaat.
Nee, dat is echt een bepaalde groep die dat doet. Ik zit inmiddels een jaar of 15 in een periode dat er Heel Veel kinderen om mij heen worden geboren, en ik heb nul gender reveal parties en zelfs nul babyshowers meegemaakt. Wel zeer veel mensen die een fotoshoot voor en na de geboorte doen.
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:20
Dit. Echt belachelijk al die overdreven toestanden overal omheen. Soms denk ik : "mensen doe ff normaal..relax.Campercamping schreef: ↑25-08-2020 12:08Maar dit loopt nu ook soms wel de klauwen uit.
Als er een kind geboren wordt heb je eerst een gender reveal, dan een babyshower. Geboortekaartjes zijn ook enorm over de top geworden. Mijn vader heeft ook beeldmateriaal gemaakt van toen ik geboren werd, dan zie je gewoon een gelukkig stel dat blij is met hun kind, familie en vrienden erbij. Nu heb ik het idee dat het soms meer om de. aandacht eromheen gaat.
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:21
Dit. Het gaat niet meer om genieten, het gaat om de show.herfstappeltaart schreef: ↑25-08-2020 12:20Dit. Echt belachelijk al die overdreven toestanden overal omheen. Soms denk ik : "mensen doe ff normaal..relax.
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:22
Spotify hadden we niet. Als we muziek wilden hebben had je een cassette bandje. En dan met je vingers op de knoppen want de DJ ging op het eind er altijd doorheen lullen. En aan de radio gekluisterd in je kamertje want eens per week was dat de enige mogelijkheid om de top 40 te luisteren. Dat kon je echt niet missen. Zelf een nummertje downloaden waar en wanneer je wilde kon niet.
Dus hadden we een papieren uitdraai van de top 40 van die week die je bij de LP winkel kon halen. Die heette bij ons ‘de discoshop’. Dan kijken op welk nummer je favo hit stond en blijven luisteren zodat je het opneem moment niet kon missen.
Dus hadden we een papieren uitdraai van de top 40 van die week die je bij de LP winkel kon halen. Die heette bij ons ‘de discoshop’. Dan kijken op welk nummer je favo hit stond en blijven luisteren zodat je het opneem moment niet kon missen.
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:24
Oh en het enige commerciele kanaal was Radio Veronica. DE plek om muziek voor jongere mensen te luisteren. Verder was er op de radio niets op jonge mensen gericht. Daarom waren er veel piratenkanalen in de lucht. Met namen als ‘Radio Zilverster’ oid. Met DJ’s die jingles hadden als Weeeelkon bij Rrrrrrrrradio Zilverter er er er er...... en draaien aan de tuner luisterde bij die kanalen echt om de millimeter
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:25
Ik zat op de middelbare school tot begin jaren 90 en daarna heb ik gestudeerd en gaan werken in de jaren 90.
In de jaren 80 was er de dreiging van de bom die zou vallen. Zeehondjes werden massaal doodgeknuppeld en er waren hongersnoden in Ethiopië die ons erg bezig hielden. Eerst waren er 2 zenders op tv, later kwamen er een paar bij. De eerste Nederlandse soapserie kwam pas op tv toen ik in de bovenbouw van de middelbare school zat.
Eerst spaarden we voor platen. Daarna namen we muziek op op cassettebandjes. En daarna spaarden we voor de CD. Het was altijd zo dat je 1 of 2 songs leuk vond en dat je dan de hele LP moest kopen en daar iets van 25 gulden voor kwijt was.
TV moest je live kijken. De videorecorder kwam pas tegen de tijd dat ik op de middelbare school zat en die was in eerste instantie voor de happy few. Net als de cd-speler, in het begin. Waar je nu gewoon 1 song koopt in de music store, hadden we destijds op ons 22ste dezelfde muziek al gekocht op LP en cd. En daar moesten we live naar toe, naar de muziekwinkel. Behalve als je lid was van de ECI, dan kon je het gewoon bestellen.
Toen ik al studeerde, was er een beetje internet. Er waren wel 6 zoekmachines en allemaal gaven ze weinig van wat je zocht. De chatrooms kwamen wel in. Maar dat betekende dat je telefonisch niet te bereiken was - en dat je telefoonrekening best hoog was vergeleken met nu.
Tegen de tijd dat we eindexamen middelbare school moesten doen, wisten we dat we in wezen opgeleid werden om werkloos te worden. Zo was het toen. Heel veel mensen waren werkloos en voor jongeren was het heel moeilijk om ertussen te komen. Gelukkig veranderde dat tegen de tijd dat we afstudeerden: toen was net de tijd dat je gewoon van de straat geplukt kon worden om ergens een fatsoenlijke baan te krijgen.
Tijdens mijn studie werd het ineens hip om ver te reizen als student. Als je niet naar Indonesië of Zuid-Amerika ging, was je eigenlijk een beetje sneu. Dat waren dezelfde mensen die van hun 4e tot 18e alleen nog maar in Frankrijk op vakantie waren geweest, overigens.
Als je vroeger spaarde voor een nieuwe computer, dan was er 2 jaar later een veel snellere voor minder geld - en die had je dan ook echt nodig, anders konden er geen programma's op draaien. Eerst had je floppies, daar kon bijna niks op, en later diskettes en pas veel later daarna kon de computer zelf ook wat data dragen. Als student was het elke 2 jaar weer een enorme investering, die 850 gulden die een desktop toen kostte. Dat was toen een heleboel geld, ongeveer 2x je kamerhuur (of 3x sociale huur, maar dat was ook toen alleen voor de happy few; de wachtlijsten in Amsterdam waren minstens 12 jaar, dus voor je 30ste kwam je sowieso niet in aanmerking).
In de jaren 80 was er de dreiging van de bom die zou vallen. Zeehondjes werden massaal doodgeknuppeld en er waren hongersnoden in Ethiopië die ons erg bezig hielden. Eerst waren er 2 zenders op tv, later kwamen er een paar bij. De eerste Nederlandse soapserie kwam pas op tv toen ik in de bovenbouw van de middelbare school zat.
Eerst spaarden we voor platen. Daarna namen we muziek op op cassettebandjes. En daarna spaarden we voor de CD. Het was altijd zo dat je 1 of 2 songs leuk vond en dat je dan de hele LP moest kopen en daar iets van 25 gulden voor kwijt was.
TV moest je live kijken. De videorecorder kwam pas tegen de tijd dat ik op de middelbare school zat en die was in eerste instantie voor de happy few. Net als de cd-speler, in het begin. Waar je nu gewoon 1 song koopt in de music store, hadden we destijds op ons 22ste dezelfde muziek al gekocht op LP en cd. En daar moesten we live naar toe, naar de muziekwinkel. Behalve als je lid was van de ECI, dan kon je het gewoon bestellen.
Toen ik al studeerde, was er een beetje internet. Er waren wel 6 zoekmachines en allemaal gaven ze weinig van wat je zocht. De chatrooms kwamen wel in. Maar dat betekende dat je telefonisch niet te bereiken was - en dat je telefoonrekening best hoog was vergeleken met nu.
Tegen de tijd dat we eindexamen middelbare school moesten doen, wisten we dat we in wezen opgeleid werden om werkloos te worden. Zo was het toen. Heel veel mensen waren werkloos en voor jongeren was het heel moeilijk om ertussen te komen. Gelukkig veranderde dat tegen de tijd dat we afstudeerden: toen was net de tijd dat je gewoon van de straat geplukt kon worden om ergens een fatsoenlijke baan te krijgen.
Tijdens mijn studie werd het ineens hip om ver te reizen als student. Als je niet naar Indonesië of Zuid-Amerika ging, was je eigenlijk een beetje sneu. Dat waren dezelfde mensen die van hun 4e tot 18e alleen nog maar in Frankrijk op vakantie waren geweest, overigens.
Als je vroeger spaarde voor een nieuwe computer, dan was er 2 jaar later een veel snellere voor minder geld - en die had je dan ook echt nodig, anders konden er geen programma's op draaien. Eerst had je floppies, daar kon bijna niks op, en later diskettes en pas veel later daarna kon de computer zelf ook wat data dragen. Als student was het elke 2 jaar weer een enorme investering, die 850 gulden die een desktop toen kostte. Dat was toen een heleboel geld, ongeveer 2x je kamerhuur (of 3x sociale huur, maar dat was ook toen alleen voor de happy few; de wachtlijsten in Amsterdam waren minstens 12 jaar, dus voor je 30ste kwam je sowieso niet in aanmerking).
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:26
Ik ben van 1964 en in 1974 ging mijn moeder 32 uur per week werken.lilalinda schreef: ↑25-08-2020 10:14niet?
Ik ben van 1970, en alle moeders om mij heen waren thuis
Letterlijk, de hele basisschooltijd minstens.
Moeders (lang niet allemaal) gingen weer aan het werk, toen de kinderen wat ouder waren (zelf thuis bammetjes konden smeren), meestal vanaf 2e/3eklas VO
je had toen ook een grote groep bijstandsmoeders, gescheiden en geen baan
Ik mocht overblijven op school, dat deed toen nog niemand. Geweldig vond ik het: samen met mijn broer een beetje door een verlaten schoolgebouw dwalen.
Soms 'mocht' ik mijn brood opeten bij een vriendinnetje thuis, omdat haar moeder het zo zielig vond dat ik 'moest' overblijven. Maar daar thuis was het erg van 'hoe heurt het eigenlijk', dus daar vond ik niks aan.
En ik had een huissleutel, was ik apetrots op.
De term 'sleutelkind' wordt een beetje zielig gebruikt, maar ik vond het geweldig: ik was de enige met een eigen huissleutel.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:26
Ik zit meestal op de pagina's nieuws en 402 (opmerkelijk) maar ivm corona is die laatste al een hele tijd niet meer beschikbaar...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:27
Wij gingen op bijzondere dagen een videorecorder met videobanden huren! Die hadden we zelf echt niet in het begin.-jolijn- schreef: ↑25-08-2020 12:25Ik zat op de middelbare school tot begin jaren 90 en daarna heb ik gestudeerd en gaan werken in de jaren 90.
In de jaren 80 was er de dreiging van de bom die zou vallen. Zeehondjes werden massaal doodgeknuppeld en er waren hongersnoden in Ethiopië die ons erg bezig hielden. Eerst waren er 2 zenders op tv, later kwamen er een paar bij. De eerste Nederlandse soapserie kwam pas op tv toen ik in de bovenbouw van de middelbare school zat.
Eerst spaarden we voor platen. Daarna namen we muziek op op cassettebandjes. En daarna spaarden we voor de CD. Het was altijd zo dat je 1 of 2 songs leuk vond en dat je dan de hele LP moest kopen en daar iets van 25 gulden voor kwijt was.
TV moest je live kijken. De videorecorder kwam pas tegen de tijd dat ik op de middelbare school zat en die was in eerste instantie voor de happy few. Net als de cd-speler, in het begin. Waar je nu gewoon 1 song koopt in de music store, hadden we destijds op ons 22ste dezelfde muziek al gekocht op LP en cd. En daar moesten we live naar toe, naar de muziekwinkel. Behalve als je lid was van de ECI, dan kon je het gewoon bestellen.
Toen ik al studeerde, was er een beetje internet. Er waren wel 6 zoekmachines en allemaal gaven ze weinig van wat je zocht. De chatrooms kwamen wel in. Maar dat betekende dat je telefonisch niet te bereiken was - en dat je telefoonrekening best hoog was vergeleken met nu.
Tegen de tijd dat we eindexamen middelbare school moesten doen, wisten we dat we in wezen opgeleid werden om werkloos te worden. Zo was het toen. Heel veel mensen waren werkloos en voor jongeren was het heel moeilijk om ertussen te komen. Gelukkig veranderde dat tegen de tijd dat we afstudeerden: toen was net de tijd dat je gewoon van de straat geplukt kon worden om ergens een fatsoenlijke baan te krijgen.
Tijdens mijn studie werd het ineens hip om ver te reizen als student. Als je niet naar Indonesië of Zuid-Amerika ging, was je eigenlijk een beetje sneu. Dat waren dezelfde mensen die van hun 4e tot 18e alleen nog maar in Frankrijk op vakantie waren geweest, overigens.
Als je vroeger spaarde voor een nieuwe computer, dan was er 2 jaar later een veel snellere voor minder geld - en die had je dan ook echt nodig, anders konden er geen programma's op draaien. Eerst had je floppies, daar kon bijna niks op, en later diskettes en pas veel later daarna kon de computer zelf ook wat data dragen. Als student was het elke 2 jaar weer een enorme investering, die 850 gulden die een desktop toen kostte. Dat was toen een heleboel geld, ongeveer 2x je kamerhuur (of 3x sociale huur, maar dat was ook toen alleen voor de happy few; de wachtlijsten in Amsterdam waren minstens 12 jaar, dus voor je 30ste kwam je sowieso niet in aanmerking).
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:28
Jaaaaa video's huren, dat was ik al weer helemaal vergeten!! Bij ons thuis hadden we een videorecorder vanaf mijn veertiende, hadden alle gezinsleden spaargeld voor ingezet. Een videorecorder kostte toen nog 1200 gulden of zo.
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:30
En als je dan een film wilde huren die recent op tape uitkwam dan moest je soms weken wachten voordat er een band beschikbaar was omdat die vaak uitgehuurd waren
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:35
Nieuw Zeeland check, toen hadden wij hier nog de gulden toen ik daar voor 23 dagen naartoe ging. Dus 't zal eind jaren 90 zijn geweest denk ik.Campercamping schreef: ↑25-08-2020 12:06Het leven in de jaren 80/90 was redelijk calvinistisch hoor. Maar ook wel lekker overzichtelijk. Maar bedenk je ook : geen festivals, geen voetbal van over de hele wereld op je beeldscherm, niet even naar Nieuw Zeeland vliegen voor een drie weekse reis.
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:39
Mijn broertje heeft sinds zijn geboorte een lactose intolerantie en dat was heel lastig. Er was niets te krijgen in de supermarkt, nauwelijks iets in een reformwinkel. Tijdens onze vakanties, in het huis van een kennis, gingen we dan naar Duitsland om boodschappen te doen. Daar waren wel lactosevrije producten te krijgen. Dat heeft in Nederland nog lang geduurd.Bellyflop schreef: ↑25-08-2020 12:19Ik was tiener/twintiger in de jaren 80 en 90 en ik kan je vertellen dat er niet veel veranderd is. Ik heb nou niet het idee dat ik nu in een andere wereld leef dan toen en al zeker niet in de supermarkt. Ik verbaasde me er laatst juist over dat de Albert Heijn helemaal niet zo veranderd is en veel exact dezelfde producten verkopen als die ik in 96 kocht als student.
Het enige dat ik anders vind is dat er veel meer media is (en van veel slechtere kwaliteit). Vroeger kreeg je een voorgekauwde selectie van wat er in de wereld gebeurde van de nieuwszenders en kranten, en als je je wilde verdiepen dan kocht je een opinieblad als de Elsevier of Vrij Nederland of men keek Buitenhof (voorheen het Capitool). Als je nog meer wilde weten dan moest je gaan studeren.
Tegenwoordig wordt je overspoeld met informatie, nieuws, lokaal, ver weg, deels verzonnen. Inclusief alle (soms gruwelijke) details en speculaties erom heen.
Hierdoor is er tegenwoordig meer angstgevoel. Ik denk deels door alle media over kleine dingen die je vroeger nooit mee zou krijgen want statistisch gezien is Nederland veiliger dan ooit. Toch zou niemand meer gaan liften tegenwoordig, in mijn studententijd hielden we liftwedstrijden, wie het eerst in Zuid Frankrijk was.
En door alle toegang tot informatie denkt ook iedereen overal wat van te weten, met name politiek. Dat was voorheen toch iets waar je een beetje voor gestudeerd moest hebben en waarbij je op zijn minst naar de experts luisterde. Tegenwoordig is iedereen expert dankzij google.
Ongeveer 9 jaar geleden kreeg ik de diagnose coeliakie en godzijdank waren er webshops waar je alles kon kopen en 2 dagen later had je het in huis. Maar intussen kan ik vrijwel alles glutenvrij gewoon bij de supermarkt kopen, tot aan vers brood aan toe. Best wel een verschil hoor!
En nee, coeliakie komt waarschijnlijk niet steeds meer voor, het wordt nu herkend. Ik was het enorm magere kind dat altijd maar piepte over pijn en vermoeidheid, niet zo zeuren, gewoon doorlopen.
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:40
ik was 17 in 1990, ging toen een maand met een vriendin naar Florida.redbulletje schreef: ↑25-08-2020 12:35Nieuw Zeeland check, toen hadden wij hier nog de gulden toen ik daar voor 23 dagen naartoe ging. Dus 't zal eind jaren 90 zijn geweest denk ik.
de dollar was zo laag dat we konden smijten met ons zuurverdiende geld.
wij slapen nooit.
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:43
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:45
dinsdag 25 augustus 2020 om 12:45
Bij ons hing het welbekende touwtje uit de brievenbus toen ik kind was in de jaren 80.
Mijn moeder was dan meestal wel thuis, zoals bijna alle moeders toen.
Dat is wel een wezenlijk verschil met nu: Ik denk dat mijn generatie (geboren tussen 1970-1985, de kinderen van de babyboomers) wel zo'n beetje de laatste generatie is waar bijna alle moeders thuisbleven.
Dat was niet altijd een zegen hoor, veel van die vrouwen, die nu in de 70 zijn durven zelf nu nog geen auto te besturen (in ieder geval niet op de snelweg) en waren in alles afhankelijk van hun man. Slechte huwelijken modderden dus ook eeuwig door. De vaders stonden vaak volledig buitenspel in de opvoeding want altijd aan het werk. Wie is die man die zondags het vlees aan snijdt? En áls er gescheiden werd dan zag je pa een weekendje in de 2 weken.
Ik vind zoals het nu gaat met beide werken, beiden zorgen veel beter. Ook al is het gedwongen door de economie tegenwoordig.
Relaties zijn gelijkwaardiger, vrouwen onafhankelijker (gevolg meer scheidingen maar ja), kinderen van nu hebben veel meer een band met hun vader. Kinderopvang en BSO vind ik voor onze kinderen in elk geval een meerwaarde hebben, ze zijn veel makkelijker in sociale settings en veel zelfbewuster dan kinderen in de jaren 80. Er is nu ook veel meer bekend over pedagogiek en ontwikkeling van kinderen. Moest je in de jaren 80 vooral ' je gedragen' en 'normaal doen', is er nu veel meer ruimte voor autonomie en emotionele ontwikkeling bij kinderen.
Nee, er zijn echt wel positieve veranderingen geweest.
Mijn moeder was dan meestal wel thuis, zoals bijna alle moeders toen.
Dat is wel een wezenlijk verschil met nu: Ik denk dat mijn generatie (geboren tussen 1970-1985, de kinderen van de babyboomers) wel zo'n beetje de laatste generatie is waar bijna alle moeders thuisbleven.
Dat was niet altijd een zegen hoor, veel van die vrouwen, die nu in de 70 zijn durven zelf nu nog geen auto te besturen (in ieder geval niet op de snelweg) en waren in alles afhankelijk van hun man. Slechte huwelijken modderden dus ook eeuwig door. De vaders stonden vaak volledig buitenspel in de opvoeding want altijd aan het werk. Wie is die man die zondags het vlees aan snijdt? En áls er gescheiden werd dan zag je pa een weekendje in de 2 weken.
Ik vind zoals het nu gaat met beide werken, beiden zorgen veel beter. Ook al is het gedwongen door de economie tegenwoordig.
Relaties zijn gelijkwaardiger, vrouwen onafhankelijker (gevolg meer scheidingen maar ja), kinderen van nu hebben veel meer een band met hun vader. Kinderopvang en BSO vind ik voor onze kinderen in elk geval een meerwaarde hebben, ze zijn veel makkelijker in sociale settings en veel zelfbewuster dan kinderen in de jaren 80. Er is nu ook veel meer bekend over pedagogiek en ontwikkeling van kinderen. Moest je in de jaren 80 vooral ' je gedragen' en 'normaal doen', is er nu veel meer ruimte voor autonomie en emotionele ontwikkeling bij kinderen.
Nee, er zijn echt wel positieve veranderingen geweest.
