Dertiger mid jaren 80/90, hoe was dat?

WitteHaai schreef: ↑

28-08-2020 07:12

Ik zie het racisme en sexisme van The Dukes of Hazzard niet.

Begin lekker een nieuw topic
En kijk eens een aflevering terug. Echt het is niet te ontkennen

Ik vond het een fantastische tijd, maar ik was kind.

Ik wilde eigenlijk American Psycho aanraden, maar het is een beetje een nostalgisch topic geworden.

Ik ga van het weekend maar eens even mijn jeugd opschonen. Alles kan bij nader inzien bij het vuilnis. Zelf heb ik veel last gehad van die tijd omdat ik als jongen allemaal meisjes dingen moest doen op school, zoals breien en borduren. Dat was heel normaal voor jongens tenslotte. Ik vond van niet en wilde gewoon timmeren en zagen, dat werd genegeerd.

WitteHaai schreef: ↑

28-08-2020 07:12

Ik zie het racisme en sexisme van The Dukes of Hazzard niet.

Ik kan me anders Daisy Duke nog wel herinneren. Met terugwerkende kracht is dat ook wel seksistisch te noemen. Dit is ook omschrijving van Wikipedia.

Ze wint vaak schoonheidswedstrijden en verleidt ook wel maar weet zich altijd te redden. In de eerdere afleveringen rijdt ze een gele Plymouth Roadrunner uit 1973, daarna een Jeep CJ-7 met de naam Dixie. Ze kan goed overweg met vuurwapens.

Daisy’s kenmerkende kleding bestond onder andere uit een kort broekje, welke in het Engels de naam Daisy Dukes heeft gekregen.

In_Tenebris schreef: ↑

28-08-2020 07:32

Ik kan me anders Daisy Duke nog wel herinneren. Met terugwerkende kracht is dat ook wel seksistisch te noemen. Dit is ook omschrijving van Wikipedia.

Ze wint vaak schoonheidswedstrijden en verleidt ook wel maar weet zich altijd te redden. In de eerdere afleveringen rijdt ze een gele Plymouth Roadrunner uit 1973, daarna een Jeep CJ-7 met de naam Dixie. Ze kan goed overweg met vuurwapens.

Daisy’s kenmerkende kleding bestond onder andere uit een kort broekje, welke in het Engels de naam Daisy Dukes heeft gekregen.

Dat vind ik wel geemancipeerd eigenlijk; een meid die goed met vuurwapens en auto's overweg kan.
Qua kleding zijn de huidige series ook niet geemancipeerd, daarin lopen vrouwen immers nog steeds op hakken en in ongemakkelijke kledingstukken.

Heerlijk om te lezen!
Ik ben juist blij dat mijn dochter die zelfgebreide Mickey Mouse trui niet aan hoeft maar vind het ook wel jammer dat niks meer een verrassing is, alles is al berekend, gefilmd, gechipt en het weer staat ook al dagen vast, vond het altijd geweldig na een dagje strand dat het dan ging onweren en hoelang heb je nog om droog thuis te komen??
Sommige dingen gaan echt een beetje langs me heen, vroeger schreef je vanaf het schoolbord notities in je schrift, nu van het digibord in je laptop.
Ik vind het wel gaaf op Funda als je inrichtingen van 30 jaar terug ziet, heerlijk net als foto's van vroeger en die bruine bank, bruine behang, bruine kinderwagen, bruine opel kadett.
Toch ben ik blij dat ik met mijn Google Maps door Duitsland kan cruisen ipv met een landkaart, dan was ik nooit aangekomen!

hondenmens schreef: ↑

27-08-2020 23:25

Ik als puber en jong volwassene begin jaren 2000 ook niet. Mijn vriendinnen leken met niks anders bezig dan jongens en uitgaan. Net als klasgenoten. Mij interesseerde het geen bal en dat vonden ze maar vreemd.

Ik ook niet, maar ik was dus inderdaad wel een beetje een nerd. En dan grappen maken als er een beetje een zielig jongetje voorbij liep 'oeh dat is wel leuke verkering voor je!' Iedereen had verkering en het was ook het gesprek van de dag

Maar als je nu Friends terug ziet dan zitten er ook dingen in die in deze tijd echt niet meer kunnen.

VGM1980 schreef: ↑

28-08-2020 07:46

Maar als je nu Friends terug ziet dan zitten er ook dingen in die in deze tijd echt niet meer kunnen.

Alles kan zo ongeveer weg als je met de ogen van nu naar het verleden gaat kijken. Hoe divers was Dallas en hoe stereotiep de rolverdeling man/ vrouw? Sjors en Sjimmie uit de Eppo en ga zo maar door. Leren dat tijden veranderen bestaat kennelijk uit het verleden weggummen.

Dat is toch gewoon nostalgisch? Dacht dat boekverbrandingen iets uit het verleden waren maar ook in deze tijd accepteert men niet dat tijden veranderen en dat boeken en in ons geval films, een document van een andere tijd zijn. Kortom, de mens is nog niet veranderd, alles moet kapot.

In_Tenebris schreef: ↑

28-08-2020 07:56

Alles kan zo ongeveer weg als je met de ogen van nu naar het verleden gaat kijken. Hoe divers was Dallas en hoe stereotiep de rolverdeling man/ vrouw? Sjors en Sjimmie uit de Eppo en ga zo maar door. Leren dat tijden veranderen bestaat kennelijk uit het verleden weggummen.

nee, op de juiste plek zetten
Racisme hoort in een museum, niet op straat

lilalinda schreef: ↑

28-08-2020 08:05

nee, op de juiste plek zetten
Racisme hoort in een museum, niet op straat

Mensen hebben gewoon boeken en dvd's thuis met nostalgische verhalen/series/films etc. Moet er volgens jou een razzia komen om ze te onteigenen?
Ik denk nu juist wees zuiniger op dat soort spullen ipv tijdens 'n vlaag van opruimwoede alles bij de kringloop te dumpen. Straks is er alleen nog maar gecensureerd materiaal te verkrijgen.

redbulletje schreef: ↑

28-08-2020 08:10

Mensen hebben gewoon boeken en dvd's thuis met nostalgische verhalen/series/films etc. Moet er volgens jou een razzia komen om ze te onteigenen?

nee hoor
maar je kunt zaken die echt niet meer kunnen, wel uit de openbare sfeer halen. Racistische films, series, standbeelden

Maar eeuh, zullen we het onderwerp racisme voor andere topics houden?

Ik ben geboren in '71 dus de jaren 80 heel bewust meegemaakt. Ik vond het een heerlijke tijd. Misschien waren wij (mensen in mijn omgeving) naïef maar zure regen, de bom, het Oostblok enz. we hoorden er over en dat was het. We hebben ons er niet druk over gemaakt en angstig maakte het ons zeker niet

Ik weet nog dat er in de jaren 80 demonstraties waren tegen kruisraketten in de nabije stad. Bij ons op school werd iedereen geronseld om mee te gaan. Naast ons was de christelijke scholengemeenschap, ik zat op de openbare. Onderling was er altijd strijd, maar toen verbroederde iedereen en gingen we met zeker meer dan 100 man op de fiets naar de stad. Toch wel bijna een uur op de fiets! We spijbelden natuurlijk die dag, maar ik liep wel mooi in de stad met een paar 1000 man te demonstreren tussen de punkers met hanekammen en ratten op de schouder. Dat was wel apart, en ook stoer in die tijd als tiener! Achteraf was er op school geen leerkracht die er iets van zei dat we spijbelden. Ik denk dat ze het ook nog best tof vonden dat we dat deden, vooral onze kunstgeschiedenis/ tekenleraar kon het waarderen.

takkentrol schreef: ↑

28-08-2020 08:53

Ik ben geboren in '71 dus de jaren 80 heel bewust meegemaakt. Ik vond het een heerlijke tijd. Misschien waren wij (mensen in mijn omgeving) naïef maar zure regen, de bom, het Oostblok enz. we hoorden er over en dat was het. We hebben ons er niet druk over gemaakt en angstig maakte het ons zeker niet

Ik ben een paar jaar jonger dan jij. Logisch toch dat je je als kind niet druk maakte om wat er op het wereldtoneel gebeurde.

Maar mijn ouders hebben er wel degelijk wakker van gelegen. Bijzonder om te stellen dat het niemand iets kon schelen dat er een paar honderd kilometer verderop mensen achter een muur opgesloten werden, er gedreigd werd met atoombommen smijten, de rente inmiddels 13% was en meer van die ongein.

En ja, het leven ging ook door. En in dat leven was het niet zo dat je overal maar kon komen waar je wilde, er geld in overvloed was, vrouwen hun ambities met gemak waar konden maken, je goed geïnformeerd was over van alles en nog wat en het allemaal een grote gezellige boel was.

Het dreigende gevoel van de bom, die ieder moment kon vallen, zorgde in die tijd wel degelijk voor een steek in mijn maag. De tekst van het liedje van Doemaar was echt wel een accurate weergave van die tijd.

Wij hadden thuis armoede (vader had een doorsnee baan, moeder werkte niet) en hadden alleen in het weekend fris en chips. Doordeweeks was het aangelengde limonade en boterhammen met hagelslag.

Vintage kleding bestond niet. Je had tweedehands kleding of krijgertjes. En daar was je niet trots op.

De zege van deze tijd is het gemak waarmee je aan informatie kan komen en de vrijheid die het geeft. Ik wilde na de middelbare school de creatieve kant op gaan en ging voor een eventuele vervolgopleiding naar mijn mentor. De beste man keek me alleen maar wazig aan en had geen idee wat voor school ik daarvoor kon kiezen. Mijn ouders waren van ‘zoek het zelf maar uit’ en dus ook niet behulpzaam. Ik ben uiteindelijk een heel andere opleiding gaan doen, puur door gebrek aan informatie.

Een paar jaar geleden ben ik alsnog de creatieve kant op gegaan. Dankzij internet heb ik mezelf alles aan kunnen leren en kan ik er ook gemakkelijk een markt voor aanboren. Dat is de vrijheid van nu wat ik ook heel erg waardeer.

Ik denk dat het normaal is om met nostalgische gevoelens terug te kijken naar je jeugd. De jaren tachtig waren in sommige opzichten geweldig, maar ook benauwend en depressief.

Marelyse schreef: ↑

28-08-2020 09:47

Bijzonder om te stellen dat het niemand iets kon schelen dat er een paar honderd kilometer verderop mensen achter een muur opgesloten werden, er gedreigd werd met atoombommen smijten, de rente inmiddels 13% was en meer van die ongein.

Waar lees jij in mijn bericht dat niemand zich daar druk over maakte???

Volgens mij schreef ik letterlijk dit: "Misschien waren wij (mensen in mijn omgeving) naïef maar zure regen, de bom, het Oostblok enz. we hoorden er over en dat was het. We hebben ons er niet druk over gemaakt en angstig maakte het ons zeker niet"

Of ben je een bekende van mij en weet ik dat niet?

Jillian69 schreef: ↑

28-08-2020 10:31

Het dreigende gevoel van de bom, die ieder moment kon vallen, zorgde in die tijd wel degelijk voor een steek in mijn maag. De tekst van het liedje van Doemaar was echt wel een accurate weergave van die tijd.
[...]

Dat is de vrijheid van nu wat ik ook heel erg waardeer.

Ik denk dat het normaal is om met nostalgische gevoelens terug te kijken naar je jeugd. De jaren tachtig waren in sommige opzichten geweldig, maar ook benauwend en depressief.

Het verbaast mij wel en beetje hoeveel mensen de bom noemen. Ik denk dat ik veel te druk was met werken, daarnaast zaterdag en woensdagavond naar school voor een hbo diploma in een naastgelegen vakgebied, eigen huishouden, uitgaan, etc.
Ik was 20-30 jaar in die tijd en volop bezig met opbouwen. Wat die bom betreft een beetje de houding van 'als die valt is toch alles en iedereen weg, dus zonde om je daar zo druk over te aken'.

Van 18-26 jaar mijn eerste baan gehad, toen (kort) elders gewerkt en daarna weer een baan waar ik tot mijn 38e jaar werkte (daarna verder gegaan als zelfstandige).
Allemaal banen bij zeer sociale werkgevers; veel menselijkheid en nog niet alles alleen maar tot de laatste cent in 'productiviteit' uitgedrukt. Iedere afdeling had wel één of twee mensen die nu nergens meer terecht kunnen...
Kennis zat nog in mensen in plaats van in systemen. Als je een behoorlijke functie had, mocht je zelf nadenken, handelen en beslissingen nemen i.p.v. regels, procedures en protocollen uitwerken. Was veel minder verwarrend dan nu, nu 'iedereen alles weet maar niemand echt ergens over gaat' en/of echt verantwoordelijk voor is.

Op je bureau was het enige apparaat een telefoon. Niet iedereen verzamelde álle gegevens die je kúnt verzamelen en alle privacy was veel meer gewaarborgd. Dat werd serieus genomen en alle persoonlijke gegevens werden achter slot en grendel bewaard: alleen de leidinggevende had de sleutel van de dossiers.

Vrijheid: ik vraag mij juist nu vaak af hoeveel vrijheid burgers écht hebben (die er toen niet was)?
Het is nu toch veel benauwender dat je je de overheid niet meer kunt bellen of benaderen en/of antwoord krijgt zonder dat je eerst compleet geïdentificeerd bent. En dat bedrijven onder het mom van 'service' zeggen dat zij hun klanten 'beter willen leren kennen' en dat je daarom via internet steeds maar weer nieuwe vragen in moet vullen omdat zij (internetbank - nog nooit iemand gezien of gesproken) uit 'veiligheid' alle handelingen kunnen volgen. Dat de apotheek bepaalt (en je bij jouw huisarts al heeft aangemeld) voor de herhaalservice die je niet wilt "want gemak". Dat de fysiotherapie precies ziet at voor contract je hebt met jouw verzekeraar (want gegevens gekocht bij één of ander bedrijfje - en dus de maximale behandelingen kan 'adviseren'). Etc., etc.

Bij overheidsinstanties geen mensen meer die uitvoeren; dat wordt allemaal (zogenaamd goedkoper) via Europese aanbestedingen nu door derden-bedrijven gedaan. Door dagloners die totaal geen binding hebben met de eigen gemeente en soms zelf niet met het bedrijf waarvoor zij (die dag) werken, want die werknemer is zelf ook per dag inwisselbaar geworden.
Dus bij al die (overheids)instanties werken nu -in aantal- minder mensen; geen gemeentepolitie, geen brugwachter, geen plantsoenendienst, geen groenvoorziening, etc. Het wemelt van -misschien ietsje minder maar veel duurdere- de 'beleidsmedewerkers' die vooral heel druk zijn om alles op papier te schrijven, te herschrijven, te consolideren, te evalueren, te sonderen, startnotities, rapporten, externe onderzoeksbureau's inschakelen.... totdat er genoeg tijd is verstreken en er iets is veranderd en men hetzelfde riedeltje opnieuw doet.

En o ja, omdat er helemaal geen contact/feeling met de burgers is, heeft men het volgende 'probleem' en bron van 'wie schrijft die blijft' ontdekt: "verbinding, contact, eenzaamheid", etc.
Maar ja, .... geld is op. Dus op dat gebied moeten er dan (gratis) vrijwilligers met de handjes komen wapperen.... en ja, dan moet daar eerst weer beleid voor komen....

Het zal allemaal wel weer goed komen en het is zoals het is; we doen het ermee en maken er het beste van.
Maar qua menselijke contact en qua privacy vond ik de jaren '80-'90 een fijnere tijd dan nu.

Jillian69 schreef: ↑

28-08-2020 10:31

Ik denk dat het normaal is om met nostalgische gevoelens terug te kijken naar je jeugd. De jaren tachtig waren in sommige opzichten geweldig, maar ook benauwend en depressief.

Hier sluit ik me 100% bij aan. Dit is ook mijn ervaring.

In_Tenebris schreef: ↑

28-08-2020 07:23

Ik ga van het weekend maar eens even mijn jeugd opschonen. Alles kan bij nader inzien bij het vuilnis. Zelf heb ik veel last gehad van die tijd omdat ik als jongen allemaal meisjes dingen moest doen op school, zoals breien en borduren. Dat was heel normaal voor jongens tenslotte. Ik vond van niet en wilde gewoon timmeren en zagen, dat werd genegeerd.

Zal dat niet nog een beetje zo zijn vandaag de dag? Tenminste, als ik dat zo hoor van mijn man (leraar basisonderwijs) is hij de enige die bijv. soldeert in zijn lessen. Maar kan per school verschillen.

Jillian69 schreef: ↑

28-08-2020 10:31

Wij hadden thuis armoede (vader had een doorsnee baan, moeder werkte niet) en hadden alleen in het weekend fris en chips. Doordeweeks was het aangelengde limonade en boterhammen met hagelslag.

Dat was normaal ook al was er geen sprake van armoede. Meestal dronk je gewoon water uit de kraan. Ik kreeg alleen frisdrank bij oma en op verjaardagen enz. Zelfde geldt voor chips, dat was er niet standaard. Daar was niks mis mee.

Marelyse schreef: ↑

28-08-2020 07:07

Iemand maakte dat eten klaar hè. En poetste het huis. Meestal je moeder, die waarschijnlijk ook veel liever een betaalde baan had gehad in plaats van 7 dagen per week thuis voor de kinderen te zorgen en te sloven.

Ik begrijp niks van de verheerlijking van die tijd. En ik begrijp ook niet hoe je het leven gemakkelijker noemt zonder internet en alle gemakken van nu.

Dat snap ik. En het is goed dat beide partners werken, ik zou zelf absoluut niet financieel afhankelijk willen zijn van mijn partner (kan niet eens meer op 1 salaris). Maar ik baal er nu stiekem best eens van dat tegenwoordig je halve weekend opgaat aan dat soort klussen en dat het leven vaak rennen, hollen, vliegen is. Eten koken terwijl je hongerig uit je werk komt en het snel naar binnen werken i.v.m. sport (en als het lukt nog een wasje tussendoor). Ik ervaar het nu meer als een ratrace.

Truusjemier schreef: ↑

28-08-2020 11:55

Zal dat niet nog een beetje zo zijn vandaag de dag? Tenminste, als ik dat zo hoor van mijn man (leraar basisonderwijs) is hij de enige die bijv. soldeert in zijn lessen. Maar kan per school verschillen.

Ik weet niet hoe dat nu gaat. Toen was het echt de tijdsgeest. Ik vond het echt vreselijk, vooral ook omdat ik het niets voor mannen vond. Kon er ook helemaal niks van, een kruissteek lukte 2 keer en daarna moest het opnieuw voorgedaan worden.

Zal tegenwoordig ook wel te maken hebben met veiligheid, hoewel met solderen ook het één en ander mis kan gaan. Op de middelbare school kreeg ik dezelfde lerares ( een lieverd ) en deden we wel " mannendingen ". Ik had altijd gezegd dat wel te kunnen. Dat viel vies tegen, er ging per haal met de figuurzaag wel een zaagje stuk ongeveer.

Jillian69 schreef: ↑

28-08-2020 10:31

Wij hadden thuis armoede (vader had een doorsnee baan, moeder werkte niet) en hadden alleen in het weekend fris en chips. Doordeweeks was het aangelengde limonade en boterhammen met hagelslag.

Misschien dat jullie weinig geld hadden, maar wat je hier beschrijft heeft daar niks mee te maken. Dat was doodnormaal in die tijd. Mijn ouders en die van vriendinnetjes hadden redelijke inkomens, maar overal was frisdrank en chips alleen in het weekend. Doordeweek kon je thee of ranja krijgen. Boterhammen waren met hagelslag, pindakaas, boterhamworst of iets dergelijks. Een stuk boerenbelegen kaas van de kaaswinkel of kaasboerderij was al een behoorlijke traktatie, dat had niet iedereen op tafel en ook niet elke dag.

Mijn eerste broodje kipkerrie van een broodjeswinkel vond ik een onvoorstelbare luxe. Zóoooo lekker! Eind jaren '80 was dat. Al die luxe broodjes beenhamhoningmosterdsaus paninibriewalnoot wrapweetikveelwat waren er in die tijd helemaal niet en als ze er wel waren was het een zeldzame luxe.

Als je het Dovemansorendieet van Maarten 't Hart leest is dat grappig. Die schrijft daarin dat zoveel mensen vroeger slank waren, omdat er nog helemaal niet zoveel lekker en luxe eten voorhanden was. Als je slap brood met slappe boterhamworst moet eten, dan eet je totdat je geen honger meer hebt. In plaats van totdat je vol zit.