Overig
alle pijlers
Emigreren en oudere ouders
zondag 7 januari 2024 om 11:35
Partner en ik zijn eruit: we gaan in de tweede helft van dit jaar naar een ander land verhuizen. We hebben daar vrienden, werk vinden zal geen probleem zijn en huizen zijn er ook. Voor ons gaat dat helemaal goed komen.
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
donderdag 11 januari 2024 om 08:27
Hoe lief ook bedoeld, maar dat is haar probleem. Het kan via de WMO geregeld worden. Als zij die wegstuurt moet jij dat niet gaan oplossen.Socks schreef: ↑10-01-2024 22:23Ik kan het ook niet naast mijn 36 urige werkweek en eigen huishouden. Verder ben ik al veel te lang mantelzorger geweest voor de eigen familie. Ik hoopte eigenlijk dat na mijn schoonmaakbeurt ( heb er vrij genomen voor vandaag) de thuiszorg het zou overnemen. Maar ze wil niet.
donderdag 11 januari 2024 om 08:30
Ik vind het zelf helemaal niet makkelijk om mantelzorg te weigeren. Ik vind dat ook een beetje een misverstand in deze discussie. Alsof de mensen die het niet willen/doen dat allemaal heel makkelijk doen. Je grenzen aangeven en bewaken wat je wel en niet wilt of kan doen, vind ik helemaal niet makkelijk. Zeker niet als je niet op een lijn zit met (schoon)broers of zussen. Maar dat betekent niet dat ik het dan maar ga doen want anders...{insert: doet niemand het/gaat het helemaal mis/het moet nu een keer gebeuren}zonnigweertje schreef: ↑10-01-2024 22:32Het is gewoon zeker niet zo makkelijk als sommige in dit topic doen voorkomen. Gewoon van alles inzetten. Was het maar zo.'n feest. E
mariejan wijzigde dit bericht op 11-01-2024 09:09
0.07% gewijzigd
donderdag 11 januari 2024 om 08:55
Dit zou voor mij inderdaad een prachtige rede om nee te zeggen tegen wat voor mantelzorg dan ook, voor wie dan ook. De hulp was geregeld, stond zelfs voor de deur, maar heeft ze zelf weggestuurd. De volgende keer verwacht ze “gewoon” weer dat jij komt poetsen, want dat deed je nu immers ook. En daarna kun je misschien ook wel helpen met haar steunkousen, of haar medicijnen. En daarna helpen wassen en aankleden, als ze de verpleegkundige ook de deur wijst.
Echt, je bedoeld het super lief, daar ben ik van overtuigd! Maar stop er nu mee
donderdag 11 januari 2024 om 08:57
Dit jaLidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑11-01-2024 08:55Dit zou voor mij inderdaad een prachtige rede om nee te zeggen tegen wat voor mantelzorg dan ook, voor wie dan ook. De hulp was geregeld, stond zelfs voor de deur, maar heeft ze zelf weggestuurd. De volgende keer verwacht ze “gewoon” weer dat jij komt poetsen, want dat deed je nu immers ook. En daarna kun je misschien ook wel helpen met haar steunkousen, of haar medicijnen. En daarna helpen wassen en aankleden, als ze de verpleegkundige ook de deur wijst.
Echt, je bedoeld het super lief, daar ben ik van overtuigd! Maar stop er nu mee
donderdag 11 januari 2024 om 09:01
Dit is ook de rede waarom ik destijds heb geweigerd om “1 keertje” mijn moeder te douchen, omdat de thuiszorg pas na het weekeind kon komen. Ik kende haar heel goed en wist zeker dat als ik overstag ging ze daarna niet meer, nooit meer, geholpen wilde worden door een (thuiszorg) verpleegster. En we wisten toen al dat ze niet meer beter zou worden en dat dit nog best een poos kon duren. Dan had ik dus nog een hele tijd in mijn eentje (ik heb verder alleen broers, en daar wilde ze niet door geholpen worden) de lul geweest met haar complete persoonlijke verzorging.
donderdag 11 januari 2024 om 09:17
Het is denk ik voor heel veel mensen de struggle.. kies je voor jezelf? Of toch voor je verantwoordelijkheidsgevoel naar je (nog niet) zorg vragende ouders toe. Die te trots zijn om buitenaf van alles te vragen maar het o zo hard nodig hebben.
In geval van TO is het natuurlijk dubbel lastig. Haar siblings wonen al in het buitenland. En nu zou zij haar dromen opzij moeten zetten want ja.. de ouders, die ergens gaandeweg de verantwoordelijkheid van TO lijken te zijn geworden.
Iemand schreef: als er verder geen familie dichtbij is. Ook dat is natuurlijk echt geen zekerheid. Ik heb een zwager.. woont dichtbij… maar als het er op aankomt kan je er niet op bouwen. Hij is zo egoïstisch, leeft zijn leven en de rest komt zoals het komt. Als mijn schoonouders iets gebeurd ligt de zorg bij ons (mijn man en ik zei de gek)…
Ook voor wat betreft het wonen hebben we dezelfde discussie zoals hier aangegeven al gehad. Kies voor een appartement. Gelijkvloers, beter behapbaar. Maar nee want alles is “te druk”..
Ze zijn bijna 70 maar doordat hun sociale kring enorm klein is gaan ze heel hard achteruit. Cognitief dus.. ze vergeten van alles, reactievermogen neemt af en ze volgen het allemaal niet meer. Wij zien dat omdat we dicht bij ze zijn, maar zelf geven ze dat niet toe.. is een zorg..
Het gemak waarmee ze de verantwoordelijkheid bij mij en mijn man leggen is nu al duidelijk. Mijn schoonmoeder zegt dat ook steeds: ja maar als we later echt oud zijn komen jullie ons wel wassen toch?? Komen jullie toch wel ons potje koken en in de gaten houden dat het schoon blijft..
Daar hebben we immers kinderen voor gekregen.
In geval van TO is het natuurlijk dubbel lastig. Haar siblings wonen al in het buitenland. En nu zou zij haar dromen opzij moeten zetten want ja.. de ouders, die ergens gaandeweg de verantwoordelijkheid van TO lijken te zijn geworden.
Iemand schreef: als er verder geen familie dichtbij is. Ook dat is natuurlijk echt geen zekerheid. Ik heb een zwager.. woont dichtbij… maar als het er op aankomt kan je er niet op bouwen. Hij is zo egoïstisch, leeft zijn leven en de rest komt zoals het komt. Als mijn schoonouders iets gebeurd ligt de zorg bij ons (mijn man en ik zei de gek)…
Ook voor wat betreft het wonen hebben we dezelfde discussie zoals hier aangegeven al gehad. Kies voor een appartement. Gelijkvloers, beter behapbaar. Maar nee want alles is “te druk”..
Ze zijn bijna 70 maar doordat hun sociale kring enorm klein is gaan ze heel hard achteruit. Cognitief dus.. ze vergeten van alles, reactievermogen neemt af en ze volgen het allemaal niet meer. Wij zien dat omdat we dicht bij ze zijn, maar zelf geven ze dat niet toe.. is een zorg..
Het gemak waarmee ze de verantwoordelijkheid bij mij en mijn man leggen is nu al duidelijk. Mijn schoonmoeder zegt dat ook steeds: ja maar als we later echt oud zijn komen jullie ons wel wassen toch?? Komen jullie toch wel ons potje koken en in de gaten houden dat het schoon blijft..
Daar hebben we immers kinderen voor gekregen.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
donderdag 11 januari 2024 om 09:34
Maar soms is het idee al een geruststelling.
Dat je steeds kwetsbaarder en afhankelijker wordt lijkt me al de hel. Dan is het fijn te bedenken dat je een vangnet om je heen hebt. Ik kan dat zo goed begrijpen, alleen daarom al probeer ik ze wat zekerheid te geven.
Uiteraard moet de realiteit wel voor iedereen leefbaar blijven.
donderdag 11 januari 2024 om 09:41
O wat erg, en zo jong nog - bijna 70, dan zijn ze zo ongeveer net gestopt met werken. Hoe komt het dat ze allebei al zo vroeg oud 'doen'?biol schreef: ↑11-01-2024 09:17
Ze zijn bijna 70 maar doordat hun sociale kring enorm klein is gaan ze heel hard achteruit. Cognitief dus.. ze vergeten van alles, reactievermogen neemt af en ze volgen het allemaal niet meer. Wij zien dat omdat we dicht bij ze zijn, maar zelf geven ze dat niet toe.. is een zorg..
Het gemak waarmee ze de verantwoordelijkheid bij mij en mijn man leggen is nu al duidelijk. Mijn schoonmoeder zegt dat ook steeds: ja maar als we later echt oud zijn komen jullie ons wel wassen toch?? Komen jullie toch wel ons potje koken en in de gaten houden dat het schoon blijft..
Daar hebben we immers kinderen voor gekregen.
En verwachten ze dat jij als vrouw ook wat, of het meeste, gaat doen? (Gezien het "jullie".) Dit was dus altijd wel het schrikbeeld dat ik van mijn schoonouders had: als schoonmoeder wegvalt, dan verwacht schoonvader vast dat een (schoon)dochter bepaalde taken overneemt.
donderdag 11 januari 2024 om 09:43
Gelukkig lijkt het mijn moeder verschrikkelijk om door haar kinderen gewassen te moeten worden. Liever een professional, het is toch best privé. Ja, even een gezicht of de oksels, prima. Maar er moeten meer plekken gewassen worden, en een mens wil ook wel dagelijks gewassen worden. Geen doen. Van mij of mijn broers zou ze dat wellicht nog wel kunnen accepteren, maar een schoondochter/-zoon die even tussen de benen gaat wassen. Echt absoluut niet haar voorkeur.
anoniem_65b76fd3af17f wijzigde dit bericht op 11-01-2024 09:47
22.53% gewijzigd
donderdag 11 januari 2024 om 09:47
Toen mijn moeder net 70 was grapte ik al, tegen die tijd zit ik nog op kantoor te typen met die opschuivende pensioenleeftijd!! Dat plaatste dingen wel even in perspectief.
donderdag 11 januari 2024 om 09:51
Ik vind dat dus heel knap en heel stoer van je. Maar er zullen ook mensen zijn die het koud, hard en egoïstisch vinden.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑11-01-2024 09:01Dit is ook de rede waarom ik destijds heb geweigerd om “1 keertje” mijn moeder te douchen, omdat de thuiszorg pas na het weekeind kon komen. Ik kende haar heel goed en wist zeker dat als ik overstag ging ze daarna niet meer, nooit meer, geholpen wilde worden door een (thuiszorg) verpleegster. En we wisten toen al dat ze niet meer beter zou worden en dat dit nog best een poos kon duren. Dan had ik dus nog een hele tijd in mijn eentje (ik heb verder alleen broers, en daar wilde ze niet door geholpen worden) de lul geweest met haar complete persoonlijke verzorging.
donderdag 11 januari 2024 om 10:28
Nou daar zeg je wat. Mijn moeder is 67 maar gedraagt zich ook ouder vind ik.
Mijn ouders hebben altijd een kleine sociale kring gehad, en het zijn nu eenmaal mensen die graag thuis zijn (altijd al, zelfs toen ik klein was). Maar Corona heeft hen wat dat betreft wel de nekslag gegeven. Ze vonden dat heel spannend, bleven veel thuis (opzich prima en terecht destijds). Maar ze hebben daarna de uitstapjes ook nooit meer echt opgepakt. Mijn moeder zegt het niet zo, maar ze vindt alles buiten het bekende best spannend, en dat wordt alleen maar erger. Ik vond haar laatst bijna al ongemakkelijk op de verjaardag van mijn zus.
Hun wereld is zoo klein geworden, en je merkt echt dat dat de veroudering versneld. Ik vind dat heel lastig om te zien, en we hebben het vaker bespreekbaar gemaakt - ga wat leuks doen, je bent gezond, leef - maar het is hun leven en als zij thuis willen blijven...
Nu ik jou zo hoor zeggen dat wij nog op kantoor zitten dan (ik ook hoor) dan denk ik: nouu dat zie ik mijn moeder niet doen!
(ik geloof ook dat je er heel anders bij kan zitten als 67-jarige, maar het is wel confronterend)
donderdag 11 januari 2024 om 10:30
Ja, maar daar kies je ook voor. Dan wordt de vraag: waarom kies je voor afsluiting? Ik ken heel veel mensen die na hun pensioen veel zijn gaan doen, van vrijwilligerswerk, tot reizen met de motorclub, tot sporten. Als je fysiek niets mankeert, waarom kiest iemand er dan voor om alleen maar thuis te zitten? (Ik heb/had dus ook zulke schoonouders die geen hobby's of kennissen hadden, en die kozen ook niet voor 'prikkelende input', maar ik begrijp nog steeds niet waarom iemand zo kan zijn.)
donderdag 11 januari 2024 om 10:32
Dat gevoel wil ik je zeker niet geven. Ik heb lang gemantelzorgt en heb ook altijd geweigerd persoonlijke zorg en huishouding te doen. Dat is namelijk wel in te zetten. Het ging vaak om kleine dingetjes. Inderdaad die afstandbediening. En dat hoefde niet op staande voet maar tv kijken was tegelijkertijd 1 van de dingen waar ze s.avonds veel plezier uithaalde. Dus ga je toch heen. Ik woonde gelukkig dichtbij en ik zat op 1 lijn met overige kinderen. Schoonouders zijn nu nog zelfstandig. Daar voorzie ik wel meer discussie.Mariejan schreef: ↑11-01-2024 08:30Ik vind het zelf helemaal niet makkelijk om mantelzorg te weigeren. Ik vind dat ook een beetje een misverstand in deze discussie. Alsof de mensen die het niet willen/doen dat allemaal heel makkelijk doen. Je grenzen aangeven en bewaken wat je wel en niet wilt of kan doen, vind ik helemaal niet makkelijk. Zeker niet als je niet op een lijn zit met (schoon)broers of zussen. Maar dat betekent niet dat ik het dan maar ga doen want anders...{insert: doet niemand het/gaat het helemaal mis/het moet nu een keer gebeuren}
donderdag 11 januari 2024 om 10:44
De generatie van mijn ouders ging begin 60 met de vut en stond toen nog vol in het gezonde leven met klussen, tuinieren en reizen. Maar als er eenmaal een ziekte of ouderdomskwalen ontstaan kan het hard achteruit gaan.Quincy2 schreef: ↑11-01-2024 09:41O wat erg, en zo jong nog - bijna 70, dan zijn ze zo ongeveer net gestopt met werken. Hoe komt het dat ze allebei al zo vroeg oud 'doen'?
En verwachten ze dat jij als vrouw ook wat, of het meeste, gaat doen? (Gezien het "jullie".) Dit was dus altijd wel het schrikbeeld dat ik van mijn schoonouders had: als schoonmoeder wegvalt, dan verwacht schoonvader vast dat een (schoon)dochter bepaalde taken overneemt.
Als je met 70 pas met pensioen kan heb je kans dat de veroudering veel sneller doorzet omdat je simpelweg niet meer zo fit bent dan op 60 waarop je nog vanalles kunt gaan ondernemen.
donderdag 11 januari 2024 om 11:42
Je vraagt waarom mensen daarvoor kiezen, maar soms zijn mensen gewoon zo. Ik heb verschillende mensen gekend ( en ken er nu nog wat) die zich gewoon nergens voor interesseren. Ze zijn heel erg introvert en zijn het liefst thuis. Hoeven geen mensen om zich heen en willen geen hobby's buiten de deur.Quincy2 schreef: ↑11-01-2024 10:30Ja, maar daar kies je ook voor. Dan wordt de vraag: waarom kies je voor afsluiting? Ik ken heel veel mensen die na hun pensioen veel zijn gaan doen, van vrijwilligerswerk, tot reizen met de motorclub, tot sporten. Als je fysiek niets mankeert, waarom kiest iemand er dan voor om alleen maar thuis te zitten? (Ik heb/had dus ook zulke schoonouders die geen hobby's of kennissen hadden, en die kozen ook niet voor 'prikkelende input', maar ik begrijp nog steeds niet waarom iemand zo kan zijn.)
Dus waarom is iemand zo? Dat is gewoon hun karakter en persoonlijkheid.
Je wordt pas nat als het regent
donderdag 11 januari 2024 om 11:59
Dankjewel, ik was zelf ook blij dat ik dit durfde te weigeren. Maar ben er door andere familieleden (een tante en jonste broertje) nog wel op aangekeken. Andere broer stond wel achter me. Mijn jongste broertje heb ik toen nog gesuggereerd dat hij het ook kon doen, maar “nee joh, dat is toch niet iets wat een zoon bij zijn moeder doet?” Die begreep het dus niet en zal het nooit begrijpen (ergste was nog dat mijn moeder die stelling ondersteunde, dat ze door een dochter gewassen hoorde te worden)
donderdag 11 januari 2024 om 12:00
Ammahoela..echt niet! Als mensen heel onverwacht in problemen komen help ik ze graag. Maar als willens en wetens de eigen sociale kring klein gehouden word en hulp van buitenaf uit trots geweigerd..nee bekijk het dan maar lekker.biol schreef: ↑11-01-2024 09:17Het is denk ik voor heel veel mensen de struggle.. kies je voor jezelf? Of toch voor je verantwoordelijkheidsgevoel naar je (nog niet) zorg vragende ouders toe. Die te trots zijn om buitenaf van alles te vragen maar het o zo hard nodig hebben.
In geval van TO is het natuurlijk dubbel lastig. Haar siblings wonen al in het buitenland. En nu zou zij haar dromen opzij moeten zetten want ja.. de ouders, die ergens gaandeweg de verantwoordelijkheid van TO lijken te zijn geworden.
Iemand schreef: als er verder geen familie dichtbij is. Ook dat is natuurlijk echt geen zekerheid. Ik heb een zwager.. woont dichtbij… maar als het er op aankomt kan je er niet op bouwen. Hij is zo egoïstisch, leeft zijn leven en de rest komt zoals het komt. Als mijn schoonouders iets gebeurd ligt de zorg bij ons (mijn man en ik zei de gek)…
Ook voor wat betreft het wonen hebben we dezelfde discussie zoals hier aangegeven al gehad. Kies voor een appartement. Gelijkvloers, beter behapbaar. Maar nee want alles is “te druk”..
Ze zijn bijna 70 maar doordat hun sociale kring enorm klein is gaan ze heel hard achteruit. Cognitief dus.. ze vergeten van alles, reactievermogen neemt af en ze volgen het allemaal niet meer. Wij zien dat omdat we dicht bij ze zijn, maar zelf geven ze dat niet toe.. is een zorg..
Het gemak waarmee ze de verantwoordelijkheid bij mij en mijn man leggen is nu al duidelijk. Mijn schoonmoeder zegt dat ook steeds: ja maar als we later echt oud zijn komen jullie ons wel wassen toch?? Komen jullie toch wel ons potje koken en in de gaten houden dat het schoon blijft..
Daar hebben we immers kinderen voor gekregen.
Ms heeft je zwager wel zo'n slechte band met zijn ouders en is hij helemaal niet egoistisch.
Mijn moeder (82) heeft een grote kennissenkring in haar dorp en die helpen elkaar onderling heel veel.
donderdag 11 januari 2024 om 13:17
Nou, daar zit precies de crux.. SM heeft nooit echt gewerkt.. SV heeft al heeel lang geleden zijn bedrijf enorm goed kunnen verkopen… hij werkt dus al bijna 15 jaar niet meer… ze zijn niet heel sociaal en hun leven centreert zich echt om elkaar heen..Quincy2 schreef: ↑11-01-2024 09:41O wat erg, en zo jong nog - bijna 70, dan zijn ze zo ongeveer net gestopt met werken. Hoe komt het dat ze allebei al zo vroeg oud 'doen'?
En verwachten ze dat jij als vrouw ook wat, of het meeste, gaat doen? (Gezien het "jullie".) Dit was dus altijd wel het schrikbeeld dat ik van mijn schoonouders had: als schoonmoeder wegvalt, dan verwacht schoonvader vast dat een (schoon)dochter bepaalde taken overneemt.
Ze “grappen” altijd dat we een huis moeten kopen met ruimte voor een Tiny house..
mijn SV is nog wel zelfstandig… mijn SM is waar we ons wel een beetje zorgen om maken mocht SV wegvallen.. want dan wordt ze echt niet leuker.. en ze is al best lastig.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
donderdag 11 januari 2024 om 13:19
Ja, dat is bij mijn ouders inderdaad ook zo. Wonen al jarenlang met veel mensen van dezelfde leeftijd bij elkaar in de straat en helpen elkaar bij dingen die de ander niet kan. Maar TOCH he...Libelle44 schreef: ↑11-01-2024 12:00Ammahoela..echt niet! Als mensen heel onverwacht in problemen komen help ik ze graag. Maar als willens en wetens de eigen sociale kring klein gehouden word en hulp van buitenaf uit trots geweigerd..nee bekijk het dan maar lekker.
Ms heeft je zwager wel zo'n slechte band met zijn ouders en is hij helemaal niet egoistisch.
Mijn moeder (82) heeft een grote kennissenkring in haar dorp en die helpen elkaar onderling heel veel.
Mijn moeder moet nu momenteel regelmatig naar het ziekenhuis vanwege haar ziekte. Verschillende buurmannen hebben al aangeboden met haar naar het ziekenhuis te rijden, maar ze vindt zelf toch dat ik met haar mee moet naar het ziekenhuis, want ze vindt het maar 'ongemakkelijk om met een vreemde in de auto te zitten'. En dan is die vreemde een buurman waar ze al 35 jaar naast woont.
Ik vind het allemaal maar lastig.
En als ik er wat over zeg is de reactie standaard: "Je moet toch iets doen voor je erfenis."
donderdag 11 januari 2024 om 13:25
Als jij serieus steeds vrij moet nemen voor afspraken, terwijl het niet nodig is, zou ik zeggen dat ze die erfenis in haar r**t kan steken. Want wat is het volgende dat je ervoor moet doen? En daarna?MissPiglet schreef: ↑11-01-2024 13:19En als ik er wat over zeg is de reactie standaard: "Je moet toch iets doen voor je erfenis."
donderdag 11 januari 2024 om 13:32
Er zijn toch ook veel jongeren die moeilijk aansluiting vinden en/ of weinig ondernemen?Quincy2 schreef: ↑11-01-2024 10:30Ja, maar daar kies je ook voor. Dan wordt de vraag: waarom kies je voor afsluiting? Ik ken heel veel mensen die na hun pensioen veel zijn gaan doen, van vrijwilligerswerk, tot reizen met de motorclub, tot sporten. Als je fysiek niets mankeert, waarom kiest iemand er dan voor om alleen maar thuis te zitten? (Ik heb/had dus ook zulke schoonouders die geen hobby's of kennissen hadden, en die kozen ook niet voor 'prikkelende input', maar ik begrijp nog steeds niet waarom iemand zo kan zijn.)
Als je ouder wordt, wordt dat alleen maar moeilijker.
Ik denk wel dat wij veel bewuster keuzes maken. Mijn ouders overkwam het leven ze veel meer.
donderdag 11 januari 2024 om 13:58
Daar had ik laatst ook nog een discussie over met mijn vader, die benoemde ook zoiets van dat hij geen drukke agenda meer had en zo weinig te doen had. Dus ik zei ook: dat is je eigen keuze geweest. Hij is regelmatig benaderd voor vrijwilligerswerk, hij is gevraagd mee te doen met een biljartclubje in het dorp, maar daar had hij geen zin in want hij kan niet tegen zijn verlies, etc. etc. Ja, dan heb je inderdaad op een gegeven moment weinig te doen, zeker als je vrienden wél allemaal naar dat soort activiteiten gaan.
Maar daar kies je dan op dat moment ook zelf voor.
Overigens ben ik ook een introvert en heb ik helemaal niet zoveel behoefte om bij allemaal clubjes en dingen te horen, dus ik begrijp het wel. Maar juist als je werk dan wegvalt blijft er weinig over.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
