Overig
alle pijlers
help, ik heb een collega erg gekwetst!
dinsdag 16 december 2008 om 11:25
Oke, een dilemma. Ik werk in een kamer met 4 andere meiden. Een van deze meiden valt behoorlijk buiten de groep. Ze geeft geen blijk van sociale gedragsregels, praat overal tussendoor, en gedraagt zich in veel gevallen gewoonweg ongepast. Daarnaast is ze eigenlijk alleen maar op zichzelf gericht. Ondanks het feit dat ik haar niet zo mag, probeer ik toch geinteresseerd te doen en te vragen naar haar weekend en naar andere dingen waar ze zich mee bezig houdt, bijvoorbeeld het zoeken naar een huis. Ondanks alle moeite, heb ik zelden een wedervraag gehoord. Nu is dat natuurlijk iets wat je bij veel mensen vindt, maar dit in combinatie met haar gedrag op de werkvloer wekt bij mij en mijn collega's behoorlijk veel irritaties op. De rest van de 4 collega's, waaronder ikzelf kunnen het erg goed met elkaar vinden.
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
dinsdag 16 december 2008 om 12:53
Het probleem is ontstaan door het gebrek aan feedback wat ze gekregen heeft in het begin. Mogelijk was zij er niet van op de hoogte dat ze niet populair was aangezien in ieder geval jij gewoon met haar bent blijven praten. Je huichelde zelfs belangstelling en bleef aardig zonder dat haar gedrag daar aanleiding toe was. Ze dacht dus ten onrechte dat iedereen haar mocht. Dit heeft lange tijd voortgesudderd.
Ik vind dat iedereen recht heeft op de realiteit, en in ieder geval heeft ze die nu extra hard opgedist gekregen. Je kan je excuses nog aanbieden voor je onduidelijke houding voorheen, maar meer kan je niet / hoef je niet te doen.
Ik vind dat iedereen recht heeft op de realiteit, en in ieder geval heeft ze die nu extra hard opgedist gekregen. Je kan je excuses nog aanbieden voor je onduidelijke houding voorheen, maar meer kan je niet / hoef je niet te doen.
dinsdag 16 december 2008 om 12:53
quote:mylenevalerie schreef op 16 december 2008 @ 12:49:
[...]
Dat zou je ook kunnen opvatten dat ze dus niet weet dat die andere zich aan haar irriteren. Dus nogmaals, ze hadden ook eerder aan de bel kunnen trekken dat ze haar gedrag niet leuk vinden.Waarom is het de verantwoordelijkheid van de collega's om haar op haar minpunten te wijzen, wat is er mis met introspectie?
[...]
Dat zou je ook kunnen opvatten dat ze dus niet weet dat die andere zich aan haar irriteren. Dus nogmaals, ze hadden ook eerder aan de bel kunnen trekken dat ze haar gedrag niet leuk vinden.Waarom is het de verantwoordelijkheid van de collega's om haar op haar minpunten te wijzen, wat is er mis met introspectie?
dinsdag 16 december 2008 om 12:55
quote:itsme26 schreef op 16 december 2008 @ 12:47:
[...]
en natuurlijk gaat hier niet om geveinsde aardigheid, maar ik heb ooit (en dat was een hele overwinning) tegen iemand gezegd waarom ik moeite met haar gedrag had. En daar schrok diegene van. En nu let ze erop.Maar dat is dan toch prima gecommuniceerd? Goed dat je het toch gezegd hebt.
[...]
en natuurlijk gaat hier niet om geveinsde aardigheid, maar ik heb ooit (en dat was een hele overwinning) tegen iemand gezegd waarom ik moeite met haar gedrag had. En daar schrok diegene van. En nu let ze erop.Maar dat is dan toch prima gecommuniceerd? Goed dat je het toch gezegd hebt.
dinsdag 16 december 2008 om 12:57
quote:Groll schreef op 16 december 2008 @ 12:53:
Het probleem is ontstaan door het gebrek aan feedback wat ze gekregen heeft in het begin. [......] Je kan je excuses nog aanbieden voor je onduidelijke houding voorheen, maar meer kan je niet / hoef je niet te doen.quote:[message=2424414,noline]Lizzl schreef op 16 december
Afhankelijk van hoe lang jullie al op 1 kamer werken, zou ik ook allang een 1-op-1 gesprek met haar hebben gehad om haar te vragen wat ze van mij vindt en om vervolgens haar te vertellen hoe ik haar interpreteer - beetje feedback geven. Ook dat zal wellicht in slechte aarde zijn gevallen, want er zijn maar weinig mensen die feedback goed kunnen ontvangen.
Het probleem is ontstaan door het gebrek aan feedback wat ze gekregen heeft in het begin. [......] Je kan je excuses nog aanbieden voor je onduidelijke houding voorheen, maar meer kan je niet / hoef je niet te doen.quote:[message=2424414,noline]Lizzl schreef op 16 december
Afhankelijk van hoe lang jullie al op 1 kamer werken, zou ik ook allang een 1-op-1 gesprek met haar hebben gehad om haar te vragen wat ze van mij vindt en om vervolgens haar te vertellen hoe ik haar interpreteer - beetje feedback geven. Ook dat zal wellicht in slechte aarde zijn gevallen, want er zijn maar weinig mensen die feedback goed kunnen ontvangen.
dinsdag 16 december 2008 om 12:57
en dat is ook meer wat ik bedoel heejhallo als ze vanaf het begin had gezegd, ik vind het niet prettig dat je alleen over jezelf praat of ik zou het leuk vinden dat je ook eens naar mij vraagt. Dan had dat even pijn gedaan maar dan had M daar wel aan kunnen werken
Zo ook met dat ongepast gedrag, Gewoon zeggen wat je ziet en wat je voelt en zo draag je iemand misschien wel hele goede leerpunten aan
Zo ook met dat ongepast gedrag, Gewoon zeggen wat je ziet en wat je voelt en zo draag je iemand misschien wel hele goede leerpunten aan
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
dinsdag 16 december 2008 om 12:57
quote:heejhallo schreef op 16 december 2008 @ 12:52:
[...]
Ja, dus altijd een goed idee bij feedback geven, jij-bakken.......
En natuurlijk ook maar even te bepalen hoe collega 'M' zich gedragen moet.....
Het lijkt me goed je te realiseren dat jouw mening ook maar een mening of beleving van de situatie is. En uit te gaan van de goede bedoelingen van een ander. Met 'jij doet altijd zo irritant' is geloof ik nog niet vaak een 'goed gesprek' goed afgelopen.Ik snap wel wat je bedoeld maar het feit blijft dat ze toch nog wel met zijn vieren op zakenreis moeten. Dus wat wil je doen om die tijd goed door te komen? Wie zegt dat het meteen in de verwijtsfeer zal gaan?
[...]
Ja, dus altijd een goed idee bij feedback geven, jij-bakken.......
En natuurlijk ook maar even te bepalen hoe collega 'M' zich gedragen moet.....
Het lijkt me goed je te realiseren dat jouw mening ook maar een mening of beleving van de situatie is. En uit te gaan van de goede bedoelingen van een ander. Met 'jij doet altijd zo irritant' is geloof ik nog niet vaak een 'goed gesprek' goed afgelopen.Ik snap wel wat je bedoeld maar het feit blijft dat ze toch nog wel met zijn vieren op zakenreis moeten. Dus wat wil je doen om die tijd goed door te komen? Wie zegt dat het meteen in de verwijtsfeer zal gaan?
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 16 december 2008 om 12:59
quote:zwabberbats schreef op 16 december 2008 @ 12:52:
[...]
Ik heb de indruk dat je het niet meer over die collega hebt, maar over jezelf. Misschien ietsje minder voor die ander proberen te denken?Jij hebt goed opgelet tijdens het lezen van de andere reacties, mijn complimenten. Nee, Zwabber, dit is een hypothese, dat wil zeggen: een mogelijke verklaring voor het feit dat in TO interpretatie M zichzelf zomaar uitnodigde. Ik vind dat feit namelijk niet stroken met de omschrijving dat ze niet sociaal is en weinig belangstelling voor de collega's toont. In tegenstelling tot wat je zou verwachten zijn mensen namelijk best consequent: als ze iets niet leuk vinden, doen ze het ook niet, tenzij daar een ander voordeel tegenover staat. Vandaar mijn hypothese: een mogelijk voordeel wat M zou kunnen behalen door mee te gaan op vakantie.
[...]
Ik heb de indruk dat je het niet meer over die collega hebt, maar over jezelf. Misschien ietsje minder voor die ander proberen te denken?Jij hebt goed opgelet tijdens het lezen van de andere reacties, mijn complimenten. Nee, Zwabber, dit is een hypothese, dat wil zeggen: een mogelijke verklaring voor het feit dat in TO interpretatie M zichzelf zomaar uitnodigde. Ik vind dat feit namelijk niet stroken met de omschrijving dat ze niet sociaal is en weinig belangstelling voor de collega's toont. In tegenstelling tot wat je zou verwachten zijn mensen namelijk best consequent: als ze iets niet leuk vinden, doen ze het ook niet, tenzij daar een ander voordeel tegenover staat. Vandaar mijn hypothese: een mogelijk voordeel wat M zou kunnen behalen door mee te gaan op vakantie.
dinsdag 16 december 2008 om 13:00
Toen ik 17 was ging ik ergens werken waar de rest allemaal 10 jaar ouder was. Ik lag (mede daardoor) ook niet echt lekker in de groep. Zeker niet omdat ik full-time werkte en de rest part-time, waardoor ik op de hoogte was van heel veel zaken en mijn collega's moest vertellen wat er gaande was. Op een gegeven moment zei er eentje: wij gaan nu koffie drinken, en daarna kreeg ik de mantel uitgeveegd. Wat ik wel niet dacht, dat ik de bazin was ofzo? Ze wilden eigenlijk geen bevelen aannemen van een meisje dat 10 jaar jonger was en ik ging er ook niet goed mee om. Had ook geen idee (wie wel met 17).
Maar het heeft veel opgehelderd, van beide kanten, en die collega is later een goede vriendin geworden. Simpelweg eerlijk zijn is niet de makkelijkste, maar wel de beste methode.
Maar het heeft veel opgehelderd, van beide kanten, en die collega is later een goede vriendin geworden. Simpelweg eerlijk zijn is niet de makkelijkste, maar wel de beste methode.
dinsdag 16 december 2008 om 13:00
quote:Susan schreef op 16 december 2008 @ 12:49:
Ik zou dat zelf wel zo ervaren, zeker als ik me toch altijd al buiten de groep voel vallen en het gevoel heb dat mijn pogingen om erbij te horen totaal niet in goede aarde vallen.
Of M. dat ook precies zo ervaart weet ik natuurlijk niet, maar aan de openingspost te zien viel het in elk geval niet in goede aarde.
Dat vind ik oprecht vervelend voor je. Zelf fladder ik meestal tussen de groepjes door, bewust en onbewust. Maar toch vind ik dat wanneer ik me buitengesloten voel (wat niet vaak gebeurd, want soms kies ik er ook bewust voor uit groepjesgedrag weg te blijven), dit misschien echt alleen maar mijn gevoel is. En dus ook iets is wat een ander niet weg kan nemen.
Ik bedoel, misschien heb ik ook wel eens iemand onbewust buitengeloten door iemand niet uit te nodigen. Wegens vergeetachtigheid. Of omdat ik gewoon even alleen met een ander iets wil doen. Dat heeft dan toch niks met die ander te maken?
Ik zou dat zelf wel zo ervaren, zeker als ik me toch altijd al buiten de groep voel vallen en het gevoel heb dat mijn pogingen om erbij te horen totaal niet in goede aarde vallen.
Of M. dat ook precies zo ervaart weet ik natuurlijk niet, maar aan de openingspost te zien viel het in elk geval niet in goede aarde.
Dat vind ik oprecht vervelend voor je. Zelf fladder ik meestal tussen de groepjes door, bewust en onbewust. Maar toch vind ik dat wanneer ik me buitengesloten voel (wat niet vaak gebeurd, want soms kies ik er ook bewust voor uit groepjesgedrag weg te blijven), dit misschien echt alleen maar mijn gevoel is. En dus ook iets is wat een ander niet weg kan nemen.
Ik bedoel, misschien heb ik ook wel eens iemand onbewust buitengeloten door iemand niet uit te nodigen. Wegens vergeetachtigheid. Of omdat ik gewoon even alleen met een ander iets wil doen. Dat heeft dan toch niks met die ander te maken?
dinsdag 16 december 2008 om 13:03
Ik heb alles gelezen nu, en vraag me ook af of nr 4 er misschien later bijgekomen is? als jullie het over een vakantie er aanplakken met collega`s hebben kan ik het me goed voorstellen dat nr 4 denkt dat ze ook mee mag. En ik vind het ook wreed om haar dan buiten te sluiten. Maar het is natuurlijk altijd lastig advies geven als je de persoon in kwestie niet kent en de hele situatie ook niet kent.
dinsdag 16 december 2008 om 13:04
quote:Parnell schreef op 16 december 2008 @ 12:59:
[...]
Jij hebt goed opgelet tijdens het lezen van de andere reacties, mijn complimenten. Nee, Zwabber, dit is een hypothese, dat wil zeggen: een mogelijke verklaring voor het feit dat in TO interpretatie M zichzelf zomaar uitnodigde. Ik vind dat feit namelijk niet stroken met de omschrijving dat ze niet sociaal is en weinig belangstelling voor de collega's toont. In tegenstelling tot wat je zou verwachten zijn mensen namelijk best consequent: als ze iets niet leuk vinden, doen ze het ook niet, tenzij daar een ander voordeel tegenover staat. Vandaar mijn hypothese: een mogelijk voordeel wat M zou kunnen behalen door mee te gaan op vakantie.
Ja zeg, het gaat zo snel hier, een mens kan wel es wat over het hoofd zien.
Sja, het zou kunnen wat je zegt. Maar ik vind het gewoon erg ver gaan om de sitautie tot wreed te bestempelen (weet niet zeker of jij dat zei of iemand anders) en te gaan vergelijken met pesten. In mijn ogen is dat de boel opblazen en daar is niemand bij gebaat.
[...]
Jij hebt goed opgelet tijdens het lezen van de andere reacties, mijn complimenten. Nee, Zwabber, dit is een hypothese, dat wil zeggen: een mogelijke verklaring voor het feit dat in TO interpretatie M zichzelf zomaar uitnodigde. Ik vind dat feit namelijk niet stroken met de omschrijving dat ze niet sociaal is en weinig belangstelling voor de collega's toont. In tegenstelling tot wat je zou verwachten zijn mensen namelijk best consequent: als ze iets niet leuk vinden, doen ze het ook niet, tenzij daar een ander voordeel tegenover staat. Vandaar mijn hypothese: een mogelijk voordeel wat M zou kunnen behalen door mee te gaan op vakantie.
Ja zeg, het gaat zo snel hier, een mens kan wel es wat over het hoofd zien.
Sja, het zou kunnen wat je zegt. Maar ik vind het gewoon erg ver gaan om de sitautie tot wreed te bestempelen (weet niet zeker of jij dat zei of iemand anders) en te gaan vergelijken met pesten. In mijn ogen is dat de boel opblazen en daar is niemand bij gebaat.
dinsdag 16 december 2008 om 13:04
quote:Maleficent schreef op 16 december 2008 @ 12:57:
[...]
Ik snap wel wat je bedoeld maar het feit blijft dat ze toch nog wel met zijn vieren op zakenreis moeten. Dus wat wil je doen om die tijd goed door te komen? Wie zegt dat het meteen in de verwijtsfeer zal gaan?
ik niet. Maar jij posste iets als "Je moet haar zeggen wat ze anders moet doen". Tja, daar zou ik (flexibele frida als ik ben) nog van gaan steigeren.
Een goed gesprek lijkt me idd een goed plan. Maar dan wel een 'gesprek'. Niet iets als "Wij gaan M even vertellen hoe ze de dingen moet zien".
Ik blijf bij wat ik eerder schreef, sommige vrouwen zijn té veel bezig met de sociale verhoudingen dat ze soms vergeten dat het 'maar' werk is. Mijn werk is ook belangrijk voor me maar sommige collega's zijn gewoon collega's. Niet meer niet minder. En ik vind dat zelfs wanneer de sfeer wat slechter is je je dan nog best professioneel kan gedragen hoor op zakenreis. Kom nou, we zijn toch volwassen?
[...]
Ik snap wel wat je bedoeld maar het feit blijft dat ze toch nog wel met zijn vieren op zakenreis moeten. Dus wat wil je doen om die tijd goed door te komen? Wie zegt dat het meteen in de verwijtsfeer zal gaan?
ik niet. Maar jij posste iets als "Je moet haar zeggen wat ze anders moet doen". Tja, daar zou ik (flexibele frida als ik ben) nog van gaan steigeren.
Een goed gesprek lijkt me idd een goed plan. Maar dan wel een 'gesprek'. Niet iets als "Wij gaan M even vertellen hoe ze de dingen moet zien".
Ik blijf bij wat ik eerder schreef, sommige vrouwen zijn té veel bezig met de sociale verhoudingen dat ze soms vergeten dat het 'maar' werk is. Mijn werk is ook belangrijk voor me maar sommige collega's zijn gewoon collega's. Niet meer niet minder. En ik vind dat zelfs wanneer de sfeer wat slechter is je je dan nog best professioneel kan gedragen hoor op zakenreis. Kom nou, we zijn toch volwassen?
dinsdag 16 december 2008 om 13:05
Je hoeft het niet vervelend voor mij te vinden, want ik zit helemaal niet in die situatie.
Als ik voor mezelf praat, over mijn situatie, had ik zelf helemaal niet meegewild met een vakantie met collega's, ik zou gewoon weer naar huis willen na een paar dagen werken in het buitenland.
Ik zeg alleen hoe deze situatie op mij overkomt, hoe ik me dan zou voelen.
Als ik voor mezelf praat, over mijn situatie, had ik zelf helemaal niet meegewild met een vakantie met collega's, ik zou gewoon weer naar huis willen na een paar dagen werken in het buitenland.
Ik zeg alleen hoe deze situatie op mij overkomt, hoe ik me dan zou voelen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 16 december 2008 om 13:05
Heb het ook wel eens gehad dat een naaste collega mij echt niet moest. We werkten met zijn drietjes, ik kwam er later bij en ze wilde mij vooral duidelijk maken dat zij en die andere collega echt dikke vriendinnen waren. Is niet leuk als je er net bij komt. Die andere collega was wel heel aardig trouwens hoor! het was zelfs zo erg dat als we een bedrijfsuitje hadden haar vriend zelfs lullig tegen me deed. Ik heb wel eens gehad dat haar auto gestolen was en daar was ze heel verdrietig over en de politie belde dat hij gevonden was, en ik stond naast haar en ze hing op en ik heel blij van; jaaaa, gelukkig, heb je je auto terug? Toen liep ze gewoon weg zonder iets te zeggen naar haar andere collega op aan de andere kant van het bedrijf en ging daar heel blij staan doen enzo. Dan voel je je wel heel klein hoor! Ze zei niks tegen me!
Toen kwam ze een keer ergens solliciteren waar ik al werkte en toen kwam ze de afdeling op en echt onwijs slijmen met mij, van ooooh zo leuk je weer te zien blablabla. (ze wilde de baan heel graag) Ik heb toen wel uitgesproken nar mijn baas dat ik haar niet moest. Ze is ook niet aangenomen. gna.
Toen kwam ze een keer ergens solliciteren waar ik al werkte en toen kwam ze de afdeling op en echt onwijs slijmen met mij, van ooooh zo leuk je weer te zien blablabla. (ze wilde de baan heel graag) Ik heb toen wel uitgesproken nar mijn baas dat ik haar niet moest. Ze is ook niet aangenomen. gna.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 16 december 2008 om 13:06
quote:heejhallo schreef op 16 december 2008 @ 13:00:
[...]
Dat vind ik oprecht vervelend voor je. Zelf fladder ik meestal tussen de groepjes door, bewust en onbewust. Maar toch vind ik dat wanneer ik me buitengesloten voel (wat niet vaak gebeurd, want soms kies ik er ook bewust voor uit groepjesgedrag weg te blijven), dit misschien echt alleen maar mijn gevoel is. En dus ook iets is wat een ander niet weg kan nemen.
Ik bedoel, misschien heb ik ook wel eens iemand onbewust buitengeloten door iemand niet uit te nodigen. Wegens vergeetachtigheid. Of omdat ik gewoon even alleen met een ander iets wil doen. Dat heeft dan toch niks met die ander te maken?
(Sorry, niet aan mij gericht, maar ik antwoord toch even)
Nee, de meeste gevallen hebben niets met de ander te maken, en zolang ik er niet met mijn neus in wordt gedrukt, vind ik het ook geen probleem om ergens niet voor uitgenodigd te worden. Het is wat anders als je meent welkom te zijn, en iemand vindt het nodig om te vertellen dat dat niet het geval is, omdat ze je niet leuk vinden. Dan wordt namelijk wel heel bruut verteld dat het dus wèl aan jou ligt.
[...]
Dat vind ik oprecht vervelend voor je. Zelf fladder ik meestal tussen de groepjes door, bewust en onbewust. Maar toch vind ik dat wanneer ik me buitengesloten voel (wat niet vaak gebeurd, want soms kies ik er ook bewust voor uit groepjesgedrag weg te blijven), dit misschien echt alleen maar mijn gevoel is. En dus ook iets is wat een ander niet weg kan nemen.
Ik bedoel, misschien heb ik ook wel eens iemand onbewust buitengeloten door iemand niet uit te nodigen. Wegens vergeetachtigheid. Of omdat ik gewoon even alleen met een ander iets wil doen. Dat heeft dan toch niks met die ander te maken?
(Sorry, niet aan mij gericht, maar ik antwoord toch even)
Nee, de meeste gevallen hebben niets met de ander te maken, en zolang ik er niet met mijn neus in wordt gedrukt, vind ik het ook geen probleem om ergens niet voor uitgenodigd te worden. Het is wat anders als je meent welkom te zijn, en iemand vindt het nodig om te vertellen dat dat niet het geval is, omdat ze je niet leuk vinden. Dan wordt namelijk wel heel bruut verteld dat het dus wèl aan jou ligt.
dinsdag 16 december 2008 om 13:07
quote:heejhallo schreef op 16 december 2008 @ 13:04:
[...]
ik niet. Maar jij posste iets als "Je moet haar zeggen wat ze anders moet doen". Tja, daar zou ik (flexibele frida als ik ben) nog van gaan steigeren.
Een goed gesprek lijkt me idd een goed plan. Maar dan wel een 'gesprek'. Niet iets als "Wij gaan M even vertellen hoe ze de dingen moet zien".
Ik blijf bij wat ik eerder schreef, sommige vrouwen zijn té veel bezig met de sociale verhoudingen dat ze soms vergeten dat het 'maar' werk is. Mijn werk is ook belangrijk voor me maar sommige collega's zijn gewoon collega's. Niet meer niet minder. En ik vind dat zelfs wanneer de sfeer wat slechter is je je dan nog best professioneel kan gedragen hoor op zakenreis. Kom nou, we zijn toch volwassen?Ja, je hebt gelijk, ik schreef het iets te snel. Maar een eerlijk gesprek zou wel prettig zijn voor alle partijen en dat iedereen ook eerlijk is over wat ze zelf beter hadden kunnen doen. Wellicht een mediator erbij.
[...]
ik niet. Maar jij posste iets als "Je moet haar zeggen wat ze anders moet doen". Tja, daar zou ik (flexibele frida als ik ben) nog van gaan steigeren.
Een goed gesprek lijkt me idd een goed plan. Maar dan wel een 'gesprek'. Niet iets als "Wij gaan M even vertellen hoe ze de dingen moet zien".
Ik blijf bij wat ik eerder schreef, sommige vrouwen zijn té veel bezig met de sociale verhoudingen dat ze soms vergeten dat het 'maar' werk is. Mijn werk is ook belangrijk voor me maar sommige collega's zijn gewoon collega's. Niet meer niet minder. En ik vind dat zelfs wanneer de sfeer wat slechter is je je dan nog best professioneel kan gedragen hoor op zakenreis. Kom nou, we zijn toch volwassen?Ja, je hebt gelijk, ik schreef het iets te snel. Maar een eerlijk gesprek zou wel prettig zijn voor alle partijen en dat iedereen ook eerlijk is over wat ze zelf beter hadden kunnen doen. Wellicht een mediator erbij.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 16 december 2008 om 13:08
quote:heejhallo schreef op 16 december 2008 @ 13:00:
[...]
Dat vind ik oprecht vervelend voor je. Zelf fladder ik meestal tussen de groepjes door, bewust en onbewust. Maar toch vind ik dat wanneer ik me buitengesloten voel (wat niet vaak gebeurd, want soms kies ik er ook bewust voor uit groepjesgedrag weg te blijven), dit misschien echt alleen maar mijn gevoel is. En dus ook iets is wat een ander niet weg kan nemen.
Ik bedoel, misschien heb ik ook wel eens iemand onbewust buitengeloten door iemand niet uit te nodigen. Wegens vergeetachtigheid. Of omdat ik gewoon even alleen met een ander iets wil doen. Dat heeft dan toch niks met die ander te maken?
Iemand bewust kwetsen is nooit aardig en ik probeer het iig nooit bewust te doen. Dat neemt niet weg ik soms hard kan zijn in mijn uitspraken. Echter heb ik gewoon geen zin om altijd eerst alles te overwegen, gevoelens in te schatten, etc.
Daar komt bij toen ik studeerde (2000 mannen, ik was 1 van de 7 meiden)), heb ik nooit dergelijke dingen meegemaakt. Wellicht vrouwonvriendelijk om te zeggen.... maar persoonlijk aantrekken dat je niet welkom bent op een avondje uit/vakantie/etentje/lunch/etc, is echt iets dat ik nog nooit heb gespot bij mannen. Geen idee of ze het faken, maar het lijkt hen iig worst te zijn of ze wel of niet mee mogen. Zelf sta ik er ook zo in en ik kan oprecht zeggen dat het me echt worst kan zijn of ik wel of niet mee mag.
For the record: ik was het kind dat op de lagere school werd gepest en bij gym nooit werd gekozen. dus het is niet zo dat ik nooit niet ben uitgenodigd voor leuke uitstapjes.
[...]
Dat vind ik oprecht vervelend voor je. Zelf fladder ik meestal tussen de groepjes door, bewust en onbewust. Maar toch vind ik dat wanneer ik me buitengesloten voel (wat niet vaak gebeurd, want soms kies ik er ook bewust voor uit groepjesgedrag weg te blijven), dit misschien echt alleen maar mijn gevoel is. En dus ook iets is wat een ander niet weg kan nemen.
Ik bedoel, misschien heb ik ook wel eens iemand onbewust buitengeloten door iemand niet uit te nodigen. Wegens vergeetachtigheid. Of omdat ik gewoon even alleen met een ander iets wil doen. Dat heeft dan toch niks met die ander te maken?
Iemand bewust kwetsen is nooit aardig en ik probeer het iig nooit bewust te doen. Dat neemt niet weg ik soms hard kan zijn in mijn uitspraken. Echter heb ik gewoon geen zin om altijd eerst alles te overwegen, gevoelens in te schatten, etc.
Daar komt bij toen ik studeerde (2000 mannen, ik was 1 van de 7 meiden)), heb ik nooit dergelijke dingen meegemaakt. Wellicht vrouwonvriendelijk om te zeggen.... maar persoonlijk aantrekken dat je niet welkom bent op een avondje uit/vakantie/etentje/lunch/etc, is echt iets dat ik nog nooit heb gespot bij mannen. Geen idee of ze het faken, maar het lijkt hen iig worst te zijn of ze wel of niet mee mogen. Zelf sta ik er ook zo in en ik kan oprecht zeggen dat het me echt worst kan zijn of ik wel of niet mee mag.
For the record: ik was het kind dat op de lagere school werd gepest en bij gym nooit werd gekozen. dus het is niet zo dat ik nooit niet ben uitgenodigd voor leuke uitstapjes.
dinsdag 16 december 2008 om 13:08
tjee wat een reacties ineens!
Allereerst wil ik even duidelijk maken dat het me voornamelijk gaat om de gevoelens van mijn collega. Het tweede, gaan we het tripje nu wel of niet ondernemen speelt natuurlijk ook, maar is wel even ondergeschikt.
Wat betreft de sociale incompetenties van M. moet ik misschien nog een en ander toelichten. Op het werk proberen we haar
zoveel mogelijk duidelijk te maken dat ze zich asociaal gedraagd, dus het zou in principe niet zo moeten zijn dat dit helemaal uit de lucht komt vallen. Daarnaast bedoelt ze het op geen enkele manier verkeerd, maar ze begrijpt de normaal geldende sociale regels gewoon echt niet. Verder is ze ook nog eens behoorlijk veel jonger dan de rest van ons en zit ze daardoor ook in een andere levensfase (en dit bedoel ik niet arrogant...).
En ja ze heeft een ENORM bord voor haar kop. Subtiele verwijzingen naar haar gedrag helpen niet en zelfs het duidelijk zeggen van dingen komt vaak niet over.
En ik ben het met jou eens Maleficent dat het heel verdrietig is dat zij niet doorhad dat ze buiten de groep ligt. Maar ten eerste hebben we haar vaak genoeg laten merken dat haar reacties niet altijd gewaardeerd worden, maar als dat telkens niet wordt opgepikt, is dat wel heel vervelend. Daarnaast is het zo, dat een situatie als deze zich eenvoudigweg niet eerder heeft voorgedaan. Dus hoewel de situatie op de werkvloer op zich te accepteren is, is dat wat anders dan iemand op sleeptouw nemen op een vakantie.
De link naar pestgedrag heb ik natuurlij kook in mijn hoofd gehad, temeer omdat ik van dichtbij weet wat dat voor iemand kan betekenen. Ik vroeg vroeger altijd aan kinderen die gepest werden en geen vriendinnetjes hadden om bij mij te komen spelen omdat ik dat zo zielig vond voor ze. Volgens mij hebben ze daar echter niets aan. Hoewel het goed bedoeld is, schieten ze er uiteindelijk niets mee op, want je vindt ze niet echt aardig en doet het slechts uit meedelijden. Daarnaast heb ik met mezelf afgesproken dat ik dit gewoon niet meer doe, omdat ik het onnodig vind om mezelf te benadelen alleen maar uit medelijden voor iemand anders. Dus persoonlijk vind ik deze situatie wat genuanceerder dan pestgedrag.
Tenslotte denk ik dat het best mogelijk is de spanning die om te snijden is in mijn eigen hoofd zit uit schuldgevoel. We gingen bijvoorbeeld daarstraks lunchen en toen heb ik wel weer gewoon met collega M. gepraat.
Wat betreft het praten met leidinggevende, dat is geen optie, deze is sociaal ook niet bepaald handig. Dus blijft over om met z'n vieren te gaan praten, of ik alleen met M. Maar goed dan blijft de vraag of ik hiermee niet alleen mijn eigen schuldgevoel uit de wereld help en niet zozeer de schade aan M. kan herstellen.
Allereerst wil ik even duidelijk maken dat het me voornamelijk gaat om de gevoelens van mijn collega. Het tweede, gaan we het tripje nu wel of niet ondernemen speelt natuurlijk ook, maar is wel even ondergeschikt.
Wat betreft de sociale incompetenties van M. moet ik misschien nog een en ander toelichten. Op het werk proberen we haar
zoveel mogelijk duidelijk te maken dat ze zich asociaal gedraagd, dus het zou in principe niet zo moeten zijn dat dit helemaal uit de lucht komt vallen. Daarnaast bedoelt ze het op geen enkele manier verkeerd, maar ze begrijpt de normaal geldende sociale regels gewoon echt niet. Verder is ze ook nog eens behoorlijk veel jonger dan de rest van ons en zit ze daardoor ook in een andere levensfase (en dit bedoel ik niet arrogant...).
En ja ze heeft een ENORM bord voor haar kop. Subtiele verwijzingen naar haar gedrag helpen niet en zelfs het duidelijk zeggen van dingen komt vaak niet over.
En ik ben het met jou eens Maleficent dat het heel verdrietig is dat zij niet doorhad dat ze buiten de groep ligt. Maar ten eerste hebben we haar vaak genoeg laten merken dat haar reacties niet altijd gewaardeerd worden, maar als dat telkens niet wordt opgepikt, is dat wel heel vervelend. Daarnaast is het zo, dat een situatie als deze zich eenvoudigweg niet eerder heeft voorgedaan. Dus hoewel de situatie op de werkvloer op zich te accepteren is, is dat wat anders dan iemand op sleeptouw nemen op een vakantie.
De link naar pestgedrag heb ik natuurlij kook in mijn hoofd gehad, temeer omdat ik van dichtbij weet wat dat voor iemand kan betekenen. Ik vroeg vroeger altijd aan kinderen die gepest werden en geen vriendinnetjes hadden om bij mij te komen spelen omdat ik dat zo zielig vond voor ze. Volgens mij hebben ze daar echter niets aan. Hoewel het goed bedoeld is, schieten ze er uiteindelijk niets mee op, want je vindt ze niet echt aardig en doet het slechts uit meedelijden. Daarnaast heb ik met mezelf afgesproken dat ik dit gewoon niet meer doe, omdat ik het onnodig vind om mezelf te benadelen alleen maar uit medelijden voor iemand anders. Dus persoonlijk vind ik deze situatie wat genuanceerder dan pestgedrag.
Tenslotte denk ik dat het best mogelijk is de spanning die om te snijden is in mijn eigen hoofd zit uit schuldgevoel. We gingen bijvoorbeeld daarstraks lunchen en toen heb ik wel weer gewoon met collega M. gepraat.
Wat betreft het praten met leidinggevende, dat is geen optie, deze is sociaal ook niet bepaald handig. Dus blijft over om met z'n vieren te gaan praten, of ik alleen met M. Maar goed dan blijft de vraag of ik hiermee niet alleen mijn eigen schuldgevoel uit de wereld help en niet zozeer de schade aan M. kan herstellen.
dinsdag 16 december 2008 om 13:11
Maar ik vraag me wel af hoe zoiets dan gaat? Wat zegt ze dan 'verkeerd' en hoe wijzen jullie haar erop?
Ik heb het al een paar keer gezegd maar het feit is dat jullie nog wel op zakenreis moeten en wellicht ook kamers moeten delen. hoe komen jullie daar nu uit?
Ik heb het al een paar keer gezegd maar het feit is dat jullie nog wel op zakenreis moeten en wellicht ook kamers moeten delen. hoe komen jullie daar nu uit?
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 16 december 2008 om 13:11
quote:zwabberbats schreef op 16 december 2008 @ 12:53:
[...]
Waarom is het de verantwoordelijkheid van de collega's om haar op haar minpunten te wijzen, wat is er mis met introspectie?
Introspectie zou nog wel eens wat onaangename dingen van onszelf naar het licht kunnen brengen, dus ergeren we ons liever aan een ander...
Bij mij tenminste wel....todat ik me realiseer dat hetgene wat ik zo irritant vind waarschijnlijk gewoon iets is waar ik zelf bang voor ben dat ik doe.....
We zouden ook aan TO kunnen vragen waarom ze nou eignelijk een probleem heeft met een wat stillere collega? Of is ze teleurgesteld dat 'al haar moeite' niet gezien wordt door 'M'? En dat dat haar onzeker maakt? Of is ze zelf bang om als sociaal incapable gezien te worden dat het haar zo ergert bij 'M'?
(Ja, ik zit even op de amateur psycholoog stoel...iemand anders mag em zo hebben)
[...]
Waarom is het de verantwoordelijkheid van de collega's om haar op haar minpunten te wijzen, wat is er mis met introspectie?
Introspectie zou nog wel eens wat onaangename dingen van onszelf naar het licht kunnen brengen, dus ergeren we ons liever aan een ander...
Bij mij tenminste wel....todat ik me realiseer dat hetgene wat ik zo irritant vind waarschijnlijk gewoon iets is waar ik zelf bang voor ben dat ik doe..... We zouden ook aan TO kunnen vragen waarom ze nou eignelijk een probleem heeft met een wat stillere collega? Of is ze teleurgesteld dat 'al haar moeite' niet gezien wordt door 'M'? En dat dat haar onzeker maakt? Of is ze zelf bang om als sociaal incapable gezien te worden dat het haar zo ergert bij 'M'?
(Ja, ik zit even op de amateur psycholoog stoel...iemand anders mag em zo hebben)
dinsdag 16 december 2008 om 13:15
quote:liesjelotje schreef op 16 december 2008 @ 13:08:
Dus blijft over om met z'n vieren te gaan praten, of ik alleen met M. Maar goed dan blijft de vraag of ik hiermee niet alleen mijn eigen schuldgevoel uit de wereld help en niet zozeer de schade aan M. kan herstellen.
Dat weet je niet zolang je het haar niet hebt gevraagd. Ik zou in zo'n situatie vragen: Wat kan ik doen om het goed te maken? Of: Is er iets dat ik kan doen, waardoor we de sfeer wat kunnen verbeteren?
Dan leg je de bal bij haar en voelt ze zich iig serieus genomen.
Dus blijft over om met z'n vieren te gaan praten, of ik alleen met M. Maar goed dan blijft de vraag of ik hiermee niet alleen mijn eigen schuldgevoel uit de wereld help en niet zozeer de schade aan M. kan herstellen.
Dat weet je niet zolang je het haar niet hebt gevraagd. Ik zou in zo'n situatie vragen: Wat kan ik doen om het goed te maken? Of: Is er iets dat ik kan doen, waardoor we de sfeer wat kunnen verbeteren?
Dan leg je de bal bij haar en voelt ze zich iig serieus genomen.
dinsdag 16 december 2008 om 13:16
quote:zwabberbats schreef op 16 december 2008 @ 13:04:
[...]
Ja zeg, het gaat zo snel hier, een mens kan wel es wat over het hoofd zien.
Sja, het zou kunnen wat je zegt. Maar ik vind het gewoon erg ver gaan om de sitautie tot wreed te bestempelen (weet niet zeker of jij dat zei of iemand anders) en te gaan vergelijken met pesten. In mijn ogen is dat de boel opblazen en daar is niemand bij gebaat.Misschien heb jij ook wel gelijk hoor. Ik heb zelf een aantal keer in zo'n situatie gezeten en ik voelde me echt erg ellendig. Het is niet het feit dat anderen goed met elkaar kunnen opschieten en jij niet, maar het feit dat ze goed met elkaar opschieten en jou daar nadrukkelijk buitenhouden.
[...]
Ja zeg, het gaat zo snel hier, een mens kan wel es wat over het hoofd zien.
Sja, het zou kunnen wat je zegt. Maar ik vind het gewoon erg ver gaan om de sitautie tot wreed te bestempelen (weet niet zeker of jij dat zei of iemand anders) en te gaan vergelijken met pesten. In mijn ogen is dat de boel opblazen en daar is niemand bij gebaat.Misschien heb jij ook wel gelijk hoor. Ik heb zelf een aantal keer in zo'n situatie gezeten en ik voelde me echt erg ellendig. Het is niet het feit dat anderen goed met elkaar kunnen opschieten en jij niet, maar het feit dat ze goed met elkaar opschieten en jou daar nadrukkelijk buitenhouden.
dinsdag 16 december 2008 om 13:16
quote:liesjelotje schreef op 16 december 2008 @ 11:25:
Ondanks het feit dat ik haar niet zo mag, probeer ik toch geinteresseerd te doen en te vragen naar haar weekend en naar andere dingen waar ze zich mee bezig houdt, bijvoorbeeld het zoeken naar een huis. Ondanks alle moeite, heb ik zelden een wedervraag gehoord. Nu is dat natuurlijk iets wat je bij veel mensen vindt, maar dit in combinatie met haar gedrag op de werkvloer wekt bij mij en mijn collega's behoorlijk veel irritaties op. De rest van de 4 collega's, waaronder ikzelf kunnen het erg goed met elkaar vinden.
Ik vroeg vroeger altijd aan kinderen die gepest werden en geen vriendinnetjes hadden om bij mij te komen spelen omdat ik dat zo zielig vond voor ze. Volgens mij hebben ze daar echter niets aan. Hoewel het goed bedoeld is, schieten ze er uiteindelijk niets mee op, want je vindt ze niet echt aardig en doet het slechts uit meedelijden. Daarnaast heb ik met mezelf afgesproken dat ik dit gewoon niet meer doe, omdat ik het onnodig vind om mezelf te benadelen alleen maar uit medelijden voor iemand anders.
Ik vind deze 2 stukjes eigenlijk nogal met elkaar in tegenspraak....
Ondanks het feit dat ik haar niet zo mag, probeer ik toch geinteresseerd te doen en te vragen naar haar weekend en naar andere dingen waar ze zich mee bezig houdt, bijvoorbeeld het zoeken naar een huis. Ondanks alle moeite, heb ik zelden een wedervraag gehoord. Nu is dat natuurlijk iets wat je bij veel mensen vindt, maar dit in combinatie met haar gedrag op de werkvloer wekt bij mij en mijn collega's behoorlijk veel irritaties op. De rest van de 4 collega's, waaronder ikzelf kunnen het erg goed met elkaar vinden.
Ik vroeg vroeger altijd aan kinderen die gepest werden en geen vriendinnetjes hadden om bij mij te komen spelen omdat ik dat zo zielig vond voor ze. Volgens mij hebben ze daar echter niets aan. Hoewel het goed bedoeld is, schieten ze er uiteindelijk niets mee op, want je vindt ze niet echt aardig en doet het slechts uit meedelijden. Daarnaast heb ik met mezelf afgesproken dat ik dit gewoon niet meer doe, omdat ik het onnodig vind om mezelf te benadelen alleen maar uit medelijden voor iemand anders.
Ik vind deze 2 stukjes eigenlijk nogal met elkaar in tegenspraak....
