Overig
alle pijlers
help, ik heb een collega erg gekwetst!
dinsdag 16 december 2008 om 11:25
Oke, een dilemma. Ik werk in een kamer met 4 andere meiden. Een van deze meiden valt behoorlijk buiten de groep. Ze geeft geen blijk van sociale gedragsregels, praat overal tussendoor, en gedraagt zich in veel gevallen gewoonweg ongepast. Daarnaast is ze eigenlijk alleen maar op zichzelf gericht. Ondanks het feit dat ik haar niet zo mag, probeer ik toch geinteresseerd te doen en te vragen naar haar weekend en naar andere dingen waar ze zich mee bezig houdt, bijvoorbeeld het zoeken naar een huis. Ondanks alle moeite, heb ik zelden een wedervraag gehoord. Nu is dat natuurlijk iets wat je bij veel mensen vindt, maar dit in combinatie met haar gedrag op de werkvloer wekt bij mij en mijn collega's behoorlijk veel irritaties op. De rest van de 4 collega's, waaronder ikzelf kunnen het erg goed met elkaar vinden.
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
Nu kan ik met de hele situatie op de werkvloer prima leven. Een ander verhaal wordt het over een paar maanden. Dan gaan 3 van mijn collega's (inclusief de sociaal incompetente, laat ik haar M noemen voor het gemak) en ik voor het werk naar het buitenland. Omdat de baas betaald wilde ik er een paar dagen vakantie aan vast plakken, het liefst met vriendje, maar die kan helaas niet mee. Datzelfde probleem hadden mijn andere 2 collega's. Aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was het idee om met z'n 3en te gaan. Tot zover, hartstikke leuk. Maar je raadt het al, collega M. wil ook graag reizen en heeft zichzelf uitgenodigd om ook mee te gaan. Dat zagen mijn collega's en ik niet bepaald zitten. Eerst al een week met haar voor het werk weg en dan nog 'gezellig' een weekje vakantie. Dus na lang brainstormen kwamen we met de volgende oplossingen:
1.De situatie accepteren en met z'n vieren gaan
2.stiekem met z'n drieen de reis plannen en haar er niet in betrekken
3.haar vertellen dat we liever met z'n drieen gaan
4.Balen dat ze ook mee wil en zelf van het reisje afzien
Voor mij en een van beide collega's was oplossing 1 in elk geval geen optie. Oplossing 2 vind ik persoonlijk hartstikke hypocriet en dus ook geen optie. Oplossing 3 is knetterhard maar wel eerlijk. Oplossing 4 zou ook kunnen, maar dan moet je dus van dat leuke reisje afzien. Dus na lang beraad hebben we gekozen voor oplossing 3.
Ik heb me hierin opgeofferd en haar geprobeerd zo voorzichtig mogelijk te vertellen dat we liever met z'n drieeen gaan omdat wij het idee hebben dat we meer gemeenschappelijk hebben en meer een klik met z'n drieeen. Vrij snel na deze beslissing heb ik het haar gezegd. Zoals verwacht nam ze het niet zo goed op en nu zegt ze eigenlijk niets meer en is de sfeer om te snijden. Het is duidelijk dat ik haar behoorlijk gekwetst heb. Dat was allemaal wel te verwachten en natuurlijk behoorlijk naar.
Terugkijkende naar de hele situatie denk ik dat we te snel hebben gehandeld en er beter even een nachtje over hadden kunnen slapen. Misschien dat ik dan gewoon had besloten om maar alleen te gaan of niet. Maar helaas kan ik dat nu niet meer terugdraaien. Ik ben me ervan bewust dat ik nu overkom als een of ander harteloze bitch, maar dat ben ik niet. Ik ben altijd voorstander van openheid en eerlijkheid, maar heb in dit geval de situatie verkeerd ingeschat en daar heb ik erg spijt van. Daar komt nog bij dat nu een van de 3 collega's de situatie zo erg vindt, dat ze heeft besloten de paar daagjes extra met ons af te blazen. Er zullen een aantal van jullie zijn die zullen opmerken, hoe heb je dit niet kunnen zien, en wat had je dan gedacht en wat een rotmens ben jij enzovoort. Daar ben ik het voor een deel ook wel mee eens, maar vaak geldt ook dat je eerst zelf de situatie moet hebben ervaren om erover te kunnen oordelen.
De reden dat ik het post op dit forum is omdat ik graag tips wil om de situatie te redden en om te kijken of ik de schade die ik heb aangericht zoveel mogelijk kan herstellen. Moet ik met haar gaan praten, of moet ik het nu juist maar even laten? Moet ik nu toch maar voorstellen om met z'n vieren te gaan (ik kan me niet voorstellen dat ze dat nu nog wil...) of moet ik zelf het tripje ook maar afblazen? Ik hoop dat ik van jullie wat serieuze tips kan krijgen.
Alvast bedankt!
dinsdag 16 december 2008 om 13:17
weet je wat ik geleerd heb als ik iemand moet wijzen op het niet gepaste gedrag. Het vanuit mezelf aan te geven wat ik voel me er niet prettig bij
dus ik vind het niet prettig dat je het alleen maar over jezelf hebt, misschien kun je ook eens een keertje naar mij vragen.
dus ik vind het niet prettig dat je het alleen maar over jezelf hebt, misschien kun je ook eens een keertje naar mij vragen.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
dinsdag 16 december 2008 om 13:18
quote:Lizzl schreef op 16 december 2008 @ 13:15:
[...]
Dat weet je niet zolang je het haar niet hebt gevraagd. Ik zou in zo'n situatie vragen: Wat kan ik doen om het goed te maken? Of: Is er iets dat ik kan doen, waardoor we de sfeer wat kunnen verbeteren?
Dan leg je de bal bij haar en voelt ze zich iig serieus genomen.
Goed advies Lizzl!
En ook bereid zijn te accepteren dat misschein iemand gewoon even tijd nodig heeft. Iedereen heeft wel eens een gekwetst ego, daar gaat tijd overheen.
[...]
Dat weet je niet zolang je het haar niet hebt gevraagd. Ik zou in zo'n situatie vragen: Wat kan ik doen om het goed te maken? Of: Is er iets dat ik kan doen, waardoor we de sfeer wat kunnen verbeteren?
Dan leg je de bal bij haar en voelt ze zich iig serieus genomen.
Goed advies Lizzl!
En ook bereid zijn te accepteren dat misschein iemand gewoon even tijd nodig heeft. Iedereen heeft wel eens een gekwetst ego, daar gaat tijd overheen.
dinsdag 16 december 2008 om 13:22
Maar eigenliljk vind ik jullie (TO + collega's ) ook hardleers.
Aan de ene kant schrijf je dat ze een bord voor haar kop heeft, aan de andere kant geven jullie haar subtiele hints....Tja, waarom zou dat werken?
Verder, waarom moet collega zich precies zo gedragen als jullie? Is het schadelijk voor de bedrijfsvoering, of vinden jullie het persoonlijk vervelend? Als het het laatste is, wordt het misschien tijd eens wat flexibeler te worden en te accepteren dat niet iedereen zich hetzelfde gedraagt. Je doet nu net of het een probleem van haar is, terwijl jullie je kennelijk ergeren. wie heeft er dan het probleem?
In het eerste geval (schadelijk voor bedrijfsvoering) zou ik dus niet meer subtiele hints geven, maar voor een andere aanpak kiezen.
Aan de ene kant schrijf je dat ze een bord voor haar kop heeft, aan de andere kant geven jullie haar subtiele hints....Tja, waarom zou dat werken?
Verder, waarom moet collega zich precies zo gedragen als jullie? Is het schadelijk voor de bedrijfsvoering, of vinden jullie het persoonlijk vervelend? Als het het laatste is, wordt het misschien tijd eens wat flexibeler te worden en te accepteren dat niet iedereen zich hetzelfde gedraagt. Je doet nu net of het een probleem van haar is, terwijl jullie je kennelijk ergeren. wie heeft er dan het probleem?
In het eerste geval (schadelijk voor bedrijfsvoering) zou ik dus niet meer subtiele hints geven, maar voor een andere aanpak kiezen.
dinsdag 16 december 2008 om 13:24
quote:Parnell schreef op 16 december 2008 @ 13:16:
[...]
Misschien heb jij ook wel gelijk hoor. Ik heb zelf een aantal keer in zo'n situatie gezeten en ik voelde me echt erg ellendig. Het is niet het feit dat anderen goed met elkaar kunnen opschieten en jij niet, maar het feit dat ze goed met elkaar opschieten en jou daar nadrukkelijk buitenhouden.Ik ben daar zelf niet gevoelig voor (ben nogal een droge) maar ik kan me ergens toch ook wel weer voorstellen dat dat een onprettige situatie kan zijn.
[...]
Misschien heb jij ook wel gelijk hoor. Ik heb zelf een aantal keer in zo'n situatie gezeten en ik voelde me echt erg ellendig. Het is niet het feit dat anderen goed met elkaar kunnen opschieten en jij niet, maar het feit dat ze goed met elkaar opschieten en jou daar nadrukkelijk buitenhouden.Ik ben daar zelf niet gevoelig voor (ben nogal een droge) maar ik kan me ergens toch ook wel weer voorstellen dat dat een onprettige situatie kan zijn.
dinsdag 16 december 2008 om 13:25
quote:liesjelotje schreef op 16 december 2008 @ 13:08:
De link naar pestgedrag heb ik natuurlij kook in mijn hoofd gehad, temeer omdat ik van dichtbij weet wat dat voor iemand kan betekenen. Ik vroeg vroeger altijd aan kinderen die gepest werden en geen vriendinnetjes hadden om bij mij te komen spelen omdat ik dat zo zielig vond voor ze. Volgens mij hebben ze daar echter niets aan. Hoewel het goed bedoeld is, schieten ze er uiteindelijk niets mee op, want je vindt ze niet echt aardig en doet het slechts uit meedelijden. Daarnaast heb ik met mezelf afgesproken dat ik dit gewoon niet meer doe, omdat ik het onnodig vind om mezelf te benadelen alleen maar uit medelijden voor iemand anders. Dus persoonlijk vind ik deze situatie wat genuanceerder dan pestgedrag.
.Ik krijg ook wel een beetje jeuk van dit stukje. Jee, wat vind jij jezelf geweldig.
De link naar pestgedrag heb ik natuurlij kook in mijn hoofd gehad, temeer omdat ik van dichtbij weet wat dat voor iemand kan betekenen. Ik vroeg vroeger altijd aan kinderen die gepest werden en geen vriendinnetjes hadden om bij mij te komen spelen omdat ik dat zo zielig vond voor ze. Volgens mij hebben ze daar echter niets aan. Hoewel het goed bedoeld is, schieten ze er uiteindelijk niets mee op, want je vindt ze niet echt aardig en doet het slechts uit meedelijden. Daarnaast heb ik met mezelf afgesproken dat ik dit gewoon niet meer doe, omdat ik het onnodig vind om mezelf te benadelen alleen maar uit medelijden voor iemand anders. Dus persoonlijk vind ik deze situatie wat genuanceerder dan pestgedrag.
.Ik krijg ook wel een beetje jeuk van dit stukje. Jee, wat vind jij jezelf geweldig.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 16 december 2008 om 13:26
quote:Maleficent schreef op 16 december 2008 @ 13:18:
Het is ook wel erg moeilijk als je een stuk jonger bent dan de rest om mee te kunnen komen.Inderdaad, soms stoor ik me aan wat jongerre collega's, terwijl ik als ik even nadenk me herinneren dat ik vele malen erger was op die leeftijd.....
Dan ben ik blij dat ze niet een versie van de jonge heejhallo zijn, 
Het is ook wel erg moeilijk als je een stuk jonger bent dan de rest om mee te kunnen komen.Inderdaad, soms stoor ik me aan wat jongerre collega's, terwijl ik als ik even nadenk me herinneren dat ik vele malen erger was op die leeftijd.....
Dan ben ik blij dat ze niet een versie van de jonge heejhallo zijn,
dinsdag 16 december 2008 om 13:31
quote:liesjelotje schreef op 16 december 2008 @ 11:25:
Oke, een dilemma. Ik werk in een kamer met 4 andere meiden. Een van deze meiden valt behoorlijk buiten de groep. Ze geeft geen blijk van sociale gedragsregels, praat overal tussendoor, en gedraagt zich in veel gevallen gewoonweg ongepast. Daarnaast is ze eigenlijk alleen maar op zichzelf gericht.
Over sociale gedragsregels gesproken.
Ik vind het absoluut niet netjes als je met zijn vieren op zakenreis gaat en er 3 mensen in jou bijzijn plannen gaan maken om een reisje aan de zakenreis vast te plakken. Terwijl achteraf blijkt dat jij helemaal niet mee mag.
Ik vind het niet zo vreemd dat zij dan denkt dat zij daar ook bij hoort en meemag.
Dat jullie haar niet mee willen hebben is een ander verhaal. Maar deze manier van doen is verre van netjes.
Oke, een dilemma. Ik werk in een kamer met 4 andere meiden. Een van deze meiden valt behoorlijk buiten de groep. Ze geeft geen blijk van sociale gedragsregels, praat overal tussendoor, en gedraagt zich in veel gevallen gewoonweg ongepast. Daarnaast is ze eigenlijk alleen maar op zichzelf gericht.
Over sociale gedragsregels gesproken.
Ik vind het absoluut niet netjes als je met zijn vieren op zakenreis gaat en er 3 mensen in jou bijzijn plannen gaan maken om een reisje aan de zakenreis vast te plakken. Terwijl achteraf blijkt dat jij helemaal niet mee mag.
Ik vind het niet zo vreemd dat zij dan denkt dat zij daar ook bij hoort en meemag.
Dat jullie haar niet mee willen hebben is een ander verhaal. Maar deze manier van doen is verre van netjes.
dinsdag 16 december 2008 om 13:35
Ik kan me eigenlijk helemaal verplaatsen in collega M.
Mij is ooit zoiets overkomen, er was een vakantie gepland, we zouden met een groep gaan, alles was geregeld, en toen werd ik op het matje geroepen en werd me verteld dat 'ze' hadden besloten dat ze me niet mee wilden hebben. Redenen: ik leefde in een ander wereldje, ik trok de aandacht teveel naar me toe, ik was te aanwezig.
Klopte dat? Ja, waarschijnlijk wel. Al denk ik dat een groot deel van mijn gedrag was gebaseerd op onzekerheid (plus dat ik gewoon een vrij aanwezig persoon ben hoor, maar in situaties waarin ik onzeker ben wordt dat erger).
Maar een deel van wat ze vertelden was ook gewoon gemeen en was ik gewoon het pispaaltje van de groep.
En dat is waar je zelf ook even naar moet kijken: in hoeverre kan M nog iets goeddoen? In hoeverre bespreken jullie haar gedrag onderling ('nou já, hoorde je wat ze vandáág weer deed' en meer van dat soort opmerkingen in de pauze) want dat zorgt ervoor dat je nog maar op 1 manier naar iemand kunt kijken.
Als ik me in haar verplaats, het lijkt me afschúwelijk om te moeten werken met 3 mensen die je níet mogen, dat je wéét dat er iets speelt, maar niet helemaal wat (want jullie hebben het nooit duidelijk aangegeven, alleen 'subtiel' en de vraag is of het op een aardige manier is gebeurd) dus door onzekerheid negéért ze alle subtiele signalen maar en overschreeuwt ze. Want ze merkt het waarschijnlijk bést, want sfeer is goed aan te voelen voor de meeste mensen. Misschien is het meer haar onvermogen om er iets mee te doen wat het probleem is.
En ik vind het ergens ook vragen om problemen om als je met 4 mensen samenwerkt op vakantie te gaan met 3 daarvan. Of het nou terecht is of niet, de 4e zal zich in vrijwel álle gevallen buitengesloten voelen. En in mijn ogen ís dat terecht.
Mij is ooit zoiets overkomen, er was een vakantie gepland, we zouden met een groep gaan, alles was geregeld, en toen werd ik op het matje geroepen en werd me verteld dat 'ze' hadden besloten dat ze me niet mee wilden hebben. Redenen: ik leefde in een ander wereldje, ik trok de aandacht teveel naar me toe, ik was te aanwezig.
Klopte dat? Ja, waarschijnlijk wel. Al denk ik dat een groot deel van mijn gedrag was gebaseerd op onzekerheid (plus dat ik gewoon een vrij aanwezig persoon ben hoor, maar in situaties waarin ik onzeker ben wordt dat erger).
Maar een deel van wat ze vertelden was ook gewoon gemeen en was ik gewoon het pispaaltje van de groep.
En dat is waar je zelf ook even naar moet kijken: in hoeverre kan M nog iets goeddoen? In hoeverre bespreken jullie haar gedrag onderling ('nou já, hoorde je wat ze vandáág weer deed' en meer van dat soort opmerkingen in de pauze) want dat zorgt ervoor dat je nog maar op 1 manier naar iemand kunt kijken.
Als ik me in haar verplaats, het lijkt me afschúwelijk om te moeten werken met 3 mensen die je níet mogen, dat je wéét dat er iets speelt, maar niet helemaal wat (want jullie hebben het nooit duidelijk aangegeven, alleen 'subtiel' en de vraag is of het op een aardige manier is gebeurd) dus door onzekerheid negéért ze alle subtiele signalen maar en overschreeuwt ze. Want ze merkt het waarschijnlijk bést, want sfeer is goed aan te voelen voor de meeste mensen. Misschien is het meer haar onvermogen om er iets mee te doen wat het probleem is.
En ik vind het ergens ook vragen om problemen om als je met 4 mensen samenwerkt op vakantie te gaan met 3 daarvan. Of het nou terecht is of niet, de 4e zal zich in vrijwel álle gevallen buitengesloten voelen. En in mijn ogen ís dat terecht.
dinsdag 16 december 2008 om 13:37
En je zet jezelf neer als enórm sociaal vaardig, en haar als sociaal incompetent, ze 'zit in een andere levensfase' (waar je dan weer achter zet dat dat niet negatief bedoeld is, maar het stráált er vanaf dat het in íeder geval niet positief is).
Je legt alle schuld van haar 'buiten de groep vallen' bij haar. Terwijl je daar met 4 mensen zit. Jullie hebben met z'n drieen een oordeel over haar, waar ze weinig tot niets aan kan veranderen. Ik zou knéttergek worden als ik haar was.
Je legt alle schuld van haar 'buiten de groep vallen' bij haar. Terwijl je daar met 4 mensen zit. Jullie hebben met z'n drieen een oordeel over haar, waar ze weinig tot niets aan kan veranderen. Ik zou knéttergek worden als ik haar was.
dinsdag 16 december 2008 om 13:37
quote:liesjelotje schreef op 16 december 2008 @ 13:08:
Daarnaast bedoelt ze het op geen enkele manier verkeerd, maar ze begrijpt de normaal geldende sociale regels gewoon echt niet. Verder is ze ook nog eens behoorlijk veel jonger dan de rest van ons en zit ze daardoor ook in een andere levensfase (en dit bedoel ik niet arrogant...).
En ja ze heeft een ENORM bord voor haar kop. Subtiele verwijzingen naar haar gedrag helpen niet en zelfs het duidelijk zeggen van dingen komt vaak niet over.
Wat betreft het praten met leidinggevende, dat is geen optie, deze is sociaal ook niet bepaald handig.
Als ik het goed begrijp zijn jullie heel sociaal en collega M. en leidinggevende niet. Zou het misschien kunnen zijn dat jullie er (leeftijd of ....) anders tegen dingen aankijken en iedereen die zich niet aanpast aan jullie buiten de boot valt? Niet sociaal vaardig?
Even verder speculeren. Je doet alleen maar aardig tegen haar schrijf je. Kan het misschien zijn dat ze het misschien wel voelt dat jullie haar gewoon niet mogen en niet oprecht geinteresseerd zijn in haar?
Ik wil jullie niet in de schoenen schuiven dat het alleen maar jullie schuld is maar je spreekt jezelf wel heel veel tegen. Oprechtheid, eerlijkheid, nou dat zijn geen eigenschappen die ik jullie wil toedichten bij het lezen van de verhalen, waar je wel mee loopt te pochen dat je dat bent, maar alles wijst erop dat het niet zo is. Nogmaals, dit is het gevoel wat ik krijg bij het lezen van je verhaal.
Daarnaast bedoelt ze het op geen enkele manier verkeerd, maar ze begrijpt de normaal geldende sociale regels gewoon echt niet. Verder is ze ook nog eens behoorlijk veel jonger dan de rest van ons en zit ze daardoor ook in een andere levensfase (en dit bedoel ik niet arrogant...).
En ja ze heeft een ENORM bord voor haar kop. Subtiele verwijzingen naar haar gedrag helpen niet en zelfs het duidelijk zeggen van dingen komt vaak niet over.
Wat betreft het praten met leidinggevende, dat is geen optie, deze is sociaal ook niet bepaald handig.
Als ik het goed begrijp zijn jullie heel sociaal en collega M. en leidinggevende niet. Zou het misschien kunnen zijn dat jullie er (leeftijd of ....) anders tegen dingen aankijken en iedereen die zich niet aanpast aan jullie buiten de boot valt? Niet sociaal vaardig?
Even verder speculeren. Je doet alleen maar aardig tegen haar schrijf je. Kan het misschien zijn dat ze het misschien wel voelt dat jullie haar gewoon niet mogen en niet oprecht geinteresseerd zijn in haar?
Ik wil jullie niet in de schoenen schuiven dat het alleen maar jullie schuld is maar je spreekt jezelf wel heel veel tegen. Oprechtheid, eerlijkheid, nou dat zijn geen eigenschappen die ik jullie wil toedichten bij het lezen van de verhalen, waar je wel mee loopt te pochen dat je dat bent, maar alles wijst erop dat het niet zo is. Nogmaals, dit is het gevoel wat ik krijg bij het lezen van je verhaal.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 16 december 2008 om 13:38
Allereerst, ik vind het geen probleem om gewoon beleefd en geinteresseerd vragen te stellen op het werk. ALs je alleen maar vragen mag stellen aan mensen die je oprecht aardig vind, wordt deze werled ook niet aangenamer. (dat is dus ook wat anders dan iemand thuis uitnodigen of iemand mee op vakantie te nemen).
Verder is het zo, dat zoals zij zich gedraagt vooral irritant is voor mij en mijn collega's op sociaal vlak, dus op werkvlak heeft dat geen invloed. En zoals al eerder gezegd is de situatie gewoon niet eerder zo geweest dat wij in zo'n sociaal dilemma zaten. Maar het is inderdaad zo dat het niet zo handig is om iemand die een bord voor zijn kop heeft subtiele hints te geven...
De collega in kwestie zit al 3 jaar op de kamer en is niet degene die er als laatste bijgekomen is.
Het maakt mij op zich niet uit of mensen op dit forum mij een rotmens vinden, ik probeer alleen erachter te komen hoe andere mensen over de situatie denken om te kijken wat ik eraan zou kunnen doen.
De collega in kwestie zei letterlijk: Ik wil ook wel mee reizen.
Er was van te voren heel kort even over gesproken waar zij bij was, maar niet op een toon van iedereen die mee wil mag mee.
In elk geval lijkt het erop dat de meerderheid van jullie het in elk geval nog wel aan de orde zou stellen bij haar.
Het advies van Lizzl vind ik wel een goeie. Ik denk dat ik het eventjes laat afkoelen en dan samen met mijn collega's voorzichtig met haar ga proberen te praten en proberen uit te leggen waar wij tegenaan lopen en waarom we liever met z'n drieen willen gaan.
Poeh, wat een toestand!
Verder is het zo, dat zoals zij zich gedraagt vooral irritant is voor mij en mijn collega's op sociaal vlak, dus op werkvlak heeft dat geen invloed. En zoals al eerder gezegd is de situatie gewoon niet eerder zo geweest dat wij in zo'n sociaal dilemma zaten. Maar het is inderdaad zo dat het niet zo handig is om iemand die een bord voor zijn kop heeft subtiele hints te geven...
De collega in kwestie zit al 3 jaar op de kamer en is niet degene die er als laatste bijgekomen is.
Het maakt mij op zich niet uit of mensen op dit forum mij een rotmens vinden, ik probeer alleen erachter te komen hoe andere mensen over de situatie denken om te kijken wat ik eraan zou kunnen doen.
De collega in kwestie zei letterlijk: Ik wil ook wel mee reizen.
Er was van te voren heel kort even over gesproken waar zij bij was, maar niet op een toon van iedereen die mee wil mag mee.
In elk geval lijkt het erop dat de meerderheid van jullie het in elk geval nog wel aan de orde zou stellen bij haar.
Het advies van Lizzl vind ik wel een goeie. Ik denk dat ik het eventjes laat afkoelen en dan samen met mijn collega's voorzichtig met haar ga proberen te praten en proberen uit te leggen waar wij tegenaan lopen en waarom we liever met z'n drieen willen gaan.
Poeh, wat een toestand!
dinsdag 16 december 2008 om 13:42
quote:Maleficent schreef op 16 december 2008 @ 13:25:
[...]
Ik krijg ook wel een beetje jeuk van dit stukje. Jee, wat vind jij jezelf geweldig.Dit heeft niets te maken met het mezelf geweldig vinden. Als je mijn stukken goed gelezen hebt lees je dat ik nou niet bepaald trots ben op mijn eigen gedrag en dat ik nu wil proberen om de schade (voor zover dat mogelijk is) te beperken. En daarnaast is het gewoon zo! En alsof dat handig en aardig is. Ik bedoel, wat heeft iemand er nou aan dat je net doet alsof je je vrije tijd met die persoon wil doorbrengen. Als iemand dat bij mij zou doen, liever niet, dan maar geen vriendinnetje.
[...]
Ik krijg ook wel een beetje jeuk van dit stukje. Jee, wat vind jij jezelf geweldig.Dit heeft niets te maken met het mezelf geweldig vinden. Als je mijn stukken goed gelezen hebt lees je dat ik nou niet bepaald trots ben op mijn eigen gedrag en dat ik nu wil proberen om de schade (voor zover dat mogelijk is) te beperken. En daarnaast is het gewoon zo! En alsof dat handig en aardig is. Ik bedoel, wat heeft iemand er nou aan dat je net doet alsof je je vrije tijd met die persoon wil doorbrengen. Als iemand dat bij mij zou doen, liever niet, dan maar geen vriendinnetje.
dinsdag 16 december 2008 om 13:44
quote:liesjelotje schreef op 16 december 2008 @ 13:38:
Allereerst, ik vind het geen probleem om gewoon beleefd en geinteresseerd vragen te stellen op het werk. ALs je alleen maar vragen mag stellen aan mensen die je oprecht aardig vind, wordt deze werled ook niet aangenamer. (dat is dus ook wat anders dan iemand thuis uitnodigen of iemand mee op vakantie te nemen).
Verder is het zo, dat zoals zij zich gedraagt vooral irritant is voor mij en mijn collega's op sociaal vlak, dus op werkvlak heeft dat geen invloed.
Dan zeg ik: Grow up. Er zullen nog wel vaker mensen in je leven irritant doen, dus of je doet er op een volwassen manier wat aan, of je gaat bij jezelf te rade (in de zin dat je je afvraagt of dit wel zo'n groot probleem is eigenlijk)
En zoals al eerder gezegd is de situatie gewoon niet eerder zo geweest dat wij in zo'n sociaal dilemma zaten. Maar het is inderdaad zo dat het niet zo handig is om iemand die een bord voor zijn kop heeft subtiele hints te geven...
De collega in kwestie zit al 3 jaar op de kamer en is niet degene die er als laatste bijgekomen is.
Het maakt mij op zich niet uit of mensen op dit forum mij een rotmens vinden, ik probeer alleen erachter te komen hoe andere mensen over de situatie denken om te kijken wat ik eraan zou kunnen doen.
De collega in kwestie zei letterlijk: Ik wil ook wel mee reizen.
Er was van te voren heel kort even over gesproken waar zij bij was, maar niet op een toon van iedereen die mee wil mag mee.
In elk geval lijkt het erop dat de meerderheid van jullie het in elk geval nog wel aan de orde zou stellen bij haar.
Het advies van Lizzl vind ik wel een goeie. Ik denk dat ik het eventjes laat afkoelen en dan samen met mijn collega's voorzichtig met haar ga proberen te praten en proberen uit te leggen waar wij tegenaan lopen en waarom we liever met z'n drieen willen gaan.
Is dat excuses aanbieden omdat jullie het lullig hebben aagepakt, of de boel goedpraten en haar vertellen wat ze moeten doen?
Poeh, wat een toestand!
Allereerst, ik vind het geen probleem om gewoon beleefd en geinteresseerd vragen te stellen op het werk. ALs je alleen maar vragen mag stellen aan mensen die je oprecht aardig vind, wordt deze werled ook niet aangenamer. (dat is dus ook wat anders dan iemand thuis uitnodigen of iemand mee op vakantie te nemen).
Verder is het zo, dat zoals zij zich gedraagt vooral irritant is voor mij en mijn collega's op sociaal vlak, dus op werkvlak heeft dat geen invloed.
Dan zeg ik: Grow up. Er zullen nog wel vaker mensen in je leven irritant doen, dus of je doet er op een volwassen manier wat aan, of je gaat bij jezelf te rade (in de zin dat je je afvraagt of dit wel zo'n groot probleem is eigenlijk)
En zoals al eerder gezegd is de situatie gewoon niet eerder zo geweest dat wij in zo'n sociaal dilemma zaten. Maar het is inderdaad zo dat het niet zo handig is om iemand die een bord voor zijn kop heeft subtiele hints te geven...
De collega in kwestie zit al 3 jaar op de kamer en is niet degene die er als laatste bijgekomen is.
Het maakt mij op zich niet uit of mensen op dit forum mij een rotmens vinden, ik probeer alleen erachter te komen hoe andere mensen over de situatie denken om te kijken wat ik eraan zou kunnen doen.
De collega in kwestie zei letterlijk: Ik wil ook wel mee reizen.
Er was van te voren heel kort even over gesproken waar zij bij was, maar niet op een toon van iedereen die mee wil mag mee.
In elk geval lijkt het erop dat de meerderheid van jullie het in elk geval nog wel aan de orde zou stellen bij haar.
Het advies van Lizzl vind ik wel een goeie. Ik denk dat ik het eventjes laat afkoelen en dan samen met mijn collega's voorzichtig met haar ga proberen te praten en proberen uit te leggen waar wij tegenaan lopen en waarom we liever met z'n drieen willen gaan.
Is dat excuses aanbieden omdat jullie het lullig hebben aagepakt, of de boel goedpraten en haar vertellen wat ze moeten doen?
Poeh, wat een toestand!
dinsdag 16 december 2008 om 13:45
quote:liesjelotje schreef op 16 december 2008 @ 13:38:
ALs je alleen maar vragen mag stellen aan mensen die je oprecht aardig vind, wordt deze werled ook niet aangenamer. (dat is dus ook wat anders dan iemand thuis uitnodigen of iemand mee op vakantie te nemen).
Maar met zijn drieen een vakantie plakken aan een zakenreis waar je met zijn vieren heen gaat is toch iets anders?
Je snapt zelf toch ook wel dat dat voor iemand heel confronterend zou kunnen zijn?
ALs je alleen maar vragen mag stellen aan mensen die je oprecht aardig vind, wordt deze werled ook niet aangenamer. (dat is dus ook wat anders dan iemand thuis uitnodigen of iemand mee op vakantie te nemen).
Maar met zijn drieen een vakantie plakken aan een zakenreis waar je met zijn vieren heen gaat is toch iets anders?
Je snapt zelf toch ook wel dat dat voor iemand heel confronterend zou kunnen zijn?
dinsdag 16 december 2008 om 13:46
quote:yoyo2 schreef op 16 december 2008 @ 13:31:
[...]
Over sociale gedragsregels gesproken.
Ik vind het absoluut niet netjes als je met zijn vieren op zakenreis gaat en er 3 mensen in jou bijzijn plannen gaan maken om een reisje aan de zakenreis vast te plakken. Terwijl achteraf blijkt dat jij helemaal niet mee mag.
Ik vind het niet zo vreemd dat zij dan denkt dat zij daar ook bij hoort en meemag.
Dat jullie haar niet mee willen hebben is een ander verhaal. Maar deze manier van doen is verre van netjes.We hebben dus niet uitgebreid in haar bijzijn een reisje zitten plannen...
[...]
Over sociale gedragsregels gesproken.
Ik vind het absoluut niet netjes als je met zijn vieren op zakenreis gaat en er 3 mensen in jou bijzijn plannen gaan maken om een reisje aan de zakenreis vast te plakken. Terwijl achteraf blijkt dat jij helemaal niet mee mag.
Ik vind het niet zo vreemd dat zij dan denkt dat zij daar ook bij hoort en meemag.
Dat jullie haar niet mee willen hebben is een ander verhaal. Maar deze manier van doen is verre van netjes.We hebben dus niet uitgebreid in haar bijzijn een reisje zitten plannen...
dinsdag 16 december 2008 om 13:47
dinsdag 16 december 2008 om 13:48
Graag laat ik het verhaal van de andere kant van tafel horen (in dit geval dus van collega M.).
Het stukje uitsluiten herken ik wel. Niet vanuit niet sociaal genoeg zijn, maar vanuit een stukje jaloezie.
De enige tips die ik kan geven zijn:
1. Misschien heeft collega M. (zoals ook al door een eerdere reaguurder is geopperd) persoonlijk problemen en heeft ze bij God niet in de gaten dat ze 'sociaal onhandig' is en zou je dankbaar zijn als je dat haar op een open en eerlijke manier zou melden.
2. Het kan niet anders dan dat collega M. moet voelen dat er 3 collega's heel close zijn en zij er maar wat bijhangt. Wellicht probeert ze wel heel krampachtig om er ook bij te horen. Vergeet niet wat voor impact jullie met z'n 3-en hebben hoor, meer dan jijzelf in de gaten hebt. Gun collega M. het voordeel van de twijfel en praat eens gewoon met haar, al dan niet onder het genot van een borreltje/kopje koffie/o.i.d.
3. Misschien is collega M. wel een ontzettend sociaal mens buiten werktijd om alleen heeft ze geen idee wat jullie, als blok-zijnde, van haar verwachten.
Daarnaast klinkt het alsof die andere 2 collega's jou een beetje voor hun karretje spannen en jou het 'klusje' laten opknappen......tenzij jij er zelf voor kiest om dit te doen.
Gun een ieder nou zijn/haar ruimte op de werkvloer en probeer na te gaan waarom collega M. zo doet als ze doet.
Ik werd 'buitengesloten' omdat mijn andere collega's (2) jaloers waren op mij. 1 collega heeft het aangedurft om ECHT in gesprek met mij te gaan.........we zijn nog steeds hele goede vriendinnen!
Succes en ik hoop dat het allemaal goedkomt, voor jou en collega M.
Het stukje uitsluiten herken ik wel. Niet vanuit niet sociaal genoeg zijn, maar vanuit een stukje jaloezie.
De enige tips die ik kan geven zijn:
1. Misschien heeft collega M. (zoals ook al door een eerdere reaguurder is geopperd) persoonlijk problemen en heeft ze bij God niet in de gaten dat ze 'sociaal onhandig' is en zou je dankbaar zijn als je dat haar op een open en eerlijke manier zou melden.
2. Het kan niet anders dan dat collega M. moet voelen dat er 3 collega's heel close zijn en zij er maar wat bijhangt. Wellicht probeert ze wel heel krampachtig om er ook bij te horen. Vergeet niet wat voor impact jullie met z'n 3-en hebben hoor, meer dan jijzelf in de gaten hebt. Gun collega M. het voordeel van de twijfel en praat eens gewoon met haar, al dan niet onder het genot van een borreltje/kopje koffie/o.i.d.
3. Misschien is collega M. wel een ontzettend sociaal mens buiten werktijd om alleen heeft ze geen idee wat jullie, als blok-zijnde, van haar verwachten.
Daarnaast klinkt het alsof die andere 2 collega's jou een beetje voor hun karretje spannen en jou het 'klusje' laten opknappen......tenzij jij er zelf voor kiest om dit te doen.
Gun een ieder nou zijn/haar ruimte op de werkvloer en probeer na te gaan waarom collega M. zo doet als ze doet.
Ik werd 'buitengesloten' omdat mijn andere collega's (2) jaloers waren op mij. 1 collega heeft het aangedurft om ECHT in gesprek met mij te gaan.........we zijn nog steeds hele goede vriendinnen!
Succes en ik hoop dat het allemaal goedkomt, voor jou en collega M.
dinsdag 16 december 2008 om 13:49
Overigens merk ik het bij mijn eigen werk nu ook. Er zijn een aantal collega's die níets goed kunnen doen. En er wordt hárd geprobeerd om nieuwe mensen óók te laten vinden dat die collega's zo vervelend zijn. Ik wéiger daar echt aan mee te doen, vind het zó kinderachtig.
Er zijn inderdaad mensen die sociaal iets minder handig zijn dan anderen, dat merk ik ook heus wel, maar dat groepjesgedrag, dat vind ik kinderachtig.
Er zijn inderdaad mensen die sociaal iets minder handig zijn dan anderen, dat merk ik ook heus wel, maar dat groepjesgedrag, dat vind ik kinderachtig.
dinsdag 16 december 2008 om 13:51
TO jullie hebben je met jullie sociale gedrag jezelf in deze positie gebracht. Dan zou je als oudere collega toch moeten denken dat je wel iets slimmer was. Jullie wisten vanaf moment A dat je haar niet mee wilde hebben, dan ga je toch ook niet waar zij bij is daarover hebben?
Ja en begrijp wel dat je je nu rot voelt, maar steek de hand in eigen boezem. Je schrijft dat je vindt dat zij algemene sociale vaardigheden niet kent, nou dat vind ik van jullie. Dat doe je gewoon NIET! Dus waar je haar van beschuldigt, doe je zelf ook.
Ja en begrijp wel dat je je nu rot voelt, maar steek de hand in eigen boezem. Je schrijft dat je vindt dat zij algemene sociale vaardigheden niet kent, nou dat vind ik van jullie. Dat doe je gewoon NIET! Dus waar je haar van beschuldigt, doe je zelf ook.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 16 december 2008 om 13:52
Ik kan me vinden in de laatste posting van TO. Ik vind het erg ver gaan dat jullie vraagtekens bij haar eerlijkheid zetten en sommigen het zelfs over huichelen hebben, alleen omdat TO de moeite doet om op het werk op een normale manier met een collega om te gaan, zelfs al ligt deze haar niet.
Kom op zeg, hebben jullie nog nooit semi belangstellend bij een collega die je niet mag geinformeerd hoe haar/zijn weekend was? Of gevraagd naar de thuissituatie? Laten we eerlijk zijn, iedereen verstopt zich achter sociale maskers. Het is ook redelijk makkelijk om sociaal te zijn tegen een collega die je minder aardig (of niet aardig) vindt in een werksituatie.
Dat verschilt mijlenver van op het persoonlijke vlak met iemand omgaan en het verschilt nog veel meer van iemand meenemen op een vakantie. Je kunt zelfs met goede vrienden voor onaangename verrassingen komen te staan als je er voor het eerst mee op vakantie gaat. Laat staan dat je bij voorbaat al weet dat je een vakantie moet doorbrengen met iemand die je niet ligt.
TO, ik vind dat jullie weinig andere keus hadden dan te doen wat jullie hebben gedaan. Als de overige collega's prima met elkaar op kunnen schieten en M ligt erbuiten, da's dan jammer. Misschien moet M dan maar gewoon een andere baan zoeken als zij zich zo gekwetst voelt. Maar als je jezelf uitnodigt, dan kun je ook verwachten dat je de deksel op je neus krijgt. Ik zou mijn vrije tijd ook niet willen doorbrengen met iemand die me niet ligt. Daarvoor is je vrije tijd te kostbaar.
De situatie die nu is ontstaan, is zonder meer vervelend. Ik zou ook zeker het gesprek nog aangaan met M en zeggen dat je het erg vervelend voor haar vind, maar dat ze wel moet snappen dat jullie zelf mogen kiezen met wie je privé wilt omgaan. Dat ze zich er rot over voelt, dat is begrijpelijk. Maar als ze nu eenmaal niet binnen jullie groep past, dat is gewoon niet anders. Het is ook haar keuze hoe zij verder om wil gaan met deze situatie en het ligt niet alleen bij TO en haar collega's. Jullie zijn allemaal volwassen, dus jullie komen er vast wel uit op de één of andere manier.
Kom op zeg, hebben jullie nog nooit semi belangstellend bij een collega die je niet mag geinformeerd hoe haar/zijn weekend was? Of gevraagd naar de thuissituatie? Laten we eerlijk zijn, iedereen verstopt zich achter sociale maskers. Het is ook redelijk makkelijk om sociaal te zijn tegen een collega die je minder aardig (of niet aardig) vindt in een werksituatie.
Dat verschilt mijlenver van op het persoonlijke vlak met iemand omgaan en het verschilt nog veel meer van iemand meenemen op een vakantie. Je kunt zelfs met goede vrienden voor onaangename verrassingen komen te staan als je er voor het eerst mee op vakantie gaat. Laat staan dat je bij voorbaat al weet dat je een vakantie moet doorbrengen met iemand die je niet ligt.
TO, ik vind dat jullie weinig andere keus hadden dan te doen wat jullie hebben gedaan. Als de overige collega's prima met elkaar op kunnen schieten en M ligt erbuiten, da's dan jammer. Misschien moet M dan maar gewoon een andere baan zoeken als zij zich zo gekwetst voelt. Maar als je jezelf uitnodigt, dan kun je ook verwachten dat je de deksel op je neus krijgt. Ik zou mijn vrije tijd ook niet willen doorbrengen met iemand die me niet ligt. Daarvoor is je vrije tijd te kostbaar.
De situatie die nu is ontstaan, is zonder meer vervelend. Ik zou ook zeker het gesprek nog aangaan met M en zeggen dat je het erg vervelend voor haar vind, maar dat ze wel moet snappen dat jullie zelf mogen kiezen met wie je privé wilt omgaan. Dat ze zich er rot over voelt, dat is begrijpelijk. Maar als ze nu eenmaal niet binnen jullie groep past, dat is gewoon niet anders. Het is ook haar keuze hoe zij verder om wil gaan met deze situatie en het ligt niet alleen bij TO en haar collega's. Jullie zijn allemaal volwassen, dus jullie komen er vast wel uit op de één of andere manier.
