Overig
alle pijlers
Hij komt, hij komt! Maar ehm, wie en wanneer eigenlijk?
woensdag 23 januari 2008 om 00:31
Geheel Yas' schuld uiteraard dat ik nu zo hyper en walgelijke ruim van te voren al een topic open.
Hij komt, hij komt! Of zij? Vorig jaar nam ik twijfelend contact op met de Stichting Hulphond. Eigenlijk alleen om wat informatie op te vragen. Ik wil al heel lang een huisdier, heb altijd een zwak voor honden gehad (mee opgegroeid) en tja een hulpdier zou wel erg ideaal zijn in mijn steeds kleiner wordend wereldje met bijpassend dwars karakter. Maar dat was vast niets voor mij, dat kon toch niet? Daar dachten ze bij de stichting duidelijk anders over en na een enthousiast gesprek had ik al snel de aanvraagpapieren op de mat liggen.
Na nog wat getwijfel maar eens voorzichtig wat papieren ingevuld en mijn ergotherapeute gebeld of zij dat deel van de aanvraag voor zich wilde nemen. Twee maanden later op 23 juli zat er iemand van Stichting Hulphond in huis, samen met haar eigen hond. Ik kreeg een mooi staaltje te zien van wat een hond kan bieden en ben gegrilld om te kijken of ik geschikt ben om voor een hond te zorgen, of ik aan alle eisen voldoe, of een hulphond een meerwaarde heeft en of ik geen gevaar in mijn rolstoel ben en zo een hond aan kan rijden. Aan het eind van dat gesprek kreeg ik te horen wat ik al wel wist; nu begint het lange wachten. Het duurt gemiddeld 6 maanden voor de zorgverzekeraar na het krijgen van het rapport van de ergotherapeut en de hondenschool een besluit laat horen. Toen minder nieuws. De Stichting zag een duidelijke indicatie en is voor de hulphond, maar men vreest dat de verzekeraar me als niet gehandicapt genoeg zal bestempelen, gebaseerd op eerdere ervaringen.
Zes lange maanden probeer ik het onderwerp -behoorlijk succesvol- te negeren en kom ik langzaam tot een punt waarop ik hoop op een positief besluit, maar incalculeer dat het waarschijnlijk negatief is. Vorige week belde ik mijn zorgverzekeraar en dacht bij mezelf 'ach, de 6 maanden zijn bijna om, laat ik vragen of ze al wat weten'. Toen kwam de grote shock. Ze wisten inderdaad al wat! Na wat doorgeschakel kom ik terecht bij de juiste persoon en die weet mij te vertellen dat 7 juli er al een machtiging is afgegeven. He!? Dat kan helemaal niet hoor, 28 juli hebben jullie pas de laatste nodige rapporten gehad. Dat blijkt te kloppen, maar het ergotherapeutisch rapport was al zo duidelijk dat de verzekeraar er alle heil in zag. Oh ehm. Ja, ehm, maar je hebt het over een machtiging, ehm even voor mijn eigen ongeloof, je zegt dus in gewone mensentaal dat ik een hond KRIJG!? Ja, dat werd dus echt gezegd. Het heeft denk ik wel 10 minuten geduurd voor de medewerker me zo ver had dat ik het voorzichtig begon te geloven, zo overtuigd was ik van een afwijzing. Ik heb hem geloof ik verbaal gezoend als dank, heb gegild -na netjes opgehangen te hebben- van blijdschap en ongeloof, een potje gejankt en het aan zoveel mogelijk mensen verteld in de hoop dat het dan een beetje écht zou worden want dit kon toch niet echt zo zijn?
Dus hup, Stichting opgebeld. Ja, die wisten meteen wie ik was. Zelf waren ze ook verbaasd over de positieve en snelle afloop. Ze hebben zelfs in augustus opnieuw gevraagd of het écht wel klopt zo snel. Ja, echt het klopt. Ze wist me te vertellen dat ik dus al een half jaar op de wachtlijst sta!
En nu, nu is het lange wachten begonnen. Gemiddeld duurt het een jaar na goedkeuring voor er een plaatsing is. Dat zou nu dan nog een weekje of 25 gemiddeld moeten zijn. En ik? Ik hyper en stuiter door het leven. Wat zal het worden? Een reu of een teef? Een labrador, een retriever of toch een herder? Welke naam, welk karakter, wanneer?
Men matcht honden een beetje vergelijkbaar met donororganen. Er is een wachtlijst, maar men gaat van nr. 1 naar nr. 2 etc. tot ze de beste match hebben gevonden. Je kunt dus ook een stuk sneller aan de beurt zijn. Elk moment kan er een telefoon rinkelen. Morgen, maar ook op een druilerige morgen in september. Wetende dat de opleiding zo'n 20-22 maanden duurt, maakt dat 'mijn hond' naar alle waarschijnlijkheid dus al ergens rond loopt! Zal ik straks in december al met hond en al op vakantie gaan? Oh, en ik moet straks wel e.e.a. gaan regelen. Hmm, vandaag 2 telefoontjes gemist van een afgeschermd nummer en ik word nooit door onbekende nummers gebeld. Zou het? Nee, dat kan nog niet.
Kortom; hyper en stuiter. Ik weet pas een ruime week dat ik op de wachtlijst sta en al een stuk hoger dan ik ooit had kunnen dromen. En het geduld is op, meer dan op. I wanna dog, I wanna doggy now!
Wat ik met dit topic wil? Weet ik veel. Van mijn part de goden verzoeken dat mórgen de telefoon rammelt. Een portie geduld blief ik niet, een hond, dat blief ik.
En voor zover ik aan het eind van zo'n lang gewauwel nog enige lezers over heb, ga ik met alle liefde even op mijn zeepkist staan om een verkooppraatje te houden;
degenen die nog een goed doel zoeken voor een donatie; Stichting Hulphond Ondanks dat de zorgverzekeraar een deel van de kosten betaald voor een hulphond, valt of staat nog altijd een te groot gedeelte met de giften en donaties van particulieren en bedrijven. Het hele traject -van training hond en mens, bemiddeling, tot 'levenslange' begeleiding'- kost een ongekende 26.000 per hond. Elke cent is dus meer dan welkom.
Hij komt, hij komt! Of zij? Vorig jaar nam ik twijfelend contact op met de Stichting Hulphond. Eigenlijk alleen om wat informatie op te vragen. Ik wil al heel lang een huisdier, heb altijd een zwak voor honden gehad (mee opgegroeid) en tja een hulpdier zou wel erg ideaal zijn in mijn steeds kleiner wordend wereldje met bijpassend dwars karakter. Maar dat was vast niets voor mij, dat kon toch niet? Daar dachten ze bij de stichting duidelijk anders over en na een enthousiast gesprek had ik al snel de aanvraagpapieren op de mat liggen.
Na nog wat getwijfel maar eens voorzichtig wat papieren ingevuld en mijn ergotherapeute gebeld of zij dat deel van de aanvraag voor zich wilde nemen. Twee maanden later op 23 juli zat er iemand van Stichting Hulphond in huis, samen met haar eigen hond. Ik kreeg een mooi staaltje te zien van wat een hond kan bieden en ben gegrilld om te kijken of ik geschikt ben om voor een hond te zorgen, of ik aan alle eisen voldoe, of een hulphond een meerwaarde heeft en of ik geen gevaar in mijn rolstoel ben en zo een hond aan kan rijden. Aan het eind van dat gesprek kreeg ik te horen wat ik al wel wist; nu begint het lange wachten. Het duurt gemiddeld 6 maanden voor de zorgverzekeraar na het krijgen van het rapport van de ergotherapeut en de hondenschool een besluit laat horen. Toen minder nieuws. De Stichting zag een duidelijke indicatie en is voor de hulphond, maar men vreest dat de verzekeraar me als niet gehandicapt genoeg zal bestempelen, gebaseerd op eerdere ervaringen.
Zes lange maanden probeer ik het onderwerp -behoorlijk succesvol- te negeren en kom ik langzaam tot een punt waarop ik hoop op een positief besluit, maar incalculeer dat het waarschijnlijk negatief is. Vorige week belde ik mijn zorgverzekeraar en dacht bij mezelf 'ach, de 6 maanden zijn bijna om, laat ik vragen of ze al wat weten'. Toen kwam de grote shock. Ze wisten inderdaad al wat! Na wat doorgeschakel kom ik terecht bij de juiste persoon en die weet mij te vertellen dat 7 juli er al een machtiging is afgegeven. He!? Dat kan helemaal niet hoor, 28 juli hebben jullie pas de laatste nodige rapporten gehad. Dat blijkt te kloppen, maar het ergotherapeutisch rapport was al zo duidelijk dat de verzekeraar er alle heil in zag. Oh ehm. Ja, ehm, maar je hebt het over een machtiging, ehm even voor mijn eigen ongeloof, je zegt dus in gewone mensentaal dat ik een hond KRIJG!? Ja, dat werd dus echt gezegd. Het heeft denk ik wel 10 minuten geduurd voor de medewerker me zo ver had dat ik het voorzichtig begon te geloven, zo overtuigd was ik van een afwijzing. Ik heb hem geloof ik verbaal gezoend als dank, heb gegild -na netjes opgehangen te hebben- van blijdschap en ongeloof, een potje gejankt en het aan zoveel mogelijk mensen verteld in de hoop dat het dan een beetje écht zou worden want dit kon toch niet echt zo zijn?
Dus hup, Stichting opgebeld. Ja, die wisten meteen wie ik was. Zelf waren ze ook verbaasd over de positieve en snelle afloop. Ze hebben zelfs in augustus opnieuw gevraagd of het écht wel klopt zo snel. Ja, echt het klopt. Ze wist me te vertellen dat ik dus al een half jaar op de wachtlijst sta!
En nu, nu is het lange wachten begonnen. Gemiddeld duurt het een jaar na goedkeuring voor er een plaatsing is. Dat zou nu dan nog een weekje of 25 gemiddeld moeten zijn. En ik? Ik hyper en stuiter door het leven. Wat zal het worden? Een reu of een teef? Een labrador, een retriever of toch een herder? Welke naam, welk karakter, wanneer?
Men matcht honden een beetje vergelijkbaar met donororganen. Er is een wachtlijst, maar men gaat van nr. 1 naar nr. 2 etc. tot ze de beste match hebben gevonden. Je kunt dus ook een stuk sneller aan de beurt zijn. Elk moment kan er een telefoon rinkelen. Morgen, maar ook op een druilerige morgen in september. Wetende dat de opleiding zo'n 20-22 maanden duurt, maakt dat 'mijn hond' naar alle waarschijnlijkheid dus al ergens rond loopt! Zal ik straks in december al met hond en al op vakantie gaan? Oh, en ik moet straks wel e.e.a. gaan regelen. Hmm, vandaag 2 telefoontjes gemist van een afgeschermd nummer en ik word nooit door onbekende nummers gebeld. Zou het? Nee, dat kan nog niet.
Kortom; hyper en stuiter. Ik weet pas een ruime week dat ik op de wachtlijst sta en al een stuk hoger dan ik ooit had kunnen dromen. En het geduld is op, meer dan op. I wanna dog, I wanna doggy now!
Wat ik met dit topic wil? Weet ik veel. Van mijn part de goden verzoeken dat mórgen de telefoon rammelt. Een portie geduld blief ik niet, een hond, dat blief ik.
En voor zover ik aan het eind van zo'n lang gewauwel nog enige lezers over heb, ga ik met alle liefde even op mijn zeepkist staan om een verkooppraatje te houden;
degenen die nog een goed doel zoeken voor een donatie; Stichting Hulphond Ondanks dat de zorgverzekeraar een deel van de kosten betaald voor een hulphond, valt of staat nog altijd een te groot gedeelte met de giften en donaties van particulieren en bedrijven. Het hele traject -van training hond en mens, bemiddeling, tot 'levenslange' begeleiding'- kost een ongekende 26.000 per hond. Elke cent is dus meer dan welkom.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 27 augustus 2008 om 17:05
Wat een dot. Wat zullen de laatste dagen lang duren. Van harte met die mooie aanwinst. Hoop dat jullie gelukkig samen worden gaat te ver misschien maar bedoel................... hoop dat het klikt en .......... ja dat het allemaal goed gaat. De liefde van jouw kant zal er al wel zijn. Leuk te horen zeg!!!! Duurde even maar ..... wie weet zien we nog een paar leuke foto's. Succes alvast.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 27 augustus 2008 om 17:07
Yeps. Dat zijn Albert en Albertbroer (nu ook een hulphond), in hun jongere dagen. De training begint als alles meezit in de 2e week van september, hoor daar heel binnenkort de details over. (persoon is nog op vakantie)
Ben in de tussentijd druk bezig om een reisverzekering te krijgen voor Albert. Ja mensen, serieus! Albert is volgens mijn verzekeraar een hulpmiddel en daarom vergoeden ze een deel van zijn opleidingskosten. Echter, reisverzekeraars zien het in ene prompt weer als huisdier (tsk) en willen niet verzekeren. Best knap als je bedenkt dat 1 verzekeringsmaatschappij Albert op de ene afdeling bestempeld als hulpmiddel en vervolgens ¤9.000,- voor hem neerteld, maar op de andere afdeling hem als huisdier ziet en daarom niet wil verzekeren. Die zijn nu intern aan het bekvechten; wat is Albert nu eigenlijk en hoe kunnen we Albert verzekerd krijgen.
Ben in de tussentijd druk bezig om een reisverzekering te krijgen voor Albert. Ja mensen, serieus! Albert is volgens mijn verzekeraar een hulpmiddel en daarom vergoeden ze een deel van zijn opleidingskosten. Echter, reisverzekeraars zien het in ene prompt weer als huisdier (tsk) en willen niet verzekeren. Best knap als je bedenkt dat 1 verzekeringsmaatschappij Albert op de ene afdeling bestempeld als hulpmiddel en vervolgens ¤9.000,- voor hem neerteld, maar op de andere afdeling hem als huisdier ziet en daarom niet wil verzekeren. Die zijn nu intern aan het bekvechten; wat is Albert nu eigenlijk en hoe kunnen we Albert verzekerd krijgen.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 27 augustus 2008 om 17:08
woensdag 27 augustus 2008 om 17:09
woensdag 27 augustus 2008 om 17:23
Grijns Lapin, daar is de tekst ook van gejat.
De naam blijft voor nu geheim, dus vandaar de werknick Albert. (al heb ik me in het verleden al eens versproken en gecorrigeerd, ouch) Qua foto's moeten jullie het nu even doen met de avatar, ook die komen pas als Albert hier echt ingeburgerd is.
Sowieso moet ik nog eens over de naam nadenken, die is namelijk aardig uniek. (al is een enkel jongetje ook zo genoemd, brrr)
Hoe is het met jouw 2 doerakken?
MV; de stichting staat hier ook met een vraagteken voor. Ze zijn niet zo gewoon aan reizende cliënten. Hoe verbazingwekkend voor mij ook, verdacht veel mensen met een handicap worden dusdanig angstig voor reizen/zien zoveel beren op de weg dat ze gewoon maar niet meer gaan. Anderen denken hier dan weer niet over na net zoals de noodzaak om een rolstoel te verzekeren als je buiten europa reist. Kijk, de kans is niet enorm dat er wat gebeurd en hopelijk niet! Maar ik moet er niet aan denken dat er iets met Albert gebeurd en er met spoed (lees; veelal dúúr) ingegrepen moet worden ter plekke en de kosten daarvan niet van te voren goed geregeld zijn. Mijn verzekering kennende komt het wel goed, hen is er ook niets aan gelegen om de hond onverzekerd rond te laten lopen. (verzekering binnen NL krijg ik bijv. standaard vergoed van ze)
De naam blijft voor nu geheim, dus vandaar de werknick Albert. (al heb ik me in het verleden al eens versproken en gecorrigeerd, ouch) Qua foto's moeten jullie het nu even doen met de avatar, ook die komen pas als Albert hier echt ingeburgerd is.
Sowieso moet ik nog eens over de naam nadenken, die is namelijk aardig uniek. (al is een enkel jongetje ook zo genoemd, brrr)
Hoe is het met jouw 2 doerakken?
MV; de stichting staat hier ook met een vraagteken voor. Ze zijn niet zo gewoon aan reizende cliënten. Hoe verbazingwekkend voor mij ook, verdacht veel mensen met een handicap worden dusdanig angstig voor reizen/zien zoveel beren op de weg dat ze gewoon maar niet meer gaan. Anderen denken hier dan weer niet over na net zoals de noodzaak om een rolstoel te verzekeren als je buiten europa reist. Kijk, de kans is niet enorm dat er wat gebeurd en hopelijk niet! Maar ik moet er niet aan denken dat er iets met Albert gebeurd en er met spoed (lees; veelal dúúr) ingegrepen moet worden ter plekke en de kosten daarvan niet van te voren goed geregeld zijn. Mijn verzekering kennende komt het wel goed, hen is er ook niets aan gelegen om de hond onverzekerd rond te laten lopen. (verzekering binnen NL krijg ik bijv. standaard vergoed van ze)
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 27 augustus 2008 om 17:28
Ik hoop dat jullie een pracht vakantie hebben en fijn aan elkaar kunnen wennen. Die vakantie stond al voor zover ik weet dat ik je topic volgde, ja zou wel wrang zijn als de reis niet in orde komt. Maar we gaan van het positieve uit. Want zeg nou zelf, het is wel een pracht kadootje wat je hebt, als ik het zo mag benoemen (bedoel dat het een pracht hond is en ja, je hebt er lang voor moeten wachten). Waarom weet ik niet maar ik denk dat met jouw positieve inslag het helemaal goed gaat komen. Duimen gecrossed en we horen graag snel hoe het verder is verlopen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 3 september 2008 om 15:23
De training met Albert begint morgen. Nou ja, daar ga ik inmiddels van uit. Gisteren was de officiële goedkeuring voor thuistraining nog niet binnen, maar omdat trainster er alle vertrouwen in heeft is gisteren de agenda toch getrokken. Mocht het nog veranderen naar interne training dan zou ik het nog wel op tijd horen. Nog niets gehoord, dus ik ga er vanuit dat er inmiddels een akkoord is gegeven.
Morgen dus aan de slag en als het lukt wil ze deze week nog een 2e traindag inlassen. Mag ze wel rap plannen, de week is dan al snel om. En rapapa; als alles erg goed gaat, zou het wel eens kunnen gebeuren dat Albert volgende week al definitief in huize RV blijft!
Morgen dus aan de slag en als het lukt wil ze deze week nog een 2e traindag inlassen. Mag ze wel rap plannen, de week is dan al snel om. En rapapa; als alles erg goed gaat, zou het wel eens kunnen gebeuren dat Albert volgende week al definitief in huize RV blijft!
vandaag ga ik van alles kunnen
dinsdag 16 september 2008 om 13:10
Mijn hart is aan het smelten. Er ligt hier een blonde labrador op zijn kleedje ietwat relaxed en toch gefixeerd te kijken hoe ik aan het tikken ben. Vanmorgen weer een training afgerond en de knoop doorgehakt; Albert blijft. Wordt straks dus pas echt spannend. In de praktijk opnieuw dingen uitvinden, een eerste -ongetwijfeld wat doorgehaalde- nacht, mensen die hier over de vloer komen, de hort op etc. Ik heb er zin in!
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 27 september 2008 om 23:33
Bij deze dan.
Ja, Albert was dus al in huis. Was. In die periode er namelijk achter gekomen dat mijn lichaam het laatste half jaar meer achteruit gegaan is. Helaas in dusdanige mate dat Albert een tree of tig te hoog gegrepen is geworden. Uberhaupt een hulphond, welke dan ook. Albert is een doodgoede hond en wat dat betreft had ik het niet beter kunnen treffen. Maar het zit er dus domweg niet meer in. Uiteindelijk in overleg de gevolgen geaccepteerd. Albert is op weg naar een volgende match en hier zal geen hulphond komen.
Ja, Albert was dus al in huis. Was. In die periode er namelijk achter gekomen dat mijn lichaam het laatste half jaar meer achteruit gegaan is. Helaas in dusdanige mate dat Albert een tree of tig te hoog gegrepen is geworden. Uberhaupt een hulphond, welke dan ook. Albert is een doodgoede hond en wat dat betreft had ik het niet beter kunnen treffen. Maar het zit er dus domweg niet meer in. Uiteindelijk in overleg de gevolgen geaccepteerd. Albert is op weg naar een volgende match en hier zal geen hulphond komen.
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 27 september 2008 om 23:40
Dank je Lapin. Ja was al ernstig aan het hechten maar god zij dank is de tijd ook kort geweest. Des te langer des te erger zo'n afscheid.
Albert kon en kan geweldig helpen. Dat was ook een van de lastige punten. Probleem ligt hem echter in het feit dat ik lichamelijk niet genoeg meer kan presteren om Albert het huis te geven dat nodig is om een hulphond te hebben en dan houdt het domweg kneiterhard op.
Albert kon en kan geweldig helpen. Dat was ook een van de lastige punten. Probleem ligt hem echter in het feit dat ik lichamelijk niet genoeg meer kan presteren om Albert het huis te geven dat nodig is om een hulphond te hebben en dan houdt het domweg kneiterhard op.
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 27 september 2008 om 23:41
OW
