Overig
alle pijlers
Klem in het vliegtuig
zaterdag 16 mei 2009 om 16:13
Het vliegveld van Rome, 5 uur 's middags. Ik zit inmiddels op een raamplaats in het vliegtuig dat zo direct naar Amsterdam zal vertrekken. Langzaam druppelt het vliegtuig steeds verder vol; het lijkt een drukke vlucht te worden.
Mijn oog valt op een vrouw die opvalt door haar enorme omvang. Ik schat haar gewicht ergens tussen de 140 en 160 kilo. Daarbij heeft ze haar figuur niet mee en kleedt ze zich nou ook niet echt goed; ik zie overal vlees en vet uitsteken.
Met moeite wurmt ze zich door het krappe gangpad heen. Ik zie hoe ze steeds dichterbij komt en mijn kant op kijkt. 'Oh nee' denk ik. 'Laat haar alsjeblieft doorlopen'. Ik heb niets tegen mensen met wat overtollig lichaamsgewicht, maar ik zag dat dit gewoon niet ging passen.
Het is kennelijk mijn dag niet. Ze bergt kreunend haar handbagage op en maakt aanstalten om naast mij te gaan zitten. Ik knik schuchter goedendag maar ze reageert niet. Ze is bezig met iets anders, namelijk het omhoogzetten van de stoelleuning tussen de middenstoel en de gangpadstoel. Hierdoor kan ze zich met enige moeite naar binnen wurmen. Zodra ze zit, pakt ze uit een klein tasje dat ze op haar schoot houdt een chocolade brownie die ze in recordtijd opeet.
Ik zie een zakenreiziger aan komen lopen, die wat verschrikt kijkt. Hij blijkt de gangpadstoel te hebben. De dikke dame heeft de stoelleuning omhoog laten staan en haar lichaam hangt ruimschoots over zijn stoel heen. Hij neemt het sportief op en leunt wat richting het gangpad om lichamelijk contact enigszins te beperken.
Ik heb geen gangpad, alleen een raampje waar ik bijna tegenaan wordt gedrukt. 'Mijn' stoelleuning staat naar beneden, maar haar lichaam is veel te breed en uitgezet voor deze vliegtuigstoel, de kwabben van haar buik hangen zo ongeveer tegen mijn heupen aan. Ook haar benen dijen enorm uit en raken die van mij. Ik kijk wanhopig naar een stewardess die rondloopt. Hoewel ik het genant vond, vroeg ik of er nog elders plek was. De vlucht zat echter helemaal vol vanwege een feestdag. Om een lang verhaal maar kort te maken, ik had nauwelijks ruimte om te ademen en de 2,5 uur leek wel 5 uur te duren. Ik was blij dat ik weer kon bewegen toen ik op Schiphol de slurf uitliep.
Je zult wel denken, wat moet ze hier nou mee, behalve haar gal spuwen over mensen die de pech hebben om wat overgewicht mee te torsen, wat hier overigens niet de insteek is. Ik wil afsluiten met een vraag. Is er ergens bepaald dat vliegtuigmaatschappijen mensen mogen weigeren of verplichten om twee stoelen af te nemen? Dit gaat zo overduidelijk ten koste van het reiscomfort van medereizigers dat m.i. een wanprestatie wordt geleverd. Voor hetzelfde geld had er iemand op mijn plek gezeten die er tromboseklachten aan had overgehouden.
Mijn oog valt op een vrouw die opvalt door haar enorme omvang. Ik schat haar gewicht ergens tussen de 140 en 160 kilo. Daarbij heeft ze haar figuur niet mee en kleedt ze zich nou ook niet echt goed; ik zie overal vlees en vet uitsteken.
Met moeite wurmt ze zich door het krappe gangpad heen. Ik zie hoe ze steeds dichterbij komt en mijn kant op kijkt. 'Oh nee' denk ik. 'Laat haar alsjeblieft doorlopen'. Ik heb niets tegen mensen met wat overtollig lichaamsgewicht, maar ik zag dat dit gewoon niet ging passen.
Het is kennelijk mijn dag niet. Ze bergt kreunend haar handbagage op en maakt aanstalten om naast mij te gaan zitten. Ik knik schuchter goedendag maar ze reageert niet. Ze is bezig met iets anders, namelijk het omhoogzetten van de stoelleuning tussen de middenstoel en de gangpadstoel. Hierdoor kan ze zich met enige moeite naar binnen wurmen. Zodra ze zit, pakt ze uit een klein tasje dat ze op haar schoot houdt een chocolade brownie die ze in recordtijd opeet.
Ik zie een zakenreiziger aan komen lopen, die wat verschrikt kijkt. Hij blijkt de gangpadstoel te hebben. De dikke dame heeft de stoelleuning omhoog laten staan en haar lichaam hangt ruimschoots over zijn stoel heen. Hij neemt het sportief op en leunt wat richting het gangpad om lichamelijk contact enigszins te beperken.
Ik heb geen gangpad, alleen een raampje waar ik bijna tegenaan wordt gedrukt. 'Mijn' stoelleuning staat naar beneden, maar haar lichaam is veel te breed en uitgezet voor deze vliegtuigstoel, de kwabben van haar buik hangen zo ongeveer tegen mijn heupen aan. Ook haar benen dijen enorm uit en raken die van mij. Ik kijk wanhopig naar een stewardess die rondloopt. Hoewel ik het genant vond, vroeg ik of er nog elders plek was. De vlucht zat echter helemaal vol vanwege een feestdag. Om een lang verhaal maar kort te maken, ik had nauwelijks ruimte om te ademen en de 2,5 uur leek wel 5 uur te duren. Ik was blij dat ik weer kon bewegen toen ik op Schiphol de slurf uitliep.
Je zult wel denken, wat moet ze hier nou mee, behalve haar gal spuwen over mensen die de pech hebben om wat overgewicht mee te torsen, wat hier overigens niet de insteek is. Ik wil afsluiten met een vraag. Is er ergens bepaald dat vliegtuigmaatschappijen mensen mogen weigeren of verplichten om twee stoelen af te nemen? Dit gaat zo overduidelijk ten koste van het reiscomfort van medereizigers dat m.i. een wanprestatie wordt geleverd. Voor hetzelfde geld had er iemand op mijn plek gezeten die er tromboseklachten aan had overgehouden.
maandag 18 mei 2009 om 15:11
quote:Rollergirl wrote on 18 May 2009 @ 14:54:
[...]
Dat is denk ik een algemener gegeven, dan alleen bij dikke mensen. Uiterlijk speelt een grote rol in hoe we mensen beoordelen. Je hoort wel eens 'dat had ik niet achter jou gezocht'. Als iemand iets goed blijkt te kunnen of een bepaalde hobby heeft o.i.d. Waarom had iemand dat niet verwacht? Meestal hebben mensen bepaalde verwachtingen bij een bepaald uiterlijk. Enerzijds is dat kortzichtig, anderzijds interpreteren we onze omgeving en verwerken we informatie op basis van bepaalde kenmerken (dokter heeft de witte jas aan, zakenman in pak met koffer, hoer in een kort rokje, piloot in pak met strepen en de pet). Dat we in eerste instantie iets denken/aannemen op basis van uiterlijk is niet erg, dat is menselijk. Als we ons er maar niet aan vast blijven houden en ons open kunnen stellen. People surprise you! Dunne mooie dames zijn ook niet oppervlakkige bitches.
Dat is o zo waar!
Ik betrap mezelf ook nog wel eens op een vooroordeel (meer dan ik zou willen), maar ik durf mezelf wel te trakteren op kritiek en de spreekwoordelijke tik op de vingers en te corrigeren en ik zie dat naar mijn zin nog te weinig om me heen...
[...]
Dat is denk ik een algemener gegeven, dan alleen bij dikke mensen. Uiterlijk speelt een grote rol in hoe we mensen beoordelen. Je hoort wel eens 'dat had ik niet achter jou gezocht'. Als iemand iets goed blijkt te kunnen of een bepaalde hobby heeft o.i.d. Waarom had iemand dat niet verwacht? Meestal hebben mensen bepaalde verwachtingen bij een bepaald uiterlijk. Enerzijds is dat kortzichtig, anderzijds interpreteren we onze omgeving en verwerken we informatie op basis van bepaalde kenmerken (dokter heeft de witte jas aan, zakenman in pak met koffer, hoer in een kort rokje, piloot in pak met strepen en de pet). Dat we in eerste instantie iets denken/aannemen op basis van uiterlijk is niet erg, dat is menselijk. Als we ons er maar niet aan vast blijven houden en ons open kunnen stellen. People surprise you! Dunne mooie dames zijn ook niet oppervlakkige bitches.
Dat is o zo waar!
Ik betrap mezelf ook nog wel eens op een vooroordeel (meer dan ik zou willen), maar ik durf mezelf wel te trakteren op kritiek en de spreekwoordelijke tik op de vingers en te corrigeren en ik zie dat naar mijn zin nog te weinig om me heen...
maandag 18 mei 2009 om 15:15
Ik heb op een reisbureau gewerkt.
En hier kwam dus ook een man met overgewicht die een reis wilde maken naar Australie, en die vroeg dus ook om 2 stoelen.
De luchtvaartmaatschappij accepteerde dit niet zomaar, kon reserveertechnies niet, en uiteindelijk hebben we 2 stoelen voor de meneer telefonisch kunnen reserveren, kwam die aan op de luchthaven had die wel 2 stoelen maar de 2 buitenste en de middelste was dus al door iemand bezet. Handig dus;)
Ik wil hiermee alleen maar aangeven dat het makkelijk is om te oordelen over zwaarlijvige mensen met welke oorzaak dan ook. Het kan ook nog eens knap lastig zijn om 2 stoelen voor 1
pers te reserveren.
Ik denk dat het handig is voor de dames die de stoelen "uitdelen/inchecken" om deze personen aan het gangpad te zetten zodat ze wat meer (been)ruimte hebben.
En hier kwam dus ook een man met overgewicht die een reis wilde maken naar Australie, en die vroeg dus ook om 2 stoelen.
De luchtvaartmaatschappij accepteerde dit niet zomaar, kon reserveertechnies niet, en uiteindelijk hebben we 2 stoelen voor de meneer telefonisch kunnen reserveren, kwam die aan op de luchthaven had die wel 2 stoelen maar de 2 buitenste en de middelste was dus al door iemand bezet. Handig dus;)
Ik wil hiermee alleen maar aangeven dat het makkelijk is om te oordelen over zwaarlijvige mensen met welke oorzaak dan ook. Het kan ook nog eens knap lastig zijn om 2 stoelen voor 1
pers te reserveren.
Ik denk dat het handig is voor de dames die de stoelen "uitdelen/inchecken" om deze personen aan het gangpad te zetten zodat ze wat meer (been)ruimte hebben.
maandag 18 mei 2009 om 15:34
@Framboosje, dat lijkt me dan makkelijk op te lossen. De persoon in het midden vragen om 1 van de buitenste stoelen te nemen, is ook alleen maar in het voordeel van die persoon. Bij het inchecken zou je inderdaad moeten aangeven, dat de 2 stoelen voor 1 persoon zijn bedoeld. Lijkt me toch niet zo problematisch?
maandag 18 mei 2009 om 15:34
Jemig, wat een gedoe om de redenen van overgewicht. Dat maakt voor dit geval helemaal niet uit. Het gaat erom dat Laura geen gebruik kon maken van de door haar betaalde faciliteiten (een stoel) door direct toedoen van een andere passagier (die van meer faciliteiten gebruik maakte waarvoor ze had betaald, namelijk anderhalve stoel). Dit is gewoon oneerlijk, punt.
Maar als we dan toch beginnen over psychische oorzaken...Een alcoholist mag ook gewoon mee? Nee, die worden geweigerd (zelf gezien). Mag je roken (ook een verslaving) aan boord? Ook niet. Heroine spuiten? Nope.
Mijn opa met kanker zou naar een ander land vliegen waar een familielid van mij medicus is. Helaas was hij al te zwak, maar het vervoer zou zo'n 20.000 euro hebben gekost. Ja, 20.000. Kon hij er iets aan doen dat hij kanker had? Nee, helemaal niet. Geen roker, supergezond, maar ja, een deeltje asbest van 30 jaar terug begon moeilijk te doen. De vliegmaatschappij is niet verplicht, zelfs niet mijn opa, mensen te vervoeren aan een normale prijs die om de een of andere reden niet in een stoel passen. Zij zijn bedrijven die enkel stoelen verkopen in een vliegtuig teneinde naar een ander land te vliegen. Hoe dat wordt gefinancieerd is niet hun zaak, en terecht! Mijn opa kreeg een schadevergoeding vanwege dat asbestgebeuren, en andere mensen krijgen weer iets vergoed vanuit hun ziektekostenverzekering of iets dergelijks (gipsvluchten en co). Daar betaalt de maatschappij niets aan mee.
Net als een diabeticus zelf insuline mee moet nemen, iemand die allergisch is voor vanalles bijna niets aan boord kan eten en zelf z'n voorzieningen mee moet nemen. Heeft niets te maken met perfecte mensen, het heeft te maken met een gemiddelde. Ik heb zelf nogal lange benen maar pech. Als ik echt last heb boek ik wel businessclass, maar ik vlieg gewoon economy en val niemand lastig met die stelten. Helemaal geen discriminatie van de dikke medemens, maar common sense. Ik vind het zelf belachelijk de norm aan te passen aan ongezond dikke mensen, ipv dat die mensen eens kritisch naar zichzelf kijken en beseffen dat er iets niet klopt als ze anderhalve plaats in het vliegtuig innemen.
Maar als we dan toch beginnen over psychische oorzaken...Een alcoholist mag ook gewoon mee? Nee, die worden geweigerd (zelf gezien). Mag je roken (ook een verslaving) aan boord? Ook niet. Heroine spuiten? Nope.
Mijn opa met kanker zou naar een ander land vliegen waar een familielid van mij medicus is. Helaas was hij al te zwak, maar het vervoer zou zo'n 20.000 euro hebben gekost. Ja, 20.000. Kon hij er iets aan doen dat hij kanker had? Nee, helemaal niet. Geen roker, supergezond, maar ja, een deeltje asbest van 30 jaar terug begon moeilijk te doen. De vliegmaatschappij is niet verplicht, zelfs niet mijn opa, mensen te vervoeren aan een normale prijs die om de een of andere reden niet in een stoel passen. Zij zijn bedrijven die enkel stoelen verkopen in een vliegtuig teneinde naar een ander land te vliegen. Hoe dat wordt gefinancieerd is niet hun zaak, en terecht! Mijn opa kreeg een schadevergoeding vanwege dat asbestgebeuren, en andere mensen krijgen weer iets vergoed vanuit hun ziektekostenverzekering of iets dergelijks (gipsvluchten en co). Daar betaalt de maatschappij niets aan mee.
Net als een diabeticus zelf insuline mee moet nemen, iemand die allergisch is voor vanalles bijna niets aan boord kan eten en zelf z'n voorzieningen mee moet nemen. Heeft niets te maken met perfecte mensen, het heeft te maken met een gemiddelde. Ik heb zelf nogal lange benen maar pech. Als ik echt last heb boek ik wel businessclass, maar ik vlieg gewoon economy en val niemand lastig met die stelten. Helemaal geen discriminatie van de dikke medemens, maar common sense. Ik vind het zelf belachelijk de norm aan te passen aan ongezond dikke mensen, ipv dat die mensen eens kritisch naar zichzelf kijken en beseffen dat er iets niet klopt als ze anderhalve plaats in het vliegtuig innemen.
maandag 18 mei 2009 om 15:35
tja, op zich vind ik het niet zo heel onnozel.
Er zijn 2 stoelen gereserveerd, en vaak is er ter plekke wel wat te regelen.
Ik heb ooit is de eerste rij toegewezen gekregen en tada, daar paste ik niet tussen (van die vaste armleuningen). En kon heel makkelijk ruilen met de mensen achter mij. Die vonden het alleen maar fijn, want meer beenruimte
Er zijn 2 stoelen gereserveerd, en vaak is er ter plekke wel wat te regelen.
Ik heb ooit is de eerste rij toegewezen gekregen en tada, daar paste ik niet tussen (van die vaste armleuningen). En kon heel makkelijk ruilen met de mensen achter mij. Die vonden het alleen maar fijn, want meer beenruimte
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 18 mei 2009 om 15:39
maandag 18 mei 2009 om 15:42
maandag 18 mei 2009 om 15:55
Ghe Ligeia.
Neemt niet weg dat ik het lullig vind als mensen eetverslaafd zijn. Maar ik vind ook dat anderen zo min mogelijk hinder dienen te ondervinden van andermans verslaving. Ik vind het ook altijd triest als ik zwervers met een alcoholoverslaving zie, maar als ze tegen me opbotsen, me achtervolgen voor geld of gewoon je enorm lastigvallen (been there, grote stad he), dan heb ik wel zoiets van: zeg, laat mij erbuiten. Net als mensen geen hinder dienen te ondervinden van mijn rookverslaving (dus ik rook niet bij mensen binnen zonder te vragen en echt hen op het hart te drukken dat het totaal geen probleem is om buiten te staan, niet asociaal een peuk ergens opsteken terwijl het niet mag, enzovoorts), willen andere mensen geen hinder ondervinden van iemands eetverslaving.
Neemt niet weg dat ik het lullig vind als mensen eetverslaafd zijn. Maar ik vind ook dat anderen zo min mogelijk hinder dienen te ondervinden van andermans verslaving. Ik vind het ook altijd triest als ik zwervers met een alcoholoverslaving zie, maar als ze tegen me opbotsen, me achtervolgen voor geld of gewoon je enorm lastigvallen (been there, grote stad he), dan heb ik wel zoiets van: zeg, laat mij erbuiten. Net als mensen geen hinder dienen te ondervinden van mijn rookverslaving (dus ik rook niet bij mensen binnen zonder te vragen en echt hen op het hart te drukken dat het totaal geen probleem is om buiten te staan, niet asociaal een peuk ergens opsteken terwijl het niet mag, enzovoorts), willen andere mensen geen hinder ondervinden van iemands eetverslaving.
maandag 18 mei 2009 om 17:22
maandag 18 mei 2009 om 19:54
maandag 18 mei 2009 om 21:40
quote:Rollergirl schreef op 18 mei 2009 @ 13:52:
Waarom zijn mensen met een overgewicht zo oneerlijk tegenover zichzelf en anderen (mijns inziens)? Is geheel off topic, maar waarom excuses ervoor verzinnen? Tenzij iemand je onder dwang dingen heeft laten eten, die ongezond en dikmakend zijn, en je verboden heeft te sporten.
(medicijn voorbeelden buiten beschouwing gelaten).
Ik ben absoluut niet oneerlijk tegen mijzelf
Ik ben dik door al 34 jaar op de verkeerde manier te eten.
Ik verzin er echt geen excuus voor.
Dit gezegd hebbend vind ik het wel erg dat ik als walgelijk gezien wordt.
Ookal ben ik dik, ik ben wel een mens
Waarom zijn mensen met een overgewicht zo oneerlijk tegenover zichzelf en anderen (mijns inziens)? Is geheel off topic, maar waarom excuses ervoor verzinnen? Tenzij iemand je onder dwang dingen heeft laten eten, die ongezond en dikmakend zijn, en je verboden heeft te sporten.
(medicijn voorbeelden buiten beschouwing gelaten).
Ik ben absoluut niet oneerlijk tegen mijzelf
Ik ben dik door al 34 jaar op de verkeerde manier te eten.
Ik verzin er echt geen excuus voor.
Dit gezegd hebbend vind ik het wel erg dat ik als walgelijk gezien wordt.
Ookal ben ik dik, ik ben wel een mens
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 18 mei 2009 om 23:34
Ik heb hier niet gelezen dat iemand het walgelijk vindt. Wel onaangenaam als de vetdingessen (want kwabben is blijkbaar kwetsend) onder de leuning door de plaats ernaast deels in beslag neemt. En zou jij dat ook niet als onaangenaam ervaren, naast het feit dat het vervelend is, dat je ruimtegebrek hierdoor hebt?
dinsdag 19 mei 2009 om 00:34
In de winkel waar ik werk komt elke dag een klant die meurt of ie een pak zware shag heeft opgevroten
En hij blijft maar lullen,elke dag weer over de meest onnozele dingen,das pas vervelend,en ik kan geen kant op,dus moet die lucht inademen
Ik wil wel ruilen hoor,een vlucht van 9 uur uit zuid amerika naast een lekkere dikkerd en dan nooooooooooooooiiiiiiittt meer die shagbuil in de zaak
En hij blijft maar lullen,elke dag weer over de meest onnozele dingen,das pas vervelend,en ik kan geen kant op,dus moet die lucht inademen
Ik wil wel ruilen hoor,een vlucht van 9 uur uit zuid amerika naast een lekkere dikkerd en dan nooooooooooooooiiiiiiittt meer die shagbuil in de zaak
woensdag 20 mei 2009 om 07:50
quote:misschicken schreef op 18 mei 2009 @ 11:11:
[...]
Geweldige bijdrage, verder weg kon je niet bedenken?
Nope.
Maar zelf zal ik er wrs niet zoveel last van hebben, als er zo iemand naast me zou komen zitten. Ik ben klein en niet dik, en daarbij begrijp ik ook wel dat het niet eeuwen zal duren en dat zij er mss niks aan kan doen. Dus als het mij zou overkomen zal je me niet horen.
[...]
Geweldige bijdrage, verder weg kon je niet bedenken?
Nope.
Maar zelf zal ik er wrs niet zoveel last van hebben, als er zo iemand naast me zou komen zitten. Ik ben klein en niet dik, en daarbij begrijp ik ook wel dat het niet eeuwen zal duren en dat zij er mss niks aan kan doen. Dus als het mij zou overkomen zal je me niet horen.
