Overig
alle pijlers
Klem in het vliegtuig
zaterdag 16 mei 2009 om 16:13
Het vliegveld van Rome, 5 uur 's middags. Ik zit inmiddels op een raamplaats in het vliegtuig dat zo direct naar Amsterdam zal vertrekken. Langzaam druppelt het vliegtuig steeds verder vol; het lijkt een drukke vlucht te worden.
Mijn oog valt op een vrouw die opvalt door haar enorme omvang. Ik schat haar gewicht ergens tussen de 140 en 160 kilo. Daarbij heeft ze haar figuur niet mee en kleedt ze zich nou ook niet echt goed; ik zie overal vlees en vet uitsteken.
Met moeite wurmt ze zich door het krappe gangpad heen. Ik zie hoe ze steeds dichterbij komt en mijn kant op kijkt. 'Oh nee' denk ik. 'Laat haar alsjeblieft doorlopen'. Ik heb niets tegen mensen met wat overtollig lichaamsgewicht, maar ik zag dat dit gewoon niet ging passen.
Het is kennelijk mijn dag niet. Ze bergt kreunend haar handbagage op en maakt aanstalten om naast mij te gaan zitten. Ik knik schuchter goedendag maar ze reageert niet. Ze is bezig met iets anders, namelijk het omhoogzetten van de stoelleuning tussen de middenstoel en de gangpadstoel. Hierdoor kan ze zich met enige moeite naar binnen wurmen. Zodra ze zit, pakt ze uit een klein tasje dat ze op haar schoot houdt een chocolade brownie die ze in recordtijd opeet.
Ik zie een zakenreiziger aan komen lopen, die wat verschrikt kijkt. Hij blijkt de gangpadstoel te hebben. De dikke dame heeft de stoelleuning omhoog laten staan en haar lichaam hangt ruimschoots over zijn stoel heen. Hij neemt het sportief op en leunt wat richting het gangpad om lichamelijk contact enigszins te beperken.
Ik heb geen gangpad, alleen een raampje waar ik bijna tegenaan wordt gedrukt. 'Mijn' stoelleuning staat naar beneden, maar haar lichaam is veel te breed en uitgezet voor deze vliegtuigstoel, de kwabben van haar buik hangen zo ongeveer tegen mijn heupen aan. Ook haar benen dijen enorm uit en raken die van mij. Ik kijk wanhopig naar een stewardess die rondloopt. Hoewel ik het genant vond, vroeg ik of er nog elders plek was. De vlucht zat echter helemaal vol vanwege een feestdag. Om een lang verhaal maar kort te maken, ik had nauwelijks ruimte om te ademen en de 2,5 uur leek wel 5 uur te duren. Ik was blij dat ik weer kon bewegen toen ik op Schiphol de slurf uitliep.
Je zult wel denken, wat moet ze hier nou mee, behalve haar gal spuwen over mensen die de pech hebben om wat overgewicht mee te torsen, wat hier overigens niet de insteek is. Ik wil afsluiten met een vraag. Is er ergens bepaald dat vliegtuigmaatschappijen mensen mogen weigeren of verplichten om twee stoelen af te nemen? Dit gaat zo overduidelijk ten koste van het reiscomfort van medereizigers dat m.i. een wanprestatie wordt geleverd. Voor hetzelfde geld had er iemand op mijn plek gezeten die er tromboseklachten aan had overgehouden.
Mijn oog valt op een vrouw die opvalt door haar enorme omvang. Ik schat haar gewicht ergens tussen de 140 en 160 kilo. Daarbij heeft ze haar figuur niet mee en kleedt ze zich nou ook niet echt goed; ik zie overal vlees en vet uitsteken.
Met moeite wurmt ze zich door het krappe gangpad heen. Ik zie hoe ze steeds dichterbij komt en mijn kant op kijkt. 'Oh nee' denk ik. 'Laat haar alsjeblieft doorlopen'. Ik heb niets tegen mensen met wat overtollig lichaamsgewicht, maar ik zag dat dit gewoon niet ging passen.
Het is kennelijk mijn dag niet. Ze bergt kreunend haar handbagage op en maakt aanstalten om naast mij te gaan zitten. Ik knik schuchter goedendag maar ze reageert niet. Ze is bezig met iets anders, namelijk het omhoogzetten van de stoelleuning tussen de middenstoel en de gangpadstoel. Hierdoor kan ze zich met enige moeite naar binnen wurmen. Zodra ze zit, pakt ze uit een klein tasje dat ze op haar schoot houdt een chocolade brownie die ze in recordtijd opeet.
Ik zie een zakenreiziger aan komen lopen, die wat verschrikt kijkt. Hij blijkt de gangpadstoel te hebben. De dikke dame heeft de stoelleuning omhoog laten staan en haar lichaam hangt ruimschoots over zijn stoel heen. Hij neemt het sportief op en leunt wat richting het gangpad om lichamelijk contact enigszins te beperken.
Ik heb geen gangpad, alleen een raampje waar ik bijna tegenaan wordt gedrukt. 'Mijn' stoelleuning staat naar beneden, maar haar lichaam is veel te breed en uitgezet voor deze vliegtuigstoel, de kwabben van haar buik hangen zo ongeveer tegen mijn heupen aan. Ook haar benen dijen enorm uit en raken die van mij. Ik kijk wanhopig naar een stewardess die rondloopt. Hoewel ik het genant vond, vroeg ik of er nog elders plek was. De vlucht zat echter helemaal vol vanwege een feestdag. Om een lang verhaal maar kort te maken, ik had nauwelijks ruimte om te ademen en de 2,5 uur leek wel 5 uur te duren. Ik was blij dat ik weer kon bewegen toen ik op Schiphol de slurf uitliep.
Je zult wel denken, wat moet ze hier nou mee, behalve haar gal spuwen over mensen die de pech hebben om wat overgewicht mee te torsen, wat hier overigens niet de insteek is. Ik wil afsluiten met een vraag. Is er ergens bepaald dat vliegtuigmaatschappijen mensen mogen weigeren of verplichten om twee stoelen af te nemen? Dit gaat zo overduidelijk ten koste van het reiscomfort van medereizigers dat m.i. een wanprestatie wordt geleverd. Voor hetzelfde geld had er iemand op mijn plek gezeten die er tromboseklachten aan had overgehouden.
maandag 18 mei 2009 om 12:06
quote:Feesie schreef op 18 mei 2009 @ 11:52:
Of zou dit niet mogen ivm discriminatiewetgeving?Het lijkt me niets met discrimineren te maken hebben, dat zou het geval zijn als je mensen met een overgewicht pertinent weigert ongeacht hoeveel stoelen ze voor zichzelf reserveren. Het gaat hier om feiten, niet om vooroordelen of gevoelens jegens mensen met een overgewicht. Iemand bezet niet alleen zijn eigen plek, maar ook deels die van ander(en). Met als gevolg dat een ander op een halve stoel moet zitten, die wel in zijn geheel is betaald.
Of zou dit niet mogen ivm discriminatiewetgeving?Het lijkt me niets met discrimineren te maken hebben, dat zou het geval zijn als je mensen met een overgewicht pertinent weigert ongeacht hoeveel stoelen ze voor zichzelf reserveren. Het gaat hier om feiten, niet om vooroordelen of gevoelens jegens mensen met een overgewicht. Iemand bezet niet alleen zijn eigen plek, maar ook deels die van ander(en). Met als gevolg dat een ander op een halve stoel moet zitten, die wel in zijn geheel is betaald.
maandag 18 mei 2009 om 12:11
Dag Laura,
Leuk weer van je te horen. Of beter, bij nader inzien heel wat minder leuk. Ik meen mezelf in je beschrijving te herkennen, en daarom wist ik meteen weer wie je was.
Je inschatting van mijn gewicht is zwaar op de hand, zogezegd. Ik ben me er zeer van bewust dat ik door de Prednisonmedicijnen (die ik moet slikken vanwege mijn ziekte )mijn normale maat niet meer heb, voorheen 40, nu als ik geluk heb maat 50. Ik kom door de medicijnen gemiddeld 3 kilo per week aan, daar kan ik geen modieuze en passende kleren tegen aankopen.
Doordat ik ’s ochtends lang nodig heb om uit mijn bed te kunnen komen, was zelfs de lunch in het klooster waar ik verbleef, erbij ingeschoten. Gelukkig gaf Moeder Overste me een suikervrije brownie mee, gewikkeld in een servetje. Mijn lichaam doet constant pijn, en ik was blij dat ik eindelijk kon zitten in het vliegtuig, en mijn alternatieve ontbijt kon nuttigen. Het was iid wel hoog tijd, want mijn bloedsuiker was ernstig gedaald- ook die is helemaal van slag door de medicijnen. Mijn toch al pijnlijke lijf past niet meer in de vliegtuigstoel.
De reis naar Rome is misschien wel een van mijn laatste, een bedevaart, een spirituele retraite. Een van de nonnen had een audientie bij de Heilige Vader geregeld, net voor hij op vredesreis naar het Midden Oosten ging. Ik voelde me geestelijk, en daardoor ook lichamelijk, gesterkt door de retraite en de ontmoeting met de H. Vader.
Maar zoals alle goede dingen in het leven, ook dit kreeg een einde, nl. toen ik jouw stukje las.
Jij bent toch degene die een penetrante zweetlucht bij zich droeg, stukken spinazie tussen de tanden had, en constant in oren en neus zat te pulken? En die ik, omdat de vliegtuigmaatschappij mij niet de door mij bestelde diabetische maaltijd kon voorzetten, mijn ontbijt heb gegeven? Jij knoeide toch walmend eigeel op je shabby jeans? En je pulkte broodkruimels uit je bh? En je krabde bij voortduring hardhandig op je achterhoofd. Neten? Lekker dan.
Volgende keer dat ik je zie zal ik degene zijn die tegen je zegt: Oh, nee, loop alsjeblieft door.
P.S. Bovenstaand stukje is gefingeerd. Kijk eerst eens naar jezelf voordat je wat over een ander zegt.
Leuk weer van je te horen. Of beter, bij nader inzien heel wat minder leuk. Ik meen mezelf in je beschrijving te herkennen, en daarom wist ik meteen weer wie je was.
Je inschatting van mijn gewicht is zwaar op de hand, zogezegd. Ik ben me er zeer van bewust dat ik door de Prednisonmedicijnen (die ik moet slikken vanwege mijn ziekte )mijn normale maat niet meer heb, voorheen 40, nu als ik geluk heb maat 50. Ik kom door de medicijnen gemiddeld 3 kilo per week aan, daar kan ik geen modieuze en passende kleren tegen aankopen.
Doordat ik ’s ochtends lang nodig heb om uit mijn bed te kunnen komen, was zelfs de lunch in het klooster waar ik verbleef, erbij ingeschoten. Gelukkig gaf Moeder Overste me een suikervrije brownie mee, gewikkeld in een servetje. Mijn lichaam doet constant pijn, en ik was blij dat ik eindelijk kon zitten in het vliegtuig, en mijn alternatieve ontbijt kon nuttigen. Het was iid wel hoog tijd, want mijn bloedsuiker was ernstig gedaald- ook die is helemaal van slag door de medicijnen. Mijn toch al pijnlijke lijf past niet meer in de vliegtuigstoel.
De reis naar Rome is misschien wel een van mijn laatste, een bedevaart, een spirituele retraite. Een van de nonnen had een audientie bij de Heilige Vader geregeld, net voor hij op vredesreis naar het Midden Oosten ging. Ik voelde me geestelijk, en daardoor ook lichamelijk, gesterkt door de retraite en de ontmoeting met de H. Vader.
Maar zoals alle goede dingen in het leven, ook dit kreeg een einde, nl. toen ik jouw stukje las.
Jij bent toch degene die een penetrante zweetlucht bij zich droeg, stukken spinazie tussen de tanden had, en constant in oren en neus zat te pulken? En die ik, omdat de vliegtuigmaatschappij mij niet de door mij bestelde diabetische maaltijd kon voorzetten, mijn ontbijt heb gegeven? Jij knoeide toch walmend eigeel op je shabby jeans? En je pulkte broodkruimels uit je bh? En je krabde bij voortduring hardhandig op je achterhoofd. Neten? Lekker dan.
Volgende keer dat ik je zie zal ik degene zijn die tegen je zegt: Oh, nee, loop alsjeblieft door.
P.S. Bovenstaand stukje is gefingeerd. Kijk eerst eens naar jezelf voordat je wat over een ander zegt.
maandag 18 mei 2009 om 12:11
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 18 mei 2009 @ 11:45:
[...]
Ik denk dat er dan alsnog genoeg mensen op Ja klikken om maar de goedkoopste tickets te kunnen krijgen.
Daarbij heb je natuurlijk ook nog het probleem van inchecken. Als je net een beetje te laat bent, en er zijn geen 2 stoelen meer naast elkaar, wat dan?
Daar is dan geen mouw meer aan te passenTuurlijk zullen er mensen zijn, die dan niet eerlijk zijn over hun maten. Maar dan heb je wel een reglement, dus indien ze toch 1 stoel hebben gereserveerd tegen het beleid in, dan kun je iemand daarom weigeren of nog een extra stoel laten reserveren. Indien deze niet meer beschikbaar is, dan moeten ze wachten op een andere vlucht. Zodra er een beleid is, heeft het personeel ook meer houvast om te beslissen, te weigeren of een alternatief aan te bieden. Het vliegen moet ook veilig blijven, je hebt niets aan boze opgefokte mensen die zich fijngeperst voelen in hun stoel, door een ander. Je kunt op die hoogte maar weinig doen om de boel te sussen, zeker als het vliegtuig volgeboekt is.
[...]
Ik denk dat er dan alsnog genoeg mensen op Ja klikken om maar de goedkoopste tickets te kunnen krijgen.
Daarbij heb je natuurlijk ook nog het probleem van inchecken. Als je net een beetje te laat bent, en er zijn geen 2 stoelen meer naast elkaar, wat dan?
Daar is dan geen mouw meer aan te passenTuurlijk zullen er mensen zijn, die dan niet eerlijk zijn over hun maten. Maar dan heb je wel een reglement, dus indien ze toch 1 stoel hebben gereserveerd tegen het beleid in, dan kun je iemand daarom weigeren of nog een extra stoel laten reserveren. Indien deze niet meer beschikbaar is, dan moeten ze wachten op een andere vlucht. Zodra er een beleid is, heeft het personeel ook meer houvast om te beslissen, te weigeren of een alternatief aan te bieden. Het vliegen moet ook veilig blijven, je hebt niets aan boze opgefokte mensen die zich fijngeperst voelen in hun stoel, door een ander. Je kunt op die hoogte maar weinig doen om de boel te sussen, zeker als het vliegtuig volgeboekt is.
maandag 18 mei 2009 om 12:24
Ik vind dit gewoon een kwestie van verantwoordelijkheid. Iemand die 140 kilo weegt, die weet dat hij problemen heeft om in een vliegtuigstoel te passen.
Als deze persoon willens en wetens één stoel boekt en verwacht dat hij/zij de hele vlucht zijn vetrollen kan parkeren op de stoel van de passagier ernaast, dan vind ik dat de passagier ernaast het recht heeft om daar een oplossing voor te eisen en de vliegmaatschappij het recht heeft om zo iemand eventueel te dwingen een tweede stoel te kopen danwel op een vlucht te weigeren.
Ee gewichtig persoon kan zijn probleem niet zomaar op andermans bord schuiven.
En dan doet het er helemaal niet toe of men wel of niet dik is door eigen schuld. Het is zijn/haar probleem.
Als deze persoon willens en wetens één stoel boekt en verwacht dat hij/zij de hele vlucht zijn vetrollen kan parkeren op de stoel van de passagier ernaast, dan vind ik dat de passagier ernaast het recht heeft om daar een oplossing voor te eisen en de vliegmaatschappij het recht heeft om zo iemand eventueel te dwingen een tweede stoel te kopen danwel op een vlucht te weigeren.
Ee gewichtig persoon kan zijn probleem niet zomaar op andermans bord schuiven.
En dan doet het er helemaal niet toe of men wel of niet dik is door eigen schuld. Het is zijn/haar probleem.
maandag 18 mei 2009 om 12:24
quote:Ganats schreef op 18 mei 2009 @ 12:11:
Dag Laura,
Leuk weer van je te horen. Of beter, bij nader inzien heel wat minder leuk. Ik meen mezelf in je beschrijving te herkennen, en daarom wist ik meteen weer wie je was.
Je inschatting van mijn gewicht is zwaar op de hand, zogezegd. Ik ben me er zeer van bewust dat ik door de Prednisonmedicijnen (die ik moet slikken vanwege mijn ziekte )mijn normale maat niet meer heb, voorheen 40, nu als ik geluk heb maat 50. Ik kom door de medicijnen gemiddeld 3 kilo per week aan, daar kan ik geen modieuze en passende kleren tegen aankopen. Fingeerde reactie: dat is heel vervelend voor je (overigens heb ik iemand meegemaakt van dichtbij met deze medicijnen, en hoewel je aankomt is zware obesitas echt zelden aan de orde, tenzij een patient zich compleet laat gaan). Dit neemt niet weg dat je goed voor jezelf kunt blijven zorgen. En rekening houden met anderen, ziekte medicijnen e.a. zijn geen reden voor a sociaal gedrag.quote:Doordat ik ’s ochtends lang nodig heb om uit mijn bed te kunnen komen, was zelfs de lunch in het klooster waar ik verbleef, erbij ingeschoten. Gelukkig gaf Moeder Overste me een suikervrije brownie mee, gewikkeld in een servetje. Mijn lichaam doet constant pijn, en ik was blij dat ik eindelijk kon zitten in het vliegtuig, en mijn alternatieve ontbijt kon nuttigen. Het was iid wel hoog tijd, want mijn bloedsuiker was ernstig gedaald- ook die is helemaal van slag door de medicijnen. Mijn toch al pijnlijke lijf past niet meer in de vliegtuigstoel.Je had met jouw gewicht twee stoelen moeten reserveren, ziek of niet ziek. Daarnaast moet je zeker het ontbijt niet overslaan als je ziek bent! En dit al helemaal niet vervangen door brownies. Een gezond evenwichtig dieet lijkt me dan zeer van belang, zet de wekker eerder als je zoveel moeite hebt met opstaan. Zo'n moeder overste zorgt toch wel beter voor haar zieke gasten!?quote:De reis naar Rome is misschien wel een van mijn laatste, een bedevaart, een spirituele retraite. Een van de nonnen had een audientie bij de Heilige Vader geregeld, net voor hij op vredesreis naar het Midden Oosten ging. Ik voelde me geestelijk, en daardoor ook lichamelijk, gesterkt door de retraite en de ontmoeting met de H. Vader.Dat is geweldig fijn voor je. Neemt nog steeds niet weg, dat het vervoersmiddel dat je hebt gekozen, niet voor jouw omvang geschikt bleek te zijn.quote:
Maar zoals alle goede dingen in het leven, ook dit kreeg een einde, nl. toen ik jouw stukje las.
Jij bent toch degene die een penetrante zweetlucht bij zich droeg, stukken spinazie tussen de tanden had, en constant in oren en neus zat te pulken?Denk niet dat ze de ruimte had door jouw omvang om deze bewegingen te maken. Ze had het warm door de beperkte ruimte die ze had, en de benauwde situatie waar ze in zat. Geen deo die dit meer aankon.quote:En die ik, omdat de vliegtuigmaatschappij mij niet de door mij bestelde diabetische maaltijd kon voorzetten, mijn ontbijt heb gegeven? Jij knoeide toch walmend eigeel op je shabby jeans? En je pulkte broodkruimels uit je bh? En je krabde bij voortduring hardhandig op je achterhoofd. Neten? Lekker dan.Je had zelf je eigen maaltijd kunnen meenemen, just in case, je weet hoe dat gaat bij die maatschappijen. Omdat je zoveel bewegingsvrijheid beperkt door jouw omvang, kon ze niet eens normaal zonder knoeien rustig eten.quote:Volgende keer dat ik je zie zal ik degene zijn die tegen je zegt: Oh, nee, loop alsjeblieft door.Dat is prima, als jij maar twee stoelen voor je dikke reet reserveert.quote:P.S. Bovenstaand stukje is gefingeerd. Kijk eerst eens naar jezelf voordat je wat over een ander zegt. Mijn reactie is ook gefingeerd, maar niet minder gemeend. Denk eens na voordat je anderen met jouw overgewicht lastig valt, en anderen laat betalen voor de zitplaats die jij in denkt te mogen nemen.
Dag Laura,
Leuk weer van je te horen. Of beter, bij nader inzien heel wat minder leuk. Ik meen mezelf in je beschrijving te herkennen, en daarom wist ik meteen weer wie je was.
Je inschatting van mijn gewicht is zwaar op de hand, zogezegd. Ik ben me er zeer van bewust dat ik door de Prednisonmedicijnen (die ik moet slikken vanwege mijn ziekte )mijn normale maat niet meer heb, voorheen 40, nu als ik geluk heb maat 50. Ik kom door de medicijnen gemiddeld 3 kilo per week aan, daar kan ik geen modieuze en passende kleren tegen aankopen. Fingeerde reactie: dat is heel vervelend voor je (overigens heb ik iemand meegemaakt van dichtbij met deze medicijnen, en hoewel je aankomt is zware obesitas echt zelden aan de orde, tenzij een patient zich compleet laat gaan). Dit neemt niet weg dat je goed voor jezelf kunt blijven zorgen. En rekening houden met anderen, ziekte medicijnen e.a. zijn geen reden voor a sociaal gedrag.quote:Doordat ik ’s ochtends lang nodig heb om uit mijn bed te kunnen komen, was zelfs de lunch in het klooster waar ik verbleef, erbij ingeschoten. Gelukkig gaf Moeder Overste me een suikervrije brownie mee, gewikkeld in een servetje. Mijn lichaam doet constant pijn, en ik was blij dat ik eindelijk kon zitten in het vliegtuig, en mijn alternatieve ontbijt kon nuttigen. Het was iid wel hoog tijd, want mijn bloedsuiker was ernstig gedaald- ook die is helemaal van slag door de medicijnen. Mijn toch al pijnlijke lijf past niet meer in de vliegtuigstoel.Je had met jouw gewicht twee stoelen moeten reserveren, ziek of niet ziek. Daarnaast moet je zeker het ontbijt niet overslaan als je ziek bent! En dit al helemaal niet vervangen door brownies. Een gezond evenwichtig dieet lijkt me dan zeer van belang, zet de wekker eerder als je zoveel moeite hebt met opstaan. Zo'n moeder overste zorgt toch wel beter voor haar zieke gasten!?quote:De reis naar Rome is misschien wel een van mijn laatste, een bedevaart, een spirituele retraite. Een van de nonnen had een audientie bij de Heilige Vader geregeld, net voor hij op vredesreis naar het Midden Oosten ging. Ik voelde me geestelijk, en daardoor ook lichamelijk, gesterkt door de retraite en de ontmoeting met de H. Vader.Dat is geweldig fijn voor je. Neemt nog steeds niet weg, dat het vervoersmiddel dat je hebt gekozen, niet voor jouw omvang geschikt bleek te zijn.quote:
Maar zoals alle goede dingen in het leven, ook dit kreeg een einde, nl. toen ik jouw stukje las.
Jij bent toch degene die een penetrante zweetlucht bij zich droeg, stukken spinazie tussen de tanden had, en constant in oren en neus zat te pulken?Denk niet dat ze de ruimte had door jouw omvang om deze bewegingen te maken. Ze had het warm door de beperkte ruimte die ze had, en de benauwde situatie waar ze in zat. Geen deo die dit meer aankon.quote:En die ik, omdat de vliegtuigmaatschappij mij niet de door mij bestelde diabetische maaltijd kon voorzetten, mijn ontbijt heb gegeven? Jij knoeide toch walmend eigeel op je shabby jeans? En je pulkte broodkruimels uit je bh? En je krabde bij voortduring hardhandig op je achterhoofd. Neten? Lekker dan.Je had zelf je eigen maaltijd kunnen meenemen, just in case, je weet hoe dat gaat bij die maatschappijen. Omdat je zoveel bewegingsvrijheid beperkt door jouw omvang, kon ze niet eens normaal zonder knoeien rustig eten.quote:Volgende keer dat ik je zie zal ik degene zijn die tegen je zegt: Oh, nee, loop alsjeblieft door.Dat is prima, als jij maar twee stoelen voor je dikke reet reserveert.quote:P.S. Bovenstaand stukje is gefingeerd. Kijk eerst eens naar jezelf voordat je wat over een ander zegt. Mijn reactie is ook gefingeerd, maar niet minder gemeend. Denk eens na voordat je anderen met jouw overgewicht lastig valt, en anderen laat betalen voor de zitplaats die jij in denkt te mogen nemen.
maandag 18 mei 2009 om 12:28
quote:Ganats schreef op 18 mei 2009 @ 12:11:
Dag Laura,
Leuk weer van je te horen. Of beter, bij nader inzien heel wat minder leuk. Ik meen mezelf in je beschrijving te herkennen, en daarom wist ik meteen weer wie je was.
Je inschatting van mijn gewicht is zwaar op de hand, zogezegd. Ik ben me er zeer van bewust dat ik door de Prednisonmedicijnen (die ik moet slikken vanwege mijn ziekte )mijn normale maat niet meer heb, voorheen 40, nu als ik geluk heb maat 50. Ik kom door de medicijnen gemiddeld 3 kilo per week aan, daar kan ik geen modieuze en passende kleren tegen aankopen.
Doordat ik ’s ochtends lang nodig heb om uit mijn bed te kunnen komen, was zelfs de lunch in het klooster waar ik verbleef, erbij ingeschoten. Gelukkig gaf Moeder Overste me een suikervrije brownie mee, gewikkeld in een servetje. Mijn lichaam doet constant pijn, en ik was blij dat ik eindelijk kon zitten in het vliegtuig, en mijn alternatieve ontbijt kon nuttigen. Het was iid wel hoog tijd, want mijn bloedsuiker was ernstig gedaald- ook die is helemaal van slag door de medicijnen. Mijn toch al pijnlijke lijf past niet meer in de vliegtuigstoel.
De reis naar Rome is misschien wel een van mijn laatste, een bedevaart, een spirituele retraite. Een van de nonnen had een audientie bij de Heilige Vader geregeld, net voor hij op vredesreis naar het Midden Oosten ging. Ik voelde me geestelijk, en daardoor ook lichamelijk, gesterkt door de retraite en de ontmoeting met de H. Vader.
Maar zoals alle goede dingen in het leven, ook dit kreeg een einde, nl. toen ik jouw stukje las.
Jij bent toch degene die een penetrante zweetlucht bij zich droeg, stukken spinazie tussen de tanden had, en constant in oren en neus zat te pulken? En die ik, omdat de vliegtuigmaatschappij mij niet de door mij bestelde diabetische maaltijd kon voorzetten, mijn ontbijt heb gegeven? Jij knoeide toch walmend eigeel op je shabby jeans? En je pulkte broodkruimels uit je bh? En je krabde bij voortduring hardhandig op je achterhoofd. Neten? Lekker dan.
Volgende keer dat ik je zie zal ik degene zijn die tegen je zegt: Oh, nee, loop alsjeblieft door.
P.S. Bovenstaand stukje is gefingeerd. Kijk eerst eens naar jezelf voordat je wat over een ander zegt.
.
.
.
Tja...allemaal erg vervelend....maar ze zat niet op jouw stoel.....
.
Dag Laura,
Leuk weer van je te horen. Of beter, bij nader inzien heel wat minder leuk. Ik meen mezelf in je beschrijving te herkennen, en daarom wist ik meteen weer wie je was.
Je inschatting van mijn gewicht is zwaar op de hand, zogezegd. Ik ben me er zeer van bewust dat ik door de Prednisonmedicijnen (die ik moet slikken vanwege mijn ziekte )mijn normale maat niet meer heb, voorheen 40, nu als ik geluk heb maat 50. Ik kom door de medicijnen gemiddeld 3 kilo per week aan, daar kan ik geen modieuze en passende kleren tegen aankopen.
Doordat ik ’s ochtends lang nodig heb om uit mijn bed te kunnen komen, was zelfs de lunch in het klooster waar ik verbleef, erbij ingeschoten. Gelukkig gaf Moeder Overste me een suikervrije brownie mee, gewikkeld in een servetje. Mijn lichaam doet constant pijn, en ik was blij dat ik eindelijk kon zitten in het vliegtuig, en mijn alternatieve ontbijt kon nuttigen. Het was iid wel hoog tijd, want mijn bloedsuiker was ernstig gedaald- ook die is helemaal van slag door de medicijnen. Mijn toch al pijnlijke lijf past niet meer in de vliegtuigstoel.
De reis naar Rome is misschien wel een van mijn laatste, een bedevaart, een spirituele retraite. Een van de nonnen had een audientie bij de Heilige Vader geregeld, net voor hij op vredesreis naar het Midden Oosten ging. Ik voelde me geestelijk, en daardoor ook lichamelijk, gesterkt door de retraite en de ontmoeting met de H. Vader.
Maar zoals alle goede dingen in het leven, ook dit kreeg een einde, nl. toen ik jouw stukje las.
Jij bent toch degene die een penetrante zweetlucht bij zich droeg, stukken spinazie tussen de tanden had, en constant in oren en neus zat te pulken? En die ik, omdat de vliegtuigmaatschappij mij niet de door mij bestelde diabetische maaltijd kon voorzetten, mijn ontbijt heb gegeven? Jij knoeide toch walmend eigeel op je shabby jeans? En je pulkte broodkruimels uit je bh? En je krabde bij voortduring hardhandig op je achterhoofd. Neten? Lekker dan.
Volgende keer dat ik je zie zal ik degene zijn die tegen je zegt: Oh, nee, loop alsjeblieft door.
P.S. Bovenstaand stukje is gefingeerd. Kijk eerst eens naar jezelf voordat je wat over een ander zegt.
.
.
.
Tja...allemaal erg vervelend....maar ze zat niet op jouw stoel.....
.
maandag 18 mei 2009 om 12:29
Rollergirl: erg respectloze reactie vind ik. Mensen! Passtoeltje en / of duidelijke regels! Staat niemand meer voor verrassingen, en hoeven volwassen normaal opgevoede mensen elkaar hopelijk niet meer te beledigen. Die conversatie die altijd neerkomt: 'ik ben zwaar en daar kan ik niets aan doen' waarop wordt geantwoord 'nou en, vast wel en zo niet, dan is dat jouw probleem met je kwabben en je dikke reet' is zo ontzettend doelloos.
maandag 18 mei 2009 om 12:30
quote:misschicken schreef op 18 mei 2009 @ 12:17:
Ganats
Opvallend dat je erom kan lachen, terwijl dit stukje juist alle eventuele vooroordelen, als mensen die al hebben over mensen met overgewicht, hierin worden bevestigd:
- het ligt niet aan mij, maar aan de medicijnen.
- ik werd te laat wakker, het ligt niet aan mij, maar aan mijn ziekte (daar heb je wekkers voor)
- ik kon daardoor niet ontbijten (tuurlijk kon dat wel, je had je alleen verslapen: eigen schuld)
- het ligt aan de vliegmaatschappij, die had mijn ontbijt niet in orde. (altijd zorgen voor alternatieven).
Dit verhaaltje was fictief, maar de 'argumenten' zijn stuk voor stuk te weerleggen.
Ganats
Opvallend dat je erom kan lachen, terwijl dit stukje juist alle eventuele vooroordelen, als mensen die al hebben over mensen met overgewicht, hierin worden bevestigd:
- het ligt niet aan mij, maar aan de medicijnen.
- ik werd te laat wakker, het ligt niet aan mij, maar aan mijn ziekte (daar heb je wekkers voor)
- ik kon daardoor niet ontbijten (tuurlijk kon dat wel, je had je alleen verslapen: eigen schuld)
- het ligt aan de vliegmaatschappij, die had mijn ontbijt niet in orde. (altijd zorgen voor alternatieven).
Dit verhaaltje was fictief, maar de 'argumenten' zijn stuk voor stuk te weerleggen.
maandag 18 mei 2009 om 12:31
quote:Rollergirl schreef op 18 mei 2009 @ 12:30:
[...]
Opvallend dat je erom kan lachen, terwijl dit stukje juist alle eventuele vooroordelen, als mensen die al hebben over mensen met overgewicht, hierin worden bevestigd:
- het ligt niet aan mij, maar aan de medicijnen.
- ik werd te laat wakker, het ligt niet aan mij, maar aan mijn ziekte (daar heb je wekkers voor)
- ik kon daardoor niet ontbijten (tuurlijk kon dat wel, je had je alleen verslapen: eigen schuld)
- het ligt aan de vliegmaatschappij, die had mijn ontbijt niet in orde. (altijd zorgen voor alternatieven).
Dit verhaaltje was fictief, maar de 'argumenten' zijn stuk voor stuk te weerleggen.
Joh schei uit, je gemekker glijdt zo langs me heen.
Ik vond het een vermakelijk stukje, mag zeker niet he? Too bad!
[...]
Opvallend dat je erom kan lachen, terwijl dit stukje juist alle eventuele vooroordelen, als mensen die al hebben over mensen met overgewicht, hierin worden bevestigd:
- het ligt niet aan mij, maar aan de medicijnen.
- ik werd te laat wakker, het ligt niet aan mij, maar aan mijn ziekte (daar heb je wekkers voor)
- ik kon daardoor niet ontbijten (tuurlijk kon dat wel, je had je alleen verslapen: eigen schuld)
- het ligt aan de vliegmaatschappij, die had mijn ontbijt niet in orde. (altijd zorgen voor alternatieven).
Dit verhaaltje was fictief, maar de 'argumenten' zijn stuk voor stuk te weerleggen.
Joh schei uit, je gemekker glijdt zo langs me heen.
Ik vond het een vermakelijk stukje, mag zeker niet he? Too bad!
maandag 18 mei 2009 om 12:33
quote:Mlle_j schreef op 18 mei 2009 @ 12:29:
Rollergirl: erg respectloze reactie vind ik. Mensen! Passtoeltje en / of duidelijke regels! Staat niemand meer voor verrassingen, en hoeven volwassen normaal opgevoede mensen elkaar hopelijk niet meer te beledigen. Die conversatie die altijd neerkomt: 'ik ben zwaar en daar kan ik niets aan doen' waarop wordt geantwoord 'nou en, vast wel en zo niet, dan is dat jouw probleem met je kwabben en je dikke reet' is zo ontzettend doelloos.
Ik vond het verhaaltje net zo respectloos en slappe smoeserig, dan kun je zo'n reactie ook verwachten. Het geleuter over oorzaken is zeker doelloos als het om vliegen gaat, maar ik leuter even mee met alle excuses die mensen weten te verzinnen.
Passtoeltje gaat niet werken vrees ik, duurt allemaal te lang. Afmetingen opgeven en regels eraan verbinden. Dan geef je het personeel ook de middelen om te handelen indien iemand de regels overtreed.
Rollergirl: erg respectloze reactie vind ik. Mensen! Passtoeltje en / of duidelijke regels! Staat niemand meer voor verrassingen, en hoeven volwassen normaal opgevoede mensen elkaar hopelijk niet meer te beledigen. Die conversatie die altijd neerkomt: 'ik ben zwaar en daar kan ik niets aan doen' waarop wordt geantwoord 'nou en, vast wel en zo niet, dan is dat jouw probleem met je kwabben en je dikke reet' is zo ontzettend doelloos.
Ik vond het verhaaltje net zo respectloos en slappe smoeserig, dan kun je zo'n reactie ook verwachten. Het geleuter over oorzaken is zeker doelloos als het om vliegen gaat, maar ik leuter even mee met alle excuses die mensen weten te verzinnen.
Passtoeltje gaat niet werken vrees ik, duurt allemaal te lang. Afmetingen opgeven en regels eraan verbinden. Dan geef je het personeel ook de middelen om te handelen indien iemand de regels overtreed.
maandag 18 mei 2009 om 12:34
Een van mijn beste vriendinnen heeft jaren prednisonkuren gehad, en geloof me, die dikte ziet er heel anders uit dan de dikte van vetzucht. Zo iemand is echt opgeblazen, er lubbert, lilt of kwabt helemaal niets, zo iemand is helemaal bol en strak, als een ballon, niet als een pudding.
Mensen die prednison gebruiken komen doorgaans trouwens niet 80 kilo aan hoor.
Mensen die prednison gebruiken komen doorgaans trouwens niet 80 kilo aan hoor.
maandag 18 mei 2009 om 12:34
quote:misschicken schreef op 18 mei 2009 @ 12:31:
[...]
Joh schei uit, je gemekker glijdt zo langs me heen.
Ik vond het een vermakelijk stukje, mag zeker niet he? Too bad!Mag prima, jammer dat het één grote smoes parade was dat stukje, als je je daarin kunt vinden, dat is prima. Maar dat hele stukje ten spijt, ze past nog steeds niet in die stoel. Of is dat ook heel erg grappig?
[...]
Joh schei uit, je gemekker glijdt zo langs me heen.
Ik vond het een vermakelijk stukje, mag zeker niet he? Too bad!Mag prima, jammer dat het één grote smoes parade was dat stukje, als je je daarin kunt vinden, dat is prima. Maar dat hele stukje ten spijt, ze past nog steeds niet in die stoel. Of is dat ook heel erg grappig?
maandag 18 mei 2009 om 12:36
quote:Ganats schreef op 18 mei 2009 @ 12:11:
P.S. Bovenstaand stukje is gefingeerd. Kijk eerst eens naar jezelf voordat je wat over een ander zegt. [/b]Leuk stukje van je, net zoals het stukje van de TO! Een column móet chargeren, anders is er aan 't hele verhaal toch geen hol aan? Ik snap dus niet dat zovelen over de toon van de OP zeuren. Ik kan er in elk geval smakelijk om lachen en ik heb ook geen maatje 36.
P.S. Bovenstaand stukje is gefingeerd. Kijk eerst eens naar jezelf voordat je wat over een ander zegt. [/b]Leuk stukje van je, net zoals het stukje van de TO! Een column móet chargeren, anders is er aan 't hele verhaal toch geen hol aan? Ik snap dus niet dat zovelen over de toon van de OP zeuren. Ik kan er in elk geval smakelijk om lachen en ik heb ook geen maatje 36.
maandag 18 mei 2009 om 12:38
quote:floor72 schreef op 18 mei 2009 @ 12:23:
Even voor de degenen die termen gebruiken als vies, vet, kwabben, smerig etc....
Wat schep je er voor genoegen in om je zo uit te drukken?
Dat vraag ik me dan weer af.
Enne... heeft die Laura haar snufferd al weer eens laten zien?De termen vies en smerig heb ik niet/nergens gelezen, TO gebruikte het woord kwabben. Denk niet dat dit ging om genoegen scheppen in dit woord, vetkwab is een woord. Hoe wil jij het dan noemen, vetrollen? Klinkt dat beter?
Even voor de degenen die termen gebruiken als vies, vet, kwabben, smerig etc....
Wat schep je er voor genoegen in om je zo uit te drukken?
Dat vraag ik me dan weer af.
Enne... heeft die Laura haar snufferd al weer eens laten zien?De termen vies en smerig heb ik niet/nergens gelezen, TO gebruikte het woord kwabben. Denk niet dat dit ging om genoegen scheppen in dit woord, vetkwab is een woord. Hoe wil jij het dan noemen, vetrollen? Klinkt dat beter?
maandag 18 mei 2009 om 12:39
quote:Feesie schreef op 18 mei 2009 @ 11:52:
Het lijkt me dat in ieder geval luchtvaartmaatschappijen een duidelijk beleid moeten voeren. Zet gewoon in de voorwaarden dat mensen vanaf een bepaald gewicht of omvang twee stoelen moeten reserveren of business class vliegen. Wie dan toch een economy stoeltje reserveert terwijl hij/zij daar overduidelijk niet in past, betaalt ter plekke bij voor een tweede stoel of upgrade naar business. Als de vlucht is volgeboekt, moet je dan dus eventueel een volgende vlucht nemen, dat is dan het risico als je niet correct boekt.
Of zou dit niet mogen ivm discriminatiewetgeving?
Dit is al beleid bij diverse amerikaanse airlines. In de US zal het bepaald geen discriminatie zijn dus, als we bedenken hoe verschrikkelijk ruim hun beleid op dat gebied is.
In Canada daarentegen is het wél discriminatie. Yep. Uitspraak van de rechtbank; voor vluchten binnen Canada dient de airline een zogenaamde 'customer of size' GRATIS een 2e stoel te verschaffen.
Overigens, dat nieuwsbericht over UA is niet helemaal correct. UA had dit beleid al lange tijd, maar gaat het nu meer controleren en toepassen waar men tot op heden het beleid wel had, maar vaak niet tot uitvoer bracht.
Ganats; de reden van overgewicht doet er niet toe. Indien overgewicht dusdanig is dat iemand niet meer fatsoenlijk in 1 stoel past, dan dient men imho gewoon te betalen voor de 2e stoel. Net zo goed als iemand die om medische redenen liggend dient te vliegen mag betalen voor resp. 3 tot een meervoud van dat aantal stoelen.
En heel eerlijk, gaat het er bij mij niet helemaal in dat je door prednisongebruik van maat 40 naar 50 móet opblazen. Been there done that, prednisongebruik. Niet dat het er overigens toe doet, want zoals gezegd draait het voor mij persoonlijk uiteindelijk om het aantal stoelen dat bezet gehouden wordt, ongeacht reden.
Het lijkt me dat in ieder geval luchtvaartmaatschappijen een duidelijk beleid moeten voeren. Zet gewoon in de voorwaarden dat mensen vanaf een bepaald gewicht of omvang twee stoelen moeten reserveren of business class vliegen. Wie dan toch een economy stoeltje reserveert terwijl hij/zij daar overduidelijk niet in past, betaalt ter plekke bij voor een tweede stoel of upgrade naar business. Als de vlucht is volgeboekt, moet je dan dus eventueel een volgende vlucht nemen, dat is dan het risico als je niet correct boekt.
Of zou dit niet mogen ivm discriminatiewetgeving?
Dit is al beleid bij diverse amerikaanse airlines. In de US zal het bepaald geen discriminatie zijn dus, als we bedenken hoe verschrikkelijk ruim hun beleid op dat gebied is.
In Canada daarentegen is het wél discriminatie. Yep. Uitspraak van de rechtbank; voor vluchten binnen Canada dient de airline een zogenaamde 'customer of size' GRATIS een 2e stoel te verschaffen.
Overigens, dat nieuwsbericht over UA is niet helemaal correct. UA had dit beleid al lange tijd, maar gaat het nu meer controleren en toepassen waar men tot op heden het beleid wel had, maar vaak niet tot uitvoer bracht.
Ganats; de reden van overgewicht doet er niet toe. Indien overgewicht dusdanig is dat iemand niet meer fatsoenlijk in 1 stoel past, dan dient men imho gewoon te betalen voor de 2e stoel. Net zo goed als iemand die om medische redenen liggend dient te vliegen mag betalen voor resp. 3 tot een meervoud van dat aantal stoelen.
En heel eerlijk, gaat het er bij mij niet helemaal in dat je door prednisongebruik van maat 40 naar 50 móet opblazen. Been there done that, prednisongebruik. Niet dat het er overigens toe doet, want zoals gezegd draait het voor mij persoonlijk uiteindelijk om het aantal stoelen dat bezet gehouden wordt, ongeacht reden.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 18 mei 2009 om 12:43
maandag 18 mei 2009 om 12:43
quote:duffie_1 schreef op 18 mei 2009 @ 12:40:
de wereld is dus blijkbaar alleen voor mensen die "perfect" zijnWelnee! Het is niet mijn zaak of iemand dun, dik, lang, klein of wat dan ook is. Zal me allemaal een zorg zijn. Wat voor mij wél een probleem is, is als die persoon de zitplaats waar ik voor betaald heb, (al dan niet gedeeltelijk) in beslag neemt. Dan mag je wat mij betreft een ultra-slanke Miss World zijn, maar ook in dat geval zal ik er iemand van de cabin-crew bij roepen en een oplossing verwachten.
de wereld is dus blijkbaar alleen voor mensen die "perfect" zijnWelnee! Het is niet mijn zaak of iemand dun, dik, lang, klein of wat dan ook is. Zal me allemaal een zorg zijn. Wat voor mij wél een probleem is, is als die persoon de zitplaats waar ik voor betaald heb, (al dan niet gedeeltelijk) in beslag neemt. Dan mag je wat mij betreft een ultra-slanke Miss World zijn, maar ook in dat geval zal ik er iemand van de cabin-crew bij roepen en een oplossing verwachten.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 18 mei 2009 om 12:45
quote:duffie_1 schreef op 18 mei 2009 @ 12:40:
de wereld is dus blijkbaar alleen voor mensen die "perfect" zijnDoe niet zo kleinzielig! Dit is dus precies dat slachtofferige wat gehekeld wordt. Meid/kerel al weeg je 300 kilo. Als jij dat fijn vindt, moet je zelf weten (en zelf de medische kosten daarvan betalen). Maar als je gaat reizen, kun je niet eisen dat je op de plaats van een ander mag gaan zitten, zonder te betalen.
de wereld is dus blijkbaar alleen voor mensen die "perfect" zijnDoe niet zo kleinzielig! Dit is dus precies dat slachtofferige wat gehekeld wordt. Meid/kerel al weeg je 300 kilo. Als jij dat fijn vindt, moet je zelf weten (en zelf de medische kosten daarvan betalen). Maar als je gaat reizen, kun je niet eisen dat je op de plaats van een ander mag gaan zitten, zonder te betalen.
