Overig
alle pijlers
Oplichter op Utrecht C.S.
zondag 11 januari 2009 om 11:19
Onlangs was ik op het taxi platform van Utrecht C.S. (moest ff iemand ophalen). Komt een man naar me toe (zag er netjes uit, type net afgestudeerd en nu een baan zeg maar).
Heel verhaal; het kwam er op neer dat hij door een vriend naar het station was gebracht maar zijn jasje met geld, papieren en mobieltje in de auto had laten liggen.
En hij moest naar Hoogeveen dus of ik hem 18,70 kon lenen.
Nou hebben mijn ouders mij geleerd dat je mensen in nood gewoon moet helpen dus ik ben daar wel toe geneigd.
Maar ik ben ook niet helemaal gek en weet dat er oplichters rondlopen. Ik vroeg hem dus om zijn gegevens (NAW en telno) op een briefje te schrijven, dat deed hij.
Toen zei ik: "OK vriend, je krijgt 20 euro van me en die maak je weer netjes aan mij over als je thuis bent. MAAR: eerst ga ik een foto van je maken met mijn mobieltje. Als je de boel belazert staat die foto morgen op GeenStijl.
En ik ga even jouw mobieltje bellen om te luisteren naar je voicemail. Daarna kan je die 20 euro krijgen "
Heel vreemd: toen kreeg hij opeens enorme haast. Die 20 euro hoefde hij niet meer en hij ging er als een speer vandoor.
Het telefoonnummer heb ik nog gebeld maar (goh ..) het bleek niet te bestaan.
Heel verhaal; het kwam er op neer dat hij door een vriend naar het station was gebracht maar zijn jasje met geld, papieren en mobieltje in de auto had laten liggen.
En hij moest naar Hoogeveen dus of ik hem 18,70 kon lenen.
Nou hebben mijn ouders mij geleerd dat je mensen in nood gewoon moet helpen dus ik ben daar wel toe geneigd.
Maar ik ben ook niet helemaal gek en weet dat er oplichters rondlopen. Ik vroeg hem dus om zijn gegevens (NAW en telno) op een briefje te schrijven, dat deed hij.
Toen zei ik: "OK vriend, je krijgt 20 euro van me en die maak je weer netjes aan mij over als je thuis bent. MAAR: eerst ga ik een foto van je maken met mijn mobieltje. Als je de boel belazert staat die foto morgen op GeenStijl.
En ik ga even jouw mobieltje bellen om te luisteren naar je voicemail. Daarna kan je die 20 euro krijgen "
Heel vreemd: toen kreeg hij opeens enorme haast. Die 20 euro hoefde hij niet meer en hij ging er als een speer vandoor.
Het telefoonnummer heb ik nog gebeld maar (goh ..) het bleek niet te bestaan.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
zondag 11 januari 2009 om 18:32
Goeie actie hoor donkeyshot......
Toen ik nog in de zaak van mijn moeder werkte kwamen er ook vaak mensen die wat wilden verkopen,op een keer kwam er ook een keurige man die verkocht wenskaarten en de opbrengst was voor een kinderboerderij voor geestelijk gehandicapten.
Moest er 10 euro oid voor betalen,voor een paar lelleke kaarten maar goed,het was een goed doel dacht ik,tot er een dag later een waarschuwing in het plaatselijke sufferdje stond om er vooral niet in te stinken,toen baalde ik wel hoor...
Toen ik nog in de zaak van mijn moeder werkte kwamen er ook vaak mensen die wat wilden verkopen,op een keer kwam er ook een keurige man die verkocht wenskaarten en de opbrengst was voor een kinderboerderij voor geestelijk gehandicapten.
Moest er 10 euro oid voor betalen,voor een paar lelleke kaarten maar goed,het was een goed doel dacht ik,tot er een dag later een waarschuwing in het plaatselijke sufferdje stond om er vooral niet in te stinken,toen baalde ik wel hoor...
zondag 11 januari 2009 om 21:08
quote:HoiPippiLangkous schreef op 11 januari 2009 @ 13:58:
[...]
Moet je ze eens horen als je een keer abonnement bent vergeten of als er een bejaarde met kortingspas de trein van 08:58 neemt.
En dat vindt ik dus soms oplichters. Bejaarden die onder het mom 'ik ben oud, dus....' dingen voor elkaar proberen te krijgen. Heb inderdaad in de trein eens een conversatie gehoord van een wat ouder stel dat een trein van iets voor negen had genomen. Ze zeiden tegen de conducteur dat ze echt niet wisten dat het niet mocht. En toen hij wegwas: "zo, dat hebben we weer mooi uitgespaard, deze keer".
Of een wat oudere dame die moeilijk lopend de bus instapt, een plaatsje opeist, terwijl ik haar toen ze uitgestapt was, iets verderop kwiek zag doorstappen.
(ik sta overigens altijd op voor ouderen, dus ik vind het helemaal niet erg dat ze wil zitten, maar maak er dan niet zo'n drama van...)
[...]
Moet je ze eens horen als je een keer abonnement bent vergeten of als er een bejaarde met kortingspas de trein van 08:58 neemt.
En dat vindt ik dus soms oplichters. Bejaarden die onder het mom 'ik ben oud, dus....' dingen voor elkaar proberen te krijgen. Heb inderdaad in de trein eens een conversatie gehoord van een wat ouder stel dat een trein van iets voor negen had genomen. Ze zeiden tegen de conducteur dat ze echt niet wisten dat het niet mocht. En toen hij wegwas: "zo, dat hebben we weer mooi uitgespaard, deze keer".
Of een wat oudere dame die moeilijk lopend de bus instapt, een plaatsje opeist, terwijl ik haar toen ze uitgestapt was, iets verderop kwiek zag doorstappen.
(ik sta overigens altijd op voor ouderen, dus ik vind het helemaal niet erg dat ze wil zitten, maar maak er dan niet zo'n drama van...)
zondag 11 januari 2009 om 21:16
Goed opgelost DS. Ik ben zo'n pluisje dat het waarschijnlijk gewoon gegeven had trouwens...
(Maar ik zal jouw verhaal indachtig houden als het ooit voorkomt )
Ik geef altijd mijn plek aan bejaarden...tenzij ze voordat ik de kans krijg het aan te bieden die plek brutaal opeisen...dan kunnen ze de spreekwoordelijke schijt krijgen. Weleens meegemaakt dat een oudere "dame" mijn oudste dochter aan dr arm van dr stoel wou trekken en erbij opmerkte dat ze wel zelf op had mogen staan. Mijn dochter was toen een jaar of 6. Na wat woorden van mij besloot oudere "dame" dat het een beter plan was om mijn dochter los te laten en snel naar de achterkant van de bus te lopen. Grrrr
(Maar ik zal jouw verhaal indachtig houden als het ooit voorkomt )
Ik geef altijd mijn plek aan bejaarden...tenzij ze voordat ik de kans krijg het aan te bieden die plek brutaal opeisen...dan kunnen ze de spreekwoordelijke schijt krijgen. Weleens meegemaakt dat een oudere "dame" mijn oudste dochter aan dr arm van dr stoel wou trekken en erbij opmerkte dat ze wel zelf op had mogen staan. Mijn dochter was toen een jaar of 6. Na wat woorden van mij besloot oudere "dame" dat het een beter plan was om mijn dochter los te laten en snel naar de achterkant van de bus te lopen. Grrrr
zondag 11 januari 2009 om 21:21
quote:Eowynn_ schreef op 11 januari 2009 @ 14:32:
Er was er hier ook 1 die vroeg standaard om 50cent om te bellen, altijd bij het station. Toen de euro kwam werd dat opeens een euro En van al dat geld had hij alláng een mobieltje kunnen kopen En vervolgens moet ie overal 10 euro vragen voor beltegoed
Er was er hier ook 1 die vroeg standaard om 50cent om te bellen, altijd bij het station. Toen de euro kwam werd dat opeens een euro En van al dat geld had hij alláng een mobieltje kunnen kopen En vervolgens moet ie overal 10 euro vragen voor beltegoed
zondag 11 januari 2009 om 22:36
zondag 11 januari 2009 om 22:40
maandag 12 januari 2009 om 08:45
Ach Leo, iemand doet dat toch niet voor niets? Ook al loopt ie in een strak pak, dat zegt toch niet zoveel.
En dat ie er dan een heel verhaal omheem verzint, voor mij hoeft dat niet, maar ik ga 'm daar ook niet op veroordelen. Bedelen lijkt me vreselijk, moet ik me dan druk maken of ie de waarheid verteld?
Het is heelw at anders als het gaat om mensen die in (redelijk) normale omstandigheden verkeren)
En dat ie er dan een heel verhaal omheem verzint, voor mij hoeft dat niet, maar ik ga 'm daar ook niet op veroordelen. Bedelen lijkt me vreselijk, moet ik me dan druk maken of ie de waarheid verteld?
Het is heelw at anders als het gaat om mensen die in (redelijk) normale omstandigheden verkeren)
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 12 januari 2009 om 08:56
Ik veroordeel iemand die mij zo'n verhaal vertelt ook niet, zelf weten, vrije keus zo'n leven, van mij hoeft het niet, ik ga ze alleen geen geld geven. Daarom vind ik de DLK een goed idee, omdat men dan nog een vorm van arbeid verricht.
Hoewel drugsverslaving op een bepaald moment een ziekte is, vind ik het niet zielig. Daarvoor ken (of kende) ik te veel drugsgebruikers (of anderszins verslaafden). Ik werkte in een jeugdherberg en daar miechelde het er van. Hard volkje, nietsontziend ook, ik ben genezen.
Hoewel drugsverslaving op een bepaald moment een ziekte is, vind ik het niet zielig. Daarvoor ken (of kende) ik te veel drugsgebruikers (of anderszins verslaafden). Ik werkte in een jeugdherberg en daar miechelde het er van. Hard volkje, nietsontziend ook, ik ben genezen.
maandag 12 januari 2009 om 09:02
Slimme reactie dc, was er zelf niet opgekomen en zal dat denk ik niet gedurfd hebben.
Hoewel er in de zeer drukke metro ooit eens iemand mijn rugzak probeerde open te maken. Heb helemaal volgens mijn instinkt me gewoon omgedraaid en degene die achter me stond een klap in zijn gezicht verkocht. Hij holde gelijk uit de metro (was bij een halte natuurlijk) dus ik denk dat ik wel goed zat. Toch blijf ik me weleens afvragen wat er gebeurd was als ik een onschuldige een klap had gegeven of een verkeerde dief tegen kwam die een mes tussen mijn ribben stak. Zal het nu niet meer zo snel doen denk ik.
Ik las net van iemand over een rijmende dichter. Is dat bij rotterdam? Wij kwamen hem regelmatig tegen en gaven hem ook regelmatig wat. Op een avond/nacht ziet hij ons in de metro en verteld dat hij die dag echt geen zin in dichten had. Was een dag met emotionele waarde voor hem vertelde hij en dat hij het niet meer kon al dat dichten. Hebben hem uiteraard ook die dag wat gegeven.
Bovendien haddden mijn moeder en ik een speciale band met de straatkrantverkoper. Eerst stond er een vrouw waar we contact mee hadden (lees praatje maken, krantje kopen, voornamelijk luisteren, broodje geven enz) Op een dag stond er ineens een man, bleek de man van de vrouw te zien, vrouw was ernstig ziek. Contact met die man opgebouwd.
Na een tijd is mijn moeder plotseling overleden. Volgende dag sprak de straatkrant verkoper me aan en vroeg me om aan mijn moeder door te geven dat hij en zijn gezin het land uit waren gezet en dat ze weer terug moesten naar land van herkomst (tranen in mijn ogen om zijn verhaal) Toen ik hem vertelde dat ik dat niet door kon vertellen omdat mijn moeder net was overleden kreeg hij tranen in zijn ogen om mijn verhaal. Elkaar veel sterkte gewenst en een knufel gegeven. Werd overigens gade geslagen door een zeer verwarde schoonmoeder.
Hoewel er in de zeer drukke metro ooit eens iemand mijn rugzak probeerde open te maken. Heb helemaal volgens mijn instinkt me gewoon omgedraaid en degene die achter me stond een klap in zijn gezicht verkocht. Hij holde gelijk uit de metro (was bij een halte natuurlijk) dus ik denk dat ik wel goed zat. Toch blijf ik me weleens afvragen wat er gebeurd was als ik een onschuldige een klap had gegeven of een verkeerde dief tegen kwam die een mes tussen mijn ribben stak. Zal het nu niet meer zo snel doen denk ik.
Ik las net van iemand over een rijmende dichter. Is dat bij rotterdam? Wij kwamen hem regelmatig tegen en gaven hem ook regelmatig wat. Op een avond/nacht ziet hij ons in de metro en verteld dat hij die dag echt geen zin in dichten had. Was een dag met emotionele waarde voor hem vertelde hij en dat hij het niet meer kon al dat dichten. Hebben hem uiteraard ook die dag wat gegeven.
Bovendien haddden mijn moeder en ik een speciale band met de straatkrantverkoper. Eerst stond er een vrouw waar we contact mee hadden (lees praatje maken, krantje kopen, voornamelijk luisteren, broodje geven enz) Op een dag stond er ineens een man, bleek de man van de vrouw te zien, vrouw was ernstig ziek. Contact met die man opgebouwd.
Na een tijd is mijn moeder plotseling overleden. Volgende dag sprak de straatkrant verkoper me aan en vroeg me om aan mijn moeder door te geven dat hij en zijn gezin het land uit waren gezet en dat ze weer terug moesten naar land van herkomst (tranen in mijn ogen om zijn verhaal) Toen ik hem vertelde dat ik dat niet door kon vertellen omdat mijn moeder net was overleden kreeg hij tranen in zijn ogen om mijn verhaal. Elkaar veel sterkte gewenst en een knufel gegeven. Werd overigens gade geslagen door een zeer verwarde schoonmoeder.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 12 januari 2009 om 09:04
maandag 12 januari 2009 om 09:08
Tegenwoordig geef ik soms iets, soms niks...Een beetje net hoe de wind staat (hmmm dat kinkt wel ruggegraatloos....
) en mijn financieen ervoor staan. "Rot op" zeg ik dan weer nietzo snel. Meer iets als "Sorry vandaag niet" en loop door. Gewoon een praatje maken vind ik dan weer 'eng'. Niet dat ik vrees voor iets ergs, maar gewoon, dan denk ik "Zo'n zwerver zit toch ook niet op een praaatje van me te wachten?"
Ik verwacht inderdaad ook van bedelaars en zwervers niet dat ze het op de spaarrekening zetten. Als ik iemand wat geef, dan mogen ze ook zelf weten wat ze ervoor doen.
Toen ik nog rookte werd ik wel gek van mensen die op straat om een sigaretje vroegen (soms ook jonge kids!). Mijn favoriete antwoord was "Sorry maar ik rook niet" (met de peuk nog in mijn mond of hand), maar dat was eigenlijk vooral omdat ik dat zelf grappig vond om te zeggen. (Ja het is flauw, maar ik mog het graag doen)
Ik vond het ook interessant dat toen ik nog in A'dam woonde er zovéél daklozenkrant verkopers waren. In de zin dat ik me verbaas, ik erger me er niet aan. Ook sommige kopers (en nu hoop ik maar dat ik nu geen mensen voor hen benen schop). Bij mijn oude buurtje leek het wel stoer om te doen alsof je een enorm innige band met je daklozenkrantverkoper had. De ene buurtmiep jubelde nog harder hoe leuk Japie wel niet was dan de ander kon niet genoeg benadrukken hoe leuke kletspraatjes ze altijd met hem had. Ik weet niet, maar het klonk net alsof Japie daarmee een 'projectje' (in plaats van een mens) werd (terwijl heus niemand hem thuis op de koffie vroeg). Ik vond dat ge-etaleer van goeddoenerij in ieder geval tenenkrommend. Joh, koop gewoon zo'n krantje en maak er niet meer van dan het is.
) en mijn financieen ervoor staan. "Rot op" zeg ik dan weer nietzo snel. Meer iets als "Sorry vandaag niet" en loop door. Gewoon een praatje maken vind ik dan weer 'eng'. Niet dat ik vrees voor iets ergs, maar gewoon, dan denk ik "Zo'n zwerver zit toch ook niet op een praaatje van me te wachten?"Ik verwacht inderdaad ook van bedelaars en zwervers niet dat ze het op de spaarrekening zetten. Als ik iemand wat geef, dan mogen ze ook zelf weten wat ze ervoor doen.
Toen ik nog rookte werd ik wel gek van mensen die op straat om een sigaretje vroegen (soms ook jonge kids!). Mijn favoriete antwoord was "Sorry maar ik rook niet" (met de peuk nog in mijn mond of hand), maar dat was eigenlijk vooral omdat ik dat zelf grappig vond om te zeggen. (Ja het is flauw, maar ik mog het graag doen)
Ik vond het ook interessant dat toen ik nog in A'dam woonde er zovéél daklozenkrant verkopers waren. In de zin dat ik me verbaas, ik erger me er niet aan. Ook sommige kopers (en nu hoop ik maar dat ik nu geen mensen voor hen benen schop). Bij mijn oude buurtje leek het wel stoer om te doen alsof je een enorm innige band met je daklozenkrantverkoper had. De ene buurtmiep jubelde nog harder hoe leuk Japie wel niet was dan de ander kon niet genoeg benadrukken hoe leuke kletspraatjes ze altijd met hem had. Ik weet niet, maar het klonk net alsof Japie daarmee een 'projectje' (in plaats van een mens) werd (terwijl heus niemand hem thuis op de koffie vroeg). Ik vond dat ge-etaleer van goeddoenerij in ieder geval tenenkrommend. Joh, koop gewoon zo'n krantje en maak er niet meer van dan het is.
maandag 12 januari 2009 om 09:11
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 12 januari 2009 @ 09:02:
Bovendien haddden mijn moeder en ik een speciale band met de straatkrantverkoper. Eerst stond er een vrouw waar we contact mee hadden (lees praatje maken, krantje kopen, voornamelijk luisteren, broodje geven enz) Op een dag stond er ineens een man, bleek de man van de vrouw te zien, vrouw was ernstig ziek. Contact met die man opgebouwd.
Na een tijd is mijn moeder plotseling overleden. Volgende dag sprak de straatkrant verkoper me aan en vroeg me om aan mijn moeder door te geven dat hij en zijn gezin het land uit waren gezet en dat ze weer terug moesten naar land van herkomst (tranen in mijn ogen om zijn verhaal) Toen ik hem vertelde dat ik dat niet door kon vertellen omdat mijn moeder net was overleden kreeg hij tranen in zijn ogen om mijn verhaal. Elkaar veel sterkte gewenst en een knufel gegeven. Werd overigens gade geslagen door een zeer verwarde schoonmoeder.Oeps, zie nu net deze posting terwijl ik net een relaas heb gegeven over kopers van de daklozenkrant. Mijn posting was dus algemeen en niet per se om lullig op jouw verhaal te reageren.
Bovendien haddden mijn moeder en ik een speciale band met de straatkrantverkoper. Eerst stond er een vrouw waar we contact mee hadden (lees praatje maken, krantje kopen, voornamelijk luisteren, broodje geven enz) Op een dag stond er ineens een man, bleek de man van de vrouw te zien, vrouw was ernstig ziek. Contact met die man opgebouwd.
Na een tijd is mijn moeder plotseling overleden. Volgende dag sprak de straatkrant verkoper me aan en vroeg me om aan mijn moeder door te geven dat hij en zijn gezin het land uit waren gezet en dat ze weer terug moesten naar land van herkomst (tranen in mijn ogen om zijn verhaal) Toen ik hem vertelde dat ik dat niet door kon vertellen omdat mijn moeder net was overleden kreeg hij tranen in zijn ogen om mijn verhaal. Elkaar veel sterkte gewenst en een knufel gegeven. Werd overigens gade geslagen door een zeer verwarde schoonmoeder.Oeps, zie nu net deze posting terwijl ik net een relaas heb gegeven over kopers van de daklozenkrant. Mijn posting was dus algemeen en niet per se om lullig op jouw verhaal te reageren.
zaterdag 17 januari 2009 om 22:53
Ik ben zelf vroeger verslaafd geweest maar heb nooit gebedeltof opgelicht.Voor bedelen moet je je ook behoorlijk naar beneden halen om over die drempel heen tegaan(schaamte) om een ander geld tevragen.Mijn moeder was bang dat ik zo zou worden als in het boek "de moeder van David S"- die jongen stal van zijn moeder en persde haar af-echt afschuwelijk-
Ik wilde even reageren omdat verslaafden lang niet altijd junkie streken uithalen en verrot zijn.Het zijn over het algemeen hele gevoelige mensen die opeen bepaald moment in hun leven met drugs en/of verkeerde mensen in aanraking zijn gekomen,niemand kiest hier bewust voor om in zulke ellendige omstandigheden televen.Het woord zegt het al verslaafd=slaaf zijn van...dat wil niemand toch?
Ik ben er al jaren vanaf al bezoek ik nogsteeds de Buitenveldertgroep(zelfhulpgroep bijeenkomst 1x per week) en haal daar nog een bepaalde steun uit.Zo zie jemaar het kan ook anders...
Ik wilde even reageren omdat verslaafden lang niet altijd junkie streken uithalen en verrot zijn.Het zijn over het algemeen hele gevoelige mensen die opeen bepaald moment in hun leven met drugs en/of verkeerde mensen in aanraking zijn gekomen,niemand kiest hier bewust voor om in zulke ellendige omstandigheden televen.Het woord zegt het al verslaafd=slaaf zijn van...dat wil niemand toch?
Ik ben er al jaren vanaf al bezoek ik nogsteeds de Buitenveldertgroep(zelfhulpgroep bijeenkomst 1x per week) en haal daar nog een bepaalde steun uit.Zo zie jemaar het kan ook anders...
zondag 18 januari 2009 om 16:04
" Door wie wordt dat afgeraden?
Door jou? Zo niet door wie dan wel? Namen graag.
Niet door een daklozenkrantdistrubuteur die ik ken tenminste."
Onder andere hier:
http://www.zmagazine.nl/06/kranten.php
Een gift maakt meer kapot dan u lief is
Je ziet hem al staan. Het krantje hoef je niet zozeer te hebben, maar je wilt wel helpen. Je besluit om de straatkrantverkoper zomaar wat geld te geven. Want dat voelt goed. Komt dit scenario u bekend voor? Als het antwoord ‘ja’ luidt, dan moet u weten dat uw gift de toekomst van de straatkrant in gevaar brengt. En daarmee het principe ‘help de dakloze zichzelf helpen’. Straatkranten krijgen namelijk in de regel geen cent subsidie. De kosten worden betaald uit de verkoop van het blad. Dat gaat maar net, en soms net niet. Wat dat betekent? Simpel, als u het blad niet koopt, gaat het failliet. Want elke keer dat u geld geeft en de krant niet afneemt, dalen de verkoopcijfers en stijgen de kosten. U mag natuurlijk altijd meer geld geven dan de verkoopprijs, maar vergeet nooit om een krant mee te nemen. Zaken zijn zaken. En de laatste die u dat kwalijk zal nemen is de straatkrantverkoper.
en hier http://lion.arvixe.com/~hsn/index.php?p ... tentid=297
Wist u dat…
Geld geven aan een verkoper en de krant niet afnemen een gevaar vormt voor het voortbestaan Haags Straatnieuws? Als de krant niet wordt gekocht, daalt de oplage en dit zou het einde kunnen betekenen van Haags Straatnieuws.
Door jou? Zo niet door wie dan wel? Namen graag.
Niet door een daklozenkrantdistrubuteur die ik ken tenminste."
Onder andere hier:
http://www.zmagazine.nl/06/kranten.php
Een gift maakt meer kapot dan u lief is
Je ziet hem al staan. Het krantje hoef je niet zozeer te hebben, maar je wilt wel helpen. Je besluit om de straatkrantverkoper zomaar wat geld te geven. Want dat voelt goed. Komt dit scenario u bekend voor? Als het antwoord ‘ja’ luidt, dan moet u weten dat uw gift de toekomst van de straatkrant in gevaar brengt. En daarmee het principe ‘help de dakloze zichzelf helpen’. Straatkranten krijgen namelijk in de regel geen cent subsidie. De kosten worden betaald uit de verkoop van het blad. Dat gaat maar net, en soms net niet. Wat dat betekent? Simpel, als u het blad niet koopt, gaat het failliet. Want elke keer dat u geld geeft en de krant niet afneemt, dalen de verkoopcijfers en stijgen de kosten. U mag natuurlijk altijd meer geld geven dan de verkoopprijs, maar vergeet nooit om een krant mee te nemen. Zaken zijn zaken. En de laatste die u dat kwalijk zal nemen is de straatkrantverkoper.
en hier http://lion.arvixe.com/~hsn/index.php?p ... tentid=297
Wist u dat…
Geld geven aan een verkoper en de krant niet afnemen een gevaar vormt voor het voortbestaan Haags Straatnieuws? Als de krant niet wordt gekocht, daalt de oplage en dit zou het einde kunnen betekenen van Haags Straatnieuws.
zondag 18 januari 2009 om 16:39
Weten we dat ook weer.
Ik doe het niet meer.
Op AT5 vond de distributeur het een tijdje geleden nog een 'sympathiek gebaar' als mensen hun karrenmunt aan de verkoper gaven in plaats van een krant te kopen (ik wil die krant namelijk niet hebben). Maar als dat het einde van de krant in luidt dan hou ik er natuurlijk direct mee op.
Ik doe het niet meer.
Op AT5 vond de distributeur het een tijdje geleden nog een 'sympathiek gebaar' als mensen hun karrenmunt aan de verkoper gaven in plaats van een krant te kopen (ik wil die krant namelijk niet hebben). Maar als dat het einde van de krant in luidt dan hou ik er natuurlijk direct mee op.
Deze tip ga ik onthouden
zondag 25 januari 2009 om 15:39
quote:ossiepossie schreef op 18 januari 2009 @ 20:37:
Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Als een verkoper normaal 10 kranten inkoopt maar ze nooit verkoopt omdat iedereen hem zo wat geld toestopt, koopt hij de volgende keer natuurlijk minder kranten in.
Toen ik nog in Amsterdam woonde, vlakbij een distributiepunt voor de daklozenkrant, werd er op een voorlichtingsbijeenkomst voor de buurt gesproken over de inhoud van de krant, dat lezers 'm slecht vonden en dat ze daarom de krant niet kochten maar wel (bijvoorbeeld) hun winkelwagenmunt aan de verkopers gaven. Dat was toen nog prima, dat werd toen gezien als een sympathiek gebaar en aan de slechte inhoud van de krant zou worden gewerkt.
Helaas is dat nooit gebeurd in de afgelopen jaren, het is nog steeds een waardeloze krant en meer mensen hebben er dus geen zin in maar willen het project wel steunen en daarom gaat het nu naar de ratsmodee. Niet omdat mensen én die krant willen hebben én het doel zo goed vinden maar omdat ze alleen het doel willen steunen en de krant niet te lezen vinden. Daarom doen nu de goedbedoelde gaven de daklozenkrant de das om. Ironisch eigenlijk.
Maar ik geef niks meer nu, want die krant wil ik in ieder geval ook niet hebben.
Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Als een verkoper normaal 10 kranten inkoopt maar ze nooit verkoopt omdat iedereen hem zo wat geld toestopt, koopt hij de volgende keer natuurlijk minder kranten in.
Toen ik nog in Amsterdam woonde, vlakbij een distributiepunt voor de daklozenkrant, werd er op een voorlichtingsbijeenkomst voor de buurt gesproken over de inhoud van de krant, dat lezers 'm slecht vonden en dat ze daarom de krant niet kochten maar wel (bijvoorbeeld) hun winkelwagenmunt aan de verkopers gaven. Dat was toen nog prima, dat werd toen gezien als een sympathiek gebaar en aan de slechte inhoud van de krant zou worden gewerkt.
Helaas is dat nooit gebeurd in de afgelopen jaren, het is nog steeds een waardeloze krant en meer mensen hebben er dus geen zin in maar willen het project wel steunen en daarom gaat het nu naar de ratsmodee. Niet omdat mensen én die krant willen hebben én het doel zo goed vinden maar omdat ze alleen het doel willen steunen en de krant niet te lezen vinden. Daarom doen nu de goedbedoelde gaven de daklozenkrant de das om. Ironisch eigenlijk.
Maar ik geef niks meer nu, want die krant wil ik in ieder geval ook niet hebben.
zondag 25 januari 2009 om 17:56
Ik geef alleen als ik zelf goed in het geld zit. Anders glimlach ik gewoon. Ooit weleens aan een man (terwijl ik mijn peuk stond te paffen) van het Leger des Heils paar euro gegeven en een leuk gesprekje met 'm gehad. Sigaretten bietsen aan centraal station gebeurt ook veel, ik geef wel maar geen geld.
Dat conducteurs altijd begripvol zijn is niet helemaal waar. Ik heb eens een boete van 50 euro bovenop het treinkaartje (Schiphol-Brussel) mogen betalen terwijl ik in de veronderstelling was dat je, net als in Belgie, het kaartje aan boord kon kopen. Ik had 24 uur gereisd uit Latijns-Amerika en ik was kapot, kon nog net een trein halen en was echt ter goeder trouw. Die klootzak was onvermurwbaar.
Ik ben eens overvallen in Madrid en toen ik terugkwam, reden de treinen niet. Die aasgieren van een taxichauffeurs konden vragen wat ze wilden. Het was middernacht en er was niemand, 1 taxichauffeur, een jongen en ik uitgezonderd. Hij vroeg 30 euro, ik had niet eens een cent, maar die jongen gaf me 30 euro en z'n rekeningnummer. Hij zou het wel zien, zei 'ie. Da's dan weer superaardig.
Ik vind het wel erg voor junks en zwervers. Je moet een hoop schaamte hebben overwonnen om en plein publique te showen hoe vreselijk kut je leeft, smerig eruitziet, enzovoorts. Dat houden mensen liever binnen hun eigen sfeer. Meeste zwervers sporen psychisch niet, misschien zelfs eens zo kapot geweest van iets (dood van een dierbare bijvoorbeeld) dat alles finaal is geknapt binnen die mensen. Vaak spreken mensen die zwervers veroordelen (zoals vroegah mijn uberchristelijke vriendinnetjes) uit een enorme luxepositie.
Dat conducteurs altijd begripvol zijn is niet helemaal waar. Ik heb eens een boete van 50 euro bovenop het treinkaartje (Schiphol-Brussel) mogen betalen terwijl ik in de veronderstelling was dat je, net als in Belgie, het kaartje aan boord kon kopen. Ik had 24 uur gereisd uit Latijns-Amerika en ik was kapot, kon nog net een trein halen en was echt ter goeder trouw. Die klootzak was onvermurwbaar.
Ik ben eens overvallen in Madrid en toen ik terugkwam, reden de treinen niet. Die aasgieren van een taxichauffeurs konden vragen wat ze wilden. Het was middernacht en er was niemand, 1 taxichauffeur, een jongen en ik uitgezonderd. Hij vroeg 30 euro, ik had niet eens een cent, maar die jongen gaf me 30 euro en z'n rekeningnummer. Hij zou het wel zien, zei 'ie. Da's dan weer superaardig.
Ik vind het wel erg voor junks en zwervers. Je moet een hoop schaamte hebben overwonnen om en plein publique te showen hoe vreselijk kut je leeft, smerig eruitziet, enzovoorts. Dat houden mensen liever binnen hun eigen sfeer. Meeste zwervers sporen psychisch niet, misschien zelfs eens zo kapot geweest van iets (dood van een dierbare bijvoorbeeld) dat alles finaal is geknapt binnen die mensen. Vaak spreken mensen die zwervers veroordelen (zoals vroegah mijn uberchristelijke vriendinnetjes) uit een enorme luxepositie.
zondag 25 januari 2009 om 19:37
quote:Digitalis schreef op 25 januari 2009 @ 17:56:
Dat conducteurs altijd begripvol zijn is niet helemaal waar. Ik heb eens een boete van 50 euro bovenop het treinkaartje (Schiphol-Brussel) mogen betalen terwijl ik in de veronderstelling was dat je, net als in Belgie, het kaartje aan boord kon kopen. Ik had 24 uur gereisd uit Latijns-Amerika en ik was kapot, kon nog net een trein halen en was echt ter goeder trouw. Die klootzak was onvermurwbaar.
Wacht ff hoor, jij maakt een fout (je hebt je niet op de hoogte gesteld van de reisregels) en de man die je controleert en zijn werk uitvoert is een klootzak ?
hmm
Dat conducteurs tegen bejaarde mensen soepel zijn en tegen gekleurde medelanders niet is echt onzin...
Maar goeie actie van DS, 'kga hem onthouden...
Ik geef eigenlijk nooit geld, meestal wanneer zwervers wat vragen geef ik iets te eten (altijd wel sultana's oid in m'n tas).
In Parijs was er eens een zwerver op een bankje die aan niemand in het bijzonder iets vroeg, beetje klagelijke toon, ik verstond niet wat hij zei, maar m'n man zei dat hij een zakdoekje vroeg.
Nouja hoe simpel kan het zijn om een pakje zakdoekjes te geven.
Maar ik kreeg de rest van het pakje terug, hij wilde echt maar 1 zakdoekje hebben...
Een vriendin van mij geeft wel geld en zegt er altijd bij "geen drank van kopen hè..."
Dat conducteurs altijd begripvol zijn is niet helemaal waar. Ik heb eens een boete van 50 euro bovenop het treinkaartje (Schiphol-Brussel) mogen betalen terwijl ik in de veronderstelling was dat je, net als in Belgie, het kaartje aan boord kon kopen. Ik had 24 uur gereisd uit Latijns-Amerika en ik was kapot, kon nog net een trein halen en was echt ter goeder trouw. Die klootzak was onvermurwbaar.
Wacht ff hoor, jij maakt een fout (je hebt je niet op de hoogte gesteld van de reisregels) en de man die je controleert en zijn werk uitvoert is een klootzak ?
hmm
Dat conducteurs tegen bejaarde mensen soepel zijn en tegen gekleurde medelanders niet is echt onzin...
Maar goeie actie van DS, 'kga hem onthouden...
Ik geef eigenlijk nooit geld, meestal wanneer zwervers wat vragen geef ik iets te eten (altijd wel sultana's oid in m'n tas).
In Parijs was er eens een zwerver op een bankje die aan niemand in het bijzonder iets vroeg, beetje klagelijke toon, ik verstond niet wat hij zei, maar m'n man zei dat hij een zakdoekje vroeg.
Nouja hoe simpel kan het zijn om een pakje zakdoekjes te geven.
Maar ik kreeg de rest van het pakje terug, hij wilde echt maar 1 zakdoekje hebben...
Een vriendin van mij geeft wel geld en zegt er altijd bij "geen drank van kopen hè..."
maandag 26 januari 2009 om 18:02
