Overig
alle pijlers
Vamos a la Mexico! (niet)
donderdag 7 juni 2007 om 23:14
OLA MUCHACHA'S en DEEL 18 echte naam? (hint mag ook) * leeftijd? * schoenmaat en zweetvoeten? * vrijguzellig, vulliefd, vulloofd, gutrouwd, guscheiden? * woonplaats? * werk? zo ja, als wat? * kinderen/huisdieren? * hou je van kaas? * hou je van paashazen? * heb je wel eens drugs gebruikt? * favoriete alcoholische drankje? * heb je een cavia? * rijd je in een zwarte Golf? * is je man homo? * betaal je je gas en licht? * hoe heet je vagina? * indien man aanwezig, hoe heet zijn leuter? * wat doe je met je pulk? * plas je in de wasbak? * laat je windjes en boeren in samenzijn met anderen? * wat heb je aan vandaag? * wat heb je vandaag allemaal gegeten? * verder nog iets te melden? bewerkt door moderator,
maandag 11 juni 2007 om 10:08
Fijn Lalein dat het zo goed verlopen is. Mocht je weer zo´n aanval krijgen dat je bang bent, haal dan de woorden van je vriend naar boven. Je moet hem vertrouwen en niet meegaan met het onzekere stemmetje die soms naar boven komt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 11 juni 2007 om 10:08
quote:
Slik ook cranberrie pillen preventief..
Drinken, drinken.. heb nou zakjes voor mn darmwerking.. omdat ze dachten dat dat zou helpen. Plassen na de seks. Nou doe ik dat niet altijd netjes, moet ik toegeven. Probeer zwanger te worden, dus dan is dat niet zo heel handig.
veeg je ook van voor naar achter op het toilet en niet andersom? als je naar voren veegt, komen heel snel bacteriën op de verkeerde plekken
Slik ook cranberrie pillen preventief..
Drinken, drinken.. heb nou zakjes voor mn darmwerking.. omdat ze dachten dat dat zou helpen. Plassen na de seks. Nou doe ik dat niet altijd netjes, moet ik toegeven. Probeer zwanger te worden, dus dan is dat niet zo heel handig.veeg je ook van voor naar achter op het toilet en niet andersom? als je naar voren veegt, komen heel snel bacteriën op de verkeerde plekken
maandag 11 juni 2007 om 10:12
Hij maakt zich niet afhankelijk, maar voor mij voelt het alsof zijn lot in mijn handen ligt.
Hij heeft voor mij zijn hele leven daar opgegeven en momenteel gaat hij om het weekend terug daar naartoe (groot gezin). Ik zie er eigenlijk heel erg tegenop om iedere 2 weken daar naartoe te moeten, maar ik kan hem niet ontnemen dat hij naar zijn eigen familie en vrienden toe wil. Maar mijn leven hier gaat ook verder. Daarnaast geeft hij wel eens aan dat hij op eem dag weer terug wil naar Zuid-Limburg en daar moet ik eerlijk gezegd niet aan denken.
Ik voel me soms gewoon schuldig dat ik hem hier helemaal naartoe heb gehaald en ik hem niet voldoende terug kan geven, aangezien hij tenslotte voor mij verhuisd is en ik dat andersom waarschijnlijk niet gedaan zou hebben.
Hij geeft aan dat hij die keus zelf heeft gemaakt, maar nu is er dus geen weg meer terug en dat benauwd me soms gewoon heel erg.
Hij heeft voor mij zijn hele leven daar opgegeven en momenteel gaat hij om het weekend terug daar naartoe (groot gezin). Ik zie er eigenlijk heel erg tegenop om iedere 2 weken daar naartoe te moeten, maar ik kan hem niet ontnemen dat hij naar zijn eigen familie en vrienden toe wil. Maar mijn leven hier gaat ook verder. Daarnaast geeft hij wel eens aan dat hij op eem dag weer terug wil naar Zuid-Limburg en daar moet ik eerlijk gezegd niet aan denken.
Ik voel me soms gewoon schuldig dat ik hem hier helemaal naartoe heb gehaald en ik hem niet voldoende terug kan geven, aangezien hij tenslotte voor mij verhuisd is en ik dat andersom waarschijnlijk niet gedaan zou hebben.
Hij geeft aan dat hij die keus zelf heeft gemaakt, maar nu is er dus geen weg meer terug en dat benauwd me soms gewoon heel erg.
maandag 11 juni 2007 om 10:13
quote:Yoyo, Dat hij verhuisd is voor jou, waarom krijg je dan het gevoel dat zijn leven in jou handen ligt. Stelt hij zich zo op. Heeft hij geen eigen leven opgebouwd waar jullie nu wonen? Hij woont hier pas sinds 2 maanden en ik heb een grote vriendengroep, waarvan er genoeg mensen zijn waar hij het goed mee kan vinden. Dus dat is het probleem niet echt.
maandag 11 juni 2007 om 10:18
Yoyo, ik kan mij best voorstellen dat het gevoelsmatig een druk op je legt. En nu ziet hij dat niet zo maar wat als jullie een keertje in een dip zitten met de relatie. Dat zijn best dingen waar je over na moet denken. En ook realistisch dat je nu al denkt, ja maar over een paar jaar wil ik ook niet naar Limburg. Kop in het zand steken helpt ook niet want hoe langer je bij elkaar bent hoe moeilijker het wordt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 11 juni 2007 om 10:18
Ik denk dat het voor veel limburgers inclusief mijzelf geldt dat familie en geboortestreek erg belangrijk kunnen zijn, belangrijker dan in andere provincies. wij zijn wat dat betreft patriots van onze eigen provincie. het landelijke, kleine, kneuterige....veel contact met familie...
dat wordt al van kleins afaan erin gebakken...elke week bij oma op bezoek, de hele familie over de vloer met verjaardagen...
ik zou hier zelf nooit weg willen of kunnen...heb zelfs moeite ermee in een andere limburgse streek te moeten wonen denk ik...
vind het knap van je vriend dat hij het heeft gedaan. hij spreekt zijn eigen taaltje niet meer, ziet familie niet meer vaak. vertelt hij ook dat hij er moeite mee heeft?
dat wordt al van kleins afaan erin gebakken...elke week bij oma op bezoek, de hele familie over de vloer met verjaardagen...
ik zou hier zelf nooit weg willen of kunnen...heb zelfs moeite ermee in een andere limburgse streek te moeten wonen denk ik...
vind het knap van je vriend dat hij het heeft gedaan. hij spreekt zijn eigen taaltje niet meer, ziet familie niet meer vaak. vertelt hij ook dat hij er moeite mee heeft?
maandag 11 juni 2007 om 10:19
quote:
Hij maakt zich niet afhankelijk, maar voor mij voelt het alsof zijn lot in mijn handen ligt.
Hij heeft voor mij zijn hele leven daar opgegeven en momenteel gaat hij om het weekend terug daar naartoe (groot gezin). Ik zie er eigenlijk heel erg tegenop om iedere 2 weken daar naartoe te moeten, maar ik kan hem niet ontnemen dat hij naar zijn eigen familie en vrienden toe wil. Maar mijn leven hier gaat ook verder. Daarnaast geeft hij wel eens aan dat hij op eem dag weer terug wil naar Zuid-Limburg en daar moet ik eerlijk gezegd niet aan denken.
Ik voel me soms gewoon schuldig dat ik hem hier helemaal naartoe heb gehaald en ik hem niet voldoende terug kan geven, aangezien hij tenslotte voor mij verhuisd is en ik dat andersom waarschijnlijk niet gedaan zou hebben.
Hij geeft aan dat hij die keus zelf heeft gemaakt, maar nu is er dus geen weg meer terug en dat benauwd me soms gewoon heel erg. Er is altijd een weg terug en ieder geval een middenweg te vinden. Vervelend dat je je zo voelt maar hij heeft de stap gezet om naar jou toe te komen, ( samen met jou) en ik denk dat jullie ook samen een stap kunnen zetten om hierover te praten en die middenweg te vinden ( sorry, schrijftaal is geen spreektaal) Veel sterkte ermee.
Hij maakt zich niet afhankelijk, maar voor mij voelt het alsof zijn lot in mijn handen ligt.
Hij heeft voor mij zijn hele leven daar opgegeven en momenteel gaat hij om het weekend terug daar naartoe (groot gezin). Ik zie er eigenlijk heel erg tegenop om iedere 2 weken daar naartoe te moeten, maar ik kan hem niet ontnemen dat hij naar zijn eigen familie en vrienden toe wil. Maar mijn leven hier gaat ook verder. Daarnaast geeft hij wel eens aan dat hij op eem dag weer terug wil naar Zuid-Limburg en daar moet ik eerlijk gezegd niet aan denken.
Ik voel me soms gewoon schuldig dat ik hem hier helemaal naartoe heb gehaald en ik hem niet voldoende terug kan geven, aangezien hij tenslotte voor mij verhuisd is en ik dat andersom waarschijnlijk niet gedaan zou hebben.
Hij geeft aan dat hij die keus zelf heeft gemaakt, maar nu is er dus geen weg meer terug en dat benauwd me soms gewoon heel erg. Er is altijd een weg terug en ieder geval een middenweg te vinden. Vervelend dat je je zo voelt maar hij heeft de stap gezet om naar jou toe te komen, ( samen met jou) en ik denk dat jullie ook samen een stap kunnen zetten om hierover te praten en die middenweg te vinden ( sorry, schrijftaal is geen spreektaal) Veel sterkte ermee.
maandag 11 juni 2007 om 10:20
Yoyo, maar zo is het toch ook. Hij heeft die keuze gemaakt. Hij kan er ook voor kiezen dat hij terug gaat nu. Dat is aan hem toch? En wat hij in de toekomst wil, daar zou ik mij helemaal niet druk om maken. Je weet niet wat er allemaal nog kan gaan gebeuren.
En zijn familie. Moet jij elke 2 weken mee dan? Wij zien ons beide familie misschien een keer in de 2 maanden. Ook overdreven af en toe, maar ik ga ook wel eens alleen tussendoor, hij ook wel.
Lalein, het vegen heb ik wel onder de knie!
En zijn familie. Moet jij elke 2 weken mee dan? Wij zien ons beide familie misschien een keer in de 2 maanden. Ook overdreven af en toe, maar ik ga ook wel eens alleen tussendoor, hij ook wel.
Lalein, het vegen heb ik wel onder de knie!
maandag 11 juni 2007 om 10:27
Hij zegt dat hij er geen moeite mee heeft en hij heeft hier zijn droombaan gevonden. Betekent wel dat hij de komende 5 jaar nog 1 dag in de week naar school moet en niet zomaar terug kan.
Zijn moeder heeft hem altijd vertroeteld en verwend. Zodra we daar op zondagavond wegrijden, dan staat de hele familie ons half snikkend uit te zwaaien en dan twijfel ik echt of we hier wel goed aan hebben gedaan.
Afgelopen weekend was ik niet mee geweest naar een bruiloft van zijn neef, omdat mijn vriendin jarig was. Maar ik weet nu al dat ik dat de volgende keer dat ik daar ben te horen krijg dat ze me zo gemist hebben.
Ik ben eigenlijk altijd een enorme vrijbuiter geweest. Veel sociale contacten, maar wel altijd op mezelf en zelf bepalen waar ik ben ga of sta. En nu is het net alsof ik alles moet doen om het hem hier zo goed mogelijk naar de zin te maken. En eigenlijk zoek ik daardoor alleen maar ruzie met hem...
Zijn moeder heeft hem altijd vertroeteld en verwend. Zodra we daar op zondagavond wegrijden, dan staat de hele familie ons half snikkend uit te zwaaien en dan twijfel ik echt of we hier wel goed aan hebben gedaan.
Afgelopen weekend was ik niet mee geweest naar een bruiloft van zijn neef, omdat mijn vriendin jarig was. Maar ik weet nu al dat ik dat de volgende keer dat ik daar ben te horen krijg dat ze me zo gemist hebben.
Ik ben eigenlijk altijd een enorme vrijbuiter geweest. Veel sociale contacten, maar wel altijd op mezelf en zelf bepalen waar ik ben ga of sta. En nu is het net alsof ik alles moet doen om het hem hier zo goed mogelijk naar de zin te maken. En eigenlijk zoek ik daardoor alleen maar ruzie met hem...
maandag 11 juni 2007 om 10:28
maandag 11 juni 2007 om 10:30
quote:En zijn familie. Moet jij elke 2 weken mee dan?Hij heeft o.a. een gehandicapt zusje, en die hecht er heel veel waarde aan als hij er is, evenals zijn moeder. Ook wil hij daar nog regelmatig voetballen komend seizoen.
En ik vind dat het wel het minste is dat ik kan doen om met hem mee te gaan. Tenminste dat is wel zo eerlijk in mijn ogen.
En ik vind dat het wel het minste is dat ik kan doen om met hem mee te gaan. Tenminste dat is wel zo eerlijk in mijn ogen.
maandag 11 juni 2007 om 10:32
Klote is dat yoyo, begrijp wel een beetje wat je bedoelt. Maar denk dat je toch moet proberen dat gevoel van je af te zetten. Het is zijn keuze, hij moet er wat van maken. En jullie samen van jullie relatie natuurlijk.
Zoek je ruzie om hem weg te krijgen? Wil je echt dat hij weg gaat? Of twijfel je aan de relatie en voel je je daarom lullig, dat je hem misschien na 2 maanden al weer "terug stuurt"?
Zoek je ruzie om hem weg te krijgen? Wil je echt dat hij weg gaat? Of twijfel je aan de relatie en voel je je daarom lullig, dat je hem misschien na 2 maanden al weer "terug stuurt"?
maandag 11 juni 2007 om 10:41
Weet niet of dat wel zo is.. tuurlijk, je kan hem niet bij wijze van spreken morgen op straat zetten. Maar mocht je in de toekomst besluiten dat je niet meer bij hem wilt zijn, dan zal hij toch zelf keuzes moeten maken en dingen moeten regelen. Dat hij voor jou verhuisd is, geeft jou geen enkele verplichting naar hem toe. Tuurlijk, het beste er van maken in je relatie. Maar volgens mij doe je dat zeker. En je wilt toch niet dat hij weg gaat? Ik vind het ook moeilijk, maar probeer altijd tegen mezelf te zeggen dat ik me niet druk mag maken over dingen waarvan ik helemaal niet weet of ze uberhaupt wel gaan gebeuren.
maandag 11 juni 2007 om 10:55
maandag 11 juni 2007 om 10:55
Niemand kan iemand gelukkig maken. Dat doe je zelf. Je kan een aangename aanvulling op elkaar zijn en daardoor je geluksgevoel vergroten maar gelukkig of ongelukkig zijn dat is niet aan een ander. Kijk maar naar relaties waar ze gek op elkaar zijn en een van de partners is depressief. Dat veroorzaakt (zwart-wit gezien) je partner niet. Er zijn factoren waarvan of waardoor je depri voelt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 11 juni 2007 om 11:07
Geef het een kans, iedereen is onzeker als je net zo bij elkaar bent. Er komt veel op je af. Het is gewoon anders als je lat of zegmaar op elkaars lip zit. Ook al doe je dingen zonder elkaar, het is toch een inbreuk op je doen en laten. Dat is ook een gewennings proces.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
