Overig
alle pijlers
Victim blaming vs eigen verantwoordelijkheid
donderdag 3 oktober 2024 om 12:33
Ik weet dat dit een gevoelig onderwerp is. Het is dan ook helemaal niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen met mijn vraag. Ik wil het graag beter begrijpen.
1. Iemand parkeert zijn/haar fiets in een drukke stad maar zet deze niet op slot. Bij terugkomst is de fiets gestolen.
2. Iemand rookt al meer dan 20 jaar lang elke dag een pakje sigaretten en heeft nu longkanker.
3. Iemand werkt veel over en neemt extra taken op zich wegens personeelstekort en heeft nu een burn-out.
4. Iemand zit een relatie waarin er sprake is van huiselijk geweld.
Tot op welk niveau is het eigen verantwoordelijkheid (fiets op slot zetten, niet roken, grenzen aangeven, weggaan na de eerste klap) en wanneer ben je slachtoffer (persoon die fiets steelt, niet iedereen die rookt krijgt kanker, voldoen aan verwachtingen werkgever, partner die slaat).
Niemand kiest bewust voor bovenstaande situaties. Je wenst het niemand toe. Maar ik heb ook geleerd dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en de gevolgen daarvan. Hoe verhoudt zich dit tot elkaar?
1. Iemand parkeert zijn/haar fiets in een drukke stad maar zet deze niet op slot. Bij terugkomst is de fiets gestolen.
2. Iemand rookt al meer dan 20 jaar lang elke dag een pakje sigaretten en heeft nu longkanker.
3. Iemand werkt veel over en neemt extra taken op zich wegens personeelstekort en heeft nu een burn-out.
4. Iemand zit een relatie waarin er sprake is van huiselijk geweld.
Tot op welk niveau is het eigen verantwoordelijkheid (fiets op slot zetten, niet roken, grenzen aangeven, weggaan na de eerste klap) en wanneer ben je slachtoffer (persoon die fiets steelt, niet iedereen die rookt krijgt kanker, voldoen aan verwachtingen werkgever, partner die slaat).
Niemand kiest bewust voor bovenstaande situaties. Je wenst het niemand toe. Maar ik heb ook geleerd dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en de gevolgen daarvan. Hoe verhoudt zich dit tot elkaar?
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:47
Je kunt er natuurlijk wel "schuld" aan of invloed in hebben maar in principe weet je dat zelf als en voel je je vaak als schuldig genoeg, het is dus in mijn ogen dan absoluut niet noodzakelijk en heel vervelend en kwetsend om dan nog een "zie je nou wel" of "ik had je toch gewaarschuwd" opmerkingen naar je hoofd geslingerd te krijgen.Bonte_specht schreef: ↑03-10-2024 13:02Maar kan dan nooit iets je eigen schuld zijn? Ben je altijd slachtoffer als je iets naars overkomt?
Een van mijn beste vriendinnen is aan longkanker overleden, ze rookte sinds haar 14e ofzo, ze heeft altijd gezegd ik heb het mezelf te verwijten, ze heeft nooit maar dan ook nooit een keer geklaagd, het was een moedige en krachtige vrouw, maar het zou niet in mijn hoofd gekomen zijn om idd ook tegen haar te zeggen zie je nou wel, of wat ben je vroeger dom geweest, had je nou maar..... het was al erg genoeg, ze had steun, afleiding en verzorging nodig, geen verwijten
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:48
Maar dit is dan ook niet victim blamen. Want het zijn gedachten die je niet uitspreekt.Bonte_specht schreef: ↑04-10-2024 12:39Het is voor mij hoe NoPepsiPlease het zegt. Die automatische gedachten, die je uiteraard nooit tegen het slachtoffer zou uitspreken, maar wel bij zo'n situatie door je heen schiet.
Pas wanneer je die gedachten wél uitspreekt, dan is het victim blamen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:50
Ik vind het ergens ook aanmatigend te denken dat jezelf dan een moreel instituut bent dat kan bepalen of andere mensen heus wel andere keuzes hadden kunnen maken. Ik maak me geen illusies: van de meeste mensen ken en weet ik niks. Behalve je baby in de magnetron stoppen of besluiten een handvol spijkers te eten voor de lunch, zijn er maar weinig dingen ongenuanceerd achterlijk.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:53
ik doe dat ook niet uit principe (dus om te ageren) ik doe dat omdat ik niet elke keer een taxi wil betalen om van mijn werk naar huis te komen (en een andere baan zoeken wil ik ook niet)Ambar schreef: ↑04-10-2024 13:46Eigen verantwoordelijkheid is er om je te helpen en te beschermen, dus vind het persoonlijk niet erg daarvan bewust gemaakt te worden. Tegelijkertijd: als je iets heel naars meemaakt, dan wil je meestal alles eraan doen om het in het vervolg te voorkomen en voegt het weinig toe als mensen je nog extra de les komen lezen. Andere mensen blijven datgene doen wat eerder tot problemen heeft geleid, vanuit bepaalde principes of overtuigingen, dan denk ik nog steeds niet dat het je eigen schuld is, maar wel dat je het risico had kunnen inperken en om wat voor reden ook dat hebt nagelaten. Dat is je eigen keuze en verantwoordelijkheid, heb vaak genoeg dat ik bij sommige acties van mijzelf en anderen denk “was dat nu wel zo verstandig”, maar echt een waardeoordeel heb ik er verder niet over.
Snap het frustratiepunt wat eerder genoemd werd mbt reizen met het openbaar vervoer in de nachtelijke uren. Iedereen zou vrij moeten zijn om te gaan en staan waar hij/zij wil. Heb alleen niet het gevoel dat ik tegen dat onrecht moet ageren door mezelf juist in die risicovolle situaties te plaatsen. Daar los je namelijk ook niet veel mee op. Dus doe ik mijn best om mezelf zoveel mogelijk te beschermen tegen onheil door mijn gezond verstand te gebruiken, maar uiteindelijk heb je het allemaal ook lang niet zelf in de hand. Het leven zit nu eenmaal vol met mogelijke gevaren die vaak genoeg ook uit hoeken komen waarin men zich veilig waant. Goed je daarvan bewust te blijven.
maar verder wel eens, ik doe over het algemeen wat mij verstandig lijkt en probeer daarbij risicos in te schatten. Maar het is een illusie om te denken dat je elk risico kunt ondervangen.
vrijdag 4 oktober 2024 om 13:55
daar heb je eigenlijk wel een goed punt, natuurlijk kan ik nog wel wat volslagen achterlijke dingen bedenken, maar over het algemeen doen mensen dat gewoon niet.Nana_Mouskouri schreef: ↑04-10-2024 13:50Ik vind het ergens ook aanmatigend te denken dat jezelf dan een moreel instituut bent dat kan bepalen of andere mensen heus wel andere keuzes hadden kunnen maken. Ik maak me geen illusies: van de meeste mensen ken en weet ik niks. Behalve je baby in de magnetron stoppen of besluiten een handvol spijkers te eten voor de lunch, zijn er maar weinig dingen ongenuanceerd achterlijk.
vrijdag 4 oktober 2024 om 14:42
Maar mijn intenties met het openen van dit topic trok je meteen in twijfel. Of is dat anders?Nana_Mouskouri schreef: ↑04-10-2024 13:50Ik vind het ergens ook aanmatigend te denken dat jezelf dan een moreel instituut bent dat kan bepalen of andere mensen heus wel andere keuzes hadden kunnen maken. Ik maak me geen illusies: van de meeste mensen ken en weet ik niks. Behalve je baby in de magnetron stoppen of besluiten een handvol spijkers te eten voor de lunch, zijn er maar weinig dingen ongenuanceerd achterlijk.
vrijdag 4 oktober 2024 om 14:58
QED, zullen we maar zeggen.Bonte_specht schreef: ↑04-10-2024 14:42Maar mijn intenties met het openen van dit topic trok je meteen in twijfel. Of is dat anders?
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 20 oktober 2024 om 23:59
Behoorlijk filosofisch wat je hier stelt.Bonte_specht schreef: ↑03-10-2024 12:33Ik weet dat dit een gevoelig onderwerp is. Het is dan ook helemaal niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen met mijn vraag. Ik wil het graag beter begrijpen.
1. Iemand parkeert zijn/haar fiets in een drukke stad maar zet deze niet op slot. Bij terugkomst is de fiets gestolen.
2. Iemand rookt al meer dan 20 jaar lang elke dag een pakje sigaretten en heeft nu longkanker.
3. Iemand werkt veel over en neemt extra taken op zich wegens personeelstekort en heeft nu een burn-out.
4. Iemand zit een relatie waarin er sprake is van huiselijk geweld.
Tot op welk niveau is het eigen verantwoordelijkheid (fiets op slot zetten, niet roken, grenzen aangeven, weggaan na de eerste klap) en wanneer ben je slachtoffer (persoon die fiets steelt, niet iedereen die rookt krijgt kanker, voldoen aan verwachtingen werkgever, partner die slaat).
Niemand kiest bewust voor bovenstaande situaties. Je wenst het niemand toe. Maar ik heb ook geleerd dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en de gevolgen daarvan. Hoe verhoudt zich dit tot elkaar?
Ik denk dat mijn persoonlijke mening er niet toe doet omdat dit een universeel thema is.
Het is grijs en niet zwart wit.
Iedere uitkomst is afhankelijk van persoonlijke ervaringen in opvoeding, moreel besef, vertrouwen en kennis wat een individu heeft en daarmee doet op basis van de handvatten die degene heeft.
Dus een eenzijdig antwoord is er niet.
Ik zie mezelf als een verstandig persoon die niet in 7 sloten tegelijk loopt.
Maar ik weet dat ik kwetsbaar ben omdat ik bijvoorbeeld ongezond leef omdat ik teveel drink vind ik.
Maar verdien ik dan leverkanker?
Ik heb meer risico, dat zeker.
Tuurlijk ben je verantwoordelijk voor je eigen daden.
Maar je stelt de vraag alsof je bijna wil zeggen ‘eigen schuld, dikke bult’
We zijn mens.
Dus het menselijke aspect kan nooit een eenduidig antwoord geven.
Maar waarom vraag je dit?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
