Overig
alle pijlers
Victim blaming vs eigen verantwoordelijkheid
donderdag 3 oktober 2024 om 12:33
Ik weet dat dit een gevoelig onderwerp is. Het is dan ook helemaal niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen met mijn vraag. Ik wil het graag beter begrijpen.
1. Iemand parkeert zijn/haar fiets in een drukke stad maar zet deze niet op slot. Bij terugkomst is de fiets gestolen.
2. Iemand rookt al meer dan 20 jaar lang elke dag een pakje sigaretten en heeft nu longkanker.
3. Iemand werkt veel over en neemt extra taken op zich wegens personeelstekort en heeft nu een burn-out.
4. Iemand zit een relatie waarin er sprake is van huiselijk geweld.
Tot op welk niveau is het eigen verantwoordelijkheid (fiets op slot zetten, niet roken, grenzen aangeven, weggaan na de eerste klap) en wanneer ben je slachtoffer (persoon die fiets steelt, niet iedereen die rookt krijgt kanker, voldoen aan verwachtingen werkgever, partner die slaat).
Niemand kiest bewust voor bovenstaande situaties. Je wenst het niemand toe. Maar ik heb ook geleerd dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en de gevolgen daarvan. Hoe verhoudt zich dit tot elkaar?
1. Iemand parkeert zijn/haar fiets in een drukke stad maar zet deze niet op slot. Bij terugkomst is de fiets gestolen.
2. Iemand rookt al meer dan 20 jaar lang elke dag een pakje sigaretten en heeft nu longkanker.
3. Iemand werkt veel over en neemt extra taken op zich wegens personeelstekort en heeft nu een burn-out.
4. Iemand zit een relatie waarin er sprake is van huiselijk geweld.
Tot op welk niveau is het eigen verantwoordelijkheid (fiets op slot zetten, niet roken, grenzen aangeven, weggaan na de eerste klap) en wanneer ben je slachtoffer (persoon die fiets steelt, niet iedereen die rookt krijgt kanker, voldoen aan verwachtingen werkgever, partner die slaat).
Niemand kiest bewust voor bovenstaande situaties. Je wenst het niemand toe. Maar ik heb ook geleerd dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en de gevolgen daarvan. Hoe verhoudt zich dit tot elkaar?
donderdag 3 oktober 2024 om 15:13
Ik deze situatie lijkt me geen sprake van “schuld”Bonte_specht schreef: ↑03-10-2024 12:45Ik vind het dus echt heel moeilijk. Misschien een mix van beiden? Ik zit zelf bijvoorbeeld nu een jaar ziek thuis (mentale klachten). Ik ben geneigd streng voor mezelf te zijn en de schuld bij mezelf te zoeken. "Had ik maar eerder aan de bel getrokken dan was het niet zover gekomen." En ik merk dat ik die haast automatische gedachten ook heb bij vreemden. Er is daarnaast ook de meer rationele stem die zegt dat we allemaal mensen zijn en allemaal fouten maken en dat iedereen probeert zijn best te doen.
Je hebt keuzes gemaakt waarvan je vooraf niet verwacht had dat het niet zou lopen als gepland.
Voor hetzelfde geld was het fantastisch gegaan, had je er alleen maar energie van gekregen en ook nog eens dikke promotie gemaakt.
Zie het dus al een leermoment. Volgende keer moet je het iets anders aanpakken. Misschien gaat het dan perfect of gewoon iets beter als vorige keer.
donderdag 3 oktober 2024 om 15:18
Zeker. Absoluut eens. En het zou helpen als mensen aan de voorkant weten dat we niet in een ideale wereld leven en dat sprookjes niet bestaan. De wereld waarin er geen dief leeft, nooit brand uitbreekt, geen verslavingen bestaan, er alleen maar leuke lieve geweldige mensen rondhuppelen en voor alles een oplossing is, die bestaat niet. Echt helemaal niet.tyche schreef: ↑03-10-2024 15:02Als ik een nieuwe fiets koop en mijn vriend suggereert er een extra slot bij te kopen, dan is dat een goede tip. Ik kan daar mee doen wat ik wil, dat is mijn verantwoordelijkheid.
Als mijn fiets wordt gestolen en ik ben daar boos over, dan vind ik het onempathisch en niet helpend als zijn enige reactie is: stond je fiets wel op slot? Als de fiers niet op slot stond, weet ik dat zelf ook al. Bovendien heb ik die fiets niet gestolen, iemand anders heeft die keuze gemaakt ten koste van mij.
Als ik een week later overweeg nog een fiets te kopen en ik wil bespreken hoe ik kan voorkomen dat hij nog eens gestolen wordt, dan kunnen we het weer over dat slot hebben.
Oftewel: het maakt uit in welke situatie en op welke manier je over verantwoordelijkheid begint.
Hoeft een mens niet zuur te maken, of negatief. Maar wel realistisch. En dat is waar we mee te dealen hebben. Dit IS de realiteit. Vallen doet zeer, vuur is heet, nacht is donker, drugs is gevaarlijk.
Ergo, als jij op gevaarlijke wijze als volwassen kerel rotjes afsteekt en deze klapt in je handen
Als jij met 120 km. door een bocht scheurt waar 80 de limiet is en dat boompje sprong niet opzij
Als jij iedere keer aanbelt bij iemand die jou elke dag in elkaar schopt.....?
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 03-10-2024 15:20
9.36% gewijzigd
donderdag 3 oktober 2024 om 15:20
Uïteindelijk ben je overal, altijd, zelf bij. Om het als mens in alle situaties zowel goed te doen als met een vooruitziende blik correct te handelen, lijkt mij onmogelijk.Bonte_specht schreef: ↑03-10-2024 12:45Ik vind het dus echt heel moeilijk. Misschien een mix van beiden? Ik zit zelf bijvoorbeeld nu een jaar ziek thuis (mentale klachten). Ik ben geneigd streng voor mezelf te zijn en de schuld bij mezelf te zoeken. "Had ik maar eerder aan de bel getrokken dan was het niet zover gekomen." En ik merk dat ik die haast automatische gedachten ook heb bij vreemden. Er is daarnaast ook de meer rationele stem die zegt dat we allemaal mensen zijn en allemaal fouten maken en dat iedereen probeert zijn best te doen.
I bet we could go explore the galaxy if we could stop being dicks for like five minutes
donderdag 3 oktober 2024 om 15:25
Ja natuurlijk is het leven niet perfect. Wie gelooft dat?NomenNesci0 schreef: ↑03-10-2024 15:18Zeker. Absoluut eens. En het zou helpen als mensen aan de voorkant weten dat we niet in een ideale wereld leven en dat sprookjes niet bestaan. De wereld waarin er geen dief leeft, nooit brand uitbreekt, geen verslavingen bestaan, er alleen maar leuke lieve geweldige mensen rondhuppelen en voor alles een oplossing is, die bestaat niet. Echt helemaal niet.
Hoeft een mens niet zuur te maken, of negatief. Maar wel realistisch. En dat is waar we mee te dealen hebben. Dit IS de realiteit. Vallen doet zeer, vuur is heet, nacht is donker, drugs is gevaarlijk.
Maar in te ver doorgevoerd realisme zit het gevaar van gelatenheid. 'Het is nou eenmaal zo'. 'Boys will be boys', het enige wat we kunnen doen is daar rekening mee houden. Terwijl er wel degelijk verandering en verbetering nodig is. Victim blaming staat die verandering in de weg.
What a nuanced anxiety
donderdag 3 oktober 2024 om 15:28
Eens!tyche schreef: ↑03-10-2024 15:25Ja natuurlijk is het leven niet perfect. Wie gelooft dat?
Maar in te ver doorgevoerd realisme zit het gevaar van gelatenheid. 'Het is nou eenmaal zo'. 'Boys will be boys', het enige wat we kunnen doen is daar rekening mee houden. Terwijl er wel degelijk verandering en verbetering nodig is. Victim blaming staat die verandering in de weg.
donderdag 3 oktober 2024 om 15:30
In te ver doorgevoerd realisme inderdaad. Maar gezond realisme wat mij betreft niet en begrijp die zwart wit benadering niet. Niet vanuit mensen die het ene aanhangen en ook niet aan de totale andere kant.tyche schreef: ↑03-10-2024 15:25Ja natuurlijk is het leven niet perfect. Wie gelooft dat?
Maar in te ver doorgevoerd realisme zit het gevaar van gelatenheid. 'Het is nou eenmaal zo'. 'Boys will be boys', het enige wat we kunnen doen is daar rekening mee houden. Terwijl er wel degelijk verandering en verbetering nodig is. Victim blaming staat die verandering in de weg.
Het is niet het een of ander, het is allebei. We moeten iedereen leren dat bepaald gedrag niet ok is EN we moeten mensen leren om bepaalde risico's te gaan zien bij bepaald gedrag. Het woord rode vlaggen wordt niet voor niets zo vaak van stal getrokken. Die mag je óók leren. En nee, dat ontslaat niemand van verandering. Juist omdat je weet wat je moet omzeilen, weet je ook wat je wilt bereiken. Het een staat niet los van het ander.
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 03-10-2024 15:32
7.47% gewijzigd
donderdag 3 oktober 2024 om 15:31
Raar stukje dit. Alsof mensen dit niet weten, wat heeft dat ermee te maken met klotedingen die je kunnen worden aangedaan?NomenNesci0 schreef: ↑03-10-2024 15:18Zeker. Absoluut eens. En het zou helpen als mensen aan de voorkant weten dat we niet in een ideale wereld leven en dat sprookjes niet bestaan. De wereld waarin er geen dief leeft, nooit brand uitbreekt, geen verslavingen bestaan, er alleen maar leuke lieve geweldige mensen rondhuppelen en voor alles een oplossing is, die bestaat niet. Echt helemaal niet.
Hoeft een mens niet zuur te maken, of negatief. Maar wel realistisch. En dat is waar we mee te dealen hebben. Dit IS de realiteit. Vallen doet zeer, vuur is heet, nacht is donker, drugs is gevaarlijk.
Ergo, als jij op gevaarlijke wijze als volwassen kerel rotjes afsteekt en deze klapt in je handen
Als jij met 120 km. door een bocht scheurt waar 80 de limiet is en dat boompje sprong niet opzij
Als jij iedere keer aanbelt bij iemand die jou elke dag in elkaar schopt.....?
Hoe wil je anticiperen op een overval of verkrachting?
donderdag 3 oktober 2024 om 15:35
Soms is misschien iets wel gewoon je eigen schuld, maar dat betekent niet dat er geen compassie kan zijn.
En bij de 1 is de radar minder goed afgesteld dan bij de ander. Waar bij de 1 alle alarmbellen af gaan bij bepaalde voortekenen / gedrag/ woorden enz. Ziet een ander het gewoon niet. Is het dan de schuld van die ander als het alsnog mis gaat?
En vaak is het zo dat degene met goed afgestelde radar niet zoveel begrip kan opbrengen voor degene die de radar niet goed heeft afgesteld en allerlei rode vlaggen over hoofd ziet (of niet wil zien, en is dat dan wel verwijtbaar?) En dan krijg je dus wel uitspraken als: Wat had je dan verwacht toen hij je vroeg op zijn hotelkamer te komen, nadat je al die rare appjes al had gehad!
En bij de 1 is de radar minder goed afgesteld dan bij de ander. Waar bij de 1 alle alarmbellen af gaan bij bepaalde voortekenen / gedrag/ woorden enz. Ziet een ander het gewoon niet. Is het dan de schuld van die ander als het alsnog mis gaat?
En vaak is het zo dat degene met goed afgestelde radar niet zoveel begrip kan opbrengen voor degene die de radar niet goed heeft afgesteld en allerlei rode vlaggen over hoofd ziet (of niet wil zien, en is dat dan wel verwijtbaar?) En dan krijg je dus wel uitspraken als: Wat had je dan verwacht toen hij je vroeg op zijn hotelkamer te komen, nadat je al die rare appjes al had gehad!
donderdag 3 oktober 2024 om 15:35
Ik laat me geen uitspraken ontlokken hier, zodat ik straks een ban aan mijn broek heb. Je kunt niet op alles anticiperen. Je kunt wel op sómmige dingen anticiperen. Waarmee dader nog steeds dader blijft en slachtoffer nog steeds slachtoffer. Probeer alleen het woord anticiperen eens uit op vele situaties en verander de variabelen en kijk hoe je je daarbij voelt. Het zal niet altijd hetzelfde gevoel geven.Yakuzakiko schreef: ↑03-10-2024 15:31Raar stukje dit. Alsof mensen dit niet weten, wat heeft dat ermee te maken met klotedingen die je kunnen worden aangedaan?
Hoe wil je anticiperen op een overval of verkrachting?
Verander leeftijd (5 jaar, naar 50 jaar). Verander geslacht, verander situatie, verander voorgeschiedenis, verander tijdstip of locatie, etc.
donderdag 3 oktober 2024 om 15:37
Ja ja, wat zeg je nou eigenlijk?NomenNesci0 schreef: ↑03-10-2024 15:35Ik laat me geen uitspraken ontlokken hier, zodat ik straks een ban aan mijn broek heb. Je kunt niet op alles anticiperen. Je kunt wel op sómmige dingen anticiperen. Waarmee dader nog steeds dader blijft en slachtoffer nog steeds slachtoffer. Probeer alleen het woord anticiperen eens uit op vele situaties en verander de variabelen en kijk hoe je je daarbij voelt. Het zal niet altijd hetzelfde gevoel geven.
Verander leeftijd (5 jaar, naar 50 jaar). Verander geslacht, verander situatie, verander voorgeschiedenis, verander tijdstip of locatie, etc.
donderdag 3 oktober 2024 om 15:37
Dat kan, daarom zijn we mensen en geen robots. En daarom zijn er dit soort discussies. Waar geen 1 antwoord op te geven valt.Baudolino schreef: ↑03-10-2024 15:35Soms is misschien iets wel gewoon je eigen schuld, maar dat betekent niet dat er geen compassie kan zijn.
En bij de 1 is de radar minder goed afgesteld dan bij de ander. Waar bij de 1 alle alarmbellen af gaan bij bepaalde voortekenen / gedrag/ woorden enz. Ziet een ander het gewoon niet. Is het dan de schuld van die ander als het alsnog mis gaat?
En vaak is het zo dat degene met goed afgestelde radar niet zoveel begrip kan opbrengen voor degene die de radar niet goed heeft afgesteld en allerlei rode vlaggen over hoofd ziet (of niet wil zien, en is dat dan wel verwijtbaar?) En dan krijg je dus wel uitspraken als: Wat had je dan verwacht toen hij je vroeg op zijn hotelkamer te komen, nadat je al die rare appjes al had gehad!
donderdag 3 oktober 2024 om 15:38
Oh ok?
donderdag 3 oktober 2024 om 15:46
Herkenbaar, en eerlijk van je dat je de blik naar binnen werpt en toegeeft dat je projecteert.Bonte_specht schreef: ↑03-10-2024 12:45Ik vind het dus echt heel moeilijk. Misschien een mix van beiden? Ik zit zelf bijvoorbeeld nu een jaar ziek thuis (mentale klachten). Ik ben geneigd streng voor mezelf te zijn en de schuld bij mezelf te zoeken. "Had ik maar eerder aan de bel getrokken dan was het niet zover gekomen." En ik merk dat ik die haast automatische gedachten ook heb bij vreemden. Er is daarnaast ook de meer rationele stem die zegt dat we allemaal mensen zijn en allemaal fouten maken en dat iedereen probeert zijn best te doen.
Voor mij is het schuld bij mezelf zoeken altijd een zelfbeschermingsmechanisme geweest. Omdat me als kind al dingen zijn overkomen waar ik geen raad mee wist, niet veilig was thuis en dat was te veel voor een kind om te kunnen dragen jaar in jaar uit. Als reactie daarop heb ik mezelf aangeleerd om mezelf overal de schuld van te geven en te focussen op de toekomst, want dán kan ik er iets aan doen en kan ik een beter leven maken voor mezelf, en een beter mens worden dan ik was.
Bij elke fout die ik maak en alles wat me overkomt trek ik daar een les uit: dat was niet slim, dat moet dus niet meer. Vallen en weer opstaan.
Vanuit die bril heb ik ook lang naar anderen gekeken: stop met slachtofferen, incasseer de gevolgen van je keuzes of wat je is overkomen, breng jezelf naar een betere plek en verwerk je ervaringen. Transformeer jezelf tot een beter mens, geef niet toe aan verleidingen of zwakte en schakel hulp in om jezelf sterker te maken.
Dat zou misschien wel goed zijn om te doen, maar ik ben me gaan realiseren dat dit lang niet altijd mogelijk is. Een mens kan niet eindeloos incasseren. En een mens heeft soms meer baat bij acceptatie, steun en een luisterend oor. Ook als je fouten maakte, of júist als je fouten maakte. We zijn mensen dus we maken fouten, altijd. Jezelf de schuld geven is niet zonder gevolgen. Het is een stressvol bestaan en het houdt je afgesneden van de mensen om me heen. Laat mij maar, het was mijn schuld, ik moet het zelf uitzoeken.
Mensen om je heen denken vaak niet zoals jij, ze zijn milder en ze willen dat je je pijn er laat zijn, zodat je je weer veilig gaat voelen in jezelf. Die zweep erover kost veel energie en is eenzaam, en dat nekt je op den duur.
donderdag 3 oktober 2024 om 15:53
Inderdaad.tyche schreef: ↑03-10-2024 15:25Ja natuurlijk is het leven niet perfect. Wie gelooft dat?
Maar in te ver doorgevoerd realisme zit het gevaar van gelatenheid. 'Het is nou eenmaal zo'. 'Boys will be boys', het enige wat we kunnen doen is daar rekening mee houden. Terwijl er wel degelijk verandering en verbetering nodig is. Victim blaming staat die verandering in de weg.
Bepaald kwalijk gedrag van anderen als natuurwet beschouwen en wie daar niet voldoende op anticipeert en vervelende dingen overkomt is het diegenes eigen schuld.
donderdag 3 oktober 2024 om 16:01
Bedankt voor je reactie bijtje. Heel mooi geschreven.
Nu ik het lees denk ik bij mezelf, we krijgen vaak van jongs af vaak te horen dat een vervelende situatie je eigen schuld is. Onvoldoende op school? Dan had je beter moeten leren. Pijn op je knie omdat je gevallen bent? We hadden toch gezegd dat je voorzichtig moest zijn.
Misschien wordt daardoor wel heel erg het idee veroorzaakt dat als je altijd doet hoe je het moet doen, dat je dan geen nare dingen overkomen. En andersom dus ook, altijd, in meer of mindere mate, je eigen schuld als het wel gebeurt.
Nu ik het lees denk ik bij mezelf, we krijgen vaak van jongs af vaak te horen dat een vervelende situatie je eigen schuld is. Onvoldoende op school? Dan had je beter moeten leren. Pijn op je knie omdat je gevallen bent? We hadden toch gezegd dat je voorzichtig moest zijn.
Misschien wordt daardoor wel heel erg het idee veroorzaakt dat als je altijd doet hoe je het moet doen, dat je dan geen nare dingen overkomen. En andersom dus ook, altijd, in meer of mindere mate, je eigen schuld als het wel gebeurt.
donderdag 3 oktober 2024 om 16:01
Iemand die ik via via ken is overleden omdat hij door rood liep.
Toch veel mensen die zeiden “ja erg hè maar ja dat risico neem je als je door rood gaat dat weet iedereen” nou de doodstraf is wel een heel heftige straf hoor.
Ik denk dat we bijna allemaal wel een risico’s nemen. Met te volle handen toch de trap af gaan, even op het wankele tafeltje staan om het spinnenweb weg te halen, even een sprintje om de trein toch nog te halen enz enz. En toch zo snoeihard oordelen om zoiets menselijks ik vond dat toen echt heftig hoor.
Soms merk ik dat ik het zelf onbewust ook doe (hoe kan iemand hier nou intrappen het is toch allang bekend dat dit oplichting is) en daar stoor ik me dan aan gewoon omdat ik het niet ok vind om te doen.
Toch veel mensen die zeiden “ja erg hè maar ja dat risico neem je als je door rood gaat dat weet iedereen” nou de doodstraf is wel een heel heftige straf hoor.
Ik denk dat we bijna allemaal wel een risico’s nemen. Met te volle handen toch de trap af gaan, even op het wankele tafeltje staan om het spinnenweb weg te halen, even een sprintje om de trein toch nog te halen enz enz. En toch zo snoeihard oordelen om zoiets menselijks ik vond dat toen echt heftig hoor.
Soms merk ik dat ik het zelf onbewust ook doe (hoe kan iemand hier nou intrappen het is toch allang bekend dat dit oplichting is) en daar stoor ik me dan aan gewoon omdat ik het niet ok vind om te doen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 3 oktober 2024 om 16:06
Weet ik niet zeker. Ik denk wel dat veel denkbeelden in ons land inderdaad voortkomen uit kerkelijke dogma's over schuld en rechtvaardigheid.Bonte_specht schreef: ↑03-10-2024 16:01Bedankt voor je reactie bijtje. Heel mooi geschreven.
Nu ik het lees denk ik bij mezelf, we krijgen vaak van jongs af vaak te horen dat een vervelende situatie je eigen schuld is. Onvoldoende op school? Dan had je beter moeten leren. Pijn op je knie omdat je gevallen bent? We hadden toch gezegd dat je voorzichtig moest zijn.
Misschien wordt daardoor wel heel erg het idee veroorzaakt dat als je altijd doet hoe je het moet doen, dat je dan geen nare dingen overkomen. En andersom dus ook, altijd, in meer of mindere mate, je eigen schuld als het wel gebeurt.
Ik deed dat als klein kind al, mezelf de schuld geven en straffen, dus ik dacht dat het niet zozeer aangeleerd was. Maar nu ik ouder ben zie ik dat mijn ouders ook allebei zo met zichzelf zijn omgegaan altijd. Ze rebelleerden altijd tegen de maatschappij, maar bij nader inzien rebelleerden ze tegen hun innnerlijke stemmen.
Ooit erin geramd door de al dan niet kerkelijke opvoeding. Dus hoe zou ik anders kunnen zijn, het is in sommige levens/gezinnen blijkbaar volkomen vanzelfsprekend om schuld bij jezelf te zoeken.
donderdag 3 oktober 2024 om 16:08
Heftig, en een tekenend voorbeeld van hoe hard mensen soms oordelen over (zichzelf en) anderen.
donderdag 3 oktober 2024 om 16:18
Ik vond het juist een bevrijding. Ik kon mezelf verliezen in slachtofferschap: 'ook dat nog, nooit kan het eens goed gaan'
Maar ik zie mezelf de schuld geven meer als 'ik ben de kapitein van dit schip' ipv dat ik me een weerloze pinpongbal in een storm op zee voel.
Nare dingen gebeuren, mensen zijn niet altijd aardig, maar ik ben de kapitein en ik besluit hoe ik hier op ga reageren.
En voor mij is daarin juist ruimte voor empathie naar anderen, omdat ik zo helder zie dat ik ook vaak genoeg fouten maak en een leven lang leer.
En ik gebruik het dus nooit om iemand te vertellen dat ze maar niet dronken had moeten worden, dan was ze niet verkracht.
dropdrop wijzigde dit bericht op 03-10-2024 16:22
8.12% gewijzigd
donderdag 3 oktober 2024 om 16:18
Mensen vergeten ook vaak dat ze in het algemeen helemaal niet zo begripvol reageren als iemand aangeeft moe te zijn, het niet meer aan te kunnen, het niet ziet zitten, of het gevoel te hebben op instorten staan. Vaak is de reactie: kop op! Komt wel goed, niet te zwaar aan tillen. Of men denkt: wat heeft diegene nou te klagen, waar kan die het nou druk mee hebben. Of wat kan die nou voor problemen hebben met dat luizenleventje.
Eigenlijk is dat ook een soort victimblaming als iemand in een burn - out terecht komt of erger nog een einde aan het leven maakt. Dan hoor je toch vaak: had diegene nou maar aan de bel getrokken! Had diegene nou maar op hulp gevraagd! Als hij nou maar wat gezegd had, dan hadden we wat kunnen doen.
Eigenlijk is dat ook een soort victimblaming als iemand in een burn - out terecht komt of erger nog een einde aan het leven maakt. Dan hoor je toch vaak: had diegene nou maar aan de bel getrokken! Had diegene nou maar op hulp gevraagd! Als hij nou maar wat gezegd had, dan hadden we wat kunnen doen.
donderdag 3 oktober 2024 om 16:24
Ja, misschien niet duidelijk hoe ik het omschreven heb maar ik vind schuld en verantwoordelijkheid verschillende dingen.Dropdrop schreef: ↑03-10-2024 16:18Ik vond het juist een bevrijding. Ik kon mezelf verliezen in slachtofferschap: 'ook dat nog, nooit kan het eens goed gaan'
Maar ik zie mezelf de schuld geven meer als 'ik ben de kapitein van dit schip' ipv dat ik me een weerloze pinpongbal in een storm op zee voel.
Nare dingen gebeuren, mensen zijn niet altijd aardig, maar ik ben de kapitein en ik besluit hoe ik hier op ga reageren.
En voor mij is daarin juist ruimte voor empathie naar anderen, omdat ik zo helder zie dat ik ook vaak genoeg fouten maak en een leven lang leer.
Wat je beschrijft zou ik liever verantwoordelijkheid noemen, of eigenaarschap. Daar wordt niemand minder van denk ik. Terwijl schuld je allerlei rotgevoelens en ook een soort moedeloosheid geeft (die je dan weer wil wegdrukken of vermijden, waardoor je weer nieuwe fouten maakt).
donderdag 3 oktober 2024 om 16:32
Nog een situatie. Toen ik kleuter was is mijn vader vermoord.
Praat er niet graag over maar soms komt het ter sprake. Heel veel mensen reageren dan: “O wat erg! Ja in het criminele circuit gebeuren dat soort dingen best vaak” Uh ja dat zal maar het is aanwijsbaar niet aan de orde geweest bij mijn vader. “Ow? goh ja dat is triest”
En zelfs als hij wel in het criminele circuit zat hè dan is het nog triest, erg en heftig voor hem en zijn gezin waaronder mij.
Mijn zussen ervaren vaak deze zelfde reactie. Ik probeer me er van bewust te zijn en dergelijke opmerkingen niet te maken. Gewoon omdat ze onnodig, veroordelend en pijnlijk zijn.
Praat er niet graag over maar soms komt het ter sprake. Heel veel mensen reageren dan: “O wat erg! Ja in het criminele circuit gebeuren dat soort dingen best vaak” Uh ja dat zal maar het is aanwijsbaar niet aan de orde geweest bij mijn vader. “Ow? goh ja dat is triest”
En zelfs als hij wel in het criminele circuit zat hè dan is het nog triest, erg en heftig voor hem en zijn gezin waaronder mij.
Mijn zussen ervaren vaak deze zelfde reactie. Ik probeer me er van bewust te zijn en dergelijke opmerkingen niet te maken. Gewoon omdat ze onnodig, veroordelend en pijnlijk zijn.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
