Victim blaming vs eigen verantwoordelijkheid

Bonte_specht donderdag 3 oktober 2024 om 12:33

Ik weet dat dit een gevoelig onderwerp is. Het is dan ook helemaal niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen met mijn vraag. Ik wil het graag beter begrijpen.

1. Iemand parkeert zijn/haar fiets in een drukke stad maar zet deze niet op slot. Bij terugkomst is de fiets gestolen.
2. Iemand rookt al meer dan 20 jaar lang elke dag een pakje sigaretten en heeft nu longkanker.
3. Iemand werkt veel over en neemt extra taken op zich wegens personeelstekort en heeft nu een burn-out.
4. Iemand zit een relatie waarin er sprake is van huiselijk geweld.

Tot op welk niveau is het eigen verantwoordelijkheid (fiets op slot zetten, niet roken, grenzen aangeven, weggaan na de eerste klap) en wanneer ben je slachtoffer (persoon die fiets steelt, niet iedereen die rookt krijgt kanker, voldoen aan verwachtingen werkgever, partner die slaat).

Niemand kiest bewust voor bovenstaande situaties. Je wenst het niemand toe. Maar ik heb ook geleerd dat je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en de gevolgen daarvan. Hoe verhoudt zich dit tot elkaar?

Doreia* donderdag 3 oktober 2024 om 16:41

NomenNesci0 schreef: ↑
03-10-2024 15:35
Ik laat me geen uitspraken ontlokken hier, zodat ik straks een ban aan mijn broek heb. Je kunt niet op alles anticiperen. Je kunt wel op sómmige dingen anticiperen. Waarmee dader nog steeds dader blijft en slachtoffer nog steeds slachtoffer. Probeer alleen het woord anticiperen eens uit op vele situaties en verander de variabelen en kijk hoe je je daarbij voelt. Het zal niet altijd hetzelfde gevoel geven.

Verander leeftijd (5 jaar, naar 50 jaar). Verander geslacht, verander situatie, verander voorgeschiedenis, verander tijdstip of locatie, etc.

Je kunt niet anticiperen op onvoorspelbare situaties. Gewoon niet.
Je kunt voorzorgsmaatregelen nemen, samen op fietsen naar huis na het stappen, niet bemoeien met ruzies, weet ik veel. Maar als iemand van plan is iemand anders iets aan te doen, dan is er vrij weinig aan te anticiperen voor jou als slachtoffer.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Doreia* donderdag 3 oktober 2024 om 16:43

Bonte_specht schreef: ↑
03-10-2024 16:01
Bedankt voor je reactie bijtje. Heel mooi geschreven.
Nu ik het lees denk ik bij mezelf, we krijgen vaak van jongs af vaak te horen dat een vervelende situatie je eigen schuld is. Onvoldoende op school? Dan had je beter moeten leren. Pijn op je knie omdat je gevallen bent? We hadden toch gezegd dat je voorzichtig moest zijn.
Misschien wordt daardoor wel heel erg het idee veroorzaakt dat als je altijd doet hoe je het moet doen, dat je dan geen nare dingen overkomen. En andersom dus ook, altijd, in meer of mindere mate, je eigen schuld als het wel gebeurt.

Ook een mooie:
Als jongens je plagen of stom behandelen, dan is dat omdat ze je heel leuk vinden.

Laat je nooit op de mouw spelden dat stom gedrag een uitingsvorm van liefde is!

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Anoniem_67015725c3819 donderdag 3 oktober 2024 om 16:44

Wow To, wat een mooie vraag!

Ik heb alleen je openingspost gelezen en ik denk dat dit te maken heeft met de maakbaarheid van het leven. Wij (het westerse denken) vinden vaak dat het leven maakbaar is. Terwijl pech, geluk, toeval etc etc een veel grotere rol speelt.

Pech of geluk in het gezin waar je uit komt, in welk land je geboren bent bijvoorbeeld.

In het algemeen heb ik geleerd om wat zachter over mijzelf te oordelen. Niet zo streng te zijn. Als ik liever ben voor mezelf, ben ik ook liever voor anderen en ben ik een leuker mens.

Natuurlijk is het stom om je fiets niet op slot te zetten, maar het is niet mijn schuld dat mijn fiets wordt gejat. Dat is toch echt de schuld van de dief. Ik heb namelijk ook wel eens meegemaakt dat mijn fiets op slot werd gezet door een vreemde en sleutels bij de Appie werden afgegeven. En mijn fiets is wel eens gestolen. In beide gevallen ben ik vergeten mijn fiets op slot te zetten, maar is de consequentie compleet anders.

En bovenstaande uitleg kun je op het hele leven toepassen. Je hebt niet altijd de controle en je bepaalt nu eenmaal niet precies hoe je leven loopt. Wel kun je kiezen om je open te stellen voor bepaalde kansen, niet te bang te zijn om nieuwe dingen te proberen. Want als je het niet probeert weet je in ieder geval zeker dat je niets meemaakt toch? Mijn levensmotto is dat ik altijd wil blijven leren. Dat kan een taal zijn, een studie, nieuwe mensen leren kennen, reizen naar een vreemd land etc etc. maakt niet uit als ik maar iets nieuws opsteek. En dat heb ik op een harde (flinke burn-out die indertijd nog overspannen heette) manier geleerd.

Kortom: het leven is niet maakbaar, je kunt alleen maar iets doen aan je eigen veerkracht.

anoniem_67015725c3819 wijzigde dit bericht op 03-10-2024 16:45

1.44% gewijzigd

Dropdrop donderdag 3 oktober 2024 om 16:44

IBIopviva schreef: ↑
03-10-2024 16:32
“O wat erg! Ja in het criminele circuit gebeuren dat soort dingen best vaak” Uh ja dat zal maar het is aanwijsbaar niet aan de orde geweest bij mijn vader. “Ow? goh ja dat is triest”

Ik denk dat dit dus te maken heeft met wat ik eerder schreef: het is té erg, mensen zoeken koortsachtig naar een reden waarom zij niet door zulk ongeluk getroffen gaan worden, want dan hoeven ze er ook nooit meer over na te denken dat het zou kunnen gebeuren.

En daarmee sluiten ze ook af voor invoelend reageren naar jou. Want dat kunnen ze al niet aan.

Waitingforthenight donderdag 3 oktober 2024 om 16:50

Voor veel mensen is het victimblaming ook gewoon onvermogen, onvermogen om met iets ergs om te kunnen gaan. 'Zo, ik heb het even retroactief voor je opgelost, nu ophouden met zeuren ja?' Juist als ze met heftig verdriet/lijden geconfronteerd worden kunnen mensen het slechtst reageren.

Anoniem_67080ec63af4d donderdag 3 oktober 2024 om 16:50

Baudolino schreef: ↑
03-10-2024 16:18
Mensen vergeten ook vaak dat ze in het algemeen helemaal niet zo begripvol reageren als iemand aangeeft moe te zijn, het niet meer aan te kunnen, het niet ziet zitten, of het gevoel te hebben op instorten staan. Vaak is de reactie: kop op! Komt wel goed, niet te zwaar aan tillen. Of men denkt: wat heeft diegene nou te klagen, waar kan die het nou druk mee hebben. Of wat kan die nou voor problemen hebben met dat luizenleventje.
Eigenlijk is dat ook een soort victimblaming als iemand in een burn - out terecht komt of erger nog een einde aan het leven maakt. Dan hoor je toch vaak: had diegene nou maar aan de bel getrokken! Had diegene nou maar op hulp gevraagd! Als hij nou maar wat gezegd had, dan hadden we wat kunnen doen.

Deze raakt me. Te herkenbaar.

Ladara donderdag 3 oktober 2024 om 17:17

NomenNesci0 schreef: ↑
03-10-2024 13:44
Die mensen zullen er vast zijn. Maar er zitten veel meer gradaties tussen van mensen die daar ergens tussenin zitten qua denken en óók victim blaming verweten wordt. Ik geloof niet in een just world. Maar ik geloof ook niet dat een slachtoffer onder geen enkele omstandigheid nul invloed kan hebben op het verdere verloop of het voorkomen van eea. Zoals in mijn vorige post zit ik op een spectrum die per situatie wisselt.

Jouw overtuigingen zijn juist een helder voorbeeld van de just-world fallacy, die leiden tot victim blaming. Je doet het volgens je eigen opmerkingen ook voortdurend net niet, omdat je meent anders een ban te krijgen.

Lila-Linda donderdag 3 oktober 2024 om 17:20

Mijn insteek, maar dat heb ik wel met de jaren geleerd, is dat ik alleen aardige dingen zeg.
"rot voor je" oid
En als iemand me vraagt hoe met te voorkomen kan zijn een volgende keer, wil ik best helpen denken.

Maar de "je moet ook nooit", "had dan ook"... etc, nee doe ik gewoon niet (meer)

En natuurlijk geef ik mijn kinderen wel adviezen over fiets samen naar huis, of zorgt dat je lamp het doet.

Mensen weten zelf vaak echt wel, dat ze iets onhandigs gedaan hebben, die hebben echt geen extra negativiteit nodig

NomenNesci0 donderdag 3 oktober 2024 om 17:24

Doreia* schreef: ↑
03-10-2024 16:41
Je kunt niet anticiperen op onvoorspelbare situaties. Gewoon niet.
Je kunt voorzorgsmaatregelen nemen, samen op fietsen naar huis na het stappen, niet bemoeien met ruzies, weet ik veel. Maar als iemand van plan is iemand anders iets aan te doen, dan is er vrij weinig aan te anticiperen voor jou als slachtoffer.

Ik beweer ook niks anders. Nu maak je zelf ook onderscheid: als iets je geheel is overkomen, zonder dat je had kunnen anticiperen, is het niet je schuld. Ergo, als je wel had kunnen anticiperen, is daar misschien een andere conclusie uit te trekken.
Het is niet alleen ik die een onderscheid maakt in mate van anticipatie, de hele maatschappij doet dat. De hele maatschappij balanceert tussen oordelen en opvattingen over iemands aandeel in de ontstane situatie.

NomenNesci0 donderdag 3 oktober 2024 om 17:32

Ladara schreef: ↑
03-10-2024 17:17
Jouw overtuigingen zijn juist een helder voorbeeld van de just-world fallacy, die leiden tot victim blaming. Je doet het volgens je eigen opmerkingen ook voortdurend net niet, omdat je meent anders een ban te krijgen.

Nee, de just world gaat er vanuit dat als je iets maar zus of zo zou hebben gedaan, dat je alles (het slechte) zou kunnen voorkomen en het goede automatisch jouw richting opkomen.
Ik ben bekend met de dogma's van dit forum, dus als je écht zou willen openstaan voor hoe ik of anderen erin staan, ga je daarom niet bannen. Maar dit forum wordt op dit moment vooral gedomineerd door mensen die menen dat je altijd slachtoffer bent als er iets vervelends gebeurt, ook al had je zelf ook dingen anders kunnen doen. Je mag er van vinden wat je wil, iedereen mag dat trouwens. En bannen levert misschien een heel mooi egaal beeld op waarbinnen alles goed is en dit forum weinig wrijving ondervindt.

Helaas levert dat nog steeds niet een situatie op waarin het onrecht is uitgebannen en mensen weerbaarder worden en mensen confronteren met bepaald gedrag en zeggen, zo hé, dit flik je mij niet! Of dat nu een actieve benadering is (de confrontatie aangaan, iemand op het matje roepen, iemand verantwoordelijk houden voor gedrag door aan te spreken), danwel door de passieve benadering door met een grote boog om iemand of een situatie heen te lopen.

Terugkomend op je reactie: ik geloof niet in de just world. Ik geloof op sommige momenten en in sommige situaties in een just actie. En soms ook niet.

bijtie donderdag 3 oktober 2024 om 17:34

Waitingforthenight schreef: ↑
03-10-2024 16:50
Voor veel mensen is het victimblaming ook gewoon onvermogen, onvermogen om met iets ergs om te kunnen gaan. 'Zo, ik heb het even retroactief voor je opgelost, nu ophouden met zeuren ja?' Juist als ze met heftig verdriet/lijden geconfronteerd worden kunnen mensen het slechtst reageren.

Dit lijkt veel voorkomend idd.

Ik snap het ergens wel, maar ook niet, want je kan het toch wel bij je laten binnenkomen wat iemand vertelt? Ja het doet pijn om over mensen hun pijn en machteloosheid te horen, of het is lastig als je denkt ach gut die sneeuwvlok, maar het betekent veel voor iemand, als je op dat moment even je oordelende brein uitzet en luistert.

Het betekent soms zelfs de hele fucking wereld voor ze als je luistert. Het verschil tussen geen uitweg meer zien en op een nieuwe gedachte komen. Dus wat voor moeite is dat nou helemaal. Minste wat je kan doen voor iemand, minimale inspanning.

Chienandalou donderdag 3 oktober 2024 om 18:10

Al dan geen gebrek aan timing en inlevingsvermogen speelt ook vaak mee in victim blamen:

Als eerste reactie zeggen ‘maar waarom…’ of ‘had je niet beter…’ is niet constructief en zal een slachtoffer zich alleen maar slechter laten voelen. Die (valse) gedachten hebben zij zelf vaak ook al doorlopen.

Wanna grow up to be
Be a debaser

florence13 donderdag 3 oktober 2024 om 18:23

rosanna08 schreef: ↑
03-10-2024 15:07
waardoor het dus alsnog de schuld van het slachtoffer wordt.

ja uiteraard, het blijft victim blaming. Maar wat ik er interessant aan vind (en daar heeft dat slachtoffer natuurlijk helemaal niks aan, maar ik bedoel het meer conceptueel). Dat we dus vaak vinden dat de actie niet de schuld van het slachtoffer is, maar de gevolgen wel.
Dus: je fiets is gestolen, het is niet jouw schuld dat er een fietsendief rondloopt, maar wel jouw schuld dat jij nu een nieuwe fiets moet betalen want je was niet verzekerd. Of: het is niet jouw schuld dat je partner een engerd is, want dat doet hij echt zelf, maar het is wel jouw schuld dat je de rode vlaggen niet opmerkte, dus nu zit je ermee opgescheept.
Dit is eigenlijk een verschuiving van schuld naar verantwoordelijkheid.

En nogmaals, het is beide victim blaming, dat staat wat mij betreft buiten kijf, maar conceptueel vind ik het interessant. (dat komt waarschijnlijk door mijn werk, ik maak risico modellen en als daar iets fout gaat ben ik verantwoordelijk, maar ik ben het niet schuld)

Yakuzakiko donderdag 3 oktober 2024 om 18:35

florence13 schreef: ↑
03-10-2024 18:23
ja uiteraard, het blijft victim blaming. Maar wat ik er interessant aan vind (en daar heeft dat slachtoffer natuurlijk helemaal niks aan, maar ik bedoel het meer conceptueel). Dat we dus vaak vinden dat de actie niet de schuld van het slachtoffer is, maar de gevolgen wel.
Dus: je fiets is gestolen, het is niet jouw schuld dat er een fietsendief rondloopt, maar wel jouw schuld dat jij nu een nieuwe fiets moet betalen want je was niet verzekerd. Of: het is niet jouw schuld dat je partner een engerd is, want dat doet hij echt zelf, maar het is wel jouw schuld dat je de rode vlaggen niet opmerkte, dus nu zit je ermee opgescheept.
Dit is eigenlijk een verschuiving van schuld naar verantwoordelijkheid.

En nogmaals, het is beide victim blaming, dat staat wat mij betreft buiten kijf, maar conceptueel vind ik het interessant. (dat komt waarschijnlijk door mijn werk, ik maak risico modellen en als daar iets fout gaat ben ik verantwoordelijk, maar ik ben het niet schuld)

Ja hoor daar gaan we weer.

florence13 donderdag 3 oktober 2024 om 18:44

Yakuzakiko schreef: ↑
03-10-2024 18:35
Ja hoor daar gaan we weer.

volgens mij heb je de post gemist waar ik op reageerde (en mis je dus de context waarin ik dit punt maakte)

Yakuzakiko donderdag 3 oktober 2024 om 18:47

florence13 schreef: ↑
03-10-2024 18:44
volgens mij heb je de post gemist waar ik op reageerde (en mis je dus de context waarin ik dit punt maakte)

Jij vindt het conceptueel interessant en trekt een vergelijking met de verantwoordelijkheid voor je werk.

florence13 donderdag 3 oktober 2024 om 18:51

Yakuzakiko schreef: ↑
03-10-2024 18:47
Jij vindt het conceptueel interessant en trekt een vergelijking met de verantwoordelijkheid voor je werk.

ik stelde (in die eerdere post dus) dat we als samenleving een verschuiving hebben doorgemaakt door de eeuwen. Waar we vroeger vonden dat als je iets naars overkwam dat niet je eigen schuld was maar het lot. Vervolgens stapten we over om alles maakbaar te vinden en was je alles wat je overkwam zelf schuld, en tegenwoorden zien we dat we vaak van mening zijn dat we de actie niet iemands schuld vinden, maar een deel van de gevolgen wel. Ik volgde daarin het gedachtengoed van Ulrich Beck die daar over schreef.

Ik vind dergelijke ontwikkelingen interessant. En ik denk ook dat de gedachtengang van Beck wel zou kunnen kloppen, ik zie dat inderdaad in mijn werk, maar ook op andere plekken, namelijk bij relatie problemen, gestolen fietsen, overheidsbeleid, verzekeringsgedrag etc. Ik bedoel dus dat het gaat om een bredere maatschappelijke ontwikkeling

Ben overigens niet perse altijd blij met die ontwikkeling

Chienandalou donderdag 3 oktober 2024 om 18:53

NomenNesci0 schreef: ↑
03-10-2024 17:24
Ik beweer ook niks anders. Nu maak je zelf ook onderscheid: als iets je geheel is overkomen, zonder dat je had kunnen anticiperen, is het niet je schuld. Ergo, als je wel had kunnen anticiperen, is daar misschien een andere conclusie uit te trekken.
Het is niet alleen ik die een onderscheid maakt in mate van anticipatie, de hele maatschappij doet dat. De hele maatschappij balanceert tussen oordelen en opvattingen over iemands aandeel in de ontstane situatie.

In de voorbeelden van Doreia kan er juist ook met de genomen maatregelen nog steeds wat gebeuren. Het leven is niet maakbaar. Het samen fietsen en niet bemoeien met ruzies wil niet zeggen dat je je ongeluk dan afgekocht hebt. Dus zeggen ‘waarom heb je niet samen gefietst’ of ‘had je je maar niet met die ruzie bemoeid’ is én een ongevoelige reactie en hoeft ook helemaal niet waar te zijn. Dát is victim blamen.

Wanna grow up to be
Be a debaser

Honolulu donderdag 3 oktober 2024 om 19:01

Lila-Linda schreef: ↑
03-10-2024 17:20
Mijn insteek, maar dat heb ik wel met de jaren geleerd, is dat ik alleen aardige dingen zeg.
"rot voor je" oid.

Mensen weten zelf vaak echt wel, dat ze iets onhandigs gedaan hebben, die hebben echt geen extra negativiteit nodig

Als het gaat om de benadering van degene die iets overkomt, sta ik er exact zo in. Je zult van mij nooit een trap na krijgen.
Als het echter gaat om de achterliggende gedachte erachter heb ik - als ik de reacties een beetje scan - over het algemeen een 180 graden andere, en blijkbaar onpopulaire, mening dan de meesten hier. En dat wordt dan victim blaming genoemd. Prima. Ik zie het anders.

En om nog even op de gestolen fiets terug te komen.
Dat overkwam mij een paar weken geleden. Niet op slot gezet. En toen ik terugkwam, was hij weg.
Iedereen die er getuige van was dat ik naar die lege plek stond te staren, vond het zo erg. En wat een vuile dief. Mensen moeten met hun tengels van de spullen van anderen afblijven.
Correct ja, dat is wel een ideale wereld. Maar in deze toch echt mijn eigen verantwoordelijkheid.

I will not let anyone walk through my mind with their dirty feet.
- Gandhi

Voornu donderdag 3 oktober 2024 om 19:02

florence13 schreef: ↑
03-10-2024 18:23
ja uiteraard, het blijft victim blaming. Maar wat ik er interessant aan vind (en daar heeft dat slachtoffer natuurlijk helemaal niks aan, maar ik bedoel het meer conceptueel). Dat we dus vaak vinden dat de actie niet de schuld van het slachtoffer is, maar de gevolgen wel.
Dus: je fiets is gestolen, het is niet jouw schuld dat er een fietsendief rondloopt, maar wel jouw schuld dat jij nu een nieuwe fiets moet betalen want je was niet verzekerd. Of: het is niet jouw schuld dat je partner een engerd is, want dat doet hij echt zelf, maar het is wel jouw schuld dat je de rode vlaggen niet opmerkte, dus nu zit je ermee opgescheept.
Dit is eigenlijk een verschuiving van schuld naar verantwoordelijkheid.

En nogmaals, het is beide victim blaming, dat staat wat mij betreft buiten kijf, maar conceptueel vind ik het interessant. (dat komt waarschijnlijk door mijn werk, ik maak risico modellen en als daar iets fout gaat ben ik verantwoordelijk, maar ik ben het niet schuld)

Is een betere niet: en het is jouw verantwoordelijkheid om vervolgens te bepalen wat je ermee doet?
En het is een problematisch voorbeeld door dat 'engerd', want doorgaans is niemand alleen maar een engerd en zou het heel fijn zijn als mensen dat strempel op hun voorhoofd hebben. Daarmee wordt een complexe dynamiek gereduceerd tot een situatie waarin het onbegrijpelijk is dat het victim daarin blijft zitten.
Als je 1x wordt geslagen, partner belooft het nooit meer te doen en je krijgt een 2e keer een klap. Is het dan eigen schuld of ?

Ik herken mezelf niet eens

Stormke81 donderdag 3 oktober 2024 om 19:02

Ik vind het een mooie vraag...het leven is niet altijd even maakbaar. De ene keer heeft het grote consequenties en de andere keer niet. Je neemt ergens in je leven een besluit wat op sommige momenten als een boemerang weer terugkomt.

Als je als tiener start met roken doe je dat niet met de intentie om dood te gaan aan longkanker.

Als je aan straatraces doet, dan doe je dat niet om iemand dood te rijden.

Als je in elkaar geslagen bent door je man dan blijf je omdat je na de eerste keer denkt ...hij zei sorry. Iedereen verdient een tweede kans. De keren erna wil je misschien wel weg maar waar moet je naar toe? Misschien ligt je eigenwaarde wel zo aan diggelen dat je het nier waard bent om iets anders te willen.

Een jonge tiener heeft een geweldadige vader in de criminaliteit. Daar groeit hij op en leert Daar vrienden maken. De kans is groot dat hij ook crimineel wordt, maar toen hij nog zoet met zijn speelgoed zat te spelen op 4 jarige leeftijd was dat vast niet zijn toekomstdroom.

Je moet heel hard kunnen roepen voordat iemand echt naar je luistert.

florence13 donderdag 3 oktober 2024 om 19:03

Honolulu schreef: ↑
03-10-2024 19:01
Als het gaat om de benadering van degene die iets overkomt, sta ik er exact zo in. Je zult van mij nooit een trap na krijgen.
Als het echter gaat om de achterliggende gedachte erachter heb ik - als ik de reacties een beetje scan - over het algemeen een 180 graden andere, en blijkbaar onpopulaire, mening dan de meesten hier. En dat wordt dan victim blaming genoemd. Prima. Ik zie het anders.

En om nog even op de gestolen fiets terug te komen.
Dat overkwam mij een paar weken geleden. Niet op slot gezet. En toen ik terugkwam, was hij weg.
Iedereen die er getuige van was dat ik naar die lege plek stond te staren, vond het zo erg. En wat een vuile dief. Mensen moeten met hun tengels van de spullen van anderen afblijven.
Correct ja, dat is wel een ideale wereld. Maar in deze toch echt mijn eigen verantwoordelijkheid.

maar dan nog heb jij je eigen fiets niet gestolen. Ik vind het dus nog steeds de schuld van de dief. (en natuurlijk leef ik niet op wolk 9 en weet ik dat fietsen gestolen worden, en dat het handig is om die af te sluiten)

florence13 donderdag 3 oktober 2024 om 19:05

Voornu schreef: ↑
03-10-2024 19:02
Is een betere niet: en het is jouw verantwoordelijkheid om vervolgens te bepalen wat je ermee doet?
En het is een problematisch voorbeeld door dat 'engerd', want doorgaans is niemand alleen maar een engerd en zou het heel fijn zijn als mensen dat strempel op hun voorhoofd hebben. Daarmee wordt een complexe dynamiek gereduceerd tot een situatie waarin het onbegrijpelijk is dat het victim daarin blijft zitten.
Als je 1x wordt geslagen, partner belooft het nooit meer te doen en je krijgt een 2e keer een klap. Is het dan eigen schuld of ?

ik vind het in geen enkel geval eigen schuld of verantwoordelijkheid. Die persoon dient gewoon niet te slaan, punt.

Ik vind dat wij als samenleving vaak stellen dat 'iemand ook had moeten weten' of 'iemand had ook moeten bedenken' etc. En dat is vaak helemaal niet realistisch (want inderdaad geen sticker op voorhoofd)

Stormke81 donderdag 3 oktober 2024 om 19:05

Eem collega zat in een geweldadige relatie. Ze ging iedere keer terug. Wij hebben haar ook opgevangen.

Onze teamleider zei: we kunnen niet voorkomen dat ze terug gaat, maar we vangen haar op als ze valt. En dat deden we..

Honolulu donderdag 3 oktober 2024 om 20:03

florence13 schreef: ↑
03-10-2024 19:03
Ik vind het dus nog steeds de schuld van de dief.

Ik ook. Maar ik was/ben geen slachtoffer.

I will not let anyone walk through my mind with their dirty feet.
- Gandhi

Actieve topics