Overig
alle pijlers
Wanneer ben je geen meisje meer maar een vrouw?
maandag 22 juni 2009 om 09:42
Nav eerder commentaar op een eerder topic waarin TO aangaf een meisje van 37 te zijn: wanneer ben je geen meisje meer maar een vrouw?
Kijk kan me voorstellen dat ik moeder ben vanaf het moment van de bevalling van mijn zoon, maar wanneer was ik meisje-af? Ik zie wel een 'meiden' van begin 20 die ik een oude kop vind hebben. Andersom heb je 'frisse' (weet geen betere omschrijving) dertigers die nog steeds dat meisjes-achtige hebben. Ik wordt zelf (35) wordt meestal jonger geschat
Jullie mening graag en als je wilt jullie leeftijd erbij. Dit om een beeld te krijgen vanuit welke leeftijd je andere leeftijden bekijkt.
Kijk kan me voorstellen dat ik moeder ben vanaf het moment van de bevalling van mijn zoon, maar wanneer was ik meisje-af? Ik zie wel een 'meiden' van begin 20 die ik een oude kop vind hebben. Andersom heb je 'frisse' (weet geen betere omschrijving) dertigers die nog steeds dat meisjes-achtige hebben. Ik wordt zelf (35) wordt meestal jonger geschat
Jullie mening graag en als je wilt jullie leeftijd erbij. Dit om een beeld te krijgen vanuit welke leeftijd je andere leeftijden bekijkt.
maandag 22 juni 2009 om 12:14
maandag 22 juni 2009 om 12:14
Dromen zijn leuk en nodig, maar weten dat je ook zonder die droom waar te maken een zinnig en leuk leven kunt leiden lijkt me nogal nuttig. Zwieber, het lijkt erop dat jij denkt dat de wereld instort als je een droom niet waar kunt maken. Dat vind ik inflexibel.
Als een droom niet werkt, zoek je een nieuwe droom. Zo simpel is dat. Ik zie dat niet als opgeven, maar als je aanpassen aan de veranderende omstandigheden.
Als een droom niet werkt, zoek je een nieuwe droom. Zo simpel is dat. Ik zie dat niet als opgeven, maar als je aanpassen aan de veranderende omstandigheden.
maandag 22 juni 2009 om 12:14
Hahahaha, wat grappig. Nog niet zo lang geleden vroeg ik aan mijn oma wanneer zij zich vrouw voelde en geen meisje meer. Ze voelde zich echter al heel snel vrouw.
Ik denk dat ik dat gevoel nooit kwijtraak, ik zal me nog heeeeeel lang meisje willen blijven voelen. Ik heb 2 kinderen, ben getrouwd ben nog geen 30 maar voel me vreemd als ik met mevrouw word aangesproken...
Ik denk dat ik dat gevoel nooit kwijtraak, ik zal me nog heeeeeel lang meisje willen blijven voelen. Ik heb 2 kinderen, ben getrouwd ben nog geen 30 maar voel me vreemd als ik met mevrouw word aangesproken...
maandag 22 juni 2009 om 12:15
maandag 22 juni 2009 om 12:15
quote:Zwieber schreef op 22 juni 2009 @ 12:08:
[...]
Maar jij gaat er vanuit dat niemand ervan droomt om bakker te worden. .
En jij gaat er vanuit dat niemand in een Vinexwijk wil wonen.
Ikzelf heb wel verschillende huis-idealen, ik zou graag in een groot huis wonen, modern van binnen, genoeg ruimte, ook buiten (tuin), enzovoort. Wisteria Lane lijkt mij héérlijk!
[...]
Maar jij gaat er vanuit dat niemand ervan droomt om bakker te worden. .
En jij gaat er vanuit dat niemand in een Vinexwijk wil wonen.
Ikzelf heb wel verschillende huis-idealen, ik zou graag in een groot huis wonen, modern van binnen, genoeg ruimte, ook buiten (tuin), enzovoort. Wisteria Lane lijkt mij héérlijk!
maandag 22 juni 2009 om 12:15
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 12:09:
Zwieber, ik wilde vroeger niets liever dan chirurg worden. Dat was echt mijn droom. Jarenlang ook mee bezig geweest. Maar die droom heb ik al vrij snel opgegeven, want je moet gewoon realistisch blijven, lijkt me. Ik beschik over het technisch inzicht van een patatje met, ik heb een hekel aan precisiewerk, ben meer van de franse slag, enzovoorts.
En wat te denken van al die wannabe acteurs die hun hele leven keihard werken voor hun doorbraak? Je hoort af en toe zo'n acteur die het gemaakt heeft roepen 'als je maar volhoudt, gelooft in jezelf en je best doet, dan kom je er vanzelf, ik zag het niet meer zitten, zat aan de grond, en opeens brak ik door'. En dat terwijl er ook genoeg acteurs zijn die wél in zichzelf geloven, wél doorzetten, wél volhouden, ook als ze totaal aan de grond zitten en dan doodgaan zonder door te breken.
Maar ze hebben het wél geprobeerd.
Ik weet even niet hoe ik mezelf hier het beste kan uitdrukken. Wat ik ongeveer bedoel: iedereen wil gelukkig worden. Zeg, je hebt een schaal van 1 2 3 4 of 5. 1 is doodsongelukkig, twee is ongelukig maar er valt mee te leven, 3 is neutraal, 4 is op sommige vlakken gelukkig maar niet overall en 5 is overall gelukkig. Waarmee je hier gelukkig wordt is voor de discussie irrelevant. Mij gaat het erom dat ik veel mensen zie settelen voor 2 of 3. Ik zie niet in waarom ze niet willen blijven vechten voor 4 of 5. Heel soms kan dat niet door omstandigheden (ernstige ziekte etc) maar vaak wel maar is de wil er gewoon niet. Men heeft zich neergelegd bij het feit niet verder te komen, de vechtlust en passie is verdwenen.
Dat is een beetje wat ik bedoel. Dus of 5 nou het bakkerschap is, een vinexwijk en minister worden maakt niet uit.
Zwieber, ik wilde vroeger niets liever dan chirurg worden. Dat was echt mijn droom. Jarenlang ook mee bezig geweest. Maar die droom heb ik al vrij snel opgegeven, want je moet gewoon realistisch blijven, lijkt me. Ik beschik over het technisch inzicht van een patatje met, ik heb een hekel aan precisiewerk, ben meer van de franse slag, enzovoorts.
En wat te denken van al die wannabe acteurs die hun hele leven keihard werken voor hun doorbraak? Je hoort af en toe zo'n acteur die het gemaakt heeft roepen 'als je maar volhoudt, gelooft in jezelf en je best doet, dan kom je er vanzelf, ik zag het niet meer zitten, zat aan de grond, en opeens brak ik door'. En dat terwijl er ook genoeg acteurs zijn die wél in zichzelf geloven, wél doorzetten, wél volhouden, ook als ze totaal aan de grond zitten en dan doodgaan zonder door te breken.
Maar ze hebben het wél geprobeerd.
Ik weet even niet hoe ik mezelf hier het beste kan uitdrukken. Wat ik ongeveer bedoel: iedereen wil gelukkig worden. Zeg, je hebt een schaal van 1 2 3 4 of 5. 1 is doodsongelukkig, twee is ongelukig maar er valt mee te leven, 3 is neutraal, 4 is op sommige vlakken gelukkig maar niet overall en 5 is overall gelukkig. Waarmee je hier gelukkig wordt is voor de discussie irrelevant. Mij gaat het erom dat ik veel mensen zie settelen voor 2 of 3. Ik zie niet in waarom ze niet willen blijven vechten voor 4 of 5. Heel soms kan dat niet door omstandigheden (ernstige ziekte etc) maar vaak wel maar is de wil er gewoon niet. Men heeft zich neergelegd bij het feit niet verder te komen, de vechtlust en passie is verdwenen.
Dat is een beetje wat ik bedoel. Dus of 5 nou het bakkerschap is, een vinexwijk en minister worden maakt niet uit.
maandag 22 juni 2009 om 12:20
maandag 22 juni 2009 om 12:27
maandag 22 juni 2009 om 12:42
Daar heb je weer gelijk in zwieb.
Er zijn denk ik genoeg mensen zonder 'echte' dromen. Die gewoon hun leventje leiden, geen spannende dingen willen, geen extreme verwachtingen hebben en voor wie dat goed is.
Die in jouw ogen genoegen nemen met een 3 terwijl zij daar zelf helemaal niet mee bezig zijn.
Als ik naar mezelf kijk; ik heb niet zo'n spannend leven denk ik. Gewoon gesetteld met de beste man die ik me kan wensen.
We hangen niet aan de kroonluchters, we doen geen gekke dingen, de passie is soms ook ver te zoeken etc. Op de kids en de hond na zijn we superburgelijk denk ik.
We jagen geen dromen na. Correctie, we zijn nu wel bezig met Mr Nilsson droom. Maar dat doen we hartstikke realistisch. Het kan zomaar niet doorgaan en daar zijn we dan op voorbereid. Heel erg volwassen en saai dus
Is dat een 2? Een 5? Geen idee. Het zal me jeuken ook, ik doe niet aan cijfers.
Waar ik wel aan doe? Aan accepteren dat het soms nu eenmaal is zoals het is, aan vechten voor de dingen die ik wel belangrijk vind tot het een oeverloos gevecht blijkt. Dan laat ik het los. Dat doe ik soms ook met dromen, loslaten.
En ik doe aan een relatie die misschien niet altijd even passievol is, maar die ons al wel 17 jaar blij maakt. (en waar anderen altijd jaloers op zijn )
Ik ga voor tevredenheid, blijheid en ook voor geluk, maar ik weet ook dat ik soms genoegen moet nemen met 'slechts' de eerste 2. En ik realiseer me dan dat ik dan ook al spekkoper ben.
Er zijn denk ik genoeg mensen zonder 'echte' dromen. Die gewoon hun leventje leiden, geen spannende dingen willen, geen extreme verwachtingen hebben en voor wie dat goed is.
Die in jouw ogen genoegen nemen met een 3 terwijl zij daar zelf helemaal niet mee bezig zijn.
Als ik naar mezelf kijk; ik heb niet zo'n spannend leven denk ik. Gewoon gesetteld met de beste man die ik me kan wensen.
We hangen niet aan de kroonluchters, we doen geen gekke dingen, de passie is soms ook ver te zoeken etc. Op de kids en de hond na zijn we superburgelijk denk ik.
We jagen geen dromen na. Correctie, we zijn nu wel bezig met Mr Nilsson droom. Maar dat doen we hartstikke realistisch. Het kan zomaar niet doorgaan en daar zijn we dan op voorbereid. Heel erg volwassen en saai dus
Is dat een 2? Een 5? Geen idee. Het zal me jeuken ook, ik doe niet aan cijfers.
Waar ik wel aan doe? Aan accepteren dat het soms nu eenmaal is zoals het is, aan vechten voor de dingen die ik wel belangrijk vind tot het een oeverloos gevecht blijkt. Dan laat ik het los. Dat doe ik soms ook met dromen, loslaten.
En ik doe aan een relatie die misschien niet altijd even passievol is, maar die ons al wel 17 jaar blij maakt. (en waar anderen altijd jaloers op zijn )
Ik ga voor tevredenheid, blijheid en ook voor geluk, maar ik weet ook dat ik soms genoegen moet nemen met 'slechts' de eerste 2. En ik realiseer me dan dat ik dan ook al spekkoper ben.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 22 juni 2009 om 12:44
Ik denk dat heel veel jongeren hun leven wel okee vinden, maar echt niet van hoogtepunt naar hoogtepunt leven. Ik denk ook dat veel jongeren niet weten hoe ze hun leven moeten veranderen. Bij mij in de klas zaten genoeg kinderen die verplicht van hun ouders iets stoms moesten doen zoals scouting of voetbal of viool spelen, genoeg kinderen die sowieso vrij suf door het leven leken te gaan en heel onverschillig waren over álles (pubers he), enzovoort.
Ik heb een heel onbezorgde jeugd gehad, maar dat was echt niet een constante aaneenschakeling van vijven hoor.
Omgekeer ken ik genoeg volwassenen die hun dromen waarmaken en hun leven op die manier leven zoals zij willen.
In mijn ogen is het dan vooral iets wat te maken heeft met je karakter. Door volwassenheid uit te stellen wordt je leven niet opeens een groot hoogtepunt, en door volwassen te worden ook niet opeens een grote teleurstelling.
Ik heb een heel onbezorgde jeugd gehad, maar dat was echt niet een constante aaneenschakeling van vijven hoor.
Omgekeer ken ik genoeg volwassenen die hun dromen waarmaken en hun leven op die manier leven zoals zij willen.
In mijn ogen is het dan vooral iets wat te maken heeft met je karakter. Door volwassenheid uit te stellen wordt je leven niet opeens een groot hoogtepunt, en door volwassen te worden ook niet opeens een grote teleurstelling.
maandag 22 juni 2009 om 12:44
De meeste mensen zijn denk ik gelukkig met een gemiddeld leven.
Maar dromen kun je altijd hebben. Ik heb zaterdag gesproken met een stel, rond de 50, dat vertrok voor een zeilreis rond de wereld.
Zelf heb ik pas op 'latere' leeftijd een bedrijf gestart, en mijn man (54) is twee jaar geleden eindelijk begonnen met zijn 'droomberoep' en reist nu over de hele wereld.
Dromen en idealen zijn echt niet aan leeftijd gebonden.
Maar dromen kun je altijd hebben. Ik heb zaterdag gesproken met een stel, rond de 50, dat vertrok voor een zeilreis rond de wereld.
Zelf heb ik pas op 'latere' leeftijd een bedrijf gestart, en mijn man (54) is twee jaar geleden eindelijk begonnen met zijn 'droomberoep' en reist nu over de hele wereld.
Dromen en idealen zijn echt niet aan leeftijd gebonden.
maandag 22 juni 2009 om 12:47
Ik associeer meisje, echt met een meisje, dus prepuber of misschien nog zelfs puber.
Na de pubertijd ben je geen meisje meer, maar een jonge vrouw en zeker geen meisje meer.
Zo mid dertig word je een vrouw en na de 50 word je vanzelf een mevrouw.
Maar ja, dat is maar net hoe je je voelt.
Ik voel me iig geen meisje meer, ik heb borsten nml
Na de pubertijd ben je geen meisje meer, maar een jonge vrouw en zeker geen meisje meer.
Zo mid dertig word je een vrouw en na de 50 word je vanzelf een mevrouw.
Maar ja, dat is maar net hoe je je voelt.
Ik voel me iig geen meisje meer, ik heb borsten nml
maandag 22 juni 2009 om 12:51
quote:tilalia2 schreef op 22 juni 2009 @ 12:00:
Ik zie dat juist als volwassene: Juist omdat ik weet w2aar ik sta, weet wat ik wil en weet waarvoor ik wil vechten, èn goed kan overzien wat daar de consequenties van zijn, kan ik betere keuzes maken, nu ik volwassen ben. Ik durf veel meer dan vroeger, omdat ik me volledig bewust ben van mijn capaciteiten.
Hier kan ik me helemaal bij aansluiten. Mijn jeugddromen heb ik trouwens waar gemaakt. Volwassen zijn is heerlijk
Ik zie dat juist als volwassene: Juist omdat ik weet w2aar ik sta, weet wat ik wil en weet waarvoor ik wil vechten, èn goed kan overzien wat daar de consequenties van zijn, kan ik betere keuzes maken, nu ik volwassen ben. Ik durf veel meer dan vroeger, omdat ik me volledig bewust ben van mijn capaciteiten.
Hier kan ik me helemaal bij aansluiten. Mijn jeugddromen heb ik trouwens waar gemaakt. Volwassen zijn is heerlijk
maandag 22 juni 2009 om 13:05
Is het niet gewoon dat de 5 van andere mensen door jou beoordeeld wordt als een 2 of 3? Zo klinkt het namelijk. Hoe kun jij nou weten of iemand eigenlijk iets heel anders wil (diep van binnen) en of iemand zijn dromen heeft opgegeven en zich maar tevreden stelt met iets minder?
Het klinkt gewoon alsof jíj bij het opgeven van een droom van 5 naar 2 zou gaan, en dus ga je er maar vanuit dat iemand die altijd riep een wereldreis te willen maken en dat niet doet óók van 5 naar 2 is gegaan, maar wie weet is daar wel iets anders voor in de plaats gekomen en is zijn geluk nog steeds een 5.
Het lijkt me écht dat je íets teveel je eigen wensen/dromen en angsten op andere mensen projecteert. Want zelfs al zéggen mensen dat ze zó graag een wereldreis willen maken, maar dat dat niet kan vanwege de kinderen/de baan/ hypotheek/relatie, dan kan het nóg zo zijn dat ze hun geluk een 5 geven, ondanks dat ze die droom hebben opgegeven.
Het klinkt gewoon alsof jíj bij het opgeven van een droom van 5 naar 2 zou gaan, en dus ga je er maar vanuit dat iemand die altijd riep een wereldreis te willen maken en dat niet doet óók van 5 naar 2 is gegaan, maar wie weet is daar wel iets anders voor in de plaats gekomen en is zijn geluk nog steeds een 5.
Het lijkt me écht dat je íets teveel je eigen wensen/dromen en angsten op andere mensen projecteert. Want zelfs al zéggen mensen dat ze zó graag een wereldreis willen maken, maar dat dat niet kan vanwege de kinderen/de baan/ hypotheek/relatie, dan kan het nóg zo zijn dat ze hun geluk een 5 geven, ondanks dat ze die droom hebben opgegeven.
maandag 22 juni 2009 om 13:10
Ik denk trouwens dat als je altijd voor een 5 gaat en je al je dromen waar wilt maken dat je daar weleens veel ongelukkiger van kan worden dan wanneer je gewoon het leven accepteert zoals het is, met alle leuke en minder leuke dingen, verplichtingen en verantwoordelijkheden.
Het is overigens mij droom op dit moment om gewoon in een burgerlijke wijk te wonen met een grote gezinsauto voor de deur. Ik wil nog heel veel andere dingen, maar dit is er in ieder geval een van. En in de ogen van anderen zal dat vast enorm burgerlijk zijn, sowieso, op je 26e 2 kinderen hebben en getrouwd zijn, maar het lijkt mij heerlijk. Die andere dromen komen daarna wel, maar eerst dat maar eens.
Het is overigens mij droom op dit moment om gewoon in een burgerlijke wijk te wonen met een grote gezinsauto voor de deur. Ik wil nog heel veel andere dingen, maar dit is er in ieder geval een van. En in de ogen van anderen zal dat vast enorm burgerlijk zijn, sowieso, op je 26e 2 kinderen hebben en getrouwd zijn, maar het lijkt mij heerlijk. Die andere dromen komen daarna wel, maar eerst dat maar eens.
maandag 22 juni 2009 om 13:16
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 11:24:
Ongezond eigenlijk, dat krampachtig vasthouden aan je jeugd....
Kijkkijk, jij word ook steeds volwassener in dit topic Thyra, want hier oordeelde je zelf nog heel erg over anderen. ;-
Ik denk dat iedereen het voor zichzelf moet uitmaken hoe ie zich wil noemen, de een meisje, de ander vrouw. En de een associeert 'meisje' met puberaal en onvolwassen, de ander niet. De ander wil weer geen mevrouw heten, en sommigen weer wel.
Ongezond eigenlijk, dat krampachtig vasthouden aan je jeugd....
Kijkkijk, jij word ook steeds volwassener in dit topic Thyra, want hier oordeelde je zelf nog heel erg over anderen. ;-
Ik denk dat iedereen het voor zichzelf moet uitmaken hoe ie zich wil noemen, de een meisje, de ander vrouw. En de een associeert 'meisje' met puberaal en onvolwassen, de ander niet. De ander wil weer geen mevrouw heten, en sommigen weer wel.
maandag 22 juni 2009 om 13:17
Mooi geschreven Thyra en Hoipippi.
Ik had vroeger ook bepaalde dromen, althans, ik dacht dat dat dromen waren in ieder geval. Er kwam van alles tussen en er bleken ineens dingen te zijn die ik diep in mijn hart veel leuker vond dan die 'dromen' die ik voor ogen had. Maar die dingen die ik veel leuker vond kende ik gewoon helemaal nog niet vroeger. En die dromen die ik had? Ach, zo belangrijk waren die eigenlijk helemaal niet en ik vraag me af of ik als ik die had nagestreefd net zo gelukkig was als dat ik nu was geweest eigenlijk. Geen flauw idee en het boeit me ook helemaal niet meer.
Ik ben al heel lang geleden gestopt met 'meer willen'.
Gestopt met jonger willen lijken. Gestopt met rete ambitieus te zijn. Gestopt met altijd maar streven naar beter, naar meer, naar mooier, naar weet ik veel wat en ik ben begonnen met kijken naar wat ik nu gewoon heb. Vandaag. En niet alleen zag ik dat ik allang mijn '5' leefde (zonder dat ik het eigenlijk wist).... maar dat het ook gewoon goed was zo. Dat gaf ontiegelijk veel rust. Ik vergat gewoon volkomen om gewoon 'gelukkig' te zijn omdat ik te veel bezig was met 'groei'.
Dat mijn '5' niet de '5' van een ander is, ook dat boeit me helemaal niet. Ik moet mijn leven leiden, niet een ander. En wat een ander daar van denkt zal me spreekwoordelijk aan mijn aars roesten
Ik had vroeger ook bepaalde dromen, althans, ik dacht dat dat dromen waren in ieder geval. Er kwam van alles tussen en er bleken ineens dingen te zijn die ik diep in mijn hart veel leuker vond dan die 'dromen' die ik voor ogen had. Maar die dingen die ik veel leuker vond kende ik gewoon helemaal nog niet vroeger. En die dromen die ik had? Ach, zo belangrijk waren die eigenlijk helemaal niet en ik vraag me af of ik als ik die had nagestreefd net zo gelukkig was als dat ik nu was geweest eigenlijk. Geen flauw idee en het boeit me ook helemaal niet meer.
Ik ben al heel lang geleden gestopt met 'meer willen'.
Gestopt met jonger willen lijken. Gestopt met rete ambitieus te zijn. Gestopt met altijd maar streven naar beter, naar meer, naar mooier, naar weet ik veel wat en ik ben begonnen met kijken naar wat ik nu gewoon heb. Vandaag. En niet alleen zag ik dat ik allang mijn '5' leefde (zonder dat ik het eigenlijk wist).... maar dat het ook gewoon goed was zo. Dat gaf ontiegelijk veel rust. Ik vergat gewoon volkomen om gewoon 'gelukkig' te zijn omdat ik te veel bezig was met 'groei'.
Dat mijn '5' niet de '5' van een ander is, ook dat boeit me helemaal niet. Ik moet mijn leven leiden, niet een ander. En wat een ander daar van denkt zal me spreekwoordelijk aan mijn aars roesten
maandag 22 juni 2009 om 13:17
quote:emaille schreef op 22 juni 2009 @ 13:16:
[...]
Kijkkijk, jij word ook steeds volwassener in dit topic Thyra, want hier oordeelde je zelf nog heel erg over anderen.
Ik denk dat iedereen het voor zichzelf moet uitmaken hoe ie zich wil noemen, de een meisje, de ander vrouw. En de een associeert 'meisje' met puberaal en onvolwassen, de ander niet. De ander wil weer geen mevrouw heten, en sommigen weer wel.
[...]
Kijkkijk, jij word ook steeds volwassener in dit topic Thyra, want hier oordeelde je zelf nog heel erg over anderen.
Ik denk dat iedereen het voor zichzelf moet uitmaken hoe ie zich wil noemen, de een meisje, de ander vrouw. En de een associeert 'meisje' met puberaal en onvolwassen, de ander niet. De ander wil weer geen mevrouw heten, en sommigen weer wel.
maandag 22 juni 2009 om 13:18
Nou, oma spreekt hoor. Ik vind het nog steeds ongezond om krampachtig vast te houden aan je jeugd, dus hoezo ben ik nu volwassener? Vrouwen van 40 die zichzelf meisje noemen neem ik niet serieus. Mannen van 50 die 'met de jongens' op stap gaan ook niet. Die verdenk ik van een midlifecrisis, maar niet van volwassenheid.
