Overig
alle pijlers
Wanneer kroop jij door het oog van de naald?
donderdag 11 december 2008 om 16:49
Vannacht heb ik zeer indringend gedroomd dat ik met een slok op achter het stuur, van links naar rechts glijdend over de sneeuw, net niet gepakt werd door de politie, omdat die nét iets belangrijkers te doen had. Het was zo realistisch dat ik echt opgelucht was.
En zo kwam ik op het idee voor dit topic: ben je wel eens ergens echt door het oog van de naald gekropen? Ontzettende bloedmazzel gehad, terwijl het ook heel anders had kunnen aflopen? Ben heel benieuwd naar de verhalen.
En zo kwam ik op het idee voor dit topic: ben je wel eens ergens echt door het oog van de naald gekropen? Ontzettende bloedmazzel gehad, terwijl het ook heel anders had kunnen aflopen? Ben heel benieuwd naar de verhalen.
vrijdag 12 december 2008 om 08:54
Ik ben als kind bijna verdronken in het zwembad. Ik was er samen met m'n neefje en oom. Het zwembad zou dicht gaan en we mochten nog 1 keer van de glijbaan. Er waren er twee en we gingen die die dag steeds van de rechterglijbaan. Het laatste ritje glijbaan besloot ik de linker te nemen. Stom. Ik kon er namelijk niet staan, bleek nadat ik er vanaf was gegleden. Zwemmen kon ik toen nog niet en ik bleef maar koppie onder gaan. En ik maar roepen/ schreeuwen naar mijn oom, hij hoorde me niet.
Een jongen die aan de kant stond heeft toen snel zijn kleding uitgetrokken en is in het water gesprongen om mij te redden.
Nog steeds, na al die jaren, kan ik voelen wat ik toen voelde. God, wat had ik het benauwd!
Een jongen die aan de kant stond heeft toen snel zijn kleding uitgetrokken en is in het water gesprongen om mij te redden.
Nog steeds, na al die jaren, kan ik voelen wat ik toen voelde. God, wat had ik het benauwd!
vrijdag 12 december 2008 om 08:55
quote:Annepanne1 schreef op 11 december 2008 @ 22:56:
Heel apart hoe goed je dan eigenlijk reageert, automatisch. 'oh jee dit gaat mis, wat kan ik nog doen, kan er echt niet onder uit, daar gaan we dan, ben ik nergens gewond, kan ik eruit, waar zijn mijn belangrijke spullen (tas), hoe maak ik zo snel mogelijk duidelijk dat alles ok is. En dat alles in ongeveer 1 seconde. Fantastisch, dat lichaam/die geest Ook jullie ervaring?Ik ben een keer op een rare manier voorover van de trap gevallen, dacht even dat ik m'n nek zou breken. Wat er door me heen ging was: "Nou, dat was het dan."
Heel apart hoe goed je dan eigenlijk reageert, automatisch. 'oh jee dit gaat mis, wat kan ik nog doen, kan er echt niet onder uit, daar gaan we dan, ben ik nergens gewond, kan ik eruit, waar zijn mijn belangrijke spullen (tas), hoe maak ik zo snel mogelijk duidelijk dat alles ok is. En dat alles in ongeveer 1 seconde. Fantastisch, dat lichaam/die geest Ook jullie ervaring?Ik ben een keer op een rare manier voorover van de trap gevallen, dacht even dat ik m'n nek zou breken. Wat er door me heen ging was: "Nou, dat was het dan."
vrijdag 12 december 2008 om 09:52
quote:Donkeyshot schreef op 12 december 2008 @ 08:06:
Verzekeraard keren dat soort schade meestal niet uit helaas. Ik heb ook wel eens mijn banden aan gort moeten remmen door een noodstop omdat iemand anders een idiote aktie uithaalde. Verzekeraar zegt dan: je had meer afstand moeten houden/langzamer moeten rijden/meer moeten anticiperen oid.
Lichtpuntje: als je APK op je auto hebt rem je je banden vrijwel nooit meer aan gort. Je remweg wordt wel iets langer overigens
(zelf uitgetest bij een rjivaardigheidstraining). Door APK blokkeren je banden niet dus kan je blijven sturen. En dus slijten ze niet enorm op 1 plek tijdens een noodstop. Is dat niet ABS? Anti Blokkerings Systeem?
Verzekeraard keren dat soort schade meestal niet uit helaas. Ik heb ook wel eens mijn banden aan gort moeten remmen door een noodstop omdat iemand anders een idiote aktie uithaalde. Verzekeraar zegt dan: je had meer afstand moeten houden/langzamer moeten rijden/meer moeten anticiperen oid.
Lichtpuntje: als je APK op je auto hebt rem je je banden vrijwel nooit meer aan gort. Je remweg wordt wel iets langer overigens
(zelf uitgetest bij een rjivaardigheidstraining). Door APK blokkeren je banden niet dus kan je blijven sturen. En dus slijten ze niet enorm op 1 plek tijdens een noodstop. Is dat niet ABS? Anti Blokkerings Systeem?
vrijdag 12 december 2008 om 10:28
Ik wilde al zeggen, APK heb ik ook, elk jaar zelfs, maar was me er niet van bewust dat daar de remweg anders/langer van werd
Mijn ervaring was ook in een auto, een eend om precies te zijn. Je weet wel, zoëentje die je met een blikopener open kunt krijgen. Ik zat op de bijrijdersplaats, we hadden groen op een rondweg onder de snelweg door, komt er een grote auto over de afrit afgeblazen en rijdt door rood. Het is dat hij ons nog net op tijd zag en remde en uitweek, anders was ik zo plat als een dubbeltje geweest!
Mijn ervaring was ook in een auto, een eend om precies te zijn. Je weet wel, zoëentje die je met een blikopener open kunt krijgen. Ik zat op de bijrijdersplaats, we hadden groen op een rondweg onder de snelweg door, komt er een grote auto over de afrit afgeblazen en rijdt door rood. Het is dat hij ons nog net op tijd zag en remde en uitweek, anders was ik zo plat als een dubbeltje geweest!
vrijdag 12 december 2008 om 10:55
ABS, inderdaad, en dat kan je zelf ook doen, door niet je rem volledig in te trappen, maar zover dat je banden net niet blokkeren. Daar blijft niet alleen je auto heel van, maar je remweg wordt er juist korter van!
Ik lees hier veel dingen die makkelijker of beter waren gegaan als de bestuurders na het halen van het rijbewijs wat meer rijvaardigheidscursussen hadden gevolgd. Die zijn niet verplicht, ik weet het, maar zo ontzettend nuttig!
Ik lees hier veel dingen die makkelijker of beter waren gegaan als de bestuurders na het halen van het rijbewijs wat meer rijvaardigheidscursussen hadden gevolgd. Die zijn niet verplicht, ik weet het, maar zo ontzettend nuttig!
vrijdag 12 december 2008 om 10:57
Ik heb wel een paar akkefietjes gehad met de auto maar zo zijn er al genoeg vind ik, dus die bespaar ik jullie.
Ik hou van nachtduiken en ik hou van duiken tijdens de storm, al is dat laatste meer voor de kick. Liefst alleen duiken ook, óók voor de kick. Op een keer is een combinatie toch bijna verkeerd gegaan. Bij een poging om weer aan land te gaan werd ik door een golf in een gat onder de rotsen gegooid. Dat gaf even aanleiding tot paniek want het gedreun waarmee dat gepaard gaat is indrukwekkend. Ik was in eerste instantie eigenlijk verwonderd dat ik nog niet bewusteloos geslagen was en duikmasker en mondstuk nog gewoon op hun plaats zaten. Ik was ook niet gewond, ik voelde in ieder geval niets. Vervolgens vond ik er niets beter op dan proberen de rotsen te beklimmen maar met zwemvinnen aan je voeten en 30 kilogram duikcontainers en lood aan je gegespt ging dat toch minder vlot dan gedacht. Het probleem werd ook alleen maar groter door een volgende golf die me van de rotsen plukte en ik achterwaarts terug het gat in viel. Het duurde enkele seconden om te beseffen dat de situatie serieus aan het escaleren was, me te oriënteren en een andere oplossing te bedenken. Terug onder water duiken en mijn duiklamp met mijn lichaam beschermen tegen stoten leek me het beste want zonder licht had ik helemaal geen kans. Ik kon nauwelijks anderhalve meter diep komen, daar werd zand opgezwiept dat het onmogelijk maakte om de bodem scherp te zien. Uiteindelijk ben ik met de ogen dicht dwars op de golven ingezwommen naar open water om van daaruit een nieuwe poging te ondernemen. Het feit dat ik dat hier allemaal kan schrijven bewijst dat het daarna gelukt is, maar het scheelde niet veel.
Zoals al eerder gemeld is het ongelooflijk hoeveel indrukken er in je om gaan in dergelijke momenten en dat seconden veel langer lijken te duren. Dit survival-instinct, want dat is het ongetwijfeld, kan omgekeerd ook als indicatie gelden voor het aantal keren dat je al in serieuze problemen bent terecht gekomen. Ik kan ze gelukkig nog op de vingers van één hand tellen.
Ik hou van nachtduiken en ik hou van duiken tijdens de storm, al is dat laatste meer voor de kick. Liefst alleen duiken ook, óók voor de kick. Op een keer is een combinatie toch bijna verkeerd gegaan. Bij een poging om weer aan land te gaan werd ik door een golf in een gat onder de rotsen gegooid. Dat gaf even aanleiding tot paniek want het gedreun waarmee dat gepaard gaat is indrukwekkend. Ik was in eerste instantie eigenlijk verwonderd dat ik nog niet bewusteloos geslagen was en duikmasker en mondstuk nog gewoon op hun plaats zaten. Ik was ook niet gewond, ik voelde in ieder geval niets. Vervolgens vond ik er niets beter op dan proberen de rotsen te beklimmen maar met zwemvinnen aan je voeten en 30 kilogram duikcontainers en lood aan je gegespt ging dat toch minder vlot dan gedacht. Het probleem werd ook alleen maar groter door een volgende golf die me van de rotsen plukte en ik achterwaarts terug het gat in viel. Het duurde enkele seconden om te beseffen dat de situatie serieus aan het escaleren was, me te oriënteren en een andere oplossing te bedenken. Terug onder water duiken en mijn duiklamp met mijn lichaam beschermen tegen stoten leek me het beste want zonder licht had ik helemaal geen kans. Ik kon nauwelijks anderhalve meter diep komen, daar werd zand opgezwiept dat het onmogelijk maakte om de bodem scherp te zien. Uiteindelijk ben ik met de ogen dicht dwars op de golven ingezwommen naar open water om van daaruit een nieuwe poging te ondernemen. Het feit dat ik dat hier allemaal kan schrijven bewijst dat het daarna gelukt is, maar het scheelde niet veel.
Zoals al eerder gemeld is het ongelooflijk hoeveel indrukken er in je om gaan in dergelijke momenten en dat seconden veel langer lijken te duren. Dit survival-instinct, want dat is het ongetwijfeld, kan omgekeerd ook als indicatie gelden voor het aantal keren dat je al in serieuze problemen bent terecht gekomen. Ik kan ze gelukkig nog op de vingers van één hand tellen.
vrijdag 12 december 2008 om 11:09
quote:Ardberg schreef op 12 december 2008 @ 10:55:
ABS, inderdaad, en dat kan je zelf ook doen, door niet je rem volledig in te trappen, maar zover dat je banden net niet blokkeren. Daar blijft niet alleen je auto heel van, maar je remweg wordt er juist korter van!
Ik lees hier veel dingen die makkelijker of beter waren gegaan als de bestuurders na het halen van het rijbewijs wat meer rijvaardigheidscursussen hadden gevolgd. Die zijn niet verplicht, ik weet het, maar zo ontzettend nuttig!
Dat "remmen tegen blokkeren aan" is de theorie. In de praktijk valt dat nogal vies tegen.
We hebben het uitgeprobeerd tijdens een rijvaardigheidstraining: het lukte niemand (!) om met die methode de remweg te verkorten t.o.v. blokkerend remmen, integendeel zelfs. De remweg werd een heel stuk langer, zowel bij pompend remmen als remmen tegen het blokkeerpunt aan. Vooral op een gladde weg is het gewoon niet te doen voor een doorsnee automobilist.
Advies van de instructeur: als een botsing onvermijdelijk is: gewoon zo hard mogelijk remmen ! Als je geen ABS hebt blokkeren dan de wielen maar je staat wel het snelst stil.
ABS, inderdaad, en dat kan je zelf ook doen, door niet je rem volledig in te trappen, maar zover dat je banden net niet blokkeren. Daar blijft niet alleen je auto heel van, maar je remweg wordt er juist korter van!
Ik lees hier veel dingen die makkelijker of beter waren gegaan als de bestuurders na het halen van het rijbewijs wat meer rijvaardigheidscursussen hadden gevolgd. Die zijn niet verplicht, ik weet het, maar zo ontzettend nuttig!
Dat "remmen tegen blokkeren aan" is de theorie. In de praktijk valt dat nogal vies tegen.
We hebben het uitgeprobeerd tijdens een rijvaardigheidstraining: het lukte niemand (!) om met die methode de remweg te verkorten t.o.v. blokkerend remmen, integendeel zelfs. De remweg werd een heel stuk langer, zowel bij pompend remmen als remmen tegen het blokkeerpunt aan. Vooral op een gladde weg is het gewoon niet te doen voor een doorsnee automobilist.
Advies van de instructeur: als een botsing onvermijdelijk is: gewoon zo hard mogelijk remmen ! Als je geen ABS hebt blokkeren dan de wielen maar je staat wel het snelst stil.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
vrijdag 12 december 2008 om 11:26
quote:Donkeyshot schreef op 12 december 2008 @ 11:09:
[...]
Dat "remmen tegen blokkeren aan" is de theorie. In de praktijk valt dat nogal vies tegen.
We hebben het uitgeprobeerd tijdens een rijvaardigheidstraining: het lukte niemand (!) om met die methode de remweg te verkorten t.o.v. blokkerend remmen, integendeel zelfs. De remweg werd een heel stuk langer, zowel bij pompend remmen als remmen tegen het blokkeerpunt aan. Vooral op een gladde weg is het gewoon niet te doen voor een doorsnee automobilist.
Advies van de instructeur: als een botsing onvermijdelijk is: gewoon zo hard mogelijk remmen ! Als je geen ABS hebt blokkeren dan de wielen maar je staat wel het snelst stil.
Apart, ik heb het op diverse trainingen ook geprobeerd en stond daadwerkelijk eerder stil zonder blokkeren. En ook alle opties uitgeprobeerd om het verschil te ervaren. Zelf heb ik gereden in ontwikkelingslanden, in de meest drukke steden overal ter wereld en alles wat hier beschreven wordt meegemaakt:
- de auto naast me wisselt naar mijn strook
- op een autoweg haalt een tegenligger ineens in en komt recht voor me
- een stilstaande onverlichte auto midden in dichte mist
- een stilstaande onverlichte vrachtauto midden in de nacht op een bochtige bergweg
- op een spekgladde weg bedekt met ijs stort een fietser zich ineens op een paar meter voor mijn auto terwijl er ook een tegenligger aankomt
- zelf in de slip geraakt omdat ik wel moest remmen terwijl het spekglad was
- etc
En in geen enkele situatie is iemand door het oog van de naald gegaan, omdat ik wist wat ik moest doen, dat deed, en dat werkte.
De enige twee aanrijdingen die ik heb gehad, was terwijl ik geparkeerd stond en dus letterlijk niets kon doen. Oh, in 1 van die gevallen zat ik in de auto en kon ik toeteren, dat deed ik ook, maar de persoon die tegen me op wilde rijden reed gewoon door.
Maar goed, ik heb dan ook heel wat van die cursussen gevolgd, omdat ik rijden erg serieus neem, en doe nog regelmatig opfriscursussen. En het helpt mij dus echt. (nee, geen aandelen)
[...]
Dat "remmen tegen blokkeren aan" is de theorie. In de praktijk valt dat nogal vies tegen.
We hebben het uitgeprobeerd tijdens een rijvaardigheidstraining: het lukte niemand (!) om met die methode de remweg te verkorten t.o.v. blokkerend remmen, integendeel zelfs. De remweg werd een heel stuk langer, zowel bij pompend remmen als remmen tegen het blokkeerpunt aan. Vooral op een gladde weg is het gewoon niet te doen voor een doorsnee automobilist.
Advies van de instructeur: als een botsing onvermijdelijk is: gewoon zo hard mogelijk remmen ! Als je geen ABS hebt blokkeren dan de wielen maar je staat wel het snelst stil.
Apart, ik heb het op diverse trainingen ook geprobeerd en stond daadwerkelijk eerder stil zonder blokkeren. En ook alle opties uitgeprobeerd om het verschil te ervaren. Zelf heb ik gereden in ontwikkelingslanden, in de meest drukke steden overal ter wereld en alles wat hier beschreven wordt meegemaakt:
- de auto naast me wisselt naar mijn strook
- op een autoweg haalt een tegenligger ineens in en komt recht voor me
- een stilstaande onverlichte auto midden in dichte mist
- een stilstaande onverlichte vrachtauto midden in de nacht op een bochtige bergweg
- op een spekgladde weg bedekt met ijs stort een fietser zich ineens op een paar meter voor mijn auto terwijl er ook een tegenligger aankomt
- zelf in de slip geraakt omdat ik wel moest remmen terwijl het spekglad was
- etc
En in geen enkele situatie is iemand door het oog van de naald gegaan, omdat ik wist wat ik moest doen, dat deed, en dat werkte.
De enige twee aanrijdingen die ik heb gehad, was terwijl ik geparkeerd stond en dus letterlijk niets kon doen. Oh, in 1 van die gevallen zat ik in de auto en kon ik toeteren, dat deed ik ook, maar de persoon die tegen me op wilde rijden reed gewoon door.
Maar goed, ik heb dan ook heel wat van die cursussen gevolgd, omdat ik rijden erg serieus neem, en doe nog regelmatig opfriscursussen. En het helpt mij dus echt. (nee, geen aandelen)
vrijdag 12 december 2008 om 11:58
Ik liep een keer naar de tram op Amsterdam WTC en stond op de roltrap. Toen ik bijna bovenaan was zag ik dat het dakraam (gepantserd glas) naar beneden aan het komen was. Ik zag het gek genoeg in slow motion. Ik stond inmiddels bovenaan en het glas kwam recht op me af. Het enige wat ik nog kon doen was een stap opzij zetten naar een muurtje wat daar stond en me schrap zetten voor wat komen ging. Het hele raam (ik weet niet hoe groot het was maar het was een groot dakraam) kwam naar beneden zeilen en ik hoorde het achter me op de grond uitelkaar spatten. Ik verwachtte op dat moment nog dat ik geraakt zou worden maar dat gebeurde dus niet! Geen splintertje! Maar de glasscherven lagen op nog geen vijf centimeter achter me op de grond.
Op dat moment kwam de tram eraan en ik was zo geschrokken en overdonderd dat ik gewoon de tram ben ingelopen en weggereden. Ik weet nog dat de mensen op het perron zo geschrokken keken, en toen ik de tram inliep keken ze me aan alsof ik een alien was ofzo. Zo gek!
Maar wat me nog het meest verbaast was dat alles in slowmotion gebeurde, en het leek of ik nog zat tijd had om te bedenken dat ik een stap naar opzij moest doen. Eeen beetje zoals in de matrix zeg maar. Je geest doet rare dingen met je op zo'n moment!
Op dat moment kwam de tram eraan en ik was zo geschrokken en overdonderd dat ik gewoon de tram ben ingelopen en weggereden. Ik weet nog dat de mensen op het perron zo geschrokken keken, en toen ik de tram inliep keken ze me aan alsof ik een alien was ofzo. Zo gek!
Maar wat me nog het meest verbaast was dat alles in slowmotion gebeurde, en het leek of ik nog zat tijd had om te bedenken dat ik een stap naar opzij moest doen. Eeen beetje zoals in de matrix zeg maar. Je geest doet rare dingen met je op zo'n moment!
vrijdag 12 december 2008 om 12:06
vrijdag 12 december 2008 om 12:09
quote:Gisselle schreef op 11 december 2008 @ 20:00:
Ja een aantal jaren geleden, de artsen vertelden mij dat ze niets meer voor me konden doen, maar mijn lichaam gaf niet op en nu ben ik sterker dan ooit.
Giselle.... dat herken ik héél erg en dat is inderdaad het grootste "door het oog van de naald" verhaal dat ik ooit te vertellen zal hebben.
Maar ik ben ook als meisje van een jaar of twaalf tijdens het schaatsen door het ijs gezakt. Zo stond ik op het ijs, zo lag ik in het water onder het ijs.
Dat was zo ontzettend beangstigend, ik raakte in paniek en begon in het wilde weg te zwemmen totdat ik me herinnerde dat dat geen goed idee was. Mijn vader had ons altijd verteld dat je noooooit in paniek moet raken als je onder het ijs komt, en dat schoot in alle stress dan toch door mijn hoofd.
Het water was niet diep dus ik kon staan en bijna het ijs aanraken, dat herinner ik me nog goed.
En toen ik geen gat kon vinden en bijna geen lucht over had prikte er een stok in mijn wang. Mijn vader was op het ijs gaan liggen met een van een boom gerukte tak en was als een dolle onder water aan het voelen.
Ik heb die stok gepakt en stond een paar minuten later weer op het droge, mét een enorme jaap in mijn wang waar ik nu nog een litteken van heb. Mijn vader was niet zomaar een beetje aan het voelen, die heeft volgens mij die stok met al zijn kracht door het water gezwiept!
Het rare is dat ik op dat moment helemaal niet meer zo geschrokken was, dat kwam later. nachtmerries van vastzitten onder ijs, dat soort dingen. En soms zie je in films mensen die onder het ijs duiken en dan kan ik echt letterlijk geen adem meer halen af en toe!!
Ja een aantal jaren geleden, de artsen vertelden mij dat ze niets meer voor me konden doen, maar mijn lichaam gaf niet op en nu ben ik sterker dan ooit.
Giselle.... dat herken ik héél erg en dat is inderdaad het grootste "door het oog van de naald" verhaal dat ik ooit te vertellen zal hebben.
Maar ik ben ook als meisje van een jaar of twaalf tijdens het schaatsen door het ijs gezakt. Zo stond ik op het ijs, zo lag ik in het water onder het ijs.
Dat was zo ontzettend beangstigend, ik raakte in paniek en begon in het wilde weg te zwemmen totdat ik me herinnerde dat dat geen goed idee was. Mijn vader had ons altijd verteld dat je noooooit in paniek moet raken als je onder het ijs komt, en dat schoot in alle stress dan toch door mijn hoofd.
Het water was niet diep dus ik kon staan en bijna het ijs aanraken, dat herinner ik me nog goed.
En toen ik geen gat kon vinden en bijna geen lucht over had prikte er een stok in mijn wang. Mijn vader was op het ijs gaan liggen met een van een boom gerukte tak en was als een dolle onder water aan het voelen.
Ik heb die stok gepakt en stond een paar minuten later weer op het droge, mét een enorme jaap in mijn wang waar ik nu nog een litteken van heb. Mijn vader was niet zomaar een beetje aan het voelen, die heeft volgens mij die stok met al zijn kracht door het water gezwiept!
Het rare is dat ik op dat moment helemaal niet meer zo geschrokken was, dat kwam later. nachtmerries van vastzitten onder ijs, dat soort dingen. En soms zie je in films mensen die onder het ijs duiken en dan kan ik echt letterlijk geen adem meer halen af en toe!!
vrijdag 12 december 2008 om 12:09
quote:Donkeyshot schreef op 12 december 2008 @ 11:50:
Dan ben je een uitzonderlijk goede automobilist. Een doorsnee automobilist/cursist krijgt het ècht niet voor elkaar.
In mijn groep van 12 lukte het niemand. De remweg werd alleen maar langer.
Ik heb eens een boek gelezen van een piloot. Die lette niet alleen op andere vliegtuigen, maar zocht ook voortdurend naar plekken waar hij kon landen of waar hij heen kon uitwijken als de motor uitviel. Dat is voor mij anticiperen. Als ik een auto inhaal, zie ik niet alleen de baan voor mij hoe ik er gladjes omheen tuf, maar weet ik ook al waarheen ik ga uitwijken als hij ineens van baan wisselt. Of gaat slingeren omdat hij een klapband krijgt of zo. Daar heb ik van tevoren al over nagedacht, zodat ik meteen reageer als zoiets gebeurt. En dat is volgens mij wat ze echt bedoelen met anticiperen.
Overigens heb ik een broertje dood aan autorijden en ga ik als het even kan met het OV. Juist omdat het zo hard werken is en je steeds zo alert moet zijn terwijl het tegelijk dodelijk saai omdat er bijna nooit iets gebeurt en al dat geplande uitwijken, tegensturen, etc. bijna nooit nodig is. Ook wel interessant: passagiers bij me in de auto vinden steevast dat ik te langzaam rij en mopperen daar ook wel eens over. Tot ze bij aankomst tot hun verrassing bemerken dat ik er net zo lang over heb gedaan als mensen die in hun ogen wel lekker hard rijden.
Maar goed, ik ga eens over een door het oog van de naald beleving nadenken, om weer wat on topic te komen.
Dan ben je een uitzonderlijk goede automobilist. Een doorsnee automobilist/cursist krijgt het ècht niet voor elkaar.
In mijn groep van 12 lukte het niemand. De remweg werd alleen maar langer.
Ik heb eens een boek gelezen van een piloot. Die lette niet alleen op andere vliegtuigen, maar zocht ook voortdurend naar plekken waar hij kon landen of waar hij heen kon uitwijken als de motor uitviel. Dat is voor mij anticiperen. Als ik een auto inhaal, zie ik niet alleen de baan voor mij hoe ik er gladjes omheen tuf, maar weet ik ook al waarheen ik ga uitwijken als hij ineens van baan wisselt. Of gaat slingeren omdat hij een klapband krijgt of zo. Daar heb ik van tevoren al over nagedacht, zodat ik meteen reageer als zoiets gebeurt. En dat is volgens mij wat ze echt bedoelen met anticiperen.
Overigens heb ik een broertje dood aan autorijden en ga ik als het even kan met het OV. Juist omdat het zo hard werken is en je steeds zo alert moet zijn terwijl het tegelijk dodelijk saai omdat er bijna nooit iets gebeurt en al dat geplande uitwijken, tegensturen, etc. bijna nooit nodig is. Ook wel interessant: passagiers bij me in de auto vinden steevast dat ik te langzaam rij en mopperen daar ook wel eens over. Tot ze bij aankomst tot hun verrassing bemerken dat ik er net zo lang over heb gedaan als mensen die in hun ogen wel lekker hard rijden.
Maar goed, ik ga eens over een door het oog van de naald beleving nadenken, om weer wat on topic te komen.
vrijdag 12 december 2008 om 12:57
Bij deze excuses voor alle automobilisten die ik de schrik van hun leven heb bezorgd vroeger.
Ik let niet op als fietser, echt een hele slechte eigenschap. Dus meerdere keren bijna aangereden door de bus. Niet opletten en dan nog net tussen auto op ene en bus op andere baan door kunnen omdat je anders onder de bus had gelegen. Niet opletten en dus door het harde getoeter "opeens" worden gewaarschuwd dat er hard een bus aan komt rijden. Niet opletten en (want geen voorrang) dus bijna worden aangereden door een auto die nog net (of eigenlijk net niet, hele grote blauwe plek op enkel) kan stoppen. Niet opletten (maar deze keer had ik voorrang) en worden aangereden door een auto die tegen de achterkant van mijn fiets in plaats van mijzelf aan reed waardoor ik er niets aan overhield).
Sinds een paar jaar heb ik een rijbewijs en sindsdien besef ik pas hoe gevaarlijk dat was, heb ik wel licht op mijn fiets en let ik wel op als fietser.
Ik let niet op als fietser, echt een hele slechte eigenschap. Dus meerdere keren bijna aangereden door de bus. Niet opletten en dan nog net tussen auto op ene en bus op andere baan door kunnen omdat je anders onder de bus had gelegen. Niet opletten en dus door het harde getoeter "opeens" worden gewaarschuwd dat er hard een bus aan komt rijden. Niet opletten en (want geen voorrang) dus bijna worden aangereden door een auto die nog net (of eigenlijk net niet, hele grote blauwe plek op enkel) kan stoppen. Niet opletten (maar deze keer had ik voorrang) en worden aangereden door een auto die tegen de achterkant van mijn fiets in plaats van mijzelf aan reed waardoor ik er niets aan overhield).
Sinds een paar jaar heb ik een rijbewijs en sindsdien besef ik pas hoe gevaarlijk dat was, heb ik wel licht op mijn fiets en let ik wel op als fietser.
vrijdag 12 december 2008 om 13:00
quote:Lucy44 schreef op 11 december 2008 @ 17:18:
Er was niks mis met die stoplichten hoor, dat "mag van de wet".Jawel, ik kom daar iedere dag, en normaal gesproken hebben de auto's rood licht om rechtsaf te slaan als ik groen heb om rechtdoor te fietsen. Daarom keek ik verder ook niet, en fietste ik gewoon door...
Er was niks mis met die stoplichten hoor, dat "mag van de wet".Jawel, ik kom daar iedere dag, en normaal gesproken hebben de auto's rood licht om rechtsaf te slaan als ik groen heb om rechtdoor te fietsen. Daarom keek ik verder ook niet, en fietste ik gewoon door...
vrijdag 12 december 2008 om 14:28
Vroeger had je in Frankrijk nog van die leuke driebaanswegen waarbij de middelste baan van iedereen was. Wij (mijn ouders, zusje en ik) tuften lekker met onze knalgele Ford Taunus en Eitje-caravan naar het zuiden. Een stukje achter ons zag mijn vader een sportautootje aankomen dat iedere keer nét aan inhaalde over die middelste baan. Mijn vader zei nog: ik hoop dat 'ie ons snel voorbij is, want dit gaat niet lang goed zo. Affijn, wij werden ook ingehaald door het scheurmonster en de bestuurders (2 vrij jonge mannen) gingen vrolijk verder met hun capriolen. Paar kilometer verderop: grote opstopping en we hebben uren in de file gestaan. Politie, ambulance...alles kwam voorbij. We hadden al zo'n vermoeden wat er gebeurd was. En ja hoor: we zagen op een gegeven moment het sportwagentje, zo plat als een dubbeltje: er was een vrachtwagen (tegemoetkomend) finaal overheen gegaan en er waren nog meer auto's bij betrokken. Toen moesten we echt wel even heftig slikken, voor hetzelfde geld was het ter hoogte van ons gebeurd. Ik was echt nog maar een jaar of 7 maar ben dit nooit vergeten.
Ik ben mijn eigen bananenschil
vrijdag 12 december 2008 om 14:42
Wij waren eens het dak aan het repareren. Ik was een jaar of 10 denk ik. Mijn oudere broer zat bovenop en liet de dakpakken via een soort houten (zelf gemaakt) glijbaantje naar beneden glijden in een bak met stro en mijn vader en ik pakten ze daaruit en stapelden ze op. Hij zat nog op de nok, dus de pannen kwamen met een beste gang naar beneden.
Opeens roept hij "D... aan de kant!" en zonder verder na te denken zet ik 1 ruime stap naar achteren en klettert er een dakpan 15 cm voor mijn voeten aan diggelen. Er was een dakpan uit zijn hand gegleden en die roetstje dus naast het glijbaatje recht op mij af..
Ik heb gelukkig een snel reactievermogen, want ik wil niet weten hoe ik er aan toe geweest was als ik dat ding op mijn kop gehad dat....
Opeens roept hij "D... aan de kant!" en zonder verder na te denken zet ik 1 ruime stap naar achteren en klettert er een dakpan 15 cm voor mijn voeten aan diggelen. Er was een dakpan uit zijn hand gegleden en die roetstje dus naast het glijbaatje recht op mij af..
Ik heb gelukkig een snel reactievermogen, want ik wil niet weten hoe ik er aan toe geweest was als ik dat ding op mijn kop gehad dat....
vrijdag 12 december 2008 om 16:18
Ik heb ook een zeer goede engel op mijn schouder zitten
- Ik heb onder turnen gezeten en weet nog dat ik op de ongelijke brug iets moest doen, goed geoefend en nu met een kijkende lerares erbij. Zij haalt ineens wat matten weg en zet die brug verder uit elkaar, want dat kon best. Mocht er iets gebeuren, dan ving zij me wel op, mooi niet dus! Ben plat op mijn rug gevallen en een minuut weg geweest en later bleek dat mijn schouder de hele klap heeft opgevangen. Heelveel geluk dus, had letterlijk mijn nek kunnen breken.
- Andere keer bij turnen over het paard springen, lag de mat te ver weg en ik val met mijn rug naar beneden (weet nog steeds niet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen) en blijf er met mijn nek achter hangen en klap zo neer en dat is heel erg pijnlijk. Heb gelukkig een megasterk lichaam, maar dan denk je wel oke dit is niet goed!
- Eerste keer echt alleen rijden in dichte mist, veels te hard dacht dat het wel kon en de auto naast mij dacht dat ook. Toen we ineens zagen, dat er file was, dus op vol op de rem waardoor mijn autootje afslaat en uitwijkt naar rechts (ikzat op de linkerrijbaan en die andere auto op de rechterbaan) die andere auto bleek naar links te zijn gekomen. Ik hoor een harde knal en doe mijn ogen open en ik weet nog heel verwonderd te zijn dat ik niets had. Bleek ik precies tussen twee auto's verderop stil te zijn komen te staan. De auto van rechts was op de auto links voor mij terecht gekomen, als ik naar links was uitgeweken was ik gesandwiched.
- Andere keer vriend rijdt en ik ernaast. We gaan naar Duitsland en hij scheurt met een behoorlijke snelheid over de linkerbaan. We zien verderop een vrachtwagen rechts rijden en ineens drie auto's de weg opschieten en allemaal meteen zonder te kijken naar links toe gaan, waar wij dus met een rotgang aankwamen denderen. Nog wel flink kunnen remmen, maar ik weet nog dat ik zei: dit gaat helemaal mis. We pakken de achterste auto, die knalt daarna tegen de vrachtwagen op, komt dan weer onze kant op raakt ons weer en uiteindeiljk staan we 100 meter verderop stil. Bleek alleen ik iets te hebben, mijn schouder had weer alle klappen opgevangen.
- Ik heb onder turnen gezeten en weet nog dat ik op de ongelijke brug iets moest doen, goed geoefend en nu met een kijkende lerares erbij. Zij haalt ineens wat matten weg en zet die brug verder uit elkaar, want dat kon best. Mocht er iets gebeuren, dan ving zij me wel op, mooi niet dus! Ben plat op mijn rug gevallen en een minuut weg geweest en later bleek dat mijn schouder de hele klap heeft opgevangen. Heelveel geluk dus, had letterlijk mijn nek kunnen breken.
- Andere keer bij turnen over het paard springen, lag de mat te ver weg en ik val met mijn rug naar beneden (weet nog steeds niet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen) en blijf er met mijn nek achter hangen en klap zo neer en dat is heel erg pijnlijk. Heb gelukkig een megasterk lichaam, maar dan denk je wel oke dit is niet goed!
- Eerste keer echt alleen rijden in dichte mist, veels te hard dacht dat het wel kon en de auto naast mij dacht dat ook. Toen we ineens zagen, dat er file was, dus op vol op de rem waardoor mijn autootje afslaat en uitwijkt naar rechts (ikzat op de linkerrijbaan en die andere auto op de rechterbaan) die andere auto bleek naar links te zijn gekomen. Ik hoor een harde knal en doe mijn ogen open en ik weet nog heel verwonderd te zijn dat ik niets had. Bleek ik precies tussen twee auto's verderop stil te zijn komen te staan. De auto van rechts was op de auto links voor mij terecht gekomen, als ik naar links was uitgeweken was ik gesandwiched.
- Andere keer vriend rijdt en ik ernaast. We gaan naar Duitsland en hij scheurt met een behoorlijke snelheid over de linkerbaan. We zien verderop een vrachtwagen rechts rijden en ineens drie auto's de weg opschieten en allemaal meteen zonder te kijken naar links toe gaan, waar wij dus met een rotgang aankwamen denderen. Nog wel flink kunnen remmen, maar ik weet nog dat ik zei: dit gaat helemaal mis. We pakken de achterste auto, die knalt daarna tegen de vrachtwagen op, komt dan weer onze kant op raakt ons weer en uiteindeiljk staan we 100 meter verderop stil. Bleek alleen ik iets te hebben, mijn schouder had weer alle klappen opgevangen.
vrijdag 12 december 2008 om 16:26
Lang geleden zocht ik een vakantiebaantje. Uitzendburo vroeg of ik hoogtevrees had. Dat heb ik niet, dus ik kon aan de slag op een bouwplaats waar een fabriekshal werd gebouwd.
Er stond al een skelet van stalen T-balken, zo'n 12 meter hoog. Bedoeling was dat ik o.a. daar boven op die T-balken ging lopen om te helpen met van alles. Toen ik vroeg of er geen veiligheidsnetten moesten worden gespannen zei de voorman dat ze dat wel gingen doen als we boven de 30 meter moesten werken. Hmmmm ...
Eerste dag hoefde ik nog niet omhoog maar op de grond was het ook al vrij link. Er viel een moer van ruim een pond omlaag en even later ook nog een voorhamer. Dan helpt een bouwhelm ook niet meer. Gelukkig werd niemand geraakt.
De tweede dag moest ik omhoog. Zo'n T-balk is niet veel breder dan je schoen, het is dus bijna evenwichtsbalk lopen. En zonder enig houvast. Als je misstapt ben je absoluut dood.
Ik heb het eerst op een T-balk op de begane grond geprobeerd, dat was geen probleem. Dus vond ik dat ik het dan ook wel moest kunnen op 12 meter hoog. Enfin, ik heb het gedaan, 1 hele dag lang. Toen was ik kapot van de spanning; ik kon er niet aan wennen.
Teruggegaan naar het uitzendburo waar ze verbaasd reageerden. Ik had toch geen hoogtevrees ? Nee klopt, maar ook geen death wish ...
Er stond al een skelet van stalen T-balken, zo'n 12 meter hoog. Bedoeling was dat ik o.a. daar boven op die T-balken ging lopen om te helpen met van alles. Toen ik vroeg of er geen veiligheidsnetten moesten worden gespannen zei de voorman dat ze dat wel gingen doen als we boven de 30 meter moesten werken. Hmmmm ...
Eerste dag hoefde ik nog niet omhoog maar op de grond was het ook al vrij link. Er viel een moer van ruim een pond omlaag en even later ook nog een voorhamer. Dan helpt een bouwhelm ook niet meer. Gelukkig werd niemand geraakt.
De tweede dag moest ik omhoog. Zo'n T-balk is niet veel breder dan je schoen, het is dus bijna evenwichtsbalk lopen. En zonder enig houvast. Als je misstapt ben je absoluut dood.
Ik heb het eerst op een T-balk op de begane grond geprobeerd, dat was geen probleem. Dus vond ik dat ik het dan ook wel moest kunnen op 12 meter hoog. Enfin, ik heb het gedaan, 1 hele dag lang. Toen was ik kapot van de spanning; ik kon er niet aan wennen.
Teruggegaan naar het uitzendburo waar ze verbaasd reageerden. Ik had toch geen hoogtevrees ? Nee klopt, maar ook geen death wish ...
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
