Overig
alle pijlers
Wanneer kroop jij door het oog van de naald?
donderdag 11 december 2008 om 16:49
Vannacht heb ik zeer indringend gedroomd dat ik met een slok op achter het stuur, van links naar rechts glijdend over de sneeuw, net niet gepakt werd door de politie, omdat die nét iets belangrijkers te doen had. Het was zo realistisch dat ik echt opgelucht was.
En zo kwam ik op het idee voor dit topic: ben je wel eens ergens echt door het oog van de naald gekropen? Ontzettende bloedmazzel gehad, terwijl het ook heel anders had kunnen aflopen? Ben heel benieuwd naar de verhalen.
En zo kwam ik op het idee voor dit topic: ben je wel eens ergens echt door het oog van de naald gekropen? Ontzettende bloedmazzel gehad, terwijl het ook heel anders had kunnen aflopen? Ben heel benieuwd naar de verhalen.
donderdag 11 december 2008 om 18:59
quote:eleonora schreef op 11 december 2008 @ 17:53:
O ja, hier ook verschillende ogen van naalden maar de meest spectaculaire is toch wel toen ik in 1986, tijdens een interrailvakantie in een rijdende trein moest stappen bij Zagreb en mijn jurk door het wiel gegrepen werd......
Ik werd door mijn toenmalige verkering en twee andere passagiers nét op tijd losgetrokken. De week ervoor was een Oostenrijkse soldaat op die manier overleden toen zijn broekspijp tussen het wiel kwam.
Waarom ik nog in een rijdende trein moest zien te komen? Omdat treinen in voormalig Joegoslavië gewoon wegrijden, zomaar, zonder aankondiging, terwijl ze ook uren zouden kunnen blijven staan. Was geen pijl op te trekken en ik was water halen.
Vandaar.
Jeetje zeg, ik was met mijn ouders en broer en zus op vakantie in Joegoslavie toen we een keertje van de camping met de trein naar Budapest gingen. Mijn zusje was toen 9 jaar en was even aan de aandacht van ons on tsnapt. Ineens reden we over een bobbel heen. We stopten (was niet ver van een station) en we zagen mensen allemaal vol afgrijzen naar de trein kijken. Bleek dat we over een man heen waren gereden die tussen twee wagons was gevallen. De treinen daar hebben losse wagons alleen verbonden met een krakkemikkig plankje en hij was daar langs gestapt ofzo. Mijn moeder is als een gek op zoek gegaan naar mijn zusje.
Ik zelf ben ook een keer door het oog van de naalds gekropen maar dat vertel ik later nog een keer. Nu even yoghurt van de vloer opruimen (kids zitten an het toetje).
O ja, hier ook verschillende ogen van naalden maar de meest spectaculaire is toch wel toen ik in 1986, tijdens een interrailvakantie in een rijdende trein moest stappen bij Zagreb en mijn jurk door het wiel gegrepen werd......
Ik werd door mijn toenmalige verkering en twee andere passagiers nét op tijd losgetrokken. De week ervoor was een Oostenrijkse soldaat op die manier overleden toen zijn broekspijp tussen het wiel kwam.
Waarom ik nog in een rijdende trein moest zien te komen? Omdat treinen in voormalig Joegoslavië gewoon wegrijden, zomaar, zonder aankondiging, terwijl ze ook uren zouden kunnen blijven staan. Was geen pijl op te trekken en ik was water halen.
Vandaar.
Jeetje zeg, ik was met mijn ouders en broer en zus op vakantie in Joegoslavie toen we een keertje van de camping met de trein naar Budapest gingen. Mijn zusje was toen 9 jaar en was even aan de aandacht van ons on tsnapt. Ineens reden we over een bobbel heen. We stopten (was niet ver van een station) en we zagen mensen allemaal vol afgrijzen naar de trein kijken. Bleek dat we over een man heen waren gereden die tussen twee wagons was gevallen. De treinen daar hebben losse wagons alleen verbonden met een krakkemikkig plankje en hij was daar langs gestapt ofzo. Mijn moeder is als een gek op zoek gegaan naar mijn zusje.
Ik zelf ben ook een keer door het oog van de naalds gekropen maar dat vertel ik later nog een keer. Nu even yoghurt van de vloer opruimen (kids zitten an het toetje).
Poep, wie heeft jou gescheten?
donderdag 11 december 2008 om 19:09
Er schiet mij er ook nog een te binnen.
Mijn man reed in een bestelauto (oud, niet vooruit te fikken) en had voor 1 dagje de (supersnelle) Audi van zijn broer mee. We gingen 's morgens vroeg op pad en we reden op een zo goed als verlaten snelweg met twee banen. In de verte 1 autootje op de rechter rijbaan, verder de snelweg en de hele linker rijbaan leeg. Mijn man geeft gas, we maken vaart, we rijden over de 200 km per uur, we naderen het autootje, we zijn er bijna, autootje schiet opeens zonder enige reden de linker rijbaan op! Mijn hart zat in mijn keel en ik had zelf waarschijnlijk direct vol op de rem getrapt of naar rechts gestuurd. Mijn man is echter heel relaxed en deed helemaal niets, behalve het gas los laten. Het autootje schiet vervolgens weer naar rechts en mijn man haalt uiteindelijk links in. Ik denk dat we op dat moment nog zeker zo rond de 190 km reden want het gebeurde natuurlijk allemaal in fracties van seconden. Terwijl ik het opschrijf voel ik de schrik van dat moment weer om mijn hart slaan!
Mijn man reed in een bestelauto (oud, niet vooruit te fikken) en had voor 1 dagje de (supersnelle) Audi van zijn broer mee. We gingen 's morgens vroeg op pad en we reden op een zo goed als verlaten snelweg met twee banen. In de verte 1 autootje op de rechter rijbaan, verder de snelweg en de hele linker rijbaan leeg. Mijn man geeft gas, we maken vaart, we rijden over de 200 km per uur, we naderen het autootje, we zijn er bijna, autootje schiet opeens zonder enige reden de linker rijbaan op! Mijn hart zat in mijn keel en ik had zelf waarschijnlijk direct vol op de rem getrapt of naar rechts gestuurd. Mijn man is echter heel relaxed en deed helemaal niets, behalve het gas los laten. Het autootje schiet vervolgens weer naar rechts en mijn man haalt uiteindelijk links in. Ik denk dat we op dat moment nog zeker zo rond de 190 km reden want het gebeurde natuurlijk allemaal in fracties van seconden. Terwijl ik het opschrijf voel ik de schrik van dat moment weer om mijn hart slaan!
donderdag 11 december 2008 om 19:15
2x voor zover ik me kan herinneren.
Als kind van een jaar of 12 op de terugweg van het zwembad met een aantal vriendinnen. Iedereen stopte voor het oversteken van een gevaarlijke weg, maar ik fietste voorop en had gekeken en zag niets. Maar van rechts kwam een auto die ik op het laatste nippertje zag en net voor de middenstreep kon ik mijn remmen inknijpen en stond ik stil terwijl de auto rakelinks voor mij heen schoot met een gang van 100km per uur. Als mijn vriendinnen hadden geroepen ofzo was ik afgeleid en had ik eronder gezeten.
En 2 jaar geleden reed ik op een mooie zomeravond/nacht om half 1 na mijn werk met de motor naar huis over de autobaan. Plots staat er midden in het schijnsel van mijn koplamp een ree op de weg die verbaasd mijn kant op kijkt. Heel eerlijk, ik reed veel te hard (180) maar ook met 120 km per uur had ik niet uit kunnen wijken. Het enige wat ik heb gedaan is het gas losgelaten (ik ben mezelf erg dankbaar dat dat mijn eerste reactie was en dat ik niet ben gaan proberen om uit te wijken, want dat was zeker mis gegaan). Ik voelde de ree nog licht langs mijn rechterbeen op gaan. Het was dus echt kantje boord, als ik hem geraakt dat was ik vies onderuit gegaan. Ik heb de rest van de rit half in shock gereden.
En bij thuiskomst, enigsinds tot rust gekomen wil ik nog even mijn mail lezen. Ik doe een lampje aan en direct staat met een flinke knal dit lampje stuk, had ik mijn hart weer in mijn keel zitten....
Als kind van een jaar of 12 op de terugweg van het zwembad met een aantal vriendinnen. Iedereen stopte voor het oversteken van een gevaarlijke weg, maar ik fietste voorop en had gekeken en zag niets. Maar van rechts kwam een auto die ik op het laatste nippertje zag en net voor de middenstreep kon ik mijn remmen inknijpen en stond ik stil terwijl de auto rakelinks voor mij heen schoot met een gang van 100km per uur. Als mijn vriendinnen hadden geroepen ofzo was ik afgeleid en had ik eronder gezeten.
En 2 jaar geleden reed ik op een mooie zomeravond/nacht om half 1 na mijn werk met de motor naar huis over de autobaan. Plots staat er midden in het schijnsel van mijn koplamp een ree op de weg die verbaasd mijn kant op kijkt. Heel eerlijk, ik reed veel te hard (180) maar ook met 120 km per uur had ik niet uit kunnen wijken. Het enige wat ik heb gedaan is het gas losgelaten (ik ben mezelf erg dankbaar dat dat mijn eerste reactie was en dat ik niet ben gaan proberen om uit te wijken, want dat was zeker mis gegaan). Ik voelde de ree nog licht langs mijn rechterbeen op gaan. Het was dus echt kantje boord, als ik hem geraakt dat was ik vies onderuit gegaan. Ik heb de rest van de rit half in shock gereden.
En bij thuiskomst, enigsinds tot rust gekomen wil ik nog even mijn mail lezen. Ik doe een lampje aan en direct staat met een flinke knal dit lampje stuk, had ik mijn hart weer in mijn keel zitten....
donderdag 11 december 2008 om 19:20
donderdag 11 december 2008 om 19:23
Oja, toch nog 1.
Om eens een keertje lekker hard te kunnen rijden met de motor ging in een stukje over Duitsland (woon vlak bij de grens). Gas losgetrokken tot 200km per uur op een recht stuk en ruim voor de afrit weer gas losgelaten om rustig uit te kunnen rijden. Toen ik wat langzamer ging en de herrie wat minder werd hoorde ik een soort geschraap en heb ik hem rustig uit laten rijden op de vluchtstrook. Direct stopte er achter mij een busje met 2 verschrikte gezichten erin. Bleek dat het veertje van de bok (de middenstandaard onder de motor) losgelaten had en de standaard over de grond schraapte.
Als ik een (flauwe) bocht had moeten maken was ik gehaaid onderuit gegaan. En de mensen in het busje achter mij hadden dus een flinke vonkenregen gezien ....
Na deze posts lijk ik wellicht een roekeloze motorduivel , maar dat ben ik niet. In de begintijd wilde ik op een zeer rustige autobaan wel eens flink gasgeven, maar na deze voorvallen rijd ik niet meer harder dan de maximum snelheid en zeer netjes en voorzichtig....
Om eens een keertje lekker hard te kunnen rijden met de motor ging in een stukje over Duitsland (woon vlak bij de grens). Gas losgetrokken tot 200km per uur op een recht stuk en ruim voor de afrit weer gas losgelaten om rustig uit te kunnen rijden. Toen ik wat langzamer ging en de herrie wat minder werd hoorde ik een soort geschraap en heb ik hem rustig uit laten rijden op de vluchtstrook. Direct stopte er achter mij een busje met 2 verschrikte gezichten erin. Bleek dat het veertje van de bok (de middenstandaard onder de motor) losgelaten had en de standaard over de grond schraapte.
Als ik een (flauwe) bocht had moeten maken was ik gehaaid onderuit gegaan. En de mensen in het busje achter mij hadden dus een flinke vonkenregen gezien ....
Na deze posts lijk ik wellicht een roekeloze motorduivel , maar dat ben ik niet. In de begintijd wilde ik op een zeer rustige autobaan wel eens flink gasgeven, maar na deze voorvallen rijd ik niet meer harder dan de maximum snelheid en zeer netjes en voorzichtig....
donderdag 11 december 2008 om 19:24
Als ik het op een rijtje zet is het bijna een wonder dat ik nog leef. Zeker een goeie beschermengel ofzo.
Meest recent: een jaar geleden. Ik reed 's nachts op een rustige onverlichte snelweg. Gangetje van 110 op de rechter baan. Bleek er midden op de rijbaan een zwarte onverlichte auto stil te staan ! Nou die zie je dus ècht niet op tijd in je dimlichten, ik schrok me wild en wist meteen dat ik nooit meer kon remmen.
In een reflex het stuur omgegooid naar links en daardoor de auto nèt gemist. Tenminste .... het linker portier stond ook nog eens wijd open en dat heb ik er zo ongeveer finaal van af gereden. Maar als ik wat harder had gereden was ik er vol bovenop geklapt, ik denk niet dat je dat overleeft.
Auto op de vluchtstrook gezet, terug gelopen met een zaklampje (heb ik altijd in de auto, geleerd van eerdere soortgelijke ongelukken). Er was niemand bij die zwarte auto dus ik heb 112 gebeld en ben het verkeer gaan waarschuwen met mijn zaklamp tot de politie kwam. Anders was de volgende er vol bovenop geknald.
De zwarte auto bleek te zijn van een paar dronken Polen. Die waren van de weg geraakt, in de vangrail geknald en hadden in paniek de auto verlaten. En toen kwam ik aanrijden ...
Mijn tip: zorg dat je altijd een zaklamp of waarschuwingslampje bij je hebt in de auto. Het is goud waard als er 's nachts op een onverlichte weg een ongeluk gebeurt.
Meest recent: een jaar geleden. Ik reed 's nachts op een rustige onverlichte snelweg. Gangetje van 110 op de rechter baan. Bleek er midden op de rijbaan een zwarte onverlichte auto stil te staan ! Nou die zie je dus ècht niet op tijd in je dimlichten, ik schrok me wild en wist meteen dat ik nooit meer kon remmen.
In een reflex het stuur omgegooid naar links en daardoor de auto nèt gemist. Tenminste .... het linker portier stond ook nog eens wijd open en dat heb ik er zo ongeveer finaal van af gereden. Maar als ik wat harder had gereden was ik er vol bovenop geklapt, ik denk niet dat je dat overleeft.
Auto op de vluchtstrook gezet, terug gelopen met een zaklampje (heb ik altijd in de auto, geleerd van eerdere soortgelijke ongelukken). Er was niemand bij die zwarte auto dus ik heb 112 gebeld en ben het verkeer gaan waarschuwen met mijn zaklamp tot de politie kwam. Anders was de volgende er vol bovenop geknald.
De zwarte auto bleek te zijn van een paar dronken Polen. Die waren van de weg geraakt, in de vangrail geknald en hadden in paniek de auto verlaten. En toen kwam ik aanrijden ...
Mijn tip: zorg dat je altijd een zaklamp of waarschuwingslampje bij je hebt in de auto. Het is goud waard als er 's nachts op een onverlichte weg een ongeluk gebeurt.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
donderdag 11 december 2008 om 19:27
quote:ijaba schreef op 11 december 2008 @ 19:20:
Is al weer jaren terug,maar ik ben s `avonds op weg naar huis overvallen, ik heb moeten vechten om mijn leven, de volgende dag was de schade goed merkbaar, de blauwe plekken stonden in mijn hals en nek. De dader is trouwens nooit gevonden, helaas.
Ik ben die doodsangst nooit vergeten.
Jeetje, dat lijkt me dus acht dubbel beangstigend.
Ik zou amper meer alleen over straat duven als dat mij zou overkomen.
Is al weer jaren terug,maar ik ben s `avonds op weg naar huis overvallen, ik heb moeten vechten om mijn leven, de volgende dag was de schade goed merkbaar, de blauwe plekken stonden in mijn hals en nek. De dader is trouwens nooit gevonden, helaas.
Ik ben die doodsangst nooit vergeten.
Jeetje, dat lijkt me dus acht dubbel beangstigend.
Ik zou amper meer alleen over straat duven als dat mij zou overkomen.
donderdag 11 december 2008 om 19:27
Afgelopen voorjaar. We hadden afgesproken dat we die nacht bij mij zouden slapen. Maar eerst nog die film op tv afkijken. Daarna had hij eigenlijk geen zin meer om nog te rijden, maar ik wilde eigenlijk toch erg graag thuis slapen. Na een beetje zeuren van zijn kant toch bij hem gebleven. Die nacht slecht geslapen omdat ik eigenlijk een beetje pissig was.
De volgende ochtend om acht uur werd ik gebeld door de politie dat mijn woning was uitgebrand door een brand die bij mijn benedenburen was uitgebroken. En het zag er naar uit dat ik daar niet heelhuids zou zijn uitgekomen, voordeur was al niet meer bereikbaar toen mijn rookmelder afging. Waarvan mijn buurman overigens is wakker geworden.
De volgende ochtend om acht uur werd ik gebeld door de politie dat mijn woning was uitgebrand door een brand die bij mijn benedenburen was uitgebroken. En het zag er naar uit dat ik daar niet heelhuids zou zijn uitgekomen, voordeur was al niet meer bereikbaar toen mijn rookmelder afging. Waarvan mijn buurman overigens is wakker geworden.
donderdag 11 december 2008 om 19:37
Hyperventilerend/tegen een epileptische aanval aan -was ik me op dat moment niet bewust van- duwde ik mijn kinderwagen door groen licht naar een middenpad waar ook de tram langs kwam. Tegen de tijd dat ik de andere weg over wou steken was het licht rood, of erger nog, was er geen licht voor me omdat ik aan een kant van de weg stond waar geen voetgangers geduld werden. Ik maakte mezelf en buggy klein tussen de trambaan en de weg.
Er kwam een tram luid bellend op me af. Voor me zag ik een stoet auto's die ook groen kreeg of zou kunnen krijgen. Er was werkelijk te weinig ruimte op dat middenpad want ik kreeg de tram tegen me aan en de buggy viel ook om -gelukkig kwamen er in werkelijkheid géén auto's aan.
Ik heb vooral mijn baby toen toch echt wel in gevaar gebracht.
Verder ben ik een keer zoveel bloed verloren dat ik bij de voorbereiding van een curretage in shock ging terwijl ik zelf het idee had dat ik eindelijk geen pijn meer zou hebben en alles vredig was. Maar ik weet niet of je aan shock echt -snel- dood kunt gaan.
Er kwam een tram luid bellend op me af. Voor me zag ik een stoet auto's die ook groen kreeg of zou kunnen krijgen. Er was werkelijk te weinig ruimte op dat middenpad want ik kreeg de tram tegen me aan en de buggy viel ook om -gelukkig kwamen er in werkelijkheid géén auto's aan.
Ik heb vooral mijn baby toen toch echt wel in gevaar gebracht.
Verder ben ik een keer zoveel bloed verloren dat ik bij de voorbereiding van een curretage in shock ging terwijl ik zelf het idee had dat ik eindelijk geen pijn meer zou hebben en alles vredig was. Maar ik weet niet of je aan shock echt -snel- dood kunt gaan.
donderdag 11 december 2008 om 19:38
Opvallend veel autoverhalen. Maar inderdaad, die van mij is ook mij het meeste bijgebleven. 1992, caramboltje in een verraderlijke bocht op de ring bij Brussel, met 160 kilometer per uur, en een paar keer gezellig van de ene vangrail naar de andere geketst. Weet niet hoe het was afgelopen als hij wél over de kop was geslagen. Misschien zat ik hier dan niet te typen. Raar idee...
p.s. Goeie tip, Donkeyshot. Ik ga er een kopen.
p.s. Goeie tip, Donkeyshot. Ik ga er een kopen.
donderdag 11 december 2008 om 19:41
quote:Donkeyshot schreef op 11 december 2008 @ 19:24:
Meest recent: een jaar geleden. Ik reed 's nachts op een rustige onverlichte snelweg. Gangetje van 110 op de rechter baan. Bleek er midden op de rijbaan een zwarte onverlichte auto stil te staan ! Een paar jaar terug stuitte ik om 2 uur 's nachts op een file door wegwerkzaamheden en het duurde ruim een uur voor we weer begonnen te rijden. Terwijl het verkeer optrekt (op de snelweg, dus snel) blijft er 1 auto staan. Die meneer was, met zijn lichten uit, in slaap gevallen op een onverlichtte snelweg! Ik was er al voorbij toen het tot me doordrong en stoppen leek mij op dat moment voor mezelf te gevaarlijk. Ik heb wel direct contact opgenomen met 112 zodat zij iets konden doen om het verkeer zsm stil te leggen.
Meest recent: een jaar geleden. Ik reed 's nachts op een rustige onverlichte snelweg. Gangetje van 110 op de rechter baan. Bleek er midden op de rijbaan een zwarte onverlichte auto stil te staan ! Een paar jaar terug stuitte ik om 2 uur 's nachts op een file door wegwerkzaamheden en het duurde ruim een uur voor we weer begonnen te rijden. Terwijl het verkeer optrekt (op de snelweg, dus snel) blijft er 1 auto staan. Die meneer was, met zijn lichten uit, in slaap gevallen op een onverlichtte snelweg! Ik was er al voorbij toen het tot me doordrong en stoppen leek mij op dat moment voor mezelf te gevaarlijk. Ik heb wel direct contact opgenomen met 112 zodat zij iets konden doen om het verkeer zsm stil te leggen.
donderdag 11 december 2008 om 19:44
Kan me nog iets herinneren van vroeger. Ik denk dat ik een jaar of 7 was. In het zwembad, vrij ondiep water. Ik zat op zo'n leuk groot drijvend mat. Toen kwam er een ontzettende grote, dikke jongen aan (erg bekend in het zwembad hahaha) en zeker een jaar of 17. Hij trok de mat onder mij vandaan, ik ging kopje onder. In tussen maakte ik een soort koprol ofzo, en voelde aan alle kanten van mij alles behalve lucht! De mat was dus intussen boven mij gedreven en ik kon er niet onderuit komen. Gelukkig toch nog goed gekomen dankzij alle moeders die het water inrenden om te helpen....
donderdag 11 december 2008 om 19:47
Jeeee ik heb echt een angst voor autorijden en ik moet zeggen dat het lezen van dit topic het er niet beter op maakt
Ik ben nog nooit door het oog van de naald gekropen gelukkig, maar mijn vriend wel. Hij reed met een vriend op de snelweg, niet te hard gelukkig. En vlak voor hem slipt op eens een busje en beland horizontaal over twee rijbanen! Mijn vriend kon er nog net omheen, dankzij een snel reactievermogen. Maar een andere auto met kinderen op de achterbank heeft dat busje vol geramd. Mijn vriend trilde nog na toen hij later thuis kwam.
Ik ben nog nooit door het oog van de naald gekropen gelukkig, maar mijn vriend wel. Hij reed met een vriend op de snelweg, niet te hard gelukkig. En vlak voor hem slipt op eens een busje en beland horizontaal over twee rijbanen! Mijn vriend kon er nog net omheen, dankzij een snel reactievermogen. Maar een andere auto met kinderen op de achterbank heeft dat busje vol geramd. Mijn vriend trilde nog na toen hij later thuis kwam.
donderdag 11 december 2008 om 19:50
Een behoorlijk aantal jaren geleden, op de motor in Duitsland. Ik liet me verleiden door een snelle BMW en ging met een flinke vaart door de bocht in de oprit naar een snelweg. BMW achter me aan dus ik wilde mijn stuurmanskunsten laten zien en legde de motor mooi plat in de bocht.
Maar het bleek een "knijpende" bocht te zijn, die dus steeds scherper naar binnen draaide. Bovendien was het asfalt in die bocht beroerd slecht en hobbelig, erg nadelig voor de wegligging van een motor.
De bocht kwam bovendien direkt uit op de snelweg, en precies op dat moment passeerde een enorme vrachtwagen combinatie op de meest rechtse rijbaan. Ik wist dat ik er onder zou schuiven als ik de motor niet zou houden. Remmen is geen optie als je zo plat ligt: het enige wat ik kon doen is de bocht zo ruim mogelijk nemen (dus zo dicht mogelijk langs die vrachtwagen) en er het beste van hopen. Enfin, het ging dus goed anders had ik hier niet meer mee kunnen schrijven.
Erg leerzaam trouwens.
Maar het bleek een "knijpende" bocht te zijn, die dus steeds scherper naar binnen draaide. Bovendien was het asfalt in die bocht beroerd slecht en hobbelig, erg nadelig voor de wegligging van een motor.
De bocht kwam bovendien direkt uit op de snelweg, en precies op dat moment passeerde een enorme vrachtwagen combinatie op de meest rechtse rijbaan. Ik wist dat ik er onder zou schuiven als ik de motor niet zou houden. Remmen is geen optie als je zo plat ligt: het enige wat ik kon doen is de bocht zo ruim mogelijk nemen (dus zo dicht mogelijk langs die vrachtwagen) en er het beste van hopen. Enfin, het ging dus goed anders had ik hier niet meer mee kunnen schrijven.
Erg leerzaam trouwens.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
donderdag 11 december 2008 om 19:51
In de auto met mijn moeder die rijdt. Ik ben eraan gewend. Tegen het verkeer in op een grote weg. Over de vluchtstrook achteruit rijden "omdat dat best kan" om de gemiste oprit alsnog te kunnen nemen. Te hard rijden met glad weer en daardoor slippen en bijna in aankomend verkeer van de andere kant terechtkomen. Rode lichten niet zien. Dromerig naar buiten kijken terwijl we over een bergpas rijden met haarspeldbochten. De périférique in Parijs, daar heb ik heel wat bloedstollende herinneringen aan overgehouden.
Ze heeft nog nooit een ongeluk gehad. Echt, die beschermengel van haar.... gigantisch.
Ze heeft nog nooit een ongeluk gehad. Echt, die beschermengel van haar.... gigantisch.
donderdag 11 december 2008 om 19:51
Een jaar of 15 geleden, ik zal 9 of 10 geweest zijn, in het zwembad. Samen met mijn zusje onder water zwemmen, dingen van de bodem opduiken. Was in een zwembad waar ook van die grote zware drijfmatten gebruikt mochten worden. Toen ik weer naar boven wilde zwemmen nadat ik al een tijdje onder water was, dreef er zo'n mat boven me en lukte het me niet daaronder vandaan te komen. Gelukkig had mijn zusje in de gaten dat het niet helemaal goed ging en heeft ze de mensen (volwassenen) op de mat gewaarschuwd en hebben die mij geholpen onder de mat uit te komen. Ik weet nog dat ik al zwarte vlekken voor mijn ogen begon te zien, dus bijna verdronken. Sindsdien als de dood voor water en voor mijn plezier zul je me niet gauw in een zwembad vinden.
donderdag 11 december 2008 om 19:54
Ik heb er ook eentje.
Toen ik ongeveer 15 was, ging ik met mijn ouders op vakantie naar Noorwegen. Wekenlang had ik me erop verheugd dat we naar de hoogste gletsjer van Noorwegen zouden gaan, en eindelijk was het dan zover. We reden naar het berghotel van waaruit je wandeltochten kon maken, mijn moeder zou daar blijven wachten. Ik ging met mijn vader een begeleide wandeltocht over gletsjergebied maken, in een groep met een gids. De heenweg zou 2 uur duren, de terugtocht 1,5 uur. Gaandeweg de tocht bleek dat de gids helemaal geen andere taal dan het Noors sprak en dat zijn veiligheidsuitleg onverstaanbaar bleek. We zijn met de hele groep naar boven gelopen. Daar was een kleine hut waar je chocolademelk kon drinken. Mijn vader en ik maakten uit het verhaal van de gids op dat we een halfuurtje later op de zelfde plek (ergens vlak buiten de hut) terug moesten zijn. Eenmaal weer buiten waren we gelijk gedesoriënteerd (alles is sneeuw, alle kanten zien er hetzelfde uit). We zijn gaan lopen, lopen lopen... nergens onze groep, nergens de gids te bekennen... Na 3 uur door sneeuw/ijs lopen, was ik helemaal kapot. Gelukkig kwamen we Nederlandse wandelaars tegen, met een kaart. Zij hebben ons naar een andere berghut geloodst, van waaruit we m'n moeder konden bellen.
Eenmaal terug in onze tent hebben we op de kaart gekeken waar we gelopen hadden.
Midden over een gletsjer......
Toen ik ongeveer 15 was, ging ik met mijn ouders op vakantie naar Noorwegen. Wekenlang had ik me erop verheugd dat we naar de hoogste gletsjer van Noorwegen zouden gaan, en eindelijk was het dan zover. We reden naar het berghotel van waaruit je wandeltochten kon maken, mijn moeder zou daar blijven wachten. Ik ging met mijn vader een begeleide wandeltocht over gletsjergebied maken, in een groep met een gids. De heenweg zou 2 uur duren, de terugtocht 1,5 uur. Gaandeweg de tocht bleek dat de gids helemaal geen andere taal dan het Noors sprak en dat zijn veiligheidsuitleg onverstaanbaar bleek. We zijn met de hele groep naar boven gelopen. Daar was een kleine hut waar je chocolademelk kon drinken. Mijn vader en ik maakten uit het verhaal van de gids op dat we een halfuurtje later op de zelfde plek (ergens vlak buiten de hut) terug moesten zijn. Eenmaal weer buiten waren we gelijk gedesoriënteerd (alles is sneeuw, alle kanten zien er hetzelfde uit). We zijn gaan lopen, lopen lopen... nergens onze groep, nergens de gids te bekennen... Na 3 uur door sneeuw/ijs lopen, was ik helemaal kapot. Gelukkig kwamen we Nederlandse wandelaars tegen, met een kaart. Zij hebben ons naar een andere berghut geloodst, van waaruit we m'n moeder konden bellen.
Eenmaal terug in onze tent hebben we op de kaart gekeken waar we gelopen hadden.
Midden over een gletsjer......
Peas on earth!
donderdag 11 december 2008 om 20:01
quote:korenwolf schreef op 11 december 2008 @ 19:15:
Waar blijven de sportklimmers en de bergsporters?
Ik heb al kayakkend in de franse alpen in mijn kayak onderwater klem gezeten onder een waterval, telt dat ook?
De leiding van de cursus had een grove inschattingsfout gemaakt: waar de rivier normaal gesproken WW3 - 4 zou zijn (categorie van bevaarbaarheid: 0 = stilstaand water, 1 = zachtstromend, 5 is gevaarlijk en 6 is onbevaarbaar voor een kayakker), bleek het (door onverwachte regenval) WW 4 tot 5 te zijn. Tel daar wat heftige rotsen bij op die de stroming nu behoorlijk veranderden en wat echt stomme fouten van de instructeurs en het ging goed mis.
Van de beginners ging iedereen om, zijn er kayaks en peddels verloren en cursisten bijna doorgespoeld een op dat moment WW6 gedeelte, en ik kwam door een inschattingsfout dus totaal verkeerd op die waterval af. Ik kon door de stroming bijna mijn bootje niet meer uitkomen en het was echt even heel spannend, omdatde instructeur die in de buurt was ook niet meteen naar mij toe kon komen.
Ik ben er zelf uitgekomen, maar ben goed ziek geweest omdat de rivier door die extra regenval behoorlijk vervuild was.
4 dagen daarna, wij waren toen al weg, spoelde zuid-frankrijk zo ongeveer weg door die heftige regenval. Was in 2000.
Waar blijven de sportklimmers en de bergsporters?
Ik heb al kayakkend in de franse alpen in mijn kayak onderwater klem gezeten onder een waterval, telt dat ook?
De leiding van de cursus had een grove inschattingsfout gemaakt: waar de rivier normaal gesproken WW3 - 4 zou zijn (categorie van bevaarbaarheid: 0 = stilstaand water, 1 = zachtstromend, 5 is gevaarlijk en 6 is onbevaarbaar voor een kayakker), bleek het (door onverwachte regenval) WW 4 tot 5 te zijn. Tel daar wat heftige rotsen bij op die de stroming nu behoorlijk veranderden en wat echt stomme fouten van de instructeurs en het ging goed mis.
Van de beginners ging iedereen om, zijn er kayaks en peddels verloren en cursisten bijna doorgespoeld een op dat moment WW6 gedeelte, en ik kwam door een inschattingsfout dus totaal verkeerd op die waterval af. Ik kon door de stroming bijna mijn bootje niet meer uitkomen en het was echt even heel spannend, omdatde instructeur die in de buurt was ook niet meteen naar mij toe kon komen.
Ik ben er zelf uitgekomen, maar ben goed ziek geweest omdat de rivier door die extra regenval behoorlijk vervuild was.
4 dagen daarna, wij waren toen al weg, spoelde zuid-frankrijk zo ongeveer weg door die heftige regenval. Was in 2000.
donderdag 11 december 2008 om 20:04
donderdag 11 december 2008 om 20:05
quote:Donkeyshot schreef op 11 december 2008 @ 19:50:
Een behoorlijk aantal jaren geleden, op de motor in Duitsland. Ik liet me verleiden door een snelle BMW en ging met een flinke vaart door de bocht in de oprit naar een snelweg. BMW achter me aan dus ik wilde mijn stuurmanskunsten laten zien en legde de motor mooi plat in de bocht.
Maar het bleek een "knijpende" bocht te zijn, die dus steeds scherper naar binnen draaide. Bovendien was het asfalt in die bocht beroerd slecht en hobbelig, erg nadelig voor de wegligging van een motor.
De bocht kwam bovendien direkt uit op de snelweg, en precies op dat moment passeerde een enorme vrachtwagen combinatie op de meest rechtse rijbaan. Ik wist dat ik er onder zou schuiven als ik de motor niet zou houden. Remmen is geen optie als je zo plat ligt: het enige wat ik kon doen is de bocht zo ruim mogelijk nemen (dus zo dicht mogelijk langs die vrachtwagen) en er het beste van hopen. Enfin, het ging dus goed anders had ik hier niet meer mee kunnen schrijven.
Erg leerzaam trouwens.
**slikt drie keer en denkt aan die keer dat ze achterop bij een vriendin 220 over de A4 ging. En zo plat mogelijk de klaverblaadjes pakken**
Dat ging goed, trouwens. Vriendin was 'motorracer' (op circuits) en kende de weg goed.
Een behoorlijk aantal jaren geleden, op de motor in Duitsland. Ik liet me verleiden door een snelle BMW en ging met een flinke vaart door de bocht in de oprit naar een snelweg. BMW achter me aan dus ik wilde mijn stuurmanskunsten laten zien en legde de motor mooi plat in de bocht.
Maar het bleek een "knijpende" bocht te zijn, die dus steeds scherper naar binnen draaide. Bovendien was het asfalt in die bocht beroerd slecht en hobbelig, erg nadelig voor de wegligging van een motor.
De bocht kwam bovendien direkt uit op de snelweg, en precies op dat moment passeerde een enorme vrachtwagen combinatie op de meest rechtse rijbaan. Ik wist dat ik er onder zou schuiven als ik de motor niet zou houden. Remmen is geen optie als je zo plat ligt: het enige wat ik kon doen is de bocht zo ruim mogelijk nemen (dus zo dicht mogelijk langs die vrachtwagen) en er het beste van hopen. Enfin, het ging dus goed anders had ik hier niet meer mee kunnen schrijven.
Erg leerzaam trouwens.
**slikt drie keer en denkt aan die keer dat ze achterop bij een vriendin 220 over de A4 ging. En zo plat mogelijk de klaverblaadjes pakken**
Dat ging goed, trouwens. Vriendin was 'motorracer' (op circuits) en kende de weg goed.
