Overig
alle pijlers
Wat nou: "me vriend"? Waarom niet gewoon trouwen?
donderdag 12 juli 2007 om 05:32
zaterdag 14 juli 2007 om 15:23
quote:
Al heb ik wel het idee dat je serieuzer wordt genomen als je het over je man hebt. Ik moet nu wel eens iets regelen voor mijn verloofde (haha, best leuk om te zeggen) via de telefoon, en als ik het dan over mijn vriend heb kan het niet, moet ie zelf bellen. Begin ik van te voren met "met mevr. Trucker, wil dit en dit regelen voor mijn man" kan het vaak wel... Ondanks regeltjes...
Ja, zo werkt dat dus soms in de realiteit. Mag je je druk over maken of niet.
Overigens zijn mijn broer en zijn vriendin ook niet getrouwd, en volgens hem is dat ook juist omdat iedereen om hen heen vraagt; waarom trouwen jullie niet? Gewoon uit eigenwijsheid. Tenminste, dat zegt hij. Ze zijn al 20 jaar samen en hebben 3 kinderen.
Ik neem hun relatie serieus, net als 19 jaar geleden. Maar dat zal hen ongetwijfeld aan hun reet roesten, als je snapt wat ik bedoel. :)
Al heb ik wel het idee dat je serieuzer wordt genomen als je het over je man hebt. Ik moet nu wel eens iets regelen voor mijn verloofde (haha, best leuk om te zeggen) via de telefoon, en als ik het dan over mijn vriend heb kan het niet, moet ie zelf bellen. Begin ik van te voren met "met mevr. Trucker, wil dit en dit regelen voor mijn man" kan het vaak wel... Ondanks regeltjes...
Ja, zo werkt dat dus soms in de realiteit. Mag je je druk over maken of niet.
Overigens zijn mijn broer en zijn vriendin ook niet getrouwd, en volgens hem is dat ook juist omdat iedereen om hen heen vraagt; waarom trouwen jullie niet? Gewoon uit eigenwijsheid. Tenminste, dat zegt hij. Ze zijn al 20 jaar samen en hebben 3 kinderen.
Ik neem hun relatie serieus, net als 19 jaar geleden. Maar dat zal hen ongetwijfeld aan hun reet roesten, als je snapt wat ik bedoel. :)
zaterdag 14 juli 2007 om 15:36
Ik ben wel getrouwd. Zag zelf het huwelijk niet zo heel erg zitten eigenlijk. Kind van meervoudig gescheiden ouders enzo. Daarnaast al heel erg buiten het huwelijk mamma van twee knullen, zag ik de toegevoegde waarde niet zo. Tot ik Plindje tegenkwam. De vonk sloeg over (nou ja, zeg maar gerust onweerslag) en toen hij mij na 18 DAGEN samen zijn ten huwelijk vroeg zei ik Ja. En toen de ambtenaar het een maandjeof drie later weer voreg zei ik weer Ja. En nu ben ik dus mevrouw L. Geen idee wat het verschil is, waarom trouwen ineens wel goed voelde. Maar met hem wilde ik wel trouwen.
Wel op huwelijkse voorwaarden trouwens, maar dat had en heeft meer te maken met mijn financieël gat (lang leve mijn ex) en manliefs spaarekening. Dit was gunstiger.
Wel op huwelijkse voorwaarden trouwens, maar dat had en heeft meer te maken met mijn financieël gat (lang leve mijn ex) en manliefs spaarekening. Dit was gunstiger.
zaterdag 14 juli 2007 om 17:18
quote:
Dus niks keurslijf. Ik zit niet in de Tweede Kamer te proberen een motie erdoor te krijgen om trouwen te verplichten en te verbieden mensen die vriend en vriendin blijven serieus te nemen. Snappie het verschil?
Wetten en moties zijn niet erg. Die staan op papier, weet je waar je aan toe bent. Het zijn de ongeschreven wetten waar ik helemaal knettergek van word. Denk "goudkleurige stringbikini bij maat 50". Snap je de overeenkomst?
Dus niks keurslijf. Ik zit niet in de Tweede Kamer te proberen een motie erdoor te krijgen om trouwen te verplichten en te verbieden mensen die vriend en vriendin blijven serieus te nemen. Snappie het verschil?
Wetten en moties zijn niet erg. Die staan op papier, weet je waar je aan toe bent. Het zijn de ongeschreven wetten waar ik helemaal knettergek van word. Denk "goudkleurige stringbikini bij maat 50". Snap je de overeenkomst?
zaterdag 14 juli 2007 om 18:39
Op het forum noem ik A Miezman maar we zijn niet getrouwd. Wij geloven allebei niet in Het Huwelijk. Omdat ik de eigenaar van onze woning ben heb ik wel een testament op laten stellen zodat, als ik morgen onder de tram loop, hij niet plots dakloos is. Dat heb ik getekend op de dag dat we 10 jaar samen waren (was een verrassing voor hem en best leuk: met een vriendin die foto's maakte).
zaterdag 14 juli 2007 om 19:45
quote:
quote: Nijntje reageerde
Dus niks keurslijf. Ik zit niet in de Tweede Kamer te proberen een motie erdoor te krijgen om trouwen te verplichten en te verbieden mensen die vriend en vriendin blijven serieus te nemen. Snappie het verschil? Wetten en moties zijn niet erg. Die staan op papier, weet je waar je aan toe bent. Het zijn de ongeschreven wetten waar ik helemaal knettergek van word. Denk "goudkleurige stringbikini bij maat 50". Snap je de overeenkomst?
Ik wou die strings er ook al bijhalen. Ik vind het namelijk lelijk staan. Maar: ik zal er niks van zeggen, noch m´n wenkbrauwen ophalen, noch m´n vriendin aanstoten, noch de draagster van de string erop aankijken of een mening vormen over haar karakter.
Snap je het verschil?
Jullie reageren nogal gepikt, maar dat is nergens voor nodig. Of toch? Dan zit er kennelijk toch wat iritatie verstopt bij jullie over dit onderwerp. Kom op, gooi het eruit.
quote: Nijntje reageerde
Dus niks keurslijf. Ik zit niet in de Tweede Kamer te proberen een motie erdoor te krijgen om trouwen te verplichten en te verbieden mensen die vriend en vriendin blijven serieus te nemen. Snappie het verschil? Wetten en moties zijn niet erg. Die staan op papier, weet je waar je aan toe bent. Het zijn de ongeschreven wetten waar ik helemaal knettergek van word. Denk "goudkleurige stringbikini bij maat 50". Snap je de overeenkomst?
Ik wou die strings er ook al bijhalen. Ik vind het namelijk lelijk staan. Maar: ik zal er niks van zeggen, noch m´n wenkbrauwen ophalen, noch m´n vriendin aanstoten, noch de draagster van de string erop aankijken of een mening vormen over haar karakter.
Snap je het verschil?
Jullie reageren nogal gepikt, maar dat is nergens voor nodig. Of toch? Dan zit er kennelijk toch wat iritatie verstopt bij jullie over dit onderwerp. Kom op, gooi het eruit.
zondag 15 juli 2007 om 09:17
quote:Op het forum noem ik A Miezman maar we zijn niet getrouwd. Wij geloven allebei niet in Het Huwelijk. Omdat ik de eigenaar van onze woning ben heb ik wel een testament op laten stellen zodat, als ik morgen onder de tram loop, hij niet plots dakloos is. Dat heb ik getekend op de dag dat we 10 jaar samen waren (was een verrassing voor hem en best leuk: met een vriendin die foto's maakte).Grappig dat jij dit na 10 jaar blijkbaar zo'n blijde gebeurtenis vindt. Ik zou echt niet blij zijn als mijn partner pas na zo'n lange tijd besluit dat ik wel in z'n testament mag. Waarom hebben jullie dit niet geregeld op de dag dat hij bij je introk?
zondag 15 juli 2007 om 16:42
zondag 15 juli 2007 om 18:07
12 jaar getrouwd geweest, vond een huwelijk wel genoeg. Nu sinds 6 jaar nieuwe relatie, 3 jaar geleden GP laten doen om wat geregeld te hebben. Heb het idee van een romantisch huwelijk al heel lang geleden laten vallen. Toen ik 20 was, vond ik het geweldig om "mevrouw..."te zijn en ook zo aangesproken te worden. Tegen de tijd dat ik ging scheiden kon ik niet wachten om weer mijn meisjesnaam, waar ik eigenlijk supertrots op ben, weer te gaan gebruiken. In mijn huwelijk had ik het altijd over "mijn man", maar ik vind het te gek om mijn GP "mijn vriend"te noemen, want dat is hij naast dat hij mijn partner is, mijn maatje, mijn vriendje. Het klinkt juist zo lief. Ik vind het fijn als ik hem hoor praten over "zijn vriendin". Het klinkt in mijn oren eigenlijk fijner dan "mijn vrouw", zoals ik 12 jaar lang genoemd ben door mijn ex.
zondag 15 juli 2007 om 18:54
quote:
Altijd lees ik maar van "me vriend dit" en " me vriend dat". Waarom ga je niet gewoon trouwen? Zeker als je al een kind hebt, of zelfs meerdere.
Je koopt een huis, je krijgt kinderen samen, maar je vind trouwen teveel commitment? Of begrijp ik het dan gewoon verkeerd? Zolang ik niet getrouwd ben kan ik nog altijd weg zonder al te veel papier gedonder. Waarom trouwen als er alleen op papier iets veranderd?
Altijd lees ik maar van "me vriend dit" en " me vriend dat". Waarom ga je niet gewoon trouwen? Zeker als je al een kind hebt, of zelfs meerdere.
Je koopt een huis, je krijgt kinderen samen, maar je vind trouwen teveel commitment? Of begrijp ik het dan gewoon verkeerd? Zolang ik niet getrouwd ben kan ik nog altijd weg zonder al te veel papier gedonder. Waarom trouwen als er alleen op papier iets veranderd?
zondag 15 juli 2007 om 19:30
Het "kan ik nog altijd weg gevoel "is idd typerend voor niet getrouwden en omdat ik dat gevoel nooit heb met mijn partner ben ik dus met een gerust hart getrouwd, dat bedoel ik dus, er zit wel degelijk een verschil in , hoe mensen in hun relatie staan en dat ze niet willen trouwen, ik heb dat gevoel dus niet.Het "kan ik nog altijd weg",ik wil helemaal niet weg en hoij ook niet en trouwen is de meest romantische en simpelste manier om je relatie te bezegelen, bovendien vind een vriend ook een waardeloos statement, mijn man is ook mijn vriend.
Maar das zuiver mijn beleving, dus je kunt over mij heen rollen en walsen, ( dat verwacht ik nu) maar ik vind het een 10x niks uitlating, mijn vriend en ik hebben drie kinderen , blahhh.
:D
Maar das zuiver mijn beleving, dus je kunt over mij heen rollen en walsen, ( dat verwacht ik nu) maar ik vind het een 10x niks uitlating, mijn vriend en ik hebben drie kinderen , blahhh.
:D
zondag 15 juli 2007 om 22:00
Ik heb nooit 1 moment nagedacht over weggaan bij Lief. Laat staan over wat makkelijker is, scheiden als je getrouwd bent of uit elkaar gaan als je samenwoont. Doe je dat wel dan is er iets knap mis met je relatie.
Tussen Lief en mij gaat het al 15 jaar prima, zonder boterbriefje. Vandaar dat trouwen voor ons niet bovenaan het prioriteitenlijstje staat. Het gaat ooit nog wel een keer gebeuren (of niet, ook geen probleem)
Ik heb in die 15 jaar trouwens al heel wat 'serieus' getrouwde stelletjes zien scheiden.
Tussen Lief en mij gaat het al 15 jaar prima, zonder boterbriefje. Vandaar dat trouwen voor ons niet bovenaan het prioriteitenlijstje staat. Het gaat ooit nog wel een keer gebeuren (of niet, ook geen probleem)
Ik heb in die 15 jaar trouwens al heel wat 'serieus' getrouwde stelletjes zien scheiden.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 15 juli 2007 om 22:44
quote:Ik heb nooit 1 moment nagedacht over weggaan bij Lief. Laat staan over wat makkelijker is, scheiden als je getrouwd bent of uit elkaar gaan als je samenwoont. Doe je dat wel dan is er iets knap mis met je relatie. dat denk ik dus ook
Tussen Lief en mij gaat het al 15 jaar prima, zonder boterbriefje. Vandaar dat trouwen voor ons niet bovenaan het prioriteitenlijstje staat. Het gaat ooit nog wel een keer gebeuren (of niet, ook geen probleem)
Ik heb in die 15 jaar trouwens al heel wat 'serieus' getrouwde stelletjes zien scheiden.
ja het zegt ook geen drol qua zekerheid, maar als je niet trouwt om de reden dat je snel weg moet kunnen, dan vind ik net als jij dat er iets mis is met de relatie.
wij wilden allebei graag trouwen, maar zonder dat briefje had het net zo goed geweest.Zeker weten.
Tussen Lief en mij gaat het al 15 jaar prima, zonder boterbriefje. Vandaar dat trouwen voor ons niet bovenaan het prioriteitenlijstje staat. Het gaat ooit nog wel een keer gebeuren (of niet, ook geen probleem)
Ik heb in die 15 jaar trouwens al heel wat 'serieus' getrouwde stelletjes zien scheiden.
ja het zegt ook geen drol qua zekerheid, maar als je niet trouwt om de reden dat je snel weg moet kunnen, dan vind ik net als jij dat er iets mis is met de relatie.
wij wilden allebei graag trouwen, maar zonder dat briefje had het net zo goed geweest.Zeker weten.
maandag 16 juli 2007 om 09:15
Dat je je zaken goed regelt voor het geval dat lijkt me logisch. Maar trouwen omdat je anders het gevoel hebt dat de ander of jijzelf er anders makkelijker vandoor kan gaan, is geen goed uitgangspunt.
Dat het voornemen om te trouwen heel speciaal voelt weet ik ook. Maar ik hou niet meer of minder van Lief, het geeft mij geen gevoel dat onze relatie nu serieuzer is dan eerst.
En de mensen die een relatie zonder boterbriefje minder serieus nemen dan een relatie met, moeten maar eens gaan nadenken over waar dat gevoel vandaan komt. Bang dat je je partner niet vast kunt houden? Bang dat je jezelf niet in de hand kunt houden?
Dat het voornemen om te trouwen heel speciaal voelt weet ik ook. Maar ik hou niet meer of minder van Lief, het geeft mij geen gevoel dat onze relatie nu serieuzer is dan eerst.
En de mensen die een relatie zonder boterbriefje minder serieus nemen dan een relatie met, moeten maar eens gaan nadenken over waar dat gevoel vandaan komt. Bang dat je je partner niet vast kunt houden? Bang dat je jezelf niet in de hand kunt houden?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 16 juli 2007 om 09:34
Neem nooit een relatie minder serieus, zoals jij omschrijft straalt uit dat het een goed onderbouwde relatie is, maar qwertu kon het gewoon niet beter omschrijven, het is toch een verbintenis en het gevoel dat iemand dat met jou wil is heel speciaal.
Als iemand ook mij aanspreekt en in die zin zegt,"je vriend" of misschien man??
Dan zeg ik toch altijd met zekere trots .."mijn man".
Maar als je zonder dat gevoel kan is er toch niks mis.
Vond alleen het statement dat je dan makkelijker weg kan een beetje twijfelachtig.(en die was niet van jou)
En ja , er stranden veel huwelijken , maar er van uit gaan is punt 2, vind ik niet echt om te jubelen
Als iemand ook mij aanspreekt en in die zin zegt,"je vriend" of misschien man??
Dan zeg ik toch altijd met zekere trots .."mijn man".
Maar als je zonder dat gevoel kan is er toch niks mis.
Vond alleen het statement dat je dan makkelijker weg kan een beetje twijfelachtig.(en die was niet van jou)
En ja , er stranden veel huwelijken , maar er van uit gaan is punt 2, vind ik niet echt om te jubelen
maandag 16 juli 2007 om 10:07
Ik wilde nooit trouwen, vond het oubollig en overbodig. Maar zwanger van de tweede was het gewoon praktischer om het wel te doen. Dus in plaats van het tweede kind te erkennen, zouden we trouwen. Vervolgens bleek dat mijn "aanstaande" liever niet op een gratis maandagochtend jzijn ja-woord gaf. Als hij iets doet, doet hij het goed, dus van het een kwam het ander... en ik begon steeds meer te twijfelen over dat hele gedoe eromheen. Wat mij betreft zouden we namelijk gewoon gratis trouwen en dan een feest geven als de baby er was. Uiteindelijk begon ik het pas echt leuk te vinden toen ik bedacht dat ik eigenlijk wel meer deed wat ik onzin vond 
maandag 16 juli 2007 om 10:28
En hoe voelen jullie je dan als je een uitnodiging krijgt voor een tweede huwelijk van iemand, inclusief groot feest? Terwijl je weet op welke beroerde manier het eerste geeindigd is en tijdens de scheiding nog ''eerste hulp" hebt moeten verlenen?
Dit is me nu twee keer gebeurd en nee, het lukt me dan niet naar dat tweede feest toe te gaan en het paar oprecht te feliciteren met hun verbintenis.
Ik denk wel eens dat ik het huwelijk gewoon serieuzer opvat dan mensen die wel kiezen voor trouwen. Ik zie het namelijk als een bindende belofte, niet als een intentieverklaring.
Dit is me nu twee keer gebeurd en nee, het lukt me dan niet naar dat tweede feest toe te gaan en het paar oprecht te feliciteren met hun verbintenis.
Ik denk wel eens dat ik het huwelijk gewoon serieuzer opvat dan mensen die wel kiezen voor trouwen. Ik zie het namelijk als een bindende belofte, niet als een intentieverklaring.
maandag 16 juli 2007 om 10:38
Q, toen lief 'ja' zei was dat heel speciaal. Dat is het nog, ook al zijn we 3 jaar later nog niet getrouwd en gaan we misschien wel helemaal niet trouwen.
Het was net zo speciaal als toen ik voor het eerst bij hem thuis kwam en meteen het gevoel had dat ik thuis kwam. Dat daar mijn man zat, ook al wist hij op dat moment nog van niets
Net zo speciaal als de 1e kus, net zo speciaal als toen we voor het eerst 'ik hou van jou' tegen elkaar zeiden, net zo speciaal als al die momenten dat ie er voor me is als ik dat nodig heb.
Dat jawoord hoort in die categorie thuis.
KW, in dat soort situaties ben ik oprecht blij dat ze weer geluk hebben gevonden, maar ook sceptisch.
Het was net zo speciaal als toen ik voor het eerst bij hem thuis kwam en meteen het gevoel had dat ik thuis kwam. Dat daar mijn man zat, ook al wist hij op dat moment nog van niets
Net zo speciaal als de 1e kus, net zo speciaal als toen we voor het eerst 'ik hou van jou' tegen elkaar zeiden, net zo speciaal als al die momenten dat ie er voor me is als ik dat nodig heb.
Dat jawoord hoort in die categorie thuis.
KW, in dat soort situaties ben ik oprecht blij dat ze weer geluk hebben gevonden, maar ook sceptisch.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 16 juli 2007 om 11:18
Ik had nooit gedacht dat trouwen indruk op mij zou maken. Ik vind trouwerijen bijna nooit echt leuk en ook ik ken stellen genoeg die met een hoop bombarie en koetsen en paarden in het huwelijk zijn getreden en dat de boel vervolgens roemloos op de klippen liep.
Maar o, o wat vond ik het leuk om te trouwen! Ik voelde me helemaal 'anders' (en dat dat tussen mij oren zit weet ik ook wel maar toch). Ik vind het nog steeds, na vier jaar, geweldig om de vrouw van mijn man te zijn en dat terwijl we lekker makkelijk trouwden, op maandag, gewoon om de boel te regelen met een feest erbij (de zaterdag daarop), nou, ik zou het zó weer doen.
Ik had het papiertje niet nodig maar ik ben blij dat ik het heb, al is het dan symbolisch.
Maar o, o wat vond ik het leuk om te trouwen! Ik voelde me helemaal 'anders' (en dat dat tussen mij oren zit weet ik ook wel maar toch). Ik vind het nog steeds, na vier jaar, geweldig om de vrouw van mijn man te zijn en dat terwijl we lekker makkelijk trouwden, op maandag, gewoon om de boel te regelen met een feest erbij (de zaterdag daarop), nou, ik zou het zó weer doen.
Ik had het papiertje niet nodig maar ik ben blij dat ik het heb, al is het dan symbolisch.
maandag 16 juli 2007 om 11:23
quote:
En hoe voelen jullie je dan als je een uitnodiging krijgt voor een tweede huwelijk van iemand, inclusief groot feest? Terwijl je weet op welke beroerde manier het eerste geeindigd is en tijdens de scheiding nog ''eerste hulp" hebt moeten verlenen?
Dit is me nu twee keer gebeurd en nee, het lukt me dan niet naar dat tweede feest toe te gaan en het paar oprecht te feliciteren met hun verbintenis.
Ik denk wel eens dat ik het huwelijk gewoon serieuzer opvat dan mensen die wel kiezen voor trouwen. Ik zie het namelijk als een bindende belofte, niet als een intentieverklaring.
Voor mijn man was het zijn tweede huwelijk en daarin is hij heel gelukkig geweest (in dat huwelijk dus). Het was opperdepop en dat was jammer voor beiden maar geen drama gelukkig. Ik had er ook niks mee te maken, met die scheiding, dat scheelt ook. Geen wanklank over gehoord over Willems tweede huwelijksboot, al zou men dat natuurlijk ook niet tegen mij zeggen kan ik me zo voorstellen.
Een tweede huwelijk met drama, ja, dat zou ik wel moeilijk vinden denk ik. Ik heb het nog niet meegemaakt. Ik vind gewoon een nieuwe vriend/din leren kennen (of de voormalige minnaar/res) altijd al best pittig als het uit elkaar gaan een toestand was.
En hoe voelen jullie je dan als je een uitnodiging krijgt voor een tweede huwelijk van iemand, inclusief groot feest? Terwijl je weet op welke beroerde manier het eerste geeindigd is en tijdens de scheiding nog ''eerste hulp" hebt moeten verlenen?
Dit is me nu twee keer gebeurd en nee, het lukt me dan niet naar dat tweede feest toe te gaan en het paar oprecht te feliciteren met hun verbintenis.
Ik denk wel eens dat ik het huwelijk gewoon serieuzer opvat dan mensen die wel kiezen voor trouwen. Ik zie het namelijk als een bindende belofte, niet als een intentieverklaring.
Voor mijn man was het zijn tweede huwelijk en daarin is hij heel gelukkig geweest (in dat huwelijk dus). Het was opperdepop en dat was jammer voor beiden maar geen drama gelukkig. Ik had er ook niks mee te maken, met die scheiding, dat scheelt ook. Geen wanklank over gehoord over Willems tweede huwelijksboot, al zou men dat natuurlijk ook niet tegen mij zeggen kan ik me zo voorstellen.
Een tweede huwelijk met drama, ja, dat zou ik wel moeilijk vinden denk ik. Ik heb het nog niet meegemaakt. Ik vind gewoon een nieuwe vriend/din leren kennen (of de voormalige minnaar/res) altijd al best pittig als het uit elkaar gaan een toestand was.
