Overig
alle pijlers
Wie gaat er verder met dit verhaal?
donderdag 25 september 2008 om 13:17
Een dag tijdens een wintermorgen
Het was een koude decemberavond in 1944 en de aarde was mooi bedekt door glanzende sneeuw. De bomen buiten hadden zichzelf versiert met kristallen en de zon scheen erdoorheen en verfde het geheel rood. Margaretha en haar zus Wilhelmina zaten te spelen en hun moeder was ermee bezig om het avondeten te koken. Grootvader en grootmoeder waren ook ff langsgekomen om een handje te helpen. Grootvader zat een sigaar te roken en naar de radio te luisteren waarin ze vertelden wanneer er weer aanvallen zouden zijn,een enge gedachte. Grootmoeder was een trui aan het breien want warme kleding was wel heel erg nodig in deze tijden en ze kwamen het gewoon tekort want veel winkels in Rotterdam waren gebombardeerd. Moeder was met haar gedachten heel ergens anders. Ze dacht aan haar gesneuvelde man en kon haar ogen amper droog houden. Pas 2 weken geleden had ze het treurige nieuws via een telegram ontvangen. Haar man werd tijdens een gevecht in zijn buik geschoten. Zijn kameraden probeerden hem nog te helpen maar het mocht niet baten. Ze keek naar de hemel en zucht. Maar goed ze moest verder zonder hem. Het eten was bijna klaar en ze ging de tafel dekken en riep iedereen naar tafel.
Ze wilden net gaan zitten toen het aan deur klopte. Wilhelmina liep naar de deur om hem open te doen. Toen stond hij daar. Het was een Duits soldaat,ongeveer 30 jaar,zijn kleding was bloederig en bedekt door de sneeuw en zijn handen waren blauw gevroren. ‘’Mama’’, riep Wilhelmina, ‘’ er staat een man voor de deur.’’ Moeder kwam kijken en keek heel verbaast. De man maakte een beetje een angstige en verwilderde indruk. Hij legde uit in verbasend goed Nederlands dat hij van zijn groep een groot deel van zijn kameraden had zien omkomen en toen kon er hij er niet meer tegen en was gevlucht. Hij was de hele dag al doellos rondgelopen en vertelde dat hij 50 kilometer had gelopen en dat hij bang was dat ze hem zouden vinden en doodschieten. Hij haatte de oorlog en wilde bij hun gaan schuilen. Of ze water hadden vroeg hij. ‘’Natuurlijk, kom maar binnen.’’, zei moeder en voerde hem naar binnen. Toen grootvader hem zag rolde hij met zijn ogen en zei woedend:’’ Wat doet die mof hier eigenlijk? Ons eten afpakken? Het is tenslotte hun schuld want zij hebben ons in deze ellende gebracht.’’En tegen Wilhelmina en Margaretha: ‘’Dat jullie hem maar geen hand geven want dat doen nette meisjes niet.’’ Grootmoeder probeerde hem nog gerust te stellen door het verhaal van de soldaat te vertellen. Maar grootvader zei dat hij gewoon een spion was en of het nou de bedoeling was dat hij over een paar weken kerst met hun zou gaan vieren,zijn overleden zoon zou zich zeker omdraaien in zijn graaf. Moeder riep:’’Nu is het genoeg. Zie jij dan niet dat hij helemaal op is?Zo te horen heeft hij veel meegemaakt en zegt hij gewoon de waarheid.’’Grootvader zei niets meer. Hij begon zich ontzettend te schamen en dacht over zijn eigen woorden na.
Na al dat gedoe gingen ze eerst met zijn allen aan tafel zitten, moeder,Wilhelmina, grootmoeder,grootvader en de soldaat. Ze begonnen eerst stilzwijgend te eten. Moeder deelde de kom soep uit en zorgde ervoor dat iedereen evenveel kreeg. Er bleef nog een klein restje over en deze schonk ze met een knipoog aan de soldaat.’’ Hoe heet jij trouwens?’’vroeg ze aan hem. ‘’Friedrich’’ antwoorde hij en hij zag er nog goed eruit ook. Hij had in de tussentijd gebruik mogen maken van het bad de familie en zag er wat frisser eruit. Hij had wat kleding gekregen van de overleden man van moeder en ze paste hem. Moeder stelde hem een paar vragen en vroeg waar hij Nederlands had geleerd. Hij had vroeger een Nederlands vriendinnetje gehad toen hij klein was en ook vaak in Nederland geweest. Maar helaas verloren ze elkaar uit het oog en toen moest hij in dienst. Opeens keek hij ernstig en moeder vroeg wat er aan de hand was.’’ Ik weet nog geen eens meer of mijn familie nog leeft en we hebben in Duitsland veel verloren. Als Hitler niet aan de macht was gekomen dan hadden we met zijn allen niet door deze ellende heen gemoeten.’’ Je zag aan hem dat hij het er moeilijk mee had en moeder vertelde dat ze het begreep. Ze was immers ook net haar man verloren. Een naar een bloeiden ze op en gingen ze allemaal met hem praten, zelfs grootvader die zich nog steeds schaamde vanwege zijn woorden en nu inzag dat niet iedereen die Duits was slecht was al was de ellende daar begonnen maar opeens waren er overal problemen. Toen ging de wijnfles rond en de kinderen kregen een glas melk. Je zag dat moeder tot leven opbloeide en gelukkig keek. Het werd steeds gezelliger. Mijn moeder vroeg aan Friedrich of hij kerst met hun door wilde brengen en hij zei ja. Af en toe door het gezellige heen hoorden ze bomben vallen maar gelukkig hadden ze een veilige bunker om te schuilen en het enige wat er voor hun telde was nu dat ze het met elkaar konden vinden. Maar dat naam natuurlijk niet weg dat het buiten erg gevaarlijk kon zijn. De stad Rotterdam was gedeeltelijk een grote puinhoop geworden en je zag de beelden vaak in de krant,een treurig iets en het was helemaal niet zo raar dat Friedrich was gevlucht. Die zat nu tussen heen en lachte. Iedereen had het na zijn zin.
Als jullie zin hebben om mee te schrijven...is geen plicht hoor.
maar had er gewoon zin in.Dat verhaal heb ik zelf geschreven.
Het was een koude decemberavond in 1944 en de aarde was mooi bedekt door glanzende sneeuw. De bomen buiten hadden zichzelf versiert met kristallen en de zon scheen erdoorheen en verfde het geheel rood. Margaretha en haar zus Wilhelmina zaten te spelen en hun moeder was ermee bezig om het avondeten te koken. Grootvader en grootmoeder waren ook ff langsgekomen om een handje te helpen. Grootvader zat een sigaar te roken en naar de radio te luisteren waarin ze vertelden wanneer er weer aanvallen zouden zijn,een enge gedachte. Grootmoeder was een trui aan het breien want warme kleding was wel heel erg nodig in deze tijden en ze kwamen het gewoon tekort want veel winkels in Rotterdam waren gebombardeerd. Moeder was met haar gedachten heel ergens anders. Ze dacht aan haar gesneuvelde man en kon haar ogen amper droog houden. Pas 2 weken geleden had ze het treurige nieuws via een telegram ontvangen. Haar man werd tijdens een gevecht in zijn buik geschoten. Zijn kameraden probeerden hem nog te helpen maar het mocht niet baten. Ze keek naar de hemel en zucht. Maar goed ze moest verder zonder hem. Het eten was bijna klaar en ze ging de tafel dekken en riep iedereen naar tafel.
Ze wilden net gaan zitten toen het aan deur klopte. Wilhelmina liep naar de deur om hem open te doen. Toen stond hij daar. Het was een Duits soldaat,ongeveer 30 jaar,zijn kleding was bloederig en bedekt door de sneeuw en zijn handen waren blauw gevroren. ‘’Mama’’, riep Wilhelmina, ‘’ er staat een man voor de deur.’’ Moeder kwam kijken en keek heel verbaast. De man maakte een beetje een angstige en verwilderde indruk. Hij legde uit in verbasend goed Nederlands dat hij van zijn groep een groot deel van zijn kameraden had zien omkomen en toen kon er hij er niet meer tegen en was gevlucht. Hij was de hele dag al doellos rondgelopen en vertelde dat hij 50 kilometer had gelopen en dat hij bang was dat ze hem zouden vinden en doodschieten. Hij haatte de oorlog en wilde bij hun gaan schuilen. Of ze water hadden vroeg hij. ‘’Natuurlijk, kom maar binnen.’’, zei moeder en voerde hem naar binnen. Toen grootvader hem zag rolde hij met zijn ogen en zei woedend:’’ Wat doet die mof hier eigenlijk? Ons eten afpakken? Het is tenslotte hun schuld want zij hebben ons in deze ellende gebracht.’’En tegen Wilhelmina en Margaretha: ‘’Dat jullie hem maar geen hand geven want dat doen nette meisjes niet.’’ Grootmoeder probeerde hem nog gerust te stellen door het verhaal van de soldaat te vertellen. Maar grootvader zei dat hij gewoon een spion was en of het nou de bedoeling was dat hij over een paar weken kerst met hun zou gaan vieren,zijn overleden zoon zou zich zeker omdraaien in zijn graaf. Moeder riep:’’Nu is het genoeg. Zie jij dan niet dat hij helemaal op is?Zo te horen heeft hij veel meegemaakt en zegt hij gewoon de waarheid.’’Grootvader zei niets meer. Hij begon zich ontzettend te schamen en dacht over zijn eigen woorden na.
Na al dat gedoe gingen ze eerst met zijn allen aan tafel zitten, moeder,Wilhelmina, grootmoeder,grootvader en de soldaat. Ze begonnen eerst stilzwijgend te eten. Moeder deelde de kom soep uit en zorgde ervoor dat iedereen evenveel kreeg. Er bleef nog een klein restje over en deze schonk ze met een knipoog aan de soldaat.’’ Hoe heet jij trouwens?’’vroeg ze aan hem. ‘’Friedrich’’ antwoorde hij en hij zag er nog goed eruit ook. Hij had in de tussentijd gebruik mogen maken van het bad de familie en zag er wat frisser eruit. Hij had wat kleding gekregen van de overleden man van moeder en ze paste hem. Moeder stelde hem een paar vragen en vroeg waar hij Nederlands had geleerd. Hij had vroeger een Nederlands vriendinnetje gehad toen hij klein was en ook vaak in Nederland geweest. Maar helaas verloren ze elkaar uit het oog en toen moest hij in dienst. Opeens keek hij ernstig en moeder vroeg wat er aan de hand was.’’ Ik weet nog geen eens meer of mijn familie nog leeft en we hebben in Duitsland veel verloren. Als Hitler niet aan de macht was gekomen dan hadden we met zijn allen niet door deze ellende heen gemoeten.’’ Je zag aan hem dat hij het er moeilijk mee had en moeder vertelde dat ze het begreep. Ze was immers ook net haar man verloren. Een naar een bloeiden ze op en gingen ze allemaal met hem praten, zelfs grootvader die zich nog steeds schaamde vanwege zijn woorden en nu inzag dat niet iedereen die Duits was slecht was al was de ellende daar begonnen maar opeens waren er overal problemen. Toen ging de wijnfles rond en de kinderen kregen een glas melk. Je zag dat moeder tot leven opbloeide en gelukkig keek. Het werd steeds gezelliger. Mijn moeder vroeg aan Friedrich of hij kerst met hun door wilde brengen en hij zei ja. Af en toe door het gezellige heen hoorden ze bomben vallen maar gelukkig hadden ze een veilige bunker om te schuilen en het enige wat er voor hun telde was nu dat ze het met elkaar konden vinden. Maar dat naam natuurlijk niet weg dat het buiten erg gevaarlijk kon zijn. De stad Rotterdam was gedeeltelijk een grote puinhoop geworden en je zag de beelden vaak in de krant,een treurig iets en het was helemaal niet zo raar dat Friedrich was gevlucht. Die zat nu tussen heen en lachte. Iedereen had het na zijn zin.
Als jullie zin hebben om mee te schrijven...is geen plicht hoor.
maar had er gewoon zin in.Dat verhaal heb ik zelf geschreven.
dinsdag 25 november 2008 om 19:55
nogeensdan,bedankt voor de link.Dat lijkt me interessant.Ben nog steeds het boek Oorlog zonder vrienden aan het lezen en ga binnenkort ook over dwangsarbejd lezen.Mijn vriend en ik hebben mijn schoonouders uitgenodigd om Oorlogswinter in het bioscoop te kijken.Wie van jullie gaat er ook heen?
De link ga ik ook nog eens lezen.En ik wil ook naar plekken gaan die met de oorlog te maken hebben.Verzamel nog steeds feiten en het is erg interessant allemaal.
De link ga ik ook nog eens lezen.En ik wil ook naar plekken gaan die met de oorlog te maken hebben.Verzamel nog steeds feiten en het is erg interessant allemaal.
maandag 1 december 2008 om 16:11
Dit weekend in Duitsland geweest.De verplegster van mijn broer heeft me ook een paar dingen verteld die haar moede mee heeft gemaakt tijdens de oorlog en ze had het over een oom die een beetje gek was en dat kwam door de oorlog zei ze.Ook heeft ze verhalen verteld dat er vreselijke dingen zijn gebeurt dat men mensen o.a.de genitalien heeft weggesneden.En mijn vader zei dat ze mijn opa hebben laten lopen (de russen) omdat hij toch nuttelos was.Een jaar bij de Russen-het viel niet mee.Ook nog wat nieuwe boeken gekocht.
vrijdag 5 december 2008 om 21:49
Ik heb nu het boek ''Oorlog zonder vrienden'' uit.Het ging om het volgende:
Arnold is bij de Jeugdstorm,en zijn vader is lid van de NSB.Beiden zijn ervan overtuigd dat zij volk en vaderland het beste dienen door het nieuwe bewind te steunen.Vele mensen vinden hen ''fout'' en laten dat ook duidelijk merken.Pesten en treiteren zijn aan de orde van de dag en Arnold wordt zelfs afgetuigd.Maar Arnold ziet niet in waarom hij ''fout'' zou zijn,want hij gelooft heilig in wat de partij propageert.Hij helpt Duitsers en geeft klasgenoten aan,ook al zit dat laatste hem niet lekker.Op een dag komt hij erachter dat iemand ondergronds werk doet en tegen alle orders in besluit hij hierover thuis te zwijgen.
Het is en spannend en leerrijk boek en heb dus in der daad nog veel bijgeleerd wat de NSB is etc...Die jongen had het ook niet altijd makkelijk want ergends stond hij er ook niet helemaal achter.
Nu ben ik een boek in het Duits aan het lezen,''Toen was ik 14''.Gaat over jeugd onder het hakenkruis.Deze jonge mensen zijn tussen de 4 en 18 jaar oud.Het gaat om 13 verschillende schrijvers die iedereen hun verhaal vertellen.Ook een spannend boek en het grijpt tussendoor ook enorm aan.
Arnold is bij de Jeugdstorm,en zijn vader is lid van de NSB.Beiden zijn ervan overtuigd dat zij volk en vaderland het beste dienen door het nieuwe bewind te steunen.Vele mensen vinden hen ''fout'' en laten dat ook duidelijk merken.Pesten en treiteren zijn aan de orde van de dag en Arnold wordt zelfs afgetuigd.Maar Arnold ziet niet in waarom hij ''fout'' zou zijn,want hij gelooft heilig in wat de partij propageert.Hij helpt Duitsers en geeft klasgenoten aan,ook al zit dat laatste hem niet lekker.Op een dag komt hij erachter dat iemand ondergronds werk doet en tegen alle orders in besluit hij hierover thuis te zwijgen.
Het is en spannend en leerrijk boek en heb dus in der daad nog veel bijgeleerd wat de NSB is etc...Die jongen had het ook niet altijd makkelijk want ergends stond hij er ook niet helemaal achter.
Nu ben ik een boek in het Duits aan het lezen,''Toen was ik 14''.Gaat over jeugd onder het hakenkruis.Deze jonge mensen zijn tussen de 4 en 18 jaar oud.Het gaat om 13 verschillende schrijvers die iedereen hun verhaal vertellen.Ook een spannend boek en het grijpt tussendoor ook enorm aan.
zondag 14 december 2008 om 21:21
De film oorlogswinter is een aanrader en erg realistisch.Mijn vriend,schoonouders en ik vonden hem erg spannend.Hij haalt 4 sterren.Nu ook weer wat oorlogsboeken gekocht bij De Slegte,ook over ''Alltag deutscher Maedchen und Frauen''.Dat viel ook niet mee en het dwangsarbejden...echt erg!!!Ze moesten werken onder slechte condities,zoals te weinig eten,slechte bedden,vaak oververmoeid en uitgemergeld.
Ben trouwens nu een boek over ''Ooggetuigen van de eerste wereldoorlog''aan het lezen.Ook beste heftig.Zo werden er ook oorlogsmisdaden begaan zoals het afhacken van kinderhanden en dergelijke.Ik vind dat zo naar...Hoop dat ze een paar van die oorlogsmisdadigers in het verleden hebben gepakt.
Ben trouwens nu een boek over ''Ooggetuigen van de eerste wereldoorlog''aan het lezen.Ook beste heftig.Zo werden er ook oorlogsmisdaden begaan zoals het afhacken van kinderhanden en dergelijke.Ik vind dat zo naar...Hoop dat ze een paar van die oorlogsmisdadigers in het verleden hebben gepakt.
woensdag 17 december 2008 om 15:12
Wil ff een fijne droom kwijt.Ik droomde dat ik joden hielp om onder te duiken tijdens de tweede wereldoorlog.Zat volgends mij in het verzet.Deze droom gaf mij een goed gevoel omdat ik om mijn medemensen geef en ze graag wil helpen en iets goeds voor hun wil doen.Toch een fijn gevoel als je weet dat je mensen hebt kunnen redden!
zondag 21 december 2008 om 18:41
Gisteren een dvd gekeken die speelde tijdens de tweede wereldoorlog in Budapest vanaf eind jaren '30.3 mannen waren verliefd in een vrouw,Ilona.Een van deze 3 mannen speelde vaak in hun restaurant een treurig liedje op de piano en schoot zichzelf opeens dood.De tweede man was Joods en de derde kwam terug als SS-officier.Hij was erg jaloers op de joodse man en zorgde ervoor dat hij gedeporteerd werd.In ieder geval aan het eind van de film die dan in de huidige tijd speelt neemt Ilona wraak op de SS-officier samen met haar zoon.
Een pakkende film waarin wij ons erg in hebben kunnen inleven.Opzich een treurig verhaal en erg realistisch!Maar wel goed gespeeld en zonder te romantiseren verteld zoals het echt was.
Een pakkende film waarin wij ons erg in hebben kunnen inleven.Opzich een treurig verhaal en erg realistisch!Maar wel goed gespeeld en zonder te romantiseren verteld zoals het echt was.
dinsdag 23 december 2008 om 23:20
Vandaag mijn grootoom in Denemarken gebeld en over alles en nogwat gekletst,ook o.a.over de tweede wereldoorlog.Hij zat in het verzet.Heb hem een paar vragen gesteld en hij zei ook dat hij er open voor staat.Vandaag niet zo gek lang gesproken omdat we morgen naar Duitsland vertrekken.Maar wil nog graag een paar dingen weten.Hij heeft zijn vrouw ook tijdens de tweede wereldoorlog leren kennen.Ze werkte in een restaurant toen.Al in al een leuk gesprek vandaag ook over andere dingen.
donderdag 1 januari 2009 om 16:52
Mijn vader heeft me veel verteld over de tijd van mijn opa tijdens de tweede wereldoorlog.Aan hem kon ik mijn vragen stellen.Las dat zelf kinderen van oorlogskinderen ook een klein beetje de gevolgen kunnen ondervinden zoals b.v.mijn vader die in de puinhoop groot is geworden.Hij was 3 jaar oud in 1946.Heb daar een boek over gekocht over ''Wir Kinder der Kriegskinder''.Ik ben b.v.altijd een beetje bang geweest voor sirenes s'nachts omdat dit mij aan luchtalarm laat denken.Een keer meegemaakt op mijn 7e en 10e dat de sirene s'nachts werd aangezet omdat er ergens brand was.Sindsdien slaap ik altijd met mijn deken over mijn hoofd al zetten ze s'nachts niet meer de sirene aan.Sinds mijn 7e is ook het interesse begonnen voor de oorlog.Gelukkig slaap ik meestal goed.
zaterdag 3 januari 2009 om 18:32
woensdag 7 januari 2009 om 14:05
Ben nu een boek aan het lezen ''Vergeten stemmen van de Holcaust'' van Lyn Smith.Het gaat om ervaringsverhalen van joden die de Holocaust hebben overleefd.Ze hebben veel erge dingen meegemaakt.Eigenlijk werd hun alles afgepakt,eerst hun rechten,dan hun spullen,dan hun vrijheid en zelf hun leven.Een boek dat het waard is om gelezen te worden!!!Daar kan je veel van leren.
vrijdag 9 januari 2009 om 10:45
Een 4-dvd-box gehad met kerst van mijn ouders in het Deens over de tweede wereldoorlog in Denemarken en ook over het dagelijkse leven in de jaren 30 en 40 en de economie.Eind jaren '30 zat nog iedere vijfde Deen zonder werk.Je zag ook in de reportage hoe de Duitsers Denemarken binnentrokken en bezetten.Interessante reportage dus!
zondag 11 januari 2009 om 21:45
zaterdag 17 januari 2009 om 14:12
Ik ben niet van plan om vanaf nu alleen nog maar Glossy's en Beau Mondes te gaan lezen want wil tenslotte wat leren.Ik bedoel dit verder niet lullig,maar dit moet ff van me af.Ik heb namelijk geen zin om me te lopen verdedigen of rot te gaan voelen.Ik kan het nou eenmaal niet iedereen naar de zin maken.Lees trouwens wel nog veel andere dingen en niet alleen over dit onderwerp hier.Ben verder oud genoeg om dat voor mezelf te bepalen.Ik kan dit alleen.
Ik heb hier in dit topic veel hulp uit kunnen putten door andere reacties en weet nu meer over de situatie in Nederland toen.Daarvoor van harte dank voor de tijd en energie die jullie in mijn topic hebben gestoken en dat meen ik oprecht!Dit is mijn laatste reactie.Reageren heeft geen nut meer want ik lees het toch niet,afgesloten hoofdstuk en daar blijft het bij.
Ik heb hier in dit topic veel hulp uit kunnen putten door andere reacties en weet nu meer over de situatie in Nederland toen.Daarvoor van harte dank voor de tijd en energie die jullie in mijn topic hebben gestoken en dat meen ik oprecht!Dit is mijn laatste reactie.Reageren heeft geen nut meer want ik lees het toch niet,afgesloten hoofdstuk en daar blijft het bij.
