Psyche
alle pijlers
Abortus na ICSI?
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:49
Mijn man en ik hebben jarenlang besproken of we wel of niet een tweede kind willen hebben. Hij wil het niet, ik wil het wel. Na vele gesprekken, verdriet, een gesprek met een hulpverlener, proberen erbij neer te leggen dat er geen tweede kind komt, hebben we een ICSI poging ondergaan. Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen en man geen keihard 'nee' zei. Wij kunnen trouwens enkel kinderen via ICSI krijgen, andere opties zijn er niet. En nu ben ik zwanger en heeft mijn man gezegd uit elkaar te willen gaan.
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
Lekker laten waaien.....
donderdag 20 oktober 2016 om 10:55
donderdag 20 oktober 2016 om 10:58
In Groot-Brittannië schijnen zo'n 80 vrouwen per jaar abortus te plegen na een IVF-behandeling uit 'sociale redenen' (niet-medische redenen dus). TO is dus niet de enige die dit overweegt.
Er wordt ook een verklaring gegeven: "For infertile people, overcoming the problem becomes a goal in itself. Sometimes it is only when women get pregnant that they can allow themselves to ask the question about whether it is really what they want".
Bron
Er wordt ook een verklaring gegeven: "For infertile people, overcoming the problem becomes a goal in itself. Sometimes it is only when women get pregnant that they can allow themselves to ask the question about whether it is really what they want".
Bron
donderdag 20 oktober 2016 om 11:13
quote:PowerCube schreef op 20 oktober 2016 @ 10:58:
In Groot-Brittannië schijnen zo'n 80 vrouwen per jaar abortus te plegen na een IVF-behandeling uit 'sociale redenen' (niet-medische redenen dus). TO is dus niet de enige die dit overweegt.
Er wordt ook een verklaring gegeven: "For infertile people, overcoming the problem becomes a goal in itself. Sometimes it is only when women get pregnant that they can allow themselves to ask the question about whether it is really what they want".
Bronb
Eigenlijk precies wat er in het therapiegesprek van TO naar voren kwam dus...
TO, ik wens je veel sterkte en wijsheid toe in deze moeilijke situatie.
In Groot-Brittannië schijnen zo'n 80 vrouwen per jaar abortus te plegen na een IVF-behandeling uit 'sociale redenen' (niet-medische redenen dus). TO is dus niet de enige die dit overweegt.
Er wordt ook een verklaring gegeven: "For infertile people, overcoming the problem becomes a goal in itself. Sometimes it is only when women get pregnant that they can allow themselves to ask the question about whether it is really what they want".
Bronb
Eigenlijk precies wat er in het therapiegesprek van TO naar voren kwam dus...
TO, ik wens je veel sterkte en wijsheid toe in deze moeilijke situatie.
donderdag 20 oktober 2016 om 11:34
donderdag 20 oktober 2016 om 11:53
quote:flower2 schreef op 20 oktober 2016 @ 11:01:
Ik vind de situatie ook ronduit treurig. Maar heeft het zin om zo op TO in te hakken??
Daar heeft toch niemand wat aan?
Dit dus.
Het is helemaal niet efficient om iemand te veroordelen, aan te vallen enz.
Daar gaat het gros van de mensen niet eea rustig inzage in eigen dilemma's krijgen, maar komt iemand in de vecht-vlucht-bevriesmodus van.
In verzet juist, nóg stelliger in eigen mening/gevoel/stress, ervan willen vluchten, nóg beladener issue wordt dan het al was, en iig niet bepaald vanuit rustig zelfvertrouwen wat objectiever kan kijken.
Schaamte, spijt, schuldgevoel en angst (en aangevallen voelen) zijn niet de beste raadgevers.
Hoe kan iemand vanuit rust en liefde iets overzien en beslissingen nemen die bepalend zullen zijn voor niet alleen haar levenslange wending maar ook die van haar man en kind en kind-op-komst?!
Grote kans dat TO niet meer terugkomt, vlucht van dit topic, en belangrijke info/visies mist die haar wél helpen om uit deze spagaat te komen waar ze nu in zit.
Ik vind de situatie ook ronduit treurig. Maar heeft het zin om zo op TO in te hakken??
Daar heeft toch niemand wat aan?
Dit dus.
Het is helemaal niet efficient om iemand te veroordelen, aan te vallen enz.
Daar gaat het gros van de mensen niet eea rustig inzage in eigen dilemma's krijgen, maar komt iemand in de vecht-vlucht-bevriesmodus van.
In verzet juist, nóg stelliger in eigen mening/gevoel/stress, ervan willen vluchten, nóg beladener issue wordt dan het al was, en iig niet bepaald vanuit rustig zelfvertrouwen wat objectiever kan kijken.
Schaamte, spijt, schuldgevoel en angst (en aangevallen voelen) zijn niet de beste raadgevers.
Hoe kan iemand vanuit rust en liefde iets overzien en beslissingen nemen die bepalend zullen zijn voor niet alleen haar levenslange wending maar ook die van haar man en kind en kind-op-komst?!
Grote kans dat TO niet meer terugkomt, vlucht van dit topic, en belangrijke info/visies mist die haar wél helpen om uit deze spagaat te komen waar ze nu in zit.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 20 oktober 2016 om 11:56
Het klinkt alsof je man een burn-out heeft TO. En jij misschien ook wel.
Ik zou echt psychologische hulp zoeken, dit gaat over ernstig opgelopen spanning tussen twee mensen, een crisissituatie.
Waar dan vaak kinderen de dupe van worden en dat mag juist niet gebeuren, als hij/zij al niet teveel heeft mee gekregen.
Veel sterkte!
Ik zou echt psychologische hulp zoeken, dit gaat over ernstig opgelopen spanning tussen twee mensen, een crisissituatie.
Waar dan vaak kinderen de dupe van worden en dat mag juist niet gebeuren, als hij/zij al niet teveel heeft mee gekregen.
Veel sterkte!
donderdag 20 oktober 2016 om 12:00
quote:Suzy65 schreef op 20 oktober 2016 @ 11:53:
[...]
Dit dus.
Het is helemaal niet efficient om iemand te veroordelen, aan te vallen enz.
Daar gaat het gros van de mensen niet eea rustig inzage in eigen dilemma's krijgen, maar komt iemand in de vecht-vlucht-bevriesmodus van.
In verzet juist, nóg stelliger in eigen mening/gevoel/stress, ervan willen vluchten, nóg beladener issue wordt dan het al was, en iig niet bepaald vanuit rustig zelfvertrouwen wat objectiever kan kijken.
Schaamte, spijt, schuldgevoel en angst (en aangevallen voelen) zijn niet de beste raadgevers.
Hoe kan iemand vanuit rust en liefde iets overzien en beslissingen nemen die bepalend zullen zijn voor niet alleen haar levenslange wending maar ook die van haar man en kind en kind-op-komst?!
Grote kans dat TO niet meer terugkomt, vlucht van dit topic, en belangrijke info/visies mist die haar wél helpen om uit deze spagaat te komen waar ze nu in zit.Bedankt voor de aanvulling. Misschien zijn wij de enigen aan wie ze dit durft te vertellen. Het zal ook lastig zijn om haar eigen omgeving te informeren over deze situatie.
[...]
Dit dus.
Het is helemaal niet efficient om iemand te veroordelen, aan te vallen enz.
Daar gaat het gros van de mensen niet eea rustig inzage in eigen dilemma's krijgen, maar komt iemand in de vecht-vlucht-bevriesmodus van.
In verzet juist, nóg stelliger in eigen mening/gevoel/stress, ervan willen vluchten, nóg beladener issue wordt dan het al was, en iig niet bepaald vanuit rustig zelfvertrouwen wat objectiever kan kijken.
Schaamte, spijt, schuldgevoel en angst (en aangevallen voelen) zijn niet de beste raadgevers.
Hoe kan iemand vanuit rust en liefde iets overzien en beslissingen nemen die bepalend zullen zijn voor niet alleen haar levenslange wending maar ook die van haar man en kind en kind-op-komst?!
Grote kans dat TO niet meer terugkomt, vlucht van dit topic, en belangrijke info/visies mist die haar wél helpen om uit deze spagaat te komen waar ze nu in zit.Bedankt voor de aanvulling. Misschien zijn wij de enigen aan wie ze dit durft te vertellen. Het zal ook lastig zijn om haar eigen omgeving te informeren over deze situatie.
donderdag 20 oktober 2016 om 12:56
Wat een gekke situatie. Ik heb geprobeerd mijn eigen emotie er enigszins te houden.
Bij mij is deze week duidelijk geworden dat mijn eerste icsi poging is mislukt. Ik had dolgraag een andere uitkomst gezien. Ik weet wel hoe het is om deze behandeling te ondergaan. Het proces, ongeacht uitkomst is mentaal behoorlijk intensief en zwaar. Wij moeten nu allebei weer even bijkomen en herstellen van de afgelopen periode. Ik lees/hoor dit van andere stellen ook (geslaagde en nietgeslaagde pogingen).
To, neem je tijd voordat je zoiets ingrijpends als abortus doet. Zeker na een heftig medisch traject. De trajecten doen wat met een mens. Het is zwaar voor beide partners. Het lijkt me niet het moment voor zulke beslissingen. Kom allebei eerst tot je zelf. Ga alleen en samen met iemand praten. Neem deze keus in rust ipv obv deze gekke chaos. Dat zou mijn advies zijn, neem een paar stappen terug, gooi dit tempo omlaag en doe eerst eens even niks. Abortus hoeft niet direct, daar zit nog wel wat ruimte qua tijd.
Verder, een zwangerschap, ongeacht hoe deze tot stand moet/is gekomen, als onderhandelingsmateriaal lijkt me zorgelijk en onwenselijk. In dat geval vraag ik me af wat het beste voor het kind is. En misschien is dat dan inderdaad een abortus. Maar niks overhaast.
Bij mij is deze week duidelijk geworden dat mijn eerste icsi poging is mislukt. Ik had dolgraag een andere uitkomst gezien. Ik weet wel hoe het is om deze behandeling te ondergaan. Het proces, ongeacht uitkomst is mentaal behoorlijk intensief en zwaar. Wij moeten nu allebei weer even bijkomen en herstellen van de afgelopen periode. Ik lees/hoor dit van andere stellen ook (geslaagde en nietgeslaagde pogingen).
To, neem je tijd voordat je zoiets ingrijpends als abortus doet. Zeker na een heftig medisch traject. De trajecten doen wat met een mens. Het is zwaar voor beide partners. Het lijkt me niet het moment voor zulke beslissingen. Kom allebei eerst tot je zelf. Ga alleen en samen met iemand praten. Neem deze keus in rust ipv obv deze gekke chaos. Dat zou mijn advies zijn, neem een paar stappen terug, gooi dit tempo omlaag en doe eerst eens even niks. Abortus hoeft niet direct, daar zit nog wel wat ruimte qua tijd.
Verder, een zwangerschap, ongeacht hoe deze tot stand moet/is gekomen, als onderhandelingsmateriaal lijkt me zorgelijk en onwenselijk. In dat geval vraag ik me af wat het beste voor het kind is. En misschien is dat dan inderdaad een abortus. Maar niks overhaast.
donderdag 20 oktober 2016 om 23:11
quote:PowerCube schreef op 20 oktober 2016 @ 10:58:
In Groot-Brittannië schijnen zo'n 80 vrouwen per jaar abortus te plegen na een IVF-behandeling uit 'sociale redenen' (niet-medische redenen dus). TO is dus niet de enige die dit overweegt.
Er wordt ook een verklaring gegeven: "For infertile people, overcoming the problem becomes a goal in itself. Sometimes it is only when women get pregnant that they can allow themselves to ask the question about whether it is really what they want".
Bron
Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Dan ga je op je ratio en wordt het heel technisch.
Pas als je echt zwanger bent, komt het gevoel los.
Maffe is, als ze niet verminderd vruchtbaar waren geweest, waren ze zo zwanger geweest. Zouden ze dan ook voor abortus opteren?
In Groot-Brittannië schijnen zo'n 80 vrouwen per jaar abortus te plegen na een IVF-behandeling uit 'sociale redenen' (niet-medische redenen dus). TO is dus niet de enige die dit overweegt.
Er wordt ook een verklaring gegeven: "For infertile people, overcoming the problem becomes a goal in itself. Sometimes it is only when women get pregnant that they can allow themselves to ask the question about whether it is really what they want".
Bron
Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Dan ga je op je ratio en wordt het heel technisch.
Pas als je echt zwanger bent, komt het gevoel los.
Maffe is, als ze niet verminderd vruchtbaar waren geweest, waren ze zo zwanger geweest. Zouden ze dan ook voor abortus opteren?
donderdag 20 oktober 2016 om 23:15
quote:Fleet schreef op 20 oktober 2016 @ 09:54:
In dit geval is het heel moeilijk te screenen want de man van TO heeft er mee ingestemd. En hoe wil je het screenen dat dit soort informatie naar voren komt?
Ik ben het met Lionlily eens dat het een onethische zaak is om mensen te verbieden het medisch traject in te gaan. Juist omdat dit soort gevallen ontzettend zeldzaam zijn (zal me zelfs niet verbazen als TO de eerste is). Ik zeg niet dat iedere IVF/ICSI moeder de ideale moeder is, maar denk dat je gevallen als verwaarlozing, mishandeling e.d. weinig zult aantreffen, juist omdat deze vrouwen er heel veel voor over hebben gehad. In ieder geval zó weinig, om dat vooraf te gaan screenen en daar de juiste mensen op te zetten.
Kan dat ik het mis heb, maar ik denk dat het niet veel oplevert.
Ik denk dat het niet veel uitmaakt. Misschien zelfs iets grotere kans op emotionele verwaarlozing (verwennen, geen grenzen stellen). Verwaarlozing in voeding ed verwacht ik minder.
Iedereen met elke achtergrond kan verminderd vruchtbaar zijn.
In dit geval is het heel moeilijk te screenen want de man van TO heeft er mee ingestemd. En hoe wil je het screenen dat dit soort informatie naar voren komt?
Ik ben het met Lionlily eens dat het een onethische zaak is om mensen te verbieden het medisch traject in te gaan. Juist omdat dit soort gevallen ontzettend zeldzaam zijn (zal me zelfs niet verbazen als TO de eerste is). Ik zeg niet dat iedere IVF/ICSI moeder de ideale moeder is, maar denk dat je gevallen als verwaarlozing, mishandeling e.d. weinig zult aantreffen, juist omdat deze vrouwen er heel veel voor over hebben gehad. In ieder geval zó weinig, om dat vooraf te gaan screenen en daar de juiste mensen op te zetten.
Kan dat ik het mis heb, maar ik denk dat het niet veel oplevert.
Ik denk dat het niet veel uitmaakt. Misschien zelfs iets grotere kans op emotionele verwaarlozing (verwennen, geen grenzen stellen). Verwaarlozing in voeding ed verwacht ik minder.
Iedereen met elke achtergrond kan verminderd vruchtbaar zijn.
vrijdag 21 oktober 2016 om 05:09
quote:merano schreef op 19 oktober 2016 @ 22:21:
[...]
Het ligt iets genuanceerder. Ik citeer even uit een column van Gert van Dijk, ethicus bij de Knmg en het Erasmus MC.
(Het ging hier over ivf voor alleenstaande moeders)
Wat voortplantingsgeneeskunde bijzonder maakt is dat artsen niet alleen te maken hebben met de belangen van de vrouw, maar ook met die van het toekomstige kind. Artsen hebben ook een verantwoordelijkheid voor het welzijn van dat toekomstige kind – al is die verantwoordelijkheid beperkt. Dat betekent naar mijn mening dat IVF geweigerd mag worden als er bijvoorbeeld sprake is van een gewelddadige gezinssituatie, ernstige verslavingsproblematiek of als er eerder kinderen uit huis zijn geplaatst.
Tegelijk: het recht op voortplanting – wat iets anders is dan een recht op kinderen – is een fundamenteel grondrecht, wat niet zomaar terzijde geschoven mag worden. Het besluit om een vrouw de toegang tot voortplantingstechnieken te ontzeggen vanwege het welzijn van het kind mag dan ook niet lichtzinnig worden genomen en moet zoveel mogelijk evidence based zijn. Het criterium bij die afweging moet zijn of er reële en ernstige risico’s voor het medische, psychologische of sociale welzijn van het toekomstige kind zijn. Om die afweging te maken bestaat in diverse centra een multidisciplinaire beraadsgroep die complexe verzoeken om voorplantingstechnieken individueel beoordeelt.
[...]
Alle wensouders hebben recht op een persoonlijke beoordeling van hun situatie. Belangrijke voorwaarde daarbij is een multidisciplinaire beraadsgroep die een IVF-verzoek individueel en vanuit verschillende invalshoeken kan beoordelen. De stellen die dit traject in gaan zijn vaak redelijk stabiel en zeer doordacht want anders trek je het traject niet en ik geloof ook niet dat een verslaafde bijv ooit aan dit traject zou beginnen, zij hebben namelijk andere prioriteiten. Als artsen problemen zien of denken dat iets niet pluis is mogen ze uiteraard aan de bel trekken maar een screening heeft mijn inziens heel weinig zin. Zelden zullen hier 'probleem' gevallen uit komen denk ik
[...]
Het ligt iets genuanceerder. Ik citeer even uit een column van Gert van Dijk, ethicus bij de Knmg en het Erasmus MC.
(Het ging hier over ivf voor alleenstaande moeders)
Wat voortplantingsgeneeskunde bijzonder maakt is dat artsen niet alleen te maken hebben met de belangen van de vrouw, maar ook met die van het toekomstige kind. Artsen hebben ook een verantwoordelijkheid voor het welzijn van dat toekomstige kind – al is die verantwoordelijkheid beperkt. Dat betekent naar mijn mening dat IVF geweigerd mag worden als er bijvoorbeeld sprake is van een gewelddadige gezinssituatie, ernstige verslavingsproblematiek of als er eerder kinderen uit huis zijn geplaatst.
Tegelijk: het recht op voortplanting – wat iets anders is dan een recht op kinderen – is een fundamenteel grondrecht, wat niet zomaar terzijde geschoven mag worden. Het besluit om een vrouw de toegang tot voortplantingstechnieken te ontzeggen vanwege het welzijn van het kind mag dan ook niet lichtzinnig worden genomen en moet zoveel mogelijk evidence based zijn. Het criterium bij die afweging moet zijn of er reële en ernstige risico’s voor het medische, psychologische of sociale welzijn van het toekomstige kind zijn. Om die afweging te maken bestaat in diverse centra een multidisciplinaire beraadsgroep die complexe verzoeken om voorplantingstechnieken individueel beoordeelt.
[...]
Alle wensouders hebben recht op een persoonlijke beoordeling van hun situatie. Belangrijke voorwaarde daarbij is een multidisciplinaire beraadsgroep die een IVF-verzoek individueel en vanuit verschillende invalshoeken kan beoordelen. De stellen die dit traject in gaan zijn vaak redelijk stabiel en zeer doordacht want anders trek je het traject niet en ik geloof ook niet dat een verslaafde bijv ooit aan dit traject zou beginnen, zij hebben namelijk andere prioriteiten. Als artsen problemen zien of denken dat iets niet pluis is mogen ze uiteraard aan de bel trekken maar een screening heeft mijn inziens heel weinig zin. Zelden zullen hier 'probleem' gevallen uit komen denk ik
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
vrijdag 21 oktober 2016 om 06:57
quote:SpringDing schreef op 15 oktober 2016 @ 09:55:
Ik ben echt niet principieel tegen abortus, maar in dit geval vind ik dat je je moet schamen dat je het überhaupt overweegt.
Hard, ja. Eerlijk, ja.Hier ben ik het grondig mee eens. En ik denk dat je huwelijk sowieso voorbij is nu. Dit kom je niet te boven...
Ik ben echt niet principieel tegen abortus, maar in dit geval vind ik dat je je moet schamen dat je het überhaupt overweegt.
Hard, ja. Eerlijk, ja.Hier ben ik het grondig mee eens. En ik denk dat je huwelijk sowieso voorbij is nu. Dit kom je niet te boven...
vrijdag 21 oktober 2016 om 09:05
Even buiten de ethische bezwaren van een screening zijn er ook nog de kosten. Als je echt goed wil screenen zou je minimaal een gesprek met elke partner apart en een gesprek samen moeten voeren. Dat is dus al drie keer een consult bij een psycholoog x het aantal stellen dat IVF doet. De kosten zijn al snel veel hoger het bedrag dat weggegooid wordt door de enkele ontstane zwangerschap die afgebroken wordt. Aangezien veel mensen het over de kosten hebben lijkt dat me een belangrijk punt.
Maar goed naar mijn idee moet het gaan om wat goed is voor het kind dat ze al hebben en welke toekomst ze dit kindje in wording geven. Daar kunnen wij veel van vinden maar zij moeten beslissen en die beslissing moet de beste of minst slechte zijn voor hun gezin ongeacht wat andere er van vinden. Zij moeten het doen met wat ze besluiten, niet wij. Voor ons is dit over een jaar een topic dat je je nog herinnert omdat het zo een bizarre situatie is maar voor hen is die bizarre situatie hun leven dat niet ophoud als het topic verdwijnt. Hun leven, hun beslissing.
Maar goed naar mijn idee moet het gaan om wat goed is voor het kind dat ze al hebben en welke toekomst ze dit kindje in wording geven. Daar kunnen wij veel van vinden maar zij moeten beslissen en die beslissing moet de beste of minst slechte zijn voor hun gezin ongeacht wat andere er van vinden. Zij moeten het doen met wat ze besluiten, niet wij. Voor ons is dit over een jaar een topic dat je je nog herinnert omdat het zo een bizarre situatie is maar voor hen is die bizarre situatie hun leven dat niet ophoud als het topic verdwijnt. Hun leven, hun beslissing.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
zaterdag 22 oktober 2016 om 16:56
quote:lalalief schreef op 15 oktober 2016 @ 14:07:
Jullie zijn allebei knettergek. Hij omdat hij over zich heen laat lopen en jij omdat je zo ontiegelijk manipulatief bent.
Eens. Jullie hebben allebei een goed stel hersenen, hoop ik althans. Deze weg bewandel je mi alleen als je er beiden achter staat.
Ik vind dit echt erg voor jullie kinderen als deze 'actie' een scheiding zou veroorzaken.
Lekkere ouders zijn jullie zo.
Jullie zijn allebei knettergek. Hij omdat hij over zich heen laat lopen en jij omdat je zo ontiegelijk manipulatief bent.
Eens. Jullie hebben allebei een goed stel hersenen, hoop ik althans. Deze weg bewandel je mi alleen als je er beiden achter staat.
Ik vind dit echt erg voor jullie kinderen als deze 'actie' een scheiding zou veroorzaken.
Lekkere ouders zijn jullie zo.
zaterdag 22 oktober 2016 om 20:33
zaterdag 22 oktober 2016 om 21:22
quote:Vicky schreef op 22 oktober 2016 @ 20:33:
Ook de minder gekwalificeerde toekomstige ouders zullen de medische molen ingaan als het zwanger worden niet lukt. En eenmaal daarin beland stopt men pas als men zwanger is. En dan komt het besef. Plus die hele mmm trekt absoluut een zware wissel op je relatie (meestal).
Sja, ook minder gekwalificeerd toekomstige ouders zonder medische molen proberen zwanger te worden en dat lukt vaak genoeg. Wat is het verschil?
En er zijn volgens mij geen cijfers of het een zware wissel op de relatie trekt. Wel lees/hoor je vaak de negatieve verhalen, omdat die vrouwen (of mannen) hun hart luchten en steun zoeken bij lotgenoten. De relaties waarbij het allemaal prima gaat kan evengoed gelijk zijn, maar die hoor je niet.
Ik zou dan ook zeker niet voor een selectie zijn voor behandelingen. Situaties als uit deze OP zullen incidenten zijn in hele reeksen positieve uitkomsten.
En qua kosten. In verhouding is een behandeling helemaal niet duur. Een gemiddelde GGZ behandeling is 3 keer zo duur (ja, ik ken de getallen, daarom noem ik de GGZ, niet omdat dat in verband staat met ivf)
Ook de minder gekwalificeerde toekomstige ouders zullen de medische molen ingaan als het zwanger worden niet lukt. En eenmaal daarin beland stopt men pas als men zwanger is. En dan komt het besef. Plus die hele mmm trekt absoluut een zware wissel op je relatie (meestal).
Sja, ook minder gekwalificeerd toekomstige ouders zonder medische molen proberen zwanger te worden en dat lukt vaak genoeg. Wat is het verschil?
En er zijn volgens mij geen cijfers of het een zware wissel op de relatie trekt. Wel lees/hoor je vaak de negatieve verhalen, omdat die vrouwen (of mannen) hun hart luchten en steun zoeken bij lotgenoten. De relaties waarbij het allemaal prima gaat kan evengoed gelijk zijn, maar die hoor je niet.
Ik zou dan ook zeker niet voor een selectie zijn voor behandelingen. Situaties als uit deze OP zullen incidenten zijn in hele reeksen positieve uitkomsten.
En qua kosten. In verhouding is een behandeling helemaal niet duur. Een gemiddelde GGZ behandeling is 3 keer zo duur (ja, ik ken de getallen, daarom noem ik de GGZ, niet omdat dat in verband staat met ivf)
zondag 23 oktober 2016 om 11:19
Ik denk dat voor elk koppel geldt dat de mmm de relatie wel onder druk zet. Het zijn vaak de moeilijke dingen in het leven die bepalen of een koppel verder kan: wanneer alles van een 'leien dakje' gaat is er geen reden om dingen te overwegen, heroverwegen, elkaar te troosten, meningsverschillen over de behandelingen te bespreken, etc. en dit zie je bij uitstek bij koppels die een vruchtbaarheidsbehandeling ondergaan. Mijn man en ik hebben talloze gesprekken gevoerd over wat, hoe en wanneer en de implicaties van onze keuzes. Die gesprekken zijn niet altijd makkelijk, maar moeten wel gevoerd worden en niet alle koppels blijken daartoe in staat. Het is niet voor niets dat er vaak counselling wordt aangeboden: juist omdat het zo stressvol is. Ik vermoed dat in het geval van TO de gesprekken niet of althans niet in voldoende mate gevoerd zijn. Alleen vind ik de uitkomst moeilijk te plaatsen omdat dit juist het doel was dat TO voor ogen had en dit niet valt te rijmen met hetgeen er is voorgevallen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 23 oktober 2016 om 13:28
quote:juliaaana schreef op 22 oktober 2016 @ 21:22:
[...]
Sja, ook minder gekwalificeerd toekomstige ouders zonder medische molen proberen zwanger te worden en dat lukt vaak genoeg. Wat is het verschil?
En er zijn volgens mij geen cijfers of het een zware wissel op de relatie trekt. Wel lees/hoor je vaak de negatieve verhalen, omdat die vrouwen (of mannen) hun hart luchten en steun zoeken bij lotgenoten. De relaties waarbij het allemaal prima gaat kan evengoed gelijk zijn, maar die hoor je niet.
Ik zou dan ook zeker niet voor een selectie zijn voor behandelingen. Situaties als uit deze OP zullen incidenten zijn in hele reeksen positieve uitkomsten.
En qua kosten. In verhouding is een behandeling helemaal niet duur. Een gemiddelde GGZ behandeling is 3 keer zo duur (ja, ik ken de getallen, daarom noem ik de GGZ, niet omdat dat in verband staat met ivf)Het verschil is dat er men er over na gaat denken na die hele mmm. Dat mag dan blijkbaar niet.
[...]
Sja, ook minder gekwalificeerd toekomstige ouders zonder medische molen proberen zwanger te worden en dat lukt vaak genoeg. Wat is het verschil?
En er zijn volgens mij geen cijfers of het een zware wissel op de relatie trekt. Wel lees/hoor je vaak de negatieve verhalen, omdat die vrouwen (of mannen) hun hart luchten en steun zoeken bij lotgenoten. De relaties waarbij het allemaal prima gaat kan evengoed gelijk zijn, maar die hoor je niet.
Ik zou dan ook zeker niet voor een selectie zijn voor behandelingen. Situaties als uit deze OP zullen incidenten zijn in hele reeksen positieve uitkomsten.
En qua kosten. In verhouding is een behandeling helemaal niet duur. Een gemiddelde GGZ behandeling is 3 keer zo duur (ja, ik ken de getallen, daarom noem ik de GGZ, niet omdat dat in verband staat met ivf)Het verschil is dat er men er over na gaat denken na die hele mmm. Dat mag dan blijkbaar niet.
