Psyche
alle pijlers
Abortus na ICSI?
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:49
Mijn man en ik hebben jarenlang besproken of we wel of niet een tweede kind willen hebben. Hij wil het niet, ik wil het wel. Na vele gesprekken, verdriet, een gesprek met een hulpverlener, proberen erbij neer te leggen dat er geen tweede kind komt, hebben we een ICSI poging ondergaan. Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen en man geen keihard 'nee' zei. Wij kunnen trouwens enkel kinderen via ICSI krijgen, andere opties zijn er niet. En nu ben ik zwanger en heeft mijn man gezegd uit elkaar te willen gaan.
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
Lekker laten waaien.....
dinsdag 18 oktober 2016 om 18:09
quote:Cruise2015 schreef op 18 oktober 2016 @ 14:50:
Bij die therapeut werd vrij snel duidelijk dat ik 'terug naar de basis moet' - waarom wil ik een tweede kind. Waarmee het al snel duidelijk werd dat ik verschrikkelijk doelgericht ben en het niet halen van een doel als falen zie. Waarmee het niet meer uitmaakt of ik het doel nog wel wil, ik wil het gewoon halen om het halen.
Ik proef hier dat je een abortus al voor jezelf aan het rechtbreien bent.
Alsof je al geconcludeerd hebt dat je helemaal geen tweede kind wilde, je wilde alleen bewijzen dat je het kon.
Bij die therapeut werd vrij snel duidelijk dat ik 'terug naar de basis moet' - waarom wil ik een tweede kind. Waarmee het al snel duidelijk werd dat ik verschrikkelijk doelgericht ben en het niet halen van een doel als falen zie. Waarmee het niet meer uitmaakt of ik het doel nog wel wil, ik wil het gewoon halen om het halen.
Ik proef hier dat je een abortus al voor jezelf aan het rechtbreien bent.
Alsof je al geconcludeerd hebt dat je helemaal geen tweede kind wilde, je wilde alleen bewijzen dat je het kon.
dinsdag 18 oktober 2016 om 18:11
quote:Grobbekuiken schreef op 18 oktober 2016 @ 18:00:
[...]
Ik snap die reacties wel. Moet onverteerbaar zijn als je zelf in zo'n molen zit en het wil maar niet lukken en vervolgens lees je zoiets.
Maar dat zou voor TO niet iets moeten zijn om rekening mee te houden, daar heb je wel gelijk in (hoewel ik zelf niks van TO en manlief begrijp).Toch moet je dan proberen niet vanuit je gevoel te reageren. Net als reacties als 'je moet blij zijn dat je zwanger kan worden' in abortustopics. Daar heeft TO toch niks aan.
[...]
Ik snap die reacties wel. Moet onverteerbaar zijn als je zelf in zo'n molen zit en het wil maar niet lukken en vervolgens lees je zoiets.
Maar dat zou voor TO niet iets moeten zijn om rekening mee te houden, daar heb je wel gelijk in (hoewel ik zelf niks van TO en manlief begrijp).Toch moet je dan proberen niet vanuit je gevoel te reageren. Net als reacties als 'je moet blij zijn dat je zwanger kan worden' in abortustopics. Daar heeft TO toch niks aan.
dinsdag 18 oktober 2016 om 18:30
Beste To,
Ik snap dat jij je relatie wil redden. Maar bedenk ook het volgende: je verlangt al jaren naar een 2e kindje. Eindelijk stemt je man daarmee in en jullie gaan samen dit zware traject in. Tot jouw vreugde ben je zwanger! En opeens laat jouw man jou kiezen tussen jullie huwelijk en het kindje wat al in jouw buik groeit.
Dit is een onmogelijke keuze die hij jou geeft. Na al die moeite die jullie hebben gedaan om zwanger te worden.
Jouw man is burn out/depressief (als ik goed begrijp uit eerdere posts). Maar dan nog; wat geeft hem het recht om jou nu voor deze keuze te zetten? Hij had dit aan kunnen geven voordat jullie dit traject ingingen zodat jij zelf vooraf de keuze kon maken.
Zegt dit niet genoeg over hem?
Ik snap dat jij je relatie wil redden. Maar bedenk ook het volgende: je verlangt al jaren naar een 2e kindje. Eindelijk stemt je man daarmee in en jullie gaan samen dit zware traject in. Tot jouw vreugde ben je zwanger! En opeens laat jouw man jou kiezen tussen jullie huwelijk en het kindje wat al in jouw buik groeit.
Dit is een onmogelijke keuze die hij jou geeft. Na al die moeite die jullie hebben gedaan om zwanger te worden.
Jouw man is burn out/depressief (als ik goed begrijp uit eerdere posts). Maar dan nog; wat geeft hem het recht om jou nu voor deze keuze te zetten? Hij had dit aan kunnen geven voordat jullie dit traject ingingen zodat jij zelf vooraf de keuze kon maken.
Zegt dit niet genoeg over hem?
dinsdag 18 oktober 2016 om 18:38
@Elf: Van 2 jaar een drammende, zeurende, ontevreden en (zgn) ongelukkige vrouw zou iedereen depressief worden
Wellicht is dat waarschijnlijk ook de (domme) van doorslaggevende druppel geweest als man écht depressief is. Of denk je soms dat TO nooit heeft gezien/geweten dat man depressief is, omdat ze alleen met zichzelf bezig was en totaal over zijn gevoel heendenderde........2 jaar lang!?
Wellicht is dat waarschijnlijk ook de (domme) van doorslaggevende druppel geweest als man écht depressief is. Of denk je soms dat TO nooit heeft gezien/geweten dat man depressief is, omdat ze alleen met zichzelf bezig was en totaal over zijn gevoel heendenderde........2 jaar lang!?
dinsdag 18 oktober 2016 om 18:44
quote:loisnvt schreef op 18 oktober 2016 @ 18:38:
@Elf: Van 2 jaar een drammende, zeurende, ontevreden en (zgn) ongelukkige vrouw zou iedereen depressief worden
Wellicht is dat waarschijnlijk ook de (domme) van doorslaggevende druppel geweest als man écht depressief is.
Daar word je inderdaad niet vrolijk van.....
Maar dan nog; achteraf hiermee komen ipv voordat zij het icsi traject ingingen vind ik echt heel naar. Daar heb ik geen goed woord voor over.
@Elf: Van 2 jaar een drammende, zeurende, ontevreden en (zgn) ongelukkige vrouw zou iedereen depressief worden
Wellicht is dat waarschijnlijk ook de (domme) van doorslaggevende druppel geweest als man écht depressief is.
Daar word je inderdaad niet vrolijk van.....
Maar dan nog; achteraf hiermee komen ipv voordat zij het icsi traject ingingen vind ik echt heel naar. Daar heb ik geen goed woord voor over.
dinsdag 18 oktober 2016 om 18:46
Ik blijf erbij dat het niet de enige keuze hoeft te zijn, onderzoek eerst óf hij daar wel zo standvastig in is, gezien zijn eerdere gedraai hierover (en weer terug).
Ik denk dat er iets heel anders speelt in hem, iets wat misschien tijdelijk is, een verlies in vertrouwen in een gezin met 2 kinderen + wat er dan nog aan fijne relatie over blijft voor hem, dat hij denkt dat een 2e kind veel zwaarder zal zijn, het leven ingrijpend zal veranderen (misschien heeft ie dat gezien bij het 1e kind, ging alle (of al jouw) aandacht nog naar jullie kind, of verwacht jij veel van zijn vaderrol, en heeft hij de energie niet (denkt ie, burnout of op het randje), denkt hij dat een 2e zijn leven nog veel meer zal belemmeren of iig is er iéts waar hij jij hem niet hebt kunnen overtuigen tot nu toe dat dat helemaal niet hoeft (of gaat) gebeuren.
Hij heeft uit die 3 jaar misschien gedestilleerd dat jij je helemaal vereenzelvigde met de moederrol, ook over een 2e kind willen en krijgen drukker maakte dan wat er al was aan gezin (incl hem).
Kan nog steeds zijn dat er redenen zijn waaróm hij het opeens niet meer ziet zitten en spoor dat op, ipv wat hij op dit moment roept zo serieus te nemen (en voor waar aan te nemen, als hij dus van links naar rechts zwalkt en hij misschien gerustgesteld moet worden in die paniek die hem nu parten speelt. Niet door beloftes, maar door te laten zien dat je geeft om wat er in hem speelt en uiterst serieus neemt, zonder dat je meteen accepteert/goedvindt dat je jezelf & kind dat onderweg is ondergeschikt te moeten te maken aan wat hij nu wel of niet wil/kan (opbrengen).
Geef deze mogelijkheid niet bij voorbaat op, dat het iets (in hem) is wat overkomelijk kan zijn, vóórdat je rigoureuze keuzes maakt.
Ik denk dat er iets heel anders speelt in hem, iets wat misschien tijdelijk is, een verlies in vertrouwen in een gezin met 2 kinderen + wat er dan nog aan fijne relatie over blijft voor hem, dat hij denkt dat een 2e kind veel zwaarder zal zijn, het leven ingrijpend zal veranderen (misschien heeft ie dat gezien bij het 1e kind, ging alle (of al jouw) aandacht nog naar jullie kind, of verwacht jij veel van zijn vaderrol, en heeft hij de energie niet (denkt ie, burnout of op het randje), denkt hij dat een 2e zijn leven nog veel meer zal belemmeren of iig is er iéts waar hij jij hem niet hebt kunnen overtuigen tot nu toe dat dat helemaal niet hoeft (of gaat) gebeuren.
Hij heeft uit die 3 jaar misschien gedestilleerd dat jij je helemaal vereenzelvigde met de moederrol, ook over een 2e kind willen en krijgen drukker maakte dan wat er al was aan gezin (incl hem).
Kan nog steeds zijn dat er redenen zijn waaróm hij het opeens niet meer ziet zitten en spoor dat op, ipv wat hij op dit moment roept zo serieus te nemen (en voor waar aan te nemen, als hij dus van links naar rechts zwalkt en hij misschien gerustgesteld moet worden in die paniek die hem nu parten speelt. Niet door beloftes, maar door te laten zien dat je geeft om wat er in hem speelt en uiterst serieus neemt, zonder dat je meteen accepteert/goedvindt dat je jezelf & kind dat onderweg is ondergeschikt te moeten te maken aan wat hij nu wel of niet wil/kan (opbrengen).
Geef deze mogelijkheid niet bij voorbaat op, dat het iets (in hem) is wat overkomelijk kan zijn, vóórdat je rigoureuze keuzes maakt.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 18 oktober 2016 om 18:58
quote:elf12 schreef op 18 oktober 2016 @ 18:44:
[...]
Daar word je inderdaad niet vrolijk van.....
Maar dan nog; achteraf hiermee komen ipv voordat zij het icsi traject ingingen vind ik echt heel naar. Daar heb ik geen goed woord voor over.Inderdaad, dan kap je met je huwelijk voordat de Icsi concreet wordt.
[...]
Daar word je inderdaad niet vrolijk van.....
Maar dan nog; achteraf hiermee komen ipv voordat zij het icsi traject ingingen vind ik echt heel naar. Daar heb ik geen goed woord voor over.Inderdaad, dan kap je met je huwelijk voordat de Icsi concreet wordt.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 18 oktober 2016 om 19:00
quote:Maleficent schreef op 18 oktober 2016 @ 18:58:
[...]
Inderdaad, dan kap je met je huwelijk voordat de Icsi concreet wordt.Als iemand echt echt echt depressief is, wordt over het algemeen afgeraden ingrijpende beslissingen te nemen! Nee, ik praat man niet goed, maar zou zo maar eens een hele grote rol kunnen spelen.
[...]
Inderdaad, dan kap je met je huwelijk voordat de Icsi concreet wordt.Als iemand echt echt echt depressief is, wordt over het algemeen afgeraden ingrijpende beslissingen te nemen! Nee, ik praat man niet goed, maar zou zo maar eens een hele grote rol kunnen spelen.
dinsdag 18 oktober 2016 om 19:07
Wat nou als je 'eenmaal terug op de basis' beseft dat je wel degelijk een tweede kind wilt? Begint het hele circus dan opnieuw?
Wat een in en in verdrietig topic is dit. Arme kinderen. Het gaat alleen maar over jullie en hoe jullie elkaar de eigen zin opdringen. Jij wilt perse een kind, doet daar jaren moeite voor en hij geeft, om welke reden dan ook, toe, en als het dan lukt wil hij perse een abortus. Wat voor rare verhouding hebben jullie tot elkaar? Gaat het alleen maar om elkaars zin doordrijven? Manipuleren en chanteren?
Ik heb zo te doen met jullie kind. Iemand schreef het ergens in het begin van het topic, hopelijk krijgt ze dit broertje/zusje waardoor ze niet alleen zit opgescheept met die puinhoop die jullie er van maken.
Ook al begrijp ik echt wel dat het leven niet altijd zo loopt zoals je zou willen, maar hier gaat het wel over kinderen en nieuw leven. Hoe kun je daar zo overheen stappen? Hoe kan die therapeut in 2 sessies alles op een rijtje hebben, waar jullie jaren aan gewerkt hebben om die puinhoop op te bouwen?
Ik word er echt treurig van
Wat een in en in verdrietig topic is dit. Arme kinderen. Het gaat alleen maar over jullie en hoe jullie elkaar de eigen zin opdringen. Jij wilt perse een kind, doet daar jaren moeite voor en hij geeft, om welke reden dan ook, toe, en als het dan lukt wil hij perse een abortus. Wat voor rare verhouding hebben jullie tot elkaar? Gaat het alleen maar om elkaars zin doordrijven? Manipuleren en chanteren?
Ik heb zo te doen met jullie kind. Iemand schreef het ergens in het begin van het topic, hopelijk krijgt ze dit broertje/zusje waardoor ze niet alleen zit opgescheept met die puinhoop die jullie er van maken.
Ook al begrijp ik echt wel dat het leven niet altijd zo loopt zoals je zou willen, maar hier gaat het wel over kinderen en nieuw leven. Hoe kun je daar zo overheen stappen? Hoe kan die therapeut in 2 sessies alles op een rijtje hebben, waar jullie jaren aan gewerkt hebben om die puinhoop op te bouwen?
Ik word er echt treurig van
dinsdag 18 oktober 2016 om 19:17
Sorry TO: Ik weet niet wat ik lees... Ik ben zelf heel pril zwanger na een ICSI traject en als het goed mag blijven gaan is dit kindje voor mij het mooiste wat mij mag overkomen. Ik schrijf frequent mee met het IVF/ICSI topic en ervaar zelf en zie de pijn bij anderen... Het gevoel dat bij de meeste mensen overheerst die IVF/ICSI hebben gehad en daarvan zwanger zijn geraakt is dankbaarheid (en stress). Bij jou merk ik daar niets van (je hoopt op een miskraam) en ik vind dat moeilijk te bevatten. Je situatie is verre van ideaal, maar jouw uitspraken zijn zo bot... Nogmaals, ik weet niet wat ik lees. Sterkte.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 18 oktober 2016 om 19:31
ik snap er ook niets van...
Ga terug naar een paar maanden geleden , naar dat gevoel dat je zo graag zwanger wilde worden.
Dat kan nu toch niet zomaar weg zijn ?
Ik weet ik reageer vanuit mijn gevoel, dan kan je vast niet veel met mijn reactie maar dat gevoel van zo graag een kindje willen krijgen dat had ik ook. Ons is het niet gelukt om zwanger te worden maar Jee wat hadden we dat graag gewild. Je hebt hier niets aan maar ik begrijp er ook niets van. Sorry
Jullie hebben samen hulp nodig !
Sterkte met het nemen van een beslissing.....
Ga terug naar een paar maanden geleden , naar dat gevoel dat je zo graag zwanger wilde worden.
Dat kan nu toch niet zomaar weg zijn ?
Ik weet ik reageer vanuit mijn gevoel, dan kan je vast niet veel met mijn reactie maar dat gevoel van zo graag een kindje willen krijgen dat had ik ook. Ons is het niet gelukt om zwanger te worden maar Jee wat hadden we dat graag gewild. Je hebt hier niets aan maar ik begrijp er ook niets van. Sorry
Jullie hebben samen hulp nodig !
Sterkte met het nemen van een beslissing.....
dinsdag 18 oktober 2016 om 19:41
Pleur toch op met je "terug naar de basis", zweverig gelul. Het past op dit moment gewoon in je straatje. Je zoekt een excuus om je gedrag te vergoeilijken. Toen je naar de peut ging voor je onvervulde kinderwens wreef die ook over je rug en zei de dingen die je wilde horen.
Het is helemaal niet raar om een sterke wens voor een tweede kind te hebben en als dat niet lukt of als een partner dat niet ziet zitten dan is dan mag je daar om rouwen en verdriet om hebben. Er zijn vele vrouwen die met hetzelfde bijltje moeten hakken.
En nu heb je je lang vervulde droom voor een tweede kindje binnen handbereik en ontbreekt weer enig ruggengraat bij je.
Sta in godsnaam voor hetgeen jij vindt en wilt.
Het is helemaal niet raar om een sterke wens voor een tweede kind te hebben en als dat niet lukt of als een partner dat niet ziet zitten dan is dan mag je daar om rouwen en verdriet om hebben. Er zijn vele vrouwen die met hetzelfde bijltje moeten hakken.
En nu heb je je lang vervulde droom voor een tweede kindje binnen handbereik en ontbreekt weer enig ruggengraat bij je.
Sta in godsnaam voor hetgeen jij vindt en wilt.
dinsdag 18 oktober 2016 om 19:45
quote:GateKeeper schreef op 18 oktober 2016 @ 19:41:
Pleur toch op met je "terug naar de basis", zweverig gelul. Het past op dit moment gewoon in je straatje. Je zoekt een excuus om je gedrag te vergoeilijken. Toen je naar de peut ging voor je onvervulde kinderwens wreef die ook over je rug en zei de dingen die je wilde horen.
Het is helemaal niet raar om een sterke wens voor een tweede kind te hebben en als dat niet lukt of als een partner dat niet ziet zitten dan is dan mag je daar om rouwen en verdriet om hebben. Er zijn vele vrouwen die met hetzelfde bijltje moeten hakken.
En nu heb je je lang vervulde droom voor een tweede kindje binnen handbereik en ontbreekt weer enig ruggengraat bij je.
Sta in godsnaam voor hetgeen jij vindt en wilt.Zo eens!!
Pleur toch op met je "terug naar de basis", zweverig gelul. Het past op dit moment gewoon in je straatje. Je zoekt een excuus om je gedrag te vergoeilijken. Toen je naar de peut ging voor je onvervulde kinderwens wreef die ook over je rug en zei de dingen die je wilde horen.
Het is helemaal niet raar om een sterke wens voor een tweede kind te hebben en als dat niet lukt of als een partner dat niet ziet zitten dan is dan mag je daar om rouwen en verdriet om hebben. Er zijn vele vrouwen die met hetzelfde bijltje moeten hakken.
En nu heb je je lang vervulde droom voor een tweede kindje binnen handbereik en ontbreekt weer enig ruggengraat bij je.
Sta in godsnaam voor hetgeen jij vindt en wilt.Zo eens!!
dinsdag 18 oktober 2016 om 20:04
quote:Baggal schreef op 18 oktober 2016 @ 19:17:
Sorry TO: Ik weet niet wat ik lees... Ik ben zelf heel pril zwanger na een ICSI traject en als het goed mag blijven gaan is dit kindje voor mij het mooiste wat mij mag overkomen. Ik schrijf frequent mee met het IVF/ICSI topic en ervaar zelf en zie de pijn bij anderen... Het gevoel dat bij de meeste mensen overheerst die IVF/ICSI hebben gehad en daarvan zwanger zijn geraakt is dankbaarheid (en stress). Bij jou merk ik daar niets van (je hoopt op een miskraam) en ik vind dat moeilijk te bevatten. Je situatie is verre van ideaal, maar jouw uitspraken zijn zo bot... Nogmaals, ik weet niet wat ik lees. Sterkte.Ik denk dat ik jouw gevoelens goed begrijp (denk, omdat ik zelf nooit een kinderwens heb gehad en me dit zware traject dus al helemaal niet kan voorstellen). Los van de OP: voorzichtig gefeliciteerd en ik hoop dat je over een maand of 8 een heel blij berichtje hier kan plaatsen! Net als TO uiteraard maar die lijkt haar besluit genomen te hebben.
Sorry TO: Ik weet niet wat ik lees... Ik ben zelf heel pril zwanger na een ICSI traject en als het goed mag blijven gaan is dit kindje voor mij het mooiste wat mij mag overkomen. Ik schrijf frequent mee met het IVF/ICSI topic en ervaar zelf en zie de pijn bij anderen... Het gevoel dat bij de meeste mensen overheerst die IVF/ICSI hebben gehad en daarvan zwanger zijn geraakt is dankbaarheid (en stress). Bij jou merk ik daar niets van (je hoopt op een miskraam) en ik vind dat moeilijk te bevatten. Je situatie is verre van ideaal, maar jouw uitspraken zijn zo bot... Nogmaals, ik weet niet wat ik lees. Sterkte.Ik denk dat ik jouw gevoelens goed begrijp (denk, omdat ik zelf nooit een kinderwens heb gehad en me dit zware traject dus al helemaal niet kan voorstellen). Los van de OP: voorzichtig gefeliciteerd en ik hoop dat je over een maand of 8 een heel blij berichtje hier kan plaatsen! Net als TO uiteraard maar die lijkt haar besluit genomen te hebben.
dinsdag 18 oktober 2016 om 20:15
Even off-topic: wat lief Nienke!
Ben er ook nog wel onzeker over (heb een MK gehad) maar tevens ook zo blij en dankbaar dat het na 3 jaar "proberen" dat het nu toch eindelijk gelukt lijkt. De euforie zie ik bij alle mensen die in de mmm hebben gezeten en met een positieve test in handen staan. Feit is namelijk dat het voor sommige mensen nooit lukt. Als je dan zwanger wordt na zo'n traject en aldus bij de geluksvogels hoort, dan zou blijdschap en dankbaarheid normaal gesproken overheersen.
Natuurlijk begrijp ik dat het voor TO moeilijk is als man het niet meer zo ziet zitten, maar om dan afstand te nemen van hetgeen je met pijn en moeite en medische interventie hebt weten te bewerkstelligen... Ik kan er echt niet bij! En dat TO dan denkt dat ze met deze abortus haar huwelijk kan redden vind ik ronduit bizar
Ben er ook nog wel onzeker over (heb een MK gehad) maar tevens ook zo blij en dankbaar dat het na 3 jaar "proberen" dat het nu toch eindelijk gelukt lijkt. De euforie zie ik bij alle mensen die in de mmm hebben gezeten en met een positieve test in handen staan. Feit is namelijk dat het voor sommige mensen nooit lukt. Als je dan zwanger wordt na zo'n traject en aldus bij de geluksvogels hoort, dan zou blijdschap en dankbaarheid normaal gesproken overheersen.
Natuurlijk begrijp ik dat het voor TO moeilijk is als man het niet meer zo ziet zitten, maar om dan afstand te nemen van hetgeen je met pijn en moeite en medische interventie hebt weten te bewerkstelligen... Ik kan er echt niet bij! En dat TO dan denkt dat ze met deze abortus haar huwelijk kan redden vind ik ronduit bizar
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 18 oktober 2016 om 21:04
Ach, en je denkt echt: kind weg en de relatie is gewoon weer zoals die was? Mijn God , wat een gelul......Terug naar de basis, wat een gezwevel...... en je hebt wel een super therapeut gevonden...... ook iemand die zijn titel wel verdient..... Nou To droom lekker verder, en laat je kind van 4.5 a.ub in geval van scheiding bij je man....
dinsdag 18 oktober 2016 om 21:53
quote:dojobo schreef op 18 oktober 2016 @ 21:04:
Ach, en je denkt echt: kind weg en de relatie is gewoon weer zoals die was? Mijn God , wat een gelul......Terug naar de basis, wat een gezwevel...... en je hebt wel een super therapeut gevonden...... ook iemand die zijn titel wel verdient..... Nou To droom lekker verder, en laat je kind van 4.5 a.ub in geval van scheiding bij je man....Want?
Ach, en je denkt echt: kind weg en de relatie is gewoon weer zoals die was? Mijn God , wat een gelul......Terug naar de basis, wat een gezwevel...... en je hebt wel een super therapeut gevonden...... ook iemand die zijn titel wel verdient..... Nou To droom lekker verder, en laat je kind van 4.5 a.ub in geval van scheiding bij je man....Want?
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
dinsdag 18 oktober 2016 om 22:26
quote:cats02 schreef op 18 oktober 2016 @ 22:25:
Verder ben ik gister naar een therapeut geweest en ga ik zo weer. Morgen heb ik een afspraak in een abortuskliniek om me voor te laten lichten. Bij die therapeut werd vrij snel duidelijk dat ik 'terug naar de basis moet' - waarom wil ik een tweede kind. Waarmee het al snel duidelijk werd dat ik verschrikkelijk doelgericht ben en het niet halen van een doel als falen zie. Waarmee het niet meer uitmaakt of ik het doel nog wel wil, ik wil het gewoon halen om het halen. Dit kan veroorzaakt worden door dingen in mijn jeugd, maar dat gaat een beetje te ver om dat hier toe te lichten. Heeft in ieder geval met een dominante moeder te maken die ook niet kon falen (oa omdat mijn vader nogal 'slap' was). Dit is geen excuus en verklaart ook niet alles, maar het geeft mij wel een duidelijk perspectief.
Straks ga ik nog een keer praten. En de vraag is dan wat nu falen is. Moet ik het kind laten komen waarmee ik 2 kinderen zonder hun vader laat opgroeien en hun vader deels zijn kinderen afneem? Of moet ik het kind weghalen, daarmee mijn man tegemoetkomen en de toekomst van mijn eerste kind veilig proberen te stellen? Ik merk dat dat laatste (eerste kind groeit op met papa en mama) voor mij heel belangrijk is. Waarbij ik natuurlijk niet weet of de relatie te redden is, maar ik denk het eigenlijk wel. Het zal wel heel veel pijn en moeite kosten, maar de afspraak met een relatietherapeut is ook al gemaakt. Ik worstel nu vooral met de vraag of ik het kan accepteren dat er geen tweede kind komt en heel belangrijk, of ik dat de vader later niet vreselijk kwalijk ga nemen? In dat laatste geval is de relatie sowieso ten einde, dus daar zal ik enorm aan moeten werken.[/quote]
Bijzonder dat die peuten zo'n lege agenda hebben en dat je zo snel overal terecht kan binnen een dag...
Verder is dat verhaal over doelgericht en falen natuurlijk grote onzin. Je doel was een 2e kind krijgen en dat is pas gelukt als het geboren is. Je doel was niet voor de 2e keer zwanger raken via de medische molen en dan abortus plegen. Gewoon omdat het kan. Als je man de slingers opgehangen had was je nu in de 7e hemel geweest.
Je reacties vliegen alle kanten op. Denk eens even rustig na en neem daar de tijd voorz je hebt minstens nog een week of 10-12 om een besluit te nemen.
Verder ben ik gister naar een therapeut geweest en ga ik zo weer. Morgen heb ik een afspraak in een abortuskliniek om me voor te laten lichten. Bij die therapeut werd vrij snel duidelijk dat ik 'terug naar de basis moet' - waarom wil ik een tweede kind. Waarmee het al snel duidelijk werd dat ik verschrikkelijk doelgericht ben en het niet halen van een doel als falen zie. Waarmee het niet meer uitmaakt of ik het doel nog wel wil, ik wil het gewoon halen om het halen. Dit kan veroorzaakt worden door dingen in mijn jeugd, maar dat gaat een beetje te ver om dat hier toe te lichten. Heeft in ieder geval met een dominante moeder te maken die ook niet kon falen (oa omdat mijn vader nogal 'slap' was). Dit is geen excuus en verklaart ook niet alles, maar het geeft mij wel een duidelijk perspectief.
Straks ga ik nog een keer praten. En de vraag is dan wat nu falen is. Moet ik het kind laten komen waarmee ik 2 kinderen zonder hun vader laat opgroeien en hun vader deels zijn kinderen afneem? Of moet ik het kind weghalen, daarmee mijn man tegemoetkomen en de toekomst van mijn eerste kind veilig proberen te stellen? Ik merk dat dat laatste (eerste kind groeit op met papa en mama) voor mij heel belangrijk is. Waarbij ik natuurlijk niet weet of de relatie te redden is, maar ik denk het eigenlijk wel. Het zal wel heel veel pijn en moeite kosten, maar de afspraak met een relatietherapeut is ook al gemaakt. Ik worstel nu vooral met de vraag of ik het kan accepteren dat er geen tweede kind komt en heel belangrijk, of ik dat de vader later niet vreselijk kwalijk ga nemen? In dat laatste geval is de relatie sowieso ten einde, dus daar zal ik enorm aan moeten werken.[/quote]
Bijzonder dat die peuten zo'n lege agenda hebben en dat je zo snel overal terecht kan binnen een dag...
Verder is dat verhaal over doelgericht en falen natuurlijk grote onzin. Je doel was een 2e kind krijgen en dat is pas gelukt als het geboren is. Je doel was niet voor de 2e keer zwanger raken via de medische molen en dan abortus plegen. Gewoon omdat het kan. Als je man de slingers opgehangen had was je nu in de 7e hemel geweest.
Je reacties vliegen alle kanten op. Denk eens even rustig na en neem daar de tijd voorz je hebt minstens nog een week of 10-12 om een besluit te nemen.
dinsdag 18 oktober 2016 om 22:28
TO ik volg je verhaal sinds zaterdag ...
Wat me zo opvalt is hoe afstandelijk je klinkt. Is het bij de psych wel doorgedrongen dat er hier een behoorlijke crisis plaatsvindt, weet ze wel dat je zwanger bent? Praten over je dominante moeder kan na de kerst ook nog wel. Goed dat je met de kliniek gaat praten, daar verwacht ik toch wat pragmatischer advies van.
Wat me zo opvalt is hoe afstandelijk je klinkt. Is het bij de psych wel doorgedrongen dat er hier een behoorlijke crisis plaatsvindt, weet ze wel dat je zwanger bent? Praten over je dominante moeder kan na de kerst ook nog wel. Goed dat je met de kliniek gaat praten, daar verwacht ik toch wat pragmatischer advies van.
dinsdag 18 oktober 2016 om 22:53
quote:Froezel schreef op 18 oktober 2016 @ 22:12:
[...]
Doe ff normaal, zeg!
Ik heb dit gestaft (bovenste zin).
Sommige mensen gaan hier wel héél ver met hun uitspraken, kan imo echt niet wat je hierboven zegt.
[...]
Doe ff normaal, zeg!
Ik heb dit gestaft (bovenste zin).
Sommige mensen gaan hier wel héél ver met hun uitspraken, kan imo echt niet wat je hierboven zegt.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 19-10-2016 09:17
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
% gewijzigd
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
