Psyche
alle pijlers
Abortus na ICSI?
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:49
Mijn man en ik hebben jarenlang besproken of we wel of niet een tweede kind willen hebben. Hij wil het niet, ik wil het wel. Na vele gesprekken, verdriet, een gesprek met een hulpverlener, proberen erbij neer te leggen dat er geen tweede kind komt, hebben we een ICSI poging ondergaan. Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen en man geen keihard 'nee' zei. Wij kunnen trouwens enkel kinderen via ICSI krijgen, andere opties zijn er niet. En nu ben ik zwanger en heeft mijn man gezegd uit elkaar te willen gaan.
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
Lekker laten waaien.....
dinsdag 18 oktober 2016 om 23:49
woensdag 19 oktober 2016 om 00:00
woensdag 19 oktober 2016 om 00:48
woensdag 19 oktober 2016 om 09:32
quote:Cruise2015 schreef op 18 oktober 2016 @ 14:50:
Verder ben ik gister naar een therapeut geweest en ga ik zo weer. Morgen heb ik een afspraak in een abortuskliniek om me voor te laten lichten. Bij die therapeut werd vrij snel duidelijk dat ik 'terug naar de basis moet' - waarom wil ik een tweede kind. Waarmee het al snel duidelijk werd dat ik verschrikkelijk doelgericht ben en het niet halen van een doel als falen zie. Waarmee het niet meer uitmaakt of ik het doel nog wel wil, ik wil het gewoon halen om het halen. Dit kan veroorzaakt worden door dingen in mijn jeugd, maar dat gaat een beetje te ver om dat hier toe te lichten. Heeft in ieder geval met een dominante moeder te maken die ook niet kon falen (oa omdat mijn vader nogal 'slap' was). Dit is geen excuus en verklaart ook niet alles, maar het geeft mij wel een duidelijk perspectief.
Terug naar de basis? Welke basis?? Wat een gel*l zeg, je kunt niet terug naar de basis want je bent al zwanger. Het maakt allemaal geen bal uit dat jij je net zo dominant gedraagt als je moeder en je man net zo een slappe zak is als je vader. Dit gesprek over je motieven had je een jaar geleden moeten voeren toen je man nee zei. Toen had je terug naar de basis kunnen gaan en je wens onderzoeken, nu hebben jullie al een kind gemaakt nee zelfs laten maken. Dat is veel en veel te laat om terug te gaan naar de basis en naar je wens en sneue jeugd te kijken. Jullie zijn volwassen he, ouders zelfs! Dus neem jullie verantwoordelijkheid als volwassen mensen voor de puinhoop die je gemaakt hebt. Je kunt er wel honderd achterliggende redenen voor zoeken maar het doet er niet toe je bent al zwanger, je hebt de keus allang gemaakt.
Neem je man mee naar de therapeut of misschien beter dat hij zelf eerst eens gaat praten als hij er psychisch toch al doorheen zit. Het lijkt me belangrijk om beide realistisch naar de situatie te kijken met hulp van buitenaf zodat jullie nu echt kunnen bedenken en beslissen wat jullie gaan doen. Het lijkt me dat hij ook eens goed moet bedenken of hij nog met jou door wil, afgezien van dat kind. Jij zou goed moeten bespreken wat er gebeurd als je wel een abortus laat plegen en hoe je daar dan mee verder gaat. Je laat het nu klinken alsof het al je problemen zal oplossen en dat lijkt me geen realistische verwachting want deze hele periode ook de jaren hiervoor moeten jullie samen verwerken. Of dat gaat als jullie al jaren niet naar elkaars gevoel luisteren en dan een abortus van en door jou gewenst kind er bovenop vraag ik me nogal af..
Verder ben ik gister naar een therapeut geweest en ga ik zo weer. Morgen heb ik een afspraak in een abortuskliniek om me voor te laten lichten. Bij die therapeut werd vrij snel duidelijk dat ik 'terug naar de basis moet' - waarom wil ik een tweede kind. Waarmee het al snel duidelijk werd dat ik verschrikkelijk doelgericht ben en het niet halen van een doel als falen zie. Waarmee het niet meer uitmaakt of ik het doel nog wel wil, ik wil het gewoon halen om het halen. Dit kan veroorzaakt worden door dingen in mijn jeugd, maar dat gaat een beetje te ver om dat hier toe te lichten. Heeft in ieder geval met een dominante moeder te maken die ook niet kon falen (oa omdat mijn vader nogal 'slap' was). Dit is geen excuus en verklaart ook niet alles, maar het geeft mij wel een duidelijk perspectief.
Terug naar de basis? Welke basis?? Wat een gel*l zeg, je kunt niet terug naar de basis want je bent al zwanger. Het maakt allemaal geen bal uit dat jij je net zo dominant gedraagt als je moeder en je man net zo een slappe zak is als je vader. Dit gesprek over je motieven had je een jaar geleden moeten voeren toen je man nee zei. Toen had je terug naar de basis kunnen gaan en je wens onderzoeken, nu hebben jullie al een kind gemaakt nee zelfs laten maken. Dat is veel en veel te laat om terug te gaan naar de basis en naar je wens en sneue jeugd te kijken. Jullie zijn volwassen he, ouders zelfs! Dus neem jullie verantwoordelijkheid als volwassen mensen voor de puinhoop die je gemaakt hebt. Je kunt er wel honderd achterliggende redenen voor zoeken maar het doet er niet toe je bent al zwanger, je hebt de keus allang gemaakt.
Neem je man mee naar de therapeut of misschien beter dat hij zelf eerst eens gaat praten als hij er psychisch toch al doorheen zit. Het lijkt me belangrijk om beide realistisch naar de situatie te kijken met hulp van buitenaf zodat jullie nu echt kunnen bedenken en beslissen wat jullie gaan doen. Het lijkt me dat hij ook eens goed moet bedenken of hij nog met jou door wil, afgezien van dat kind. Jij zou goed moeten bespreken wat er gebeurd als je wel een abortus laat plegen en hoe je daar dan mee verder gaat. Je laat het nu klinken alsof het al je problemen zal oplossen en dat lijkt me geen realistische verwachting want deze hele periode ook de jaren hiervoor moeten jullie samen verwerken. Of dat gaat als jullie al jaren niet naar elkaars gevoel luisteren en dan een abortus van en door jou gewenst kind er bovenop vraag ik me nogal af..
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
woensdag 19 oktober 2016 om 10:30
quote:Suzy65 schreef op 18 oktober 2016 @ 22:53:
[...]
Doe ff normaal, zeg!
Ik heb dit gestaft (bovenste zin).
Sommige mensen gaan hier wel héél ver met hun uitspraken, kan imo echt niet wat je hierboven zegt.
Dat vind ik al het hele topic. Alsof (en dan met name de mensen die zelf verminderd vruchtbaar zijn) hen persoonlijk een kind wordt afgenomen.
Doe even normaal en laat je eigen issues erbuiten.
Het gaat erom wat voor TO de beste oplossing is. Mogelijk is dat inderdaad wel een abortus. Kan. Ze heeft die mogelijkheid gewoon. Ook in haar specifieke geval.
[...]
Doe ff normaal, zeg!
Ik heb dit gestaft (bovenste zin).
Sommige mensen gaan hier wel héél ver met hun uitspraken, kan imo echt niet wat je hierboven zegt.
Dat vind ik al het hele topic. Alsof (en dan met name de mensen die zelf verminderd vruchtbaar zijn) hen persoonlijk een kind wordt afgenomen.
Doe even normaal en laat je eigen issues erbuiten.
Het gaat erom wat voor TO de beste oplossing is. Mogelijk is dat inderdaad wel een abortus. Kan. Ze heeft die mogelijkheid gewoon. Ook in haar specifieke geval.
woensdag 19 oktober 2016 om 10:56
Anousha: Ik denk dat dit topic erg gevoelig ligt voor mensen die verminderd vruchtbaar zijn en zelf een IVF/ICSI behandeling hebben ondergaan. Die zijn vaak al jaren ongewenst kinderloos en heel bewust bezig met het vervullen van die wens. Je ontkomt er niet aan dat hier veel pijn en verdriet bij komt kijken en dankbaarheid als het dan toch lukt. Dat is een hele andere manier van zwanger worden en Ik denk dat ik voor veel van mijn "lotgenoten" spreek wanneer ik zeg dat de reactie van TO in dit kader moeilijk te plaatsen is. Dat wil niet zeggen dat ik niet onderken dat TO in een moeilijk er situatie zit, maar toch...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 19 oktober 2016 om 11:15
quote:Baggal schreef op 19 oktober 2016 @ 10:56:
Anousha: Ik denk dat dit topic erg gevoelig ligt voor mensen die verminderd vruchtbaar zijn en zelf een IVF/ICSI behandeling hebben ondergaan. Die zijn vaak al jaren ongewenst kinderloos en heel bewust bezig met het vervullen van die wens. Je ontkomt er niet aan dat hier veel pijn en verdriet bij komt kijken en dankbaarheid als het dan toch lukt. Dat is een hele andere manier van zwanger worden en Ik denk dat ik voor veel van mijn "lotgenoten" spreek wanneer ik zeg dat de reactie van TO in dit kader moeilijk te plaatsen is. Dat wil niet zeggen dat ik niet onderken dat TO in een moeilijk er situatie zit, maar toch...Misschien is het handig om dit soort topics dan niet te lezen als je zo emotioneel bent over dit onderwerp.
Anousha: Ik denk dat dit topic erg gevoelig ligt voor mensen die verminderd vruchtbaar zijn en zelf een IVF/ICSI behandeling hebben ondergaan. Die zijn vaak al jaren ongewenst kinderloos en heel bewust bezig met het vervullen van die wens. Je ontkomt er niet aan dat hier veel pijn en verdriet bij komt kijken en dankbaarheid als het dan toch lukt. Dat is een hele andere manier van zwanger worden en Ik denk dat ik voor veel van mijn "lotgenoten" spreek wanneer ik zeg dat de reactie van TO in dit kader moeilijk te plaatsen is. Dat wil niet zeggen dat ik niet onderken dat TO in een moeilijk er situatie zit, maar toch...Misschien is het handig om dit soort topics dan niet te lezen als je zo emotioneel bent over dit onderwerp.
woensdag 19 oktober 2016 om 11:22
Wat een onmogelijke situatie.
Ik vraag me af wat er eigenlijk misgaat bij die IVF behandelingen. Zit daar geen selectieproces in dat dit soort gevallen eruit haalt?
Zo'n enorme drive bij de vrouw en geen enkele behoefte bij de man om een (tweede!) kind te krijgen... Bij een beetje screeining zou er dan toch een lampje moeten gaan branden?
Ik zou een rondje therapie of gesprekken voorafgaand aan zo'n behandeling eigenlijk logischer vinden dan achteraf.
Ik vraag me af wat er eigenlijk misgaat bij die IVF behandelingen. Zit daar geen selectieproces in dat dit soort gevallen eruit haalt?
Zo'n enorme drive bij de vrouw en geen enkele behoefte bij de man om een (tweede!) kind te krijgen... Bij een beetje screeining zou er dan toch een lampje moeten gaan branden?
Ik zou een rondje therapie of gesprekken voorafgaand aan zo'n behandeling eigenlijk logischer vinden dan achteraf.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
woensdag 19 oktober 2016 om 11:22
quote:Anouscha schreef op 19 oktober 2016 @ 11:15:
[...]
Misschien is het handig om dit soort topics dan niet te lezen als je zo emotioneel bent over dit onderwerp.Pardon? Echt je hebt niets van mijn bericht begrepen
[...]
Misschien is het handig om dit soort topics dan niet te lezen als je zo emotioneel bent over dit onderwerp.Pardon? Echt je hebt niets van mijn bericht begrepen
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 19 oktober 2016 om 11:23
Anouscha heeft zeker een punt. Dat de ene persoon moeilijk een kind krijgt, heeft totaal niets te maken met een ander persoon.
In dit verhaal vind ik het schokkend dat de man uiteindelijk toegeeft, zich vlak voor ooogst terugtrekt, daarna toch een tweede keer het traject ingaat en als ze zwanger blijkt, de stekker eruit trekt. Hij had zo vaak de kans om een zwangerschap te belemmeren.
En ik vind het schokkend dat zij denkt dat de tweede icsi een goed idee is, hij de stekker eruit trekt en zij gelijk aan abortus denkt.
Beiden gaan niet gezond met elkaar om. En niet met ongeboren kinderen. Het klinkt alsof het hele gezin om haar draait, terwijl zij toch echt volwassen zou moeten zijn. Iets zit niet goed in deze relatie en dat ligt niet alleen aan TO.
In dit verhaal vind ik het schokkend dat de man uiteindelijk toegeeft, zich vlak voor ooogst terugtrekt, daarna toch een tweede keer het traject ingaat en als ze zwanger blijkt, de stekker eruit trekt. Hij had zo vaak de kans om een zwangerschap te belemmeren.
En ik vind het schokkend dat zij denkt dat de tweede icsi een goed idee is, hij de stekker eruit trekt en zij gelijk aan abortus denkt.
Beiden gaan niet gezond met elkaar om. En niet met ongeboren kinderen. Het klinkt alsof het hele gezin om haar draait, terwijl zij toch echt volwassen zou moeten zijn. Iets zit niet goed in deze relatie en dat ligt niet alleen aan TO.
woensdag 19 oktober 2016 om 11:24
Echt ik snap het niet, snap het echt, echt niet. Na tig keer dit topic te hebben vermeden, een reactie te hebben getypt en weer verwijderd dan nu toch maar een reactie posten.
- jullie gaan samen een traject in. Samen, het maakt niet uit hoe/wat/waarom je er nu over denkt, maar jullie zijn er samen in gestapt. Hij heeft bewust in een ow zo leuk kamertje moeten zitten om zn sperma te doneren; jij hebt bewust allerlei troep in je lijf moeten spuiten.
- nu krijgt hij opeens koude voeten en jij ook; echter je bent al zwanger.
Ik ben echt pro-abortus, maar in dit geval vind ik het heel, heel erg om te lezen dat er uberhaupt over nagedacht wordt. Dat je het in je hoofd ook maar kunt krijgen (en je man ook). Ik kan er met mijn hoofd niet bij, echt ik snap er niets van. Al die stappen die jullie samen hebben doorlopen, de duizenden euro's die dit de maatschappij heeft gekost (want behandelingen zijn enorm duur) en dan dit
Ja voor mij ligt het dan weer anders, omdat ik ook in hetzelfde schuitje heb gezeten. Ik denk dat ik daarom de kriebels krijg van dit topic.
Mijn man heeft na heel veel gesprekken toch besloten om samen het traject in te stappen (hoewel hij eerst eigenlijk niet wilde). Ik heb altijd tegen hem gezegd als jij niet wilt dan doen we het niet. Hij zag echter in dat mijn wens zo groot was en dat was voor hem een punt om er toch in te stappen. Hij gunde mij die kans die ons ontnomen was door de gevolgen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Ik vraag me af of jullie relatie uberhaupt te redden is. Als de ene zoveel moet opgeven voor een ander dan is er iets fundamenteels mis in een relatie.
- jullie gaan samen een traject in. Samen, het maakt niet uit hoe/wat/waarom je er nu over denkt, maar jullie zijn er samen in gestapt. Hij heeft bewust in een ow zo leuk kamertje moeten zitten om zn sperma te doneren; jij hebt bewust allerlei troep in je lijf moeten spuiten.
- nu krijgt hij opeens koude voeten en jij ook; echter je bent al zwanger.
Ik ben echt pro-abortus, maar in dit geval vind ik het heel, heel erg om te lezen dat er uberhaupt over nagedacht wordt. Dat je het in je hoofd ook maar kunt krijgen (en je man ook). Ik kan er met mijn hoofd niet bij, echt ik snap er niets van. Al die stappen die jullie samen hebben doorlopen, de duizenden euro's die dit de maatschappij heeft gekost (want behandelingen zijn enorm duur) en dan dit
Ja voor mij ligt het dan weer anders, omdat ik ook in hetzelfde schuitje heb gezeten. Ik denk dat ik daarom de kriebels krijg van dit topic.
Mijn man heeft na heel veel gesprekken toch besloten om samen het traject in te stappen (hoewel hij eerst eigenlijk niet wilde). Ik heb altijd tegen hem gezegd als jij niet wilt dan doen we het niet. Hij zag echter in dat mijn wens zo groot was en dat was voor hem een punt om er toch in te stappen. Hij gunde mij die kans die ons ontnomen was door de gevolgen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Ik vraag me af of jullie relatie uberhaupt te redden is. Als de ene zoveel moet opgeven voor een ander dan is er iets fundamenteels mis in een relatie.
Een dag niet genoten is een dag niet geleefd.
woensdag 19 oktober 2016 om 11:57
Wees eens eerlijk: zie je abortus echt als optie om uit deze puinhoop te komen of is dit gewoon een dreigement om je man te dwingen bij je te blijven? Hij wil bij je weg maar wil er wel voor de kinderen zijn, hij vraagt niet om abortus dat maak jij ervan. Het klinkt als dat je wil afdwingen dat het gaat zoals jij wil en dat je nu de deksel flink op de neus krijgt. Je man wil of kan niet meer.
Ik denk echt dat je met jezelf aan de slag moet en je kunt het omschrijven als dat je je doel perse wilt halen, ik zou het eerder omschrijven als dat je je als verwend prinsesje gedraagt.
Ik denk echt dat je met jezelf aan de slag moet en je kunt het omschrijven als dat je je doel perse wilt halen, ik zou het eerder omschrijven als dat je je als verwend prinsesje gedraagt.
woensdag 19 oktober 2016 om 11:57
Ik persoonlijk vind de hele gang van zaken onbegrijpelijk, maar TO hoeft idd geen rekening te houden met gevoelens van vreemden.
Aan de andere kant kun je reacties van mensen die zelf in die molen zitten/hebben gezeten natuurlijk wel verwachten als je zo'n topic opent, en ik snap die emoties ook wel.
Ik vraag me af of er in deze situatie überhaupt nog wel 'goede' beslissingen mogelijk zijn. Het is nu kiezen uit twee kwaden.
Aan de andere kant kun je reacties van mensen die zelf in die molen zitten/hebben gezeten natuurlijk wel verwachten als je zo'n topic opent, en ik snap die emoties ook wel.
Ik vraag me af of er in deze situatie überhaupt nog wel 'goede' beslissingen mogelijk zijn. Het is nu kiezen uit twee kwaden.
woensdag 19 oktober 2016 om 12:04
Dus je nieuwe doel is ten koste van alles je relatie redden? Omdat je je vorige doel een kind krijgen ineens niet meer zo belangrijk vindt vanwege je slechte jeugd? Dus eigenlijk ben je psychisch onstabiel? Jammer dat dat geen enkele arts is opgevallen tijdens die IVF behandeling dan had hij het kunnen stoppen.
Goed dat je in therapie bent.
Goed dat je in therapie bent.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 19 oktober 2016 om 12:26
quote:Anouscha schreef op 19 oktober 2016 @ 11:15:
[...]
Misschien is het handig om dit soort topics dan niet te lezen als je zo emotioneel bent over dit onderwerp.
Wat een onzin. Als een doelgroep TO kan helpen inzicht te krijgen welke gevoelens en gedragingen normaal zijn in dit traject, inclusief de nasleep ervan, zijn het wel de mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. En daar ging het TO om; duidelijkheid creëeren en dat doe je onder andere door je eigen situatie af te zetten tegen wat de norm is.
Ik heb geen ervaring met medische hulp wtb kinderen krijgen en zelfs ik lees al duidelijke afwijkingen in wat er gezegd wordt door diegenen die daar wel ervaring mee hebben en wat TO aangeeft. Buiten dat vind ik het absoluut terecht dat TO niet alleen zo objectief mogelijke reacties krijgt, maar ook flink de wind van voren krijgt door minder subjectieve, emotionele reacties. Dat hoort zo, houdt de boel in balans. Als TO alleen nuchtere, to the point antwoorden krijgt wordt dit onderwerp nóg killer dan het al is.
[...]
Misschien is het handig om dit soort topics dan niet te lezen als je zo emotioneel bent over dit onderwerp.
Wat een onzin. Als een doelgroep TO kan helpen inzicht te krijgen welke gevoelens en gedragingen normaal zijn in dit traject, inclusief de nasleep ervan, zijn het wel de mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. En daar ging het TO om; duidelijkheid creëeren en dat doe je onder andere door je eigen situatie af te zetten tegen wat de norm is.
Ik heb geen ervaring met medische hulp wtb kinderen krijgen en zelfs ik lees al duidelijke afwijkingen in wat er gezegd wordt door diegenen die daar wel ervaring mee hebben en wat TO aangeeft. Buiten dat vind ik het absoluut terecht dat TO niet alleen zo objectief mogelijke reacties krijgt, maar ook flink de wind van voren krijgt door minder subjectieve, emotionele reacties. Dat hoort zo, houdt de boel in balans. Als TO alleen nuchtere, to the point antwoorden krijgt wordt dit onderwerp nóg killer dan het al is.
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
woensdag 19 oktober 2016 om 13:03
Ik heb zo'n medelijden met het kind dat er al is. Klinkt niet alsof die in een fijn gezin groot wordt.
Moeder jaagt een tweede na, obsessief en op een dwangmatige manier. Vader is ingestort omdat hij het gedram niet meer aankon en daardoor meewerkte aan de medische molen.
Ik zou de baby dit soort ouders willen besparen.
Moeder jaagt een tweede na, obsessief en op een dwangmatige manier. Vader is ingestort omdat hij het gedram niet meer aankon en daardoor meewerkte aan de medische molen.
Ik zou de baby dit soort ouders willen besparen.
woensdag 19 oktober 2016 om 14:51
quote:Ikbenanoniem schreef op 19 oktober 2016 @ 13:03:
Ik heb zo'n medelijden met het kind dat er al is. Klinkt niet alsof die in een fijn gezin groot wordt.
Moeder jaagt een tweede na, obsessief en op een dwangmatige manier. Vader is ingestort omdat hij het gedram niet meer aankon en daardoor meewerkte aan de medische molen.
Ik zou de baby dit soort ouders willen besparen.
Precies!
Wat dat betreft is een abortus (of adoptie!) eigenlijk de beste keuze; niet omdat TO dan haar relatie kan 'redden', niet omdat de a.s. vader dan zijn zin krijgt, niet omdat daarmee wordt toegegeven aan deze egoïstische beïnvloeding van de natuur met behulp van de (dure) medische wetenschap.
Niet om die redenen, maar omdat het niet wenselijk is dat er nóg een kind op de wereld wordt gezet wat afhankelijk is van de grillen van zulke flapdrollen als ouders.
Ik heb zo'n medelijden met het kind dat er al is. Klinkt niet alsof die in een fijn gezin groot wordt.
Moeder jaagt een tweede na, obsessief en op een dwangmatige manier. Vader is ingestort omdat hij het gedram niet meer aankon en daardoor meewerkte aan de medische molen.
Ik zou de baby dit soort ouders willen besparen.
Precies!
Wat dat betreft is een abortus (of adoptie!) eigenlijk de beste keuze; niet omdat TO dan haar relatie kan 'redden', niet omdat de a.s. vader dan zijn zin krijgt, niet omdat daarmee wordt toegegeven aan deze egoïstische beïnvloeding van de natuur met behulp van de (dure) medische wetenschap.
Niet om die redenen, maar omdat het niet wenselijk is dat er nóg een kind op de wereld wordt gezet wat afhankelijk is van de grillen van zulke flapdrollen als ouders.
woensdag 19 oktober 2016 om 18:24
quote:merano schreef op 19 oktober 2016 @ 11:22:
Wat een onmogelijke situatie.
Ik vraag me af wat er eigenlijk misgaat bij die IVF behandelingen. Zit daar geen selectieproces in dat dit soort gevallen eruit haalt?
Zo'n enorme drive bij de vrouw en geen enkele behoefte bij de man om een (tweede!) kind te krijgen... Bij een beetje screeining zou er dan toch een lampje moeten gaan branden?
Ik zou een rondje therapie of gesprekken voorafgaand aan zo'n behandeling eigenlijk logischer vinden dan achteraf.
We hebben het toch over volwassen, wilsbekwame mensen zou je denken.
en waarom een screening? Moet dat dat ook als je toevallig geen hulp nodig hebt om zwanger te worden? Of worden alleen mensen die bij hun volle verstand zijn op de gewone manier zwanger?
juist de mensen die hulp nodig hebben, gaan bewust om met het zwanger worden. Je kunt niet anders.
Daarom is dit verhaal zo schokkend
Wat een onmogelijke situatie.
Ik vraag me af wat er eigenlijk misgaat bij die IVF behandelingen. Zit daar geen selectieproces in dat dit soort gevallen eruit haalt?
Zo'n enorme drive bij de vrouw en geen enkele behoefte bij de man om een (tweede!) kind te krijgen... Bij een beetje screeining zou er dan toch een lampje moeten gaan branden?
Ik zou een rondje therapie of gesprekken voorafgaand aan zo'n behandeling eigenlijk logischer vinden dan achteraf.
We hebben het toch over volwassen, wilsbekwame mensen zou je denken.
en waarom een screening? Moet dat dat ook als je toevallig geen hulp nodig hebt om zwanger te worden? Of worden alleen mensen die bij hun volle verstand zijn op de gewone manier zwanger?
juist de mensen die hulp nodig hebben, gaan bewust om met het zwanger worden. Je kunt niet anders.
Daarom is dit verhaal zo schokkend
woensdag 19 oktober 2016 om 18:30
Pff wat een ontzettend moeilijke verdrietige situatie zeg. Ik vind het lastig te snappen aangezien man en ik ook aangewezen zijn op IVF/ICSI en wij zouden echt dolblij zijn als we zwanger mogen worden. Ik snap dat je nu met je gevoelens en gedachtes aan twee kanten word geslingerd . Je had meer oog moeten hebben voor je man, dat is nu te laat maar dit had je veel eerder al moeten doen. Zelf zou ik het houden, jullie hebben een icsi traject achter de rug en mogen in jullie handjes klappen dat het gelukt is, deze hele situatie doet niks af aan hoe graag jij die tweede wil en misschien trekt je man bij, zo niet..tja dan had hij eigenlijk al helemaal niet moeten beginnen aan dat icsi traject om vervolgens afstand van jou en de kinderen te willen doen. Zit je huwelijk wel goed? Dadelijk laat je het aborteren, je blijft spijt houden en hem verwijten en jullie gaan alsnog uit elkaar?! Mijn mening staat hierboven al maar je zult zelf een beslissing moeten nemen.
Zelf vind ik het ook een hele rare situatie. In zo'n traject kies je zo bewust voor kids dat ik dit niet snap.
Veel wijsheid toegewenst. En ga samen snel met iemand praten, wie weet komen hier nuttige dingen uit.
Zelf vind ik het ook een hele rare situatie. In zo'n traject kies je zo bewust voor kids dat ik dit niet snap.
Veel wijsheid toegewenst. En ga samen snel met iemand praten, wie weet komen hier nuttige dingen uit.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
woensdag 19 oktober 2016 om 18:36
quote:Anouscha schreef op 19 oktober 2016 @ 10:30:
[...]
Dat vind ik al het hele topic. Alsof (en dan met name de mensen die zelf verminderd vruchtbaar zijn) hen persoonlijk een kind wordt afgenomen.
Doe even normaal en laat je eigen issues erbuiten.
En dan ook je portemonnee graag. Het is natuurlijk vreselijk lullig allemaal van dat gemeenschapsgeld en zo, maar het is nou ook weer niet alsof iedereen hier aan de bedelstaf geraakt omdat TO toevallig een beetje besluiteloos is voor wat betreft het gebruik maken van de moderne mogelijkheden op het gebied van geboorteregeling.
[...]
Dat vind ik al het hele topic. Alsof (en dan met name de mensen die zelf verminderd vruchtbaar zijn) hen persoonlijk een kind wordt afgenomen.
Doe even normaal en laat je eigen issues erbuiten.
En dan ook je portemonnee graag. Het is natuurlijk vreselijk lullig allemaal van dat gemeenschapsgeld en zo, maar het is nou ook weer niet alsof iedereen hier aan de bedelstaf geraakt omdat TO toevallig een beetje besluiteloos is voor wat betreft het gebruik maken van de moderne mogelijkheden op het gebied van geboorteregeling.
woensdag 19 oktober 2016 om 18:50
quote:Lady_Voldemort schreef op 19 oktober 2016 @ 18:36:
[...]
En dan ook je portemonnee graag. Het is natuurlijk vreselijk lullig allemaal van dat gemeenschapsgeld en zo, maar het is nou ook weer niet alsof iedereen hier aan de bedelstaf geraakt omdat TO toevallig een beetje besluiteloos is voor wat betreft het gebruik maken van de moderne mogelijkheden op het gebied van geboorteregeling.
Ik vind het echt misbruiken van zorggeld, sorry maar dat is gewoon zo (en ja ik snap dat als je het op enorm grote schaal bekijkt qua zorggeld dat het dan natuurlijk peanuts is) en een beetje besluiteloos? Wellicht had ze dan van tevoren wat beter moeten nadenken/langer moeten wachten, voordat ze zo'n traject in stapt met het volle verstand.
Overigens is bij ons gedurende het gehele traject meerdere malen gevraagd hoe het met ons ging en of we begeleiding nodig hadden. Ook bij de intake hebben we een gesprek gehad over hoe we hierin stonden en of/wat het allemaal met ons deed. Dus het is niet dat geestelijke gesteldheid/twijfels niet aan bod kunnen komen tijdens zo'n traject.
[...]
En dan ook je portemonnee graag. Het is natuurlijk vreselijk lullig allemaal van dat gemeenschapsgeld en zo, maar het is nou ook weer niet alsof iedereen hier aan de bedelstaf geraakt omdat TO toevallig een beetje besluiteloos is voor wat betreft het gebruik maken van de moderne mogelijkheden op het gebied van geboorteregeling.
Ik vind het echt misbruiken van zorggeld, sorry maar dat is gewoon zo (en ja ik snap dat als je het op enorm grote schaal bekijkt qua zorggeld dat het dan natuurlijk peanuts is) en een beetje besluiteloos? Wellicht had ze dan van tevoren wat beter moeten nadenken/langer moeten wachten, voordat ze zo'n traject in stapt met het volle verstand.
Overigens is bij ons gedurende het gehele traject meerdere malen gevraagd hoe het met ons ging en of we begeleiding nodig hadden. Ook bij de intake hebben we een gesprek gehad over hoe we hierin stonden en of/wat het allemaal met ons deed. Dus het is niet dat geestelijke gesteldheid/twijfels niet aan bod kunnen komen tijdens zo'n traject.
Een dag niet genoten is een dag niet geleefd.
woensdag 19 oktober 2016 om 18:55
quote:spinnekop schreef op 19 oktober 2016 @ 18:24:
[...]
We hebben het toch over volwassen, wilsbekwame mensen zou je denken.
en waarom een screening? Moet dat dat ook als je toevallig geen hulp nodig hebt om zwanger te worden? Of worden alleen mensen die bij hun volle verstand zijn op de gewone manier zwanger?
juist de mensen die hulp nodig hebben, gaan bewust om met het zwanger worden. Je kunt niet anders.
Daarom is dit verhaal zo schokkend
Omdat het om een kind gaat en omdat het kan. Je kunt mensen niet verbieden op natuurlijke wijze zwanger te worden, hoe onverstandig je dat soms ook mag vinden. Maar als ze daarbij jouw hulp nodig hebben kun je wel eisen stellen, willen ze voor die hulp in aanmerking komen.
En de basis-eis lijkt me dan toch wel dat beide ouders de volle overtuiging hebben dat ze een kind willen.
[...]
We hebben het toch over volwassen, wilsbekwame mensen zou je denken.
en waarom een screening? Moet dat dat ook als je toevallig geen hulp nodig hebt om zwanger te worden? Of worden alleen mensen die bij hun volle verstand zijn op de gewone manier zwanger?
juist de mensen die hulp nodig hebben, gaan bewust om met het zwanger worden. Je kunt niet anders.
Daarom is dit verhaal zo schokkend
Omdat het om een kind gaat en omdat het kan. Je kunt mensen niet verbieden op natuurlijke wijze zwanger te worden, hoe onverstandig je dat soms ook mag vinden. Maar als ze daarbij jouw hulp nodig hebben kun je wel eisen stellen, willen ze voor die hulp in aanmerking komen.
En de basis-eis lijkt me dan toch wel dat beide ouders de volle overtuiging hebben dat ze een kind willen.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
