Psyche
alle pijlers
Abortus na ICSI?
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:49
Mijn man en ik hebben jarenlang besproken of we wel of niet een tweede kind willen hebben. Hij wil het niet, ik wil het wel. Na vele gesprekken, verdriet, een gesprek met een hulpverlener, proberen erbij neer te leggen dat er geen tweede kind komt, hebben we een ICSI poging ondergaan. Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen en man geen keihard 'nee' zei. Wij kunnen trouwens enkel kinderen via ICSI krijgen, andere opties zijn er niet. En nu ben ik zwanger en heeft mijn man gezegd uit elkaar te willen gaan.
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
Lekker laten waaien.....
zaterdag 15 oktober 2016 om 11:56
Ik denk ook dat man heeft toegegeven om van het gedram af te zijn, en met de gedachte dat de ICSI poging wel zou mislukken. Dat valt niet goed te praten natuurlijk maar jeetje, ik verbaas me er eigenlijk best wel over dat hij het de afgelopen 3 jaar met TO heeft uitgehouden met haar gedram. Hoe kun je in hemelsnaam zó ongelukkig zijn over de afwezigheid van een kind, terwijl je al een kind en stiefkind hebt? Hiermee heb je je relatie enorm onder druk gezet, waar je eerste kind nu de dupe van is. En of je een abortus pleegt of niet, de kans is groot dat het nooit meer goed komt.
Zorg aub dat jullie goede (psychologische) begeleiding krijgen want hier komen jullie alleen niet zo snel uit vrees ik.
Zorg aub dat jullie goede (psychologische) begeleiding krijgen want hier komen jullie alleen niet zo snel uit vrees ik.
zaterdag 15 oktober 2016 om 11:56
quote:Tiswa schreef op 15 oktober 2016 @ 11:31:
[...]
Serieus?? Hij is een volwassen vent! Als hij geen kinderen meer wil, moet hij zijn zaad bij zich houden en al helemaal niet zo'n traject in gaan. Eerst zaad doneren en een paar weken later abortus eisen is echt absurd.
Ik kan echt zo ontzettend kwaad worden van hoe sommige mensen toch met kinderen en kinderen krijgen, om kunnen gaan.
Je doet net als of het zo hoppa een gezamenlijke beslissing was. TO heeft meer dan 2 jaar lopen pushen, zie haar andere topics. In 2015 had man nog heel duidelijk nee gezegd. Als je continu wordt gepusht en passief agressief wordt behandeld, en dat je echtgenote blijft beweren dat ze zonder nog een kind van jou niet kan leven, dan kan ik mij echt wel in leven dat iemand dan toch maar uit wanhoop overstag gaat.
Daar is een hele hoop aan voor af gegaan, om het nu zo simpel op 'hou je zaad dan bij je' te gooien is oneerlijk en bovendien riekt het naar seksisme, want anders om was het al lang als mishandeling gezien.
Wat TO moet doen weet ik niet maar ik denk dat de relatie niet meer goed komt, en ik hoop dat die man iig therapie zoekt en TO ook, om iig het leven van haar al bestaande kind niet te verzieken.
[...]
Serieus?? Hij is een volwassen vent! Als hij geen kinderen meer wil, moet hij zijn zaad bij zich houden en al helemaal niet zo'n traject in gaan. Eerst zaad doneren en een paar weken later abortus eisen is echt absurd.
Ik kan echt zo ontzettend kwaad worden van hoe sommige mensen toch met kinderen en kinderen krijgen, om kunnen gaan.
Je doet net als of het zo hoppa een gezamenlijke beslissing was. TO heeft meer dan 2 jaar lopen pushen, zie haar andere topics. In 2015 had man nog heel duidelijk nee gezegd. Als je continu wordt gepusht en passief agressief wordt behandeld, en dat je echtgenote blijft beweren dat ze zonder nog een kind van jou niet kan leven, dan kan ik mij echt wel in leven dat iemand dan toch maar uit wanhoop overstag gaat.
Daar is een hele hoop aan voor af gegaan, om het nu zo simpel op 'hou je zaad dan bij je' te gooien is oneerlijk en bovendien riekt het naar seksisme, want anders om was het al lang als mishandeling gezien.
Wat TO moet doen weet ik niet maar ik denk dat de relatie niet meer goed komt, en ik hoop dat die man iig therapie zoekt en TO ook, om iig het leven van haar al bestaande kind niet te verzieken.
zaterdag 15 oktober 2016 om 11:57
quote:hkgirl schreef op 15 oktober 2016 @ 11:21:
Ik heb even geen zin/tijd om te gaan loepen.
TS, ik ben niet snel geschokeerd maar als een moeder die vele ICSI pogingen zelf achter de kiezen heeft vind ik dit ronduit stuitend.
Wat is de precieze reden dat je man geen tweede kind wil?! Zijn er zwaar wegende redenen voor hem zoals bvb ernstige financiële problematiek of een ernstige ziekte?
Jij EN je man klinken beiden als twee 'volwassenen' die zodanig geestelijk labiel zijn dat er misschien beter überhaupt geen kinderen hadden kunnen komen, ook je eerste niet. Maar goed, jullie eerste gez kind is er al en je bent nu zwanger van de tweede. Er zit maar één ding op: jullie moeten BEIDEN NU jullie verantwoordelijk nemen naar jullie dochter en ongeboren kind toe. MAANDAG gelijk een afspraak maken voor psychotherapie én relatietherapie! Geen mits-en maren gewoon doen! Ongeacht of je een abortus zou plegen of de zwangerschap goed blijft gaan dat lijkt mij duidelijk.
Het gaat op dit moment niet meer om jou, of je man. Het gaat om het (geestelijk) welzijn van jullie dochter en twee kind wat onderweg is. Jullie zijn het aan deze twee kleintjes verplicht om alles-maar dan ook alles-uit de kast te halen om hen een stabiele en gelukkige jeugd te bezorgen. Het is de vraag of jullie huwelijk niet sowieso gedoemd is om te mislukken, maar probeer in elk geval er nog iets goeds van te maken.
Kom op TS en echtgenoot, geef jullie zelf een enorme trap onder jullie achterwerk en gelijk maandag bellen voor psychologische hulp. Vecht voor wat jullie waard zijn, voor jullie meisje en toekomstig broertje/zusje.
Dit dus.
Kansloos is het enige wat in me opkomt. Allebei aan jezelf werken. Jij omdat iemand anders jouw leegte moet vullen en hij omdat hij een slappe lul is en vervolgens wegloopt van een situatie die hij zelf veroorzaakt.
Vrees voor het emotioneel welzijn van de kinderen. Lekker voorbeeld. Je hoeft echt niet perfect te zijn, maar hier geen woorden voor.
Behalve kansloos dan.
Ik heb even geen zin/tijd om te gaan loepen.
TS, ik ben niet snel geschokeerd maar als een moeder die vele ICSI pogingen zelf achter de kiezen heeft vind ik dit ronduit stuitend.
Wat is de precieze reden dat je man geen tweede kind wil?! Zijn er zwaar wegende redenen voor hem zoals bvb ernstige financiële problematiek of een ernstige ziekte?
Jij EN je man klinken beiden als twee 'volwassenen' die zodanig geestelijk labiel zijn dat er misschien beter überhaupt geen kinderen hadden kunnen komen, ook je eerste niet. Maar goed, jullie eerste gez kind is er al en je bent nu zwanger van de tweede. Er zit maar één ding op: jullie moeten BEIDEN NU jullie verantwoordelijk nemen naar jullie dochter en ongeboren kind toe. MAANDAG gelijk een afspraak maken voor psychotherapie én relatietherapie! Geen mits-en maren gewoon doen! Ongeacht of je een abortus zou plegen of de zwangerschap goed blijft gaan dat lijkt mij duidelijk.
Het gaat op dit moment niet meer om jou, of je man. Het gaat om het (geestelijk) welzijn van jullie dochter en twee kind wat onderweg is. Jullie zijn het aan deze twee kleintjes verplicht om alles-maar dan ook alles-uit de kast te halen om hen een stabiele en gelukkige jeugd te bezorgen. Het is de vraag of jullie huwelijk niet sowieso gedoemd is om te mislukken, maar probeer in elk geval er nog iets goeds van te maken.
Kom op TS en echtgenoot, geef jullie zelf een enorme trap onder jullie achterwerk en gelijk maandag bellen voor psychologische hulp. Vecht voor wat jullie waard zijn, voor jullie meisje en toekomstig broertje/zusje.
Dit dus.
Kansloos is het enige wat in me opkomt. Allebei aan jezelf werken. Jij omdat iemand anders jouw leegte moet vullen en hij omdat hij een slappe lul is en vervolgens wegloopt van een situatie die hij zelf veroorzaakt.
Vrees voor het emotioneel welzijn van de kinderen. Lekker voorbeeld. Je hoeft echt niet perfect te zijn, maar hier geen woorden voor.
Behalve kansloos dan.
zaterdag 15 oktober 2016 om 12:04
Een kind krijgen om je relatie te redden is een slecht idee, een abortus ondergaan om je relatie te redden is evengoed een slecht idee!
Of jouw relatie nog te redden is? Misschien wel, misschien niet. Vanuit die gedachte zou ik uitgaan van de situatie zoals die nu is, dus geen abortus laten plegen. Verder eens met Yasha en Suzy.
Of jouw relatie nog te redden is? Misschien wel, misschien niet. Vanuit die gedachte zou ik uitgaan van de situatie zoals die nu is, dus geen abortus laten plegen. Verder eens met Yasha en Suzy.
zaterdag 15 oktober 2016 om 12:14
Als moeder van een IVF kind: wat doet dit enorm pijn zeg. Ik dacht dat vrouwen die het traject dit deden uit het intens verlangen om moeder te mogen worden. Niet om het te laten fungeren als wegwerp product. Dus TO, ook ik zeg: ga je echt diep, diep schamen dat je dit overweegt.
Wat ik me ook zo moeilijk kan voorstellen is dat je zoveel liever een tweede kind wilt, ten koste van je relatie. Ik wil graag een gezin, met een man waar ik van houd. Als jouw situatie zich voordeed in ons huwelijk, zou ik in mijn handjes knijpen wat ik al had, en niet ten koste van je man en je kind. Zie nu wat het je gebracht heeft: een scheiding, een gebroken gezin, alles ben je kwijt.
Je bent nu alles kwijt, dus zorg er gewoon voor dat het tweede kind er wel gewoon komt.
Wat ik me ook zo moeilijk kan voorstellen is dat je zoveel liever een tweede kind wilt, ten koste van je relatie. Ik wil graag een gezin, met een man waar ik van houd. Als jouw situatie zich voordeed in ons huwelijk, zou ik in mijn handjes knijpen wat ik al had, en niet ten koste van je man en je kind. Zie nu wat het je gebracht heeft: een scheiding, een gebroken gezin, alles ben je kwijt.
Je bent nu alles kwijt, dus zorg er gewoon voor dat het tweede kind er wel gewoon komt.
zaterdag 15 oktober 2016 om 12:29
quote:Fleet schreef op 15 oktober 2016 @ 12:14:
Als moeder van een IVF kind: wat doet dit enorm pijn zeg. Ik dacht dat vrouwen die het traject dit deden uit het intens verlangen om moeder te mogen worden. Niet om het te laten fungeren als wegwerp product. Dus TO, ook ik zeg: ga je echt diep, diep schamen dat je dit overweegt.
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.
Als moeder van een IVF kind: wat doet dit enorm pijn zeg. Ik dacht dat vrouwen die het traject dit deden uit het intens verlangen om moeder te mogen worden. Niet om het te laten fungeren als wegwerp product. Dus TO, ook ik zeg: ga je echt diep, diep schamen dat je dit overweegt.
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.
zaterdag 15 oktober 2016 om 12:38
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 12:29:
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.Maar dan heb je toch een stap overgeslagen? Ze wist dat man niet wilde, is gaan drammen, hij heeft uiteindelijk toegegeven. Nu ineens is er paniek. Had dan van te voren eerst eens goed, en niet half zoals nu gebeurd is, gecommuniceerd. Ze hebben elkaar en de consequenties blijkbaar totaal niet serieus genomen, hebben voor elkaar ingevuld en nu gaat er gewezen worden.
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.Maar dan heb je toch een stap overgeslagen? Ze wist dat man niet wilde, is gaan drammen, hij heeft uiteindelijk toegegeven. Nu ineens is er paniek. Had dan van te voren eerst eens goed, en niet half zoals nu gebeurd is, gecommuniceerd. Ze hebben elkaar en de consequenties blijkbaar totaal niet serieus genomen, hebben voor elkaar ingevuld en nu gaat er gewezen worden.
zaterdag 15 oktober 2016 om 12:44
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 12:29:
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.
Maar dat is er wel. Heb je zelf IVF ondergaan? Denk het niet als je dat zegt. Bij een IVF-traject injecteer je jezelf wekenlang zonder dat je weet of het resultaat zal hebben. Met een grote naald laat je via je vagina je eicellen uit je lichaam zuigen terwijl je onder de opoïden zit. Je laat je kind maken door een laboratorium en neemt de verhoogde kans op een miskraam of buitenbaarmoederlijke zwangerschap, de verhoogde kans op een vroeggeboorte en een laag geboortegewicht allemaal voor lief nog voordat je weet of het überhaupt resultaat zal opleveren.
Als je IVF doet overkomt een zwangerschap je écht niet. Dan kies je daar ontzettend bewust voor. Daar leef je jaren naartoe en dat gaat boven AL het andere. Als mijn man (nu 10,5 week zwanger via IVF) zou zeggen dat hij wil scheiden zou er geen haar op m'n hoofd zijn die erover zou piekeren om dit kindje te laten weghalen. Dit kindje waarvoor ik doodziek ben geweest van de hormonen, pijn heb geleden, jaren op heb gewacht en gehoopt.
En die vent is natuurlijk helemaal geen knip voor de neus waard. Nota bene zelf je zaad inleveren en dan je vrouw en (ongeboren) kinderen ik de steek laten. Hoe oud is hij? 6?
Verder eens met HK-girl. Ik vind het zelfs schandalig dat jullie niet allang in uitgebreide therapie zijn maar alleen maar met die zwangerschap bezig zijn. Waar gaat dit over?!
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.
Maar dat is er wel. Heb je zelf IVF ondergaan? Denk het niet als je dat zegt. Bij een IVF-traject injecteer je jezelf wekenlang zonder dat je weet of het resultaat zal hebben. Met een grote naald laat je via je vagina je eicellen uit je lichaam zuigen terwijl je onder de opoïden zit. Je laat je kind maken door een laboratorium en neemt de verhoogde kans op een miskraam of buitenbaarmoederlijke zwangerschap, de verhoogde kans op een vroeggeboorte en een laag geboortegewicht allemaal voor lief nog voordat je weet of het überhaupt resultaat zal opleveren.
Als je IVF doet overkomt een zwangerschap je écht niet. Dan kies je daar ontzettend bewust voor. Daar leef je jaren naartoe en dat gaat boven AL het andere. Als mijn man (nu 10,5 week zwanger via IVF) zou zeggen dat hij wil scheiden zou er geen haar op m'n hoofd zijn die erover zou piekeren om dit kindje te laten weghalen. Dit kindje waarvoor ik doodziek ben geweest van de hormonen, pijn heb geleden, jaren op heb gewacht en gehoopt.
En die vent is natuurlijk helemaal geen knip voor de neus waard. Nota bene zelf je zaad inleveren en dan je vrouw en (ongeboren) kinderen ik de steek laten. Hoe oud is hij? 6?
Verder eens met HK-girl. Ik vind het zelfs schandalig dat jullie niet allang in uitgebreide therapie zijn maar alleen maar met die zwangerschap bezig zijn. Waar gaat dit over?!
zaterdag 15 oktober 2016 om 12:49
Jeetje wat een zooitje. Jij met het pushen en hij met toch zijn potje inleveren. Ik zou het echt be-la-che-lijk vinden als je dit kind weg zou laten halen. Ik denk niet dat de relatie met je man te redden valt door een abortus. Dus ik zou gaan voor wat je nu hebt; Je twee kinderen.
Overigens valt me het volgende op in je OP: "Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen en man geen keihard 'nee' zei.". Ik snap dat de wens voor een tweede net zo intens kan zijn als voor een eerste, maar dit gaat wel erg ver. Je hoefde je geen leven zonder kind voor te stellen.
Zoek allebei psychologische hulp. Voor jullie beide kinderen.
Overigens valt me het volgende op in je OP: "Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen en man geen keihard 'nee' zei.". Ik snap dat de wens voor een tweede net zo intens kan zijn als voor een eerste, maar dit gaat wel erg ver. Je hoefde je geen leven zonder kind voor te stellen.
Zoek allebei psychologische hulp. Voor jullie beide kinderen.
zaterdag 15 oktober 2016 om 12:52
zaterdag 15 oktober 2016 om 12:59
zaterdag 15 oktober 2016 om 13:00
quote:hkgirl schreef op 15 oktober 2016 @ 11:21:
Ik heb even geen zin/tijd om te gaan loepen.
TS, ik ben niet snel geschokeerd maar als een moeder die vele ICSI pogingen zelf achter de kiezen heeft vind ik dit ronduit stuitend.
Wat is de precieze reden dat je man geen tweede kind wil?! Zijn er zwaar wegende redenen voor hem zoals bvb ernstige financiële problematiek of een ernstige ziekte?
Jij EN je man klinken beiden als twee 'volwassenen' die zodanig geestelijk labiel zijn dat er misschien beter überhaupt geen kinderen hadden kunnen komen, ook je eerste niet. Maar goed, jullie eerste gez kind is er al en je bent nu zwanger van de tweede. Er zit maar één ding op: jullie moeten BEIDEN NU jullie verantwoordelijk nemen naar jullie dochter en ongeboren kind toe. MAANDAG gelijk een afspraak maken voor psychotherapie én relatietherapie! Geen mits-en maren gewoon doen! Ongeacht of je een abortus zou plegen of de zwangerschap goed blijft gaan dat lijkt mij duidelijk.
Het gaat op dit moment niet meer om jou, of je man. Het gaat om het (geestelijk) welzijn van jullie dochter en twee kind wat onderweg is. Jullie zijn het aan deze twee kleintjes verplicht om alles-maar dan ook alles-uit de kast te halen om hen een stabiele en gelukkige jeugd te bezorgen. Het is de vraag of jullie huwelijk niet sowieso gedoemd is om te mislukken, maar probeer in elk geval er nog iets goeds van te maken.
Kom op TS en echtgenoot, geef jullie zelf een enorme trap onder jullie achterwerk en gelijk maandag bellen voor psychologische hulp. Vecht voor wat jullie waard zijn, voor jullie meisje en toekomstig broertje/zusje.+100
Ik heb even geen zin/tijd om te gaan loepen.
TS, ik ben niet snel geschokeerd maar als een moeder die vele ICSI pogingen zelf achter de kiezen heeft vind ik dit ronduit stuitend.
Wat is de precieze reden dat je man geen tweede kind wil?! Zijn er zwaar wegende redenen voor hem zoals bvb ernstige financiële problematiek of een ernstige ziekte?
Jij EN je man klinken beiden als twee 'volwassenen' die zodanig geestelijk labiel zijn dat er misschien beter überhaupt geen kinderen hadden kunnen komen, ook je eerste niet. Maar goed, jullie eerste gez kind is er al en je bent nu zwanger van de tweede. Er zit maar één ding op: jullie moeten BEIDEN NU jullie verantwoordelijk nemen naar jullie dochter en ongeboren kind toe. MAANDAG gelijk een afspraak maken voor psychotherapie én relatietherapie! Geen mits-en maren gewoon doen! Ongeacht of je een abortus zou plegen of de zwangerschap goed blijft gaan dat lijkt mij duidelijk.
Het gaat op dit moment niet meer om jou, of je man. Het gaat om het (geestelijk) welzijn van jullie dochter en twee kind wat onderweg is. Jullie zijn het aan deze twee kleintjes verplicht om alles-maar dan ook alles-uit de kast te halen om hen een stabiele en gelukkige jeugd te bezorgen. Het is de vraag of jullie huwelijk niet sowieso gedoemd is om te mislukken, maar probeer in elk geval er nog iets goeds van te maken.
Kom op TS en echtgenoot, geef jullie zelf een enorme trap onder jullie achterwerk en gelijk maandag bellen voor psychologische hulp. Vecht voor wat jullie waard zijn, voor jullie meisje en toekomstig broertje/zusje.+100
zaterdag 15 oktober 2016 om 13:02
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 12:29:
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
t.Dat meen je? Géén verschil?? En als die wens zo groot is waarom maar dan zo ongelooflijk makkelijk overwegen om het weg te laten halen.
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
t.Dat meen je? Géén verschil?? En als die wens zo groot is waarom maar dan zo ongelooflijk makkelijk overwegen om het weg te laten halen.
zaterdag 15 oktober 2016 om 13:07
Ik snap het sowieso niet, het overwegen van de abortus. Wat zou je doen als je man dood zou gaan dan, en dit kind bij hem ook erg gewenst was geweest?
Dat is namelijk mijn grootste, irrationele, hormonale angst op dit moment, dat mijn man iets overkomt. Naast dat het kindje iets overkomt dan. Het lijkt me afschuwelijk om zonder hem ons kind op te moeten voeden. Maar ook dan zou een abortus niet in me opkomen omdat ik het anders alleen zou moeten doen.
Ik begrijp het echt niet. Wat verwacht je dat de abortus oplost? JIJ hebt je relatie kapot gemaakt. Niet het kind. Het kind kan het ook niet oplossen. Ook niet door niet geboren te worden.
Dat is namelijk mijn grootste, irrationele, hormonale angst op dit moment, dat mijn man iets overkomt. Naast dat het kindje iets overkomt dan. Het lijkt me afschuwelijk om zonder hem ons kind op te moeten voeden. Maar ook dan zou een abortus niet in me opkomen omdat ik het anders alleen zou moeten doen.
Ik begrijp het echt niet. Wat verwacht je dat de abortus oplost? JIJ hebt je relatie kapot gemaakt. Niet het kind. Het kind kan het ook niet oplossen. Ook niet door niet geboren te worden.
zaterdag 15 oktober 2016 om 13:08
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 12:29:
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.
T proces er naartoe is alleen een klein beetje anders.
Ik heb ook een kind via ICSI en ik weet van hoe ver we zijn gekomen, als vrouw wordt je binnenste buiten gekeerd, je vagina wordt een kijkdoos, je wordt volgespoten met hormonen, maar je klaagt niet, dat draag je want na jaren teleurstellingen zoek je je heil in de medische wetenschap en als t resultaat er dan daadwerkelijk mag zijn dan is het onbegrijpelijk dat je na 3 weken zwangerschap zegt ik hoop op een miskraam of ik overweeg een abortus. Dat is voor mij een onbegrijpelijke overweging.
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.
T proces er naartoe is alleen een klein beetje anders.
Ik heb ook een kind via ICSI en ik weet van hoe ver we zijn gekomen, als vrouw wordt je binnenste buiten gekeerd, je vagina wordt een kijkdoos, je wordt volgespoten met hormonen, maar je klaagt niet, dat draag je want na jaren teleurstellingen zoek je je heil in de medische wetenschap en als t resultaat er dan daadwerkelijk mag zijn dan is het onbegrijpelijk dat je na 3 weken zwangerschap zegt ik hoop op een miskraam of ik overweeg een abortus. Dat is voor mij een onbegrijpelijke overweging.
zaterdag 15 oktober 2016 om 13:10
quote:lux. schreef op 15 oktober 2016 @ 13:07:
Ik snap het sowieso niet, het overwegen van de abortus. Wat zou je doen als je man dood zou gaan dan, en dit kind bij hem ook erg gewenst was geweest?
Dat is namelijk mijn grootste, irrationele, hormonale angst op dit moment, dat mijn man iets overkomt. Naast dat het kindje iets overkomt dan. Het lijkt me afschuwelijk om zonder hem ons kind op te moeten voeden. Maar ook dan zou een abortus niet in me opkomen omdat ik het anders alleen zou moeten doen.
Ik begrijp het echt niet. Wat verwacht je dat de abortus oplost? JIJ hebt je relatie kapot gemaakt. Niet het kind. Het kind kan het ook niet oplossen. Ook niet door niet geboren te worden.
+100
Maar ik vind dat de man ook een aandeel heeft in het kapot maken van de relatie. Mijn man zou zulk gedrag niet van me pikken nml en zeker niet meewerken aan vruchtbaarheidsbehandelingen. Was er ook crisis ontstaan maar niet met een mini baby in de buik.
Ik snap het sowieso niet, het overwegen van de abortus. Wat zou je doen als je man dood zou gaan dan, en dit kind bij hem ook erg gewenst was geweest?
Dat is namelijk mijn grootste, irrationele, hormonale angst op dit moment, dat mijn man iets overkomt. Naast dat het kindje iets overkomt dan. Het lijkt me afschuwelijk om zonder hem ons kind op te moeten voeden. Maar ook dan zou een abortus niet in me opkomen omdat ik het anders alleen zou moeten doen.
Ik begrijp het echt niet. Wat verwacht je dat de abortus oplost? JIJ hebt je relatie kapot gemaakt. Niet het kind. Het kind kan het ook niet oplossen. Ook niet door niet geboren te worden.
+100
Maar ik vind dat de man ook een aandeel heeft in het kapot maken van de relatie. Mijn man zou zulk gedrag niet van me pikken nml en zeker niet meewerken aan vruchtbaarheidsbehandelingen. Was er ook crisis ontstaan maar niet met een mini baby in de buik.
zaterdag 15 oktober 2016 om 13:15
quote:Medjouldadel schreef op 15 oktober 2016 @ 13:10:
[...]
+100
Maar ik vind dat de man ook een aandeel heeft in het kapot maken van de relatie. Mijn man zou zulk gedrag niet van me pikken nml en zeker niet meewerken aan vruchtbaarheidsbehandelingen. Was er ook crisis ontstaan maar niet met een mini baby in de buik.Oh zeker. Ik vind je ook een onbestaanbare klootzak als je zelf je zaad zo bewust inlevert en vervolgens je gezin in de stront laat zakken. Voor zo'n slappe hap zou ik al helemaal geen abortus plegen.
[...]
+100
Maar ik vind dat de man ook een aandeel heeft in het kapot maken van de relatie. Mijn man zou zulk gedrag niet van me pikken nml en zeker niet meewerken aan vruchtbaarheidsbehandelingen. Was er ook crisis ontstaan maar niet met een mini baby in de buik.Oh zeker. Ik vind je ook een onbestaanbare klootzak als je zelf je zaad zo bewust inlevert en vervolgens je gezin in de stront laat zakken. Voor zo'n slappe hap zou ik al helemaal geen abortus plegen.
zaterdag 15 oktober 2016 om 13:19
quote:lux. schreef op 15 oktober 2016 @ 13:15:
[...]
Oh zeker. Ik vind je ook een onbestaanbare klootzak als je zelf je zaad zo bewust inlevert en vervolgens je gezin in de stront laat zakken. Voor zo'n slappe hap zou ik al helemaal geen abortus plegen.Absoluut. Mijn man wilde t super graag maar had toch wat moeite om in een kamertje ter plekke te moeten presteren.
[...]
Oh zeker. Ik vind je ook een onbestaanbare klootzak als je zelf je zaad zo bewust inlevert en vervolgens je gezin in de stront laat zakken. Voor zo'n slappe hap zou ik al helemaal geen abortus plegen.Absoluut. Mijn man wilde t super graag maar had toch wat moeite om in een kamertje ter plekke te moeten presteren.
zaterdag 15 oktober 2016 om 13:25
quote:GateKeeper schreef op 15 oktober 2016 @ 13:19:
[...]
Absoluut. Mijn man wilde t super graag maar had toch wat moeite om in een kamertje ter plekke te moeten presteren.Daarom. Ik snap niet hoe je het m/v voor elkaar krijgt om een volledige IVF/ICSI te doorlopen en het kind niet te willen. Naar mijn idee is het emotioneel niet te doen gewoon, als je niet echt graag wil.
[...]
Absoluut. Mijn man wilde t super graag maar had toch wat moeite om in een kamertje ter plekke te moeten presteren.Daarom. Ik snap niet hoe je het m/v voor elkaar krijgt om een volledige IVF/ICSI te doorlopen en het kind niet te willen. Naar mijn idee is het emotioneel niet te doen gewoon, als je niet echt graag wil.
