Psyche
alle pijlers
Abortus na ICSI?
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:49
Mijn man en ik hebben jarenlang besproken of we wel of niet een tweede kind willen hebben. Hij wil het niet, ik wil het wel. Na vele gesprekken, verdriet, een gesprek met een hulpverlener, proberen erbij neer te leggen dat er geen tweede kind komt, hebben we een ICSI poging ondergaan. Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen en man geen keihard 'nee' zei. Wij kunnen trouwens enkel kinderen via ICSI krijgen, andere opties zijn er niet. En nu ben ik zwanger en heeft mijn man gezegd uit elkaar te willen gaan.
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
Lekker laten waaien.....
zaterdag 15 oktober 2016 om 15:51
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 15:35:
Ik vind het heel bijzonder hoe men hier over elkaar tuimelt om maar te roepen dat abortus na een vruchtbaarheidsbehandeling not done is.
Terwijl ik zat topics heb gelezen waarbij er sprake is van een (prille) zwangerschap en relatiebreuk en dan wordt er al op de eerste pagina gevraagd of abortus een optie is.
TO moet dit zelf beslissen. En als zij er toch vanaf ziet omdat de basis nu ineens anders is (alleenstaand ipv samen), dan mag dat gewoon. Daar is ze niemand verantwoording over schuldig. Ook niet andere vrouwen die kamp(t)en met vruchtbaarheidsproblemen en dit zuur vinden. Het heeft niks met andermans situatie te maken.
Zie je echt het verschil niet tussen zwanger worden door onvoorzichtigheid door een geknapt condoom of verkeerd ac gebruik en wat er hier speelt?
Tuurlijk moet ze het zelf bepalen, maar deze zwangerschap is er willens en wetens gekomen, iig bij to. Maar nu ze eindelijk de consequenties ziet, is het 'oeps'. Kom op zeg, situaties kunnen niet verder uit elkaar liggen.
Ik vind het heel bijzonder hoe men hier over elkaar tuimelt om maar te roepen dat abortus na een vruchtbaarheidsbehandeling not done is.
Terwijl ik zat topics heb gelezen waarbij er sprake is van een (prille) zwangerschap en relatiebreuk en dan wordt er al op de eerste pagina gevraagd of abortus een optie is.
TO moet dit zelf beslissen. En als zij er toch vanaf ziet omdat de basis nu ineens anders is (alleenstaand ipv samen), dan mag dat gewoon. Daar is ze niemand verantwoording over schuldig. Ook niet andere vrouwen die kamp(t)en met vruchtbaarheidsproblemen en dit zuur vinden. Het heeft niks met andermans situatie te maken.
Zie je echt het verschil niet tussen zwanger worden door onvoorzichtigheid door een geknapt condoom of verkeerd ac gebruik en wat er hier speelt?
Tuurlijk moet ze het zelf bepalen, maar deze zwangerschap is er willens en wetens gekomen, iig bij to. Maar nu ze eindelijk de consequenties ziet, is het 'oeps'. Kom op zeg, situaties kunnen niet verder uit elkaar liggen.
zaterdag 15 oktober 2016 om 15:53
quote:elfje26 schreef op 15 oktober 2016 @ 13:58:
In tegenstelling tot de meeste lezers, haal ik nergens uit het verhaal dat de man van TO aandringt op een abortus.
Hij wilde niet, zij heeft gedramd tot hij overstag ging.
Daarna schrijft ze; en nu ik zwanger ben, wil hij scheiden.
Volgens mij komt zij geheel alleen tot de conclusie dat abortus de oplossing voor het huwelijks probleem zou zijn. Want man wilde het immers niet.
Ik geef de man de voordeel van de twijfel dat hij uit geruzied is. Nog wel van haar houdt en als laatste 'gunst' nog mee werkt aan het tweede kindje.
Hij wil co ouderschap, dus hij houdt van kinderen en verwelkomt deze toekomstige spruit ook.
Maar hij wil niet verder met TO omdat hij inziet dat ze alleen aan zichzelf denkt, en er teveel kapot is om als echtpaar verder te gaan.
Ik kan me voorstellen dat deze man door het lint gaat, juist als TO abortus zou laten doen. Juist omdat dan alle ellende voor niks is geweest.
Ik kan natuurlijk volledig fout zitten, maar zo interpreteer ik de OP.
En als antwoord; nee natuurlijk is abortus in jullie situatie geen optie.
Ga alsjeblieft leren om ook naar anderen te luisteren, het leven draait nl niet alleen om jou.
Dit denk ik ook. Man hield nog zoveel van haar om haar een tweede kind te gunnen maar kan nu niet leven met de gedachte dat TO hem gedwongen heeft en dat dit hun relatie kapot heeft gemaakt.
Uiteraard had hij TO voor de behandeling de keuze moeten geven: geen tweede kind of uit elkaar.
Ik kan begrijpen dat een kinderwens groot kan zijn, maar zo groot dat je je huwelijk, je gezin en dus ook het leven van je eerste kind, zo bewust kapot kan maken? Nee daar kan ik echt niet bij.
Hoe denk je dat je dochter zich gaat voelen als ze beseft dat zij niet genoeg was voor je?
In tegenstelling tot de meeste lezers, haal ik nergens uit het verhaal dat de man van TO aandringt op een abortus.
Hij wilde niet, zij heeft gedramd tot hij overstag ging.
Daarna schrijft ze; en nu ik zwanger ben, wil hij scheiden.
Volgens mij komt zij geheel alleen tot de conclusie dat abortus de oplossing voor het huwelijks probleem zou zijn. Want man wilde het immers niet.
Ik geef de man de voordeel van de twijfel dat hij uit geruzied is. Nog wel van haar houdt en als laatste 'gunst' nog mee werkt aan het tweede kindje.
Hij wil co ouderschap, dus hij houdt van kinderen en verwelkomt deze toekomstige spruit ook.
Maar hij wil niet verder met TO omdat hij inziet dat ze alleen aan zichzelf denkt, en er teveel kapot is om als echtpaar verder te gaan.
Ik kan me voorstellen dat deze man door het lint gaat, juist als TO abortus zou laten doen. Juist omdat dan alle ellende voor niks is geweest.
Ik kan natuurlijk volledig fout zitten, maar zo interpreteer ik de OP.
En als antwoord; nee natuurlijk is abortus in jullie situatie geen optie.
Ga alsjeblieft leren om ook naar anderen te luisteren, het leven draait nl niet alleen om jou.
Dit denk ik ook. Man hield nog zoveel van haar om haar een tweede kind te gunnen maar kan nu niet leven met de gedachte dat TO hem gedwongen heeft en dat dit hun relatie kapot heeft gemaakt.
Uiteraard had hij TO voor de behandeling de keuze moeten geven: geen tweede kind of uit elkaar.
Ik kan begrijpen dat een kinderwens groot kan zijn, maar zo groot dat je je huwelijk, je gezin en dus ook het leven van je eerste kind, zo bewust kapot kan maken? Nee daar kan ik echt niet bij.
Hoe denk je dat je dochter zich gaat voelen als ze beseft dat zij niet genoeg was voor je?
zaterdag 15 oktober 2016 om 15:55
TO zegt helemaal niet dat het niet belangrijk is. Ze heeft ook maandag niet meteen een afspraak bij de abortuskliniek.
Dit is een vrouw die nu beseft dat ze verkeerd gehandeld heeft en nu in alle wanhoop een dramatische oplossing overweegt om niet àlles te verliezen. Voor haar gevoel moet ze kiezen tussen haar kind en partner. Een onmogelijke keuze.
En dan stort ze hier haar hart uit, krijgt ze een bak stront over zich heen.
Dit is een vrouw die nu beseft dat ze verkeerd gehandeld heeft en nu in alle wanhoop een dramatische oplossing overweegt om niet àlles te verliezen. Voor haar gevoel moet ze kiezen tussen haar kind en partner. Een onmogelijke keuze.
En dan stort ze hier haar hart uit, krijgt ze een bak stront over zich heen.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:03
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 15:35:
Ik vind het heel bijzonder hoe men hier over elkaar tuimelt om maar te roepen dat abortus na een vruchtbaarheidsbehandeling not done is.
Terwijl ik zat topics heb gelezen waarbij er sprake is van een (prille) zwangerschap en relatiebreuk en dan wordt er al op de eerste pagina gevraagd of abortus een optie is.
TO moet dit zelf beslissen. En als zij er toch vanaf ziet omdat de basis nu ineens anders is (alleenstaand ipv samen), dan mag dat gewoon. Daar is ze niemand verantwoording over schuldig. Ook niet andere vrouwen die kamp(t)en met vruchtbaarheidsproblemen en dit zuur vinden. Het heeft niks met andermans situatie te maken.
Ja en dat komt dus omdat zwanger worden via ICSI echt HEEL anders is dan via de natuurlijke weg. Dat doe je zo ontzettend bewust, daar ben je zo elke seconde van de behandeling mee bezig, daar zijn zoveel momenten dat je 'nee' kunt zeggen, dat je kunt stoppen, dat je kunt zeggen: ik weet het nog niet... dat het HEEL anders is dan een natuurlijke zwangerschap.
Bovendien lees ik zelden een topic waarin een kind zeer gewenst is door beide ouders en waar abortus wordt geadviseerd. Meestal lees ik verhalen waarbij er pas heel kort sprake was van een relatie of een enorme lapszwans van een vent en een 'oeps door de pil'-verhaal waarbij mensen zeggen: wil je echt de rest van je leven aan die vent vastzitten voor een zwangerschap die niet echt gewenst was met een man die je nauwelijks kent?
Dat is iets heel anders. Ik snap niet hoe je dat niet kunt zien.
En bovendien vind ik weldegelijk dat ze verantwoording schuldig is aan 'ons'. Wij krijgen 3 pogingen vergoed, anders is het te duur. En zij spoelt er een door het toilet. Walgelijk.
Ik vind het heel bijzonder hoe men hier over elkaar tuimelt om maar te roepen dat abortus na een vruchtbaarheidsbehandeling not done is.
Terwijl ik zat topics heb gelezen waarbij er sprake is van een (prille) zwangerschap en relatiebreuk en dan wordt er al op de eerste pagina gevraagd of abortus een optie is.
TO moet dit zelf beslissen. En als zij er toch vanaf ziet omdat de basis nu ineens anders is (alleenstaand ipv samen), dan mag dat gewoon. Daar is ze niemand verantwoording over schuldig. Ook niet andere vrouwen die kamp(t)en met vruchtbaarheidsproblemen en dit zuur vinden. Het heeft niks met andermans situatie te maken.
Ja en dat komt dus omdat zwanger worden via ICSI echt HEEL anders is dan via de natuurlijke weg. Dat doe je zo ontzettend bewust, daar ben je zo elke seconde van de behandeling mee bezig, daar zijn zoveel momenten dat je 'nee' kunt zeggen, dat je kunt stoppen, dat je kunt zeggen: ik weet het nog niet... dat het HEEL anders is dan een natuurlijke zwangerschap.
Bovendien lees ik zelden een topic waarin een kind zeer gewenst is door beide ouders en waar abortus wordt geadviseerd. Meestal lees ik verhalen waarbij er pas heel kort sprake was van een relatie of een enorme lapszwans van een vent en een 'oeps door de pil'-verhaal waarbij mensen zeggen: wil je echt de rest van je leven aan die vent vastzitten voor een zwangerschap die niet echt gewenst was met een man die je nauwelijks kent?
Dat is iets heel anders. Ik snap niet hoe je dat niet kunt zien.
En bovendien vind ik weldegelijk dat ze verantwoording schuldig is aan 'ons'. Wij krijgen 3 pogingen vergoed, anders is het te duur. En zij spoelt er een door het toilet. Walgelijk.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:10
quote:lux. schreef op 15 oktober 2016 @ 16:03:
[...]
En bovendien vind ik weldegelijk dat ze verantwoording schuldig is aan 'ons'. Wij krijgen 3 pogingen vergoed, anders is het te duur. En zij spoelt er een door het toilet. Walgelijk.Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.
[...]
En bovendien vind ik weldegelijk dat ze verantwoording schuldig is aan 'ons'. Wij krijgen 3 pogingen vergoed, anders is het te duur. En zij spoelt er een door het toilet. Walgelijk.Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:12
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:14
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 16:10:
[...]
Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.TO heeft van verschillende kanten goed advies gekregen. Bijvoorbeeld om geen overhaaste beslissingen te nemen en om psychische hulp te zoeken. Inleven is wel heel erg veel gevraagd vind ik. Voor de meeste mensen (inclusief mijzelf) staat dit te ver van ze af om zich erin te kunnen inleven.
[...]
Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.TO heeft van verschillende kanten goed advies gekregen. Bijvoorbeeld om geen overhaaste beslissingen te nemen en om psychische hulp te zoeken. Inleven is wel heel erg veel gevraagd vind ik. Voor de meeste mensen (inclusief mijzelf) staat dit te ver van ze af om zich erin te kunnen inleven.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:15
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:16
quote:lux. schreef op 15 oktober 2016 @ 16:03:
[...]
Ja en dat komt dus omdat zwanger worden via ICSI echt HEEL anders is dan via de natuurlijke weg. Dat doe je zo ontzettend bewust, daar ben je zo elke seconde van de behandeling mee bezig, daar zijn zoveel momenten dat je 'nee' kunt zeggen, dat je kunt stoppen, dat je kunt zeggen: ik weet het nog niet... dat het HEEL anders is dan een natuurlijke zwangerschap.
Bovendien lees ik zelden een topic waarin een kind zeer gewenst is door beide ouders en waar abortus wordt geadviseerd. Meestal lees ik verhalen waarbij er pas heel kort sprake was van een relatie of een enorme lapszwans van een vent en een 'oeps door de pil'-verhaal waarbij mensen zeggen: wil je echt de rest van je leven aan die vent vastzitten voor een zwangerschap die niet echt gewenst was met een man die je nauwelijks kent?
Dat is iets heel anders. Ik snap niet hoe je dat niet kunt zien.
En bovendien vind ik weldegelijk dat ze verantwoording schuldig is aan 'ons'. Wij krijgen 3 pogingen vergoed, anders is het te duur. En zij spoelt er een door het toilet. Walgelijk.
Had al een tekst klaar, maar dit dus.
Nou weet ik wel dat het voor de forummers die in dat traject zitten/hebben gezeten nog eens extra onbegrijpelijk is, maar ik kan er ook niet veel sympathie voor opbrengen. En nee, ik ben niet tegen abortus. Er zijn genoeg situaties denkbaar waarin abortus zelfs beter kan zijn, maar niet in dit geval. Niet als je heel bewust een embryo laat terugplaatsen en gewoon niet over evt. gevolgen hebt nagedacht, of die iig niet serieus hebt genomen.
[...]
Ja en dat komt dus omdat zwanger worden via ICSI echt HEEL anders is dan via de natuurlijke weg. Dat doe je zo ontzettend bewust, daar ben je zo elke seconde van de behandeling mee bezig, daar zijn zoveel momenten dat je 'nee' kunt zeggen, dat je kunt stoppen, dat je kunt zeggen: ik weet het nog niet... dat het HEEL anders is dan een natuurlijke zwangerschap.
Bovendien lees ik zelden een topic waarin een kind zeer gewenst is door beide ouders en waar abortus wordt geadviseerd. Meestal lees ik verhalen waarbij er pas heel kort sprake was van een relatie of een enorme lapszwans van een vent en een 'oeps door de pil'-verhaal waarbij mensen zeggen: wil je echt de rest van je leven aan die vent vastzitten voor een zwangerschap die niet echt gewenst was met een man die je nauwelijks kent?
Dat is iets heel anders. Ik snap niet hoe je dat niet kunt zien.
En bovendien vind ik weldegelijk dat ze verantwoording schuldig is aan 'ons'. Wij krijgen 3 pogingen vergoed, anders is het te duur. En zij spoelt er een door het toilet. Walgelijk.
Had al een tekst klaar, maar dit dus.
Nou weet ik wel dat het voor de forummers die in dat traject zitten/hebben gezeten nog eens extra onbegrijpelijk is, maar ik kan er ook niet veel sympathie voor opbrengen. En nee, ik ben niet tegen abortus. Er zijn genoeg situaties denkbaar waarin abortus zelfs beter kan zijn, maar niet in dit geval. Niet als je heel bewust een embryo laat terugplaatsen en gewoon niet over evt. gevolgen hebt nagedacht, of die iig niet serieus hebt genomen.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:19
quote:strikjemetstippels schreef op 15 oktober 2016 @ 15:46:
Daar naast is het ook een behandeling waar lang niet iedereen het mee eens is dat dat uit gemeenschapsgeld wordt bekostigd (ik ben het er bij voorbeeld niet mee eens en zo zijn er meerderen).
Geheel mee eens! Ik kon mijn sterilisatie ook gewoon zelf dokken. Ik gun echt iedereen met een kinderwens kinderen. Van harte zelfs, daar niet van maar vind het onzin dat iedereen daaraan meebetaalt.
En als het verhaal dan zo gaat als dit vind ik het helemaal erg.
Daar naast is het ook een behandeling waar lang niet iedereen het mee eens is dat dat uit gemeenschapsgeld wordt bekostigd (ik ben het er bij voorbeeld niet mee eens en zo zijn er meerderen).
Geheel mee eens! Ik kon mijn sterilisatie ook gewoon zelf dokken. Ik gun echt iedereen met een kinderwens kinderen. Van harte zelfs, daar niet van maar vind het onzin dat iedereen daaraan meebetaalt.
En als het verhaal dan zo gaat als dit vind ik het helemaal erg.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:22
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 16:10:
[...]
Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.
Nee, het is geen poging door het toilet spoelen als ze straks deze zwangerschap afbreekt? Dat is geen 3500 euro weggooien volgens jou?
Misschien wordt het eens tijd dat TO gaat nadenken over de gevolgen van haar acties.
[...]
Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.
Nee, het is geen poging door het toilet spoelen als ze straks deze zwangerschap afbreekt? Dat is geen 3500 euro weggooien volgens jou?
Misschien wordt het eens tijd dat TO gaat nadenken over de gevolgen van haar acties.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:23
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 16:10:
[...]
Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.Ik lees iemand die willens en wetens 3 jaar lang heeft gedramd, gezeurd, gezeikt en gezanikt voor een tweede kindje. En ik zie dan een kleuter voor me, stampvoetend van woede: "IK WIL EEN TWEEDE KINDJE!!", bij een man die duidelijk "nee" had aangegeven. Nee, hij wílde géén tweede kindje. En nu ze toch zwanger is wil hij - heel terecht - bij haar weg, maar dat wil TO niet. Neenee. En nu pas wordt ze wakker en beseft ze wat ze gedaan heeft. Ja en nu is het te laat...
[...]
Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.Ik lees iemand die willens en wetens 3 jaar lang heeft gedramd, gezeurd, gezeikt en gezanikt voor een tweede kindje. En ik zie dan een kleuter voor me, stampvoetend van woede: "IK WIL EEN TWEEDE KINDJE!!", bij een man die duidelijk "nee" had aangegeven. Nee, hij wílde géén tweede kindje. En nu ze toch zwanger is wil hij - heel terecht - bij haar weg, maar dat wil TO niet. Neenee. En nu pas wordt ze wakker en beseft ze wat ze gedaan heeft. Ja en nu is het te laat...
anoniem_306801 wijzigde dit bericht op 15-10-2016 16:25
Reden: 3 jaar zelfs
Reden: 3 jaar zelfs
% gewijzigd
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:24
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 16:10:
[...]
Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.in te leven? T gros zou zich niet in zo'n situatie manoeuvreren. Er is met haar meegeleefd toen haar man ineens op de rem trapte toen ze net t traject in gingen, er zijn haar mogelijkheden aangedragen om zijn keuze te leren accepteren of wat ze moet doen om alsnog met iemand anders voor een tweede kind te gaan. Ze heeft willens en weten met haar gedram en gezuig zich in deze situatie geplaatst en dan steun willen als de uitkomst niet naar wens is. Kom nou.
[...]
Oh ja? Ik lees een zwangere vrouw die wanhopig is, nog niks besloten heeft en hier compleet afgefikt wordt. Dàt vind ik pas walgelijk. Niemand die het fatsoen heeft zich een beetje in te leven.in te leven? T gros zou zich niet in zo'n situatie manoeuvreren. Er is met haar meegeleefd toen haar man ineens op de rem trapte toen ze net t traject in gingen, er zijn haar mogelijkheden aangedragen om zijn keuze te leren accepteren of wat ze moet doen om alsnog met iemand anders voor een tweede kind te gaan. Ze heeft willens en weten met haar gedram en gezuig zich in deze situatie geplaatst en dan steun willen als de uitkomst niet naar wens is. Kom nou.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:24
quote:Cruise2015 schreef op 15 oktober 2016 @ 10:30:
Doe niet zo kinderachtig Anyco, natuurlijk weet ik wat loepen is en ik wens je er veel plezier mee. Feit is dat de situatie anders is dan een jaar geleden en dat ik daar nu mee moet dealen. En ja, ik weet dat dit onzinnig is maar ik wist niet dat mijn man zo zou reageren. Als ik dat geweten had was ik er nooit aan begonnen, maar dat heeft nu niet zo veel nut meer....
Diverse mensen hebben het over mijn kind (het kind wat dus als 4,5 is): dit is NATUURLIJK het belangrijkste wat er is. Daar gaat het om. En ik heb NOOIT gewild dat mijn kind in een gebroken gezin opgroeit maar dat dreigt het nu wel te worden. En als ik denk dat het voor mijn dochter beter gaat zijn dat mama abortus pleegt, dan pleegt mama abortus. Punt uit. Vraag is alleen of de situatie daarna beter wordt: abortus en mogelijk einde relatie of geen abortus en gebroken gezin. Maar als ik uiteindelijk besluit dat abortus beter is, dan moet je eens opletten hoe sterk ik ben. Zie het leger therapeuten al voor mij en alle bijbehorende ellende, maar ik doe ALLES om mijn kind gelukkig te houden.
Ik heb nog lang niet alles gelezen en weet ook niet of ik dat wel doe. Mn haren gaan overeind staan van jou!, wat ben jij een verwend persoon!
Je had dit wel van te voren kunnen weten, sterker nog, je wist het vorig jaar al maar toch bleef je doorgaan.
Het komt helemaal niet over dat je dochter het belangrijkste is, want op deze post na lees ik daar weinig over. Met je ge-mama doet alles voor dr dochter.. Als je alles had gedaan om je dochter gelukkig te houden dan had je het niet zover laten komen, dan hadden jij en je man 2jaar geleden flink gepraat en miss nog jullie huwelijk kunnen redden. Nu is alles kapot als je het mij vraagt. Echt hoe dom en debiel kun je zijn
Succes met je leger aan therapeuten, die zullen vast komen die heb je meer dan nodig
Doe niet zo kinderachtig Anyco, natuurlijk weet ik wat loepen is en ik wens je er veel plezier mee. Feit is dat de situatie anders is dan een jaar geleden en dat ik daar nu mee moet dealen. En ja, ik weet dat dit onzinnig is maar ik wist niet dat mijn man zo zou reageren. Als ik dat geweten had was ik er nooit aan begonnen, maar dat heeft nu niet zo veel nut meer....
Diverse mensen hebben het over mijn kind (het kind wat dus als 4,5 is): dit is NATUURLIJK het belangrijkste wat er is. Daar gaat het om. En ik heb NOOIT gewild dat mijn kind in een gebroken gezin opgroeit maar dat dreigt het nu wel te worden. En als ik denk dat het voor mijn dochter beter gaat zijn dat mama abortus pleegt, dan pleegt mama abortus. Punt uit. Vraag is alleen of de situatie daarna beter wordt: abortus en mogelijk einde relatie of geen abortus en gebroken gezin. Maar als ik uiteindelijk besluit dat abortus beter is, dan moet je eens opletten hoe sterk ik ben. Zie het leger therapeuten al voor mij en alle bijbehorende ellende, maar ik doe ALLES om mijn kind gelukkig te houden.
Ik heb nog lang niet alles gelezen en weet ook niet of ik dat wel doe. Mn haren gaan overeind staan van jou!, wat ben jij een verwend persoon!
Je had dit wel van te voren kunnen weten, sterker nog, je wist het vorig jaar al maar toch bleef je doorgaan.
Het komt helemaal niet over dat je dochter het belangrijkste is, want op deze post na lees ik daar weinig over. Met je ge-mama doet alles voor dr dochter.. Als je alles had gedaan om je dochter gelukkig te houden dan had je het niet zover laten komen, dan hadden jij en je man 2jaar geleden flink gepraat en miss nog jullie huwelijk kunnen redden. Nu is alles kapot als je het mij vraagt. Echt hoe dom en debiel kun je zijn
Succes met je leger aan therapeuten, die zullen vast komen die heb je meer dan nodig
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:26
quote:Grobbekuiken schreef op 15 oktober 2016 @ 16:16:
[...]
Had al een tekst klaar, maar dit dus.
Nou weet ik wel dat het voor de forummers die in dat traject zitten/hebben gezeten nog eens extra onbegrijpelijk is, maar ik kan er ook niet veel sympathie voor opbrengen. En nee, ik ben niet tegen abortus. Er zijn genoeg situaties denkbaar waarin abortus zelfs beter kan zijn, maar niet in dit geval. Niet als je heel bewust een embryo laat terugplaatsen en gewoon niet over evt. gevolgen hebt nagedacht, of die iig niet serieus hebt genomen.
Hoe je het ook voor elkaar krijgt om maar over abortus te denken nadat je die 8 celletjes hebt gezien op de dag van de terugplaatsing... Ik kan er echt niet bij. Ik voelde me gewoon zo bevoorrecht. Nog geen 100 jaar geleden had ik een kinderloos leven moeten leiden en nu kon ik mijn kind al zien voordat het meer was dan 8 kleine celletjes. Alleen als er echt hele zware afwijkingen bij ons kindje gevonden gaan worden ga ik afbreken en dan nog met pijn in m'n ziel. Bijna iedereen heeft het verhaal van flipje denk ik wel gelezen, dat lijkt me zo onvoorstelbaar moeilijk.
Hoe langer ik erover nadenk hoe minder begrip ik voor TO kan opbrengen. Dat het überhaupt in je ópkomt.
[...]
Had al een tekst klaar, maar dit dus.
Nou weet ik wel dat het voor de forummers die in dat traject zitten/hebben gezeten nog eens extra onbegrijpelijk is, maar ik kan er ook niet veel sympathie voor opbrengen. En nee, ik ben niet tegen abortus. Er zijn genoeg situaties denkbaar waarin abortus zelfs beter kan zijn, maar niet in dit geval. Niet als je heel bewust een embryo laat terugplaatsen en gewoon niet over evt. gevolgen hebt nagedacht, of die iig niet serieus hebt genomen.
Hoe je het ook voor elkaar krijgt om maar over abortus te denken nadat je die 8 celletjes hebt gezien op de dag van de terugplaatsing... Ik kan er echt niet bij. Ik voelde me gewoon zo bevoorrecht. Nog geen 100 jaar geleden had ik een kinderloos leven moeten leiden en nu kon ik mijn kind al zien voordat het meer was dan 8 kleine celletjes. Alleen als er echt hele zware afwijkingen bij ons kindje gevonden gaan worden ga ik afbreken en dan nog met pijn in m'n ziel. Bijna iedereen heeft het verhaal van flipje denk ik wel gelezen, dat lijkt me zo onvoorstelbaar moeilijk.
Hoe langer ik erover nadenk hoe minder begrip ik voor TO kan opbrengen. Dat het überhaupt in je ópkomt.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:27
Bovenal vind ik dat jullie je beiden kapot mogen schamen. Ik hoop echt dat, indien je wel kiest voor abortus, alle kosten van de behandelingen om zwanger te raken op jou verhaald gaan worden. Waar ben je mee bezig?
je gaat ervan uit dat man bij je blijft wanneer je kiest voor abortus. Heeft hij dit gezegd? Daarnaast heb je nooit de garantie dat hij over 6 maanden niet alsnog zijn biezen pakt. Er lijkt veel scheef te zitten in jullie huwelijk. Bedenk toch eens waar je mee bezig bent! Je bent een vreselijke egoïst. JIJ wil een kind, JIJ raakt zwanger, man wil het niet dus JIJ overweegt abortus omdat JIJ denkt niet zonder je man te kunnen. Jij, jij, jij. Bah, bah, bah!
Je doet maar wat, als een kip zonder kop. Geweldig voorbeeld voor het kind dat je al hebt. Echt, ik heb er gewoon geen woorden voor.
je gaat ervan uit dat man bij je blijft wanneer je kiest voor abortus. Heeft hij dit gezegd? Daarnaast heb je nooit de garantie dat hij over 6 maanden niet alsnog zijn biezen pakt. Er lijkt veel scheef te zitten in jullie huwelijk. Bedenk toch eens waar je mee bezig bent! Je bent een vreselijke egoïst. JIJ wil een kind, JIJ raakt zwanger, man wil het niet dus JIJ overweegt abortus omdat JIJ denkt niet zonder je man te kunnen. Jij, jij, jij. Bah, bah, bah!
Je doet maar wat, als een kip zonder kop. Geweldig voorbeeld voor het kind dat je al hebt. Echt, ik heb er gewoon geen woorden voor.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:28
quote:RegalPrinces schreef op 15 oktober 2016 @ 16:23:
[...]
Ik lees iemand die willens en wetens 2 jaar lang heeft gedramd, gezeurd, gezeikt en gezanikt voor een tweede kindje. En ik zie dan een kleuter voor me, stampvoetend van woede: "IK WIL EEN TWEEDE KINDJE!!", bij een man die duidelijk "nee" had aangegeven. Nee, hij wílde géén tweede kindje. En nu ze toch zwanger is wil hij - heel terecht - bij haar weg, maar dat wil TO niet. Neenee. En nu pas wordt ze wakker en beseft ze wat ze gedaan heeft. Ja en nu is het te laat...
Zo lees ik het ook, totaal niet over de gevolgen nagedacht.
Maar goed, hij ook niet, want dan had ie voet bij stuk gehouden. Zelfs uit een soort wanhoop om er dan maar vanaf te zijn is het gewoon oerstom, dat blijkt wel.
Wat een zooitje.....
[...]
Ik lees iemand die willens en wetens 2 jaar lang heeft gedramd, gezeurd, gezeikt en gezanikt voor een tweede kindje. En ik zie dan een kleuter voor me, stampvoetend van woede: "IK WIL EEN TWEEDE KINDJE!!", bij een man die duidelijk "nee" had aangegeven. Nee, hij wílde géén tweede kindje. En nu ze toch zwanger is wil hij - heel terecht - bij haar weg, maar dat wil TO niet. Neenee. En nu pas wordt ze wakker en beseft ze wat ze gedaan heeft. Ja en nu is het te laat...
Zo lees ik het ook, totaal niet over de gevolgen nagedacht.
Maar goed, hij ook niet, want dan had ie voet bij stuk gehouden. Zelfs uit een soort wanhoop om er dan maar vanaf te zijn is het gewoon oerstom, dat blijkt wel.
Wat een zooitje.....
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:29
quote:cookie84 schreef op 15 oktober 2016 @ 16:24:
[...]
Ik heb nog lang niet alles gelezen en weet ook niet of ik dat wel doe. Mn haren gaan overeind staan van jou!, wat ben jij een verwend persoon!
Je had dit wel van te voren kunnen weten, sterker nog, je wist het vorig jaar al maar toch bleef je doorgaan.
Het komt helemaal niet over dat je dochter het belangrijkste is, want op deze post na lees ik daar weinig over. Met je ge-mama doet alles voor dr dochter.. Als je alles had gedaan om je dochter gelukkig te houden dan had je het niet zover laten komen, dan hadden jij en je man 2jaar geleden flink gepraat en miss nog jullie huwelijk kunnen redden. Nu is alles kapot als je het mij vraagt. Echt hoe dom en debiel kun je zijn
Succes met je leger aan therapeuten, die zullen vast komenVoor het/de kind(eren) ja.
[...]
Ik heb nog lang niet alles gelezen en weet ook niet of ik dat wel doe. Mn haren gaan overeind staan van jou!, wat ben jij een verwend persoon!
Je had dit wel van te voren kunnen weten, sterker nog, je wist het vorig jaar al maar toch bleef je doorgaan.
Het komt helemaal niet over dat je dochter het belangrijkste is, want op deze post na lees ik daar weinig over. Met je ge-mama doet alles voor dr dochter.. Als je alles had gedaan om je dochter gelukkig te houden dan had je het niet zover laten komen, dan hadden jij en je man 2jaar geleden flink gepraat en miss nog jullie huwelijk kunnen redden. Nu is alles kapot als je het mij vraagt. Echt hoe dom en debiel kun je zijn
Succes met je leger aan therapeuten, die zullen vast komenVoor het/de kind(eren) ja.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:30
IK heb wel alle reacties gelezen, maar niet geloept.
Dit verhaal kent hoe dan ook alleen maar grote verliezers.
Een huwelijk of relatie red je niet door een kind te nemen, maar ook niet door een abortus.
Er is al een kindje, die heeft een papa en mama nodig, die liggen nu overhoop met elkaar.
Terwijl iedereen weet dat het MM traject heel erg zwaar is, de man in dit verhaal lijkt me overspannen of zo.
Terwijl TO nu denkt verhip nu wil hij het kind niet, maar wat ze ook beslist er komt mijn inziens gelazer van, hij gaat haar verwijten dat er nog een kind komt, dus gaat hij weg!
Of zij gaat hem verwijten dat er geen kind meer kwam, dus gaat zij weg!
Dan lijkt het mij (heel erg persoonlijk) dat er beter geen kind meer komt, omdat ik denk dat als het kind (nu nog ongeboren kind) dan groter is het op de een of andere manier te horen krijgt en er dan een schuldgevoel of iets van krijgt.
Heus ik snap alle emoties (zoals de van Lux) heel erg goed. Maar dit ongeboren kind wordt bij voorbaat al met schuld opgezadeld terwijl het kind er niets aan kan doen!!
Wat TO zelf hoopt, de miskraam... Tja dat zou de enige kans zijn dat deze relatie nog enigszins te redden zal zijn , met de nodige therapie!! En 1000% inzet van man en vrouw.
Dit verhaal kent hoe dan ook alleen maar grote verliezers.
Een huwelijk of relatie red je niet door een kind te nemen, maar ook niet door een abortus.
Er is al een kindje, die heeft een papa en mama nodig, die liggen nu overhoop met elkaar.
Terwijl iedereen weet dat het MM traject heel erg zwaar is, de man in dit verhaal lijkt me overspannen of zo.
Terwijl TO nu denkt verhip nu wil hij het kind niet, maar wat ze ook beslist er komt mijn inziens gelazer van, hij gaat haar verwijten dat er nog een kind komt, dus gaat hij weg!
Of zij gaat hem verwijten dat er geen kind meer kwam, dus gaat zij weg!
Dan lijkt het mij (heel erg persoonlijk) dat er beter geen kind meer komt, omdat ik denk dat als het kind (nu nog ongeboren kind) dan groter is het op de een of andere manier te horen krijgt en er dan een schuldgevoel of iets van krijgt.
Heus ik snap alle emoties (zoals de van Lux) heel erg goed. Maar dit ongeboren kind wordt bij voorbaat al met schuld opgezadeld terwijl het kind er niets aan kan doen!!
Wat TO zelf hoopt, de miskraam... Tja dat zou de enige kans zijn dat deze relatie nog enigszins te redden zal zijn , met de nodige therapie!! En 1000% inzet van man en vrouw.
