Psyche
alle pijlers
Abortus na ICSI?
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:49
Mijn man en ik hebben jarenlang besproken of we wel of niet een tweede kind willen hebben. Hij wil het niet, ik wil het wel. Na vele gesprekken, verdriet, een gesprek met een hulpverlener, proberen erbij neer te leggen dat er geen tweede kind komt, hebben we een ICSI poging ondergaan. Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen en man geen keihard 'nee' zei. Wij kunnen trouwens enkel kinderen via ICSI krijgen, andere opties zijn er niet. En nu ben ik zwanger en heeft mijn man gezegd uit elkaar te willen gaan.
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
Lekker laten waaien.....
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:31
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:32
quote:RegalPrinces schreef op 15 oktober 2016 @ 16:23:
[...]
Ik lees iemand die willens en wetens 3 jaar lang heeft gedramd, gezeurd, gezeikt en gezanikt voor een tweede kindje. En ik zie dan een kleuter voor me, stampvoetend van woede: "IK WIL EEN TWEEDE KINDJE!!", bij een man die duidelijk "nee" had aangegeven. Nee, hij wílde géén tweede kindje. En nu ze toch zwanger is wil hij - heel terecht - bij haar weg, maar dat wil TO niet. Neenee. En nu pas wordt ze wakker en beseft ze wat ze gedaan heeft. Ja en nu is het te laat...Ik zie TO voor me als een drammende kleuter in de supermarkt die boos is dat hij geen snoep mag
[...]
Ik lees iemand die willens en wetens 3 jaar lang heeft gedramd, gezeurd, gezeikt en gezanikt voor een tweede kindje. En ik zie dan een kleuter voor me, stampvoetend van woede: "IK WIL EEN TWEEDE KINDJE!!", bij een man die duidelijk "nee" had aangegeven. Nee, hij wílde géén tweede kindje. En nu ze toch zwanger is wil hij - heel terecht - bij haar weg, maar dat wil TO niet. Neenee. En nu pas wordt ze wakker en beseft ze wat ze gedaan heeft. Ja en nu is het te laat...Ik zie TO voor me als een drammende kleuter in de supermarkt die boos is dat hij geen snoep mag
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:32
quote:Grobbekuiken schreef op 15 oktober 2016 @ 16:28:
[...]
Wat een zooitje.....
Nou zeg dat. Je hebt fuck ups en je hebt fuck ups. En dan ook nog begrip verwachten...
Ik heb heel veel begrip voor heel veel verschillende soorten leed, maar als je elke stap op weg naar je eigen leed zo ontzettend bewust hebt genomen en er vervolgens ook nog eens geen verantwoordelijkheid voor wil nemen en zo'n ongelooflijk waanbeeld hebt van wat het probleem is in je relatie (nee, dat is niet het kind in je buik, dat ben je ZELF, TO)... Dan is mijn potje begrip wel een beetje leeg hoor.
[...]
Wat een zooitje.....
Nou zeg dat. Je hebt fuck ups en je hebt fuck ups. En dan ook nog begrip verwachten...
Ik heb heel veel begrip voor heel veel verschillende soorten leed, maar als je elke stap op weg naar je eigen leed zo ontzettend bewust hebt genomen en er vervolgens ook nog eens geen verantwoordelijkheid voor wil nemen en zo'n ongelooflijk waanbeeld hebt van wat het probleem is in je relatie (nee, dat is niet het kind in je buik, dat ben je ZELF, TO)... Dan is mijn potje begrip wel een beetje leeg hoor.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:41
Wat grappig dat als het IVF is een abortus absoluut not-done is terwijl als TO's man haar bewust natuurlijk bezwangerd had het wel oke zou zijn. Dat vind ik dan weer een beetje krom.
Prioriteit ligt naar mijn mening bij het al geboren kind. De vraag is alleen of de relatie uberhaupt nog te redden is na dit alles. Abortus of geen abortus.
Prioriteit ligt naar mijn mening bij het al geboren kind. De vraag is alleen of de relatie uberhaupt nog te redden is na dit alles. Abortus of geen abortus.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:45
quote:1960to4 schreef op 15 oktober 2016 @ 16:30:
IK heb wel alle reacties gelezen, maar niet geloept.
Dit verhaal kent hoe dan ook alleen maar grote verliezers.
Een huwelijk of relatie red je niet door een kind te nemen, maar ook niet door een abortus.
Er is al een kindje, die heeft een papa en mama nodig, die liggen nu overhoop met elkaar.
Terwijl iedereen weet dat het MM traject heel erg zwaar is, de man in dit verhaal lijkt me overspannen of zo.
Terwijl TO nu denkt verhip nu wil hij het kind niet, maar wat ze ook beslist er komt mijn inziens gelazer van, hij gaat haar verwijten dat er nog een kind komt, dus gaat hij weg!
Of zij gaat hem verwijten dat er geen kind meer kwam, dus gaat zij weg!
Dan lijkt het mij (heel erg persoonlijk) dat er beter geen kind meer komt, omdat ik denk dat als het kind (nu nog ongeboren kind) dan groter is het op de een of andere manier te horen krijgt en er dan een schuldgevoel of iets van krijgt.
Heus ik snap alle emoties (zoals de van Lux) heel erg goed. Maar dit ongeboren kind wordt bij voorbaat al met schuld opgezadeld terwijl het kind er niets aan kan doen!!
Wat TO zelf hoopt, de miskraam... Tja dat zou de enige kans zijn dat deze relatie nog enigszins te redden zal zijn , met de nodige therapie!! En 1000% inzet van man en vrouw.
Mja zo kun je ook denken, maar dat vind ik altijd moeilijk, of zo'n kind daar echt onder zal lijden. Wellicht met therapie vinden ze vrede met de situatie, en tegen de tijd dat het kind oud genoeg is om te begrijpen wat er gebeurd is omtrent zijn geboorte speelt dat wellicht allemaal allang niet meer. Ik was in eerste instantie ook ongewenst door mijn vader, maar toen ik er was was het Lux voor en Lux na en heb ik de beste vader ter wereld gehad.
Hoe dan ook, mijn emotie zit niet echt bij het al dan niet ondergaan van de abortus an sich, maar bij het hele stuk ervoor. Dat een kind waarvoor je samen zo gevochten hebt een soort wegwerpkind wordt.
IK heb wel alle reacties gelezen, maar niet geloept.
Dit verhaal kent hoe dan ook alleen maar grote verliezers.
Een huwelijk of relatie red je niet door een kind te nemen, maar ook niet door een abortus.
Er is al een kindje, die heeft een papa en mama nodig, die liggen nu overhoop met elkaar.
Terwijl iedereen weet dat het MM traject heel erg zwaar is, de man in dit verhaal lijkt me overspannen of zo.
Terwijl TO nu denkt verhip nu wil hij het kind niet, maar wat ze ook beslist er komt mijn inziens gelazer van, hij gaat haar verwijten dat er nog een kind komt, dus gaat hij weg!
Of zij gaat hem verwijten dat er geen kind meer kwam, dus gaat zij weg!
Dan lijkt het mij (heel erg persoonlijk) dat er beter geen kind meer komt, omdat ik denk dat als het kind (nu nog ongeboren kind) dan groter is het op de een of andere manier te horen krijgt en er dan een schuldgevoel of iets van krijgt.
Heus ik snap alle emoties (zoals de van Lux) heel erg goed. Maar dit ongeboren kind wordt bij voorbaat al met schuld opgezadeld terwijl het kind er niets aan kan doen!!
Wat TO zelf hoopt, de miskraam... Tja dat zou de enige kans zijn dat deze relatie nog enigszins te redden zal zijn , met de nodige therapie!! En 1000% inzet van man en vrouw.
Mja zo kun je ook denken, maar dat vind ik altijd moeilijk, of zo'n kind daar echt onder zal lijden. Wellicht met therapie vinden ze vrede met de situatie, en tegen de tijd dat het kind oud genoeg is om te begrijpen wat er gebeurd is omtrent zijn geboorte speelt dat wellicht allemaal allang niet meer. Ik was in eerste instantie ook ongewenst door mijn vader, maar toen ik er was was het Lux voor en Lux na en heb ik de beste vader ter wereld gehad.
Hoe dan ook, mijn emotie zit niet echt bij het al dan niet ondergaan van de abortus an sich, maar bij het hele stuk ervoor. Dat een kind waarvoor je samen zo gevochten hebt een soort wegwerpkind wordt.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:48
Ik ben niet tegen abortus maar in dit geval raad ik je aan het kind te houden. Je wilde heel erg graag een tweede kind. Je twijfelt nu om dit kind te laten aborteren omdat je anders je man kwijt raakt. Wees even realistisch...je gaat je man hoe dan ook kwijtraken. Je eerste kind gaat hoe dan ook opgroeien in gebroken gezin. Jouw man is namelijk nu bewust van wat er gaande was. En hij is het zat. Of dat nu terecht is of niet, hij is het zat.
Je kan twee dingen doen. Een zeer gewenste zwangerschap (immers je kon je geen leven voorstellen zonder tweede kind) afbreken omdat de vader geen tweede keer vader wil worden (guess what...hij is het al imo sinds hij zaad heeft laten gebruiken) en je relatie zien aftakelen, of je houdt dit kind..knokt voor beide kinderen en komt er bovenop. JIJ wilde dit tweede kind. JIJ kreeg het. Zorg er dan ook voor.
Je kan twee dingen doen. Een zeer gewenste zwangerschap (immers je kon je geen leven voorstellen zonder tweede kind) afbreken omdat de vader geen tweede keer vader wil worden (guess what...hij is het al imo sinds hij zaad heeft laten gebruiken) en je relatie zien aftakelen, of je houdt dit kind..knokt voor beide kinderen en komt er bovenop. JIJ wilde dit tweede kind. JIJ kreeg het. Zorg er dan ook voor.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:49
quote:PowerCube schreef op 15 oktober 2016 @ 16:14:
[...]
TO heeft van verschillende kanten goed advies gekregen. Bijvoorbeeld om geen overhaaste beslissingen te nemen en om psychische hulp te zoeken. Inleven is wel heel erg veel gevraagd vind ik. Voor de meeste mensen (inclusief mijzelf) staat dit te ver van ze af om zich erin te kunnen inleven.Eens.
[...]
TO heeft van verschillende kanten goed advies gekregen. Bijvoorbeeld om geen overhaaste beslissingen te nemen en om psychische hulp te zoeken. Inleven is wel heel erg veel gevraagd vind ik. Voor de meeste mensen (inclusief mijzelf) staat dit te ver van ze af om zich erin te kunnen inleven.Eens.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:51
quote:lux. schreef op 15 oktober 2016 @ 16:45:
[...]
Mja zo kun je ook denken, maar dat vind ik altijd moeilijk, of zo'n kind daar echt onder zal lijden. Wellicht met therapie vinden ze vrede met de situatie, en tegen de tijd dat het kind oud genoeg is om te begrijpen wat er gebeurt is omtrent zijn geboorte speelt dat wellicht allemaal allang niet meer.
Hoe dan ook, mijn emotie zit niet echt bij het al dan niet ondergaan van de abortus an sich, maar bij het hele stuk ervoor. Dat een kind waarvoor je samen zo gevochten hebt een soort wegwerpkind wordt.
Maar kijk eens naar hoe groot de impact van een scheiding bij kinderen is! Die hebben daar vaak na jaren nog erg veel last van.
Hoe groot is de kans dat het kind daar geen last van gaat krijgen? er loopt nog een kind dat wel een scheiding gaat meemaken, dan is de kans groot dat de gesprekken ook over de oorzaak van de scheiding gaat.. en dan staat dat (nu ongeboren) kind daar.
[...]
Mja zo kun je ook denken, maar dat vind ik altijd moeilijk, of zo'n kind daar echt onder zal lijden. Wellicht met therapie vinden ze vrede met de situatie, en tegen de tijd dat het kind oud genoeg is om te begrijpen wat er gebeurt is omtrent zijn geboorte speelt dat wellicht allemaal allang niet meer.
Hoe dan ook, mijn emotie zit niet echt bij het al dan niet ondergaan van de abortus an sich, maar bij het hele stuk ervoor. Dat een kind waarvoor je samen zo gevochten hebt een soort wegwerpkind wordt.
Maar kijk eens naar hoe groot de impact van een scheiding bij kinderen is! Die hebben daar vaak na jaren nog erg veel last van.
Hoe groot is de kans dat het kind daar geen last van gaat krijgen? er loopt nog een kind dat wel een scheiding gaat meemaken, dan is de kans groot dat de gesprekken ook over de oorzaak van de scheiding gaat.. en dan staat dat (nu ongeboren) kind daar.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:53
quote:Anouscha schreef op 15 oktober 2016 @ 12:29:
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.
Ik lees nergens dat TO's man aandringt op de abortus. Dat wil ze zelf in de hoop dat ze haar huwelijk nog kan redden.
En natuurlijk is iedereens kinderwens net zo groot. Maar een IVF traject is wel de laatste strohalm, waar al een verdrietige, emotionele periode aan vooraf gaat. En waar je uiteindelijk veel voor moet doen en enorm veel geld kost. De druk is énorm. Ik denk dat TO de enige is die op deze manier (medische zaken uitgesloten) abortus overweegt. Geloof me als ik zeg: dit overweegt niemand na zo'n intens traject als IVF!
[...]
Ga je lekker? Denk je dat dit helpt?
Ik zie qua kinderwens geen verschil tussen bewust via de natuurlijke weg of met hulp, ik ga ervan uit dat op beide manieren er een grote wens is.
Natuurlijk wil TO geen abortus. Ze overweegt dit echter omdat haar partner hierop aandringt.
Ik lees nergens dat TO's man aandringt op de abortus. Dat wil ze zelf in de hoop dat ze haar huwelijk nog kan redden.
En natuurlijk is iedereens kinderwens net zo groot. Maar een IVF traject is wel de laatste strohalm, waar al een verdrietige, emotionele periode aan vooraf gaat. En waar je uiteindelijk veel voor moet doen en enorm veel geld kost. De druk is énorm. Ik denk dat TO de enige is die op deze manier (medische zaken uitgesloten) abortus overweegt. Geloof me als ik zeg: dit overweegt niemand na zo'n intens traject als IVF!
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:54
quote:matroesjka_ schreef op 15 oktober 2016 @ 16:41:
Wat grappig dat als het IVF is een abortus absoluut not-done is terwijl als TO's man haar bewust natuurlijk bezwangerd had het wel oke zou zijn. Dat vind ik dan weer een beetje krom.
Prioriteit ligt naar mijn mening bij het al geboren kind. De vraag is alleen of de relatie uberhaupt nog te redden is na dit alles. Abortus of geen abortus.
Dat zou ik net zo erg vinden. Slappe zak net als nu. Echter bij een ivf of icsi traject ben je jaren bezig. Ik kan me met de beste wil van de wereld niet indenken dat je dat je dan toch instemt met alles.
Overigens deel ik je mening; relatie is al kapot. 3 jaar lang niet naar elkaar luisteren is erg lang.
Wat grappig dat als het IVF is een abortus absoluut not-done is terwijl als TO's man haar bewust natuurlijk bezwangerd had het wel oke zou zijn. Dat vind ik dan weer een beetje krom.
Prioriteit ligt naar mijn mening bij het al geboren kind. De vraag is alleen of de relatie uberhaupt nog te redden is na dit alles. Abortus of geen abortus.
Dat zou ik net zo erg vinden. Slappe zak net als nu. Echter bij een ivf of icsi traject ben je jaren bezig. Ik kan me met de beste wil van de wereld niet indenken dat je dat je dan toch instemt met alles.
Overigens deel ik je mening; relatie is al kapot. 3 jaar lang niet naar elkaar luisteren is erg lang.
zaterdag 15 oktober 2016 om 16:54
quote:1960to4 schreef op 15 oktober 2016 @ 16:51:
[...]
Maar kijk eens naar hoe groot de impact van een scheiding bij kinderen is! Die hebben daar vaak na jaren nog erg veel last van.
Hoe groot is de kans dat het kind daar geen last van gaat krijgen? er loopt nog een kind dat wel een scheiding gaat meemaken, dan is de kans groot dat de gesprekken ook over de oorzaak van de scheiding gaat.. en dan staat dat (nu ongeboren) kind daar.
Ik had nog een edit toegevoegd:
Ik was in eerste instantie ook ongewenst door mijn vader, maar toen ik er was was het Lux voor en Lux na en heb ik de beste vader ter wereld gehad.
En hoewel ik de scheiding van mijn ouders (die daar niet mee te maken had, denk ik tenminste) heel moeilijk heb gevonden ben ik nog steeds erg blij dat ik er wel ben.
Het kind heeft geen schuld, en het kind is ook nergens de oorzaak van. Dat moeten vader en moeder zich wel goed beseffen, dat ben ik met je eens.
[...]
Maar kijk eens naar hoe groot de impact van een scheiding bij kinderen is! Die hebben daar vaak na jaren nog erg veel last van.
Hoe groot is de kans dat het kind daar geen last van gaat krijgen? er loopt nog een kind dat wel een scheiding gaat meemaken, dan is de kans groot dat de gesprekken ook over de oorzaak van de scheiding gaat.. en dan staat dat (nu ongeboren) kind daar.
Ik had nog een edit toegevoegd:
Ik was in eerste instantie ook ongewenst door mijn vader, maar toen ik er was was het Lux voor en Lux na en heb ik de beste vader ter wereld gehad.
En hoewel ik de scheiding van mijn ouders (die daar niet mee te maken had, denk ik tenminste) heel moeilijk heb gevonden ben ik nog steeds erg blij dat ik er wel ben.
Het kind heeft geen schuld, en het kind is ook nergens de oorzaak van. Dat moeten vader en moeder zich wel goed beseffen, dat ben ik met je eens.
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:01
quote:matroesjka_ schreef op 15 oktober 2016 @ 16:41:
Wat grappig dat als het IVF is een abortus absoluut not-done is terwijl als TO's man haar bewust natuurlijk bezwangerd had het wel oke zou zijn. Dat vind ik dan weer een beetje krom.
Prioriteit ligt naar mijn mening bij het al geboren kind. De vraag is alleen of de relatie uberhaupt nog te redden is na dit alles. Abortus of geen abortus.
Het gaat niet zozeer over of het 'done' is of niet. Het gaat erom dat mensen die zelf een IVF-traject hebben doorlopen, en velen met ons, zich gewoon niet kunnen voorstellen hoe je überhaupt maar kunt overwegen om een kindje weg te gooien waar je zoveel moeite voor hebt gedaan. Tenzij het kindje echt een mensonterend bestaan tegemoet gaat.
Het is onbegrijpelijk als je zelf onvruchtbaar bent (geweest) als stel dat iemand na al dat verdriet, al die wanhoop, de druk die het op je relatie, je gemoedstoestand, op ALLES legt, om na alles wat je hebt doorstaan terwijl je nooit weet of je ook bij het groepje zult horen waar het lukt, overweegt het weg te laten halen. Of daar zelf bij te zijn, zelf zaad in te leveren, en vervolgens je gezin te verlaten.
Misschien zou het voor het kind wel beter zijn uiteindelijk. Maar een normaal mens maakt keuzes bewust en met oog voor de mogelijke gevolgen en laat niet als een totale kip zonder kop embryo's in en uit haar baarmoeder stoppen/halen. Dat is nogal respectloos naar het leven toe. En ik denk normaal best heel makkelijk over abortus. Maar nu denk ik: en als het weer goedkomt gaat er zeker weer een cryo in? Zo ga je niet met leven om.
Dit lijkt wel een stoornis joh.
Wat grappig dat als het IVF is een abortus absoluut not-done is terwijl als TO's man haar bewust natuurlijk bezwangerd had het wel oke zou zijn. Dat vind ik dan weer een beetje krom.
Prioriteit ligt naar mijn mening bij het al geboren kind. De vraag is alleen of de relatie uberhaupt nog te redden is na dit alles. Abortus of geen abortus.
Het gaat niet zozeer over of het 'done' is of niet. Het gaat erom dat mensen die zelf een IVF-traject hebben doorlopen, en velen met ons, zich gewoon niet kunnen voorstellen hoe je überhaupt maar kunt overwegen om een kindje weg te gooien waar je zoveel moeite voor hebt gedaan. Tenzij het kindje echt een mensonterend bestaan tegemoet gaat.
Het is onbegrijpelijk als je zelf onvruchtbaar bent (geweest) als stel dat iemand na al dat verdriet, al die wanhoop, de druk die het op je relatie, je gemoedstoestand, op ALLES legt, om na alles wat je hebt doorstaan terwijl je nooit weet of je ook bij het groepje zult horen waar het lukt, overweegt het weg te laten halen. Of daar zelf bij te zijn, zelf zaad in te leveren, en vervolgens je gezin te verlaten.
Misschien zou het voor het kind wel beter zijn uiteindelijk. Maar een normaal mens maakt keuzes bewust en met oog voor de mogelijke gevolgen en laat niet als een totale kip zonder kop embryo's in en uit haar baarmoeder stoppen/halen. Dat is nogal respectloos naar het leven toe. En ik denk normaal best heel makkelijk over abortus. Maar nu denk ik: en als het weer goedkomt gaat er zeker weer een cryo in? Zo ga je niet met leven om.
Dit lijkt wel een stoornis joh.
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:13
quote:lux. schreef op 15 oktober 2016 @ 17:01:
[...]
Het gaat niet zozeer over of het 'done' is of niet. Het gaat erom dat mensen die zelf een IVF-traject hebben doorlopen, en velen met ons, zich gewoon niet kunnen voorstellen hoe je überhaupt maar kunt overwegen om een kindje weg te gooien waar je zoveel moeite voor hebt gedaan. Tenzij het kindje echt een mensonterend bestaan tegemoet gaat.
Het is onbegrijpelijk als je zelf onvruchtbaar bent (geweest) als stel dat iemand na al dat verdriet, al die wanhoop, de druk die het op je relatie, je gemoedstoestand, op ALLES legt, om na alles wat je hebt doorstaan terwijl je nooit weet of je ook bij het groepje zult horen waar het lukt, overweegt het weg te laten halen. Of daar zelf bij te zijn, zelf zaad in te leveren, en vervolgens je gezin te verlaten.
Misschien zou het voor het kind wel beter zijn uiteindelijk. Maar een normaal mens maakt keuzes bewust en met oog voor de mogelijke gevolgen en laat niet als een totale kip zonder kop embryo's in en uit haar baarmoeder stoppen/halen. Dat is nogal respectloos naar het leven toe. En ik denk normaal best heel makkelijk over abortus. Maar nu denk ik: en als het weer goedkomt gaat er zeker weer een cryo in? Zo ga je niet met leven om.
Dit lijkt wel een stoornis joh.
Eens (en dan heb ik dat traject niet eens gehad).
En voor jou, Kaboutertje van me, nog een extra , ben heel blij voor jullie!
[...]
Het gaat niet zozeer over of het 'done' is of niet. Het gaat erom dat mensen die zelf een IVF-traject hebben doorlopen, en velen met ons, zich gewoon niet kunnen voorstellen hoe je überhaupt maar kunt overwegen om een kindje weg te gooien waar je zoveel moeite voor hebt gedaan. Tenzij het kindje echt een mensonterend bestaan tegemoet gaat.
Het is onbegrijpelijk als je zelf onvruchtbaar bent (geweest) als stel dat iemand na al dat verdriet, al die wanhoop, de druk die het op je relatie, je gemoedstoestand, op ALLES legt, om na alles wat je hebt doorstaan terwijl je nooit weet of je ook bij het groepje zult horen waar het lukt, overweegt het weg te laten halen. Of daar zelf bij te zijn, zelf zaad in te leveren, en vervolgens je gezin te verlaten.
Misschien zou het voor het kind wel beter zijn uiteindelijk. Maar een normaal mens maakt keuzes bewust en met oog voor de mogelijke gevolgen en laat niet als een totale kip zonder kop embryo's in en uit haar baarmoeder stoppen/halen. Dat is nogal respectloos naar het leven toe. En ik denk normaal best heel makkelijk over abortus. Maar nu denk ik: en als het weer goedkomt gaat er zeker weer een cryo in? Zo ga je niet met leven om.
Dit lijkt wel een stoornis joh.
Eens (en dan heb ik dat traject niet eens gehad).
En voor jou, Kaboutertje van me, nog een extra , ben heel blij voor jullie!
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:15
quote:lux. schreef op 15 oktober 2016 @ 17:01:
[...]
Het gaat niet zozeer over of het 'done' is of niet. Het gaat erom dat mensen die zelf een IVF-traject hebben doorlopen, en velen met ons, zich gewoon niet kunnen voorstellen hoe je überhaupt maar kunt overwegen om een kindje weg te gooien waar je zoveel moeite voor hebt gedaan. Tenzij het kindje echt een mensonterend bestaan tegemoet gaat.
Het is onbegrijpelijk als je zelf onvruchtbaar bent (geweest) als stel dat iemand na al dat verdriet, al die wanhoop, de druk die het op je relatie, je gemoedstoestand, op ALLES legt, om na alles wat je hebt doorstaan terwijl je nooit weet of je ook bij het groepje zult horen waar het lukt, overweegt het weg te laten halen. Of daar zelf bij te zijn, zelf zaad in te leveren, en vervolgens je gezin te verlaten.
Misschien zou het voor het kind wel beter zijn uiteindelijk. Maar een normaal mens maakt keuzes bewust en met oog voor de mogelijke gevolgen en laat niet als een totale kip zonder kop embryo's in en uit haar baarmoeder stoppen/halen. Dat is nogal respectloos naar het leven toe. En ik denk normaal best heel makkelijk over abortus. Maar nu denk ik: en als het weer goedkomt gaat er zeker weer een cryo in? Zo ga je niet met leven om.
Dit lijkt wel een stoornis joh.Dat snap ik dat het voor jou een gevoelig punt is. Omdat je er zelf doorheen bent gegaan. Feit is dat het geen bal uitmaakt. Wat TO ook gedaan heeft of gaat doen verandert niks aan jouw positie. Jij wordt er niet sneller of minder snel zwanger van. Hopelijk zit jij volgend jaar met een prachtig en gezond kindje op je arm en ben je TO al lang vergeten. Jouw IVF is niet relevant voor TO. En de kinderen interesseert het al helemaal niks of het nou natuurlijk of via IVF gaat. Laten we TO's toch al slechte beoordelingsvermogen nou niet nog verder gaan vertroebelen hiermee.
[...]
Het gaat niet zozeer over of het 'done' is of niet. Het gaat erom dat mensen die zelf een IVF-traject hebben doorlopen, en velen met ons, zich gewoon niet kunnen voorstellen hoe je überhaupt maar kunt overwegen om een kindje weg te gooien waar je zoveel moeite voor hebt gedaan. Tenzij het kindje echt een mensonterend bestaan tegemoet gaat.
Het is onbegrijpelijk als je zelf onvruchtbaar bent (geweest) als stel dat iemand na al dat verdriet, al die wanhoop, de druk die het op je relatie, je gemoedstoestand, op ALLES legt, om na alles wat je hebt doorstaan terwijl je nooit weet of je ook bij het groepje zult horen waar het lukt, overweegt het weg te laten halen. Of daar zelf bij te zijn, zelf zaad in te leveren, en vervolgens je gezin te verlaten.
Misschien zou het voor het kind wel beter zijn uiteindelijk. Maar een normaal mens maakt keuzes bewust en met oog voor de mogelijke gevolgen en laat niet als een totale kip zonder kop embryo's in en uit haar baarmoeder stoppen/halen. Dat is nogal respectloos naar het leven toe. En ik denk normaal best heel makkelijk over abortus. Maar nu denk ik: en als het weer goedkomt gaat er zeker weer een cryo in? Zo ga je niet met leven om.
Dit lijkt wel een stoornis joh.Dat snap ik dat het voor jou een gevoelig punt is. Omdat je er zelf doorheen bent gegaan. Feit is dat het geen bal uitmaakt. Wat TO ook gedaan heeft of gaat doen verandert niks aan jouw positie. Jij wordt er niet sneller of minder snel zwanger van. Hopelijk zit jij volgend jaar met een prachtig en gezond kindje op je arm en ben je TO al lang vergeten. Jouw IVF is niet relevant voor TO. En de kinderen interesseert het al helemaal niks of het nou natuurlijk of via IVF gaat. Laten we TO's toch al slechte beoordelingsvermogen nou niet nog verder gaan vertroebelen hiermee.
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:23
quote:matroesjka_ schreef op 15 oktober 2016 @ 17:15:
[...]
Dat snap ik dat het voor jou een gevoelig punt is. Omdat je er zelf doorheen bent gegaan. Feit is dat het geen bal uitmaakt. Wat TO ook gedaan heeft of gaat doen verandert niks aan jouw positie. Jij wordt er niet sneller of minder snel zwanger van. Hopelijk zit jij volgend jaar met een prachtig en gezond kindje op je arm en ben je TO al lang vergeten. Jouw IVF is niet relevant voor TO. En de kinderen interesseert het al helemaal niks of het nou natuurlijk of via IVF gaat. Laten we TO's toch al slechte beoordelingsvermogen nou niet nog verder gaan vertroebelen hiermee.Het gaat ook helemaal niet om mijn zwangerschap of mijn traject Het gaat om dat van hen. Hoe het kan dat je dat traject op zo'n manier doorloopt, hoe het kan dat een kind onstaat op zo'n ontzettend ingrijpende manier in een relatie die op knappen staat. Het gaat erom dat ik niet begrijp hoe je zo met leven om kunt gaan. van allebei. Juist als je er zo lang over na hebt kunnen denken voor het ontstond, als je er zo bewust voor hebt gekozen. Want geloof me, geen keuze voor een kind zo ongelooflijk bewust als de keuze voor een kind dat via IVF komt.
[...]
Dat snap ik dat het voor jou een gevoelig punt is. Omdat je er zelf doorheen bent gegaan. Feit is dat het geen bal uitmaakt. Wat TO ook gedaan heeft of gaat doen verandert niks aan jouw positie. Jij wordt er niet sneller of minder snel zwanger van. Hopelijk zit jij volgend jaar met een prachtig en gezond kindje op je arm en ben je TO al lang vergeten. Jouw IVF is niet relevant voor TO. En de kinderen interesseert het al helemaal niks of het nou natuurlijk of via IVF gaat. Laten we TO's toch al slechte beoordelingsvermogen nou niet nog verder gaan vertroebelen hiermee.Het gaat ook helemaal niet om mijn zwangerschap of mijn traject Het gaat om dat van hen. Hoe het kan dat je dat traject op zo'n manier doorloopt, hoe het kan dat een kind onstaat op zo'n ontzettend ingrijpende manier in een relatie die op knappen staat. Het gaat erom dat ik niet begrijp hoe je zo met leven om kunt gaan. van allebei. Juist als je er zo lang over na hebt kunnen denken voor het ontstond, als je er zo bewust voor hebt gekozen. Want geloof me, geen keuze voor een kind zo ongelooflijk bewust als de keuze voor een kind dat via IVF komt.
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:25
TO, waarom denk je dat abortus je relatie zou redden? Je schrijft dat je man heeft gezegd uit elkaar te willen gaan maar de reden waarom staat er niet bij. Ik neem even aan dat je het hoorde vlak voor je het topic opende en de overweging abortus een paniekreactie is. Hoe denk je er nu over? Hoe voel je je nu? Heb je je man nog gesproken?
Ik vind je man overigens niet goed in z'n paasei dat hij heeft meegeholpen met het ICSI-traject als hij het helemaal niet wilde. Je zult ongetwijfeld kunnen drammen als de beste, dat vind ik trouwens van heel veel mensen met een gigantische kinderwens, maar dat hele traject ingaan om 'van het gedram af te zijn' is ronduit idioot.
Ik vind je man overigens niet goed in z'n paasei dat hij heeft meegeholpen met het ICSI-traject als hij het helemaal niet wilde. Je zult ongetwijfeld kunnen drammen als de beste, dat vind ik trouwens van heel veel mensen met een gigantische kinderwens, maar dat hele traject ingaan om 'van het gedram af te zijn' is ronduit idioot.
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:26
Mensen wat een situatie.. Het doet er niet toe wat ik of iemand anders hier op het forum vind van dit verhaal. Het is zoals het is en dat heeft niemand zo gewild maar jullie moeten er nu over beslissen dus alleen jullie mening telt. Ik denk dat jullie het beste heel snel een therapeut kunnen zoeken of misschien met de (medisch)psycholoog in het ziekenhuis gaan praten. Je man neemt niet zomaar zo een besluit natuurlijk, het lijkt me belangrijk er achter te komen of hij eigenlijk nog een toekomst ziet met jou. Het lijkt me goed met een buitenstaander de mogelijke scenario's te bespreken om een realistisch beeld te krijgen. Want tenzij je man bijdraait (waar ik niet vanuit zou gaan) zal dit gewoon ellende opleveren voor alle betrokkenen.
Sterke met deze beslissing.
Sterke met deze beslissing.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:27
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:27
quote:lux. schreef op 15 oktober 2016 @ 17:23:
[...]
Het gaat ook helemaal niet om mijn zwangerschap of mijn traject Het gaat om dat van hen. Hoe het kan dat je dat traject op zo'n manier doorloopt, hoe het kan dat een kind onstaat op zo'n ontzettend ingrijpende manier in een relatie die op knappen staat. Het gaat erom dat ik niet begrijp hoe je zo met leven om kunt gaan. van allebei. Juist als je er zo lang over na hebt kunnen denken voor het ontstond, als je er zo bewust voor hebt gekozen. Want geloof me, geen keuze voor een kind zo ongelooflijk bewust als de keuze voor een kind dat via IVF komt.
Maar objectief gezien verschilt het leven via IVF of natuurlijke conceptie toch helemaal niet?
Ik snap je gevoelens er bij maar los daar van is er toch weinig verschil tussen abortus na IVF en na natuurlijke conceptie als het gaat om het beëindigen van de groei van een embryo? Dat het absurd is dat je zo veel moeite doet en dan 'nou toch maar niet, doei' dat is een feit. En dat het gewoon weg pissen van gemeenschapsgeld is ook.
[...]
Het gaat ook helemaal niet om mijn zwangerschap of mijn traject Het gaat om dat van hen. Hoe het kan dat je dat traject op zo'n manier doorloopt, hoe het kan dat een kind onstaat op zo'n ontzettend ingrijpende manier in een relatie die op knappen staat. Het gaat erom dat ik niet begrijp hoe je zo met leven om kunt gaan. van allebei. Juist als je er zo lang over na hebt kunnen denken voor het ontstond, als je er zo bewust voor hebt gekozen. Want geloof me, geen keuze voor een kind zo ongelooflijk bewust als de keuze voor een kind dat via IVF komt.
Maar objectief gezien verschilt het leven via IVF of natuurlijke conceptie toch helemaal niet?
Ik snap je gevoelens er bij maar los daar van is er toch weinig verschil tussen abortus na IVF en na natuurlijke conceptie als het gaat om het beëindigen van de groei van een embryo? Dat het absurd is dat je zo veel moeite doet en dan 'nou toch maar niet, doei' dat is een feit. En dat het gewoon weg pissen van gemeenschapsgeld is ook.
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:29
To je wilde dolgraag een 2e kind en als alles goed gaat krijg je een 2e kind. Je man wilde geen 2e kind maar om wat voor reden dan ook is hij toch door zijn knieen gegaan en het was raak. Had hij het verwacht, niet verwacht, het maakt niet uit. de realiteit dat er nog een kind komt wat hij niet wil heeft hem waarschijnlijk wakker geschud en dan met name denk ik de manier waarop. Komt hij daar te laat mee? Ja.
Misschien is voor hem echt de koek op en wil hij echt scheiden. Daarnaast wil jij nog wel bij iemand zijn die nu duidelijk aangeeft dat hij niet meer bij jou wil zijn?
Voor jou dus de taak om je voor te bereiden op de scheiding met of zonder 2e kind. Dus waar ga je wonen, kan je je financieel onderhouden, kinderopvang, co-ouderschap, etc.
Misschien is voor hem echt de koek op en wil hij echt scheiden. Daarnaast wil jij nog wel bij iemand zijn die nu duidelijk aangeeft dat hij niet meer bij jou wil zijn?
Voor jou dus de taak om je voor te bereiden op de scheiding met of zonder 2e kind. Dus waar ga je wonen, kan je je financieel onderhouden, kinderopvang, co-ouderschap, etc.
zaterdag 15 oktober 2016 om 17:33
quote:strikjemetstippels schreef op 15 oktober 2016 @ 17:27:
[...]
Maar objectief gezien verschilt het leven via IVF of natuurlijke conceptie toch helemaal niet?
Ik snap je gevoelens er bij maar los daar van is er toch weinig verschil tussen abortus na IVF en na natuurlijke conceptie als het gaat om het beëindigen van de groei van een embryo? Dat het absurd is dat je zo veel moeite doet en dan 'nou toch maar niet, doei' dat is een feit. En dat het gewoon weg pissen van gemeenschapsgeld is ook.Nee daar is geen verschil tussen. Behalve dat het gewoon een niveau van lichtzinnig met het leven omspringen is dat echt beyond me is. Daar is wél verschil tussen en dat zag Anouscha niet, maar ik zie dat wel. Omdat bewust en gewenst proberen voor een kindje echt niet te vergelijken is met een IVF-traject. Echt niet.
[...]
Maar objectief gezien verschilt het leven via IVF of natuurlijke conceptie toch helemaal niet?
Ik snap je gevoelens er bij maar los daar van is er toch weinig verschil tussen abortus na IVF en na natuurlijke conceptie als het gaat om het beëindigen van de groei van een embryo? Dat het absurd is dat je zo veel moeite doet en dan 'nou toch maar niet, doei' dat is een feit. En dat het gewoon weg pissen van gemeenschapsgeld is ook.Nee daar is geen verschil tussen. Behalve dat het gewoon een niveau van lichtzinnig met het leven omspringen is dat echt beyond me is. Daar is wél verschil tussen en dat zag Anouscha niet, maar ik zie dat wel. Omdat bewust en gewenst proberen voor een kindje echt niet te vergelijken is met een IVF-traject. Echt niet.
