Psyche
alle pijlers
Afbouwen Paroxetine is dus gewoon echt afkicken!
vrijdag 14 december 2007 om 16:14
Ik ben nu al zo'n 2 maanden bezig om af te komen van de Paroxetine. Heel langzaam en volgens mij op de meest verstandige manier. Ik weet dat dit niet zonder de nodige problemen gaat (meestal) en ik ben nu op een punt gekomen dat het echt niet leuk meer is. Tot nu toe had ik duizelingen, dronken gevoel, stroomstootjes in mijn hoofd, een watterig gevoel in mijn hoofd en soms wat misselijk. Oke, dit hoort erbij en ik ben dan ook dwars door deze verschijnselen heen gegaan en ben gewoon verder gaan minderen. Maar nu komen er andere, en voor mij veel zwaardere verschijnselen naar voren. Ik word gespannen, zweet erg veel, ik word angstiger voor de toekomst, mijn verleden komt nu veel meer op me af..Ook dit kan bij het afkicken horen, maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat mijn lichaam het medicijn toch nodig heeft...Snappen jullie dat ik op een punt sta dat het nu heel eng wordt om verder af te bouwen? Moet ik nu ook dwars door deze ervaringen gaan en maar zien waar het schip strandt? Met het risico op een grote terugval? Ik ben heel positief begonnen met afbouwen, maar het wordt nu wel wat beladener. Ook ben ik heel benieuwd naar reakties van mensen die ook in het topic actief zijn over de placebo effecten van antidepressiva. Zal het echt zo zijn dat de fabrikanten zo met medicijnen knoeien dat je er aan verslaafd raakt? Dat de bijverschijnselen zo ernstig zijn van het afbouwen dat je er wel mee door moet gaan? Zal de angst om te stoppen zo tussen mijn oren zitten, dat het gewoon mijn eigen angst is die nu naar voren komt?
woensdag 26 december 2007 om 11:18
Ha Fleurtje,
Ik ben vijf jaar terug begonnen met paroxetine, omdat ik me flink depressief voelde, en werkelijk over alles piekerde inderdaad. Ik kon dingen gewoon niet los of achter me laten. Voor twee jaar terug ben ik gaan verhogen, omdat de dosering onvoldoende hielp. Ook in verband met dwang gedachten.
En hoe ik me nu geestelijk voel nu ik ben gaan minderen: beroerd. Ik kan echt om alles huilen. Voel me zo verdrietig. Maar ik hoop dat ook dat bij "afkicken" hoort. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je alleen fysieke klachten krijgt van afkicken: je hele serotonine huishouding verandert weer, en je lichaam moet zich daar toch weer aan aanpassen. Voor mij is het goed na vijf jaar eens te weten hoe ik ook alweer zonder dat middel in elkaar steek.
De fysieke klachten zijn overigens nog steeds beroerd. Ik heb inmiddels vijf dagen niets geslikt.
Ik ben vijf jaar terug begonnen met paroxetine, omdat ik me flink depressief voelde, en werkelijk over alles piekerde inderdaad. Ik kon dingen gewoon niet los of achter me laten. Voor twee jaar terug ben ik gaan verhogen, omdat de dosering onvoldoende hielp. Ook in verband met dwang gedachten.
En hoe ik me nu geestelijk voel nu ik ben gaan minderen: beroerd. Ik kan echt om alles huilen. Voel me zo verdrietig. Maar ik hoop dat ook dat bij "afkicken" hoort. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je alleen fysieke klachten krijgt van afkicken: je hele serotonine huishouding verandert weer, en je lichaam moet zich daar toch weer aan aanpassen. Voor mij is het goed na vijf jaar eens te weten hoe ik ook alweer zonder dat middel in elkaar steek.
De fysieke klachten zijn overigens nog steeds beroerd. Ik heb inmiddels vijf dagen niets geslikt.
woensdag 26 december 2007 om 13:58
Nizie, ik hoop voor jou dat als je eenmaal "afgekickt" bent (weet even niet hoe ik het anders moet omschrijven), je je geestelijk ook weer beter voelt en het nu inderdaad "alleen maar" een bijverschijnsel is! Ik denk dat het een kwestie van even doorbijten is, want het is inderdaad belangrijk te weten hoe je je straks zonder medicijnen zult voelen. Hou je taai de komende tijd en ik hoop dat je straks zonder kunt.
Houvanjezelf, ik heb gisteren even het e.e.a. opgezocht en ik las inderdaad dat die dromen kunnen voorkomen. Gek word ik van die dromen! Zelfs als het helemaal niet zo'n enge droom is, dan nog ervaar ik het als heel vervelend. Van andere bijverschijnselen heb ik eigenlijk geen last, maar dat dromen is al erg genoeg, zeker als je 's morgens soms wel een paar uur nodig hebt om "bij te komen".
Ik heb al een paar keer af willen bouwen, maar iedere keer gebeurt er weer iets stressvols waardoor ik het maar weer uitstel. Zo is mijn zus ernstig ziek momenteel en durf ik het gewoon niet aan om juist nu te gaan stoppen, ik maak me bij tijd en wijle al zo druk om haar. Ook over haar droom ik nu juist veel en altijd heb ik dan ruzie met mijn zus in mijn dromen. En dat terwijl ik in real life gewoon goed met haar op kan schieten, ik snap er gewoon niets meer van. Ook ben ik enige tijd geleden in mijn proeftijd ontslagen om iets onbenulligs en dat doet ook niet veel goed. Ik ben dus momenteel druk aan het solliciteren en mijn hoofd staat er helemaal niet naar... Nou ja, een beetje off topic misschien, maar ik moest het even kwijt.
Houvanjezelf, ik heb gisteren even het e.e.a. opgezocht en ik las inderdaad dat die dromen kunnen voorkomen. Gek word ik van die dromen! Zelfs als het helemaal niet zo'n enge droom is, dan nog ervaar ik het als heel vervelend. Van andere bijverschijnselen heb ik eigenlijk geen last, maar dat dromen is al erg genoeg, zeker als je 's morgens soms wel een paar uur nodig hebt om "bij te komen".
Ik heb al een paar keer af willen bouwen, maar iedere keer gebeurt er weer iets stressvols waardoor ik het maar weer uitstel. Zo is mijn zus ernstig ziek momenteel en durf ik het gewoon niet aan om juist nu te gaan stoppen, ik maak me bij tijd en wijle al zo druk om haar. Ook over haar droom ik nu juist veel en altijd heb ik dan ruzie met mijn zus in mijn dromen. En dat terwijl ik in real life gewoon goed met haar op kan schieten, ik snap er gewoon niets meer van. Ook ben ik enige tijd geleden in mijn proeftijd ontslagen om iets onbenulligs en dat doet ook niet veel goed. Ik ben dus momenteel druk aan het solliciteren en mijn hoofd staat er helemaal niet naar... Nou ja, een beetje off topic misschien, maar ik moest het even kwijt.
woensdag 26 december 2007 om 15:04
Fleurtje, misschien moet je jezelf ruimte geven om het gewoon nog een paar maanden door te slikken. Natuurlijk is er altijd wel een reden waarom het niet het juiste moment is om te stoppen, maar als jij het gevoel hebt dat je er nog niet klaar voor bent: accepteer dat en geef jezelf wat meer ruimte.
Alhoewel die dromen wel echt vervelend zijn natuurlijk. Heb je er even vel last van als je bijvoorbeeld een halve slikt per dag?
Alhoewel die dromen wel echt vervelend zijn natuurlijk. Heb je er even vel last van als je bijvoorbeeld een halve slikt per dag?
woensdag 26 december 2007 om 23:00
Ik heb maar heel kort (een week ofzo) een halve pil geslikt en kan dus niet goed beoordelen of ik er toen geen last van had. Omdat ik me zo rot voelde, met de bekende bijverschijnselen, ben ik toen weer overgestapt op 1 pil. Maar voorlopig slik ik maar even door. Binnenkort wil ik eens naar een haptonoom om te kijken of dat me verder op weg helpt. Van de psycholoog ben ik helaas niet veel wijzer geworden.
donderdag 27 december 2007 om 07:32
donderdag 27 december 2007 om 11:09
Ik weet wel dat de ene psycholoog de andere niet is. Het is heel belangrijk om een klik te hebben en vertrouwen in de psycholoog te hebben. Als je dat niet hebt, kun je altijd verder kijken naar een andere psycholoog. Ikzelf heb geen ervaring met haptonomie, maar het kan zeker goed zijn om je gevoel duidelijker te krijgen. Volgens mij is juist de combinatie goed: wat bij een haptonoom naar voren komt, kan besproken worden bij de psycholoog.
donderdag 27 december 2007 om 22:16
dinsdag 1 januari 2008 om 12:46
Dit topic is één van de redenen w'rom ik lid ben geworden hiero.
Ik slik nu zo'n 3 jaar Paroxetine, en ook ik wil(de) er vanaf.
Radicaal gestopt, niet slim, i know, en na twee dagen hondsberoerd.
Dagen daarna toch maar weer een half pilletje gaan slikken, maar resultaat bleef hetzelfde. Toen toch maar weer terug naar de volledige dosering en voel me weer toppie.
Kijk, de lichamelijke 'afkick verschijnselen" (want dat is het gewoon in mijn ogen, afkicken) daar valt wel mee te leven, alleen het psychische gedeelte is wat mij enorm afschrikte om door te gaan met stoppen/afbouwen/afkicken.
Het is moeilijk uit te leggen wat ik qua psyche ervaarde destijds, maar leuk was het absoluut niet! Zeker die laatste dagen waren gewoonweg 'eng'!
Waarschijnlijk ben ik er gewoonweg nog niet aan toe om te gaan stoppen, daarbij vrees ik dat ik 'for live' vastzit aan de Paroxetine, vanwege het 'te weinig aanmaak van Serotine' verhaal in m'n koppie.
Al-met-al een wijze les geweest voor mij en zaak is nu (denk ik) om het maar gewoon domweg te accepteren dat mijn brein dit medicijn nodig heeft om 'normaal' het Serotine gehalte op pijl te krijgen en te houden.
Als in: bij slechte ogen heb je een bril nodig, bij slechthorend een gehoorapparaat, en ga zo maar door.
Domweg accepteren dat de Paroxetine een hulpmiddel is om 'normaal' te kunnen functioneren, het is niet anders, toch?!
Ik slik nu zo'n 3 jaar Paroxetine, en ook ik wil(de) er vanaf.
Radicaal gestopt, niet slim, i know, en na twee dagen hondsberoerd.
Dagen daarna toch maar weer een half pilletje gaan slikken, maar resultaat bleef hetzelfde. Toen toch maar weer terug naar de volledige dosering en voel me weer toppie.
Kijk, de lichamelijke 'afkick verschijnselen" (want dat is het gewoon in mijn ogen, afkicken) daar valt wel mee te leven, alleen het psychische gedeelte is wat mij enorm afschrikte om door te gaan met stoppen/afbouwen/afkicken.
Het is moeilijk uit te leggen wat ik qua psyche ervaarde destijds, maar leuk was het absoluut niet! Zeker die laatste dagen waren gewoonweg 'eng'!
Waarschijnlijk ben ik er gewoonweg nog niet aan toe om te gaan stoppen, daarbij vrees ik dat ik 'for live' vastzit aan de Paroxetine, vanwege het 'te weinig aanmaak van Serotine' verhaal in m'n koppie.
Al-met-al een wijze les geweest voor mij en zaak is nu (denk ik) om het maar gewoon domweg te accepteren dat mijn brein dit medicijn nodig heeft om 'normaal' het Serotine gehalte op pijl te krijgen en te houden.
Als in: bij slechte ogen heb je een bril nodig, bij slechthorend een gehoorapparaat, en ga zo maar door.
Domweg accepteren dat de Paroxetine een hulpmiddel is om 'normaal' te kunnen functioneren, het is niet anders, toch?!
dinsdag 1 januari 2008 om 18:36
Tsja, Ik kan heel goed begrijpen wat je bedoeld. Ik loop ook al weken belachelijk emotioneel te zijn. Kan echt om alles huilen. Maar toch wil ik weten hoe ik ook alweer zonder die medicatie in mekaar zit. Ik kan altijd weer beginnen, mocht het nodig zijn of eens een ander middel proberen. En het kost voor mijn lichaam gewoon tijd om weer enigszins balans te krijgen denk ik.
Ik denk ook dat het verstandig is naar je leeftijd te kijken. Stel dat iemand bij wijze van spreke 60 is, en al jaren slikt, blijf dan een onderhoudsdosis slikken. Hetzelfde geldt voor het feit of je "slechts" een keer een depressie hebt gehad, of meerdere episodes, of hem ergens anders voor slikt. En wanneer je meerdere episodes hebt gehad zou ik dus eerder een onderhoudsdosis behouden dan wanneer je een episode hebt gehad. Maar succes in ieder geval!
Ik denk ook dat het verstandig is naar je leeftijd te kijken. Stel dat iemand bij wijze van spreke 60 is, en al jaren slikt, blijf dan een onderhoudsdosis slikken. Hetzelfde geldt voor het feit of je "slechts" een keer een depressie hebt gehad, of meerdere episodes, of hem ergens anders voor slikt. En wanneer je meerdere episodes hebt gehad zou ik dus eerder een onderhoudsdosis behouden dan wanneer je een episode hebt gehad. Maar succes in ieder geval!
woensdag 9 januari 2008 om 11:37
'afkicken' van paroxetine kan idd behoorlijk zwaar zijn. Ik heb zelf na twee jaar de maximale dosis te hebben geslikt ruim driekwart jaar over het afbouwen gedaan (dat was in 2003). Om de zes weken een half pilletje minder, en dan drie weken lang stroomstoten, duizelig en vooral extreem emotioneel. Daarna week 3 weekjes geestelijk 'opladen' en weer gewoon aan de studie, en dan weer een halfje minder. Of zo'n langdurig afbouwschema nodig was weet ik niet; het stelde me iig in staat om niet nog hopelozer achter te raken bij mijn studie dan ik al was. Ik wist toen eerlijk gezegd niet goed wat me overkwam. Mijn huisarts had nog nooit gehoord van iemand die last had gehad van het afbouwen... Hij wist ook niet of de labiliteit waarmee het afbouwen gepaard ging weer over zou gaan, maar bij mij was dat uiteindelijk wel het geval. Mijn voornaamste motivatie was destijds, dat ik simpelweg niet langer van die 'rommel' afhankelijk wilde zijn. Want inderdaad: de mensen in je omgeving hebben vaak stukken beter door dan jijzelf in wat voor afwezige en wazige toestand die pillen je brengen. Toen ik dat eenmaal door had wilde ik echt heel graag 'clean' worden. En ik ben nog steeds heel blij dat ik dat nu ben. Ik wens je dan ook heel veel sterkte en succes! Hoe gaat het er nu mee?
anoniem_61091 wijzigde dit bericht op 09-01-2008 11:47
Reden: woord vergeten
Reden: woord vergeten
% gewijzigd
woensdag 9 januari 2008 om 18:06
Pff, als ik dit lees ben ik blij dat het 'afkicken' al jaren achter me ligt. Ik heb na 1.5 jaar paroxetine slikken (1 per dag) er een maand of 2,3 over gedaan om te stoppen. Vooral de laatste loodjes waren zwaar. De bijverschijnselen waren bij mij trouwens puur fysiek, ik vraag me dan ook af of de persoon die schreef dat ze ook weer psychische klachten kreeg al toe is aan stoppen met a.d. Beter om dit sowieso te doen in overleg met je psych. "Gelukkig" kreeg ik aan het eind van mijn a.d. periode een zware griep waardoor ik 2 weken koorts had en doodziek was. Voelde me toen zo ellendig dat ik de a.d. niet miste en was gelijk klaar. De a.d. heeft me heel goed geholpen in een periode dat het echt niet goed met me ging, maar de afkickverschijnselen zullen ervoor zorgen dat ik niet snel meer begin. Sterkte allemaal, het komt goed!
donderdag 10 januari 2008 om 08:33
tijdelijk terugkomen van psychische klachten kan ook bij het afkicken horen. Evt. zelfs ook tijdelijk nieuwe klachten. Zo kreeg ik bv voor het eerst angstaanvallen (met hyperventilatie enzo). Kennissen hebben vergelijkbare verhalen. Ik geloof dus niet direkt dat je nog niet toe bent aan stoppen als je klachten tijdens het afbouwen tijdelijk terugkomen. En zoals uit mijn verhaal mag blijken: 'tijdelijk' kan best even duren... Dus schiet niet te snel in de stress als het even duurt voor je je weer lekkerder in je vel gaat voelen.
donderdag 10 januari 2008 om 21:00
Hey
Ik slik inmiddels al 5,5 jaar paroxetine, begon met 1 p/d na een jaar 2 p/d toen weer afbouwen en inmiddels slik nog maar een halve. Ik wil er in de zomervakantie helemaal vanaf. Ben afgelopen zomer van 1 naar een halve gegaan en heb daar een maandje last van gehad, maar geen lichaamlijke klachten. Ik was emotioneel erg labiel, kreeg gevoelens terug die ik al heel lang niet meer had gevoeld. Gelukkig zat ik toen in dagbehandeling en kon ik hier goed over praten. Inmiddels gaat het goed met me en ben bijna klaar met m'n studie. Heb er dit keer meer vertrouwen in met afbouwen dan de vorige keren. Bij de vorige keren was ik steeds bang dat het niet ging lukken, het lukte uiteindelijk ook niet. Nu ben ik er van overtuigd dat het me gaat lukken. Ik denk als je wil afbouwen dat je er ook echt 100% vertrouwen in moet hebben. Ik moet dan door die nare periode door die ik na ongeveer 2 weken na het stoppen zou krijgen. Dan is het wel belangrijk dat ik hulp heb van huisarts/therapeut.
Ik slik inmiddels al 5,5 jaar paroxetine, begon met 1 p/d na een jaar 2 p/d toen weer afbouwen en inmiddels slik nog maar een halve. Ik wil er in de zomervakantie helemaal vanaf. Ben afgelopen zomer van 1 naar een halve gegaan en heb daar een maandje last van gehad, maar geen lichaamlijke klachten. Ik was emotioneel erg labiel, kreeg gevoelens terug die ik al heel lang niet meer had gevoeld. Gelukkig zat ik toen in dagbehandeling en kon ik hier goed over praten. Inmiddels gaat het goed met me en ben bijna klaar met m'n studie. Heb er dit keer meer vertrouwen in met afbouwen dan de vorige keren. Bij de vorige keren was ik steeds bang dat het niet ging lukken, het lukte uiteindelijk ook niet. Nu ben ik er van overtuigd dat het me gaat lukken. Ik denk als je wil afbouwen dat je er ook echt 100% vertrouwen in moet hebben. Ik moet dan door die nare periode door die ik na ongeveer 2 weken na het stoppen zou krijgen. Dan is het wel belangrijk dat ik hulp heb van huisarts/therapeut.
donderdag 17 januari 2008 om 22:20
Ik ben nu 4 weken bezig met afbouwen van Paroxetine na 5 jaar. ik slikte er 2 per dag, nu zit ik op een halfje. Ik wil graag zwanger worden en daarom bezig te stoppen. Pffff wat een ellende!! Voel me heel duizelig, misselijk en continu hoofdpijn en een 8 baan van emoties.
Ik weet dat het er allemaal bij hoort maar ik heb er echt genoeg van!!
afgelopen maandag was ik net een zombie.T kon me allemaal niks meer schelen en ik schrok van mezelf!! Ik weet waar ik voor aan t afbouwe ben maar als ik niet zwanger zou willen worden dahn was ik gelijk weer begonnen!!
Ik weet dat het er allemaal bij hoort maar ik heb er echt genoeg van!!
afgelopen maandag was ik net een zombie.T kon me allemaal niks meer schelen en ik schrok van mezelf!! Ik weet waar ik voor aan t afbouwe ben maar als ik niet zwanger zou willen worden dahn was ik gelijk weer begonnen!!
woensdag 20 februari 2008 om 18:00
Hoi,
Het is mij ooit gelukt om van de paroxetine af te komen. Ik zeg ooit omdat ik inmiddels weer paroxetine gebruik. Ik ben 8 maanden bezig geweest om van de paroxetine af te komen. Ik ben hiervoor twee keer in het ziekenhuis geweest en heb daar gebruik maakt van een psychiater die voor mij een afbouwschema maakte. Om het afbouwen zo goed mogelijk te laten verlopen, kreeg ik daarbij ook vloeibare seroxat (suspensie). Dit is een vloeibare vloeistof die je moet doorslikken. Het voordeel hiervan is dat je de mg precies kan afmeten in een spuitje. Ik begon bijvoorbeeld met 5 mg afbouwen, dan nam ik een half tablet en dan 5 mg van die suspensie. Het werkte er goed, echter door een aantal nare gebeurtenissen, kreeg ik twee maanden na het afbouwen weer last van paniek/angstaanvallen. Die zo erg waren dat ik weer aan de paroxetine ben gegaan. Dit was een lastige keuze, maar het ging gewoon niet. De bijwerkingen tijdens het afbouwen vielen erg mee. Ik had vooral last van erg zweten, warm zijn en droge mond.
Heel veel succes!!
Groetjes Natasja
Het is mij ooit gelukt om van de paroxetine af te komen. Ik zeg ooit omdat ik inmiddels weer paroxetine gebruik. Ik ben 8 maanden bezig geweest om van de paroxetine af te komen. Ik ben hiervoor twee keer in het ziekenhuis geweest en heb daar gebruik maakt van een psychiater die voor mij een afbouwschema maakte. Om het afbouwen zo goed mogelijk te laten verlopen, kreeg ik daarbij ook vloeibare seroxat (suspensie). Dit is een vloeibare vloeistof die je moet doorslikken. Het voordeel hiervan is dat je de mg precies kan afmeten in een spuitje. Ik begon bijvoorbeeld met 5 mg afbouwen, dan nam ik een half tablet en dan 5 mg van die suspensie. Het werkte er goed, echter door een aantal nare gebeurtenissen, kreeg ik twee maanden na het afbouwen weer last van paniek/angstaanvallen. Die zo erg waren dat ik weer aan de paroxetine ben gegaan. Dit was een lastige keuze, maar het ging gewoon niet. De bijwerkingen tijdens het afbouwen vielen erg mee. Ik had vooral last van erg zweten, warm zijn en droge mond.
Heel veel succes!!
Groetjes Natasja
dinsdag 1 april 2008 om 13:33
Even up. Ik ben nu een week aan het afbouwen van paroxetine en ik merk dat ik weer een beetje angstig en somber word...
Ik ga er maar vanuit dat dit bij het afbouwen hoort. Nu ben ik heel benieued naar de ervaringen van de meiden die in dit topic schreven, Orkaankracht, Nizie en Fleurtje zijn jullie inmiddels 'klaar' met afbouwen? Of nog bezig, of weer begonnen? Hoe gaat het met nu. Verdwijnen de klachten na het afbouwen? Ik ben heel benieuwd. Het lijkt me zo ontzettend fijn om 'pilvrij' te zijn...
Ik ga er maar vanuit dat dit bij het afbouwen hoort. Nu ben ik heel benieued naar de ervaringen van de meiden die in dit topic schreven, Orkaankracht, Nizie en Fleurtje zijn jullie inmiddels 'klaar' met afbouwen? Of nog bezig, of weer begonnen? Hoe gaat het met nu. Verdwijnen de klachten na het afbouwen? Ik ben heel benieuwd. Het lijkt me zo ontzettend fijn om 'pilvrij' te zijn...
dinsdag 1 april 2008 om 22:47
Ik heb na 8 jaar Paroxetine geslikt te hebben ook afgebouwd. Eerdere pogingen mislukte omdat ik te snel ging en uiteindelijk ben ik onder begeleiding van mijn huisarts heel langzaam af gaan bouwen, ik heb er bijna een half jaar over gedaan en heb ook echt bijverschijnselen gehad...vooral de duizelingen, me dronken voelen, spierzwakte..als ik nieste zakte ik door mijn benen en misselijkheid, maar doordat ik het zo langzaam heb gedaan waren de verschijnselen beter te verdragen. Ik ben overigens gestopt omdat ik op een ander medicijn over wilde stappen, juist door al die bijverschijnselen. Als ik mijn tabletje al een uurtje te laar innam had ik er al last van...laat staan dat ik op mijn werk zat en pas 's avonds weer mijn dosis in kon nemen!! Op een gegeven moment had ik overal reserve pilletjes. Nu slik ik Zoloft, voel me er net zo goed, zoniet beter bij en het heeft totaal niet zoveel bijwerkingen. Maar feit blijft wel dat iedereen weer anders op de AD reageert...het blijft uitzoeken wat voor jou lichaam het beste is.
woensdag 2 april 2008 om 04:44
Hallo lotgenoten.
Ook ik heb na 2 jaar paroxetine-gebruik geprobeerd af te bouwen, netjes met 5 mg per maand. De eerste maand ging heel goed, geen klachten, ik zat lekker in m'n vel: kortom, het ging goed. Maar toen ik de volgende 5 mg minder ging slikken klapte ik na 5 dagen als een pudding in elkaar: voelde me weer net zo depri als voor ik paroxetine ging slikken. Inmiddels heb ik besloten voorlopig niet te stoppen, mijn lichaam heeft dit medicijn blijkbaar nodig. Liever overwegend vrolijk met pil als een sombere zeurdoos zonder pil!
Ook ik heb na 2 jaar paroxetine-gebruik geprobeerd af te bouwen, netjes met 5 mg per maand. De eerste maand ging heel goed, geen klachten, ik zat lekker in m'n vel: kortom, het ging goed. Maar toen ik de volgende 5 mg minder ging slikken klapte ik na 5 dagen als een pudding in elkaar: voelde me weer net zo depri als voor ik paroxetine ging slikken. Inmiddels heb ik besloten voorlopig niet te stoppen, mijn lichaam heeft dit medicijn blijkbaar nodig. Liever overwegend vrolijk met pil als een sombere zeurdoos zonder pil!
