Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V



Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen





Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Heb gisteravond een hilarische avond doorgebracht met een nicht van me, ontzettend gelachen en dat is zo belangrijk; humor!

Zeker voor "denkers": het leven hoeft niet overwegend serieus te zijn, zeker niet als je altijd maar aan jezelf aan het "werken" bent, (echt) plezier maken/hebben geeft er zin in en een goed tegenwicht tegen beslommeringen (die je in je eentje misschien wel groter máákt, het relativeert eea zo lekker als je om eea (of jezelf) kunt lachen).



Soms denk ik wel dat die algemene overtuiging dat je overal zélf verantwoordelijk voor bent in je leven té ver is doorgeslagen en vooral mensen aanspreekt/ treft die zichzelf & hun leven altijd al serieus nemen en zich overmatig bewust zijn van alles wat ze doen en laten, wikken en wegen, overdenken (of achteraf analyseren van andermans en eigen akties/reakties).

Zeker als daardoor de nadruk komt te liggen op eigen onvolkomenheden en je jezelf daardoor nooit "goed genoeg" vindt of ergens "niet klaar voor".



Dat is het gevaar van elke vorm van iets najagen om gelukkig te kunnen zijn: als dit of dat, dan zal ik (pas) gelukkig zijn.

Dat kan evengoed zijn: "(pas) als ik zelf helemaal lekker in mijn vel zit, mijzelf/het leven/werk/financieel, sociale leven, woning enz op de rit heb, verlost ben van (bagage uit) het verleden, van verwerken van ex-relaties, van angst, schaamte- en schuldgevoel over wat dan ook, dán pas heb ik mezelf bewezen mezelf een leuk en zinvol leven te kunnen bezorgen (en dús niemand anders voor nodig?)"

Ook al zijn het dan andere invullingen (dan bijv als ik dat grote huis of (vaste) inkomen, die auto, tas, schoenen, relatie/gezin), het blíjft dan dat je er zelf al voorwaarden aan stelt (die nog niet vervuld zijn, in de toekomst liggen dus, je eerst nog wilt/moet bereiken)!



Dat houdt namelijk tevens in dat je jezelf alsmaar wijsmaakt dat nú (nog) niet zou kunnen zijn!!

Dan houd je jezelf ook voor dat je "fouten" gaat herhalen, als die les nog niet geleerd/verwerkt is, de verkeerde mensen enz zult aantrekken voor je zo "ver" bent, of het iig nu nog niet "waard bent", zolang je niet bent waar je wilt zijn met jezelf.



Bewust leven is meer door eea heen kunnen kijken, een spiritueel bewustzijn waardoor je van een afstandje naar jezelf en het betrekkelijke van eea kunt kijken, maar moet ook weer niet doorslaan in het (verkapt) perfectioneren van je persoonlijkheid/uiterlijk/leefwijzen enz wat er nu soms van gemaakt lijkt te worden.

(of, andersom geredeneerd, wat je ook veel ziet om je heen: er mankeert blijkbaar nog eea aan mij, dat dit of dat niet "lukt" en dan dat de reden of "schuld" geven waarom "anderen wel en jij niet iets "lukt" (of hebben/meemaken wat jij niet hebt of meemaakt).



Zelfverdieping en zelfverbetering kan geen kwaad, tenzij je al een perfectionistische instelling hebt en daardoor jezelf allerlei voorwaarden stelt die niet "bereikt zijn" (en die blijven er geheid komen ook! Altijd wel een reden zal zijn om je dan altijd "niet goed genoég" te vinden zoals je op dat moment bent en dat in de toekomst te leggen.



Als ik voor mezelf spreek: als ik erover nadenk, toen ik volop in flow zat had ik mijn leven zeker niet helemáál/ helemaal niet op orde, financiele zorgen zelfs, geen noemenswaardig interessante of goedverdienende baan, geen duurzame relatie, geen bloeiend seksleven, geen grote vrienden- en kennissenkring, en zelfs een paar "energiezuigende" mensen om me heen, nog steeds een verleden en pijn van scheiding, afwijzing(en) enz. Ik maakte me daar alleen geen zorgen over, geen probleem van.



Ik had ondánks vanalles het volle vertrouwen in mezelf en het leven en de toekomst.

Alles wat ik voelde was oprecht en een "kom maar op"-gevoel: geen angst voor evt "negatieve" emoties: het was allemaal goed zoals het was en ikzelf ook.

Het is dus imo toch meer het centrum van waaruit je naar jezelf en dezelfde mensen, dingen, issues en bezigheden kijkt: met milde liefdevolle blik zie je het relatieve, voorbijgaande van eea in, heb je letterlijk oog voor al het mooie in alles en iedereen wat er (altijd óók nog is!) en niet zozeer naar wat (nog) ontbreekt aan jezelf en het leven wat je leidt en wat je doet/meemaakt.



Ik denk nu dat zodra je het spirituele najaagt (in de zin van dat dat iets is wat je zou kunnen "bereiken", verder in komen, een hele weg voor dient af te leggen en je ego + onvolkomenheden dient te lozen) om bijv ultiem gelukkig te kunnen zijn met jezelf, maak je er een doel van wat in de toekomst ligt (en dús tevens de constatering dat je daar nog (lang) niet bént, er (heel wat) werk aan de winkel is), terwijl ik denk dat je je daarmee elk moment kunt verbinden, "gewoon" aanwezig is in jezelf.



Alles waardoor je uit de kern en in (de laag van) zelfveroordeling/zelfafwijzing of eigenwaarde (bewijzen aan jezelf, strategieen) belandt houdt je weg uit je liefdevolle kern, ook angst, zorgelijkheid, het idee dat je jezelf "op orde" moet zien te hebben om gelukkig te mogen/kunnen zijn, of pas na hard aan jezelf "werken" mogelijk is.

Zelfs als je geluk niet langer ophangt aan liefde en waardering voor/van buitenaf, maar als iets "maakbaars" ziet waar je zelf invloed op hebt, is het nog steeds geen goed plan om het dan op te gaan hangen aan voorwaarden aan jezelf stellen.



Ik heb ook de andere kant leren kennen: na (spirituele?) euforie de valkuil als je daar niet weet te (ver)blíjven, en je daar ook van bewust bent, jezelf dát kwalijk neemt, dat je met al die (eigen)wijsheid toch gaandeweg "afdwaalt" en niet bij jezelf & al je inzichten weet te blijven, niet 100% naar leeft of luistert, en weer heen en weer gaat op de laag van eigenwaarde, tussen wel en niet "goed (genoeg)" voelen, het ego meer grip krijgt dan het "zelf" en je het "laat gebeuren waar je bij staat", en dat ego (of angst dat die het overneemt, of de innerlijke criticus) te willen bevechten of wegdrukken ipv die te erkennen voor zover die óók waarde en functie heeft, te integreren en de rol te geven die het (ego) toekomt: zelfwaardering, het (mogen) leren in het leven, levenservaring opdoen, ook andere rollen aandacht te geven die je identiteit vormen (niet alleen de "(eigen)wijze"/spirituele/denker/filosoof/diepgang enz belangrijk vinden).



UIteindelijk gaat het om wie je dagelijks in zijn geheel bent en dát (alles en iedereen) blijft verbinden met liefde(volle blik en gevoel) en daarvoor hoéf je geen hele reizen af te leggen imo, want op het moment dat je dat zo ziet (als een innerlijke reis) betekent dat dat je op weg zou zijn maar tegelijk dat je (daar dus) nog niet bént, terwijl het leven de reis/weg ís en die weg met liefde/mildheid/vertrouwen/geloof kunt bewandelen (of niet).



Wat achter je ligt hoeft geen valkuil te zijn voor het nu of zo te blijven in de toekomst, is niet noodzakelijk een indicatie wat nog vóór je ligt.

Hooguit wat je kent en je referentiekader is wat je je kunt voorstellen.

Natuurlijk is het goed als je je oude lessen en valkuilen kent zodat je iig niet in kringetjes loopt en op hetzelfde punt uitkomt als dat niet hoeft en je het gevoel hebt dat je geen vooruitgang hebt geboekt en toch wéér hetzelfde stukje hebt gelopen.

Dan nog hoef je daar niet teveel bij stil te staan en van te balen en jezelf om de oren te slaan en kun je ook erop blijven vertrouwen dat je vanaf dit punt toch vroeg of laat een andere weg in kunt (en zult) slaan.



De humor en betrekkelijkheid van eea inzien is minstens zo belangrijk om de moed erin te houden om iig te gelóven (als je niet kunt vertrouwen op wat je nog niet kent en kúnt weten voor de toekomst) en dat dat helemaal niet erg is!

Dat betekent ook je eigen nietigheid (er)kennen en overgeven aan wat de toekomst in petto heeft, jezelf en je problemen/verleden/issues/angsten enz ook relativeren en (jezelf/groei enz) niet zo belangrijk maken dat het je "dagelijkse zelf" belemmert (omdat de blik maar steeds op de toekomst is gericht, als je maar dit of dat hebt bereikt, enz) en je in het nu de waarde van eea niet (langer) ziet van wat nu ís.



Niet het ontbreken van tekortkomingen (wat volgens mij geeneens kán!) of bepaalde omstandigheden bepaalt hoe je je voelt, het is andersom: hoe je aankijkt tegen en je voelt bij (ondánks) bestaande "tekortkomingen" en omstandigheden bepaalt veel meer je geluksniveau.

quote:Zandvogel schreef op 06 april 2017 @ 12:04:

het is vooral de angst om verliefd te worden, dat wil ik echt niet..

durf ik (nog) niet

en daar zitten natuurlijk weer allerlei andere angsten achter.. daar ligt nog genoeg werk te doen voor mij



Angst dus voor je eigen liefde(svermogens te activeren)?

Omdat (uit angst voor dat) die onbeantwoord of afgewezen kunnen worden dan liever bij voorbaat zelf maar afwijzen?

Hoe pijnlijk dat ook kan zijn, vergeet svp niet hoe gewéldig het is als je liefdesvermogens aktief zijn, of die nu door een ander getriggerd worden of door jezelf (eigenliefde): liefde voelen voor iemand kan toch nooit iets slechts of engs zijn zou je zeggen?

Zelfs als dat eenzijdig zou blijven, ook eenzijdige liefde is liefde voelen!



Ja, dan voel je idd ook de keerzijde: evt gemis bij verlies ervan, of helemaal niet beantwoord krijgen, maakt je idd ook weer bewust van wat je mist als die vermogens niet aktief op de achtergrond sluimeren, of minder voelbaar/ moeilijker om liefde voor jezelf te voelen/geven oid dan wanneer je het kunt uiten en delen met en projecteren op een andere persoon (in de zin van geliefde) dan uitsluitend jezelf (en de bestaande mensen van wie je al houdt en voor zeker beantwoord weet, zoals je kind(eren) bijv).

quote:Zandvogel schreef op 06 april 2017 @ 14:30:

Het is denk ik meer de angst om mezelf (weer) te verliezen. Dat ik mezelf weer ga misbruiken. Voor hoe het ging, en hoe ik het nooit meer wil. En angst om kwijt te raken wat ik nu heb, rust, vrijheid, vrede..

En er is een familie situatie ontstaan, die veel van me gaat vragen de komende tijd (betreft m'n vader) dus ik heb vriendelijk bedankt.

Veel van geleerd hoor, van dit (lijkt) kleine dingetje, er zat heel wat achter, bij mij



Bedoel je je laatste relatie daarmee, Zand?

Was het ook echt zo'n "foute"/slechte relatie als dat je er nu over denkt, dat je het idd jezelf misbruiken noemt?

Dat is nogal wat..

Was je jezelf werkelijk verloren daarin of raakte je geremd en teveel aangepast, zodat je ging geloven dat vanalles aan jou lag of vanuit jou moest komen (initiatieven, het levend houden van de relatie, het ondernemende)?

Misschien ben je nu te streng voor jezelf, als je vanuit het perspectief van wat je nu weet en op afstand naar kijkt?

Er waren destijds ook redenen om te blijven en tijd nodig om naar het nodige inzicht en het beeindigen van die relatie toe te groeien, neem jezelf dat achteraf niet kwalijk, dat je het niet eerder opgaf: uiteindelijk heeft het nodige inzicht toch ertoe geleid dat je die stap nám, (en stellig ook), dus daaruit blijkt wel dat je jezelf nooit echt kwijt bent geweest?



Je hele systeem moet dan omschakelen van "er wel in (willen) geloven" naar "niet meer in geloven" en het aanvaarden en opgeven van waarin je geloofd hebt kost ook tijd, en teleurstelling willen besparen ook van een stuk toekomstbeeld, het is ook je zelfbescherming die er soms (nog) niet aan wil, jezelf pijn te doen (door ermee te stoppen, en vaak is het ook zo dat het (nog) iéts oplevert, het zou veel makkelijker zijn als een relatie alleen máár shit is, he, vaak is dat niet zo en haal je je er nog iets uit, al is het vertrouwdheid of gezamenlijke (fijne) herinneringen delen, of kruimels affectie of hoop, oid. Vrijwel niemand gooit meteen het bijltje erbij neer bij de eerste beste ergernissen, dat groeit en stapelt vaak op tot een bepaald punt bereikt is).



En in je eentje moet je ook zelf allerlei initiatieven zelf nemen, ondernemen, jezelf motiveren en steunen, en dat is binnen een relatie net zo, behalve dat we dat dan vanzelf(sprekend) gewoon iha meer verwachten van een partner en daar teleurgesteld in raken als dat niet/te weinig gebeurt. Dan kun je de ander daar onderhuids verantwoordelijk voor houden en vinden dat die tekortschiet, en erger nog, zelf bijv óók geremd raken en passiever zijn geworden of aan jezelf gaan twijfelen, je eisen aan het leven (en samenleven) omlaag brengen en aanpassen om bij elkaar te kunnen (blijven) passen, dat geeft niet als je later daarvan inziet dat je dat nooit meer wilt voor jezelf.

Dat neem je dan denk ik echt wel weer mee in een evt toekomstige relatie omdat je daar toch (eerder) alert op bent.



Ken het wel dat als je stilletjes meer op een ander gaat leunen of meer waarde gaat toekennen aan diens mening en manieren/instellingen je automatisch daarmee dus minder een beroep doet op je eigen kracht. Dan nog is dat niet jezelf verliezen vind ik, wel dat je daar je eigen invloed op dat (vertrouwen op dat) vredige, harmonieuze en vrijheidsgevoel dan ongemerkt verschuift naar zijn invloed daarop (ook als diegene dat helemaal niet wil of verlangt van jou).

Zelf alert op blijven dus, nu je je daarvan bewust bent.

Oude valkuilen loop je niet zomaar weer opnieuw in als je erop bedacht bent.

Goed geluisterd naar jezelf dan, fijn dat je je opgelucht voelt!

Zand: niet teveel over nadenken.

Is gevalletje projectie ("dat zou ik nooit doen, vind ik voor mezelf niet horen/kunnen" >>> jouw normaalwaarde als algemene waarde nemen).

Of misschien vind je het wel een vorm van aandacht vestigen, waar je zelf liever op de achtergrond zou blijven.

Niet druk over maken.



Enne, ik zie dat zelf idd vaak genoeg over het hoofd, dat ik een getal bij dat envelopje heb (ik forum meestal op pc), ik zie dat regelmatig pas later ook al staat het gewoon in beeld

(hoewel ik heel gedetailleerd kan zijn in schrijvende opzichten, vallen dat soort details me niet op, zo ook op andere vlakken, nieuw kapsel bij iemand oid, haha).



Werk ze!

Ik ook voorbereiden voor het weekend, gaan naar de andere kant van het land, best een eindje weg en overnachten dan ook, maken er meteen een uitje van

Cloud, jij ook een heel fijn weekend gewenst!

Fijn dat je je beste maatje weer ziet (dat is niet eens vanzelfsprekend nu hij een vriendin heeft, sommigen zouden dat niet trekken, dus het is fijn als het zo ook gewoon kan!).



Je bent dus in zoverre hersteld dat je aan het werk gaat?

Dat is goed nieuws en ik hoop ook dat je er plezier in hebt (was toch nieuw werk?)

Veel succes!



Met een beetje mazzel wordt het lekker weer dit weekend, geniet ervan!

Hier spierpijn van het schuren in onmogelijke houdingen (plafonds enzo), maar dát kan weer van mijn lijstje

Denk dat het meeste stoffige werk nu wel achter de rug is, tot mijn grote opluchting.



Begint nu eindelijk ook echt ergens op te lijken, na afkitten kan eea aan gereedschap wat er ligt ook weg, en kan ik dan hopelijk volgende week in de weer met voorstrijk en alles verven.

Dan kan de vloer gelegd en nog wat dingetjes en heeft alles bij elkaar ff geduurd, maar wordt mooi en komt het einde in zicht!!



Nu en komende dagen zijn dan weer gereserveerd voor werk, mooie afwisseling zo.

Fijn weekend allemaal!

Dank je, Cassandra, insgelijks!

Wat goed van je dat een nieuw evenwicht bereikt lijkt te zijn, je mag terecht trots zijn op jezelf

Hopelijk lukt het je om te ontspannen nu en in het weekend, zodat mind & body tot rust komen!

Ik heb zo ongeveer wel alles af, alleen nog inpakken, moet nog eten en dan ga ik ook ff relaxen.

Ja, wij hebben nu eens de voordelen van "buiten" werken gehad, Cloud!

Gisteren niet zo, dacht al dat het niks ging worden, maar vandaag maakte dat weer goed.

Dus wel aan het werk, maar ook kunnen genieten om de beurt, ff rondlopen, in het zonnetje zitten en ook aardig wat opkomst.

Wat een heeeeeerlijk weer vandaag, vrijwel geen wind, temperatuur helemaal goed, zeker niet koud en ook niet té warm, precies fijn



Leuke mensen ontmoet ook weer, Amsterdammers, relaxt volk vaak, he. En goede netwerkcontacten opgedaan, (waar je ook weer nieuwe opdrachten vandaan krijgt) en dus héél welkom want wij zijn tamelijk nieuw in het wereldje, dus alles bij elkaar een heel okay weekendje!



Hoe ging je werk?

Zoon is afgelopen weekend gewoon doorgegaan met verbouwen en nu ben ik weer aan zet idd, maar vandaag wilde ik ff wat "regeldingen" doen (administratie enzo) en zul je net zien: kom je allerlei mensen tegen die willen kletsen haha, die je bijv jaren niet gesproken hebt.

En buurvrouw was nogal in de war vandaag, haar zoon is weer op vakantie en dat trekt ze niet zo goed, (en dan ben ik ook nog eens het hele weekend weg, gelukkig let andere buurvrouw op en die is heel veel thuis).

Maar goed, eea van wat ik van plan was te doen heb ik iig gedaan.

(kan nogal opzien tegen dat soort dingen, maar heb inmiddels geleerd dat het oplucht zodra je ermee aan de slag gaat dus dat doe ik dan maar, he).



Verder gaan we proberen om op nog meer events binnen te komen, weer wat goede tips gehad, die ff nabellen!

Komend weekend meerdere dagen en al op vrijdag weg, behoorlijk eind rijden (3 uur) en dus maar een kort weekje om eea voor te bereiden en wil ook nog dagje naar mijn moeder. Dus in huis probeer ik iig de wanden met voorstrijk te doen nog, maar anders moet 't denk ik ff wachten tot volgende week..



Hoe is het met de anderen?

Hopelijk heeft iedereen even kunnen genieten van dat voorproefje gisteren van de zomer die in aantocht is?!