Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V



Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen





Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

quote:Stormkraft schreef op 22 april 2016 @ 17:09:

Goed gezegd suzy; over risico's en in het nu leven. Je hebtme weer geïnspireerd met je vehalen over hutje en ik heb gister besloten dat ik tóch m'n tuin aan ga (laten) pakken komende maand, er is hier geen beginnen aan helaas (vorige bewoner had alles laten verwilderen)

En nu worden dus alle planten (op een paar na) verwijderd en komt er lekker een grasveldje achter én voor, plus hetgeen wel blijft zoals het is wordt schoongemaakt zodat ik enkel nog hoef bij te houden. Zo kan ik straks elke dag genieten van m'n tuin ipv dat het de doorn in het oog blijft die het nu toch al bijna een jaar is



Tja en duur, ach, heb er elke dag plezier van dus dat is het me wel waard hoor. Heb echt zin om weer meer in huis te doen en lekker te genieten van dese heerlijke plek

Nu gauw douchen, date komt over 20 min

Wish me luck!!!



Oooooooh, veel plezier, Storm!!

Lees het nu pas, maar geniet lekker van je date en groot gelijk dat je eea nu aanpakt, nu je zin en energie ervoor hebt!

Eerst maar lekker vanavond, haha, da's een andere vorm van energie opdoen

Zela, fijn dat eea van je af is gevallen! Nu goed slapen vannacht zodat het allemaal een plekje kan krijgen.



Ben je nog blij met je nieuwe huissie? Ik hoor je er eigenlijk niet over.

Ben ff met hond op terrasje maar tis wel koud.. Toch ff eruit.

Goed dat je naar je vriendin hebt geluisterd, Storm!

Die onzekerheid kan veel kapotmaken als je daarop beslissingen gaat nemen, goed dat je je hebt uitgesproken, ook al maakte dat je kwetsbaar naar hem toe.

En dan blijkt andersom dat hij ook ruimte voelt om zich kwetsbaar op te stellen en blijkt hij ook onzeker te zijn!

Terwijl je zelf dan al vanalles zelf aan het invullen bent of er maar liever mee stopt om jezelf dié zekerheid dan maar te geven.



Vrouwen zijn denk ik zo snel geneigd te denken dat de man in kwestie wél zeker is van wat ie wil en voelt.

Ik moet zeggen dat ik dat vaak ook gedacht heb.

Interessant gegeven eigenlijk dat vrouwen denken dat zij de enige onzekere is van de 2 en dat ze zelf zo duidelijk zijn voor hem, hahaha!



Zo zie je maar: voor een (niet arrogante) man is het natuurlijk net zo eng als hij jou leuk en de moeite waard vindt en nog niet weet wat hij aan jou heeft, is het voor hem net zo'n risico of jij hem wel net zo leuk vindt als andersom.

Net een mens, haha!

Dat vind ik een goed teken, Storm, dat hij ook open is geweest daarover en niet eoa houding aannam, maar zichzelf durft te zijn en te uiten dat hij zich ook onzeker voelt (en dus belangrijk vindt wat jij van hem vindt).

Mooi, zo.

Fijn dat het vervolgens zo gezellig werd



Wel opmerkelijk vind ik dat vrouwen iha (of op het forum iig) zo slecht tegen die onzekere kennismakingsperiode kunnen.

Dat was "vroegah" juist onderdeel van het verliefde gevoel, en werd dat niet als negatief gezien of dat je daar niet tegen zou kunnen, het hoorde erbij en dat maakte het juist zo spannend.

En dan lekker met vriendinnen speculeren obv signalen haha, net als dat topic toen van "Is hij geinteresseerd of niet?"

Dan bleken sommige akties van hem ook uit (zijn) onzekerheid te zijn en hij ook gemixte signalen kreeg van haar (en dat voor elkaar invullen, schiet lekker op, not, dat om elkaar heen draaien, met zo gemakkelijk eigen conclusies en misverstanden van dien).

Die frustratie en onzekerheid heen en weer is eigenlijk leuk-spannend als je dat zo kunt zien, en er toch in kunt geloven cq vertrouwen in weet te houden, maar kan ook eng-spannend zijn dus.



Maar ik begrijp dat jullie die onzekerheid nu wel een beetje weggewerkt hebben, haha

Aiksje, wat naar dat je je zo voelde op die verjaardag.

Dat is idd wel ff wennen als het nog zo vers is.

Je went eraan, zodra het grote deel van het verdriet eraf is, omdat je jezelf dan niet meer sneu vindt als 1 vd weinigen ergens, die single is.

Is nog een statusdingetje, dat scheelt stukken als je niet meer in het relatie/single-denken zit (en relatie als "beter" beschouwt en dat dat "mislukt" is oid, dat je je zelf al minderwaardig voelt in gezelschap van vooral stellen).

Het maakt op een gegeven moment niet meer uit, als jij je gewoon evenwaardig voelt, want ik denk dat of jij aandacht kreeg en naar je geluisterd werd niets te maken heeft met dat jij single bent of niet, en dat je zelf zo'n link legt omdat jij het (nog) zo voelt.



Geloof me maar, dat ik net zo (zo niet meer) "gezien en gehoord word" als wanneer ik onderdeel van een stel zou uitmaken en dat komt doordat ik me echt geen moment ook maar iets minder waardevol vind dan anderen, ik beoordeel zelf mensen ook naar wie ze zelf zijn en van anderen verwácht ik niet anders!



Het is grotendeels je eigen beleving, en hoe je jezelf "neerzet" ("hier ben ik" of jezelf een beetje afzijdig/onzichtbaar houden).

En anders ben je in het verkeerde gezelschap (die heb ik gepikt, maar is wel heel waar!)



Zolang je je nog zo kwetsbaar voelt, snap ik best dat je je in gezelschap soort van "groot houdt" (en dan huilend huiswaarts keert), ik ken dat wel hoor, na een kersverse wond op liefdesgebied!

Alles was toen even confronterend, overal zocht ik "hem" tussen al die andere mensen en uitgaan vond ik ook geen bal aan, omdat ik te vol van mezelf was en eea me zo onbelangrijk leek in vergelijking daarmee (de gespreksonderwerpen, lekker belangrijk dacht ik dan, dingen die mensen bezighouden waar het hun gangetje lijkt te gaan, waar maken die zich nou helemaal druk over).



Ik zal dat iig niet bagatelliseren, want dat gevoel is niet blijvend, net als na allerlei indrukwekkende gebeurtenissen, waar je essenties geraakt worden en je je echt niet kunt opwinden over zoiets als een parkeerbon of dat je kind geen mooie cijfers op het rapport heeft.

Dan is er ff niks belangrijkers dan de liefde -of het verlies ervan- (tov die dagelijkse "onbenulligheden").



Kost tijd, meid, en tranen idd, na zo'n confrontatie, het confronteert je dan opnieuw met je (gevoel van) eigenwaarde en die moet je weer zien te hervinden, die ligt nog ergens te soezen na een breuk, maar je komt er wel weer!

Toch maf, he, ze voorspellen steeds slecht weer en dan valt het alles mee.

Hier geen bui gezien iig en had ik best het weekend naar hutje gekund, genoeg zonnige en droge momenten, terwijl buien voorspeld zijn en ik daar wel rekening mee houd dan.



De hele week al eigenlijk viel het mee en dat is op zich fijn, maar bijv voor de horeca een rem, dat mensen achteraf best dat dagje uit hadden gedaan en van afgezien hebben vanwege de voorspellingen?



Hoe dan ook ben ik blij met het zonnetje en neem ik de wolkenpartijen voor lief

quote:niccifrench schreef op 23 april 2016 @ 19:26:

@ Storm wat fijn voor je. Geniet ervan.



@ Suzy, heb al 2 dagen buiten kunnen zitten, ben al lekker bruin, kan gauw hier beschut plekje.

Zoon is gisteren gekomen, en is nog een nachtje gebleven ook, heeft me goed gegaan.

Gisteren samen film gekeken, weer lekker gelachen.

Gaat redelijk met me sinds donderdag.

Heb je nog net zoveel plezier van je hutje Suzy als vorig jaar, of went het ook alweer dat je het hebt.

Het is vandaag aanzienlijker kouder, en morgen komen de buien.

Fijn weekend all!



Ooo, word jij zo snel bruin dan? Of misschien omdat je eerder al op vakantie bent geweest en een ondergrondje had?

Ik heb na een weekje niet in de zon eerst ff die allergie laten verdwijnen en idd paar keer afgelopen week een onderhoudsdosis zonnestralen op beschutte plek kunnen pakken, dus mijn kleurtje op peil.

Niet zo belangrijk natuurlijk, tis "maar" uiterlijk, maar alles staat dan net ff wat leuker, ogen springen er meer uit enzo (jaja, op den duur meer rimpels rond diezelfde ogen, jammer dan), maar ik vind het vooral zo lekker ontspannen om in het zonnetje (in tuin of bij hutje) te zitten.



Jaaaa, hutje geeft nog steeds direct dat goede gevoel, zodra ik daar ben al!

Je hoort daar ook bijv veel meer vogels dan hier, en niet omdat ik er daar meer op let, het valt echt op!

Heel jammer van de mooie tuin die ik eerst had daar (helemaal vrij door rondom hoge heggen) en dat moet weer aangelegd en groeien, nu voorlopig 0 privacy en uitzicht op buurhut aan de voorkant (leuk stel van mijn leeftijd) en links en rechts geen buren, maar (openbaar) groenstrook, bovendien is er nog haast niemand, dus tis geen ramp of zo.

Genoeg groen over iig, je zit toch midden in de natuur, he.

Ik zag liever die groene (en groenblijvende) heg als uitzicht dan een stacaravan, maar dat komt wel weer, met wat geduld



Er is altijd wel een (vast) groepje bekenden, ik vind de mensen daar iha al zo relaxt en easygoing, hulpvaardig en betrokken, doen nog graag eens iets voor een ander, dat vind ik wel kenmerkend daar, dat mensen zo vertrouwelijk en gemakkelijk met elkaar omgaan. Een verademing, andere omgeving: kortom een oase waar je even alle wereldproblemen kunt parkeren, net als op vakantie: je weet in je achterhoofd best dat die er dan nog steeds zijn, maar daar ff naar de achtergrond en op afstand, de focus op simpele dingen zoals het weer, wat in je tuintje werken en genieten van stilte en de natuur rondom, een stukje lopen, zwemmen, boodschap doen, en daarbij aardigheid en gezelligheid in de omgang met empathische anderen.

Wat wil een mens nog meer?!

(een kinderhand is gauw gevuld, haha, ik kan genieten van simpele dingen, die tegelijkertijd een luxe zijn en dat besef ik ook) en wie weet nog een minnaar, staat wel op mijn verlanglijstje, zou fijn zijn).

Hoe dan ook is het mijn favoriete seizoen (al zou je dat niet denken als je nu naar buiten kijkt), en heb ik wel zin in wat meer beweging enzo



Dochter is erheen gegaan gisteravond met haar vriend, had ze beter gisteren overdag kunnen gaan, want het is nu knudde met het weer (hagel enzo, lijkt wel winter opeens), maar die zullen de sauna wel induiken en niet meer verlaten, hahaha.

Ben benieuwd of ze het warm hebben kunnen houden in de hut zelf vannacht, ik zal het nog wel horen.

Genoeg fleecekleden iig

(en ruimer dan hun eigen miniwoning waar ze nu tijdelijk wonen in de stad, dus alleen al daarom snap ik wel dat ze liever het weekend weg en buiten zijn, ongeacht het weer). En je kunt altijd nog in het tropisch zwembad vertoeven, op de ligbedden met een boek oid, anderen ontmoeten, of misschien dat ze naar buiten keken vanochtend en besloten om de hele zondag in bed door te brengen, kan ook nog, haha!

quote:aiksje schreef op 24 april 2016 @ 10:50:

@nicci: thanks. Het ene moment ben ik ook sterk en het andere moment niet. Het klopt ook dat hij ook fouten heeft gemaakt en dat weet ik ook wel. Toch neem ik het mezelf kwalijk dat bepaalde dingen gegaan zijn zoals ze gegaan zijn en dat ik daar zeker wat aan had kunnen veranderen.



Wat betreft de berichten...tja..zegt me gewoon dat hij nog meer voelt dan hij durft toe te geven. Maar dat is zijn probleem...ik heb het geprobeerd maar hij kan er niet normaal mee omgaan. En ik wil niet meer gekwetst worden en dus de stekker eruit getrokken.



Aiksje, denk niet in fouten en wie wat "verkeerd" heeft gedaan: het is idd zo gelopen en dat draai je niet meer terug.

Ik zou hem wel vragen geen contact te zoeken elke keer, omdat je zo niet los komt van elkaar, dat maakt het denk ik extra moeilijk!

Zo houdt ie je toch vast, zodat ie in beeld blijft en niet naar de achtergrond kan verdwijnen, je blijft met hem geconfronteerd zo, ook als je andere leuke dingen aan het doen bent met anderen, ik vind dat niet helemaal eerlijk.

Dan moet hij je ook écht vrijlaten, tis al lastig genoeg.

Vervelend, nou heb ik een nieuwe simkaart, maar het werkt allemaal nog niet.

Kan 24 u duren maximaal (aktivatie) en ik hoop maar dat dat het is, want dat toestel is een samsung s4 die ik al had en ik lees daar een hoop problemen mee met nieuwe simkaart.

iig ziet het toestel die hele simkaart niet, gisteravond lekker mee zitten stressen (ik ben zó niet technisch, dat schuif ik altijd af op zoon, maar nu moet ik die dingen zelf regelen) dus ik wacht maar ff af tot morgen.

Helpdesk is ook niet open op zondag, dus we zien het wel.



Bizar, nu is het weer stralend blauw buiten (maar koud en de tuinmeubels nat) dus ik ga maar ff iets doen.



Fijne zondag allemaal!

Aiksje: als ik je 1 raad mag geven: geef volop gehoor aan het verdriet om wat er was en wat er niet meer is, maar roep jezelf een halt toe als het gaat om "wat had kunnen zijn" (maar niet ís en ook niet geweest is of gaat worden).

Dat is zo'n zinloos iets, dat is het stuk fantasie/verwachting hoe het óók had gekund en niet wat je werkelijk mist.

Daar kun je jezelf goed gek mee maken, begin er niet aan om zo te denken.

Dat is onnodige zelfkwelling en jezelf de put in lullen.



"Wat had kunnen zijn" is een vorm van "als maar dit of dat" dus van "wat-alsen".

Daar schiet je niks mee op.



Het is natuurlijk nauwelijks een troost, maar men zegt (en dat heb ik zelf ook uit ervaring, en Zandvogel enzo ook) dat je ongeveer een (à 2) jaar later weer een heel eind op je oude persoonlijke (individuele) geluksniveau zit (van voor of na een piek of dal daarin).

Hoe dan ook herstelt het evenwicht zich vroeg of laat weer.

Ik denk dat dat wel afhankelijk is van de hevigheid en duur, maar in het algemeen gesteld (zal wel een gemiddelde zijn).

(ik ben soms dus middelmatiger dan ik dacht )



Daar heb je nu niks aan natuurlijk, ik bedoel alleen te zeggen dat je beter niet kunt treuren om wat je idealiseert of je had voorgesteld of kunt voorstellen als dit of dat maar (anders was gedaan, of gegaan, als jij maar, als hij maar enz).

Hooguit als het iets is waar je lering uit kunt trekken voor jezelf (bepaalde signalen, wisselwerkingen, dingen die je met wat je nu weet anders ziet of zou doen).



Dan nog jezelf niet mee om je oren slaan, wat geweest is is geweest!

Ik geloof dat ik juist uit allerlei (ook pijnlijke) ervaringen toch veel goeds heb gehaald (achteraf gezien) en de liefde die ook daarin besloten lag (genegenheid) sommige opvattingen heb kunnen verruimen of vernieuwen, aan het denken ben gezet, slechts "heilige" overtuigingen waren die veranderlijk bleken/blijken te zijn mettertijd.



Uiteindelijk is het imo mogelijk om het goede ervan te bewaren en mee te nemen je verdere leven in, al kun je je dat middenin (dat middenstuk) nog niet voorstellen.



En kun je hem niet blokkeren of zo?

Ik snap hem best, ik weet hoe moeilijk het kan zijn om geen contact te hebben, maar hij weet het zelf allemaal niet en als jij vraagt om jou met rust te laten vind ik dat hij jou dan ook los moet proberen te laten.

Houden van jou is uiteindelijk kunnen kijken wat jij nu nodig hebt, ook als dat geen contact is, om jou de gelegenheid te geven om afstand te nemen als er niet in zit wat jij werkelijk wilde (ervoor gaan) en nu geen keus hebt.



Sterkte!

Nee, Nicci, niet minimaal een jaar, maar het is niet ongewoon ook, gemiddeld zegt men (onderzoekers) dat het (jouw natuurlijke) geluksniveau na 1 a 2 jaar iig je normale, persoonlijke level weer bereikt zou hebben.

Ik denk dat ze daarmee bedoelen je persoonlijke individuele geluksniveau wat onafhankelijk van omstandigheden is.



Gemiddeld he.

En dat betekent dus niet dat je dan weer onverdeeld gelukkig bent, maar zoals je zou zijn zonder die piek of dal.

De ene is van nature al optimistischer (en opgewekter? meer vertrouwen in zichzelf en/of de toekomst?) dan de ander, maar het gaat erom dat omstandigheden "maar" zo'n 10 a 20% zouden uitmaken voor je totale geluksgevoel.

40-50% aanleg, en zo'n 40% "maakbaarheid" (alles waar je zelf invloed op hebt) en dan dus maar 10 a 20% omstandigheden (baan, loterij winnen, werkloosheid, dingen die je onverwachts overkomen).

Alles bij elkaar zou je dan kunnen concluderen dat je nog altijd de helft of meer wel sturing daarop zou hebben (bijv ander werk regelen of hoe je omgaat met die omstandigheden en zelf daarin invloed kunt uitoefenen om die te veranderen/ verbeteren of iig dat te proberen is).



Ik weet niet of ik het daarmee eens ben en hoe ze dat dan gemeten hebben, wat voor de 1 een schrikbeeld of enorme piek zou zijn, is voor de ander misschien relatief minder erg of geweldig.

Ik weet niet of ze wel/niet liefde/fijne relatie hebben onder "omstandigheden" meerekenen, of het verlies daarvan, (als je daar geen invloed -meer- op hebt).

Wel dat mensen onder soortgelijke omstandigheden daar heel verschillend op kunnen reageren.



Het maakt denk ik nogal een verschil of je een fijne relatie kwijtraakt of een rotrelatie en dan staat in zo'n enquete waarschijnlijk alleen maar "relatie is uit" (zegt nog niks over hoe goed die was en of die veel of weinig (en langdurig?) bijdroeg aan dat geluksgevoel).



Dus eigenlijk kan je gewoon weinig met dat soort info, behalve dat het hoop geeft dat je zelf daar wel énige invloed/sturing over hebt en niet álles kunt toeschrijven aan omstandigheden.

Zo is bekend dat geldzorgen een grote negatieve factor kunnen zijn die gelukkig voelen in de weg kán staan of daar iig op drukt, terwijl heel veel meer hebben (dan de basis die je nodig hebt om geen zorgen te hebben) niet veel meer bijdraagt, ook de loterij winnen niet (na de eerste euforie).



En dat hangt dus ook af van wan/vertrouwen dat dat ten goede zal veranderen (en in jezelf dat je bijv wel weer een baan vindt of pessimistisch over bent dat het nooit meer beter gaat worden, gaat lukken, je nooit meer werk vindt, of een relatie enz).



Zelfs die invloed van aanleg/vroege jeugd kun je volgens mij (deels, ten goede) beinvloeden/veranderen, door bijv therapie en positieve ervaringen (dus bijstellen). En zo ook naar beneden bijstellen nav (negatieve) ervaringen.

Dus tja, wat is aanleg die vaststaat?

En in hoeverre zijn mensen daartoe in staat, met of zonder hulp, om zelf een wending eraan te geven?



1 ding is zeker: andere liefdevolle, empathische mensen om je heen maken heel veel verschil in gezondheid, genezing en gevoel van welzijn.

Dat is niet te vergelijken met "veel geld hebben" en andere dingen waarvan mensen kunnen denken dat het ze veel gelukkiger zou maken, zoals een mooi huis, die droomauto oid.

Het is ook nog eens per persoon verschillend, wát dan bijdraagt tot gelukkig of ongelukkig voelen.

Een mooi groot huis doet mij niks, en een ander droomt ervan!

Een balletdanseres ziet haar hele carriere en wat haar voldoening geeft in rook op gaan als ze blijvend hetzelfde letsel oploopt, waar een boekhouder misschien weinig tot geen last van heeft en denkt: daar ben ik goed vanaf gekomen!



Dus tja, eea is zo relatief en onvergelijkbaar, dat is imo niet in hokjes en algemene regels te plaatsen, omdat er zoveel factoren kunnen meespelen dan de omstandigheid zelf.

Kijk, in jouw situatie bijvoorbeeld, zullen er ook vast wel mensen te vinden zijn die daar toch eoa oplossing voor hebben gevonden die voor beiden haalbaar zou zijn, of misschien andere keuzes gemaakt hebben, blijvend zijn gaan latten bijv en dan maar bepaalde eigen wensen of voorwaarden laten vallen omwille van het compromis.

Dat zegt niet dat de een het "beter" doet dan de ander, het is oa wat je centraal hebt staan in het leven (en die ander heeft staan) en of dat onoverkomelijk is (of wat het vergt/kost om aan te passen en hoe ver die bereidheid wederzijds is daartoe).



Mijn exschoonvader en zijn 2e vrouw kregen een relatie op latere leeftijd en hechtten allebei aan hun eigen huis bijv, die zijn toch een huwelijk aangegaan, een lat-huwelijk weliswaar: ieder eigen huis gehouden en paar dagen bij de een, paar dagen bij de ander en dan nog 1 of 2 dagen voor zichzelf gehouden.

Er zijn ook stellen die dan alles wegdoen en samen opnieuw beginnen, of eea samenvoegen wat ze allebei prettig vinden als ze daar overeenstemming over vinden (en het ging niet om spullen, maar om emoties en vorige geliefden die daaraan gekoppeld waren).

Had ook een dealbreaker kunnen zijn voor 1 van hun of beiden, maar ik vond het wel modern en creatief destijds



Het is denk ik vaak een kwestie van waar je mee denkt te kunnen leven en waar de grens ligt aan aanpassing en eigenheid/ authenticiteit behouden en hoe essentieel iets is voor die authenticiteit.

(waarbij het denk ik ook een onderscheid is of het om status gaat of echtheid/ inhoudelijke verschillen).