Psyche
alle pijlers
Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI
maandag 21 maart 2016 om 21:37
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 20 april 2016 om 18:08
Even een uurtje in de tuin kunnen zitten, verder eea voor werk moeten regelen, ook wel weer fijn (mag van mij weer wat drukker worden, verveel me nooit maar wil me ook nuttig (genoeg) voelen en ergens op kunnen richten.
Dat vrije/vrijblijvende van zzp-en lijkt wel lekker (soms), maar is ook niet alles, heb ik momenteel beetje te weinig uitdaging aan.
Daardoor ben ik ook niet met andere ambities bezig te verzinnen wat ik ernaast zou kunnen doen
Misschien ook maar projectje dating gaan doen, haha, in navolging van Storm (maar dan anders)?
Dat vrije/vrijblijvende van zzp-en lijkt wel lekker (soms), maar is ook niet alles, heb ik momenteel beetje te weinig uitdaging aan.
Daardoor ben ik ook niet met andere ambities bezig te verzinnen wat ik ernaast zou kunnen doen
Misschien ook maar projectje dating gaan doen, haha, in navolging van Storm (maar dan anders)?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 20 april 2016 om 18:09
Ik voel me vreemd. Ik heb stiekem de hoop dat het weer goed kan komen en dat ik me daarom weer wat beter voel. Dit is denk ik weer mijn overlevingsstand en niet de realiteit. Het zijn ook zo'n zware maanden geweest met zwart/wit gedrag van mijn ex dat ik moeilijk kan geloven dat t nu definitief is.
Toch weet ik verstandelijk dat een relatie pas kan slagen als beide bereid zijn om eraan te willen werken. Nu redden we de relatie niet, maar eerst onszelf. Dus de kans is groot dat er geen doorstart meer mogelijk is. Hij moet ook aan zijn oude wond gaan werken wil hij gaan inzien waarom t niet werkte.
Helaas kan ik dat niet aangeven want dan claim ik hem weer. Heel jammer wel, want buiten de angsten om klopte er heel veel ook wel. Waarom ik deze hoop heb is omdat ik weet dat hij ook therapie heeft.
Ik laat t maar aan een hogere macht over. Als ik goed voor mezelf zorg komt er vanzelf wel weer iemand op mijn pad, waar ik een gelijkwaardige relatie mee op kan bouwen.
Ik vind het niet moeilijk om geen contact met hem te hebben. Dat maakt t alleen maar erger.
Ik ben trouwens ook wel boos op hem, gewoon over t feit dat hij een aantal keren er weer vol voor wilde gaan. Achteraf denk ik dat was veel te snel weer. Als je t diep van binnen nog niet weet, moet je jezelf niet willen overtuigen. Het is gewoon door allerlei verkeerde beslissingen stuk gelopen. Wat misschien helemaal niet had gehoeven als we t rustiger hadden aangepakt. Jammer dat ik dat achteraf pas zie. Nu hij er klaar mee is.....
Toch weet ik verstandelijk dat een relatie pas kan slagen als beide bereid zijn om eraan te willen werken. Nu redden we de relatie niet, maar eerst onszelf. Dus de kans is groot dat er geen doorstart meer mogelijk is. Hij moet ook aan zijn oude wond gaan werken wil hij gaan inzien waarom t niet werkte.
Helaas kan ik dat niet aangeven want dan claim ik hem weer. Heel jammer wel, want buiten de angsten om klopte er heel veel ook wel. Waarom ik deze hoop heb is omdat ik weet dat hij ook therapie heeft.
Ik laat t maar aan een hogere macht over. Als ik goed voor mezelf zorg komt er vanzelf wel weer iemand op mijn pad, waar ik een gelijkwaardige relatie mee op kan bouwen.
Ik vind het niet moeilijk om geen contact met hem te hebben. Dat maakt t alleen maar erger.
Ik ben trouwens ook wel boos op hem, gewoon over t feit dat hij een aantal keren er weer vol voor wilde gaan. Achteraf denk ik dat was veel te snel weer. Als je t diep van binnen nog niet weet, moet je jezelf niet willen overtuigen. Het is gewoon door allerlei verkeerde beslissingen stuk gelopen. Wat misschien helemaal niet had gehoeven als we t rustiger hadden aangepakt. Jammer dat ik dat achteraf pas zie. Nu hij er klaar mee is.....
woensdag 20 april 2016 om 18:35
Ik heb de middag vrij genomen om even lekker te genieten van hrt weer en bij te komen van wat rare weken, drukte etc.
Vanavond nog wel even werken, maar is maar uurtje of 2 maximaal.
Heb toch maar weer vrijwilligerswerk opgepakt onlangs, kan t niet laten maar als het goed is komt daar binnenkort een betaalde opdracht uit dus zo zie je maar weer waar eea toe kan leiden
Vanavond nog wel even werken, maar is maar uurtje of 2 maximaal.
Heb toch maar weer vrijwilligerswerk opgepakt onlangs, kan t niet laten maar als het goed is komt daar binnenkort een betaalde opdracht uit dus zo zie je maar weer waar eea toe kan leiden
woensdag 20 april 2016 om 18:51
Stormkraft: ja ik denk dat het kan, mits ieder aan zijn eigen wond werkt, en niet die tekorten op gaat zoeken bij de partner. Helaas moeten beide gemotiveerd zijn en op dit moment is hij dat niet.
Het werkte zo vaak niet omdat hij twijfelde en ik hem onbewust claimde. Dan kom je inderdaad in een knipperlicht. Dus ja waarom ik hoop hou is toch omdat het goed mogelijk is dat onder deze angsten liefde zit wat wel kan werken.
Maargoed ik kan dat wel zien, maar dan moet hij dat ook willen zien. Vandaar dat ik hem wel los moet gaan laten en er geen invloed meer op heb. Wel op mijn eigen deel.
Het werkte zo vaak niet omdat hij twijfelde en ik hem onbewust claimde. Dan kom je inderdaad in een knipperlicht. Dus ja waarom ik hoop hou is toch omdat het goed mogelijk is dat onder deze angsten liefde zit wat wel kan werken.
Maargoed ik kan dat wel zien, maar dan moet hij dat ook willen zien. Vandaar dat ik hem wel los moet gaan laten en er geen invloed meer op heb. Wel op mijn eigen deel.
woensdag 20 april 2016 om 20:05
@ Suzy zo voel ik me.I k ben bang dat ik gewoon nooit weer zo n lieve en goede man zal tegenkomen, ik kan geen negatieve dingen van hem vinden, alleen het religie verschil speelde soms parten. En ik kan bijna niet geloven dat onze liefde die voor kort nog zo sterk was, nu door hem is beëindigd. Daar heb ik het zwaar mee. Ik kan alleen maar er naar toe leven dat het minder pijn zal doen.
Toen hij me naar Schiphol bracht konden we bijna geen af scheid nemen, hij zei altijd dat ik zijn eindstation was, ondanks onze geschillen qua religie was ik zeker van zijn liefde.
En nu is alles weg na die ruzie. Echt klote, daar moet ik mee verder. Gisteren won mijn boosheid het, nu is het weer veel huilen.
Taalles was heel leuk om te doen, heb vanmiddag lekker in de zon gezeten.
Mijn vader kwam langs, vind het zo erg me verdrietig te zien, hij wou me een cadeautje kopen, toen schoot ik weer helemaal vol.....
Toen hij me naar Schiphol bracht konden we bijna geen af scheid nemen, hij zei altijd dat ik zijn eindstation was, ondanks onze geschillen qua religie was ik zeker van zijn liefde.
En nu is alles weg na die ruzie. Echt klote, daar moet ik mee verder. Gisteren won mijn boosheid het, nu is het weer veel huilen.
Taalles was heel leuk om te doen, heb vanmiddag lekker in de zon gezeten.
Mijn vader kwam langs, vind het zo erg me verdrietig te zien, hij wou me een cadeautje kopen, toen schoot ik weer helemaal vol.....
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
donderdag 21 april 2016 om 09:07
donderdag 21 april 2016 om 09:20
Gisteravond een beetje zitten mijmeren / nadenken, vergelijken van mijn leven nu met (nog maar) anderhalf jaar geleden en hoe het (in positieve zin!) veranderd is. Ik heb mezelf aardig versteld doen staan.
Had destijds niet eens durven hopen dat ik ooit weer zo gelukkig zou worden als ik nu ben. Dat is toch wel heel bijzonder om te beseffen, en fijn, ook. Keihard geknokt en blijkbaar kán ik het gewoon helemaal, prima, zelf, zonder man. Nu maakt de date-man het wel allemaal wat zonnig in m'n hoofd hoor, maar ben ervan overtuigd dat, mocht het om wat voor reden dan ook toch niets worden met hem, ik dat prima kan handelen en lekker verder leef.
Life is Good
Had destijds niet eens durven hopen dat ik ooit weer zo gelukkig zou worden als ik nu ben. Dat is toch wel heel bijzonder om te beseffen, en fijn, ook. Keihard geknokt en blijkbaar kán ik het gewoon helemaal, prima, zelf, zonder man. Nu maakt de date-man het wel allemaal wat zonnig in m'n hoofd hoor, maar ben ervan overtuigd dat, mocht het om wat voor reden dan ook toch niets worden met hem, ik dat prima kan handelen en lekker verder leef.
Life is Good
donderdag 21 april 2016 om 09:46
Dag lieve dames!
Ik heb weer een beetje bij gelezen.
@Storm, wat rot van die vriendin van je. Maar mooi gezegd dat jullie rol in elkaars leven nu voorbij is. Wel jammer dat het zo moet aflopen, maar soms is het niet anders.
En wat fijn om te lezen dat je verliefd bent! Geniet ervan!
@Zela, ik zag je vrijgezelle-katten-vrouwtjes-topic langskomen, goed initiatief.
@Nicci, wat verdrietig, de situatie met je vriend. Ik snap dat je dat gevoel hebt dat je nooit meer iemand zoals hij zal tegenkomen, en het voelt nu misschien alsof religie het enige 'dingetje' is wat jullie in de weg staat, maar het is nogal wat, he! Mijn vorige relatie is daarop ook stukgelopen en ik zie nu wel in dat het de beste keuze was om uit elkaar te gaan. Het is zoiets fundamenteels, het zorgt voor zoveel spanning en het zal altijd een heikel punt blijven.
@Aiksje, hoe gaat het nu met jou?
@Suzy, herkenbaar wat je schrijft over het zzp bestaan. En ook altijd die financiële achtbaan waar je dan in lijkt te zitten, he? Nooit de zekerheid van een vast, steady salaris. Maar toch zou ik de vrijheid nooit in willen ruilen voor een 9-5 baan! Alleen als het echt niet anders zou kunnen!
@Zen, ik zou proberen je ex los te laten. Ik lees in je berichten dat je nog steeds hoop hebt dat het goed komt, maar als je last hebt van verlatingsangst dan zou ik echt eerst proberen gelukkig met jezelf te worden! (Ik heb er ook erg last van.)
Met mij gaat het naar omstandigheden eigenlijk best goed! Ik zit nu in het traject van de specialistische GGZ en heb echt het gevoel dat ik progressie aan het maken ben. Door mijn borderline-topic heb ik nu contact met een aantal dames in precies hetzelfde schuitje, en dat betekent een hoop voor me, de herkenning.
Ik heb steeds vaker momentjes waarop ik denk: ik ben goed zoals ik ben. De momenten zijn nog kort en vluchtig, maar het feit dat ze er zijn biedt me heel veel hoop!
Ik praat ook steeds makkelijker met mensen in m'n omgeving over dingen waar ik tegenaan loop, en hoewel ze het niet altijd begrijpen krijg ik wel een hoop steun. Al met al zit ik dus best op de goede weg!
Ik heb weer een beetje bij gelezen.
@Storm, wat rot van die vriendin van je. Maar mooi gezegd dat jullie rol in elkaars leven nu voorbij is. Wel jammer dat het zo moet aflopen, maar soms is het niet anders.
En wat fijn om te lezen dat je verliefd bent! Geniet ervan!
@Zela, ik zag je vrijgezelle-katten-vrouwtjes-topic langskomen, goed initiatief.
@Nicci, wat verdrietig, de situatie met je vriend. Ik snap dat je dat gevoel hebt dat je nooit meer iemand zoals hij zal tegenkomen, en het voelt nu misschien alsof religie het enige 'dingetje' is wat jullie in de weg staat, maar het is nogal wat, he! Mijn vorige relatie is daarop ook stukgelopen en ik zie nu wel in dat het de beste keuze was om uit elkaar te gaan. Het is zoiets fundamenteels, het zorgt voor zoveel spanning en het zal altijd een heikel punt blijven.
@Aiksje, hoe gaat het nu met jou?
@Suzy, herkenbaar wat je schrijft over het zzp bestaan. En ook altijd die financiële achtbaan waar je dan in lijkt te zitten, he? Nooit de zekerheid van een vast, steady salaris. Maar toch zou ik de vrijheid nooit in willen ruilen voor een 9-5 baan! Alleen als het echt niet anders zou kunnen!
@Zen, ik zou proberen je ex los te laten. Ik lees in je berichten dat je nog steeds hoop hebt dat het goed komt, maar als je last hebt van verlatingsangst dan zou ik echt eerst proberen gelukkig met jezelf te worden! (Ik heb er ook erg last van.)
Met mij gaat het naar omstandigheden eigenlijk best goed! Ik zit nu in het traject van de specialistische GGZ en heb echt het gevoel dat ik progressie aan het maken ben. Door mijn borderline-topic heb ik nu contact met een aantal dames in precies hetzelfde schuitje, en dat betekent een hoop voor me, de herkenning.
Ik heb steeds vaker momentjes waarop ik denk: ik ben goed zoals ik ben. De momenten zijn nog kort en vluchtig, maar het feit dat ze er zijn biedt me heel veel hoop!
Ik praat ook steeds makkelijker met mensen in m'n omgeving over dingen waar ik tegenaan loop, en hoewel ze het niet altijd begrijpen krijg ik wel een hoop steun. Al met al zit ik dus best op de goede weg!
donderdag 21 april 2016 om 09:58
@ Suzy, ik heb een hele sterke band met mijn vader, we lijken ook erg op elkaar.
Zie hem bijna dagelijks, komt hij de krant brengen. Vorige week zei ik dat ik er niet aan moest denken dat hij er op een dag niet meer is. Toen zei hij beter dat ik ga dan dat we jou moeten verliezen.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 16 was, mijn vader had een ander en dat ging toen niet zo leuk thuis. Zulke dingen kunnen ook niet leuk gaan, maar mijn vader en moeder pasten niet meer, dat zag ik ook wel. Mijn moeder sprak niet over haar verdriet, waardoor ze uiteindelijk met een bloedende maagzweer in het ziekenhuis belandde. Ik woonde met nog een oudere zus thuis, maar het kwam allemaal op mijn schouders neer. Ik hielp mijn vader in de zaak, en nam thuis de administratie e.d over. Dit kon ik allemaal best aan, maar ik mocht nooit iets aardigs over mijn vader zeggen, terwijl ik veel van hem hield en dagelijks met hem optrok. Zelf na 35 jaar kan ik nog moeilijk iets positiefs thuis over mijn vader zeggen, terwijl ik wel met mijn vader over mijn moeder kan praten. Hij zegt nooit iets naars over haar. En natuurlijk hou ik ook van mijn moeder, maar ik denk dat je begrijpt dat ik daardoor ook meer naar hem toetrek.
Ik ben in het boek begonnen van Robin Norwood en ik herken daarin mezelf als jong meisje die veel verantwoordelijkheid kreeg. Maar in dat boek gaat het erover dat je dan slechte mannen aantrekt die je geen liefde geven, dit is bij mij niet zo. Tuurlijk heb ik mezelf in de laatste relatie ook wel aangepast qua zondagen en zo, maar kreeg echt veel liefde van hem. Misschien een ander boek dat bij mij past? Iemand nog tips?
Zie hem bijna dagelijks, komt hij de krant brengen. Vorige week zei ik dat ik er niet aan moest denken dat hij er op een dag niet meer is. Toen zei hij beter dat ik ga dan dat we jou moeten verliezen.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 16 was, mijn vader had een ander en dat ging toen niet zo leuk thuis. Zulke dingen kunnen ook niet leuk gaan, maar mijn vader en moeder pasten niet meer, dat zag ik ook wel. Mijn moeder sprak niet over haar verdriet, waardoor ze uiteindelijk met een bloedende maagzweer in het ziekenhuis belandde. Ik woonde met nog een oudere zus thuis, maar het kwam allemaal op mijn schouders neer. Ik hielp mijn vader in de zaak, en nam thuis de administratie e.d over. Dit kon ik allemaal best aan, maar ik mocht nooit iets aardigs over mijn vader zeggen, terwijl ik veel van hem hield en dagelijks met hem optrok. Zelf na 35 jaar kan ik nog moeilijk iets positiefs thuis over mijn vader zeggen, terwijl ik wel met mijn vader over mijn moeder kan praten. Hij zegt nooit iets naars over haar. En natuurlijk hou ik ook van mijn moeder, maar ik denk dat je begrijpt dat ik daardoor ook meer naar hem toetrek.
Ik ben in het boek begonnen van Robin Norwood en ik herken daarin mezelf als jong meisje die veel verantwoordelijkheid kreeg. Maar in dat boek gaat het erover dat je dan slechte mannen aantrekt die je geen liefde geven, dit is bij mij niet zo. Tuurlijk heb ik mezelf in de laatste relatie ook wel aangepast qua zondagen en zo, maar kreeg echt veel liefde van hem. Misschien een ander boek dat bij mij past? Iemand nog tips?
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
donderdag 21 april 2016 om 11:08
Omdat jij geleerd hebt uit je verleden, en jezelf niet weggecijferd hebt in je afgelopen relatie is dat Nicci.
Jij hebt nooit gedacht dat een relatie er is om alleen hem (eenzijdig) gelukkig te willen maken of dat jij pas gelukkig kunt zijn als hij (en andere dierbaren) dat zijn.
Jij hebt ook gezonde verhouding voor ogen gehad, of jij je er ook gelukkig bij voelt.
Ik vind nog steeds het meest (ver)heldere(nde) boek "Verslaafd aan liefde" van Geurtz dus.
itt wat de titel doet vermoeden, gaat het meer om hoe het in zijn algemeenheid zit qua liefde en eigenliefde.
Als je begrijpt dat iedereen zo in elkaar zit, alleen met andere strategieen en mechanismen (tegen het gevoel van niet goed genoeg zijn ontwikkeld heeft), maar dezelfde principes dus, en waarom, dan begrijp je zowel jezelf beter als de ander.
Jammer dat je moeder een voorbeeld gaf dat de wereld instortte en niet langer de moeite waard was voor haar, voor altijd is blijven hangen in die afwijzing, en daardoor je vader verboden gebied werd om zelfs maar over te praten, vind ik heel kwalijk eigenlijk.
Daarmee moest jij hem ook afwijzen als de kwaaie pier, of iig doen alsof, terwijl ouders moeten bedenken dat die andere ouder even belangrijk is voor liefde en eigen ontwikkeling van het kind (in latere relaties oa, maar ook met zichzelf) als zij zichzelf belangrijk vond.
Ze zag ff over het hoofd (en nog) wat de invloed van haar voorbeeld als rolmodel alleen al is geweest voor jou en je zus.
Ik ben toch wel heel blij dat ik positief ben gebleven over ex, zij het realistisch positief en niet geforceerd, niet dat ik alles maar even leuk bleef vinden, ik moest af en toe toch wel ff hem wijzen op als ie teveel zijn eigenbelang probeerde door te drijven, bijv bij bezoekregelingen, de eerste jaren, het schuiven daarmee hoe het hem uitkwam enzo.
Maar dat deed ik dan liefst waar de kinderen niet bij waren en als ze zelf met ergernissen kwamen (na weekend of vakantie bij hem) dan nam ik ook dat serieus (al probeerde ik altijd de andere kant van het verhaal ook mee te geven, de positieve kant en begrip, nuancering).
Mede daardoor kunnen we nu weer zo goed door de bocht, dat had niet gekund als er wrok oid de overhand had gehad.
De kinderen zagen wel dat mijn wereld niet instortte en ik er zelf ook wat van kon maken, en dat je tegenslag en teleurstelling kunt overwinnen/ overstijgen, je alsnog een positieve wending kunt geven aan je leven.
In feite is je moeder altijd de schuld blijven geven aan je vader, dat haar leven daardoor "verpest" was en haar geloof in relaties en liefde kwijt is geraakt. Dat is een slachtofferrol, itt eigen verantwoordelijkheid nemen voor iets maken van de situatie zoals ie ís (geworden) en dat je een ander niet eeuwig daarvoor verantwoordelijk kunt stellen, zelf niks meer hoeft te doen en je je er maar bij neerlegt (en dát zelfs niet lukt).
Fijn dat jij desondanks een fijne band hebt behouden met hem, en het van een afstandje kunt bekijken hoe dat gegaan is tussen hun, en van allebei mag houden!
Dat is denk ik ook de reden dat jij niet wegcijferend bent geworden en nog steeds kunt geloven in de liefde!
Ook beide ouders kunnen los van elkaar toch dat vertrouwen meegeven dat het ook goed kan gaan.
Misschien hebben (ego-)exen je daar ooit aan doen twijfelen, maar met die laatste relatie was de liefde volledig wederzijds en lag het iig niet dááraan!
Jij hebt nooit gedacht dat een relatie er is om alleen hem (eenzijdig) gelukkig te willen maken of dat jij pas gelukkig kunt zijn als hij (en andere dierbaren) dat zijn.
Jij hebt ook gezonde verhouding voor ogen gehad, of jij je er ook gelukkig bij voelt.
Ik vind nog steeds het meest (ver)heldere(nde) boek "Verslaafd aan liefde" van Geurtz dus.
itt wat de titel doet vermoeden, gaat het meer om hoe het in zijn algemeenheid zit qua liefde en eigenliefde.
Als je begrijpt dat iedereen zo in elkaar zit, alleen met andere strategieen en mechanismen (tegen het gevoel van niet goed genoeg zijn ontwikkeld heeft), maar dezelfde principes dus, en waarom, dan begrijp je zowel jezelf beter als de ander.
Jammer dat je moeder een voorbeeld gaf dat de wereld instortte en niet langer de moeite waard was voor haar, voor altijd is blijven hangen in die afwijzing, en daardoor je vader verboden gebied werd om zelfs maar over te praten, vind ik heel kwalijk eigenlijk.
Daarmee moest jij hem ook afwijzen als de kwaaie pier, of iig doen alsof, terwijl ouders moeten bedenken dat die andere ouder even belangrijk is voor liefde en eigen ontwikkeling van het kind (in latere relaties oa, maar ook met zichzelf) als zij zichzelf belangrijk vond.
Ze zag ff over het hoofd (en nog) wat de invloed van haar voorbeeld als rolmodel alleen al is geweest voor jou en je zus.
Ik ben toch wel heel blij dat ik positief ben gebleven over ex, zij het realistisch positief en niet geforceerd, niet dat ik alles maar even leuk bleef vinden, ik moest af en toe toch wel ff hem wijzen op als ie teveel zijn eigenbelang probeerde door te drijven, bijv bij bezoekregelingen, de eerste jaren, het schuiven daarmee hoe het hem uitkwam enzo.
Maar dat deed ik dan liefst waar de kinderen niet bij waren en als ze zelf met ergernissen kwamen (na weekend of vakantie bij hem) dan nam ik ook dat serieus (al probeerde ik altijd de andere kant van het verhaal ook mee te geven, de positieve kant en begrip, nuancering).
Mede daardoor kunnen we nu weer zo goed door de bocht, dat had niet gekund als er wrok oid de overhand had gehad.
De kinderen zagen wel dat mijn wereld niet instortte en ik er zelf ook wat van kon maken, en dat je tegenslag en teleurstelling kunt overwinnen/ overstijgen, je alsnog een positieve wending kunt geven aan je leven.
In feite is je moeder altijd de schuld blijven geven aan je vader, dat haar leven daardoor "verpest" was en haar geloof in relaties en liefde kwijt is geraakt. Dat is een slachtofferrol, itt eigen verantwoordelijkheid nemen voor iets maken van de situatie zoals ie ís (geworden) en dat je een ander niet eeuwig daarvoor verantwoordelijk kunt stellen, zelf niks meer hoeft te doen en je je er maar bij neerlegt (en dát zelfs niet lukt).
Fijn dat jij desondanks een fijne band hebt behouden met hem, en het van een afstandje kunt bekijken hoe dat gegaan is tussen hun, en van allebei mag houden!
Dat is denk ik ook de reden dat jij niet wegcijferend bent geworden en nog steeds kunt geloven in de liefde!
Ook beide ouders kunnen los van elkaar toch dat vertrouwen meegeven dat het ook goed kan gaan.
Misschien hebben (ego-)exen je daar ooit aan doen twijfelen, maar met die laatste relatie was de liefde volledig wederzijds en lag het iig niet dááraan!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 21 april 2016 om 13:31
Ik snap het dat ik eerst alleen gelukkig moet zijn, maar t is verdomde moeilijk. Ik heb alles wel voor mekaar maar ik wil graag een gezinnetje! Een gewoon simpel leven. Nu de biologische klok ook tekeer gaat maakt t er niet allemaal gemakkelijker op. Ik denk gewoon dat ik te graag wil....waarom moet ik steeds dit verdriet ervaren?
Ik wil eigenlijk steeds iets wat er nu nog niet is, maar ben ook bang dat het er niet van kan komen. Daarom vind ik t ook moeilijk om hem helemaal los te laten. ik weet dat ik nu aan mijn verlatingsangst moet werken. Maar waarom kan t niet en/en hoop houden en loslaten, met mezelf aan de slag. Soms denk ik dat opgeven niet nodig is. Maar op dit moment moet ik inderdaad mezelf eerst redden! Daarom heb ik nog hoop. Want met hem in gesprek gaan kan op dit moment niet en duw ik hem verder van mij vandaan. Het lijkt nu net dat ik te claimerig was in de relatie. Maar ik probeerde het juist zo rustig mogelijk te doen, door zijn getwijfel is mijn verlatingsangst weer naar boven gekomen.
Ik ga nu lekker een stuk fietsen en op bezoek bij een vriendin.
Geniet allemaal van de zon!!!
Ik wil eigenlijk steeds iets wat er nu nog niet is, maar ben ook bang dat het er niet van kan komen. Daarom vind ik t ook moeilijk om hem helemaal los te laten. ik weet dat ik nu aan mijn verlatingsangst moet werken. Maar waarom kan t niet en/en hoop houden en loslaten, met mezelf aan de slag. Soms denk ik dat opgeven niet nodig is. Maar op dit moment moet ik inderdaad mezelf eerst redden! Daarom heb ik nog hoop. Want met hem in gesprek gaan kan op dit moment niet en duw ik hem verder van mij vandaan. Het lijkt nu net dat ik te claimerig was in de relatie. Maar ik probeerde het juist zo rustig mogelijk te doen, door zijn getwijfel is mijn verlatingsangst weer naar boven gekomen.
Ik ga nu lekker een stuk fietsen en op bezoek bij een vriendin.
Geniet allemaal van de zon!!!
donderdag 21 april 2016 om 18:45
@Suzy, later is mijn moeder er wel weer goed voor ons geweest, maar je hebt gelijk ze is in een bepaalde slachtofferrol blijven hangen, anders zou ze nu toch normaal over hem kunnen praten, en ook voor ons de leuke mooie dingen benoemen die er ook zijn geweest.
Zo'n zelfhulpboek, heeft eigenlijk gisteren dat verdriet aangewakkerd, terwijl ik daar eigenlijk nooit meer aan denk.
Dat vind ik dan weer een nadeel. Maar heb dat boek nu aan kant gelegd, ik ben ooit in Jan Geurtz begonnen, maar vind het nogal ingewikkeld om te begrijpen soms, over ego en dat soort dingen. Heb nu die van Louise Hay bestelt, " Je kunt je leven helen".
Vandaag na een moeizame start ( met toch weer veel gehuil), toch een mooie dag gehad, lekker in de zon zitten lezen. Later nog een wandeling gemaakt, daarbij kwam ik de buren van vriend zijn ouders tegen, die wisten nog niet van de breuk. Ook eea van hun gehoord over dat zij ook vinden dat hij teveel aan thuis hangt, maar wel luchtig gehouden qua details. Al heb ik een goed gevoel over die mensen, zijn al in de 70, je weet maar nooit. Daarna nog het gras gemaaid en in de tuin gewerkt, en ik dacht ja ik voel me weer beter gelukkig. Het weer doet ook veel vind ik zelf. Helaas wat koude dagen in het vooruitzicht, maar ja dit is Nederland.
Zo'n zelfhulpboek, heeft eigenlijk gisteren dat verdriet aangewakkerd, terwijl ik daar eigenlijk nooit meer aan denk.
Dat vind ik dan weer een nadeel. Maar heb dat boek nu aan kant gelegd, ik ben ooit in Jan Geurtz begonnen, maar vind het nogal ingewikkeld om te begrijpen soms, over ego en dat soort dingen. Heb nu die van Louise Hay bestelt, " Je kunt je leven helen".
Vandaag na een moeizame start ( met toch weer veel gehuil), toch een mooie dag gehad, lekker in de zon zitten lezen. Later nog een wandeling gemaakt, daarbij kwam ik de buren van vriend zijn ouders tegen, die wisten nog niet van de breuk. Ook eea van hun gehoord over dat zij ook vinden dat hij teveel aan thuis hangt, maar wel luchtig gehouden qua details. Al heb ik een goed gevoel over die mensen, zijn al in de 70, je weet maar nooit. Daarna nog het gras gemaaid en in de tuin gewerkt, en ik dacht ja ik voel me weer beter gelukkig. Het weer doet ook veel vind ik zelf. Helaas wat koude dagen in het vooruitzicht, maar ja dit is Nederland.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
donderdag 21 april 2016 om 18:49
quote:Haligh schreef op 21 april 2016 @ 09:46:
Dag lieve dames!
@Nicci, wat verdrietig, de situatie met je vriend. Ik snap dat je dat gevoel hebt dat je nooit meer iemand zoals hij zal tegenkomen, en het voelt nu misschien alsof religie het enige 'dingetje' is wat jullie in de weg staat, maar het is nogal wat, he! Mijn vorige relatie is daarop ook stukgelopen en ik zie nu wel in dat het de beste keuze was om uit elkaar te gaan. Het is zoiets fundamenteels, het zorgt voor zoveel spanning en het zal altijd een heikel punt blijven.
Met mij gaat het naar omstandigheden eigenlijk best goed! Ik zit nu in het traject van de specialistische GGZ en heb echt het gevoel dat ik progressie aan het maken ben. Door mijn borderline-topic heb ik nu contact met een aantal dames in precies hetzelfde schuitje, en dat betekent een hoop voor me, de herkenning.
Ik heb steeds vaker momentjes waarop ik denk: ik ben goed zoals ik ben. De momenten zijn nog kort en vluchtig, maar het feit dat ze er zijn biedt me heel veel hoop!
Ik praat ook steeds makkelijker met mensen in m'n omgeving over dingen waar ik tegenaan loop, en hoewel ze het niet altijd begrijpen krijg ik wel een hoop steun. Al met al zit ik dus best op de goede weg! Haligh fijn dat het goed met je gaat. Over bovenstaande heb je gelijk, ik doe het af als een klein dingetje maar het is idd een essentieel verschil, zeker de zware kant die daar aangehangen wordt. Maar ik blijf nu eenmaal iemand die denkt dat als je genoeg van iemand houdt er veel overwonnen kan worden, en dat zag ik nu niet gebeuren.
Dag lieve dames!
@Nicci, wat verdrietig, de situatie met je vriend. Ik snap dat je dat gevoel hebt dat je nooit meer iemand zoals hij zal tegenkomen, en het voelt nu misschien alsof religie het enige 'dingetje' is wat jullie in de weg staat, maar het is nogal wat, he! Mijn vorige relatie is daarop ook stukgelopen en ik zie nu wel in dat het de beste keuze was om uit elkaar te gaan. Het is zoiets fundamenteels, het zorgt voor zoveel spanning en het zal altijd een heikel punt blijven.
Met mij gaat het naar omstandigheden eigenlijk best goed! Ik zit nu in het traject van de specialistische GGZ en heb echt het gevoel dat ik progressie aan het maken ben. Door mijn borderline-topic heb ik nu contact met een aantal dames in precies hetzelfde schuitje, en dat betekent een hoop voor me, de herkenning.
Ik heb steeds vaker momentjes waarop ik denk: ik ben goed zoals ik ben. De momenten zijn nog kort en vluchtig, maar het feit dat ze er zijn biedt me heel veel hoop!
Ik praat ook steeds makkelijker met mensen in m'n omgeving over dingen waar ik tegenaan loop, en hoewel ze het niet altijd begrijpen krijg ik wel een hoop steun. Al met al zit ik dus best op de goede weg! Haligh fijn dat het goed met je gaat. Over bovenstaande heb je gelijk, ik doe het af als een klein dingetje maar het is idd een essentieel verschil, zeker de zware kant die daar aangehangen wordt. Maar ik blijf nu eenmaal iemand die denkt dat als je genoeg van iemand houdt er veel overwonnen kan worden, en dat zag ik nu niet gebeuren.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
donderdag 21 april 2016 om 19:17
Ben vanmiddag met dat mooie weer naar mijn hutje gegaan. Nauwelijks in de zon gezeten want ik heb de tuin wat gefatsoeneerd, tafel en stoelen schoongemaakt, grasgemaaid zodat het nu tenminste een beetje lekker zitten is. Zon is hier langer in de tuin dus zit nu uit te rusten en te luisteren naar de vogels, tis nog heerlijk buiten!
Omdat ik zo druk bezig was heb ik niet gedaan waarvoor ik kwam haha, had wat gegevens nodig vd receptie voor het tuinontwerp maar opeens was het na 5 u en dus too late.
Geeft niet, ik heb iig weer gas en water dus alles doet t weer.
Dacht ik.
Koffieapparaat is stuk (nespresso) daar baal ik wel van, gaat wel aan maar doet nx.
Hm, nu waas voor de zon, frisjes. Ga ik maar ff eten en huiswaarts.
Fijne avond allemaal!
Omdat ik zo druk bezig was heb ik niet gedaan waarvoor ik kwam haha, had wat gegevens nodig vd receptie voor het tuinontwerp maar opeens was het na 5 u en dus too late.
Geeft niet, ik heb iig weer gas en water dus alles doet t weer.
Dacht ik.
Koffieapparaat is stuk (nespresso) daar baal ik wel van, gaat wel aan maar doet nx.
Hm, nu waas voor de zon, frisjes. Ga ik maar ff eten en huiswaarts.
Fijne avond allemaal!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 21 april 2016 om 22:10
quote:Zelatrice schreef op 21 april 2016 @ 11:56:
[...]
Dat dacht ik! Ik zit letterlijk in die fase en ik heb besloten daar lekker in te blijven
zitten...
Ik quote mezelf ff bewust omdat ik echt even 'overspannen' ben met het te veel (qua gedachten, niet gevoelens... die gedachten veroorzaakten juist bepaalde gevoelens) bezig zijn met 'het gedoe' met collega, liefde/een nieuwe relatie etc.
Ik wil me echt voorlopig op andere dingen focussen. Dat lukt uiteraard door afleiding en leuke dingen doen maar dit kan natuurlijk niet altijd.
Hoop dat ik het niet te ingewikkeld formuleer en vooral dat jullie tips hebben want ik ben er echt moe van...
Van de andere kant heb ik het gevoel dat ik heel lekker ga en dat ik bijna klaar ben met de transformatie , dat dit het laatste zetje is.
Morgen weer naar de kinesiologiste, gaat heftig worden ben ik bang maar dat is ff nodig.
[...]
Dat dacht ik! Ik zit letterlijk in die fase en ik heb besloten daar lekker in te blijven
zitten...
Ik quote mezelf ff bewust omdat ik echt even 'overspannen' ben met het te veel (qua gedachten, niet gevoelens... die gedachten veroorzaakten juist bepaalde gevoelens) bezig zijn met 'het gedoe' met collega, liefde/een nieuwe relatie etc.
Ik wil me echt voorlopig op andere dingen focussen. Dat lukt uiteraard door afleiding en leuke dingen doen maar dit kan natuurlijk niet altijd.
Hoop dat ik het niet te ingewikkeld formuleer en vooral dat jullie tips hebben want ik ben er echt moe van...
Van de andere kant heb ik het gevoel dat ik heel lekker ga en dat ik bijna klaar ben met de transformatie , dat dit het laatste zetje is.
Morgen weer naar de kinesiologiste, gaat heftig worden ben ik bang maar dat is ff nodig.
vrijdag 22 april 2016 om 15:41
quote:Zelatrice schreef op 21 april 2016 @ 22:10:
[...]
Ik quote mezelf ff bewust omdat ik echt even 'overspannen' ben met het te veel (qua gedachten, niet gevoelens... die gedachten veroorzaakten juist bepaalde gevoelens) bezig zijn met 'het gedoe' met collega, liefde/een nieuwe relatie etc.
Ik wil me echt voorlopig op andere dingen focussen. Dat lukt uiteraard door afleiding en leuke dingen doen maar dit kan natuurlijk niet altijd.
Hoop dat ik het niet te ingewikkeld formuleer en vooral dat jullie tips hebben want ik ben er echt moe van...
Van de andere kant heb ik het gevoel dat ik heel lekker ga en dat ik bijna klaar ben met de transformatie , dat dit het laatste zetje is.
Morgen weer naar de kinesiologiste, gaat heftig worden ben ik bang maar dat is ff nodig.
Zela: ik heb een stuk geschreven op ander topic (die over eenzaamheid enz), ik denk dat je op die momenten gewoon iets moet gaan doén en niet teveel aan toegeven (dus proberen op andere manieren of met andere delen van jezelf in verbinding te komen ipv het denken/ piekeren).
Succes bij de kinesiologiste (geen idee hoe het daaraan toe gaat), maar elke vorm van aandacht voor je mentale of fysieke verbeteringen helpt, ook als dat heftig is, schudt de boel weer lekker op )
Ja, geen koffie: dwz, wel koffie in huis hebben en het apparaat doet het niet is net zoiets als wel een apparaat en dan geen koffie in huis (al is dat wat goedkoper dan een andere espressomachine! Ben op marktplaats aan het kijken voor een 2e handsje. Ik was alleen gek op dit model, wat niet meer gemaakt wordt maar ja, gaat om de kwaliteit koffie tenslotte, dus alsi e het maar doet en beetje schoon en netjes is
Ben daar miv morgen of zo iig ook bereikbaar (simonly genomen van een provider die wél werkt daar) en zo toch eea aan regeldingetjes gedaan die waren blijven liggen en toch oa nodig zijn voor mijn werk, zodat ik daar ook lekker kan zitten zometeen in het seizoen.
Fijn weekend!
[...]
Ik quote mezelf ff bewust omdat ik echt even 'overspannen' ben met het te veel (qua gedachten, niet gevoelens... die gedachten veroorzaakten juist bepaalde gevoelens) bezig zijn met 'het gedoe' met collega, liefde/een nieuwe relatie etc.
Ik wil me echt voorlopig op andere dingen focussen. Dat lukt uiteraard door afleiding en leuke dingen doen maar dit kan natuurlijk niet altijd.
Hoop dat ik het niet te ingewikkeld formuleer en vooral dat jullie tips hebben want ik ben er echt moe van...
Van de andere kant heb ik het gevoel dat ik heel lekker ga en dat ik bijna klaar ben met de transformatie , dat dit het laatste zetje is.
Morgen weer naar de kinesiologiste, gaat heftig worden ben ik bang maar dat is ff nodig.
Zela: ik heb een stuk geschreven op ander topic (die over eenzaamheid enz), ik denk dat je op die momenten gewoon iets moet gaan doén en niet teveel aan toegeven (dus proberen op andere manieren of met andere delen van jezelf in verbinding te komen ipv het denken/ piekeren).
Succes bij de kinesiologiste (geen idee hoe het daaraan toe gaat), maar elke vorm van aandacht voor je mentale of fysieke verbeteringen helpt, ook als dat heftig is, schudt de boel weer lekker op )
Ja, geen koffie: dwz, wel koffie in huis hebben en het apparaat doet het niet is net zoiets als wel een apparaat en dan geen koffie in huis (al is dat wat goedkoper dan een andere espressomachine! Ben op marktplaats aan het kijken voor een 2e handsje. Ik was alleen gek op dit model, wat niet meer gemaakt wordt maar ja, gaat om de kwaliteit koffie tenslotte, dus alsi e het maar doet en beetje schoon en netjes is
Ben daar miv morgen of zo iig ook bereikbaar (simonly genomen van een provider die wél werkt daar) en zo toch eea aan regeldingetjes gedaan die waren blijven liggen en toch oa nodig zijn voor mijn werk, zodat ik daar ook lekker kan zitten zometeen in het seizoen.
Fijn weekend!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 22 april 2016 om 16:14
Wat ik moeilijk vond gisteren is dat mijn lieve oudere achterburen bij hutje (kwieke 80+ers) er gisteren ook waren en ik erheen liep om ze te begroeten, en vroeg: "zijn jullie er ook weer voor het eerst?"
Nee, ze waren er voor het laatst!
Blijkt hij opeens de gevreesde ziekte te hebben en bestralingen enzo tegemoet te gaan en zagen het niet meer zitten om dit 2e hutje aan te houden, wonen te ver om de rit steeds te maken en dan zou ontspanning meer inspanning worden en juist energie kósten, die hij nu niet heeft
En deze zo fitte man, die echt 20 jaar jonger oogde dan hij werkelijk was, en altijd aktief in de weer en aan het klussen was, dan opeens na maar een paar maanden cq 1 winter verder te zijn zo breekbaar en emotioneel te zien (na 30 jaar daar samen veel tijd te hebben doorgebracht) dat doet je wel wat, hoor!
Dat ze er maar helemaal mee op moeten houden, en het ze zo aan het hart gaat, de kennissen, het buitenzijn, enzen dat dat nu meer last dan fijn zou zijn, echt heel sneu.
Heb zo met ze te doen, zijn lieverds, ik heb ook aangeboden dat ze ook eens een weekendje in mijn hutje mogen doorbrengen als ze dat willen.
Dat krijg je, hoe meer mensen je kent, hoe meer mensen je hebt om mee te leven en bij betrokken te voelen.
En hoorde van nog een paar mensen die ziek zijn geworden en er of mee stoppen of veel minder zullen zijn (wel op leeftijd, maar toch).
Terwijl die vrienden van mij (waar ik het laatst over had) recent juist heel goed nieuws hebben gehad: het was de gevreesde ziekte dus NIET en is helemaal verdwenen!
Kijk, het zet je toch wel aan het denken, hoor, jeetje, en dan voel ik dat niet zozeer bij het nieuws over een beroemdheid als Bowey of Prince, maar juist in directe omgeving, waar ik nu op een leeftijd kom dat of ouders of leeftijdgenoten (of zelfs jonger) ziek worden, en zelfs wegvallen.
Tijd verdoen met piekeren en balen is zó zonde, ik vind het erg om te lezen en te zien hoe mensen toch zoveel tijd verspillen met verlangen of streven naar wat ze (nog) niet hebben en het zo moeilijk vinden om in het moment te zijn, NU (ook) te leven en niet zoveel te gooien op "later", op uitstellen om het leven ten volle te leven!
Of niet eens probéren, bang om contacten te leggen, bang voor afwijzing en dan maar bij voorbaat half leven.. en hopen dat het beter gaat worden, of zelfs helemaal niet meer geloven dat eea is weggelegd voor ze.
Je wéét gewoon niet wat de toekomst in petto heeft, maar voor veel mensen is het blijkbaar dan lastig om daar een basisvertrouwen in te hebben (en dat haal je imo door hoe het nu is, en dat projecteren op dat het wel zo zal blijven, als dat niet naar tevredenheid ís?).
Het zijn juist dit soort dingen en momenten waardoor ik geen enkele spijt heb van dat ik sommige dingen niet uitgesteld heb (en niet eindeloos afgewogen heb om bijv geld/sparen/ geen risico's nemen) maar mezelf NU gegund heb en gun!
"Had ik maar" is een van de meest vervelende dingen denk ik, als je dat eerst "verdiend" moet hebben van jezelf, of zeker van moet zijn om van te kunnen genieten.
Ik denk dat er veel te zeggen is om jezelf toestemming te geven om te mógen genieten (ipv veel aandacht naar het "drama" of potentiele "drama" ook al is daar nu helemaal geen sprake van).
Oh, en hond heeft idd last van verlatingsangst.
Heb het gisteravond getest, toen ik oppas naar huis bracht.
Auto om de hoek geparkeerd, straat in geslopen en eerst hoorde ik niks, maar vlakbij mijn huis duidelijk wel: blaffen en blaffen.
Ik ben te snel en teveel/ te lang weggeweest na de vakantie, en heb gegoogled op verlatingsangst, en meerdere factoren die van invloed zijn zijn aan de orde geweest (veranderingen zoals zoon uit huis spelen ook (nog) mee, maar zeker het ouder worden, slechtziend en slechthorend, dat zijn allemaal factoren die onzeker maken (en ik op vakantie en weliswaar oppas, maar die nog geen bekende was).
Moet weer langzaam opbouwen dus (en dus niet pas thuiskomen als ze blaft) en niet al te veel veranderingen, pff.
Neem haar wel meer mee, en overdag heeft ze gelukkig geen last ervan.
Maar het beperkt me erg in de avonden, ik heb oppas dan ook gevraagd na te denken of ze komende zomermaanden wil proberen of het wederzijds bevalt om hier te wonen, (tegen een vriendenprijsje als ze ook wil oppassen) alvorens ik helemaal ga verbouwen (wc/douche en kookgelegenheid aanleggen)..
Ex zegt dat ik beter nu al kan verbouwen (had hij al 3x voor elkaar gehad), maar ik heb geen zin in lawaai en gedoe in lente en zomer, als ik naar hutje wil kunnen en meer met buitenzijn bezig ben (oa die tuin daar en hier thuis) en doe verbouwingen binnenshuis dan echt liever in de herfst/winter.
En dit is wel iemand die eigen ruimtes enzo schoonhoudt, kwam gisteren thuis en had ze als verrassing voor mij de bank verschoond (en meteen gewassen), dat soort dingen ontlast mij ook en zo kun je over en weer iets voor elkaar betekenen (zij heeft moeite met weer thuis wonen, moeder die niet los kan laten, te dicht bij elkaar betrokken dan op die leeftijd gezond is)
Ik ga ff de markt op met hond, wens jullie een fijn weekend alvast!
Nee, ze waren er voor het laatst!
Blijkt hij opeens de gevreesde ziekte te hebben en bestralingen enzo tegemoet te gaan en zagen het niet meer zitten om dit 2e hutje aan te houden, wonen te ver om de rit steeds te maken en dan zou ontspanning meer inspanning worden en juist energie kósten, die hij nu niet heeft
En deze zo fitte man, die echt 20 jaar jonger oogde dan hij werkelijk was, en altijd aktief in de weer en aan het klussen was, dan opeens na maar een paar maanden cq 1 winter verder te zijn zo breekbaar en emotioneel te zien (na 30 jaar daar samen veel tijd te hebben doorgebracht) dat doet je wel wat, hoor!
Dat ze er maar helemaal mee op moeten houden, en het ze zo aan het hart gaat, de kennissen, het buitenzijn, enzen dat dat nu meer last dan fijn zou zijn, echt heel sneu.
Heb zo met ze te doen, zijn lieverds, ik heb ook aangeboden dat ze ook eens een weekendje in mijn hutje mogen doorbrengen als ze dat willen.
Dat krijg je, hoe meer mensen je kent, hoe meer mensen je hebt om mee te leven en bij betrokken te voelen.
En hoorde van nog een paar mensen die ziek zijn geworden en er of mee stoppen of veel minder zullen zijn (wel op leeftijd, maar toch).
Terwijl die vrienden van mij (waar ik het laatst over had) recent juist heel goed nieuws hebben gehad: het was de gevreesde ziekte dus NIET en is helemaal verdwenen!
Kijk, het zet je toch wel aan het denken, hoor, jeetje, en dan voel ik dat niet zozeer bij het nieuws over een beroemdheid als Bowey of Prince, maar juist in directe omgeving, waar ik nu op een leeftijd kom dat of ouders of leeftijdgenoten (of zelfs jonger) ziek worden, en zelfs wegvallen.
Tijd verdoen met piekeren en balen is zó zonde, ik vind het erg om te lezen en te zien hoe mensen toch zoveel tijd verspillen met verlangen of streven naar wat ze (nog) niet hebben en het zo moeilijk vinden om in het moment te zijn, NU (ook) te leven en niet zoveel te gooien op "later", op uitstellen om het leven ten volle te leven!
Of niet eens probéren, bang om contacten te leggen, bang voor afwijzing en dan maar bij voorbaat half leven.. en hopen dat het beter gaat worden, of zelfs helemaal niet meer geloven dat eea is weggelegd voor ze.
Je wéét gewoon niet wat de toekomst in petto heeft, maar voor veel mensen is het blijkbaar dan lastig om daar een basisvertrouwen in te hebben (en dat haal je imo door hoe het nu is, en dat projecteren op dat het wel zo zal blijven, als dat niet naar tevredenheid ís?).
Het zijn juist dit soort dingen en momenten waardoor ik geen enkele spijt heb van dat ik sommige dingen niet uitgesteld heb (en niet eindeloos afgewogen heb om bijv geld/sparen/ geen risico's nemen) maar mezelf NU gegund heb en gun!
"Had ik maar" is een van de meest vervelende dingen denk ik, als je dat eerst "verdiend" moet hebben van jezelf, of zeker van moet zijn om van te kunnen genieten.
Ik denk dat er veel te zeggen is om jezelf toestemming te geven om te mógen genieten (ipv veel aandacht naar het "drama" of potentiele "drama" ook al is daar nu helemaal geen sprake van).
Oh, en hond heeft idd last van verlatingsangst.
Heb het gisteravond getest, toen ik oppas naar huis bracht.
Auto om de hoek geparkeerd, straat in geslopen en eerst hoorde ik niks, maar vlakbij mijn huis duidelijk wel: blaffen en blaffen.
Ik ben te snel en teveel/ te lang weggeweest na de vakantie, en heb gegoogled op verlatingsangst, en meerdere factoren die van invloed zijn zijn aan de orde geweest (veranderingen zoals zoon uit huis spelen ook (nog) mee, maar zeker het ouder worden, slechtziend en slechthorend, dat zijn allemaal factoren die onzeker maken (en ik op vakantie en weliswaar oppas, maar die nog geen bekende was).
Moet weer langzaam opbouwen dus (en dus niet pas thuiskomen als ze blaft) en niet al te veel veranderingen, pff.
Neem haar wel meer mee, en overdag heeft ze gelukkig geen last ervan.
Maar het beperkt me erg in de avonden, ik heb oppas dan ook gevraagd na te denken of ze komende zomermaanden wil proberen of het wederzijds bevalt om hier te wonen, (tegen een vriendenprijsje als ze ook wil oppassen) alvorens ik helemaal ga verbouwen (wc/douche en kookgelegenheid aanleggen)..
Ex zegt dat ik beter nu al kan verbouwen (had hij al 3x voor elkaar gehad), maar ik heb geen zin in lawaai en gedoe in lente en zomer, als ik naar hutje wil kunnen en meer met buitenzijn bezig ben (oa die tuin daar en hier thuis) en doe verbouwingen binnenshuis dan echt liever in de herfst/winter.
En dit is wel iemand die eigen ruimtes enzo schoonhoudt, kwam gisteren thuis en had ze als verrassing voor mij de bank verschoond (en meteen gewassen), dat soort dingen ontlast mij ook en zo kun je over en weer iets voor elkaar betekenen (zij heeft moeite met weer thuis wonen, moeder die niet los kan laten, te dicht bij elkaar betrokken dan op die leeftijd gezond is)
Ik ga ff de markt op met hond, wens jullie een fijn weekend alvast!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 22 april 2016 om 17:05
Dank Suzy, ik kwam het al tegen, ga er even naar kijken.
Kinesiologie spoort dmv bepaalde spiertests blokkades op in het lichaam en lost die blokkades ook op.
Het was zeer heftig (wist ik al dat het heftig zou worden, maar ik voel me behalve moe ook heel erg opgelucht.
Wat betreft 'het gedoe' (is nog meer uitgekomen, dingen van vroeger) heb ik mede hierdoor de laatste horde genomen en dat voelt heel erg goed.
Alsof ik 10 kilo lichter ben...
Ik wens jullie een heel fijn weekend!
Kinesiologie spoort dmv bepaalde spiertests blokkades op in het lichaam en lost die blokkades ook op.
Het was zeer heftig (wist ik al dat het heftig zou worden, maar ik voel me behalve moe ook heel erg opgelucht.
Wat betreft 'het gedoe' (is nog meer uitgekomen, dingen van vroeger) heb ik mede hierdoor de laatste horde genomen en dat voelt heel erg goed.
Alsof ik 10 kilo lichter ben...
Ik wens jullie een heel fijn weekend!
vrijdag 22 april 2016 om 17:09
Goed gezegd suzy; over risico's en in het nu leven. Je hebtme weer geïnspireerd met je vehalen over hutje en ik heb gister besloten dat ik tóch m'n tuin aan ga (laten) pakken komende maand, er is hier geen beginnen aan helaas (vorige bewoner had alles laten verwilderen)
En nu worden dus alle planten (op een paar na) verwijderd en komt er lekker een grasveldje achter én voor, plus hetgeen wel blijft zoals het is wordt schoongemaakt zodat ik enkel nog hoef bij te houden. Zo kan ik straks elke dag genieten van m'n tuin ipv dat het de doorn in het oog blijft die het nu toch al bijna een jaar is
Tja en duur, ach, heb er elke dag plezier van dus dat is het me wel waard hoor. Heb echt zin om weer meer in huis te doen en lekker te genieten van dese heerlijke plek
Nu gauw douchen, date komt over 20 min
Wish me luck!!!
En nu worden dus alle planten (op een paar na) verwijderd en komt er lekker een grasveldje achter én voor, plus hetgeen wel blijft zoals het is wordt schoongemaakt zodat ik enkel nog hoef bij te houden. Zo kan ik straks elke dag genieten van m'n tuin ipv dat het de doorn in het oog blijft die het nu toch al bijna een jaar is
Tja en duur, ach, heb er elke dag plezier van dus dat is het me wel waard hoor. Heb echt zin om weer meer in huis te doen en lekker te genieten van dese heerlijke plek
Nu gauw douchen, date komt over 20 min
Wish me luck!!!
