Psyche
alle pijlers
Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI
maandag 21 maart 2016 om 21:37
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 26 april 2016 om 00:24
Wat wordt er weer veel geschreven. Soms lastig om het allemaal bij te lezen als je zelf niet meer dagelijks meeschrijft. Wel leuk om te zien hoe de dynamiek steeds veranderd, de een weer wat meer actief die eerder af en toe schreef en bij anderen juist andersom. Net de dynamiek van het leven.
Ik heb weer een terugval. Of terugval is misschien het verkeerde woord. In grote lijnen gaat het erg goed. Dat zeker. Maar er borrelt ook weer een hoop onrust, vooral frustratie en soms woede.
Stukjes die ongemerkt omhoog zijn gedreven en die gaan irriteren.
Zijn niet echt onverwerkte stukken of weggestopte dingen. Meer stukjes die op z'n plaats vallen, maar wel zorgen voor ee reactie.
Ik merk bij mijzelf ( nu ik steeds dichter bij mijzelf kom te staan) dat de wereld om mij heen veranderd. Er ontstaat wrijving met de omgeving en er valt veel weg. Ergens is dat positief. Ik heb een deel van mijn leven gebouwd op de verkeerde mensen. Maar het is ook confronterend en het roept gevoelens op van vroeger. Niet jezelf mogen zijn. Niet geaccepteerd worden. Anders zijn. Er niet bij horen. En nee eerlijk gezegd wil ik ook niet bij die mensen horen. Maar je kringetje word wel klein. Ik merk aan mijzelf dat het dingen triggerd en dat ik afstandelijker word. Ook mij meer terugtrek. Zelfs weg van mijn vriend. Terwijl hij mij juist volledig accepteerd wie ik ben. Toch merk ik soms afstand, die ik overigens zelf creeer. Creeer uit zelfbescherming. Schild optrekken, sterk zijn en niemand nodig hebben.
Maar ik wil vriend niet buitensluiten en ook de andere mensen niet die mij dierbaar zijn.
Ik zei het eerder, ergens is deze verandering positief. Dat ik mijn omgeving uitdun. De mensen schrap die daar niet horen. Die niks bijdragen aan mijn leven, maar vooral energie kosten.
Maar door een trigger van vroeger ontstaat er dus meer. Het is lastig uit te leggen. Maar de muur is dus weer erg hoog. Ik zit daar veilig tussen. Maar de afstand en kloof met vriend en andere dierbaren word groot. Ik merk dat ik er niet op een gezonde manier mee om kan gaan. Of de muur. Of het aanpassen, pleasen en wegcijferen. Ik ben wel meer een met mijzelf. Comfortabeler. Net als vroeger en dat voelt fijn. Maar doordat ik de verkeerde mensen om mij heen had zorgt de trigger van afwijzing hiervoor.
Mijzelf afwijzen wil ik niet meer, dus wijs ik iedereen om mij heen maar af. Ook de fijne mensen.
Vind het echt lastig om hier mee om te gaan. Ondanks dat ik mij wel een stuk beter voel. Fijner met mijzelf. Daarin wel meer rust en tevredenheid. Het slaat nu alleen om naar mijn omgeving.
Deze week de afronding van mijn revalidatie periode. Voelt dubbel. Ergens opgelucht. Ander kant ook eng. Er is geen hulp meer. En ik twijfel of dat nodig is. Moet ik dingen van vroeger oprakelen. Zit dat nog teveel in de weg? Of moet ik het zo laten? Ik heb veel over mijzelf geleerd. Wie ik ben. Dat is inderdaad anders dan de meesten. Maar in plaats van dat als negatief iets te zien, zie ik juist de kracht en talenten van hoe ik ben. In plaats van mij aanpassen heb ik geleerd hoe ik mijn leven in kan richten zodat ik optimaal kan leven; ontwikkelen en waar ik mij prettig bij voel. Kaders aanbrengen en luisteren naar mijzelf. Dat blijft wel zoeken naar hoe het echt fijn is. Maar gelukkig is dat een fijne zoektocht! ?
Ik heb weer een terugval. Of terugval is misschien het verkeerde woord. In grote lijnen gaat het erg goed. Dat zeker. Maar er borrelt ook weer een hoop onrust, vooral frustratie en soms woede.
Stukjes die ongemerkt omhoog zijn gedreven en die gaan irriteren.
Zijn niet echt onverwerkte stukken of weggestopte dingen. Meer stukjes die op z'n plaats vallen, maar wel zorgen voor ee reactie.
Ik merk bij mijzelf ( nu ik steeds dichter bij mijzelf kom te staan) dat de wereld om mij heen veranderd. Er ontstaat wrijving met de omgeving en er valt veel weg. Ergens is dat positief. Ik heb een deel van mijn leven gebouwd op de verkeerde mensen. Maar het is ook confronterend en het roept gevoelens op van vroeger. Niet jezelf mogen zijn. Niet geaccepteerd worden. Anders zijn. Er niet bij horen. En nee eerlijk gezegd wil ik ook niet bij die mensen horen. Maar je kringetje word wel klein. Ik merk aan mijzelf dat het dingen triggerd en dat ik afstandelijker word. Ook mij meer terugtrek. Zelfs weg van mijn vriend. Terwijl hij mij juist volledig accepteerd wie ik ben. Toch merk ik soms afstand, die ik overigens zelf creeer. Creeer uit zelfbescherming. Schild optrekken, sterk zijn en niemand nodig hebben.
Maar ik wil vriend niet buitensluiten en ook de andere mensen niet die mij dierbaar zijn.
Ik zei het eerder, ergens is deze verandering positief. Dat ik mijn omgeving uitdun. De mensen schrap die daar niet horen. Die niks bijdragen aan mijn leven, maar vooral energie kosten.
Maar door een trigger van vroeger ontstaat er dus meer. Het is lastig uit te leggen. Maar de muur is dus weer erg hoog. Ik zit daar veilig tussen. Maar de afstand en kloof met vriend en andere dierbaren word groot. Ik merk dat ik er niet op een gezonde manier mee om kan gaan. Of de muur. Of het aanpassen, pleasen en wegcijferen. Ik ben wel meer een met mijzelf. Comfortabeler. Net als vroeger en dat voelt fijn. Maar doordat ik de verkeerde mensen om mij heen had zorgt de trigger van afwijzing hiervoor.
Mijzelf afwijzen wil ik niet meer, dus wijs ik iedereen om mij heen maar af. Ook de fijne mensen.
Vind het echt lastig om hier mee om te gaan. Ondanks dat ik mij wel een stuk beter voel. Fijner met mijzelf. Daarin wel meer rust en tevredenheid. Het slaat nu alleen om naar mijn omgeving.
Deze week de afronding van mijn revalidatie periode. Voelt dubbel. Ergens opgelucht. Ander kant ook eng. Er is geen hulp meer. En ik twijfel of dat nodig is. Moet ik dingen van vroeger oprakelen. Zit dat nog teveel in de weg? Of moet ik het zo laten? Ik heb veel over mijzelf geleerd. Wie ik ben. Dat is inderdaad anders dan de meesten. Maar in plaats van dat als negatief iets te zien, zie ik juist de kracht en talenten van hoe ik ben. In plaats van mij aanpassen heb ik geleerd hoe ik mijn leven in kan richten zodat ik optimaal kan leven; ontwikkelen en waar ik mij prettig bij voel. Kaders aanbrengen en luisteren naar mijzelf. Dat blijft wel zoeken naar hoe het echt fijn is. Maar gelukkig is dat een fijne zoektocht! ?
Choose love in everything you do! ♥
dinsdag 26 april 2016 om 08:26
Morfientje, dat die balans even zoek is met omgeving en je daarin een nieuwe moet zoeken, lijkt me niet gek na zo'n intense verandering & periode in jouw leven en in jou. Dat het moeilijk en twijfelachtig voelt dat geloof ik direct. Ik hoop voor jou dat de balans met omgeving dan ook gauw weer beter voelt.
Wie weet wat de komende nieuwe periode je gaat brengen.
Aiksje, stemmingswisselingen horen volgens mij wel een beetje bij heftige levensgebeurtenissen. Ook jij moet opnieuw zoeken naar een balans, in de veranderde omstandigheden.
Lastig, maar dat kun je wel!
Goed dat je aan het werk bent, knap ook. Het houdt je op de been. Zoals Nicci ook al zei, fijn om überhaupt (meer) werk te hebben zodat je toch nog doorgaat met leven, ook al is het dan s avonds en in de weekenden zo anders, raar, verdrietig en soms ineens weer fijn.
Niet quoten ajb....
Nou, mijn date gister verliep eh... Hoe zal ik het zeggen? Niet geheel volgens planning.
Het was in eerst instantie heel gezellige avond totdat ik erachter kwam dat hij nog wel met anderen van tinder contact onderhoudt via app. Daar was ik op z'n zachtst gezegd niet blij mee, en snap t ook niet, maar hij bleef erbij dat dat niets voorstelde en hij nu toch bij mij op de bank zat.
Hij zei dat hij het zelf ook niet fijn vindt dat ie geen uitsluitsel kan geven of het iets wordt / is, of er een relatie in zit, maar het gewoon wil laten groeien en dan, wie weet.
Oke tot op zekere hoogte kan ik daarin mee, maar ga dan niet met andere vrouwen (die ook een vent zoeken, anders zitten ze niet op tinder) zitten Appen / lijntjes warm houden
Uiteindelijk schoot ik in de zelfverdedigings modus en verhardde helemaal, zelfs zo erg dat hij op t punt stond dan maar weg te gaan (terwijl hij z'n tas met slaappillen bij zich had)
Toen baalde ik zó van mezelf, en hij was zichtbaar aangedaan, vroeg of ie me vast mocht houden, en van t een kwam t ander en is ie uiteindelijk toch blijven slapen. Allebei eens dat het een hele vreemde avond was, hij is al de deur uit ivm werk, en ik voel me een ontzettend domme vrouw dat ik me zo kinderachtig heb gedragen.
Die man doet gewoon iets met me waar ik absoluut niet op voorbereid was en ik voel me blijkbaar veilig genoeg bij hem om dat te uiten. Ook al laat het mij totaal niet op m'n voordeligst eruit komen, integendeel zelfs.
Ik ga de bal nu bij hem laten, het kan best zijn dat hij me niet meer hoeft te zien of totaal is afgeknapt. Ik weet het niet. Wel dat hij ontzettend lief en gevoelig is en ik blijkbaar ook heel gevoelig voor hem en onze aantrekkingskracht. Maar ook allebei moeilijke personen wat het er niet gemakkelijk op maakt.
Damn waarom is dit toch zo lastig?
Wie weet wat de komende nieuwe periode je gaat brengen.
Aiksje, stemmingswisselingen horen volgens mij wel een beetje bij heftige levensgebeurtenissen. Ook jij moet opnieuw zoeken naar een balans, in de veranderde omstandigheden.
Lastig, maar dat kun je wel!
Goed dat je aan het werk bent, knap ook. Het houdt je op de been. Zoals Nicci ook al zei, fijn om überhaupt (meer) werk te hebben zodat je toch nog doorgaat met leven, ook al is het dan s avonds en in de weekenden zo anders, raar, verdrietig en soms ineens weer fijn.
Niet quoten ajb....
Nou, mijn date gister verliep eh... Hoe zal ik het zeggen? Niet geheel volgens planning.
Het was in eerst instantie heel gezellige avond totdat ik erachter kwam dat hij nog wel met anderen van tinder contact onderhoudt via app. Daar was ik op z'n zachtst gezegd niet blij mee, en snap t ook niet, maar hij bleef erbij dat dat niets voorstelde en hij nu toch bij mij op de bank zat.
Hij zei dat hij het zelf ook niet fijn vindt dat ie geen uitsluitsel kan geven of het iets wordt / is, of er een relatie in zit, maar het gewoon wil laten groeien en dan, wie weet.
Oke tot op zekere hoogte kan ik daarin mee, maar ga dan niet met andere vrouwen (die ook een vent zoeken, anders zitten ze niet op tinder) zitten Appen / lijntjes warm houden
Uiteindelijk schoot ik in de zelfverdedigings modus en verhardde helemaal, zelfs zo erg dat hij op t punt stond dan maar weg te gaan (terwijl hij z'n tas met slaappillen bij zich had)
Toen baalde ik zó van mezelf, en hij was zichtbaar aangedaan, vroeg of ie me vast mocht houden, en van t een kwam t ander en is ie uiteindelijk toch blijven slapen. Allebei eens dat het een hele vreemde avond was, hij is al de deur uit ivm werk, en ik voel me een ontzettend domme vrouw dat ik me zo kinderachtig heb gedragen.
Die man doet gewoon iets met me waar ik absoluut niet op voorbereid was en ik voel me blijkbaar veilig genoeg bij hem om dat te uiten. Ook al laat het mij totaal niet op m'n voordeligst eruit komen, integendeel zelfs.
Ik ga de bal nu bij hem laten, het kan best zijn dat hij me niet meer hoeft te zien of totaal is afgeknapt. Ik weet het niet. Wel dat hij ontzettend lief en gevoelig is en ik blijkbaar ook heel gevoelig voor hem en onze aantrekkingskracht. Maar ook allebei moeilijke personen wat het er niet gemakkelijk op maakt.
Damn waarom is dit toch zo lastig?
dinsdag 26 april 2016 om 08:29
dinsdag 26 april 2016 om 10:15
Storm, je hebt wel een punt hoor, zou het ook niet leuk vinden dat hij contact heeft met andere Tinder vrouwen op de app. Dan heeft hij daar ook telefoonnummers mee uitgewisseld. Dat hij nog geen uitsluitsel kan geven dat begrijp ik wel. Beetje aftasten toch? Maar ik merk dat je hem heel erg leuk vindt.
Niet te dicht op zijn huid zitten, als hij het zelfde voelt als jij komt dat goed. Maar zou toch min of meer van hem verlangen dat hij geen contact heeft met andere Tinder vrouwen zolang hij met jou bezig
Niet te dicht op zijn huid zitten, als hij het zelfde voelt als jij komt dat goed. Maar zou toch min of meer van hem verlangen dat hij geen contact heeft met andere Tinder vrouwen zolang hij met jou bezig
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
dinsdag 26 april 2016 om 10:28
@storm: ik vind het eerlijk gezegd ook niet netjes van hem om contact te houden met andere dames van tinder. Het zou bij mij overkomen als dat hij niet zeker is van zijn gevoelens voor jou. Ik vind net als nicci dat je daar best wat van mag zeggen en verlangen dat zolang jullie kijken wat het kan worden hij niet nog andere lijntjes open houd. Het is niet netjes!
Thanks voor het stukje aan mij...ik moet eerlijk zeggen dat ik werken in deze conditie vreselijk vind. Ik sleep me werkelijk door die tijd heen en ben pas weer veilig (voor mn gevoel dan) als ik thuis ben. Daar kan ik m emoties de vrije loop geven. Werk bied mij totaal geen afleiding. Helaas...voor de meeste werkt dat zo maar voor mij is werken echt een ramp
@nicci: hoe gaat het vandaag met je?
Thanks voor het stukje aan mij...ik moet eerlijk zeggen dat ik werken in deze conditie vreselijk vind. Ik sleep me werkelijk door die tijd heen en ben pas weer veilig (voor mn gevoel dan) als ik thuis ben. Daar kan ik m emoties de vrije loop geven. Werk bied mij totaal geen afleiding. Helaas...voor de meeste werkt dat zo maar voor mij is werken echt een ramp
@nicci: hoe gaat het vandaag met je?
dinsdag 26 april 2016 om 10:41
Lief Aiksje dat je vraagt. Ik leef met je mee omdat ik als ik jouw verhaal lees mij daar heel erg in herken. De teleurstelling, ik kan het nog niet geloven, wat hij voor me voelde was echt , toen we een week uit elkaar waren en als hij me dan zag dan keek hij nog steeds verliefd naar me. Dat is heel hard om mee te dealen. Ik denk ook soms misschien gaat hij me toch erg missen, en tegelijkertijd weet ik dat het een Big issue is in ons leven waardoor het uitging. Maar het voelt zo oneerlijk.
Wat je schrijft over je werk snap ik heel goed. Het is gewoon overleven, thuis kan je huilen.
En even forummen hier. Heb jij nog iets gehoord van je ex waar je wat mee kan?
Hier is het heel erg stil....
Wat je schrijft over je werk snap ik heel goed. Het is gewoon overleven, thuis kan je huilen.
En even forummen hier. Heb jij nog iets gehoord van je ex waar je wat mee kan?
Hier is het heel erg stil....
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
dinsdag 26 april 2016 om 10:45
Aiksje, mindfulness toepassen op je werk, is dat een optie? Begrijp dat jouw werk mentaal veel van je vraagt. Klote dat het je niet die afleiding biedt.
Heb daar zelf vandaag ook last van hoor. Zit maar te piekeren, terwijl ik eigenlijk gewoon lekker aan t werk wil zijn.
Tjee, ja nu jullie het zo zeggen, ik vind het idd helemaal niet leuk dat ie nog terug appt / chat (met 1 van hun is idd op whatsapp dus telnr uitgewisseld)
Hij zegt dat hij niets initieert maar wel reageert op berichtjes van hun. En dat het niets voorstelt. Heb m proberen aan z'n verstand te brengen dat dat voor die vrouwen weleens anders kan zijn (en wss ook is). Misschien heb ik m daarmee aan het denken gezet, ik weet niet.
Het klopt wel hoor dat hij niet zeker is van z'n gevoelens voor mij. Hij voelt ze wel (vindt me aantrekkelijk, gezellig, lief etc ) maar wil het tijd geven en wil kijken of het groeit. Ik heb wel alle andere lijntjes doorgeknipt die er nog waren met dates. Heb zelfs tinder van m'n telefoon af gehaald. Dat heb ik m ook verteld.
Dat was het gister ook waardoor hij op t punt stond om te gaan; ik zei hem dat het bij mij 'heel graag of helemaal niet' is omdat ik mezelf te leuk vind voor 'we zien wel'. Dat snapte hij ook wel en is dus bijna gegaan, maar ja, die aantrekkingskracht he
Ik voel me een onzekere puber. Hij moet gewoon even 'man up-pen' of hoe zeg je dat in het Nederlands. Maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat dit niet te lang zo door moet gaan want dan maak ik de keuze en stop ik ermee.
Want echt he, heel graag of helemaal niet,
Maar wil ook weer niet weggooien wat misschien toch wel heel erg mooi kan zijn.
Heb daar zelf vandaag ook last van hoor. Zit maar te piekeren, terwijl ik eigenlijk gewoon lekker aan t werk wil zijn.
Tjee, ja nu jullie het zo zeggen, ik vind het idd helemaal niet leuk dat ie nog terug appt / chat (met 1 van hun is idd op whatsapp dus telnr uitgewisseld)
Hij zegt dat hij niets initieert maar wel reageert op berichtjes van hun. En dat het niets voorstelt. Heb m proberen aan z'n verstand te brengen dat dat voor die vrouwen weleens anders kan zijn (en wss ook is). Misschien heb ik m daarmee aan het denken gezet, ik weet niet.
Het klopt wel hoor dat hij niet zeker is van z'n gevoelens voor mij. Hij voelt ze wel (vindt me aantrekkelijk, gezellig, lief etc ) maar wil het tijd geven en wil kijken of het groeit. Ik heb wel alle andere lijntjes doorgeknipt die er nog waren met dates. Heb zelfs tinder van m'n telefoon af gehaald. Dat heb ik m ook verteld.
Dat was het gister ook waardoor hij op t punt stond om te gaan; ik zei hem dat het bij mij 'heel graag of helemaal niet' is omdat ik mezelf te leuk vind voor 'we zien wel'. Dat snapte hij ook wel en is dus bijna gegaan, maar ja, die aantrekkingskracht he
Ik voel me een onzekere puber. Hij moet gewoon even 'man up-pen' of hoe zeg je dat in het Nederlands. Maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat dit niet te lang zo door moet gaan want dan maak ik de keuze en stop ik ermee.
Want echt he, heel graag of helemaal niet,
Maar wil ook weer niet weggooien wat misschien toch wel heel erg mooi kan zijn.
dinsdag 26 april 2016 om 10:51
@ Storm, wow thats the power. Zelfliefde heet dat, helemaal goed aangepakt gisteren. Voor je je hart verliest. Dat hoort ook zo Tinder van je telefoon afdoen als je een leuk contact hebt. Twijfel niet aan jezelf hoor! Heb je al iets gehoord van hem?
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
dinsdag 26 april 2016 om 11:57
Nicci, wat lief. Ik moet idd niet mezelf gaan afwijzen nu vanwege mijn emotionele reactie op iets wat blijkbaar heel logisch en herkenbaar voor andere is. Ik dacht even dat ik gek was of zo.
Ik heb vanochtend naar m geappt en daar heeft hij wel (lief) op gereageerd maar verder niet nee. T is niet zo'n apper, en als hij iets anders aan t doen is is ie dus met iets anders bezig en niet met mij. Dat doet ie blijkbaar bewust omdat ie anders ook de neiging heeft dingen kapot te analyseren. Dus in dat opzicht zou ik nog wel wat van m kunnen leren. Als ik er gewoon op durfde / kon vertrouwen dat ie me echt echt leuk vindt en het menens is met mij, dan zou ik dat ook niet zo'n ramp vinden, eigenlijk ook wel juist fijn voor hem (zeker als ik dat andersom ook kan; in je eigen dingen opgaan / met vrienden etc ís ook gewoon fijn!) maargoed die 'zekerheid' / dat vertrouwen heb ik momenteel niet, al helemaal niet nu ik weet van dat appen met anderen.
Zucht.
Hoe gaat het vandaag met jou en met de andere dames?
Ik heb vanochtend naar m geappt en daar heeft hij wel (lief) op gereageerd maar verder niet nee. T is niet zo'n apper, en als hij iets anders aan t doen is is ie dus met iets anders bezig en niet met mij. Dat doet ie blijkbaar bewust omdat ie anders ook de neiging heeft dingen kapot te analyseren. Dus in dat opzicht zou ik nog wel wat van m kunnen leren. Als ik er gewoon op durfde / kon vertrouwen dat ie me echt echt leuk vindt en het menens is met mij, dan zou ik dat ook niet zo'n ramp vinden, eigenlijk ook wel juist fijn voor hem (zeker als ik dat andersom ook kan; in je eigen dingen opgaan / met vrienden etc ís ook gewoon fijn!) maargoed die 'zekerheid' / dat vertrouwen heb ik momenteel niet, al helemaal niet nu ik weet van dat appen met anderen.
Zucht.
Hoe gaat het vandaag met jou en met de andere dames?
dinsdag 26 april 2016 om 12:17
Hoi allemaal!
Hier gaat het op en af. Vanmorgen naar de psych geweest. En ik had het kort over het boek liefdesbang, dat ik er veel in herkende. Ook hoe onze relatie verliep. Nu kreeg ik te horen dat het ook goed mogelijk was dat mijn ex het niet durfde uit te maken, om mij geen verdriet te willen doen. Als dit zo is heeft hij helemaal geen bindingsangst maar is het gewoon een slappe ...
Nu ik zo terug kijk op de relatie heb ik hem vaak zat die keuze gegeven, als blijkt dat je alleen bij me blijft uit medelijden maakt t dan alsjeblieft uit. Hier koos hij niet voor. hij wilde ervoor gaan. Waarom deed hij dit dan? Waarom steeds toch ervoor willen gaan? Dan moet er toch iets van liefde gezeten hebben of was hij alleen maar bezig met zijn eigen angsten? Dit maakt me wel verdrietig en boos.
Ik zit nu met zoveel vragen, maar wat heb ik eraan?
Ik wil me nu weer gaan richten op mijn eigen herstel. Waarschijnlijk ga ik een tweedaagse training bij Hannah Cuppen volgen .
Hier gaat het op en af. Vanmorgen naar de psych geweest. En ik had het kort over het boek liefdesbang, dat ik er veel in herkende. Ook hoe onze relatie verliep. Nu kreeg ik te horen dat het ook goed mogelijk was dat mijn ex het niet durfde uit te maken, om mij geen verdriet te willen doen. Als dit zo is heeft hij helemaal geen bindingsangst maar is het gewoon een slappe ...
Nu ik zo terug kijk op de relatie heb ik hem vaak zat die keuze gegeven, als blijkt dat je alleen bij me blijft uit medelijden maakt t dan alsjeblieft uit. Hier koos hij niet voor. hij wilde ervoor gaan. Waarom deed hij dit dan? Waarom steeds toch ervoor willen gaan? Dan moet er toch iets van liefde gezeten hebben of was hij alleen maar bezig met zijn eigen angsten? Dit maakt me wel verdrietig en boos.
Ik zit nu met zoveel vragen, maar wat heb ik eraan?
Ik wil me nu weer gaan richten op mijn eigen herstel. Waarschijnlijk ga ik een tweedaagse training bij Hannah Cuppen volgen .
dinsdag 26 april 2016 om 12:53
Ipv de ander de keuze te geven kun je in zo'n geval beste zelf de keuze maken imo, Zen.
En vervolgens (zoals je al doet) zorgen dat je sterker wordt / sterk blijft en weer op je eigen geluksniveau komt. Dat is een pijnlijk proces. Maar een etterende wond als relatie of in wel/niet een relatie , nee, die moet je niet te laten blijven open houden.
Dit zeg ik ook tegen mezelf nu trouwens.
Date zit volgens zijn bericht van daarnet, te piekeren op z'n werk en kijkt uit naar morgen een dagje niets. Heb gezegd dat ik een dubbel gevoel erbij heb, dat het willen appen met anderen van hem, me niet lekker zit en volgens mij als t andersom was hij het ook niet tof zou vinden. Geen reactie (nog)...
En vervolgens (zoals je al doet) zorgen dat je sterker wordt / sterk blijft en weer op je eigen geluksniveau komt. Dat is een pijnlijk proces. Maar een etterende wond als relatie of in wel/niet een relatie , nee, die moet je niet te laten blijven open houden.
Dit zeg ik ook tegen mezelf nu trouwens.
Date zit volgens zijn bericht van daarnet, te piekeren op z'n werk en kijkt uit naar morgen een dagje niets. Heb gezegd dat ik een dubbel gevoel erbij heb, dat het willen appen met anderen van hem, me niet lekker zit en volgens mij als t andersom was hij het ook niet tof zou vinden. Geen reactie (nog)...
dinsdag 26 april 2016 om 14:42
Storm: ik snap dat je daarmee zit en iets van gezegd hebt en ik vind dat als jullie idd elkaar leuk genoeg vinden om te kijken wat er groeit je prima samen kunt áfspreken om allebei dan exclusief te daten en geen andere contacten te onderhouden ondertussen.
Ik denk dat je echter niet (itt wat Aiksje zegt) in zo'n vroeg stadium van wie dan ook kunt verlangen dat ie nu al zéker moet zijn van zijn gevoelens voor jou oid en nu al weet dat het "heel graag en anders helemaal niet" is.
Dat is het goede uitgangspunt qua jouw eigenliefde en eigenwaarde, maar hij ként alleen nog wat ie van je gezien heeft, vergeet dat svp niet! Daarop kun je zoiets imo nog helemaal niet verlangen, alleen dat hij jou heeeeel graag weer ziet voor een volgende keer en een volgende en een volgende enz.
En daar moet voor hem ook genoeg reden toe zijn, dus oa dat hij ook op zijn gemak kan zijn en zichzelf zijn bij/met jou!
Hij kán immers nog helemaal niet weten hoe je bent, afgaande op een paar dates en gesprekken.
Hij ziet nu ook maar bepaalde kanten en onzekerheden van jou, oa de manier waarop je dingen bespreekbaar maakt wat jij belangrijk vindt, wilt en reageert op hem, enz. (en jij kunt dat plaatsen in het geheel zoals jij bent, denkt en jezelf kent, hij nog niet en moet afgaan op wat hij te zien (en te voelen) krijgt van jou (en andersom).
Het is nog een kennismakingsfase, he!
Ik vind dat ie ontzettend geduldig en lief heeft gereageerd op dat verstarren van jou, ik denk dat daaruit blijkt dat hij goede intenties heeft met jou en rekening wil houden met jouw gevoelens.
Als het (tinder-appen) idd niks voorstelt, zal het ook niet moeilijk voor hem zijn om daar dan gewoon een punt achter te zetten als jullie aan het uitzoeken zijn of jullie idd ook op langere termijn gek blijken op elkaar en het een serieuze relatie wordt.
Ik schrijf expres wórdt, want dat is nu nog gebaseerd op aantrekkelijk vinden en dat moet imo nog uitwerken of die gevoelens beklijven en versterken in meer situaties en omstandigheden dan een paar gezellige dates en een match tussen de lakens.
Ik geloof niet dat je jezelf moet wegzetten als een lastig persoon en hij dat ook is: 2 lastige karakters oid, het gaat om dat je allebei nog onzeker bent en nog helemaal niet op elkaar ingespeeld kán zijn, het is aftasten of dat aantrekkelijke mooie beeld van elkaar ook een beetje klopt: jij zult ook nog onverwachte kanten aan hem ontdekken!
Niet alleen door bij elkaar thuis te zijn (en bijv ochtendhumeur of verschillen in ochtendritueel enzo zijn) maar ook als jullie samen dingen buitenshuis ondernemen, en steeds meer inkijk in elkaars (dagelijkse) bestaan krijgen.
Elkaar leren kennen is óók of jullie grofweg hetzelfde denken over contacten met anderen, hoe hij is (en naar jou toe gaat zijn) temidden van zijn vrienden, familie, (bijv tzt trots voorstellen als zijn vriendin of voorlopig gescheiden houdt), sport, hoe hij denkt over de verdeling samen-vrije tijd, levenswijze, snurken, tv kijken, smaak qua inrichting, vakanties, uitgaan, politieke ideeen, uitslapen of vroege vogel in het weekend, uitjes of huismus, huisdieren, huishouden, enz.
Maar bovenal de wisselwerking en omgang met elkaar.
Het is op zich alleen maar goed dat hij ook "mindere" kanten van je meekrijgt en je je niet inhoudt om een mooier plaatje te schetsen van jezelf, maar op het aantal dates moet ook dat wel in verhouding zijn en de weegschaal doorslaan naar "fijn, prettig, gezellig, saamhorig, (een band kweken doe je door die te voélen en dat ook te voeden) zodat je ook idd gráág weer in elkaars nabijheid wil zijn. Niet omdat het verwacht wordt omdat jullie nu eenmaal begonnen zijn met daten, maar uit verlangen/ behoefte om bij elkaar te zijn.
Dat betekent dat als de nadruk ligt op jouw onzekere kant, dat óók geen reeel beeld geeft van wie jij bent als jij je zeker voelt van jezelf en op je gemak bent, dus dat geeft een vertekend beeld (en dat is niet "jezelf zijn", dat is angstig zijn (of je wel goed genoeg bent in zijn ogen) en zijn geruststelling/ bevestiging nodig hebben). Dat spreekt tegelijkertijd zelfs in feite schijnbaar die eigenliefde en eigenwaarde tegen (waar je zo voor opkomt).
Als je dat werkelijk zou voelen, ook tegenover hem, zou dat namelijk niet nodig zijn.
Is imo toch een soort hoog spel spelen: soort alles of niks wordt het dan (geweldig vinden, liefde op het 1e gezicht, zeker weten, een soort onvoorwaardelijkheid, terwijl je allebei best voorwaarden in je achterhoofd hebt wat je iha van liefde en relatie verwacht, zoals dat jij exclusief aandacht in elkaar wil stoppen als je eenmaal "iets" begint en bepaalde verwachtingen hebt over hoe vaak en veel je elkaar ziet, moeite doet voor elkaar, en ook over tempo en evt samenwonen, gezin enz.
Zo heeft hij ook zijn "algemene voorwaarden" waaraan hij bewust of onbewust afmeet wat vooe hem belangrijk is.
Intussen is de omgang met elkaar wel het enige wat je nu wel kunt merken en zorgt voor een goed gevoel over elkaar en dat is wat een relatie gaande houdt tenslotte: gevoelens en of die overwegend positief zijn of twijfel inzet of dat eea richting negatief uitvalt.
Zo ben ik zelf helemaal niet claimerig en ook nooit geweest in relaties en heb ik (toen ik jaren terug een leukerd leerde kennen) tóch heel eager en ongeduldig (sms)gedrag vertoond, wat op het oog heel andere indicaties geeft (bijv blijkbaar veel aandacht nodig hebbend, veeleisend enz, terwijl dat van mijn kant gretigheid was en zeker van mijn zaak dat ik hém wilde (geeneens een relatie, maar een SV) en gewoon uit wou drukken dat ik heel veel zin in hém (danwel contact/ wisselwerking met hem) had.
Ik was niet ongeduldig qua aansturen op een date, en niet kunnen wachten beschouwde ik zelf als positief (voor hem), ik zag totaal niet dat dat voor een ander weleens pusherig kan zijn, druk uitoefent (want dat was mijn motief helemaal niet erachter, maar die ander ziet alleen wat je doet en zegt en heeft daar zijn eigen gevoel en interpretatie en verwachtingen bij).
Nu moet ik zeggen dat ik hem al een jaar zeer aantrekkelijk vond en in die tijd zeer met mijn seksuele ontdekkingstocht bezig was, dus ik stónd ook idd "op scherp" toen het eenmaal iets werd. Ik kon idd niet wachten en ik wist zelf wel waarom (mijn eigen achtergrond en motieven/ intenties), maar het geeft naar buiten toe de indruk van "behoeftigheid" (en misschien wel "wanhopig behoeftig") terwijl hij die aantrekkingskracht ook voor mij voelde, maar iha nog heel andere dingen wilde met zijn leven (oa wél een liefdesrelatie met alles erop en eraan en nog liefst een eigen gezin).
Hij worstelde dus in feite met of hij uberhaubt wel into een SV was, en met minder genoegen wou nemen dan een echte verliefdheid, iemand om samen mee wakker te worden, zijn leven te delen (hij wou helemaal geen single blijven), mee naar feestjes, familie en vrienden kon nemen, naar de bios enz.
Ik probeerde hem in feite over te halen, tijdelijk zou ook okay zijn, zolang het leuk was, zolang het duurde, gewoon genieten van wat er wél is, en als hij idd diegene tegenkwam zou het zonder problemen stoppen en hij gewoon zonder problemen en gedoe vrij zijn voor die verliefdheid.
Nou was hij juist een serieus iemand die niet kon verderdaten als ie iets uit voornamelijk lust met mij begon, dus worstelde met lust die hij NU kon krijgen en zijn wensen voor de langere termijn (liefdesrelatie, gezin, samenwonen) en daar beter mee verder kon gaan.
Anyway, dat pusherige terwijl hij daar nog niet uit was, was voor hem wel "gedoe" (trekken aan hem?) en dat zag ik destijds totaal niet zo. Juist dát werd reden tot twijfel (als ze nu al zoveel aandacht nodig heeft en het is nog geeneens een relatie, hoe zal dat dan zijn als we wél iets hebben?) terwijl het voor mij juist kwam door het onzekere van de situatie en die behoefte nooit heb als het eenmaal iets ís en loopt, je regelmatig elkaar ontmoet enz.
Als we zeg 1 of 2x in de maand een leuke avond zouden hebben had ik daar (zelf iig) genoeg aan gehad (met 2 nog vrij jonge kinderen thuis 12 van de 14 dagen had ik ook niet zo gek veel meer ruimte). En dan was beperkt contact tussendoor (beetje warm houden, elkaar ophitsen) genoeg geweest (nogmaals: voor míj).
Dat hij ih ook nog heel andere behoeftes had (iemand om ook mee te slapen, te koken, in de ochtend koffie mee te drinken enz) moest hij dan maar aan de kant zetten, (want ondanks ook klik qua interesse in elkaars persoon en leven, goede gesprekken en dito seks hadden wij dat elkaar niet te bieden).
Dat is een heel ander voorbeeld dan bij jullie, maar ik wil ermee aangeven dat jij wel kunt vertellen wat jouw voorwaarden zijn, maar in een relatie gaat het natuurlijk ook om de zijne, waar/hoe hij zich prettig bij voelt, en eea aftasten en áfstemmen ipv "eisen".
Het verschil ligt in hoé je dat samen bespreekt en de vrijheid die hij voelt om er het zijne van te vinden.
En ook hoeveel geloof/ vertrouwen hij (al) zélf heeft in wat nu nog aantrekkingskracht en match is/lijkt, om daar dan intenties van uit te spreken voor toekomstige langere termijn.
Ik blijf erbij dat dat oa afhangt van hoe het voelt in het nu, of er zin is in een volgende keer. En weer een keer en weer. Dat vertrouwen in elkaar bouw je op, dat ben ik met hem eens, zoiets groeit (of niet, het kan nog alle kanten op, je kunt zoiets niet beloven, hooguit dat die intenties er NU zijn obv deze paar inkijkjes in elkaar en dat samen onderzoeken of dat zo blijft).
Je kunt bijv niet beloven dat je niet ergens op afknapt wat je nu niet kent van elkaar.
(ik zag dat destijds trouwens ook anders, wou ook een soort zekerheid vooraf dat het niet bij een paar keer zou blijven, maar vaker).
Inmiddels ben ik er wel achter dat het zo niet werkt, en dat ik dat wel kan willen, maar dat dat dus oa afhangt van of die omgang zoals ie is vertrouwen wekt bij de ander en vooral ín om mij te zien, naar mij verlangt, dus van wat diegene daadwerkelijk voelt en behoefte heeft om je graag weer (snel) te zien (temidden van ook nog andere behoeften, werk, vrije tijdsbestedingen, sport, zijn vrienden, en andere mensen, eigen libido, enz).
Ook dát is elkaar leren kennen en of dat zo'n beetje overeenkomt, aan zijn "voorwaarden" beantwoordt en je je allebei prettig bij voelt.
Dat kun je niet opleggen, dat "graag" zit hem imo oa in dat hij daar een eigen keuze in heeft en zijn visie/gevoelens/wat hij wil minstens net zo belangrijk is als de jouwe.
Zolang hij aangeeft dat hij ook serieuze intenties heeft, moet dat een gegeven zijn, denk ik, en niet alsmaar ontlokken of dat nog steeds zo is, je hoort het wel als dat niét meer zo is.
Nu speelden er meer dingen mee destijds, maar ik weet wel zeker dat ik door dat aandringen hem juist de twijfel in geduwd heb, omdat zijn (terechte) bezwaren weggewuifd werden (en zich dan juist opdringen?).
Als je idd denkt in termen van "graag of niet" dan ook de vrijheid géven dat het vanuit hem idd "graag" is (en niet omdat dat verwacht wordt, maar zo gevoeld wordt).
Qua relaties is "graag of anders niet" altijd mijn uitgangspunt geweest en wat ik ook echt meen.
Maar dan wel graag vanuit diegene zelf, uit zin om met/bij mij te zijn, uit eigen volle overtuiging.
Aantrekking zegt in die zin lang niet alles, het is ook waar iemand iha aan toe is + met jóu aan toe is, tempo en timing, het moet op meer vlakken passen wil het succesvol verlopen of "werken", oa levensvisies, leefwijzen, maar ook de rol die je een relatie toekent (temidden van andere omstandigheden en (levens)doelen, en wat je onder een gezonde, fijne verstaat, (hoe snel) een (vertrouwens)band opbouwt, elkaars "mindere kanten" erbij neemt, en het totaalplaatje (de totale indruk/gevoel over elkaar) de moeite waard blijft om verder te onderzoeken, enz.
Van elkaar weten dat je serieuze bedoelingen hebt, kan imo alleen maar startpunt zijn om er zin in te hebben om dat alles samen te onderzoeken.
En dat hoeft zéker niet te zijn obv alleen maar leuke en gemakkelijke kanten van elkaar voor te schotelen, om die roze bril maar in stand te houden bij de ander!!
Juist inkijkjes in elkaars onzekerheden (en wat je zelf minder aan jezelf vindt) en kwetsbaarheden geeft een reeel beeld, tenminste als dat niet het overheersende beeld wordt!
Want dan zet je ook niet degene neer die jij doorgaans bént, ziet hij jouw zelfverzekerde zelf niet, het gaat niet zozeer om óf "lastig" óf uitsluitend leuk & gezellig moeten hebben (en aanpassen, pleasen, ongecompliceerd moeten zijn).
Teveel "gedoe" kan afschrikken, dat is wel zo, de zin om elkaar te zien hangt toch af van dat je je kunt verheugen op een volgende keer samenzijn en dat dat vrij "onbeladen" en liefst positief beladen is.
Ik denk dat je dingen zeker wel kunt bespreken die belangrijk voor jou zijn, maar wel moet oppassen met hoé je dat uit en met welke lading, vooral niet in termen van wel/niet goed genoeg (voor jou, waar je wel en niet genoegen mee kunt nemen is een vorm van (niet) goed genoeg en dan begeef je je ook op het vlak van afwijzing en zelfafwijzing.
Ook al wijs je elkaar daarmee dan (nog) niet af, maar wel bijv opvattingen of voorwaarden, bepaald gedrag.
Afstemmen dmv polsen en praten, vragen naar hoe jij/hij over eea denkt, wil en vindt geeft de ander ruimte.
"Wat vind jij? Ik zou graag willen dat we vanaf hier exclusief met elkaar daten en contacten met anderen en Tinder eraf gooien?" klinkt toch anders dan "ik heb zelf Tinder eruitgegooid en kap anderen af, want ik wil met jou verder kijken, en ik wil dat jij hetzelfde doet/vindt".
(of erger: ik had wel verwacht dat jij dat ook zou doen, en ben teleurgesteld of schrik ervan dat jij dat niet gedaan hebt, ik voel me afgewezen en onzeker daardoor enz).
Nuanceverschil zit hem tussen iemand ergens op aanspreken of soort van ter verantwoording roepen (waarom heb jij dat niet gedaan en nog behoefte aan want je snapt toch wel dat ik daar onzeker van word en niet bepaald in de richting wijst waar ik heen wil met jou en had verwacht van iemand die zegt dat ie ervoor wil gaan) dan iets "aankaarten" dmv aftasten, vragen, ergens om (durven) vragen, vertellen/meedelen wat je verwacht/ (graag) wilt of belangrijk vindt en hoe hij daarover denkt.
Je eigen impulsreactie (verharden, muur optrekken, verstarren) heb je niet 1,2,3 in de hand, en lichaamstaal spreekt boekdelen, al had je je mond gehouden, en het is al balen als je achteraf van jezélf baalt, of aanstellerij vindt (ik ken het, hoor, dat impulsieve kan ik ook hebben en volgende dag of na ff nadenken spijt van hebben).
Ik hoop dat hij dat ook in perspectief kan zien en iig gisteravond deed hij dat naar mijn idee ook, gezien zijn (lieve, begripvolle) reactie.
Hopelijk krijg je de geruststelling dat ie nog steeds door wil met jou.
Ben wel benieuwd hoe hij uiteindelijk heeft gereageerd op waar het nou om ging: vindt hij het onzin omdat het niets voorstelt (en gaat ie ermee door) of vindt hij nu eigenlijk ook wel (na jouw visie erop, zo had hij het niet bekeken) dat het idd niet langer belangrijk is nu jullie met elkaar aan het daten zijn (en dus mee instemt en ook mee gestopt is)?
Ik ben dus van mening dat het prima is om te uiten dat je dat namelijk geen signaal vindt voor de serieuze insteek.
Niet dat je dat van iemand (al) had mogen verlangen en gekwetst of boos kunt zijn dat hij dat zelf niet bedenkt (en hij zich van geen kwaad bewust was) obv eoa recht omdat je (nog maar) aan het daten bent met elkaar.
Je hébt dan imo nog geen relatie en dat soort afspraken zijn er om te maken, af te stemmen op elkaar wat je wilt en verwacht (van dat onderzoeken en daten met een serieuze insteek).
Heb je al/nog wat gehoord van hem?
Misschien hem ook ff geruststellen, dat je het waardeert en fijn vond hoe hij reageerde op jou en alsnog een heerlijke avond hebt gevonden oid?
Het is logisch
Ik denk dat je echter niet (itt wat Aiksje zegt) in zo'n vroeg stadium van wie dan ook kunt verlangen dat ie nu al zéker moet zijn van zijn gevoelens voor jou oid en nu al weet dat het "heel graag en anders helemaal niet" is.
Dat is het goede uitgangspunt qua jouw eigenliefde en eigenwaarde, maar hij ként alleen nog wat ie van je gezien heeft, vergeet dat svp niet! Daarop kun je zoiets imo nog helemaal niet verlangen, alleen dat hij jou heeeeel graag weer ziet voor een volgende keer en een volgende en een volgende enz.
En daar moet voor hem ook genoeg reden toe zijn, dus oa dat hij ook op zijn gemak kan zijn en zichzelf zijn bij/met jou!
Hij kán immers nog helemaal niet weten hoe je bent, afgaande op een paar dates en gesprekken.
Hij ziet nu ook maar bepaalde kanten en onzekerheden van jou, oa de manier waarop je dingen bespreekbaar maakt wat jij belangrijk vindt, wilt en reageert op hem, enz. (en jij kunt dat plaatsen in het geheel zoals jij bent, denkt en jezelf kent, hij nog niet en moet afgaan op wat hij te zien (en te voelen) krijgt van jou (en andersom).
Het is nog een kennismakingsfase, he!
Ik vind dat ie ontzettend geduldig en lief heeft gereageerd op dat verstarren van jou, ik denk dat daaruit blijkt dat hij goede intenties heeft met jou en rekening wil houden met jouw gevoelens.
Als het (tinder-appen) idd niks voorstelt, zal het ook niet moeilijk voor hem zijn om daar dan gewoon een punt achter te zetten als jullie aan het uitzoeken zijn of jullie idd ook op langere termijn gek blijken op elkaar en het een serieuze relatie wordt.
Ik schrijf expres wórdt, want dat is nu nog gebaseerd op aantrekkelijk vinden en dat moet imo nog uitwerken of die gevoelens beklijven en versterken in meer situaties en omstandigheden dan een paar gezellige dates en een match tussen de lakens.
Ik geloof niet dat je jezelf moet wegzetten als een lastig persoon en hij dat ook is: 2 lastige karakters oid, het gaat om dat je allebei nog onzeker bent en nog helemaal niet op elkaar ingespeeld kán zijn, het is aftasten of dat aantrekkelijke mooie beeld van elkaar ook een beetje klopt: jij zult ook nog onverwachte kanten aan hem ontdekken!
Niet alleen door bij elkaar thuis te zijn (en bijv ochtendhumeur of verschillen in ochtendritueel enzo zijn) maar ook als jullie samen dingen buitenshuis ondernemen, en steeds meer inkijk in elkaars (dagelijkse) bestaan krijgen.
Elkaar leren kennen is óók of jullie grofweg hetzelfde denken over contacten met anderen, hoe hij is (en naar jou toe gaat zijn) temidden van zijn vrienden, familie, (bijv tzt trots voorstellen als zijn vriendin of voorlopig gescheiden houdt), sport, hoe hij denkt over de verdeling samen-vrije tijd, levenswijze, snurken, tv kijken, smaak qua inrichting, vakanties, uitgaan, politieke ideeen, uitslapen of vroege vogel in het weekend, uitjes of huismus, huisdieren, huishouden, enz.
Maar bovenal de wisselwerking en omgang met elkaar.
Het is op zich alleen maar goed dat hij ook "mindere" kanten van je meekrijgt en je je niet inhoudt om een mooier plaatje te schetsen van jezelf, maar op het aantal dates moet ook dat wel in verhouding zijn en de weegschaal doorslaan naar "fijn, prettig, gezellig, saamhorig, (een band kweken doe je door die te voélen en dat ook te voeden) zodat je ook idd gráág weer in elkaars nabijheid wil zijn. Niet omdat het verwacht wordt omdat jullie nu eenmaal begonnen zijn met daten, maar uit verlangen/ behoefte om bij elkaar te zijn.
Dat betekent dat als de nadruk ligt op jouw onzekere kant, dat óók geen reeel beeld geeft van wie jij bent als jij je zeker voelt van jezelf en op je gemak bent, dus dat geeft een vertekend beeld (en dat is niet "jezelf zijn", dat is angstig zijn (of je wel goed genoeg bent in zijn ogen) en zijn geruststelling/ bevestiging nodig hebben). Dat spreekt tegelijkertijd zelfs in feite schijnbaar die eigenliefde en eigenwaarde tegen (waar je zo voor opkomt).
Als je dat werkelijk zou voelen, ook tegenover hem, zou dat namelijk niet nodig zijn.
Is imo toch een soort hoog spel spelen: soort alles of niks wordt het dan (geweldig vinden, liefde op het 1e gezicht, zeker weten, een soort onvoorwaardelijkheid, terwijl je allebei best voorwaarden in je achterhoofd hebt wat je iha van liefde en relatie verwacht, zoals dat jij exclusief aandacht in elkaar wil stoppen als je eenmaal "iets" begint en bepaalde verwachtingen hebt over hoe vaak en veel je elkaar ziet, moeite doet voor elkaar, en ook over tempo en evt samenwonen, gezin enz.
Zo heeft hij ook zijn "algemene voorwaarden" waaraan hij bewust of onbewust afmeet wat vooe hem belangrijk is.
Intussen is de omgang met elkaar wel het enige wat je nu wel kunt merken en zorgt voor een goed gevoel over elkaar en dat is wat een relatie gaande houdt tenslotte: gevoelens en of die overwegend positief zijn of twijfel inzet of dat eea richting negatief uitvalt.
Zo ben ik zelf helemaal niet claimerig en ook nooit geweest in relaties en heb ik (toen ik jaren terug een leukerd leerde kennen) tóch heel eager en ongeduldig (sms)gedrag vertoond, wat op het oog heel andere indicaties geeft (bijv blijkbaar veel aandacht nodig hebbend, veeleisend enz, terwijl dat van mijn kant gretigheid was en zeker van mijn zaak dat ik hém wilde (geeneens een relatie, maar een SV) en gewoon uit wou drukken dat ik heel veel zin in hém (danwel contact/ wisselwerking met hem) had.
Ik was niet ongeduldig qua aansturen op een date, en niet kunnen wachten beschouwde ik zelf als positief (voor hem), ik zag totaal niet dat dat voor een ander weleens pusherig kan zijn, druk uitoefent (want dat was mijn motief helemaal niet erachter, maar die ander ziet alleen wat je doet en zegt en heeft daar zijn eigen gevoel en interpretatie en verwachtingen bij).
Nu moet ik zeggen dat ik hem al een jaar zeer aantrekkelijk vond en in die tijd zeer met mijn seksuele ontdekkingstocht bezig was, dus ik stónd ook idd "op scherp" toen het eenmaal iets werd. Ik kon idd niet wachten en ik wist zelf wel waarom (mijn eigen achtergrond en motieven/ intenties), maar het geeft naar buiten toe de indruk van "behoeftigheid" (en misschien wel "wanhopig behoeftig") terwijl hij die aantrekkingskracht ook voor mij voelde, maar iha nog heel andere dingen wilde met zijn leven (oa wél een liefdesrelatie met alles erop en eraan en nog liefst een eigen gezin).
Hij worstelde dus in feite met of hij uberhaubt wel into een SV was, en met minder genoegen wou nemen dan een echte verliefdheid, iemand om samen mee wakker te worden, zijn leven te delen (hij wou helemaal geen single blijven), mee naar feestjes, familie en vrienden kon nemen, naar de bios enz.
Ik probeerde hem in feite over te halen, tijdelijk zou ook okay zijn, zolang het leuk was, zolang het duurde, gewoon genieten van wat er wél is, en als hij idd diegene tegenkwam zou het zonder problemen stoppen en hij gewoon zonder problemen en gedoe vrij zijn voor die verliefdheid.
Nou was hij juist een serieus iemand die niet kon verderdaten als ie iets uit voornamelijk lust met mij begon, dus worstelde met lust die hij NU kon krijgen en zijn wensen voor de langere termijn (liefdesrelatie, gezin, samenwonen) en daar beter mee verder kon gaan.
Anyway, dat pusherige terwijl hij daar nog niet uit was, was voor hem wel "gedoe" (trekken aan hem?) en dat zag ik destijds totaal niet zo. Juist dát werd reden tot twijfel (als ze nu al zoveel aandacht nodig heeft en het is nog geeneens een relatie, hoe zal dat dan zijn als we wél iets hebben?) terwijl het voor mij juist kwam door het onzekere van de situatie en die behoefte nooit heb als het eenmaal iets ís en loopt, je regelmatig elkaar ontmoet enz.
Als we zeg 1 of 2x in de maand een leuke avond zouden hebben had ik daar (zelf iig) genoeg aan gehad (met 2 nog vrij jonge kinderen thuis 12 van de 14 dagen had ik ook niet zo gek veel meer ruimte). En dan was beperkt contact tussendoor (beetje warm houden, elkaar ophitsen) genoeg geweest (nogmaals: voor míj).
Dat hij ih ook nog heel andere behoeftes had (iemand om ook mee te slapen, te koken, in de ochtend koffie mee te drinken enz) moest hij dan maar aan de kant zetten, (want ondanks ook klik qua interesse in elkaars persoon en leven, goede gesprekken en dito seks hadden wij dat elkaar niet te bieden).
Dat is een heel ander voorbeeld dan bij jullie, maar ik wil ermee aangeven dat jij wel kunt vertellen wat jouw voorwaarden zijn, maar in een relatie gaat het natuurlijk ook om de zijne, waar/hoe hij zich prettig bij voelt, en eea aftasten en áfstemmen ipv "eisen".
Het verschil ligt in hoé je dat samen bespreekt en de vrijheid die hij voelt om er het zijne van te vinden.
En ook hoeveel geloof/ vertrouwen hij (al) zélf heeft in wat nu nog aantrekkingskracht en match is/lijkt, om daar dan intenties van uit te spreken voor toekomstige langere termijn.
Ik blijf erbij dat dat oa afhangt van hoe het voelt in het nu, of er zin is in een volgende keer. En weer een keer en weer. Dat vertrouwen in elkaar bouw je op, dat ben ik met hem eens, zoiets groeit (of niet, het kan nog alle kanten op, je kunt zoiets niet beloven, hooguit dat die intenties er NU zijn obv deze paar inkijkjes in elkaar en dat samen onderzoeken of dat zo blijft).
Je kunt bijv niet beloven dat je niet ergens op afknapt wat je nu niet kent van elkaar.
(ik zag dat destijds trouwens ook anders, wou ook een soort zekerheid vooraf dat het niet bij een paar keer zou blijven, maar vaker).
Inmiddels ben ik er wel achter dat het zo niet werkt, en dat ik dat wel kan willen, maar dat dat dus oa afhangt van of die omgang zoals ie is vertrouwen wekt bij de ander en vooral ín om mij te zien, naar mij verlangt, dus van wat diegene daadwerkelijk voelt en behoefte heeft om je graag weer (snel) te zien (temidden van ook nog andere behoeften, werk, vrije tijdsbestedingen, sport, zijn vrienden, en andere mensen, eigen libido, enz).
Ook dát is elkaar leren kennen en of dat zo'n beetje overeenkomt, aan zijn "voorwaarden" beantwoordt en je je allebei prettig bij voelt.
Dat kun je niet opleggen, dat "graag" zit hem imo oa in dat hij daar een eigen keuze in heeft en zijn visie/gevoelens/wat hij wil minstens net zo belangrijk is als de jouwe.
Zolang hij aangeeft dat hij ook serieuze intenties heeft, moet dat een gegeven zijn, denk ik, en niet alsmaar ontlokken of dat nog steeds zo is, je hoort het wel als dat niét meer zo is.
Nu speelden er meer dingen mee destijds, maar ik weet wel zeker dat ik door dat aandringen hem juist de twijfel in geduwd heb, omdat zijn (terechte) bezwaren weggewuifd werden (en zich dan juist opdringen?).
Als je idd denkt in termen van "graag of niet" dan ook de vrijheid géven dat het vanuit hem idd "graag" is (en niet omdat dat verwacht wordt, maar zo gevoeld wordt).
Qua relaties is "graag of anders niet" altijd mijn uitgangspunt geweest en wat ik ook echt meen.
Maar dan wel graag vanuit diegene zelf, uit zin om met/bij mij te zijn, uit eigen volle overtuiging.
Aantrekking zegt in die zin lang niet alles, het is ook waar iemand iha aan toe is + met jóu aan toe is, tempo en timing, het moet op meer vlakken passen wil het succesvol verlopen of "werken", oa levensvisies, leefwijzen, maar ook de rol die je een relatie toekent (temidden van andere omstandigheden en (levens)doelen, en wat je onder een gezonde, fijne verstaat, (hoe snel) een (vertrouwens)band opbouwt, elkaars "mindere kanten" erbij neemt, en het totaalplaatje (de totale indruk/gevoel over elkaar) de moeite waard blijft om verder te onderzoeken, enz.
Van elkaar weten dat je serieuze bedoelingen hebt, kan imo alleen maar startpunt zijn om er zin in te hebben om dat alles samen te onderzoeken.
En dat hoeft zéker niet te zijn obv alleen maar leuke en gemakkelijke kanten van elkaar voor te schotelen, om die roze bril maar in stand te houden bij de ander!!
Juist inkijkjes in elkaars onzekerheden (en wat je zelf minder aan jezelf vindt) en kwetsbaarheden geeft een reeel beeld, tenminste als dat niet het overheersende beeld wordt!
Want dan zet je ook niet degene neer die jij doorgaans bént, ziet hij jouw zelfverzekerde zelf niet, het gaat niet zozeer om óf "lastig" óf uitsluitend leuk & gezellig moeten hebben (en aanpassen, pleasen, ongecompliceerd moeten zijn).
Teveel "gedoe" kan afschrikken, dat is wel zo, de zin om elkaar te zien hangt toch af van dat je je kunt verheugen op een volgende keer samenzijn en dat dat vrij "onbeladen" en liefst positief beladen is.
Ik denk dat je dingen zeker wel kunt bespreken die belangrijk voor jou zijn, maar wel moet oppassen met hoé je dat uit en met welke lading, vooral niet in termen van wel/niet goed genoeg (voor jou, waar je wel en niet genoegen mee kunt nemen is een vorm van (niet) goed genoeg en dan begeef je je ook op het vlak van afwijzing en zelfafwijzing.
Ook al wijs je elkaar daarmee dan (nog) niet af, maar wel bijv opvattingen of voorwaarden, bepaald gedrag.
Afstemmen dmv polsen en praten, vragen naar hoe jij/hij over eea denkt, wil en vindt geeft de ander ruimte.
"Wat vind jij? Ik zou graag willen dat we vanaf hier exclusief met elkaar daten en contacten met anderen en Tinder eraf gooien?" klinkt toch anders dan "ik heb zelf Tinder eruitgegooid en kap anderen af, want ik wil met jou verder kijken, en ik wil dat jij hetzelfde doet/vindt".
(of erger: ik had wel verwacht dat jij dat ook zou doen, en ben teleurgesteld of schrik ervan dat jij dat niet gedaan hebt, ik voel me afgewezen en onzeker daardoor enz).
Nuanceverschil zit hem tussen iemand ergens op aanspreken of soort van ter verantwoording roepen (waarom heb jij dat niet gedaan en nog behoefte aan want je snapt toch wel dat ik daar onzeker van word en niet bepaald in de richting wijst waar ik heen wil met jou en had verwacht van iemand die zegt dat ie ervoor wil gaan) dan iets "aankaarten" dmv aftasten, vragen, ergens om (durven) vragen, vertellen/meedelen wat je verwacht/ (graag) wilt of belangrijk vindt en hoe hij daarover denkt.
Je eigen impulsreactie (verharden, muur optrekken, verstarren) heb je niet 1,2,3 in de hand, en lichaamstaal spreekt boekdelen, al had je je mond gehouden, en het is al balen als je achteraf van jezélf baalt, of aanstellerij vindt (ik ken het, hoor, dat impulsieve kan ik ook hebben en volgende dag of na ff nadenken spijt van hebben).
Ik hoop dat hij dat ook in perspectief kan zien en iig gisteravond deed hij dat naar mijn idee ook, gezien zijn (lieve, begripvolle) reactie.
Hopelijk krijg je de geruststelling dat ie nog steeds door wil met jou.
Ben wel benieuwd hoe hij uiteindelijk heeft gereageerd op waar het nou om ging: vindt hij het onzin omdat het niets voorstelt (en gaat ie ermee door) of vindt hij nu eigenlijk ook wel (na jouw visie erop, zo had hij het niet bekeken) dat het idd niet langer belangrijk is nu jullie met elkaar aan het daten zijn (en dus mee instemt en ook mee gestopt is)?
Ik ben dus van mening dat het prima is om te uiten dat je dat namelijk geen signaal vindt voor de serieuze insteek.
Niet dat je dat van iemand (al) had mogen verlangen en gekwetst of boos kunt zijn dat hij dat zelf niet bedenkt (en hij zich van geen kwaad bewust was) obv eoa recht omdat je (nog maar) aan het daten bent met elkaar.
Je hébt dan imo nog geen relatie en dat soort afspraken zijn er om te maken, af te stemmen op elkaar wat je wilt en verwacht (van dat onderzoeken en daten met een serieuze insteek).
Heb je al/nog wat gehoord van hem?
Misschien hem ook ff geruststellen, dat je het waardeert en fijn vond hoe hij reageerde op jou en alsnog een heerlijke avond hebt gevonden oid?
Het is logisch
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 26 april 2016 om 14:48
Aiksje, natuurlijk is het moeilijk om je te concentreren op je werk.
Accepteer dat dat extra moeite kost onder deze omstandigheden, zonder daar helemaal aan toe te (hoeven) geven.
Als je die tijd voor je gevoelens maar idd neemt buiten werktijd, kun je je overdag steeds beter weer aan andere dingen wijden (is mijn ervaring). Dus erkennen dat het er mag zijn, maar niet de hele dag en jezelf garanderen dat uitstel gedurende de dag geen afstel zal zijn, dat daar de avond weer voor is.
Je gevoelens serieus nemen, maar ook jezelf voor blijven houden dat je niet alleen maar uit gevoelens bestaat, dat je ook nog steeds beschikt over je verstandelijke vermogens en er nog andere dingen belangrijk zijn dan hoe je je voelt en die andere dingen/aspecten óók jouw bewuste aandacht mogen krijgen!
Dan dringt het zich ook niet zo op op momenten dat het niet uitkomt.
Accepteer dat dat extra moeite kost onder deze omstandigheden, zonder daar helemaal aan toe te (hoeven) geven.
Als je die tijd voor je gevoelens maar idd neemt buiten werktijd, kun je je overdag steeds beter weer aan andere dingen wijden (is mijn ervaring). Dus erkennen dat het er mag zijn, maar niet de hele dag en jezelf garanderen dat uitstel gedurende de dag geen afstel zal zijn, dat daar de avond weer voor is.
Je gevoelens serieus nemen, maar ook jezelf voor blijven houden dat je niet alleen maar uit gevoelens bestaat, dat je ook nog steeds beschikt over je verstandelijke vermogens en er nog andere dingen belangrijk zijn dan hoe je je voelt en die andere dingen/aspecten óók jouw bewuste aandacht mogen krijgen!
Dan dringt het zich ook niet zo op op momenten dat het niet uitkomt.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 26 april 2016 om 15:08
Storm, edit: okay, je hebt idd al contact gehad.
Jammer dat dit appgebeuren nog niet uit de wereld was door gisteren, wat wil je horen van hem hierover nu alsnog, of mee bereiken, wat wil je dat hij hierover antwoordt?
Jullie hebben dus begrijp ik gister het onderwerp verder laten zitten en het weer gezellig gemaakt, maar het zit je nog dwars blijkbaar?
Het heeft je iig niet kunnen geruststellen, die omhelzing en daarna.
Je kunt hem dat alsnog kwalijk nemen dat hij dat zelf niet bedacht had, maar bedenk svp wat je wil bereiken met iets herhalen wat jij lastig vindt en wat niet terug te draaien is.
Hooguit kan hij daar vanaf nu aan beantwoorden, maar niet meer veranderen met terugwerkende kracht.
Wil je dat hij zijn spijt daarover uitspreekt oid?
Erkenning dat het niet kies was tegenover jou?
Wil je hiermee aangeven dat zijn geloofwaardigheid (in hoe serieus hij het meent met jou) in twijfel trekt hierdoor?
En wat kan hij nu doen om dat weg te nemen bij jou?
Wat zou voor jou nu de "juiste" reactie zijn op jouw appje?
Bedenk dat ook hij kan denken dat (na hoeveel dates?) er te snel teveel "gedoe" is, dat wijzen op waar hij naar jou nu al tekortschiet, hem in een soort verdediging plaatst, dat ie iets verkeerds heeft gedaan, danwel iets ondoordachts waar hij jou geruststelling (en bevestiging) moet geven, omdat jij anders onzeker bent/blijft en twijfelt aan hem (en/of zijn intenties met jou).
Als het idd zo'n hot issue was en is, snap ik niet waarom dat gisteravond dan gesust leek, iig genoeg om de sfeer (omwille van de lieve vrede?) weer goed te krijgen en de nacht samen door te brengen.
Er nu dan op terugkomen bij hem, nadat het weer fijn en okay leek/was, en de lucht achteraf helemaal niet geklaard blijkt, en ook niet een lief berichtje van hem vanochtend dat heeft weggenomen, ik vraag me af wat je daarvan verwacht?
Gelijk krijgen?
Ik vind het niet overeenkomen met wat je eerder schreef (nog vooral over je eigen gedrag balend), is dat door de bijval hier, dat je dat terecht niet leuk vond en over valt?
Wil je je gelijk krijgen hierover (van hem)? of mét hem overeenstemming over dit soort dingen bereiken?
Jammer dat dit appgebeuren nog niet uit de wereld was door gisteren, wat wil je horen van hem hierover nu alsnog, of mee bereiken, wat wil je dat hij hierover antwoordt?
Jullie hebben dus begrijp ik gister het onderwerp verder laten zitten en het weer gezellig gemaakt, maar het zit je nog dwars blijkbaar?
Het heeft je iig niet kunnen geruststellen, die omhelzing en daarna.
Je kunt hem dat alsnog kwalijk nemen dat hij dat zelf niet bedacht had, maar bedenk svp wat je wil bereiken met iets herhalen wat jij lastig vindt en wat niet terug te draaien is.
Hooguit kan hij daar vanaf nu aan beantwoorden, maar niet meer veranderen met terugwerkende kracht.
Wil je dat hij zijn spijt daarover uitspreekt oid?
Erkenning dat het niet kies was tegenover jou?
Wil je hiermee aangeven dat zijn geloofwaardigheid (in hoe serieus hij het meent met jou) in twijfel trekt hierdoor?
En wat kan hij nu doen om dat weg te nemen bij jou?
Wat zou voor jou nu de "juiste" reactie zijn op jouw appje?
Bedenk dat ook hij kan denken dat (na hoeveel dates?) er te snel teveel "gedoe" is, dat wijzen op waar hij naar jou nu al tekortschiet, hem in een soort verdediging plaatst, dat ie iets verkeerds heeft gedaan, danwel iets ondoordachts waar hij jou geruststelling (en bevestiging) moet geven, omdat jij anders onzeker bent/blijft en twijfelt aan hem (en/of zijn intenties met jou).
Als het idd zo'n hot issue was en is, snap ik niet waarom dat gisteravond dan gesust leek, iig genoeg om de sfeer (omwille van de lieve vrede?) weer goed te krijgen en de nacht samen door te brengen.
Er nu dan op terugkomen bij hem, nadat het weer fijn en okay leek/was, en de lucht achteraf helemaal niet geklaard blijkt, en ook niet een lief berichtje van hem vanochtend dat heeft weggenomen, ik vraag me af wat je daarvan verwacht?
Gelijk krijgen?
Ik vind het niet overeenkomen met wat je eerder schreef (nog vooral over je eigen gedrag balend), is dat door de bijval hier, dat je dat terecht niet leuk vond en over valt?
Wil je je gelijk krijgen hierover (van hem)? of mét hem overeenstemming over dit soort dingen bereiken?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 26 april 2016 om 15:23
Heel erg behulpzaam stuk suzy.
Ben het in grote lijnen met je eens zeker vwb tegenstrijdig in Heel graag of helemaal niet / icm die (angst voor??) (zelf-)afwijzing.
Heb inmiddels begrepen dat hij niet per se met andere wil blijven appen, maar dat hij wil dat het niet uitmaakt omdat het geen bedreiging vormt.
Dat vind ik lastig maar doe mijn best.
Wil idd niet afdwingen.
Heb net een lange app naar hem gestuurd waarin ik idd hem laat weten hoe ik zijn lieve reactie op mij gister waardeer en dat ik m'n best doen hem ruimte te gunnen. Plus dat ik mijn nogal zwar/witte idee "graag of niet, Nu antwoord!!" ( ) heb heroverwogen en het eens ben dat we dat nog niet kúnnen weten.
Dat hoop dat we dit achter ons kunnen laten en evt volgende keer gewoon genieten can elkaars gezelschap.
Wil niet die claimende vrouw zijn en zeker niet uit onzekerheid.
Dat er nog meer facetten aan elkaar zijn en hij gister niet
Mijn mooiste kant heeft gezien maar hopelijk later die andere kanten nog wil onderzoeken,
Ik bij hem iig wel.
Hij (en ik zelf) moet t idd maar ff laten bezinken.
Dan kltrekken we vanzelf weer naar elkaar , of niet. Denk het wel.
Ben het in grote lijnen met je eens zeker vwb tegenstrijdig in Heel graag of helemaal niet / icm die (angst voor??) (zelf-)afwijzing.
Heb inmiddels begrepen dat hij niet per se met andere wil blijven appen, maar dat hij wil dat het niet uitmaakt omdat het geen bedreiging vormt.
Dat vind ik lastig maar doe mijn best.
Wil idd niet afdwingen.
Heb net een lange app naar hem gestuurd waarin ik idd hem laat weten hoe ik zijn lieve reactie op mij gister waardeer en dat ik m'n best doen hem ruimte te gunnen. Plus dat ik mijn nogal zwar/witte idee "graag of niet, Nu antwoord!!" ( ) heb heroverwogen en het eens ben dat we dat nog niet kúnnen weten.
Dat hoop dat we dit achter ons kunnen laten en evt volgende keer gewoon genieten can elkaars gezelschap.
Wil niet die claimende vrouw zijn en zeker niet uit onzekerheid.
Dat er nog meer facetten aan elkaar zijn en hij gister niet
Mijn mooiste kant heeft gezien maar hopelijk later die andere kanten nog wil onderzoeken,
Ik bij hem iig wel.
Hij (en ik zelf) moet t idd maar ff laten bezinken.
Dan kltrekken we vanzelf weer naar elkaar , of niet. Denk het wel.
dinsdag 26 april 2016 om 16:55
quote:Stormkraft schreef op 26 april 2016 @ 15:23:
Heel erg behulpzaam stuk suzy.
Ben het in grote lijnen met je eens zeker vwb tegenstrijdig in Heel graag of helemaal niet / icm die (angst voor??) (zelf-)afwijzing.
Heb inmiddels begrepen dat hij niet per se met andere wil blijven appen, maar dat hij wil dat het niet uitmaakt omdat het geen bedreiging vormt.
Dat vind ik lastig maar doe mijn best.
Wil idd niet afdwingen.
Heb net een lange app naar hem gestuurd waarin ik idd hem laat weten hoe ik zijn lieve reactie op mij gister waardeer en dat ik m'n best doen hem ruimte te gunnen. Plus dat ik mijn nogal zwar/witte idee "graag of niet, Nu antwoord!!" ( ) heb heroverwogen en het eens ben dat we dat nog niet kúnnen weten.
Dat hoop dat we dit achter ons kunnen laten en evt volgende keer gewoon genieten can elkaars gezelschap.
Wil niet die claimende vrouw zijn en zeker niet uit onzekerheid.
Dat er nog meer facetten aan elkaar zijn en hij gister niet
Mijn mooiste kant heeft gezien maar hopelijk later die andere kanten nog wil onderzoeken,
Ik bij hem iig wel.
Hij (en ik zelf) moet t idd maar ff laten bezinken.
Dan kltrekken we vanzelf weer naar elkaar , of niet. Denk het wel.
Mooi!
Supergoed gedaan, dat klinkt stukken beter alweer, zo ken ik je weer!
(Wat die hormonen al niet doen, he, ken het hoor, als iemand mijn hoofd en/of andere lichaamsdelen op hol brengt ).
Niet toegeven aan de twijfel, je mág best onzeker zijn, alleen ben je veel meer dan dat stukje, en het is belangrijk (en ook een uitdaging) om er vol vertrouwen in te blijven staan, ook als je dat ff kwijt bent).
Ook voor jou geldt dat je niet anders kan dan afgaan op signalen, woorden en gedrag, lichaams- en andere taal en dááraan merk je hopelijk dat hij je leuk vindt (niet de appjes, maar hoe hij naar je kijkt, (aan)raakt, de blik in zijn ogen, jou vraagt of hij je mag vasthouden (dat alleen al vind ik klinken, hoor) , dát soort dingen daar blijkt eea uit!
Geniet lekker volop van elkaar in dat soort dingen nu jullie alle gelegenheid daarvoor hebben!
Heel erg behulpzaam stuk suzy.
Ben het in grote lijnen met je eens zeker vwb tegenstrijdig in Heel graag of helemaal niet / icm die (angst voor??) (zelf-)afwijzing.
Heb inmiddels begrepen dat hij niet per se met andere wil blijven appen, maar dat hij wil dat het niet uitmaakt omdat het geen bedreiging vormt.
Dat vind ik lastig maar doe mijn best.
Wil idd niet afdwingen.
Heb net een lange app naar hem gestuurd waarin ik idd hem laat weten hoe ik zijn lieve reactie op mij gister waardeer en dat ik m'n best doen hem ruimte te gunnen. Plus dat ik mijn nogal zwar/witte idee "graag of niet, Nu antwoord!!" ( ) heb heroverwogen en het eens ben dat we dat nog niet kúnnen weten.
Dat hoop dat we dit achter ons kunnen laten en evt volgende keer gewoon genieten can elkaars gezelschap.
Wil niet die claimende vrouw zijn en zeker niet uit onzekerheid.
Dat er nog meer facetten aan elkaar zijn en hij gister niet
Mijn mooiste kant heeft gezien maar hopelijk later die andere kanten nog wil onderzoeken,
Ik bij hem iig wel.
Hij (en ik zelf) moet t idd maar ff laten bezinken.
Dan kltrekken we vanzelf weer naar elkaar , of niet. Denk het wel.
Mooi!
Supergoed gedaan, dat klinkt stukken beter alweer, zo ken ik je weer!
(Wat die hormonen al niet doen, he, ken het hoor, als iemand mijn hoofd en/of andere lichaamsdelen op hol brengt ).
Niet toegeven aan de twijfel, je mág best onzeker zijn, alleen ben je veel meer dan dat stukje, en het is belangrijk (en ook een uitdaging) om er vol vertrouwen in te blijven staan, ook als je dat ff kwijt bent).
Ook voor jou geldt dat je niet anders kan dan afgaan op signalen, woorden en gedrag, lichaams- en andere taal en dááraan merk je hopelijk dat hij je leuk vindt (niet de appjes, maar hoe hij naar je kijkt, (aan)raakt, de blik in zijn ogen, jou vraagt of hij je mag vasthouden (dat alleen al vind ik klinken, hoor) , dát soort dingen daar blijkt eea uit!
Geniet lekker volop van elkaar in dat soort dingen nu jullie alle gelegenheid daarvoor hebben!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 26 april 2016 om 17:57
Ff update; Heb hele lieve reactie terug op m'n app, niet uitgebreid want hij was aan t werk / dingen moeten nog bezinken, maar hij bewondert me om m'n vermogen tot reflectie en dat ik het zo helder omschrijf allemaal.
En eindigde met een hele dikke kus.
Als ik weer in onzekere-storm-modus zit ga ik hier spuien ipv hem appen denk ik.
Lijkt me betere methode.
En nu dus ook echt ff laten, bezinken, hem de kans geven naar mij toe te komen (letterlijk / figuurlijk)
Begonnen te lezen in Liefdesbang, boek leek hem overigens ook interessant en leerzaam voor zichzelf.
Idd veel te leren van (hopelijk / misschien met?) elkaar want de eerste pagina's in dat boek maken me wel gelijk duidelijk dat ik momenteel in een vrij klassiek geval van bindings- en verlatingsangst zit.
Met die aanrakingen en blikken zit het zeker wel goed, suzy. Het is dat ene wat we wel eens besproken hebben, irl, toen het ging over wat dat nu precies is.
Nou, dit, dus.
En eindigde met een hele dikke kus.
Als ik weer in onzekere-storm-modus zit ga ik hier spuien ipv hem appen denk ik.
Lijkt me betere methode.
En nu dus ook echt ff laten, bezinken, hem de kans geven naar mij toe te komen (letterlijk / figuurlijk)
Begonnen te lezen in Liefdesbang, boek leek hem overigens ook interessant en leerzaam voor zichzelf.
Idd veel te leren van (hopelijk / misschien met?) elkaar want de eerste pagina's in dat boek maken me wel gelijk duidelijk dat ik momenteel in een vrij klassiek geval van bindings- en verlatingsangst zit.
Met die aanrakingen en blikken zit het zeker wel goed, suzy. Het is dat ene wat we wel eens besproken hebben, irl, toen het ging over wat dat nu precies is.
Nou, dit, dus.
dinsdag 26 april 2016 om 18:05
quote:Suzy65 schreef op 26 april 2016 @ 15:08:
Storm, edit: okay, je hebt idd al contact gehad.
Jammer dat dit appgebeuren nog niet uit de wereld was door gisteren, wat wil je horen van hem hierover nu alsnog, of mee bereiken, wat wil je dat hij hierover antwoordt?
heb ik over nagedacht en de conclusie is denk ik, dat ik wilde merken dat ie me niet afwijst na mijn gedrag van gister, ook niet wanneer hij weer ergens anders is ipv in mijn bed / huis.
Jullie hebben dus begrijp ik gister het onderwerp verder laten zitten en het weer gezellig gemaakt, maar het zit je nog dwars blijkbaar?
Het heeft je iig niet kunnen geruststellen, die omhelzing en daarna.
Je kunt hem dat alsnog kwalijk nemen dat hij dat zelf niet bedacht had, maar bedenk svp wat je wil bereiken met iets herhalen wat jij lastig vindt en wat niet terug te draaien is.
Hooguit kan hij daar vanaf nu aan beantwoorden, maar niet meer veranderen met terugwerkende kracht.
Wil je dat hij zijn spijt daarover uitspreekt oid?
Erkenning dat het niet kies was tegenover jou?
Wil je hiermee aangeven dat zijn geloofwaardigheid (in hoe serieus hij het meent met jou) in twijfel trekt hierdoor?
En wat kan hij nu doen om dat weg te nemen bij jou?
Wat zou voor jou nu de "juiste" reactie zijn op jouw appje?
het niet afgewezen worden dus.
Je hebt me trouwens met je post vóór deze al zodanig aan t denken gezet dat ik het ineens heel helder zag allemaal. Thanx! Dat geeft (zelf-)vertrouwen!
Bedenk dat ook hij kan denken dat (na hoeveel dates?) er te snel teveel "gedoe" is, dat wijzen op waar hij naar jou nu al tekortschiet, hem in een soort verdediging plaatst, dat ie iets verkeerds heeft gedaan, danwel iets ondoordachts waar hij jou geruststelling (en bevestiging) moet geven, omdat jij anders onzeker bent/blijft en twijfelt aan hem (en/of zijn intenties met jou).
Klopt en daar lag dus ook wat angst, die ik nu los wil laten, en zal heus niet ineens over zijn maar het voelt nu stukken minder angstig en juist gewoon weer fijn.
Als het idd zo'n hot issue was en is, snap ik niet waarom dat gisteravond dan gesust leek, iig genoeg om de sfeer (omwille van de lieve vrede?) weer goed te krijgen en de nacht samen door te brengen.
Tsja, we weten iig nu dat we goed zijn in goedmaakseks zullen we maar zeggen
Er nu dan op terugkomen bij hem, nadat het weer fijn en okay leek/was, en de lucht achteraf helemaal niet geklaard blijkt, en ook niet een lief berichtje van hem vanochtend dat heeft weggenomen, ik vraag me af wat je daarvan verwacht?
Gelijk krijgen?
Denk, duidelijkheid krijgen voor mezelf, inzien dat wat ik verlangde niet reëel was en weer even terug moest landen in normale gedachtengangen ipv de hormonaal gestuurde onredelijke versie van mij.
Ik vind het niet overeenkomen met wat je eerder schreef (nog vooral over je eigen gedrag balend), is dat door de bijval hier, dat je dat terecht niet leuk vond en over valt?
Wil je je gelijk krijgen hierover (van hem)? of mét hem overeenstemming over dit soort dingen bereiken?
Ja de bijval hier deed wat met me, wat uiteindelijk ik voor mezelf moet bepalen wat ik acceptabel vind, hoe iets voelt, maar het was gisteren dus wel een hele grote trigger om voor mij jn die diepe angst en dus alver weg in m'n fort terecht te komen.
Ergens een geruststellend idee dat hij me daar snel en doeltreffend uit bleek te kunnen halen, en ik dat toeliet (zelf verbaasd over hoe snel. Denk dat dat max 15 min heeft geduurd hoor)
Mja en dan merk je dus toch dat iemands nabijheid, uitstraling, vibe, aanraking, heel veel effect heeft op het terugkeren uit een freese/flight/fight responsie.
Storm, edit: okay, je hebt idd al contact gehad.
Jammer dat dit appgebeuren nog niet uit de wereld was door gisteren, wat wil je horen van hem hierover nu alsnog, of mee bereiken, wat wil je dat hij hierover antwoordt?
heb ik over nagedacht en de conclusie is denk ik, dat ik wilde merken dat ie me niet afwijst na mijn gedrag van gister, ook niet wanneer hij weer ergens anders is ipv in mijn bed / huis.
Jullie hebben dus begrijp ik gister het onderwerp verder laten zitten en het weer gezellig gemaakt, maar het zit je nog dwars blijkbaar?
Het heeft je iig niet kunnen geruststellen, die omhelzing en daarna.
Je kunt hem dat alsnog kwalijk nemen dat hij dat zelf niet bedacht had, maar bedenk svp wat je wil bereiken met iets herhalen wat jij lastig vindt en wat niet terug te draaien is.
Hooguit kan hij daar vanaf nu aan beantwoorden, maar niet meer veranderen met terugwerkende kracht.
Wil je dat hij zijn spijt daarover uitspreekt oid?
Erkenning dat het niet kies was tegenover jou?
Wil je hiermee aangeven dat zijn geloofwaardigheid (in hoe serieus hij het meent met jou) in twijfel trekt hierdoor?
En wat kan hij nu doen om dat weg te nemen bij jou?
Wat zou voor jou nu de "juiste" reactie zijn op jouw appje?
het niet afgewezen worden dus.
Je hebt me trouwens met je post vóór deze al zodanig aan t denken gezet dat ik het ineens heel helder zag allemaal. Thanx! Dat geeft (zelf-)vertrouwen!
Bedenk dat ook hij kan denken dat (na hoeveel dates?) er te snel teveel "gedoe" is, dat wijzen op waar hij naar jou nu al tekortschiet, hem in een soort verdediging plaatst, dat ie iets verkeerds heeft gedaan, danwel iets ondoordachts waar hij jou geruststelling (en bevestiging) moet geven, omdat jij anders onzeker bent/blijft en twijfelt aan hem (en/of zijn intenties met jou).
Klopt en daar lag dus ook wat angst, die ik nu los wil laten, en zal heus niet ineens over zijn maar het voelt nu stukken minder angstig en juist gewoon weer fijn.
Als het idd zo'n hot issue was en is, snap ik niet waarom dat gisteravond dan gesust leek, iig genoeg om de sfeer (omwille van de lieve vrede?) weer goed te krijgen en de nacht samen door te brengen.
Tsja, we weten iig nu dat we goed zijn in goedmaakseks zullen we maar zeggen
Er nu dan op terugkomen bij hem, nadat het weer fijn en okay leek/was, en de lucht achteraf helemaal niet geklaard blijkt, en ook niet een lief berichtje van hem vanochtend dat heeft weggenomen, ik vraag me af wat je daarvan verwacht?
Gelijk krijgen?
Denk, duidelijkheid krijgen voor mezelf, inzien dat wat ik verlangde niet reëel was en weer even terug moest landen in normale gedachtengangen ipv de hormonaal gestuurde onredelijke versie van mij.
Ik vind het niet overeenkomen met wat je eerder schreef (nog vooral over je eigen gedrag balend), is dat door de bijval hier, dat je dat terecht niet leuk vond en over valt?
Wil je je gelijk krijgen hierover (van hem)? of mét hem overeenstemming over dit soort dingen bereiken?
Ja de bijval hier deed wat met me, wat uiteindelijk ik voor mezelf moet bepalen wat ik acceptabel vind, hoe iets voelt, maar het was gisteren dus wel een hele grote trigger om voor mij jn die diepe angst en dus alver weg in m'n fort terecht te komen.
Ergens een geruststellend idee dat hij me daar snel en doeltreffend uit bleek te kunnen halen, en ik dat toeliet (zelf verbaasd over hoe snel. Denk dat dat max 15 min heeft geduurd hoor)
Mja en dan merk je dus toch dat iemands nabijheid, uitstraling, vibe, aanraking, heel veel effect heeft op het terugkeren uit een freese/flight/fight responsie.
dinsdag 26 april 2016 om 18:11
Quote suzy;
"
Ben wel benieuwd hoe hij uiteindelijk heeft gereageerd op waar het nou om ging: vindt hij het onzin omdat het niets voorstelt (en gaat ie ermee door) of vindt hij nu eigenlijk ook wel (na jouw visie erop, zo had hij het niet bekeken) dat het idd niet langer belangrijk is nu jullie met elkaar aan het daten zijn (en dus mee instemt en ook mee gestopt is)?
"
Weet niet of hij ermee doorgaat. Niet gevraagd. Alleen gezegd niet leuk te vinden en hij dat wss andersom ook niet zou vinden (en dat beaamde hij ook)
Ik denk dat het een vrijheids-dingetje is.
Hij wil zélf bepalen als het moment daar is dat hij er totaal geen behoefte aan heeft ofwel als hij zoveel om me geeft en merkt dat ik er 'last' van heb / niet blij mee ben, er dan mee te stoppen.
Niet omdat ik het nu vraag terwijl hij er geen gevaar in ziet. Tegelijk stelde hij zichzelf al direct de vraag of dat niet idd wat naïef / irreëel gedacht is van hem, dat het compleet ongevaarlijk is.
Want nogmaals zo'n vrouw wil niet te lang wachten voordat hij onderhand eens een date voorstelt, en als ik te lang niet blij ben met dat geapp dan heeft ie kans mij te kwetsen wat hij, als ie echt gevoelens voor me krijgt, ook niet zal willen.
Hij moet maar kijken, ik verwacht dat als we nog door daten hij over een tijdje wel zal laten vallen dat die contacten over zijn en hij van tinder af is, eerlijk gezegd.
Hij weet nu tenminste hoe ontzettend niet-leuk ik het vind
En ergens weet ie ook echt wel dat ik hartstikke leuk ben en hij me niet zomaar wil laten gaan anders was dat al wel gebeurd.
"
Ben wel benieuwd hoe hij uiteindelijk heeft gereageerd op waar het nou om ging: vindt hij het onzin omdat het niets voorstelt (en gaat ie ermee door) of vindt hij nu eigenlijk ook wel (na jouw visie erop, zo had hij het niet bekeken) dat het idd niet langer belangrijk is nu jullie met elkaar aan het daten zijn (en dus mee instemt en ook mee gestopt is)?
"
Weet niet of hij ermee doorgaat. Niet gevraagd. Alleen gezegd niet leuk te vinden en hij dat wss andersom ook niet zou vinden (en dat beaamde hij ook)
Ik denk dat het een vrijheids-dingetje is.
Hij wil zélf bepalen als het moment daar is dat hij er totaal geen behoefte aan heeft ofwel als hij zoveel om me geeft en merkt dat ik er 'last' van heb / niet blij mee ben, er dan mee te stoppen.
Niet omdat ik het nu vraag terwijl hij er geen gevaar in ziet. Tegelijk stelde hij zichzelf al direct de vraag of dat niet idd wat naïef / irreëel gedacht is van hem, dat het compleet ongevaarlijk is.
Want nogmaals zo'n vrouw wil niet te lang wachten voordat hij onderhand eens een date voorstelt, en als ik te lang niet blij ben met dat geapp dan heeft ie kans mij te kwetsen wat hij, als ie echt gevoelens voor me krijgt, ook niet zal willen.
Hij moet maar kijken, ik verwacht dat als we nog door daten hij over een tijdje wel zal laten vallen dat die contacten over zijn en hij van tinder af is, eerlijk gezegd.
Hij weet nu tenminste hoe ontzettend niet-leuk ik het vind
En ergens weet ie ook echt wel dat ik hartstikke leuk ben en hij me niet zomaar wil laten gaan anders was dat al wel gebeurd.
dinsdag 26 april 2016 om 19:29
Storm, het is zo fijn om te merken dat je daar idd niet om afgewezen wordt.
Ik stond er elke keer van te kijken als ik iets van mezelf afwees (en veronderstelde dat de ander dat dus ook zou doen), als die ander dan veel milder naar mij keek (of deed iig) dan ikzelf!
(kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan en dat deed ik dan ook, reageerde hij veel liever/accepterender/begripvoller (dan ik voor mezelf zou zijn).
Je innerlijke criticus is strenger dan wie dan ook!
(en dat projecteer je dan op de ander, dat die dat ook wel zo zal zien).
Ik vond het een verademing en bijzonder dat als ik mezelf afkraakte of stom vond ergens om (of me voor schaamde/ schuldig voelde of tekort voelde schieten en dacht dat ik perfect moest zijn om interessant (goed genoeg) te zijn), daar zo op gereageerd werd!
Sterker nog, voorheen heb ik er echt nooit bij stilgestaan dat die angst om te "vallen" of dat beeld van perfectie niet kunnen hooghouden voor de ander juist een opluchting kan zijn, jou ook menselijk maakt én de ander de ruimte geeft om ook zichzelf te mogen/kunnen zijn incl imperfecties!
Je hoeft jezelf niet op een voetstuk te hebben (en zien te houden) en de ander jou ook niet !!!, dat is zelfs heel heel a-relaxt, omdat als je foutloosheid van jezelf verwacht als voorwaarde dat je dan pas "verdient" om een geschikte partner te mogen zijn.
Je moet het zo zien, dat een reeler beeld van hoe je werkelijk bent en kunt zijn (en hij dus ook) ademruimte geeft, zodat je allebei niet in bochten hoeft te wringen om maar bij elkaar in de smaak te vallen en het beeld wat de ander van je heeft maar niet te schaden en dat bij elkaar niet op je tenen hoeft te lopen om maar niks "fout" te doen, en hij dus daarmee ook zijn minpunten mag hebben zonder dat dat af gaat van wat je voor hem voelt.
Van hem dan ook niet verwachten dat ie de Ideale Man is en altijd maar de juiste dingen doet en zegt/ reageert enz.
Jij bent hem er niet minder leuk om gaan vinden en hij jou ook niet, als je elkaar niet afrekent op die minpuntjes/ onzekerheden en onhandigheden, en als hij je dan nog steeds de moeite waard vindt, is dat alleen maar relaxter, dat eea blijkbaar een stootje kan hebben zonder dat dat afdoet aan de gevoelens!
Het is zo fijn als je merkt dat je wat credits hebt tav elkaar, en je je onnodig druk maakte over afknappers (waar je jezelf om veroordeelt of bang bent dat anderen daarop afknappen: jóuw eigen angst dus), terwijl dat jóuw blik daarop is, of ervaring mee hebt, en hij je daar niks minder om vindt.
Kan niet anders zeggen dat ik het een verademing vind om te merken dat je ook met je (al dan niet zelf gewaande) stommiteiten, missers, imperfecties en onvolkomenheden nog steeds "goed genoeg" bent, of zelfs ruim voldoende tot goed
Ik stond er elke keer van te kijken als ik iets van mezelf afwees (en veronderstelde dat de ander dat dus ook zou doen), als die ander dan veel milder naar mij keek (of deed iig) dan ikzelf!
(kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan en dat deed ik dan ook, reageerde hij veel liever/accepterender/begripvoller (dan ik voor mezelf zou zijn).
Je innerlijke criticus is strenger dan wie dan ook!
(en dat projecteer je dan op de ander, dat die dat ook wel zo zal zien).
Ik vond het een verademing en bijzonder dat als ik mezelf afkraakte of stom vond ergens om (of me voor schaamde/ schuldig voelde of tekort voelde schieten en dacht dat ik perfect moest zijn om interessant (goed genoeg) te zijn), daar zo op gereageerd werd!
Sterker nog, voorheen heb ik er echt nooit bij stilgestaan dat die angst om te "vallen" of dat beeld van perfectie niet kunnen hooghouden voor de ander juist een opluchting kan zijn, jou ook menselijk maakt én de ander de ruimte geeft om ook zichzelf te mogen/kunnen zijn incl imperfecties!
Je hoeft jezelf niet op een voetstuk te hebben (en zien te houden) en de ander jou ook niet !!!, dat is zelfs heel heel a-relaxt, omdat als je foutloosheid van jezelf verwacht als voorwaarde dat je dan pas "verdient" om een geschikte partner te mogen zijn.
Je moet het zo zien, dat een reeler beeld van hoe je werkelijk bent en kunt zijn (en hij dus ook) ademruimte geeft, zodat je allebei niet in bochten hoeft te wringen om maar bij elkaar in de smaak te vallen en het beeld wat de ander van je heeft maar niet te schaden en dat bij elkaar niet op je tenen hoeft te lopen om maar niks "fout" te doen, en hij dus daarmee ook zijn minpunten mag hebben zonder dat dat af gaat van wat je voor hem voelt.
Van hem dan ook niet verwachten dat ie de Ideale Man is en altijd maar de juiste dingen doet en zegt/ reageert enz.
Jij bent hem er niet minder leuk om gaan vinden en hij jou ook niet, als je elkaar niet afrekent op die minpuntjes/ onzekerheden en onhandigheden, en als hij je dan nog steeds de moeite waard vindt, is dat alleen maar relaxter, dat eea blijkbaar een stootje kan hebben zonder dat dat afdoet aan de gevoelens!
Het is zo fijn als je merkt dat je wat credits hebt tav elkaar, en je je onnodig druk maakte over afknappers (waar je jezelf om veroordeelt of bang bent dat anderen daarop afknappen: jóuw eigen angst dus), terwijl dat jóuw blik daarop is, of ervaring mee hebt, en hij je daar niks minder om vindt.
Kan niet anders zeggen dat ik het een verademing vind om te merken dat je ook met je (al dan niet zelf gewaande) stommiteiten, missers, imperfecties en onvolkomenheden nog steeds "goed genoeg" bent, of zelfs ruim voldoende tot goed
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 26 april 2016 om 19:52
Klopt suzy, ook ik ben tegenwoordig toch wel milder naar mezelf in het algemeen. Maar oude gewoontes zijn moeilijk af te leren en nu bevind ik me voor het eerst in járen in zo'n soort situatie waarbij je dan dus toch weer in een oud, niet meer passend patroon blijkt te schieten.
Wel goed wat je zegt, milder naar de ander dan naar jezelf, dat is natuurlijk wel vaak het geval en eigenlijk best wel jammer.
Komen we toch weer uit op dat lief zijn voor jezelf he
En tegelijk is het fijn om te merken dat date (we moeten n nickname verzinnen hier voor hem vrees ik) het waardeert dat ik ook mild naar hem ben- wat alleen kan omdat ook hij zijn eigen mindere kanten (h)erkent.
Ik heb trouwens voor m'n eigen welbevinden de 'laatst gezien' status op whatsapp maar even uitgeschakeld
En ga lekker m'n nieuwe favo serie kijken vanavond (Empire, heerlijke hiphop serie )
Wel goed wat je zegt, milder naar de ander dan naar jezelf, dat is natuurlijk wel vaak het geval en eigenlijk best wel jammer.
Komen we toch weer uit op dat lief zijn voor jezelf he
En tegelijk is het fijn om te merken dat date (we moeten n nickname verzinnen hier voor hem vrees ik) het waardeert dat ik ook mild naar hem ben- wat alleen kan omdat ook hij zijn eigen mindere kanten (h)erkent.
Ik heb trouwens voor m'n eigen welbevinden de 'laatst gezien' status op whatsapp maar even uitgeschakeld
En ga lekker m'n nieuwe favo serie kijken vanavond (Empire, heerlijke hiphop serie )
dinsdag 26 april 2016 om 20:20
Mensen verbinden in kwetsbaarheid, Storm, niet door perfectie!
Het is denk ik niet zozeer verlatings- of bindingsangst, maar het loslaten van perfectie van jezelf verwachten (en dan pas jezelf een geschikte potentiele partner vinden: dat je dan pas liefde "verdient" of een leuke relatie).
Dat idee leeft sowieso veel te veel, dat je jezelf eerst helemaal in en op orde moet hebben incl je leventje voor elkaar moet hebben, en niks en niemand nodig hebt, en (pas) dan "vanzelf' de juiste partner of mensen aantrekt.
Datzelfde (waan)idee zorgt ervoor dat je DUS dat (nog) niet waard bent, zolang je niet je hoogste, beste perfecte ideale zelf bent?!
Mensen zoeken geen verbinding met perfecte mensen, waar ze een voorbeeld aan zouden moeten nemen, en zichzelf voortdurend "minder" bij (in de buurt voelen), of minder sterk, minder stralend, iig niet goed genoeg (voor jou).
Dat maakt niet populair.
Ik heb meer dan ooit inniger contacten met allerlei mensen, sinds zij ook mijn tegenslagen, zwakke kanten enz weten (en zich in herkennen en daardoor vertrouwelijk die van hun durven delen).
Het hoeft niet altijd goed met je te gaan of alleen je zonnige zondagse kant te laten zien, elk mens heeft met eea te dealen van zichzelf en dat is voor anderen alleen maar fijner want: "gelukkig ben ik niet de enige".
En dat het je bij anderen niet stoort en je evengoed van ze houdt, geldt andersom voor jou ook.
Houden van jezelf dus, incl die minpunten en zwakheden.
Ik heb het weleens ergens geschreven: in de Bijbel staat ergens: "heb anderen lief zoals je jezelf liefhebt".
Bijna iedereen gaat ervan uit dat daarmee bedoeld wordt dat je veel eigenliefde hebt en egoistisch zou zijn en anderen eens zo zou moeten liefhebben, maar men gaat eraan voorbij dat het weleens andersom zou kunnen zijn (en zeker voor mensen die het makkelijker vinden om anderen lief te hebben en juist veel moeilijker om zichzelf lief te hebben!
Voor die mensen staat er eigenlijk dus: heb jezelf eens lief zoals je anderen wél lief kunt hebben, mild kunt bekijken, zorgzaam voor bent enz: ga dat eens op jezelf toepassen!
Hoeveel zie je eerder bij anderen door de vingers en vind je ze nog steeds de moeite waard en houd je nog steeds van ze, dan hetzelfde snoeihard veroordelen als jij diegene was waar het om ging?!
Als anderen jou liefdevol en mild bezien, en jij door hun ogen naar jezelf kunt kijken, en ziet wat zij zien, is dat heel bijzonder om mee te maken!
Wat hij naar jou (terug)spiegelt: kijk daar maar eens in, door zijn bril.
En ja, dat jij ook mild naar hem bent en je waardering uitspreekt, is dat net zo fijn als andersom!
Het is denk ik niet zozeer verlatings- of bindingsangst, maar het loslaten van perfectie van jezelf verwachten (en dan pas jezelf een geschikte potentiele partner vinden: dat je dan pas liefde "verdient" of een leuke relatie).
Dat idee leeft sowieso veel te veel, dat je jezelf eerst helemaal in en op orde moet hebben incl je leventje voor elkaar moet hebben, en niks en niemand nodig hebt, en (pas) dan "vanzelf' de juiste partner of mensen aantrekt.
Datzelfde (waan)idee zorgt ervoor dat je DUS dat (nog) niet waard bent, zolang je niet je hoogste, beste perfecte ideale zelf bent?!
Mensen zoeken geen verbinding met perfecte mensen, waar ze een voorbeeld aan zouden moeten nemen, en zichzelf voortdurend "minder" bij (in de buurt voelen), of minder sterk, minder stralend, iig niet goed genoeg (voor jou).
Dat maakt niet populair.
Ik heb meer dan ooit inniger contacten met allerlei mensen, sinds zij ook mijn tegenslagen, zwakke kanten enz weten (en zich in herkennen en daardoor vertrouwelijk die van hun durven delen).
Het hoeft niet altijd goed met je te gaan of alleen je zonnige zondagse kant te laten zien, elk mens heeft met eea te dealen van zichzelf en dat is voor anderen alleen maar fijner want: "gelukkig ben ik niet de enige".
En dat het je bij anderen niet stoort en je evengoed van ze houdt, geldt andersom voor jou ook.
Houden van jezelf dus, incl die minpunten en zwakheden.
Ik heb het weleens ergens geschreven: in de Bijbel staat ergens: "heb anderen lief zoals je jezelf liefhebt".
Bijna iedereen gaat ervan uit dat daarmee bedoeld wordt dat je veel eigenliefde hebt en egoistisch zou zijn en anderen eens zo zou moeten liefhebben, maar men gaat eraan voorbij dat het weleens andersom zou kunnen zijn (en zeker voor mensen die het makkelijker vinden om anderen lief te hebben en juist veel moeilijker om zichzelf lief te hebben!
Voor die mensen staat er eigenlijk dus: heb jezelf eens lief zoals je anderen wél lief kunt hebben, mild kunt bekijken, zorgzaam voor bent enz: ga dat eens op jezelf toepassen!
Hoeveel zie je eerder bij anderen door de vingers en vind je ze nog steeds de moeite waard en houd je nog steeds van ze, dan hetzelfde snoeihard veroordelen als jij diegene was waar het om ging?!
Als anderen jou liefdevol en mild bezien, en jij door hun ogen naar jezelf kunt kijken, en ziet wat zij zien, is dat heel bijzonder om mee te maken!
Wat hij naar jou (terug)spiegelt: kijk daar maar eens in, door zijn bril.
En ja, dat jij ook mild naar hem bent en je waardering uitspreekt, is dat net zo fijn als andersom!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 26 april 2016 om 23:29
Hallo allemaal Ik lees merendeel mee, druk hier aan het verven geslagen. En van het 1 komt het ander. Muren gedaan en dan blijkt het plafond ineens toch ook niet meer zo wit meer, en sja die vloer uit de zestiger jaren...ook maar eens wat mee doen. Denk regelmatig waar ben ik aan begonnen
Ook hier komen er af en toe dipjes terug, jammer genoeg, maar het enigste alternatief is totaal geïsoleerd leven (en blijkbaar vooral mannen uit je leven bannen) en dat is natuurlijk ook geen oplossing. Ik herken dan wel wat jij schrijft Morfientje, het geen zin hebben om jezelf af te wijzen dus maar iedereen om je heen afwijzen. Dus de dipjes maar over me heen laten komen, en weer verder gaan.
Knuffel voor iedereen die het nodig heeft
Ook hier komen er af en toe dipjes terug, jammer genoeg, maar het enigste alternatief is totaal geïsoleerd leven (en blijkbaar vooral mannen uit je leven bannen) en dat is natuurlijk ook geen oplossing. Ik herken dan wel wat jij schrijft Morfientje, het geen zin hebben om jezelf af te wijzen dus maar iedereen om je heen afwijzen. Dus de dipjes maar over me heen laten komen, en weer verder gaan.
Knuffel voor iedereen die het nodig heeft
