Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V



Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen





Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Aiksje, that's the spirit (je laatste 2 reacties hier)!

Is het nog gelukt gisteravond?

Opschrijven kan idd helpen, op die manier kun je toch eea ventileren!

Heb je nog goed kunnen slapen?

Nicci: als je haar maar goed zit!



Wat is de status nu tussen jullie?

Wel/ geen contact nu?



Ik vind die warmte ook op zich wel fijn, maar dan wel met water in de buurt om te zwemmen.

Ik ga meestal niet voor 4 uur 's middags in de zon, uurtje per dag max en dat is genoeg als "onderhoudsdosis" omdat ik al genoeg gekleurd ben.

Ik heb het al snel warmer dan anderen (dan heb ik de neiging om vocht vast te houden, dan moet ik echt veel water en (groene) thee drinken) dus ik vind een temperatuurtje van 22 graden fijner om nog iets te doen (behalve loom ontspannen).

Ik heb wel lol van mijn tuinset die ik vorig jaar heb aangeschaft, zit/ligt heerlijk met dikke kussens.

Even overwogen om die set naar hutje te verplaatsen, maar houd ik toch maar ff hier thuis.



Ik weet nog niet of ik naar hutje ga dit weekend, hond mee gaat goed als ze buiten kan liggen, maar binnen opsluiten is geen succes, dus dan zit ik met regen enzo ook bijna alleen maar binnen.

Thuis gaat het weer wat beter met hond, het wordt ook wat later donker, ik ga af en toe naar een terrasje (het waren een paar prachtige zwoele avonden en dan wil ik echt niet binnenzitten!) en zorg dan dat ik tijdig terug ben, dan vind ik het ook wel weer prima geweest eigenlijk, heb ik weer even wat mensen gesproken.

Voor mij ook wel goed dat het niet laat wordt, dan heb ik nog wat aan mijn dag ook



Je klinkt best opgewekt gezien de omstandigheden, vind ik.

Dat lesgeven kan veel voldoening geven, het is heel dankbaar werk!

Kom je de vrije dagen een beetje door, denk je?

JIj ook, Storm.

Dat gaat wel lukken, denk ik zo haha, nog plannen buiten het bed om?

Hoe is het met de rest?



Amy: ook jij klinkt een stuk sterker!

Die tijd dat je op jezelf was aangewezen (nou ja, min of meer, haha, met hulp van GV) heeft je toch iets heel goeds gebracht: dat je daar niet meer "bang" voor hoeft te zijn, je eigen gezelschap bent gaan waarderen.

Dat is heel waardevol!

Dat maakt toch hét verschil tussen alleenzijn en eenzaam voelen!

Soms is het zo dat als ik denk dat ik "er ff uit moet" om onder de mensen te zijn en de gezelligheid opzoek, dat juist een signaal is om bewust "me-time" op te zoeken, dwz dan bewuste aandacht aan mezelf besteden.

Dat ik al relatief veel tijd thuis doorbreng en ook merendeels thuis werk, heb ik de neiging om te gaan denken dat ik al zoveel tijd met mezelf doorbreng, maar dat is allemaal tijd waarin je je bezigheden hebt en toch niet écht aan jezelf besteedt, dwz wel alleen bent, en verstandelijk en creatief en huishoudelijk enzo bezig, maar bezig zijn of jezelf (goed kunnen) vermaken, terwijl andere facetten van jezelf niet of nauwelijks aandacht krijgen, is niet hetzelfde als "me-time".



Ik denk dat soms werkende vrouwen hun werk al beschouwen als "me-time" en daardoor bijna al hun vrije tijd aan evt relatie/gezin, sociaal leven, sport enz besteden en zichzelf een beetje vergeten, dwz tijd om echt met aandacht voor jezelf alleen te zijn.

In theorie heb je die tijd "voor jezelf" als single in overvloed, en snap ik de neiging om dan als het even kan de agenda vol te plempen met afspraken en gezelligheid.

Toch wordt dan weleens onderschat hoe waardevol het is om (al is het een kwartier per dag, wat sommigen niet eens halen) bewust echt op jezelf te concentreren, op je gevoelsleven, op voelen, op hoe je je nou echt voelt in je vel, letterlijk en figuurlijk.

Mediteren doe ik niet echt, wel soort van, en in de zon zitten is voor mij ook een vorm daarvan, luisteren naar de vogeltjes, de zon en wind voelen, enz, maar in de wintermaanden neem ik daar eigenlijk ook niet echt genoeg tijd voor.

(voor anderen kan dat bijv tuinieren zijn, lekker in de aarde wroeten oid, met volle aandacht en je gedachten op 0 en ook een stuk lopen of fietsen met aandacht voor je omgeving, bewust van je lijf/ spieren, wind mee of tegen, andermans tuinen die in bloei staan enz).



Ook fijn dat je kinderen binnenkort naar huis komen!

Ik mis ze toch af en toe nog wel zo dagelijks om me heen, hoor, het wonen met je eigen kinderen, als je zo goed met ze kunt opschieten als jij en ik, ook al zie ik ze regelmatig, en ook al heb ik huisdieren dus nooit een "leeg" huis.

Toch weer andere verhalen en invalshoeken dan mijn eigen leeftijdsgroep,waar ik nu vaker mee omga.

Ik kan altijd zo goed met ze praten, dwz zeker dochter en vriend zijn vrije en ruimdenkende personen die een zinnige blik op mijn "issues" kunnen geven, en ook een "schop" soms, mij goed genoeg kennen om "smoezen" door te prikken

Jij hebt ook een goede band met je kinderen, ik denk zomaar dat je je er erg op verheugt!



Fijn ook dat je nu de voordelen van hoe jij woont weer tegemoet kunt zien!

De natuur en wijdsheid (uitzicht, rondom ver kunnen kijken, veel groen en de luchten kunnen zien) enzo zoek ik bij hutje op, het is fijn dat jij dat binnen handbereik hebt, met je koffie/thee zo naar buiten te stappen!

Niet alleen het volle licht in, maar het schijnt dat als je in de verte kunt kijken (zoals zee, weilanden, open ruimtes) dat dat heel rustgevend is voor het brein!



Mijn tuin is aan alle kanten begrensd door schuttingen en muren en aan de voorzijde van het huis kijk ik op de huizen van de overburen aan de overkant van de straat. Daardoor niet (genoeg) zicht op de lucht.

Op zwoele zomeravonden zit ik denk ik mede daarom graag op een terras, waar je de prachtige turquoise lucht en sterren kunt zien als de zon net onder is.

Ik vond het dan ook altijd zo jammer dat dat strandje waar ik voorheen heen ging rond die tijd al dicht was, zooooo'n gemiste kans vond ik dat altijd (sluitingstijd 18.00 of 19.00 uur (bij warmer dan 15 graden)), want juist daar kon je aan de plas heerlijk chill zitten!

Bij hutje kan ik rondom 360 gr de luchten zien en daar raak ik nooit op uitgekeken!

Gisteravond dmv een wandeling ervan genoten, dat kan natuurlijk ook, het hoéft geen terraszitten te zijn, he.

Temperatuur was belangrijk lager en veel wind en dan vind ik in beweging zijn wel zo fijn!

(wel een blaar nu, welke schoenen aan weet ik soms ook niet meer met die moeilijke voeten van mij).



Dat is een luxe die jij dan weer hebt, die wijdsheid van de natuur om jou heen!

Wanneer moet je eigenlijk weer aan de bak qua werk?

En heb je daar ook weer zin in en energie voor, nu je er een tijdje uit geweest bent?

Zen, hoe gaat het bij jou?

Ben je ook vrij dezer dagen?

Fijn dat je steun/houvast hebt aan je geloof, ik denk dat het voor mensen essentieel is om érgens in te geloven, iig in iets meer/ruimers dan in uitsluitend in zichzelf geloven, en zich kunnen verwonderen over het leven en de betekenis daarvan, en van jezelf in dat leven, maakt niet uit in welk opzicht, maar dat je je bewust bent dat je deel uitmaakt van de wereldgemeenschap, dat we er met zijn allen iets van kunnen maken (of breken), en dat iedereen zijn/haar eigen aandeel in heeft en deel van uitmaakt.



Ik denk dat veel mensen op zoek zijn naar "iets", omdat ze een gevoel van verbondenheid missen, en misschien teveel denken/voelen dat ze er helemaal alleen voor staan, niemand zich om hun bekommert behalve een evt partner, familie- en vrienden, als/zolang ze daar tenminste tijd en aandacht in steken, aktief in zijn, en dat die verbondenheid dan vaak bestaat uit het gevoel ergens bij te horen, voor elkaar klaarstaan in goede en slechte tijden, en misschien die verbondenheid (te) weinig zoeken in waar je (positief) in gelooft of voelt als je bewust stilstaat bij jezelf (of dat nu in een kerk is of thuis in jezelf) en wat het betekent om te leven, en of je misschien al betekenis/aandeel/rol hebt in eoa groter geheel.



Maw: het is al fijn als je voor een (beperkte) groep (geliefden) al een verschil uitmaakt, en/of in je werk of vrijwilligerswerk oid van meerwaarde bent/voelt, ook op die manier draag je al bij tot een betere wereld, al denk ik niet dat het daar stopt.

Ik denk dat het sowieso meer voldoening geeft als je je op eoa manier ten dienste kunt stellen van iets groters daarnaast, zowel door op welke manier dan ook tot "nut" te voelen doordat je bestaat en wat je gegeven is aan eigenschappen of waar je goed in bent in te zetten voor jezelf en ook anderen (en niet per sé voor een partner/relatie(s)).

Iedereen kan denk ik op zijn/haar manier iets bijdragen, alleen al door (echt) naar jezelf en elkaar om te kijken!



Misschien ben je je daar iha als single meer bewust van, dan wanneer je tijd al opgeslokt wordt door werk/relatie/gezin/ huishouden enzo omdat je dan daar al zoveel betrokkenheid in kunt leggen.

Die ruimte die je nu krijgt geeft veel tijd tot nadenken en voelen, de boel (over)analyseren, hoort allemaal bij de verwerking en is niks mis mee, maar het kan daarnaast fijn zijn om je betrokken te voelen bij meer dan je eigen leventje en de gebeurtenissen daarin.

Als ik voor mezelf spreek, dan gaf "tegenslag" mij in het verleden ook de nodige power, omdat dat je veerkracht uitdaagt en je een sterk streven voelt om de situatie het hoofd te bieden en liefst ook te verbeteren, te veranderen, zelf te veranderen/ bovenuit te groeien oid. Iets om je tegen af te zetten, helder voor ogen te hebben hoe je het wél wilt, een duidelijke richting die je in wilt slaan.



Men denkt vaak dat je gelukkig bent of (pas) zult zijn als je zorgeloos bent, "drama" ontbreekt in je leven, en alles van een leien dakje verloopt, je lekker kunt genieten, en (eindelijk) lekker achterover kunt leunen in een comfortzone (of op een/je partner en je gewoontes), je tevreden bent en dan echt oog kunt hebben voor wat je allemaal wél hebt.

Soms denk ik dat dat wat je wél hebt juist veel scherper naar voren komt (of waardeert?) als dat niet "vanzelfsprekend" is, als je uitgedaagd wordt om je daarvoor in te spannen.

Dan moet je namelijk ook (meer) een beroep doen op bepaalde/andere capaciteiten van jezelf, bijv je creativiteit inzetten, oplossingen bedenken.



Voorbeeldje: door geldproblemen leerde ik mijn administratie bij te houden en me alert op/ bewust(er) te zijn van mijn uitgavenpatroon, en daarmee je gewoontes, en prioriteiten: het zet je voor bepaalde keuzes maken: er moest meer bij of minder uit. Simpel.

Zelf brood smeren en een beker koffie of thee mee als je op pad gaat ipv buiten de deur kopen, kleine dingen misschien, maar dan is het ook een luxe áls je eens op een terrasje luncht/ eet.

Of bijv minder vaak, maar dan wel kwaliteitsvlees/vis bereiden (biologisch of scharrel).

En de volgende dag iets maken zonder vlees/vis.

Schaarste zorgt er imo vaak voor dat je eea (en ook het "kleine") meer bewust waardeert.

(Met "overvloed" moet je ook kunnen omgaan).



Ik denk dat ik daar niet de enige in ben: mensen die samenwonen en die in theorie elke dag intiem zouden kunnen zijn voelen zich tekortgedaan als ze maar eens in de week "aan hun trekken komen", voor mij en menig single zou dat een luxe zijn en zou ik blij mee zijn!

En zo met meer dingen: voor mensen die elke dag zon en hitte in een warm land hebben (en daarin werken en leven) is schaduw, regen en koelte een verademing, terwijl wij elke zonnige en warme dag zeer welkom omarmen en van willen profiteren!



Jaren heb ik gestreefd naar wat meer "me-time" en was een momentje met mezelf een luxe, en als je dat dan hebt, moet je nog oppassen dat je niet denkt: dat kan morgen ook wel..

(en wat ik allemaal zou doen met die tijd, eindelijk aan toe zou komen, zou kunnen doen) en dat denken mensen op vakantie vaak ook, maar vergeten dat bijv als je geen werk hébt of met pensioen bent -en in theorie elke dag vakantie hébt- dat geen luxe meer is maar dagelijkse kost en weten ze vaak niet wat ze ermee moeten.

Hobby's en andere bezigheden en sociaal leven zijn dan allemaal vrijwillige keuzes en dan mag je hopen dat die meer voldoening geven dan uitsluitend vermaak en tijdverdrijf.



Als je opnieuw single wordt (zoals sommigen hier waar de relatie net uit is) lijkt het een overvloed aan eigen tijd en bovendien die situatie vaak niet een keuze is (wat verschil maakt!), maar "opgedrongen" vrije tijd kan zijn voor je gevoel, die je "moet" zien te "vullen" en liefst nuttig of prettig ook nog.

Het dwingt je als het ware om nieuwe manieren te bedenken en te starten waar je voldoening uit zou kunnen halen, dat is altijd zo als je uit je comfortzone lazert, ook al bestond die meer uit geruzie en gedoe, het waren tóch patronen waar je je vertrouwd bij voelde.



Een overvloed aan vrijheid om uit te kiezen kan het juist moeilijker maken (dat blijkt ook uit onderzoeken, bijv kiezen uit 20 soorten jam of uit 3 soorten).

In enorm grote mega-stores word ik heel ongelukkig en loop ik er het liefst zo snel mogelijk (met lege handen) weer uit!



In overvloed overheerst voor sommige mensen dat ze juist ontevreden raken bij het idee dat het altijd (nóg) meer en beter kan?

Terwijl de kunst misschien juist dan minderen is, versimpelen?



Nu ik het huis voor mij alleen heb, denk ik eraan de benedenverdieping te verhuren (om meerdere redenen), maar dan ben ik ook de privacy kwijt die ik nu (volop) heb, in mijn blootje of ochtendjas door het huis kan lopen als ik dat wil, alleen kan zijn als ik dat wil, uren in badkamer doorbrengen, ongestoord vroeg of laat naar bed, minnaars ontvangen zoveel ik maar wil want ik heb met niemand rekening te houden behalve de huisdieren.

Maar is het niet zo dat iets volop hébben ook de behoefte eraan automatisch vermindert?

(of ben ik daar uitzonderlijk in?)

Je hoeft niet te streven naar wat je al (bereikt) hébt immers, en vaak wordt het streven dan niet veel meer dan behouden wat je hébt.



Daarom denk ik dat het goed is om altijd iéts te hebben om naar te verlangen en niet uit tijdverdrijf oid, maar om je voorstellingsvermogen aan het werk te zetten voor nieuws bedenken, om naar te streven, naartoe te kunnen werken, je voor in te spannen, liefst iets onbekends wat eoa capaciteit uitdaagt, of dat nu spaanse les is of knutselen, iets nieuws aanboort waarvan je nog niet eens weet of je daar goed in bent of wordt, (en dat doet er ook niet eens toe, soms gaat het alleen om (eens) iets ánders, om het ontdekken alleen al.



Zelfs je huis opruimen en schilderen kan al zoiets zijn: je uitzicht verandert erdoor, het schept ruimte en dan kan het best zo zijn dat je die ruimte als leeg ziet: wat als je dat voor elkaar hebt en alleen nog maar zo hoeft te (onder)houden?

Zowel teveel "moeten" als te weinig kan je energie dus "doodslaan".

Iets nieuws onder de knie krijgen geeft een gezond soort spanning, mits je dat niet vanuit het gevoel doet dat het "moet" (en dat is denk ik het verschil als het net uit is en dat voor je gevoel geen vrijwillige keuze is uit overtuiging, maar vanuit erbij neerleggen dat het niet werkte of dat de ander het niet langer zag zitten.

Het scheelt al zoveel als dié keuze een bewuste is: liever voor jezelf kiezen dan je energie te steken in een oeverloos project als die relatie een "project" is verworden.



Veel mensen wíllen geeneens een overvloed aan "me-time" en privacy en alles maar kunnen doen wat ze zouden willen of alleen maar waar ze zin in hebben!

(zelfs ik die toch gek is op "me-time" vind het tegenwoordig ook gewoon fijn om iets te "moeten" of ergens heen te moeten.. en zo niet, dan verzin ik dat zelf wel, dan "moet" ik van mezelf iets, of ergens heen, haha).

Als je alleen maar doet waar je zelf zin in hebt, kan het nog lastig zijn om te bedenken wáár je dan zin in hebt (als het zou gaan om wat je "leuk" vindt om te doen of misschien alleen maar gewend bent dat leuk te vinden met een ander en denkt dat datzelfde in je eentje minder glans eraan geeft).



Leuk om Spaans te leren alleen al omdat je dan iets beheerst wat je eerder niet kon, maar als je daar nooit komt of kunt toepassen in de praktijk zie je het leuke daar misschien ook niet zo hard van in.

Of je motor/vaarrijbewijs halen als je toch geen motor of boot koopt, haha.



Ik denk ook dat het soms niet zozeer ligt in bedenken wat je "leuk" lijkt of vindt: geen grotere "zelfoverwinning" dan iets overwinnen wat je eigenlijk eng vindt, bang voor bent, en tegenop ziet!

Want daar kan weleens juist een grote kracht blijken te liggen of veel voldoening als je dat alleen al probeert.



Sommige mensen houden heel lang vast aan de "verkeerde" relatie bijv, omdat ze ertegenop zien om (weer) alleen te zijn, maar zoals hier bij div dames blijkt is dat die kracht vrij snel (paar weken later) alweer opkomt, als die beslissing eenmaal genomen is en het een feit is, en daarmee dat, waar je tegenop zag, aan gaat.

Vooraf kan iets veel enger lijken dan het daadwerkelijk is!

Natuurlijk word je dan geconfronteerd met andere dingen, met verdriet van afscheid en gemis, je tijd weer zelf invulling geven, zoals andersom Storm dan juist weer geconfronteerd wordt met wat ze vooraf eng vond (binden, samen slapen, jezelf niet verliezen in een relatie, aanpassen, kennismaken met delen van vriendenkringen, schoonfamilie enz).



Ja, mensen maken liever leuke veranderingen mee dan dat het leven minder leuk of zelfs lastiger lijkt te worden, en toch kunnen állerlei veranderingen iets goeds brengen.

Dat weet je soms tevoren niet, en dat kun je je vaak nog niet voorstellen, maar achteraf toch meemaken dat het niet alleen maar verlies was, maar ook positiefs kan opleveren en misschien wel beter dan je ooit had kunnen vermoeden.

quote:Amy_123 schreef op 14 mei 2016 @ 11:32:

Even zwaaien hier Dochter is hier en we gaan op stap nu. Later kom ik terug op je post Suzy!

Fijne dag allemaal !



Hoeft niet hoor, Amy, ga maar lekker je gangetje!

Veel plezier



(zoon komt straks ook hierheen, ga ik lekker uitgebreid voor hem koken, dat is iets wat hij fijn vindt en intussen kletsen we wat af )

quote:niccifrench schreef op 14 mei 2016 @ 13:07:

Hier ook een terugval. Ik vraag me af of ik er dinsdag goed aan heb gedaan om het prille contact opnieuw aan te gaan twijfelen. Maar heb gewoon gezegd dat ik meer zekerheid nodig heb. Gisterochtend nog app contact gehad, doet hij voornamelijk. Zit er ook aan te denken hem vanavond uit te nodigen voor een drankje en dan maar kijken of we weer dichter bij elkaar kunnen komen. Hè wat baal ik ervan, soms zo overtuigd dat dit het beste is, maar ja dat hart zoals Aiksje ook zegt....



Nicci: "meer zekerheid van hem nodig", wat bedoel je daar mee?

Kun je dat specifieker maken (ook voor hem)?

Wát heb je dan precies nodig van hem, buiten evt beloften in woorden?



Wees duidelijk en helder in wat je zelf verwacht en wil van hem.

Vastomlijnde afspraken bijvoorbeeld, waar je elkaar ook aan kunt houden?

Waar geen discussie meer over kan komen, en ook niet oprakelen of kwalijk nemen, samen zoeken naar oplossingen waar jullie allebei achter kunnen staan?

quote:aiksje schreef op 14 mei 2016 @ 13:18:

[...]





True.

Maar ik weet ook dat hij niet uit zichzelf gaat contacten. Daar is hij veel te koppig voor en verwacht dat ik hem nu toch wel wat ga sturen. Ik heb niks gedaan en voel ook niet de behoefte om zelf contact te zoeken. Wel de hoop dat hij zelf wat doet. En ook dat is voor mij tegen beter weten in.



Ik snap gewoon niet dat hij zegt zoveel van me te houden maar er zo mee om gaat. Complete afstand en radiostilte.



Aiksje: afstand nemen en loslaten kán juist het meest liefdevolle zijn wat je voor iemand kunt doen.

Dat lijkt tegenstrijdig, ik weet het, en zo voelt het meestal ook, maar als hij denkt dat het niet werkt ondánks dat jullie zoveel van elkaar houden, geef hem die ruimte dan maar.

Houden van zorgt op zich nog niet voor een gezonde relatie die ook echt toevoegt aan je gelukkig voelen.

Ga de afgelopen 2 jaar voor jezelf maar eens na: hoe gelukkig was je nou écht met hem?

Hoeveel van die tijd samen hebben jullie nou echt genoten van die liefde en hoeveel tijd gaf het vooral problemen, "gedoe" en onvrede, frustraties enz?

Hoe gelukkig de afgelopen weken, met alle onzekerheid van dien?



Liefde voelen voor de persoon is soms gewoon niet genoeg om allerlei hobbels en obstakels (omstandigheden) samen te nemen.

Ik houd nog veel van ex en als geliefden werkt(e) dat niet (langer, en zal het ook niet meer kunnen werken), ik weet zeker dat die ruimte uiteindelijk er voor allebéi gezorgd heeft dat we nu nog zoveel om elkaar geven, dwz om de personen die we zijn, en (nu) verschillend mógen zijn, geen reden hebben om elkaar te veranderen, het niet goed of fout kúnnen doen tov elkaar, omdat er geen gezamenlijke belangen zijn qua relatie, geen verwachtingen hoeveel tijd samen, of over contact, over behoeften die je verwacht dat de ander moet vervullen omdat dat nu eenmaal exclusief van partners verwacht iha wordt of hoort te worden vervuld).



Het is belangrijk dat je "jezelf" kunt zijn in een relatie, je vrij voelt daarvoor, en zowel jij als hij niet in allerlei bochten moet wringen om het soepel te laten verlopen, of waarbij 1 of jullie allebei het gevoel krijgen dat je tekortschiet naar de ander, als je opkomt voor wat je zelf belangrijk en prettig vindt.

Ook als je veel van elkaar houdt, kán eea toch onoverkomelijk (b)lijken, en dan is een relatie (met elkaar) geen meerwaarde voor je gelukkig voelen (of voldoening, zingeving, waardevol, van betekenis).



Dat 2 mensen van elkaar houden lost (helaas) lang niet alles op, je relatie kan zelfs tussen jullie in komen te staan en dat is ook gebeurd.

Men zegt wel: je bent altijd met zijn 3-en in de relatie: jij, hij en de relatie zelf (het "samen", de onderlinge band).

Al die 3 elementen spelen een even grote rol.

De relatie kan de liefde (en eigenliefde) onderuit halen of juist versterken.

Het kan zowel het beste als het "slechtste" in je naar boven halen, is een uitdaging op zichzelf, blijft ieders verhouding liefde-eigenliefde (waarbij eigenliefde niet uitgelegd moet worden als egoisme, dat is iets anders).



Een liefdesrelatie blijft DE ultieme test/uitdaging/wisselwerking tussen "gezond egoisme" en ruimte voor jezelf zijn en "sociaal zijn" en ruimte voor de ander.

Jullie vinden zoals het nu gaat allebei iig de relatie itself niet "goed genoeg", en misschien elkaars persoon ook niet goed genoeg, ik lees veel voorwaarden waaraan de ander moet voldoen, of in gedrag moet voldoen, of karakter, wensen (opgeven), enz.



Dan is imo een relatie niet altijd het beste als je van elkaar houdt.

Als het zo krampachtig moet, in meerdere opzichten, moet je soms concluderen dat het echt niet pást, hoe graag je het ook (allebei) anders had gewild..



Ik zou geen contact opnemen, gooi die mobiel in een hoek.

Zijn spullen wel of niet in het zicht maakt misschien idd wel wat verschil, hij zit toch wel in jouw gedachten en gevoelsleven, dag en nacht, dat zal nog wel even duren, dat is echt afkicken geblazen..

Geef maar toe aan die brok in je keel de hele dag, dat mag best, het ís ook verdrietig en je mist het fijne natúúrlijk volop.

Dat slijt, maar pas als je definitief je hoop laat varen (dat hij weer lief contact opneemt en je weer ff iets fijns krijgt).

Ik denk dat je niet zit te wachten op een negatief bericht (hoewel negatieve aandacht ook tenminste aandacht is en voor sommigen beter te verdragen dan helemaal geen aandacht (want dat wordt dan gevoeld als negeren en negeren als onverschilligheid gevoeld en dat is erger dan wanneer iemand iig nog met je bezig is in gedachten, ook al is dat "negatief").



Ga er maar van uit dat als jij zelf geen behoefte voelt aan negatieve danwel positieve berichten aan hem sturen, hij ook (nog lang) niet onverschillig laat.

Andersom is dat net zo!

Soms is radiostilte en afstand gewoon beter of hoognodig, dat zegt niks over wat je voor iemand voelt (en hoeveel moeite hem dat misschien ook wel kost).

quote:niccifrench schreef op 14 mei 2016 @ 13:41:

Suzy ik heb dinsdag gezegd dat ik twijfelde of hij weer over de kerk zou gaan zeuren of niet. En toen heeft hij dat niet weggenomen, maar ook gezegd dat hij zelf ook bang was dat dit altijd tussen ons zou staan. Dus waren we beide onzeker doorgegaan. Maar dat had even tijd moeten hebben misschien. Door mijn onzekerheid is hij ook in die modus belandt. Maar stuurt wel steeds berichtje dat hij zo aan me denkt.



Concrete afspraken maken dan.

Niet angst uitspreken en twijfelen of dat gaat lukken en of hij wel of niet daar nog over gaat zeuren: het gaat niet meer gebeuren en daarmee basta.

En jij ook niet meer over zijn familie, je gaat óf niet meer mee naar de schoonfamilie of jij spreekt af dat je zijn familie niet meer terechtwijst of eea ter discussie stelt wat daar not done is, mocht je daar wel een keer belanden.



Uitspreken waar je bang voor bent of aan twijfelt en dat de ander dat dan moet bewijzen helpt niet, als die ander daar de kans niet voor krijgt om in daden om te zetten, als jullie niet met elkaar omgaan.

Dan valt dat niet te bewijzen he?

Afspreken is iets waar je elkaar dus aan kunt houden, het direct kunt stoppen als het opnieuw begint ("eh eh, wat hadden we nou afgesproken? Ik wil er geen woord meer over horen").



Dus je kunt afwachten in de hoop dat niet meer gebeurt wat tussen jullie in staat, of ferme afspraken neerzetten en niet meer láten gebeuren.

Die situaties niet meer opzoeken, de gelegenheid niet geven dát het weer gebeurt.

En zo wel, daar meteen consequenties aan verbinden, dat het dan ook écht de laatste keer was en definitief klaar zal zijn.