Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V



Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen





Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Lieverds, slaap lekker.

Ik kom hier net thuis en zie opeens een reservehuissleutel op een plek liggen waar die gisteren (zeker weten!) nog niet lag?!

(ik steek elke avond waxinelichtjes aan op vaste plekken, dus dat had ik moeten merken, valt meteen op).

Op 1 hoog dan wel, he, mijn woonkamer?!

Beetje eng idee.

Mijn kinderen zijn zeker weten ook niet thuis geweest vandaag en ik ben maar paar uur weggeweest?!

Los daarvan hebben maar een paar mensen (buren) een sleutel..

Alleen mensen die ik vertrouw.

Strange..

(en mijn auto stond gewoon voor de deur, ik was dichtbij huis).

Huis doorgelopen, zo te zien niemand in huis.

Ook goedemorgen!



Nee, sleutel lag daar niet, heb er bij mijn weten niet eens zelf eentje extra?!

Enige wat ik kan bedenken is dat toch 1 vd kinderen thuis is geweest toen ik weg was of zo.



Sarcasme is idd een vd manieren om iets te bedekken en zit vaak onbewust toch wel wat waarheid/een boodschap in..

Er zal wel een logische verklaring voor zijn, Alice, dat eerst maar ff uitzoeken!

Ja, haha, ging over de sleutel, Alice.

Mysterie is opgelost: dochter is spontaan langsgeweest en heeft sleutel laten liggen

Waarom zou je er minder tussenpassen, Morfientje?

Dit topic is voor iedereen die bewust(er) wil leven en nu en dan stilstaan bij wat voor hun wel/niet bijdraagt aan lekker in je vel voelen en dan vooral wat je daar zelf aan invloed op hebt.

Daar horen imo zeker wel diepere wensen, dromen en verlangens bij, die iets zeggen over je levensdoelen.

En ik ben het met je eens dat dit topic redelijk vaak uitkomt op liefde van een partner of het gemis ervan als het uit is of ontbreekt (dus van buitenaf), omdat dat voor de meeste mensen toch een van de belangrijkste levensdoelen is, een al dan niet essentiele levensbehoefte is als het gaat om je gelukkig voelen.



(er zijn al suggesties geweest om bij volgende deel het "alleenzijn" uit de titel te laten, omdat het erom gaat dat mensen binnen en buiten zo'n relatie worstelen met gelukkig zijn, omdat dat van veel meer afhangt dan wel/niet een partner.

Jij weet als geen ander dat ook als je die relatie hebt je nog steeds wordt geconfronteerd met allerlei uitdagingen aan jezelf of aan de relatie, zoals ziekte, werk kwijtraken enz en dat een relatie hebben je daar niet tegen beschermt oid, dat hoe je je voelt van veel meer afhangt en je je bijv gesteund voelt als je bij je eigen uitdagingen een partner naast je hebt met wie je sámen eea kunt opvangen en delen, elkaar kunt stimuleren en je geliefd, speciaal en de moeite waard voelen, enz.

Dan nog spelen er in een relatie nog steeds dezelfde issues van binnen af + ook weer ándere issues en de nodige uitdagingen die gerelateerd zijn aan het "hebben" van een relatie dan waar je als single tegenaan loopt).



Bij jou is zo'n levensdoel (wat vermoedelijk bijdraagt aan gelukkig zijn) dat jij een kinderwens hebt, graag moeder zou willen worden en je daar ook aan toe bent.

Aan de "basisvoorwaarden" lijkt ook voldaan te zijn: jijzelf er klaar voor, een stabiele, zorgzame en liefdevolle relatie, een "zeker" inkomen, huis, enz. En natuurlijk een partner die tzt ook wel een gezin wil vormen met jou.

Enige is het tijdstip, wanneer: je moet daar allebei aan toe zijn.

En daarbij speelt iha voor de vrouw dat tijdstip meer (biologische klok) dan voor de man (oa om de kans dat het ook lúkt, want ook dat is niet zeker en moet je gegund zijn: je kunt immers niet zelf bepalen of/wanneer wél, alleen wanneer (nog) niét.

Iets waar je dus maar deels zelf invloed op hebt, hangt namelijk ook van hem af + eigen gesteldheid + factoren buiten jou/jullie om, of het jullie gegeven is en wanneer.



Zoals ook met andere dingen geloof ik wel in dat je daar (eerst?) in je leven ruimte voor moet maken, gelegenheid en ruimte scheppen voor iets nieuws.

Dat is iets misschien de leegte die jij beschrijft als studeren wegvalt en je ineens vrije tijd hebt die om nieuwe invulling vraagt.

Wat zijn die andere 1000 dingen die je zou willen doen?

Men denkt wel vaker dat leegte zsm opgevuld moet worden en dan vaak meer in termen van "jezelf kunnen vermaken".

En ik denk dat je juist dus niét die leegte moet gaan volproppen met nieuwe dingen, en zeker niet als dat gedreven wordt uit angst voor die leegte/ruimte.

Of om jezelf dan te ontmoeten, zonder (meteen al) nieuwe bezigheden verzinnen, die je van jezelf afleiden.

Bezigheden waarin je andere aspecten/eigenschappen van jezelf ontwikkelt of tot uiting laat komen zijn natuurlijk prima.

Je kunt nog meer dan alsmaar dat hoofd uitdagen (intelligentie, kennisuitbreiden).

Misschien is het idd tijd voor andere rollen dan de vertrouwde die je nu bekleedt.



Angst voor het onbekende kennen we allemaal, en jij hebt zo je eigen rollen (en strategieen) waaruit je je zelfvertrouwen en eigenwaarde put, en je al in weet wat je waard bent.

En natuurlijk is er de neiging om te blijven doen wat je al fijn/leuk vindt en goed in bent, waarvan je al wéét dat je daar voldoening uit haalt.

Dat is ook de veiligste route, al is het denk ik zo dat het op den duur altíjd gaat kriebelen om weer iets anders aan jezelf te ontdekken of in andere (ontbrekende) rollen, oa afhankelijk van levensfasen en omstandigheden, die iets kunnen triggeren wat op dat moment een nieuwe uitdaging vormt.

Zo'n uitbreiding van je eigen repertoire is denk ik (pas) mogelijk als je al goed zorgt voor het bestaande.



Niet ter compensatie dus, niet uit angst of leegte/gemis, maar als nieuwe uitdaging of doel(en) (zoeken) waar je eoa nieuwe "drive" bij ervaart, lol in hebt, een drijvende kracht dus (ipv "moeten") en datgene (graag) in beweging zet om daar iets in te (willen) bereiken.



Het grappige is, dat sommige mensen hier op het topic dus eenzelfde leegte zouden zien als dat dat komt doordat ze single zijn en jij laat zien dat dat ideaalbeeld van baan + relatie + samenwonen enz niet automatisch betekent dat dat je vrijwaart van innerlijke en persoonlijke angsten/onzekerheden, ontwikkelingen en uitdagingen.



Het onderwerp "gelukkig zijn" blijft dus iets van allemaal, en een individualistische opgave aan jezelf, waarin omstandigheden als wel/niet een relatie, werk enz los van elkaar niet bepalend zijn.

Het hangt er vanaf wát je aan aspecten de aandacht/tijd en prioriteit geeft, maar op zich kan dat vanalles zijn, zowel waar je al goed in bent als wat nog ontbreekt, als dat éne maar niet overheerst en zolang er ontwikkeling in zit, denk ik.

Bijv weet ik uit ervaring dat vermijden waar je bang voor bent door dingen te doen/"hebben" waar je (al) zeker van/ "goed" in bent hooguit het ene op de voorgrond, en daarmee die (al dan niet terechte) angst op de achtergrond kan brengen, maar daardoor nog niet verdwijnt.



En zoals zo vaak het geval is, kan een zekere dosis angst juist een goed raadgever zijn omdat het weleens júist kan aangeven wat je zou kunnen ontwikkelen of in jezelf aanspreken waar je dan bang voor bent.

Als dat leegte is, juist die leegte eens opzoeken dan, bijvoorbeeld.

Kijken wat zich dan omhoog wurmt, en dat dat weleens minder "erg" is dan de voorstelling ervan was?!



Zo kan ik nog altijd aanhikken tegen iets waar ik tegenop zie, bijv ergens achteraan moeten bellen (moet wijzen op diens laksheid oid) of iets simpels als (zelf) een offerte afwijzen van een aannemer, die ook een kennis is. Voor anderen simpel, haha, ik vind dat iets "mega"-vervelends.

En als ik het dan eenmaal doe, is dat elke keer een kleine zelfoverwinning en niks aan de hand.

Omdat het niks met de persoon te maken heeft, of op diens "fouten" wijzen oid, en alles te maken heeft met het zakelijke of met gedrag, afspraken daarover, waar je wel of niet akkoord mee kunt gaan.

En nu ik het eenmaal gedaan heb, voelt dat stukken beter en elke keer weer denk ik: was dat nou alles, waar maakte je je nou zo druk om???!

(oefening baart kunst dus, haha).



Het zegt wel degelijk iets over mezelf, namelijk zelfafwijzing omdat ik zelf ook dus laks kan zijn (dus moeite mee heb om een ander op zoiets te wijzen, dat was iets zakelijks, ontbrekende info waardoor ik niet verder kan met een opdracht en opdrachtgever niet betaalt zolang het niet af is, terwijl ze aan hun kant verzaken en ik diens werknemer daarop moet aanspreken, op wie hij dat heeft afgeschoven, ipv opdrachtgever zelf zijn personeel aanstuurt).

Dan word ik in feite geconfronteerd met een trekje in mijzelf dus, en denk ik altijd "wie ben ik om een ander daarop te moeten wijzen?" en ervaar ik de andere kant dus, hoe vervelend het is om ergens niet op te kunnen rekenen wat afgesproken is.



En in het geval van (veel te) hoge offerte, zal de verklaring oa zijn dat ik zélf moeite heb om mijn (ver)diensten duur te verkopen, eerder aan de lage kant zal gaan zitten, en dus juist eigenlijk bewonder aan iemand, die weet wat ie waard is of daar iig naar handelt en probeert.

Het is dus iets wat ik zelf meer zou mogen hebben, he.

Het stoort mij dan ook niet, ik vind het een goede eigenschap als iemand vraagt om wat ie zichzelf/zijn werk waard vindt.

Valt buiten mijn budget en heb een alternatief, iemand die net zo goed is én (veel) goedkoper, zij het dat het misschien wat langer duurt (tijd of geld) en ik geen haast heb.

Ik gunde het die kennis, maar moet eigen prioriteiten stellen, mijn eigen belang gaat tenslotte voor.

Het is denk ik een restje oud mechanisme van pleasegedrag van mijn kant, dat moeite blijft houden om te kiezen vanuit pure eigenbelang of iig niet mezelf tekort te doen/ iig mezelf niet te (laten) benádelen.



Dus vaak zegt het iets over jezelf, en bevat die "angst" dus eigenlijk ook de boodschap wat goed (voor je) zou zijn, als je de boodschap los kunt zien van aan welke kant je staat, het principe ervan dus: opkomen voor de waarde die je vertegenwoordigt en zelf degene zijn op wie men kan rekenen (afspraken), of meer nog: het vertrouwen in jezelf of/dat je op jezelf kunt rekenen (en zonder dat anderen je daarop moeten wijzen of aan je jasje moeten trekken).



En zo zegt volgens mij angst voor leegte niet dat je die zsm moet invullen, zodat er geen leegte kómt, maar soms juist dat je die leegte moet opzoeken, om te zien dat dat ten eerste helemaal niet erg is, en sterker nog: daar antwoorden of ideeen of verlangens kunnen ontstaan van binnenuit die anders misschien de kans niet krijgen.

Dat kan die kinderwens zijn, maar ook iets anders wat opborrelt, maar bovenal dat je zelf merkt dat met/bij jezelf zijn en me-time veel fijner kan uitpakken dan je nu denkt of tegenop ziet, zo gewend als je bent om je tijd vol te proppen met info van buiten naar binnen en bezigheden waardoor je vooral maar niét met jezelf geconfronteerd wordt.

Je bént namelijk niet leeg van binnen, dus ook geen sprake van leegte als je met jezelf bent.



Komt denk ik ook door dit tijdperk waarin we zoooo gewend raken aan altijd wel in contact staan met iemand of info/dingen van buitenaf (muziek, (social) media, tv, pc, mobieltje, mensen om je heen enz) dat we zelfs geen idee meer hebben wat we met stilte of ff rust met jezelf aan moet. Of bang dat je je dan verveelt, omdat je dat nauwelijks de kans geeft normaal gesproken, dus gewoon niet wéét hoe dat is (dus ook niet hoe fijn dat kan zijn!!).



Probeer maar gewoon eens wat er gebeurt als je vaker alleen bent zónder bezigheden en mét je eigen gedachten en eigen inhoud..

Je kunt pas merken dat dat helemaal niet leeg is met jezelf, als je dat probeert.

En wat dan evt naar de oppervlakte komt zegt ook iets, oa wat er speelt van belang, wat je onwillekeurig/onbewust aan het ontlopen was..

Pin: hartelijk welkom, en ja, ik neem ook nog 1 bakje kof!



Ben zelf weer eens uit patronen aan het breken, zij het nog incidenteel, elke dag alvast iéts anders doen dan anders, haha, blijft bizar hoe je je vast kunt houden aan conditionering en vertrouwdheid, zelfs als die bewezen niet voordelig voor je zijn.

Terwijl ik toch echt ook de "kick" ken, die doorbreken of een grens verleggen met zich meebrengt!

(nu nog wat strtuctureler en planmatiger, ben dat nog aan het bedenken).



Affijn, je zult idd wel ff bezig zijn met lezen, hele boekwerken kom je hier tegen

Misschien wil je al iets over jezelf kwijt?