Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V



Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen





Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

VesperLynd, quote:

"Dat gaat mijn weg niet worden; ik verlang rust en liefde, knuffelen met katten, genieten van de natuur, lekker eten, liefde geven in vriendschappen en aan familie. Onze wegen zijn niet dezelfde, ik kies anders. De weg die hij wil gaan, is niet mijn weg. Dat beeld sterkt me en ik kan me voorstellen dat meer mensen hier kracht uit kunnen putten. Dat je een partner mag vinden met wie je op dezelfde weg loopt, over vruchtbare grond."



Dat is idd een mooie benadering.

Het is niemands schuld of zelfs niet iemands aandeel als het verschillende wegen betreft, die elkaar soms kruisen, een stuk samen gelijk op lopen, en die wegen verderop weer scheiden.

Jammer, maar je kunt niet een ander jouw weg op willen trekken en je moet ook niet in zijn voetsporen willen lopen en proberen bij te houden.



Dat kille is afstand scheppen als je dichtbij komt, en daar zal hij zijn redenen voor hebben.

En dat komt in de regel idd nádat hij zijn bevestiging op zak heeft (dat jij je uitspreekt, openstelt, zekerheid geeft dat jij hem wil).

Dat soort relaties hebben frustratie als bindmiddel, aan 1 of beide kanten, dan ontstaat die paringsdans van aantrekken en afstoten.

En dat levert sterke en vaak wisselende gevoelens op (vaak van onzekerheid, onmacht, zelfs van verlangen.



Dat verlangen kan eerder zijn dat het begeerlijk wordt om die frustratie uit de weg te krijgen, misschien omdat het brein niet houdt van onmogelijkheden en dan des te harder gaat zoeken naar hoe het wél mogelijk is (wat als.. & als hij nou maar & als zij nou eens enz).

Misschien verlies je dan zelfs wel uit het oog of het wel zo begeerlijk en aantrekkelijk is, tis denk ik dat er een soort winnersmentaliteit opstaat die niet wil opgeven of toegeven dat iets niet mogelijk is.

Zoals een raadsel wat opgelost moét en je niet kan uitstaan dat het niet lukt (bijv een puzzel met 1000 op elkaar lijkende stukjes blauwe lucht, of die kubus met kleurtjes, haha).

Terwijl je ook kunt kiezen om dat naast je neer te leggen en iets anders te gaan doen.

Dus eigenlijk soms alleen maar omdat je daar nu eenmaal aan begonnen bent, en niet eens meer nadenkt over of je wel van raadsels, puzzels en kubussen houdt.



Nadenken óf hoe en waar je mee bezig bent wel jouw weg of idee/verwchting van een fijne en gezonde relatie/omgang is, is idd kijken naar de inhoud ervan ipv naar het spelletje die meer om de vorm gaat.

Als voor 1 van de 2 (of beiden) liefde beladen is en een soort bedreigend is, is er sowieso geen basis voor een (liefdes)relatie.

Dat dan voortzetten als vrijblijvend scharrelen kan alleen als allebei dat willen, kunnen en niet voor eentje een kwestie wordt van "beter iets dan niets" ofwel hardop genoegen nemen, terwijl je het onderhuids anders zou willen.



Welke vorm ook gekozen wordt, het werkt alleen als je dat allebei dezelfde intenties hebt, want vroeg of laat gaat het anders sowieso opbreken.

Frustratie en onvrede begon zich dus bij jullie al te uiten in commentaar op elkaar hoe je moest zijn of gedragen om bij de ander te passen om samen een weg te kunnen vinden. Aanpassen dus, terwijl niemand van de 2 gelijk heeft.



Je kunt op allerlei manieren verbinding hebben, beetje vergelijkbaar met de chakra's (kruin (spiritueel), hoofd (principes, overtuigingen, verstand, in het leven staan,over de dingen denken), keel (communicatie, goede gesprekken, elkaar horen, openheid om te zeggen wat je denkt en meent), hart (of je uberhaubt open staat voor (nieuwe) liefde en geliefde willen zijn van/voor iemand om van te houden), onderbuik (lijfelijk "aanvoelen", chemie, stoffen, wat iemand in je wekt), seksuele aantrekking (waaronder instinctief, geur, opwinding, seksuele chemie/klik, hormonen, fysieke reacties op elkaar) en basisbehoeften (overlevingsniveau, je veilig voelen bij elkaar, eea in eigen levens op orde qua dak, eten, drinken, fysieke en emotionele conditie/veerkracht, vecht-vlucht-bevries-respons bij angst en onzekerheid).



Je kunt op meerdere vlakken prima met elkaar matchen en toch niet op alle vlakken.

Als jij pijlen afschiet naar zijn hart en dat is hermetisch afgesloten, komt dat dus niet aan, maar ketst af.

Je kunt vanalles voelen voor elkaar en toch niet helder over kunnen communiceren, of qua levenswijzen, geloof of principes afwijken, geen behoorlijke gesprekken voeren, iemands hart kan gesloten blijven omdat er iets in de basis al niet goed zit (bij diegene, los van jou of wie dan ook, zich niet veilig voelen iha om risico's te lopen op liefdesgebied, daar geen vertrouwen meer in hebben, zoals veel mensen met (net) een verbroken relatie of andere negatieve ervaringen achter de rug. En daarnaast de mogelijkheid dus dat diegene iha wel open staat maar voor jóu geen liefdesgevoelens voelt of zich ontwikkelen.



Al zou het dus op allerlei vlakken matchen en je elkaar ook echt "leuk" vindt, dan nog wordt het geen liefde(srelatie) als 1 van de 2 dat om welke reden dan ook op "uit" heeft staan.

Als de aantrekking bijv puur seksueel is (spannend) maken mensen nog weleens de vergissing om te denken dat daar dan ook "meer gevoelens" uit voort zullen komen (dat is er denk ik ook "mis" met daten met wat "ogenschijnlijk" (op het oog dus) zou passen op uiterlijke en seksuele aantrekkelijkheid als 1e selectie.

En dat als vertrekpunt nemen, vrij snel proberen of dat alvast matcht zonder dat andere verbindingen gelegd zijn of nog vrij oppervlakkig zijn.

Pas na een tijdje komen die dingen dan aan het licht, die andere niveau's van (de werkelijke) intenties, levensvisies/wijzen, overtuigingen, wensen en verlangens, problemen in de verwachte communicatie en communicatievormen (appen? bellen? hoe vaak elkaar zien? enz) en andere signalen (waaronder lichaamstaal) waaruit je voor jezelf info haalt of je op 1 lijn bent en beantwoord wordt wat jij zelf voelt aan verbinding(en). Of niet.

Zelf vind ik het woord "verliefd" gebruiken dat er het potentieel van liefde in zit, dus iig het hartniveau betreft, en ook op andere vlakken verbinding nodig wil dat blijven (als andere niveau's ontbreken is het imo nooit blijvend).

Andersom kan het op allerlei vlakken open staan voor elkaar zijn, en toch in de basis of op hartniveau niet en dan komt er ook geen gezonde binding uit op den duur.



Voor jezelf nagaan op welke niveau's het wel en niet overeenkwam met deze persoon kan voor jezelf heel verhelderend zijn en dat je daar misschien dan ook niet al te hard over hoeft te treuren, omdat het een kwestie van tijd was geweest en je dan nog meer gehecht was (want nog meer (leuke en mindere) ervaringen samen hebt die herinneringen vormen en verder binden danwel onderuit halen).

Ik denk dat het makkelijker voor jezelf is als je idd die levels doorloopt en tot de conclusie komt dat het op div vlakken niet overeenkwam, en dat jij (en/of hij) dus goede redenen hebt om niet verder te gaan met elkaar.

En te weten dat je jezelf (en/of hem) een hoop frustratie bespaard hebt.



Natuurlijk hoef je niet op al die levels perfect te passen, zijn er altijd verschillen, de vraag is op welke vlakken en hoe (on)overkomelijk die zijn, wie zich aan wie aanpast en of dat aanpassen wenselijk is of jezelf of de ander tekort mee zou doen.

Flower: je hebt gelijk: er zijn vroeger zeker ook minder fijne dingen gebeurd, en daaraan merk je hoe ieders eigen blauwdruk (aanleg, karakter, eigenschappen) zorgen voor diverse verschillen in reactie daarop.

Voor 2 van de broers en zussen onoverkomelijk, nemen hoogst kwalijk en kunnen eea niet verteren, kijken alleen naar wat er "fout" was en blijven levenslang verongelijkt, argwanend, op grote afstand (uit "zelfbehoud" en zelf geen aandeel hoeven nemen door de ouders de schuld te geven, dwz alles projecteren op die ene van de 2 die over is: hun moeder.

Terwijl moeder haar aandeel afgelopen jaren echt behoorlijk heeft onderzocht en niet in de slachtofferrol is blijven hangen, hebben zij in feite die rol overgenomen.



De andere 3 (broer, zus en ik) zijn nuchterder danwel genuanceerder over diezelfde jeugd en hebben andere mechanismen hoe daarmee om te gaan, en vooral oog voor wat er allemaal wél was en is, alle fijne herinneringen die er volop zijn en tegenover staan.

Hier zie je dus vooral grote verschillen in aanleg/vroege jeugd, en hoe die zich later in het leven vertalen (oa naar het goede zien of focus op het slechte, in vertrouwen hebben of wantrouwen als basis voor relaties, enz).

Alle3 op eoa manier ons verantwoordelijk gevoeld voor de andere 2 danwel hun relaties tot hun ouder(s), helpen het op eoa manier bij elkaar te houden, en gemerkt dat dat niet kán, omdat je die invloed gewoon niet hébt op anderen en de relaties tussen anderen, waar jij geen deel aan hebt.



Ook daar gaan wij alle3 onderling dan weer verschillend mee om, ik heb dit zelf een tijd geleden al met mezelf "uitgevochten", broer en zus waren en zijn daar nog gevoeliger voor, ik kan dat tegenwoordig veel beter bij degene(n) laten aan wie (het probleem/issue) toebehoort.

Natuurlijk doet het je wel wat, maar doordat ik eea begrijp kan ik beter laten voor wat het is, namelijk de realiteit, ik verwacht geen dingen die niet kunnen, en daar hebben zus en broer nog weleens moeite mee, zijn teleurgesteld in eigen verwachtingen (projecteren), ook (nog) tegen beter weten in.

En recent ook verwachtingen in elkaar en kunnen elkaar ff niet vinden.

Hoewel ik al jaren vanaf de zijlijn vanalles "doorzie" en bekijk (voor mij niet verrassend is hoe het momenteel gaat), heb ik er zijdelings ook mee te maken ivm de gevolgen ervan.



Vroeger was ik de bemiddelaar van het gezin, alsof ik de moeder was die het bij elkaar moest houden, daar ben ik jaren terug mee gestopt, is mijn taak niet en nu ook niet van plan.

Triest, maar het is niet anders en je moet weten waar je wel en niet zelf invloed op hebt, en je kunt hooguit (goed) zorgen voor je eigen kant in welke relatie dan ook met anderen, of dat nu familie is, vriendschap, geliefde(n), kennissen, collega's, buren enz).



Dit hield oa wel in dat voornamelijk zus en ik (en exschoonzus) vrijwel de volle zorgzaamheid voor moeder op deze hoge leeftijd op ons nemen en het fijne is dat we dat allemaal evenzeer als heel waardevol ervaren, zowel dankbaar om te geven als deze -close- fase te mogen delen, omdat het zoveel fijne momenten nog oplevert om later te herinneren en ieder voor zich in de band met (schoon)moeder dichter bij elkaar brengt.

Ik beschouw dat als een gemiste kans voor die andere 2, die hun hele leven al op zoek zijn naar déze moeder zoals ze nu is (geworden), mild en waarderend en zelfs dankbaar naar alle positieve dingen kijkt en tevreden/blij mee is en dat ook volop uit.



Het zijn altijd wisselwerkingen en doorgaans kun je terugverwachten van (het beeld van) de buitenwereld wat je er zelf in stopt: haat, nijd, wrok, wraak, afgunst, jaloezie, wantrouwen krijg je op eoa manier als een boemerang terug naar jezelf gespiegeld in de reacties van anderen. Net als liefdevol, behulpzaamheid, mildheid, nietoordelend, enz.

(uitzonderingen daargelaten natuurlijk, vandaar dat het "verdienmodel" ook niet werkt: je krijgt niet altijd wat je "verdient" en als je daar wel op rekent kun je nog wel vaker dan eens teleurgesteld raken).



Anyway, zo vlak voor kerst is het wel vervelend dat het ook privé tussen de 4 die zowel met mijn moeder als met elkaar normaal gesproken goed door de bocht konden. Hopelijk iets tijdelijks, maar nu ff op scherp.

1 zet zichzelf redelijk buitenspel nu (en was al meer op afstand) en de close band tussen de (schoon)zussen zal daardoor niet aangetast worden (en ook niet tov mijn moeder).

Het kwam en komt toch al voornamelijk op ons neer als het gaat om rekening houden met leeftijd en conditie, hoge leeftijd en waar nodig te ontlasten, en vooral plezierige dingen te delen, zodat haar laatste jaren iig zoveel mogelijk kwaliteit van leven geven.

Met haar eigen positieve instelling erbij doe je dat zelf ook gewoon graag en met liefde (niet uit verplichtingsgevoel).



Ergens zal ik gebrek aan empathie wel nooit helemaal begrijpen, dat je een oud en verzwakt iemand nog ff extra gaat bélasten kan al helemaal niet, vind ik, vind ik een zwaktebod, kinderachtig en egocentrisch (zeker als het "eigen gelijk halen" is, goedkeuring of bevestiging). Ik ben realistisch genoeg dat ik daar geeneens teleurgesteld in ben, daarvoor doorzie ik teveel en heb ik al ten volle ooit die familiepartronen en -processen geanalyseerd net zo lang tot ik eea begreep en kon aanvaarden.



Blijft belangrijk om op eigen leven en processen te blijven focussen, en me niet te laten afleiden door wat anderen doen en laten, ook al heb ik daar mede gevolgen van. Wie weet waar dit weer goed voor blijkt te zijn

Duidelijkheid en eerlijkheid vind ik doorgaans te verkiezen boven doen alsof en sluimerende irritaties, het kan de lucht klaren als de verhoudingen helder zijn.

Ik ben me aan het beraden wat dit betekent voor mijn eigen plannen (en dan bedoel ik niet zozeer met kerst, he).



Haha, Flower, hier in de omgeving ook markt vandaag, als het droog is ga ik er ff heen.

Komen we elkaar nog tegen zonder het te weten



Ja, sommige gezondheidsproblemen hebben een directe relatie met leefwijze, andere zijn duidelijk aangeboren/aanleg, en heeft leefwijze denk ik in zoverre invloed op wannéér die zich manifesteren, vroeg of laat. Niet óf dat gebeurt.

Sommige klachten kun je eigenlijk al relateren aan bepaalde uitdrukkingen (iets/ teveel hooi op je schouders nemen, iets op je lever hebben, het op je heupen hebben, zwaar op de maag liggen, gebroken hart schijnt zelfs aantoonbaar te bestaan! enz).

Dat kan aanwijzingen geven waar een (mentale) oorzaak zich vastzet in je lijf.

(maar evengoed een fysieke oorzaak zijn, he, herhalende houding/bewegingen bijv).



Mijn vader is idd op een moment heengegaan toen de jongste haar opleiding af had (en dus iedereen voor zichzelf kon zorgen) en qua werk ook verantwoordelijkheden konden worden overgedragen. Bizar he, maar dat hoor je vaker, dat dat onbewust (en zelfs bewust) een rol speelt, zo ook mensen die opgegeven hebben en het nog weten te rekken tot eoa gebeurtenis die ze per se willen meemaken en dan pas overgave volgt.

De mind kán meer invloed hebben dan je denkt (qua instellingen eea rekken door vechtlust of juist versnellen als dat gewenst is).

Op zeker moment mag je hopen op overgave/berusting, vreselijk als iemand tot het bittere eind blijft strijden tegen het onvermijdelijke.



En bij leven kun je die kracht in de vorm van levenskracht aanboren, en dat heeft zeker te maken met je instellingen (maar ook met energie en dus je mentale én fysieke conditie).

Logischerwijs voel je je sterker en beter in je vel als dat min of meer op orde is!

Het is idd een wisselwerking die 2 kanten op gaat: via fysiek betere conditie is bijv bekend dat dat net zo goed, zo niet beter, helpt tegen sommige vormen van depressie als medicijnen en op de bank liggen.

(ik denk dat dat ook voor burnout geldt): je algemene belastbaarheid gaat ermee omhoog (en daarnaast oorzaken van je (over)belasting aanpakken, niet alleen de symptomen bestrijden).



Soms ligt er niet zozeer een mentaal als wel fysiek iets aan ten grondslag en gaat iemand onnodig piekeren wat toch de (mentale) oorzaak kan zijn, terwijl het bijv iets in de voeding of (gebrek aan) beweging ligt.

Haha, kroegeigenaresse vraagt zich dan af waarom ze zo'n last van het een of ander heeft, terwijl die zich al jaren fysiek overbelast en totaal niet luistert naar de signalen van haar lijf. En toch verbaasd waarom dat lijf niet wil meewerken?



Ik ga ook ff mijn dagelijkse dosis buitenlucht en buitenlicht (vitaminde D) halen!

Fijn weekend!

*ik haal eea later weg ivm privacy van anderen, maar dan weet je ff de achtergrond. Tuurlijk levert eea -even- gemengde gevoelens op hier, en daar had ik geen zin in, maar die moeten er ook ff uit (weet ik), heb namelijk al helemaal geen zin in onderdrukken of verzachten, dan houd je het juist binnenin jezelf.*

Flowerpower, kom er later op terug (1 van die patronen die ik al een tijdje aan het doorbreken ben is hier (te)veel te schrijven, minder zitten en meer bewegen, haha

(qua patronen doorbreken zijn door de jaren heen diverse en veranderende processen geweest, dat is niet ff 1,2,3 uit te leggen, er staat eea ergens tussen die 18000 posts die ik hier in de loop der tijden geschreven heb.. en er komen altijd weer nieuwe patronen om weer te doorbreken, (ik ben best gevoelig voor conditionering blijkbaar, dus altijd wel weer iéts om aan te pakken).



Ben daarnet gaan zwemmen (+sauna + Turks bad enzo), daar koffietje gedronken en weer wat info rijker (dan klets ik even met personeel, hoor je nog eens wat, er is daar een personeelstekort, wie weet is dat een idee, je weet nooit ), snel ff boodschappen gedaan, eten staat op (moet dus nog eten zo).



Moet altijd zo lachen, ik sluit altijd af met drijven en daar ben ik best bedreven in, (soort van meditatie, haha, oren in het water en dan hoor je ook niks, beetje zoals floaten), gaan mensen het (proberen) na te doen (of zoals daarnet als ze denken dat ik dat niet zie)



Geen sint gevierd hier trouwens, vroeger volop gedaan, later nog met surprises & gedichten, en nu ben ik al blij als we met kerst gewoon een beetje ongedwongen gezellig samenzijn

Ik geef niet om cadeautjes en uitbundig vieren met kerst, daar draait het imo niet om en hoeft ook niet per se op die dagen, de andere 363 dagen lijkt me belangrijker dat je het dan (ook) naar je zin hebt/maakt en weet dat je fijne mensen om je heen hebt (zodat je een keuze hébt om met jezelf en/of met anderen te zijn).



Ik heb alvast wat buitenlichtjes opgehangen vd week en voor in de achtertuin hebben vrienden net een oranje buitensnoer voor mijn deur gelegd, kan ik daar ook een boompie verlichten (voor mezelf om die donkere achtertuin wat gezelliger te maken, maar ook juist dát boompje achterin, voor mijn 2 overleden hondjes (daaronder), had ik mezelf beloofd..)

Amy, ik kook ook niet altijd, soms maak ik het mezelf makkelijk zoals kip(filet) die ik in de oven kan zetten en stoom ik ff wat broccoli en maak ik wat sla erbij oid. Al dan niet met aardappelen.

Ik eet ook weleens een soepie uit een pak met 1 of 2 tosties (of liever 3 boterhammen belegd met extra belegen kaas, een laag pesto en daar bovenop tomaat in plakjes gesneden. Net zo snel klaar als een tostie maar veel lekkerder!



Om toch weer wat meer lol in het koken te krijgen maak ik de laatste tijd weer wat grotere porties dus (voor 4 personen, zoals ik gewend was hiervoor toen ik nog kind(eren) had thuiswonen).

Daar kan ik dan 2 dagen van eten en 1 portie geef ik aan buurvrouw en dan nog eentje in de vriezer.

Ik ga bijv geen 100 gram stoofvlees maken of 1 portie rijst met ragout, dat is ook onhandig omdat je toch vanalles vaak in grotere porties koopt, zoals champignons, groentes (je koopt geen halve aubergine of paprika of zo), zo ook met wokken, boerenkool enz.

Soms wel een enkel stukje vlees of vis, dan meestal met groente en sla dus.



En dan bestaat idd de kans dat je te eenzijdig eet.

Dan wissel ik liever af met soms met een een hele pan maken dus, ik eet liever mijn eigen maaltijden dan kant-en-klaar uit de winkel (veel lekkerder als ik het zelf maak en dan weet ik ook wat erin zit).