Psyche
alle pijlers
Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI
maandag 21 maart 2016 om 21:37
Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.
Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.
Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:
Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf
Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2
Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0
Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV
Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V
Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:
Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood
De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov
Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner
Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz
Je kunt je leven helen – Louise L. Hay
Het monsterverbod – Carolien Roodvoets
Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini
De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle
Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott
Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott
De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra
Superbrein – Deepak Chopra
Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.
Houd me vast - Dr Sue Johnson
Liefdesbang- Hannah Cuppen
Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 27 januari 2017 om 13:50
Flower en Raffie: welkom terug.
Blue monday (heet dat zo?!) hebben we weer achter de rug, de dagen gaan lengen en ik denk dat voor veel mensen dat zeker wel helpt om zelf weer in een opgaande lijn te komen!
Heb zelf weer ondervonden hoe heerlijk het is alleen al om zoveel meer (zon/dag)licht te vangen in een wat zuidelijker gelegen land.
Die zonkracht was nu al merkbaar veel groter dan hier, en dat in januari!
Heb echt een kleur gekregen ook, van die paar uur zon, die ook nog eens qua warmte enorm verschil maakte als die doorbrak!
Ik denk dat dat nog altijd onderschat wordt (hoe noordelijker je komt, des te meer (winter)depressies!)
Hoe gezellig je het ook voor jezelf maakt met kaarsjes en lichtjes aan met een warm vest en de verwarming behaaglijk aan onder "een dekentje op de bank", ik moet dan toch altijd denken aan die reclame "niemand is een binnenmens"..
Ik denk weleens: hoe kunnen we het normaal zijn gaan vinden dat je zo gelukkig moet voelen als je hele dagen tussen 4 muren (bijv kantoor) doorbrengt, en vervolgens zsm thuis binnen die 4 veilige muren en dat dan zo ongeveer je leefwereld bepaalt in herfst, winter en lente? En mensen denken dat er iets aan hun mankeert als ze niet overwegend blij voelen bij via de televisie of internet iets van de buitenwereld mee te krijgen.
De natuur (hier iig) houdt winterslaap, sommige dieren ook, of kruipen bij elkaar bij kou en gaan op stok als het donker is, het is denk ik helemaal niet zo gek dat wij ook minder energie hebben in de wintermaanden, en je daar aktief iets aan moet doen om dat wél te krijgen óf aan toegeven en ook in "winterstand" gaan (meer luieren en slapen?) maar dan wel zonder je af te vragen waarom je dat nodig hebt/voelt, als het misschien gewoon een natuurlijk gegeven is of een restje uit de oertijd oid.
Misschien is de een daar gevoeliger voor dan de ander, er zijn allerlei tips zoals die eetpauze tóch buiten nemen en een ommetje te maken om wat daglicht te pakken, en ook blijkt uit onderzoek over bijv jetlags dat bewegen (rennen bijv) je biologische klok bijstelt, al voel je de behoefte om toe te geven aan je slaapritme, om dat vooral niét te doen als je je wilt aanpassen aan de lokale tijden.
Ook bij depressie is de toegevoegde waarde van in beweging komen en blijven bewezen.
Niet alleen om iets te doen te hebben, of als afleiding, maar omdat je lijf dan dus de biologische klok bijstelt en je je dan mentaal ook beter voelt.
Zelf ben ik geneigd om liever lui dan moe te zijn, zeker in de wintermaanden, en ik heb zelf vaak genoeg ondervonden dat alleen al een stuk buiten lopen en uberhaubt buiten komen, ergens heen gaan, contact met andere mensen (hoe oppervlakkig soms ook) gewoon net ff dat verschil maakt, zeker als je alleen woont!
Misschien doen we wel een onnodig beroep op onszelf, hoe goed je ook in je vel zit met jezelf, dat je ongemerkt toch je voorraadje energie aanspreekt en verbruikt en het raar vindt dat je minder energiek voelt (of zelfs uitgeblust raakt), terwijl je die energie nauwelijks aanvult (met "oplaadpunten"). Het is bekend dat je dan eerder denkt dat sport of iets doen nog meer van je energie zal vérgen en dan lijkt bankhangen aanlokkelijker als je al moe bent, ik ken het zelf ook volop , en toch merk ik dat ik buitenshuis veel minder of iig later moe ben dan op de avonden thuis waar ik na het avondeten "instort" en bijv geen puf meer heb om te telefoneren oid.
Of dat nu bezoekje/afspreken met anderen is, of ff zwemmen/sauna oid, of wat je verder leuk vindt (boek lezen, dansles, cursus, sportschool, whatever), het houdt je wel "wakkerder' dan doelloos bankhangen of passief tv kijken/internetten als dat niet veel meer is dan "zappen" (ter vermaak of om de tijd te doden).
En eoa doel maakt het imo makkelijker om "wakker"/helder/alert te zijn (of dat nu in de donkere ochtend of avond is) dan doelloos maar wat "hangen" (ook als je overdag genoeg doel hebt aan je werk alleen al).
Zorgen dat je genoeg omhanden of te doen hebt is het antwoord ook niet volgens mij, als dat dingen zijn die ook niet bepaald bijdragen aan "leuks" (de was doen, bijv, dingen die "eigenlijk moeten") en waar je niet van oplaadt.
Tv kijken blijkt dus ongemerkt een hoop energie te kósten (en dat geloof ik wel, ik kijk al jaren niet meer, viel erbij in slaap, kon me niet boeien, ik vermaakte me er niet mee ook).
Hetzelfde geldt denk ik voor rondstruinen op internet of datingsites als dat meer uit vermaak/tijd doden is (dat ligt nog anders als je daar aktief in bent en bijv bijdraagt/ meedenkt en reactie van jezelf stimuleert of uitsluitend passief "inneemt" wat anderen doen en laten).
Het is dus de vraag of en waar je je nou werkelijk mee vermaakt en of er geen andere fijnere dingen te bedenken zijn.
In elk geval vind ik het niet zo raar dat dat leidt tot vage ontevredenheid tot aan dip(je)s.
Dat is niet alleen voorbehouden aan singles trouwens, hoeveel mensen hebben niet ook dat gevoel van "is dit het nou, is dit nou alles?" ook mét relatie en/of gezin, werk, sociaal leven.
Het geeft imo vooral aan dat je dan blijkbaar toe bent aan iéts anders (erbij), iets wat meer uitdaagt dan de huidige levenswijze(n), of wat meer variatie iig.
Welke gedachten opkomen als je jezelf ff niet bezig houdt of tijd over hebt zegt ook wel wat: zijn het doemgedachten, zo ja welke, en misschien willen die wel iets zeggen in welke richting je het zou kunnen zoeken of te weinig aandacht aan besteedt (of teveel betekenis aan hecht zolang je dat niet (voor elkaar)"hebt").
Dan kan alleen al plannen bedenken/maken in die richting ervoor zorgen dat je daar iig mee bezig bent en dat voelt al beter dan het laten zoals het is: ik denk dat je piekeren ook serieus dient te nemen, omdat het je (al dan niet onderhuids) toch lastig blijft vallen als je er helemaal níks mee/aan doet.
Plannen maken leidt al tot optimisme, het idee alleen al dat je niet afwacht maar zelf probéért geeft al een beter gevoel omdat je dan iig luistert naar jezelf.
Komt dat gedicht weer om de hoek: als je blijft doen wat je altijd al deed (en dat nu al niet bevredigend genoeg is)..
Ook als je niet weet wat dan wél (anders) te doen, maakt het niet uit wát, áls het maar iets anders is, een andere weg nemen, een ander tijdstip, hoe klein ook, het haalt je uit een bepaalde lethargische houding die er ongemerkt in kan sluipen en je aan gewend raakt, hoe normaal je bepaalde (denk)patronen ook bent gaan vinden en moeilijk het kan lijken om daarvan af te wijken of iets anders voor je te zien, hoe het óók (en veel leuker/beter) kan.
Je eigen voorstellingsvermogen aanspreken en zelf bedenken wat leuk is, is soms veel lastiger dan maar gewoon iets proberen en door ondervinding mérken of je iets leuk vindt of niet, of het wel zo moeilijk is als je tevoren denkt, of juist moeilijker dan je denkt, maar soms wel blij bent dat je dát dan iig weet/ontdekt (of overwonnen) hebt.
Ik denk dat het eigenlijk juist raar is om te denken dat je vanzelf energiek en optimistisch hoort te zijn, ook al doe je weinig om die energie op peil te houden of ongemerkt zelfs voornamelijk dingen die energie kosten en maar weinig "opladen" of "bijladen".
Net als een batterij langzaamaan opeens leeg raakt en je versteld staat hoe dat kan, als die nooit aan de lader hangt, want je merkte het pas toen ie leeg was (en even daarvoor nog naar behoren werkte).
Het voelt misschien tegenstrijdig, maar voor wie last heeft van (winter)dips is jezelf "vlottrekken" belangrijker dan wát je verzint: elke stap is er 1!
Ik ken het zelf ook, en ik vind het soms ook lastig dat je als single jezélf steeds moet zien te stimuleren en niemand anders je die "schop" of zetje geeft als je die ff nodig hebt, als je belangrijke beslissingen te nemen hebt, keuzes maakt, en alle vrijheid hebt om dat allemaal zelf in te vullen (en ook te moeten invullen!), als je niet weet hoe iets uitpakt (en niemand dat weet, niemand kan in de toekomst kijken dus ook niet precies weten wat "goed" is, hooguit op andere dingen wijzen of letten die jij zelf niet had bedacht).
Of dat nu een beste vriend is, maatje, vriendin, coach, forumcontacten, maakt niet uit, iedereen kan een ander of ruimer licht laten schijnen op wat jou bezighoudt of mee zit.
Gaat er ook niet om óf je dat zelf wel af kunt.
Waarom zou je dat liever willen/doen als het veel makkelijker is samen met iemand (zoals sommigen zich gemakkelijker naar de sportschool slepen met een vriendin samen als dat afgesproken is en/of veel gezelliger is, en je de neiging hebt om ervan af te zien als het regent of koud is en je geen puf/zin hebt)?
Volgens "Coach jezelf naar succes" ligt het helemaal niet bij wilskracht, als je maar een goede trainer hebt, dan is dat helemaal niet nodig (denk maar aan beroemdheden die een personal trainer in de arm nemen), dat geldt zowel voor mentale als fysieke inspanningen!
Blue monday (heet dat zo?!) hebben we weer achter de rug, de dagen gaan lengen en ik denk dat voor veel mensen dat zeker wel helpt om zelf weer in een opgaande lijn te komen!
Heb zelf weer ondervonden hoe heerlijk het is alleen al om zoveel meer (zon/dag)licht te vangen in een wat zuidelijker gelegen land.
Die zonkracht was nu al merkbaar veel groter dan hier, en dat in januari!
Heb echt een kleur gekregen ook, van die paar uur zon, die ook nog eens qua warmte enorm verschil maakte als die doorbrak!
Ik denk dat dat nog altijd onderschat wordt (hoe noordelijker je komt, des te meer (winter)depressies!)
Hoe gezellig je het ook voor jezelf maakt met kaarsjes en lichtjes aan met een warm vest en de verwarming behaaglijk aan onder "een dekentje op de bank", ik moet dan toch altijd denken aan die reclame "niemand is een binnenmens"..
Ik denk weleens: hoe kunnen we het normaal zijn gaan vinden dat je zo gelukkig moet voelen als je hele dagen tussen 4 muren (bijv kantoor) doorbrengt, en vervolgens zsm thuis binnen die 4 veilige muren en dat dan zo ongeveer je leefwereld bepaalt in herfst, winter en lente? En mensen denken dat er iets aan hun mankeert als ze niet overwegend blij voelen bij via de televisie of internet iets van de buitenwereld mee te krijgen.
De natuur (hier iig) houdt winterslaap, sommige dieren ook, of kruipen bij elkaar bij kou en gaan op stok als het donker is, het is denk ik helemaal niet zo gek dat wij ook minder energie hebben in de wintermaanden, en je daar aktief iets aan moet doen om dat wél te krijgen óf aan toegeven en ook in "winterstand" gaan (meer luieren en slapen?) maar dan wel zonder je af te vragen waarom je dat nodig hebt/voelt, als het misschien gewoon een natuurlijk gegeven is of een restje uit de oertijd oid.
Misschien is de een daar gevoeliger voor dan de ander, er zijn allerlei tips zoals die eetpauze tóch buiten nemen en een ommetje te maken om wat daglicht te pakken, en ook blijkt uit onderzoek over bijv jetlags dat bewegen (rennen bijv) je biologische klok bijstelt, al voel je de behoefte om toe te geven aan je slaapritme, om dat vooral niét te doen als je je wilt aanpassen aan de lokale tijden.
Ook bij depressie is de toegevoegde waarde van in beweging komen en blijven bewezen.
Niet alleen om iets te doen te hebben, of als afleiding, maar omdat je lijf dan dus de biologische klok bijstelt en je je dan mentaal ook beter voelt.
Zelf ben ik geneigd om liever lui dan moe te zijn, zeker in de wintermaanden, en ik heb zelf vaak genoeg ondervonden dat alleen al een stuk buiten lopen en uberhaubt buiten komen, ergens heen gaan, contact met andere mensen (hoe oppervlakkig soms ook) gewoon net ff dat verschil maakt, zeker als je alleen woont!
Misschien doen we wel een onnodig beroep op onszelf, hoe goed je ook in je vel zit met jezelf, dat je ongemerkt toch je voorraadje energie aanspreekt en verbruikt en het raar vindt dat je minder energiek voelt (of zelfs uitgeblust raakt), terwijl je die energie nauwelijks aanvult (met "oplaadpunten"). Het is bekend dat je dan eerder denkt dat sport of iets doen nog meer van je energie zal vérgen en dan lijkt bankhangen aanlokkelijker als je al moe bent, ik ken het zelf ook volop , en toch merk ik dat ik buitenshuis veel minder of iig later moe ben dan op de avonden thuis waar ik na het avondeten "instort" en bijv geen puf meer heb om te telefoneren oid.
Of dat nu bezoekje/afspreken met anderen is, of ff zwemmen/sauna oid, of wat je verder leuk vindt (boek lezen, dansles, cursus, sportschool, whatever), het houdt je wel "wakkerder' dan doelloos bankhangen of passief tv kijken/internetten als dat niet veel meer is dan "zappen" (ter vermaak of om de tijd te doden).
En eoa doel maakt het imo makkelijker om "wakker"/helder/alert te zijn (of dat nu in de donkere ochtend of avond is) dan doelloos maar wat "hangen" (ook als je overdag genoeg doel hebt aan je werk alleen al).
Zorgen dat je genoeg omhanden of te doen hebt is het antwoord ook niet volgens mij, als dat dingen zijn die ook niet bepaald bijdragen aan "leuks" (de was doen, bijv, dingen die "eigenlijk moeten") en waar je niet van oplaadt.
Tv kijken blijkt dus ongemerkt een hoop energie te kósten (en dat geloof ik wel, ik kijk al jaren niet meer, viel erbij in slaap, kon me niet boeien, ik vermaakte me er niet mee ook).
Hetzelfde geldt denk ik voor rondstruinen op internet of datingsites als dat meer uit vermaak/tijd doden is (dat ligt nog anders als je daar aktief in bent en bijv bijdraagt/ meedenkt en reactie van jezelf stimuleert of uitsluitend passief "inneemt" wat anderen doen en laten).
Het is dus de vraag of en waar je je nou werkelijk mee vermaakt en of er geen andere fijnere dingen te bedenken zijn.
In elk geval vind ik het niet zo raar dat dat leidt tot vage ontevredenheid tot aan dip(je)s.
Dat is niet alleen voorbehouden aan singles trouwens, hoeveel mensen hebben niet ook dat gevoel van "is dit het nou, is dit nou alles?" ook mét relatie en/of gezin, werk, sociaal leven.
Het geeft imo vooral aan dat je dan blijkbaar toe bent aan iéts anders (erbij), iets wat meer uitdaagt dan de huidige levenswijze(n), of wat meer variatie iig.
Welke gedachten opkomen als je jezelf ff niet bezig houdt of tijd over hebt zegt ook wel wat: zijn het doemgedachten, zo ja welke, en misschien willen die wel iets zeggen in welke richting je het zou kunnen zoeken of te weinig aandacht aan besteedt (of teveel betekenis aan hecht zolang je dat niet (voor elkaar)"hebt").
Dan kan alleen al plannen bedenken/maken in die richting ervoor zorgen dat je daar iig mee bezig bent en dat voelt al beter dan het laten zoals het is: ik denk dat je piekeren ook serieus dient te nemen, omdat het je (al dan niet onderhuids) toch lastig blijft vallen als je er helemaal níks mee/aan doet.
Plannen maken leidt al tot optimisme, het idee alleen al dat je niet afwacht maar zelf probéért geeft al een beter gevoel omdat je dan iig luistert naar jezelf.
Komt dat gedicht weer om de hoek: als je blijft doen wat je altijd al deed (en dat nu al niet bevredigend genoeg is)..
Ook als je niet weet wat dan wél (anders) te doen, maakt het niet uit wát, áls het maar iets anders is, een andere weg nemen, een ander tijdstip, hoe klein ook, het haalt je uit een bepaalde lethargische houding die er ongemerkt in kan sluipen en je aan gewend raakt, hoe normaal je bepaalde (denk)patronen ook bent gaan vinden en moeilijk het kan lijken om daarvan af te wijken of iets anders voor je te zien, hoe het óók (en veel leuker/beter) kan.
Je eigen voorstellingsvermogen aanspreken en zelf bedenken wat leuk is, is soms veel lastiger dan maar gewoon iets proberen en door ondervinding mérken of je iets leuk vindt of niet, of het wel zo moeilijk is als je tevoren denkt, of juist moeilijker dan je denkt, maar soms wel blij bent dat je dát dan iig weet/ontdekt (of overwonnen) hebt.
Ik denk dat het eigenlijk juist raar is om te denken dat je vanzelf energiek en optimistisch hoort te zijn, ook al doe je weinig om die energie op peil te houden of ongemerkt zelfs voornamelijk dingen die energie kosten en maar weinig "opladen" of "bijladen".
Net als een batterij langzaamaan opeens leeg raakt en je versteld staat hoe dat kan, als die nooit aan de lader hangt, want je merkte het pas toen ie leeg was (en even daarvoor nog naar behoren werkte).
Het voelt misschien tegenstrijdig, maar voor wie last heeft van (winter)dips is jezelf "vlottrekken" belangrijker dan wát je verzint: elke stap is er 1!
Ik ken het zelf ook, en ik vind het soms ook lastig dat je als single jezélf steeds moet zien te stimuleren en niemand anders je die "schop" of zetje geeft als je die ff nodig hebt, als je belangrijke beslissingen te nemen hebt, keuzes maakt, en alle vrijheid hebt om dat allemaal zelf in te vullen (en ook te moeten invullen!), als je niet weet hoe iets uitpakt (en niemand dat weet, niemand kan in de toekomst kijken dus ook niet precies weten wat "goed" is, hooguit op andere dingen wijzen of letten die jij zelf niet had bedacht).
Of dat nu een beste vriend is, maatje, vriendin, coach, forumcontacten, maakt niet uit, iedereen kan een ander of ruimer licht laten schijnen op wat jou bezighoudt of mee zit.
Gaat er ook niet om óf je dat zelf wel af kunt.
Waarom zou je dat liever willen/doen als het veel makkelijker is samen met iemand (zoals sommigen zich gemakkelijker naar de sportschool slepen met een vriendin samen als dat afgesproken is en/of veel gezelliger is, en je de neiging hebt om ervan af te zien als het regent of koud is en je geen puf/zin hebt)?
Volgens "Coach jezelf naar succes" ligt het helemaal niet bij wilskracht, als je maar een goede trainer hebt, dan is dat helemaal niet nodig (denk maar aan beroemdheden die een personal trainer in de arm nemen), dat geldt zowel voor mentale als fysieke inspanningen!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 27 januari 2017 om 18:12
Hallo allemaal,
Ben nieuw op het forum, maar heb deel 1 tot en met pagina 90 doorgelezen. Vind dat het nu tijd is om zelf m'n verhaal te doen, ben het even helemaal kwijt voor mezelf.
Ik ben 37 jaar en heb in april 2015 mijn relatie van ruim 15,5 jaar beëindigd, omdat we meer broer en zus waren geworden in plaats van geliefden. Hij is altijd mijn grote steun geweest en wist me met zijn positieve karakter altijd weer op te beuren als ik weer eens negatief was over mezelf. Heb een dominante vader gehad waar het nooit goed genoeg voor was en een moeder die niet tegen hem opgewassen was en een verleden met depressies heeft. Ben op 21 jarige leeftijd gaan samenwonen (ex was 8 jaar ouder) en ontwikkelde na een paar jaar anorexia. Ben een controlefreak en had het niet eten goed onder controle. Iets waar ik goed in was, de rest vond ik namelijk niet goed van mezelf: vind mezelf niet mooi, slecht in de sport die ik uitoefen, ben niet sociaal etc. Al met al erg onzeker en nog, ondanks dat mensen me zeggen dat er allemaal niets van waar is wat er in mijn hoofd zit. Met behulp van een psycholoog dacht ik de laatste 1,5 jaar goed op weg te zijn en stond vorig jaar zomer open voor een nieuwe liefde die ineens mijn leven binnen wandelde. Wat fijn om weer de vlinders te voelen, aandacht te krijgen: helemaal goed voor m'n zelfvertrouwen. hij begon na enkele weken al over trouwen, geld sparen voor ons nieuwe huis etc. Maar na 3 maanden (op mijn verjaardag nota bene) laat hij me zitten met als excuus dat hij de oppas verkeerd geregeld heeft (dochter van 17 en zoon van 9 uit eerder huwelijk) en dat is het begin van continu afspraken afzeggen onder het mom van druk (werk, kinderen welke ik nooit ontmoet heb en die niet eens van mijn bestaan wisten) totdat hij ineens kwam met het feit dat hij er doorheen zit en niet meer weet wie hij is en me vervolgens via een app twee maanden geleden laat weten dat ik hem maar even moet vergeten en dat het even over is....
Heb hem laten weten dat m'n grens qua afzeggingen ver bereikt was en dat even niet werkt voor mij, maar dat ik heel graag persoonlijk wilde spreken een laatste keer, maar ook dat werd iedere keer afgezegd. Voel me zo rot over hoe het gelopen is, ik was echt stapelgek op hem en vraag me af wat ik verkeerd heb gedaan: heb ik teveel van zijn tijd gevraagd, kon hij niet omgaan met het feit dat ik bij tijd en wijle negatief gestemd ben? Ik zal het nooit weten. Feit is dat ik sinds 3 maanden ook een andere baan heb (begonnen ten tijde dat dit allemaal met hem speelde) en kan daar maar niet goed aarden. Voel me in en in verdrietig, vind mezelf niks waard, voel me alleen, mis een arm van een geliefde, iemand bij wie je je verhaal kunt doen na een rotdag. Ik dacht dat het zo goed met ging in de zomer en er daarom ook ruimte was voor een nieuwe liefde, maar voel me nog slechter dan toen de relatie met m'n eerste ex over was. Kan al weken alleen maar huilen, heb geen energie ergens voor, wil eigenlijk gewoon weer gelukkig zijn. Alle tips zijn welkom, ben dit gevoel zo beu....
Ben nieuw op het forum, maar heb deel 1 tot en met pagina 90 doorgelezen. Vind dat het nu tijd is om zelf m'n verhaal te doen, ben het even helemaal kwijt voor mezelf.
Ik ben 37 jaar en heb in april 2015 mijn relatie van ruim 15,5 jaar beëindigd, omdat we meer broer en zus waren geworden in plaats van geliefden. Hij is altijd mijn grote steun geweest en wist me met zijn positieve karakter altijd weer op te beuren als ik weer eens negatief was over mezelf. Heb een dominante vader gehad waar het nooit goed genoeg voor was en een moeder die niet tegen hem opgewassen was en een verleden met depressies heeft. Ben op 21 jarige leeftijd gaan samenwonen (ex was 8 jaar ouder) en ontwikkelde na een paar jaar anorexia. Ben een controlefreak en had het niet eten goed onder controle. Iets waar ik goed in was, de rest vond ik namelijk niet goed van mezelf: vind mezelf niet mooi, slecht in de sport die ik uitoefen, ben niet sociaal etc. Al met al erg onzeker en nog, ondanks dat mensen me zeggen dat er allemaal niets van waar is wat er in mijn hoofd zit. Met behulp van een psycholoog dacht ik de laatste 1,5 jaar goed op weg te zijn en stond vorig jaar zomer open voor een nieuwe liefde die ineens mijn leven binnen wandelde. Wat fijn om weer de vlinders te voelen, aandacht te krijgen: helemaal goed voor m'n zelfvertrouwen. hij begon na enkele weken al over trouwen, geld sparen voor ons nieuwe huis etc. Maar na 3 maanden (op mijn verjaardag nota bene) laat hij me zitten met als excuus dat hij de oppas verkeerd geregeld heeft (dochter van 17 en zoon van 9 uit eerder huwelijk) en dat is het begin van continu afspraken afzeggen onder het mom van druk (werk, kinderen welke ik nooit ontmoet heb en die niet eens van mijn bestaan wisten) totdat hij ineens kwam met het feit dat hij er doorheen zit en niet meer weet wie hij is en me vervolgens via een app twee maanden geleden laat weten dat ik hem maar even moet vergeten en dat het even over is....
Heb hem laten weten dat m'n grens qua afzeggingen ver bereikt was en dat even niet werkt voor mij, maar dat ik heel graag persoonlijk wilde spreken een laatste keer, maar ook dat werd iedere keer afgezegd. Voel me zo rot over hoe het gelopen is, ik was echt stapelgek op hem en vraag me af wat ik verkeerd heb gedaan: heb ik teveel van zijn tijd gevraagd, kon hij niet omgaan met het feit dat ik bij tijd en wijle negatief gestemd ben? Ik zal het nooit weten. Feit is dat ik sinds 3 maanden ook een andere baan heb (begonnen ten tijde dat dit allemaal met hem speelde) en kan daar maar niet goed aarden. Voel me in en in verdrietig, vind mezelf niks waard, voel me alleen, mis een arm van een geliefde, iemand bij wie je je verhaal kunt doen na een rotdag. Ik dacht dat het zo goed met ging in de zomer en er daarom ook ruimte was voor een nieuwe liefde, maar voel me nog slechter dan toen de relatie met m'n eerste ex over was. Kan al weken alleen maar huilen, heb geen energie ergens voor, wil eigenlijk gewoon weer gelukkig zijn. Alle tips zijn welkom, ben dit gevoel zo beu....
vrijdag 27 januari 2017 om 21:17
Welkom Annemoon
Huil alles eruit. Het zal tijd nodig hebben. Zoveel verandering in je leven. Loslaten wat er niet meer is, durven open staan voor wat komt, het valt niet mee en vraagt veel energie.
Wat hier vaak wordt herhaald:
Wees je eigen beste maatje, je beste vriendin, degene die goed zorgt voor jou, hou van jezelf en wees lief.
Verzorg en vertroetel jezelf. Het helpt echt. En tijd heelt.
Ik ben nu 2 jaar verder. Soms is er nog steeds verdriet, en soms doet het nog zeer.
Het eerste jaar kon ik ook niet stoppen met huilen.
Nu ben ik blij, en trots, dat ik alles heb durven voelen. Alle tranen heb laten vallen. Met hulp en vaak alleen. Hulp van hieruit ook, schrijf van je af, hier ben je altijd welkom.
Hou je taai. Koop of doe iets leuks, lekker eten, mooie film, bel iemand met wie je graag praat, spreek af met mensen die je graag ziet, en laat die tranen maar vallen.
Huil alles eruit. Het zal tijd nodig hebben. Zoveel verandering in je leven. Loslaten wat er niet meer is, durven open staan voor wat komt, het valt niet mee en vraagt veel energie.
Wat hier vaak wordt herhaald:
Wees je eigen beste maatje, je beste vriendin, degene die goed zorgt voor jou, hou van jezelf en wees lief.
Verzorg en vertroetel jezelf. Het helpt echt. En tijd heelt.
Ik ben nu 2 jaar verder. Soms is er nog steeds verdriet, en soms doet het nog zeer.
Het eerste jaar kon ik ook niet stoppen met huilen.
Nu ben ik blij, en trots, dat ik alles heb durven voelen. Alle tranen heb laten vallen. Met hulp en vaak alleen. Hulp van hieruit ook, schrijf van je af, hier ben je altijd welkom.
Hou je taai. Koop of doe iets leuks, lekker eten, mooie film, bel iemand met wie je graag praat, spreek af met mensen die je graag ziet, en laat die tranen maar vallen.
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
vrijdag 27 januari 2017 om 21:49
Dank je wel Zandvogel. Ik heb inderdaad al vaker gelezen dat je je eigen beste vriendin moet zijn, maar vind mezelf helemaal geen leuke vriendin op het moment. Ondanks dat ik dus schijnbaar (volgens de mensen om me heen) een leuk persoon ben, denk ik dat de mensen dat maar zeggen om mij een goed gevoel te geven. Slechte gedachte, alsof ik ze dus niet geloof. Heeft denk ik met mijn jeugd te maken, nooit was het goed. Had ik een 7 voor een proefwerk, kwam de vraag waarom het geen 8 was. Lat heb ik daardoor heel hoog liggen voor mezelf, perfectionisme tot in de puntjes. Heb veel gepraat met een goeie vriendin, maar voelde me op een gegeven moment echt een zeur (terwijl zij dat helemaal niet zo heeft ervaren) en wil haar daarom eigenlijk niet teveel lastig vallen. Volgend iets dat in mijn hoofd zit: ik voel het al snel als mensen lastig vallen, terwijl ik zoveel lieve mensen om me heen heb die echt naar me willen luisteren en me willen helpen. Zelfs ex, waar ik nog steeds een hele goede band mee heb, zegt me dat regelmatig en dan word ik daar weer verdrietig om, dat het over is gegaan tussen ons, dat ik nooit meer iemand zal vinden die zo goed voor me zal zijn als hij dat altijd was en nog is. Lastig dit gedachtenpatroon te doorbreken.
zaterdag 28 januari 2017 om 14:33
Annemoon, wat me meteen opvalt is dat je het probleem naar jóu toe trekt: wat heb ik verkeerd gedaan?
Denk je dan geen moment aan dat deze man zélf blijkbaar niet lekker in zijn vel zit of dat er aan zijn kant eea speelt?
Een man die binnen een paar weken al over trouwen begint zou ik al mijn bedenkingen bij hebben bijvoorbeeld: wat ken je elkaar nou helemaal, als je alleen maar een paar leuke ontmoetingen hebt gehad?
Iederéén kan zich in zo'n korte tijd op zijn paasbest voordoen, terwijl je nog geen idee hebt van elkaars mechanismen, gewoontes, gedrag, levensvisies en verleden en je moet dan nog afgaan op elkaars woorden en wat je ziet en merkt als je bij elkaar bent. En niets weet van de ander en de overige tijd die jullie niét samen doorbrengen.
In elk geval is het heel goed mogelijk om issues tijdelijk aan de kant te schuiven en zeker als je leukere dingen in het vooruitzicht hebt om aan te denken en (samen) te doen en dat dat verliefde gevoel ervoor zorgt dat issues en problemen tijdelijk zeer gewenst naar de achtergrond verdwijnen.
Het kan dus best zijn dat ie heel graag wílde dat het iets werd en jou hartstikke leuk vindt, maar diezelfde verliefdheid bij hem ook juist laat beseffen dat hij nog helemaal niet klaar is voor een relatie en onafgewerkte zaken hem in de weg staan om er vol voor te kunnen gaan. Hij twijfelt misschien dus eerder aan wat hij te biéden heeft dan dat hij twijfelt over jou.
Wie weet wat voor zootje het bij hem van binnen is, gezien hij zegt dat ie zo in de war is en niet meer weet wie hij is.
Daar hoef jij zelfs helemaal geen aandeel in te hebben, laat staan de "schuld" bij jezelf te gaan zoeken dat het over gegaan is.
Iets wat in hemzelf speelt kun je niet oplossen met een verliefdheid of met aandacht, liefde, seks enz van buitenaf.
Dat heeft niks met jou te maken, neem dus andermans problemen met zichzelf niet op je en ook niet van hem over!
Probeer ook een relatie niet te zien als "lukken" of "mislukken": je leert elkaar steeds beter kennen en dan kunnen er issues en gevoelens boven water komen, bijv ook onverwerkte gevoelens en bijv van gemis over exgeliefden en waarom dat stukgelopen is.
Dingen waarvan je dacht dat die allang voorbij waren, maar waar je pas mee geconfronteerd wordt en dus pas bovenkomen in een nieuwe liefdesrelatie.
Heel veel mensen gaat het single leven bijv prima en stabiel af en denken ze dat ze wel "klaar zijn" voor een nieuwe liefde, om vervolgens hélemaal van de leg te raken en superonzeker te worden als ze verliefd worden.
Omdat je dan pas weer in zo'n wisselwerking zit en aan jezelf merkt hoe bepaalde dingen nog invloed op je hebben, en die al die tijd gewoon geen rol speelden omdat je niemand trof die dat soort gevoelens (alles wat met lust en liefde te maken heeft) losmaakte.
Als iemand zegt dat er bij hém eea speelt, waardoor hij zwaar in de war is met zichzelf, gelóóf dat dan maar!!
Ga niet aan jezelf twijfelen daardoor, blijf in plaats daarvan bij wat JIJ voelt: jouw teleurstelling (jouw verwachtingen over deze man en dat dit weleens De Liefde van je Leven voor jou zou kunnen zijn en nu blijkt van niet, of althans in deze staat niet).
Natúúrlijk zijn verliefde gevoelens heel welkom na je lange relatie die als broer-zus voortkabbelde!
Natuurlijk ga je dan van pieken naar een dal als dat niet doorgaat!
Probeer liefde niet te verwarren met presteren en perfectionisme: iemand houdt echt niet meer van jou als jij eoa perfect gedrag tentoonspreidt en stopt ook niet met jou leuk vinden als dat niet (langer) zo is. Sterker nog: heb je er weleens bij stil gestaan dat hoe "perfecter" jij bent, hoe meer jij een spiegel bent voor anderen die dat (ook) niet zijn en denken dat zij te min zijn voor jóu(w hoge standaard tov jezelf en dus ook van hun zult verwachten, waar ze met geen mogelijkheid aan zouden kúnnen voldoen, al zouden ze het willen)?
Perfecte mensen laten anderen voelen dat zij "minder" zijn en iig jouw standaard niet waard zijn (ook al denk JIJ dat helemaal niet en geldt die standaard vooral voor jouzelf, en verwar je dat met dat je dan (pas) liefde "verdient" terwijl je diezelfde standaard niet aanhoudt voor anderen, die mogen wel hun onvolkomenheden hebben?).
Realiseer je svp dat jij een heel ander zelfbeeld blijkt te hebben dan hoe anderen jou zien van buitenaf, namelijk lager dan hoe anderen jou inschatten.
Liefde is niet iets wat je "verdient" of ergens door dan wel niet verdiend zou hebben als het niets wordt!
Ga niet op zoek naar of en wat je verkeerd gedaan zou hebben, want zo werkt liefde niet.
Vanuit je jeugd heb jij die conclusie ergens getrokken, waarschijnlijk omdat je positieve aandacht en affectie kreeg (van vader) als je goed presteerde en die dingen als kind aan elkaar gekoppeld.
Wij allemaal op dit topic en élke single "verdient" liefde, gewoon omdat we mooie en gevoelige mensen zijn, ongeacht dat we allemaal ook onze mindere kanten hebben, net zoals ieder gesetteld stel niet vrij is van tekortkomingen en mindere kanten/ schaduwkanten!
Dat staat volkomen los van waarom je wel of niet een geliefde hebt, treft, behoudt of wel/niet een (fijne, gezonde, toevoegende) relatie hebt en houdt.
Lees Jan Geurtz er eens op na als je wilt, over "Verslaafd aan liefde" om zo meer inzicht in jezelf en je eigen mechanismen en strategieen te krijgen op gebied van liefde en eigenliefde.
Jouw "laag" van "ik ben niet goed (genoeg)" zit duidelijk in "ik mag niet tot last zijn" (een herkenbare voor mij ook!).
Dat je van "geliefd" naar "lastpost" bent getransformeerd in zijn ogen (en dat is wat jij jezelf nu vertelt, jij dénkt dat je door zijn ogen kijkt, terwijl dat met jóuw eigen bril/filter is en wat jij er zelf van verzint, projectie dus! en dat hij daarom met jou gestopt is) en dus van zeer gewenst naar ongewenst bent gegaan, terwijl jijzelf in wezen niet veranderd bent en nu je hoofd breekt om te bedenken wat er dan aan jou mankeert, verkeerd gezegd of gedaan hebt dat zijn blik op jou veranderd heeft.
Terwijl er iets in hém speelt of getriggerd is door deze paar maanden met jou, misschien oude niet verwerkte (verdrietige of juist gemis van eerdere vertrouwde fijne) gevoelens voor een ander, het gevoel dat hij niet kan voldoen aan wat jij verwacht van hem, wat dan ook het is waardoor hij in de war is geraakt met zichzelf.
Dat hij geen ruimte (meer) heeft voor jou, terwijl hij eerst zelf de hardloper was, ligt dus bij hém en misschien vond hij jou zo leuk dat het zijn eigen twijfels en onzekerheden oversteeg, hij overmoedig raakte oid en er ook veel van verwachtte en vliegt het hem nu aan.
Hoe dan ook is het juist eerlijk van hem dat ie erkent dat die ruimte er (nog) niet is, nu hij zich eea realiseert nu bij hem of over zichzelf twijfels en onzekerheid opdringen of hij hier wel al klaar voor is (met zichzelf?).
Net zoals jij nu je relatie met je ex meer waardeert en zich de pijn opdringt waarom dat zo gelopen is en de aantrekkingskracht verloren raakte, zodat jullie je meer als familie bent gaan voelen tov elkaar dan als geliefden (dus je wel geliefd, maar niet langer begeerd voelen door/bij elkaar).
Ik weet niet hoe lang hij al uit elkaar is met zijn ex en jij uit elkaar bent met jouw ex, maar als dit de eerste echte verliefdheid is sindsdien is het logisch dat oude vertrouwde gevoelens opborrelen, die nog niet verwerkt zijn.
Ook als dat minder fijne gevoelens zijn over de vorige relatie, kunnen die een nieuwe liefde (nog) in de weg staan.
Huil die teleurstelling er maar uit, en dan svp zonder jezelf te veroordelen of als mislukt te beschouwen oid.
Ook niet jezelf "zielig" vinden in de zin van "waar heb ik dit aan verdiend, waarom verdien ik geen leuke (ge)liefde?" en probeer ook niet te vergelijken of fouten te gaan zoeken bij jezelf, je schiet daar niks mee op als een relatie te pril is om een eigen aandeel te zoeken in waarom het niet heeft doorgezet/gewerkt.
Eigen aandeel zoeken heeft imo alleen zin als je een langduriger en zekerder liefde hebt gehad en die alsnog in een spiraal naar beneden belandde, verzandde, en om daarvan te kunnen leren (wat iéders aandeel daarin is geweest, he, niet alleen die van jezelf of alleen die van de ander!).
Hier valt imo nog niks te leren, tenzij je iemand hard wegjaagt door bijv "negatieve" ladingen van emoties als jaloezie, eigen onzekerheid die alsmaar gerustgesteld moet worden met (veel) aandacht van hem, jezelf naar beneden halen (dus alsmaar de ander wijzen op wat jouw tekortkomingen, onzekerheden en angsten zijn, wat niet bepaald aantrekkelijk is), claimen, veeleisend zijn, enz.
Bedenk dat elke relatie een wisselwerking is, en nooit aan 1 persoon ligt maar aan de wisselwerking tussen 2 personen met hun eigen inbreng en reakties op elkaar. Als 1 al niet lekker in zijn/haar vel zit, heeft dat invloed op de wisselwerking. Dat heeft niks te maken met wiens "schuld" of tekortkoming dat is. De ander reageert daar weer op met eigen reacties, gevoelens, mechanismen, er ís geen goed en fout/slecht aan: dit is wie jullie zijn op dit moment en of het past en prettig is (en bij jezelf overwegend fijne of juist onzekere gevoelens triggert). Het is niet anders en voor nu is het een teleurstelling, daar mag je terecht verdrietig om zijn en van balen.
Intussen kun je hooguit met je eigen emoties en eigen persoonlijkheid (waaronder dat perfectionisme wat jou in de weg zit) bezighouden, en allerlei overtuigingen die aan jouw kant beinvloeden of jij wel of niet gelooft en vertrouwt op de liefde of een nieuwe liefde in jouw leven.
Blijf jezelf ontwikkelen en "werken" aan de dingen die aan jouw kant opspelen als het om relaties en liefde en lust gaan voor zover ze jouw zelfvertrouwen daarin beknotten/belemmeren. Meer kun je niet doen en hoeft ook niet, want ook zoals je nu bent ben je liefde waard, of je die nu treft of niet of later pas weer.
Je krijgt niet altijd wat je "verdient", het is niet zo dat je gestraft wordt als je niet perfect wordt of (pas) beloond wordt met een (ge)liefde als jij je helemaal de moeite waard vind en geen tekortkomingen meer zou hebben.
Perfecte mensen zijn iha juist niét geliefd, want mensen verbinden juist door hun kwetsbaarheid te tonen en dat ze ook maar mensen zijn, met hun goede en mindere kanten.
Verleg de focus dus liever van hem (en wat er bij hem speelt) naar jezelf en wat jij nu met jezelf aanvangt.
Hoe jij op tegenvallers en teleurstelling reageert is voor jou veel belangrijker: het gaat om jouw veerkracht kunnen aanspreken, oa het vermogen om jezelf kunnen troosten en geruststellen en te blijven vertrouwen op je eigenliefde en vermogens om andere mensen lief te hebben (ook al die fijne mensen die je noemt!).
Laat het niet afhangen van 1 ander, of jij jezelf de moete waard vindt en voelt!
Denk je dan geen moment aan dat deze man zélf blijkbaar niet lekker in zijn vel zit of dat er aan zijn kant eea speelt?
Een man die binnen een paar weken al over trouwen begint zou ik al mijn bedenkingen bij hebben bijvoorbeeld: wat ken je elkaar nou helemaal, als je alleen maar een paar leuke ontmoetingen hebt gehad?
Iederéén kan zich in zo'n korte tijd op zijn paasbest voordoen, terwijl je nog geen idee hebt van elkaars mechanismen, gewoontes, gedrag, levensvisies en verleden en je moet dan nog afgaan op elkaars woorden en wat je ziet en merkt als je bij elkaar bent. En niets weet van de ander en de overige tijd die jullie niét samen doorbrengen.
In elk geval is het heel goed mogelijk om issues tijdelijk aan de kant te schuiven en zeker als je leukere dingen in het vooruitzicht hebt om aan te denken en (samen) te doen en dat dat verliefde gevoel ervoor zorgt dat issues en problemen tijdelijk zeer gewenst naar de achtergrond verdwijnen.
Het kan dus best zijn dat ie heel graag wílde dat het iets werd en jou hartstikke leuk vindt, maar diezelfde verliefdheid bij hem ook juist laat beseffen dat hij nog helemaal niet klaar is voor een relatie en onafgewerkte zaken hem in de weg staan om er vol voor te kunnen gaan. Hij twijfelt misschien dus eerder aan wat hij te biéden heeft dan dat hij twijfelt over jou.
Wie weet wat voor zootje het bij hem van binnen is, gezien hij zegt dat ie zo in de war is en niet meer weet wie hij is.
Daar hoef jij zelfs helemaal geen aandeel in te hebben, laat staan de "schuld" bij jezelf te gaan zoeken dat het over gegaan is.
Iets wat in hemzelf speelt kun je niet oplossen met een verliefdheid of met aandacht, liefde, seks enz van buitenaf.
Dat heeft niks met jou te maken, neem dus andermans problemen met zichzelf niet op je en ook niet van hem over!
Probeer ook een relatie niet te zien als "lukken" of "mislukken": je leert elkaar steeds beter kennen en dan kunnen er issues en gevoelens boven water komen, bijv ook onverwerkte gevoelens en bijv van gemis over exgeliefden en waarom dat stukgelopen is.
Dingen waarvan je dacht dat die allang voorbij waren, maar waar je pas mee geconfronteerd wordt en dus pas bovenkomen in een nieuwe liefdesrelatie.
Heel veel mensen gaat het single leven bijv prima en stabiel af en denken ze dat ze wel "klaar zijn" voor een nieuwe liefde, om vervolgens hélemaal van de leg te raken en superonzeker te worden als ze verliefd worden.
Omdat je dan pas weer in zo'n wisselwerking zit en aan jezelf merkt hoe bepaalde dingen nog invloed op je hebben, en die al die tijd gewoon geen rol speelden omdat je niemand trof die dat soort gevoelens (alles wat met lust en liefde te maken heeft) losmaakte.
Als iemand zegt dat er bij hém eea speelt, waardoor hij zwaar in de war is met zichzelf, gelóóf dat dan maar!!
Ga niet aan jezelf twijfelen daardoor, blijf in plaats daarvan bij wat JIJ voelt: jouw teleurstelling (jouw verwachtingen over deze man en dat dit weleens De Liefde van je Leven voor jou zou kunnen zijn en nu blijkt van niet, of althans in deze staat niet).
Natúúrlijk zijn verliefde gevoelens heel welkom na je lange relatie die als broer-zus voortkabbelde!
Natuurlijk ga je dan van pieken naar een dal als dat niet doorgaat!
Probeer liefde niet te verwarren met presteren en perfectionisme: iemand houdt echt niet meer van jou als jij eoa perfect gedrag tentoonspreidt en stopt ook niet met jou leuk vinden als dat niet (langer) zo is. Sterker nog: heb je er weleens bij stil gestaan dat hoe "perfecter" jij bent, hoe meer jij een spiegel bent voor anderen die dat (ook) niet zijn en denken dat zij te min zijn voor jóu(w hoge standaard tov jezelf en dus ook van hun zult verwachten, waar ze met geen mogelijkheid aan zouden kúnnen voldoen, al zouden ze het willen)?
Perfecte mensen laten anderen voelen dat zij "minder" zijn en iig jouw standaard niet waard zijn (ook al denk JIJ dat helemaal niet en geldt die standaard vooral voor jouzelf, en verwar je dat met dat je dan (pas) liefde "verdient" terwijl je diezelfde standaard niet aanhoudt voor anderen, die mogen wel hun onvolkomenheden hebben?).
Realiseer je svp dat jij een heel ander zelfbeeld blijkt te hebben dan hoe anderen jou zien van buitenaf, namelijk lager dan hoe anderen jou inschatten.
Liefde is niet iets wat je "verdient" of ergens door dan wel niet verdiend zou hebben als het niets wordt!
Ga niet op zoek naar of en wat je verkeerd gedaan zou hebben, want zo werkt liefde niet.
Vanuit je jeugd heb jij die conclusie ergens getrokken, waarschijnlijk omdat je positieve aandacht en affectie kreeg (van vader) als je goed presteerde en die dingen als kind aan elkaar gekoppeld.
Wij allemaal op dit topic en élke single "verdient" liefde, gewoon omdat we mooie en gevoelige mensen zijn, ongeacht dat we allemaal ook onze mindere kanten hebben, net zoals ieder gesetteld stel niet vrij is van tekortkomingen en mindere kanten/ schaduwkanten!
Dat staat volkomen los van waarom je wel of niet een geliefde hebt, treft, behoudt of wel/niet een (fijne, gezonde, toevoegende) relatie hebt en houdt.
Lees Jan Geurtz er eens op na als je wilt, over "Verslaafd aan liefde" om zo meer inzicht in jezelf en je eigen mechanismen en strategieen te krijgen op gebied van liefde en eigenliefde.
Jouw "laag" van "ik ben niet goed (genoeg)" zit duidelijk in "ik mag niet tot last zijn" (een herkenbare voor mij ook!).
Dat je van "geliefd" naar "lastpost" bent getransformeerd in zijn ogen (en dat is wat jij jezelf nu vertelt, jij dénkt dat je door zijn ogen kijkt, terwijl dat met jóuw eigen bril/filter is en wat jij er zelf van verzint, projectie dus! en dat hij daarom met jou gestopt is) en dus van zeer gewenst naar ongewenst bent gegaan, terwijl jijzelf in wezen niet veranderd bent en nu je hoofd breekt om te bedenken wat er dan aan jou mankeert, verkeerd gezegd of gedaan hebt dat zijn blik op jou veranderd heeft.
Terwijl er iets in hém speelt of getriggerd is door deze paar maanden met jou, misschien oude niet verwerkte (verdrietige of juist gemis van eerdere vertrouwde fijne) gevoelens voor een ander, het gevoel dat hij niet kan voldoen aan wat jij verwacht van hem, wat dan ook het is waardoor hij in de war is geraakt met zichzelf.
Dat hij geen ruimte (meer) heeft voor jou, terwijl hij eerst zelf de hardloper was, ligt dus bij hém en misschien vond hij jou zo leuk dat het zijn eigen twijfels en onzekerheden oversteeg, hij overmoedig raakte oid en er ook veel van verwachtte en vliegt het hem nu aan.
Hoe dan ook is het juist eerlijk van hem dat ie erkent dat die ruimte er (nog) niet is, nu hij zich eea realiseert nu bij hem of over zichzelf twijfels en onzekerheid opdringen of hij hier wel al klaar voor is (met zichzelf?).
Net zoals jij nu je relatie met je ex meer waardeert en zich de pijn opdringt waarom dat zo gelopen is en de aantrekkingskracht verloren raakte, zodat jullie je meer als familie bent gaan voelen tov elkaar dan als geliefden (dus je wel geliefd, maar niet langer begeerd voelen door/bij elkaar).
Ik weet niet hoe lang hij al uit elkaar is met zijn ex en jij uit elkaar bent met jouw ex, maar als dit de eerste echte verliefdheid is sindsdien is het logisch dat oude vertrouwde gevoelens opborrelen, die nog niet verwerkt zijn.
Ook als dat minder fijne gevoelens zijn over de vorige relatie, kunnen die een nieuwe liefde (nog) in de weg staan.
Huil die teleurstelling er maar uit, en dan svp zonder jezelf te veroordelen of als mislukt te beschouwen oid.
Ook niet jezelf "zielig" vinden in de zin van "waar heb ik dit aan verdiend, waarom verdien ik geen leuke (ge)liefde?" en probeer ook niet te vergelijken of fouten te gaan zoeken bij jezelf, je schiet daar niks mee op als een relatie te pril is om een eigen aandeel te zoeken in waarom het niet heeft doorgezet/gewerkt.
Eigen aandeel zoeken heeft imo alleen zin als je een langduriger en zekerder liefde hebt gehad en die alsnog in een spiraal naar beneden belandde, verzandde, en om daarvan te kunnen leren (wat iéders aandeel daarin is geweest, he, niet alleen die van jezelf of alleen die van de ander!).
Hier valt imo nog niks te leren, tenzij je iemand hard wegjaagt door bijv "negatieve" ladingen van emoties als jaloezie, eigen onzekerheid die alsmaar gerustgesteld moet worden met (veel) aandacht van hem, jezelf naar beneden halen (dus alsmaar de ander wijzen op wat jouw tekortkomingen, onzekerheden en angsten zijn, wat niet bepaald aantrekkelijk is), claimen, veeleisend zijn, enz.
Bedenk dat elke relatie een wisselwerking is, en nooit aan 1 persoon ligt maar aan de wisselwerking tussen 2 personen met hun eigen inbreng en reakties op elkaar. Als 1 al niet lekker in zijn/haar vel zit, heeft dat invloed op de wisselwerking. Dat heeft niks te maken met wiens "schuld" of tekortkoming dat is. De ander reageert daar weer op met eigen reacties, gevoelens, mechanismen, er ís geen goed en fout/slecht aan: dit is wie jullie zijn op dit moment en of het past en prettig is (en bij jezelf overwegend fijne of juist onzekere gevoelens triggert). Het is niet anders en voor nu is het een teleurstelling, daar mag je terecht verdrietig om zijn en van balen.
Intussen kun je hooguit met je eigen emoties en eigen persoonlijkheid (waaronder dat perfectionisme wat jou in de weg zit) bezighouden, en allerlei overtuigingen die aan jouw kant beinvloeden of jij wel of niet gelooft en vertrouwt op de liefde of een nieuwe liefde in jouw leven.
Blijf jezelf ontwikkelen en "werken" aan de dingen die aan jouw kant opspelen als het om relaties en liefde en lust gaan voor zover ze jouw zelfvertrouwen daarin beknotten/belemmeren. Meer kun je niet doen en hoeft ook niet, want ook zoals je nu bent ben je liefde waard, of je die nu treft of niet of later pas weer.
Je krijgt niet altijd wat je "verdient", het is niet zo dat je gestraft wordt als je niet perfect wordt of (pas) beloond wordt met een (ge)liefde als jij je helemaal de moeite waard vind en geen tekortkomingen meer zou hebben.
Perfecte mensen zijn iha juist niét geliefd, want mensen verbinden juist door hun kwetsbaarheid te tonen en dat ze ook maar mensen zijn, met hun goede en mindere kanten.
Verleg de focus dus liever van hem (en wat er bij hem speelt) naar jezelf en wat jij nu met jezelf aanvangt.
Hoe jij op tegenvallers en teleurstelling reageert is voor jou veel belangrijker: het gaat om jouw veerkracht kunnen aanspreken, oa het vermogen om jezelf kunnen troosten en geruststellen en te blijven vertrouwen op je eigenliefde en vermogens om andere mensen lief te hebben (ook al die fijne mensen die je noemt!).
Laat het niet afhangen van 1 ander, of jij jezelf de moete waard vindt en voelt!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 28 januari 2017 om 14:49
Hier druk met vanalles, heel veel bel- en regelwerk om ons "in te vechten" in die markt, waar we niet de enigen zijn.
Goede uitdaging en zo doe je ook veel contacten op, zijn nu ons "netwerkje" aan het bouwen en aanspreken, op meerdere manieren, en levert een succesje, of anders iig leuke reacties op of tips die weer leiden tot een andere lead
Daarnaast is gisteren mijn wasmachine stuk gegaan, die had niet gecentrifugeerd en ik probeerde het nogmaals, deed niks en toen ik hem op een ander programma zette ging de aardlek eruit en de hoofdschakelaar ook (in het donker), dus durf ik niet meer te proberen.
Filters controleren en dan? weer aanzetten?
Als ik een nieuwe wasmachine moet, is dat een tegenvallertje omdat het momenteel al zo hard gaat qua financien met verwachte kosten (oa voor hutje weer voor komend jaar) & die onverwachte investering in onze zaak en daarnaast zo'n verbouwing die al in gang was (valt nog tegen wat zo'n aannemerT vraagt!) en ook dat is nog niet helemaal klaar, omdat ik nog moet nadenken over de laatste posts uit de offerte, die ik gewoon veeeel te duur vind!
Wordt tijd dat er weer inkomsten bij gaan komen, al hebben we deze tijd ff nodig om goed voorbereid te zijn voor aankomend seizoen.
Veelzijdige werkzaamheden nu en dat is heel welkom, soms spannend en iig iets wat een beroep doet op div "skills".
Voelt goed iig.
Heb mijn fiets ook geaktiveerd, (ik loop altijd liever), nu nieuw ventiel in achterband en opgepompt, wel zo fijn en gaat net ff wat soepeler en sneller.
Fijn weekend allemaal, ik ga ook ff in aktie komen, dit stoffige huis aanharken voor zover dat zin heeft
Zonnetje schijnt, lekker even wat frisse wind erdoor!
Goede uitdaging en zo doe je ook veel contacten op, zijn nu ons "netwerkje" aan het bouwen en aanspreken, op meerdere manieren, en levert een succesje, of anders iig leuke reacties op of tips die weer leiden tot een andere lead
Daarnaast is gisteren mijn wasmachine stuk gegaan, die had niet gecentrifugeerd en ik probeerde het nogmaals, deed niks en toen ik hem op een ander programma zette ging de aardlek eruit en de hoofdschakelaar ook (in het donker), dus durf ik niet meer te proberen.
Filters controleren en dan? weer aanzetten?
Als ik een nieuwe wasmachine moet, is dat een tegenvallertje omdat het momenteel al zo hard gaat qua financien met verwachte kosten (oa voor hutje weer voor komend jaar) & die onverwachte investering in onze zaak en daarnaast zo'n verbouwing die al in gang was (valt nog tegen wat zo'n aannemerT vraagt!) en ook dat is nog niet helemaal klaar, omdat ik nog moet nadenken over de laatste posts uit de offerte, die ik gewoon veeeel te duur vind!
Wordt tijd dat er weer inkomsten bij gaan komen, al hebben we deze tijd ff nodig om goed voorbereid te zijn voor aankomend seizoen.
Veelzijdige werkzaamheden nu en dat is heel welkom, soms spannend en iig iets wat een beroep doet op div "skills".
Voelt goed iig.
Heb mijn fiets ook geaktiveerd, (ik loop altijd liever), nu nieuw ventiel in achterband en opgepompt, wel zo fijn en gaat net ff wat soepeler en sneller.
Fijn weekend allemaal, ik ga ook ff in aktie komen, dit stoffige huis aanharken voor zover dat zin heeft
Zonnetje schijnt, lekker even wat frisse wind erdoor!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 28 januari 2017 om 14:59
Oh en Alice: ik lees hier en daar weleens mee en wil 1 ding zeggen: bedenk dat gedachten weleens kunnen vormkrijgen.
Dus ook doemgedachten zoals "ik zal die baan wel niet krijgen" en "het zal wel niks worden met deze man" en zeker gedachten als "als hij niet reageert binnen door mijn geduld bepaalde tijdsduur kan ie de pot op, flikkert ie maar lekker een eind op" kunnen weleens uitkomen.
Gedachten kunnen weleens minder onschuldig zijn dan je denkt, dus probeer jezelf een halt toe te roepen als het jouw eigen (gebrek aan) geduld is of je eigen onzekerheid die razendsnel optreedt zodra je niet met die persoon samen bent en jij in het ongewisse zit (wat hij van jou vindt, denkt, voelt).
Het zegt niks over hem dat jij zelfstandig al snel in de doemstand raakt als hij niet 1,2,3 "bevestigt" of laat merken/appt dat hij de hele tijd met jou bezig is (want die 2 dingen staan los van elkaar en zegt niks).
Fijn dat hij zich niet uit het veld laat slaan daardoor, maar ik zou in jouw plaats mijn geluk niet teveel pushen door hem uit te testen waar zijn goodwill en geduld ophoudt.
Je kwetsbaar opstellen en wat onzekerheid tonen kan prima, maar ga nou zelf niet jouw neiging tot wantrouwen en ongeloof in iets met hem/over hem benadrukken, want dan kan de lol er voor hem ook snel af gaan.
Maak het gewoon gezellig vandaag en houd het daar ook bij, spui evt doemgedachten op forum maar niet bij hem, en probeer daar zelf mee te dealen, het zijn (wederom) jouw hersenspinsels gebleken, dus ga die maar eens in een positiever daglicht zetten, en te proberen voor de variatie te gaan geloven dat liefde ook voor jou is weggelegd.
Veel plezier iig!
Dus ook doemgedachten zoals "ik zal die baan wel niet krijgen" en "het zal wel niks worden met deze man" en zeker gedachten als "als hij niet reageert binnen door mijn geduld bepaalde tijdsduur kan ie de pot op, flikkert ie maar lekker een eind op" kunnen weleens uitkomen.
Gedachten kunnen weleens minder onschuldig zijn dan je denkt, dus probeer jezelf een halt toe te roepen als het jouw eigen (gebrek aan) geduld is of je eigen onzekerheid die razendsnel optreedt zodra je niet met die persoon samen bent en jij in het ongewisse zit (wat hij van jou vindt, denkt, voelt).
Het zegt niks over hem dat jij zelfstandig al snel in de doemstand raakt als hij niet 1,2,3 "bevestigt" of laat merken/appt dat hij de hele tijd met jou bezig is (want die 2 dingen staan los van elkaar en zegt niks).
Fijn dat hij zich niet uit het veld laat slaan daardoor, maar ik zou in jouw plaats mijn geluk niet teveel pushen door hem uit te testen waar zijn goodwill en geduld ophoudt.
Je kwetsbaar opstellen en wat onzekerheid tonen kan prima, maar ga nou zelf niet jouw neiging tot wantrouwen en ongeloof in iets met hem/over hem benadrukken, want dan kan de lol er voor hem ook snel af gaan.
Maak het gewoon gezellig vandaag en houd het daar ook bij, spui evt doemgedachten op forum maar niet bij hem, en probeer daar zelf mee te dealen, het zijn (wederom) jouw hersenspinsels gebleken, dus ga die maar eens in een positiever daglicht zetten, en te proberen voor de variatie te gaan geloven dat liefde ook voor jou is weggelegd.
Veel plezier iig!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 28 januari 2017 om 15:43
wauw Suzy wat een mooie fijne en lieve reactie, dank je wel!
Gister was overigens wel een misverstandje hoor, waar ik niet aan schuldig was, wel aan het doemdenken en weg willen rennen.
Van dat laatste trekt hij zich tot voor kort weinig aan, dat siert hem.
Heb erg veel om hem te zien , voel me goed en rustig.
Ik ben ook wel een gezegend mens hoor met mijn nieuwe plek, niet ver van mijn lievelingswandelgebied.
Net weer een flink stuk gedaan, vandaar dat ik nu erg rustig ben.
Nu lekker in de bus naar huis , lekkere cop moccakoffie scoren straks
Suzy nogmaals dank je, fijne dag en fijn weekend allen!
Gister was overigens wel een misverstandje hoor, waar ik niet aan schuldig was, wel aan het doemdenken en weg willen rennen.
Van dat laatste trekt hij zich tot voor kort weinig aan, dat siert hem.
Heb erg veel om hem te zien , voel me goed en rustig.
Ik ben ook wel een gezegend mens hoor met mijn nieuwe plek, niet ver van mijn lievelingswandelgebied.
Net weer een flink stuk gedaan, vandaar dat ik nu erg rustig ben.
Nu lekker in de bus naar huis , lekkere cop moccakoffie scoren straks
Suzy nogmaals dank je, fijne dag en fijn weekend allen!
zaterdag 28 januari 2017 om 16:59
quote:Stormkraft schreef op 28 januari 2017 @ 15:39:
Lekker druk en goed bezig lees ik, suzy. Balen van je wasmachine. Heb daar geen verstand van, misschien weet je zoon raad? (Reddende engel)
Succes met alles!!!!
Edit: te vroeg gejuicht.
Zoon is bij zijn vader.
Dus ik dacht het zelf maar eens te proberen, hoewel ik normaal verre blijf van techniek, pompen, water en electra.
Had alles dus leeggemaakt, schoongemaakt, afvoerslang zat helemaal verstopt, en het werkte allemaal weer.
Wasprogramma gestart, deed volkomen normaal, ik was zo blij!
Tot daarnet opnieuw de electra eruit sprong
Nu kom ik er niet meer aan, hoor, er zit er een drijfnatte was in, moet ik alsnog naar de wasserette om die was iig te draaien
Ik snap er niks van, ik had al wasjes gedraaid toen ik terug was van paar dagen weg en was er niks aan de hand..
Er staat ook niks anders aan op die groep.. (alleen internet en de bel wat er ook uit ligt als deze groep "springt".
Enne, thanks!
Hoop bel- regelwerk, wat ik doorgaans liever ontloop, maar het gaat me best goed af al zeg ik het zelf!
En voor we aan het eigenlijke werk toekomen wil ik hier en daar nog een paar 1-dagscursusjes volgen (niet dat dat moet, maar zo'n certificaatje hechten anderen soms aan en kun je beter maar gewoon hebben).
Fijn hier en daar te lezen (gisteravond) dat het zo goed gaat, het straalt van je af, dame!
De liefde heeft een goede invloed op jou, haha, heerlijk om van de zijlijn te aanschouwen!
Lekker druk en goed bezig lees ik, suzy. Balen van je wasmachine. Heb daar geen verstand van, misschien weet je zoon raad? (Reddende engel)
Succes met alles!!!!
Edit: te vroeg gejuicht.
Zoon is bij zijn vader.
Dus ik dacht het zelf maar eens te proberen, hoewel ik normaal verre blijf van techniek, pompen, water en electra.
Had alles dus leeggemaakt, schoongemaakt, afvoerslang zat helemaal verstopt, en het werkte allemaal weer.
Wasprogramma gestart, deed volkomen normaal, ik was zo blij!
Tot daarnet opnieuw de electra eruit sprong
Nu kom ik er niet meer aan, hoor, er zit er een drijfnatte was in, moet ik alsnog naar de wasserette om die was iig te draaien
Ik snap er niks van, ik had al wasjes gedraaid toen ik terug was van paar dagen weg en was er niks aan de hand..
Er staat ook niks anders aan op die groep.. (alleen internet en de bel wat er ook uit ligt als deze groep "springt".
Enne, thanks!
Hoop bel- regelwerk, wat ik doorgaans liever ontloop, maar het gaat me best goed af al zeg ik het zelf!
En voor we aan het eigenlijke werk toekomen wil ik hier en daar nog een paar 1-dagscursusjes volgen (niet dat dat moet, maar zo'n certificaatje hechten anderen soms aan en kun je beter maar gewoon hebben).
Fijn hier en daar te lezen (gisteravond) dat het zo goed gaat, het straalt van je af, dame!
De liefde heeft een goede invloed op jou, haha, heerlijk om van de zijlijn te aanschouwen!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 28 januari 2017 om 17:02
Houd die rust vast, Alice, ik wens je een leuk-spannende avond, vooral fijne dingen doen, he, zoals veel
Geniet nou gewoon van die man, kruip weg in zijn armen, blijf in het nu en maak dat nu heel héél knus.
Ga elkaar lekker ontdekken en verheug je daar maar op
Geniet nou gewoon van die man, kruip weg in zijn armen, blijf in het nu en maak dat nu heel héél knus.
Ga elkaar lekker ontdekken en verheug je daar maar op
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 28 januari 2017 om 20:08
Balen Suzy, van je was. Zo'n gedoe altijd..
Alice wat heb ik gemist heb je iets aan de haak? leuk joh geniet ervan en heb geen verwachtingen.. go with the flow...
Hier is het nu even rustig met werk, na een lange tijd dat het heel druk is geweest..
ik vind dat fijn even lekker bijkomen, opruimen, lui zijn en leuke dingen doen.
Fijn, al moet het niet te lang duren hoor!
Alice wat heb ik gemist heb je iets aan de haak? leuk joh geniet ervan en heb geen verwachtingen.. go with the flow...
Hier is het nu even rustig met werk, na een lange tijd dat het heel druk is geweest..
ik vind dat fijn even lekker bijkomen, opruimen, lui zijn en leuke dingen doen.
Fijn, al moet het niet te lang duren hoor!
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
zaterdag 28 januari 2017 om 20:20
Bedankt voor je uitgebreide antwoord Suzy! Alles wat je zegt klopt. Mijn verstand weet dit, maar krijg m'n gevoel niet op één lijn met dat verstand (zoals voor zoveel mensen lastig is). En ja, dat hij ermee is gestopt, is heel eerlijk, hij moet ook eerst aan zichzelf gaan werken, maar het kwam voor mij als een volslagen verrassing. Werd even tussen neus en lippen door gezegd tijdens een laatste avond samen (waarvan ik toen nog niet wist dat we de laatste avond samen zouden zijn) en vervolgens wordt alles vanuit hem via app medegedeeld. Laat misschien zien dat hij zich echt geen raad weet om het zo onpersoonlijk te doen. Wat jij zegt, en overigens ook mijn psycholoog, waarschijnlijk heb ik iets in hem los gemaakt en waar hij nu zelf verder aan moet werken. Hij is overigens een jaar of 5 gescheiden, nieuwe relatie gehad van 2 jaar (waarvan 1,5 jaar samen gewoond) en was toen ik hem leerde kennen sinds een maand of 7 vrijgezel. Heb hem wel eens gevraagd of hij al wel toe was aan een nieuwe relatie en dat was zeker zo, aldus zijn eigen woorden. Blijkbaar toch niet.
Ik weet dat ik niet moet blijven hangen in het feit dat hij me gelukkig maakte, dit moet ik uit mezelf zien gaan te halen en gaan werken aan mijn zelfvertrouwen. Dacht van de zomer dat ik een heel eind was gekomen, maar door deze ervaring blijkt toch van niet. Moet zeggen dat vandaag wel wat beter gaat, waarschijnlijk ook mede mogelijk gemaakt door het weer. Hoorde de vogels weer fluiten, heerlijk! Laat het voorjaar maar snel beginnen wat mij betreft!
Ik weet dat ik niet moet blijven hangen in het feit dat hij me gelukkig maakte, dit moet ik uit mezelf zien gaan te halen en gaan werken aan mijn zelfvertrouwen. Dacht van de zomer dat ik een heel eind was gekomen, maar door deze ervaring blijkt toch van niet. Moet zeggen dat vandaag wel wat beter gaat, waarschijnlijk ook mede mogelijk gemaakt door het weer. Hoorde de vogels weer fluiten, heerlijk! Laat het voorjaar maar snel beginnen wat mij betreft!
zaterdag 28 januari 2017 om 20:32
Jan Geurtz, verslaafd aan liefde, heb ik inderdaad pas gelezen, heeeel herkenbaar en tranen met tuiten daardoor af en toe.
Voor wat betreft dat perfectionisme: op de manier zoals jij het omschrijft, had ik het nog nooit bekeken. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat ik misschien mensen laat voelen dat ze "minder" zijn, ik vind juist mensen altijd veel beter, mooier, socialer, etc. dan ikzelf. En hele goeie van je, ook iets om aan te gaan werken.
Voor wat betreft dat perfectionisme: op de manier zoals jij het omschrijft, had ik het nog nooit bekeken. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat ik misschien mensen laat voelen dat ze "minder" zijn, ik vind juist mensen altijd veel beter, mooier, socialer, etc. dan ikzelf. En hele goeie van je, ook iets om aan te gaan werken.
zaterdag 28 januari 2017 om 21:09
In februari komt een nieuw boek uit van Jan Geurtz, ik ben benieuwd
https://www.bol.com/nl/p/ ... 27/?suggestionType=browse
Over liefde en loslaten
Dat vond ik het moeilijkste Annemoon, dat loslaten.
Vaak werd het tegen me gezegd, je moet het gewoon loslaten... makkelijk gezegd, maar ik vond het heel moeilijk, het heeft veel tijd gevraagd bij mij.
De boeken van Geurtz hebben mij ook echt geholpen.
https://www.bol.com/nl/p/ ... 27/?suggestionType=browse
Over liefde en loslaten
Dat vond ik het moeilijkste Annemoon, dat loslaten.
Vaak werd het tegen me gezegd, je moet het gewoon loslaten... makkelijk gezegd, maar ik vond het heel moeilijk, het heeft veel tijd gevraagd bij mij.
De boeken van Geurtz hebben mij ook echt geholpen.
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
maandag 30 januari 2017 om 18:34
Even een levensteken van mij. Alweer bijna februari, op naar het voorjaar!
Druk op het werk, bezuinigingen waardoor 2 die gestopt zijn niet vervangen worden. Komt dus meer op ons bordje, en dat bordje werd een beetje te vol de afgelopen maand. Behalve stress krijg ik ook last van (mijn vorig jaar lelijk gebroken) enkel en doordat ik die probeer te ontlasten heb ik nu ook pijn in mijn rug en andere heup. Ik heb het probleem aangekaart bij mijn meerdere, maar er wordt doodleuk gezegd dat we dit tot de zomervakantie in ieder geval moeten proberen. Werkt dit niet, dan kunnen we het in ieder geval documenteren... Dat dat ten nadele van mij (en anderen) is, is blijkbaar op dit moment ondergeschikt.
Ook in een vreemde situatie gekomen, ik ben er nog helemaal beduusd van. Maar ook een beetje trots op mezelf.
Ik kreeg op facebook een vriendenverzoek van een vriend/kennis (?) van een vriend. Aangenomen, en hij begon berichtjes prive te sturen. Kwam over als een leuke man, zelfde interesses een beetje. Woont (gelukkig!) ver hier vandaan. Begon met gewoon leuke gesprekken, maar blijkbaar vond hij me wel erg leuk en begon te flirten. Nu kan ik daar helemaal niets mee zolang ik een persoon niet heb gezien, niet alleen van een foto! Maar goed, toch een beetje gevleid en blijven praten. Wel uitgelegd dat het voor mij niet zo werkt. Ook een paar keer over de telefoon gepraat. Maar hij begon wel erg veel berichten te sturen, of we konden bellen, wat ik aan het doen was, wanneer ik weer tijd voor hem had...
Toen gingen de alarmbellen rinkelen, dit gedrag komt me erg bekend voor! (Waarom trek ik altijd dezelfde types aan? )
De druppel was dat ik met een vriendin zat te chatten toen hij berichten begon te sturen. Ik zei dat ik aan het praten was met een vriendin, en toen kwamen er ineens berichten van dat ik zeker met een man aan het praten was, en was ik zo'n onbetrouwbaar type etc. etc. Had hem gelijk moeten blokken, maar ging nog de discussie aan, of uitleggen hoe het zat. Ik kon het gewoon niet geloven, en voelde me in eerste instantie nog een beetje schuldig ook (oude gewoonte ) Maar hij bleef maar doorgaan, dus toen gezegd wat een vervelend persoon hij was en resoluut geblokkeert. Jammer genoeg zie ik geen mogelijkheid om zijn telefoonnummer ook te blokkeren in mijn samsung.
Hoe is het mogelijk?! Maar trots op mezelf dat ik dit tijdig herken en het resoluut kan stoppen.
Na dit voel ik me eigenlijk helemaal top met het alleenzijn en gelukkig zijn met mezelf! Nooit dat ik in die val weer trap van een jaloerse, bezitterige, kortzichtige man die denkt dat het hele universum om hem draait.
Feeling good
Druk op het werk, bezuinigingen waardoor 2 die gestopt zijn niet vervangen worden. Komt dus meer op ons bordje, en dat bordje werd een beetje te vol de afgelopen maand. Behalve stress krijg ik ook last van (mijn vorig jaar lelijk gebroken) enkel en doordat ik die probeer te ontlasten heb ik nu ook pijn in mijn rug en andere heup. Ik heb het probleem aangekaart bij mijn meerdere, maar er wordt doodleuk gezegd dat we dit tot de zomervakantie in ieder geval moeten proberen. Werkt dit niet, dan kunnen we het in ieder geval documenteren... Dat dat ten nadele van mij (en anderen) is, is blijkbaar op dit moment ondergeschikt.
Ook in een vreemde situatie gekomen, ik ben er nog helemaal beduusd van. Maar ook een beetje trots op mezelf.
Ik kreeg op facebook een vriendenverzoek van een vriend/kennis (?) van een vriend. Aangenomen, en hij begon berichtjes prive te sturen. Kwam over als een leuke man, zelfde interesses een beetje. Woont (gelukkig!) ver hier vandaan. Begon met gewoon leuke gesprekken, maar blijkbaar vond hij me wel erg leuk en begon te flirten. Nu kan ik daar helemaal niets mee zolang ik een persoon niet heb gezien, niet alleen van een foto! Maar goed, toch een beetje gevleid en blijven praten. Wel uitgelegd dat het voor mij niet zo werkt. Ook een paar keer over de telefoon gepraat. Maar hij begon wel erg veel berichten te sturen, of we konden bellen, wat ik aan het doen was, wanneer ik weer tijd voor hem had...
Toen gingen de alarmbellen rinkelen, dit gedrag komt me erg bekend voor! (Waarom trek ik altijd dezelfde types aan? )
De druppel was dat ik met een vriendin zat te chatten toen hij berichten begon te sturen. Ik zei dat ik aan het praten was met een vriendin, en toen kwamen er ineens berichten van dat ik zeker met een man aan het praten was, en was ik zo'n onbetrouwbaar type etc. etc. Had hem gelijk moeten blokken, maar ging nog de discussie aan, of uitleggen hoe het zat. Ik kon het gewoon niet geloven, en voelde me in eerste instantie nog een beetje schuldig ook (oude gewoonte ) Maar hij bleef maar doorgaan, dus toen gezegd wat een vervelend persoon hij was en resoluut geblokkeert. Jammer genoeg zie ik geen mogelijkheid om zijn telefoonnummer ook te blokkeren in mijn samsung.
Hoe is het mogelijk?! Maar trots op mezelf dat ik dit tijdig herken en het resoluut kan stoppen.
Na dit voel ik me eigenlijk helemaal top met het alleenzijn en gelukkig zijn met mezelf! Nooit dat ik in die val weer trap van een jaloerse, bezitterige, kortzichtige man die denkt dat het hele universum om hem draait.
Feeling good
maandag 30 januari 2017 om 18:55
Goed gedaan Amy! weg met deze types. Zo kan het gaan he, je wordt toch even getest, en wat blijkt? Je bent zo veel verder nu, bewust van oude patronen, en blijkbaar in staat zulke types vroegtijdig te herkennen en uit he systeem te mikken
Het is ook jammer natuurlijk, het was leuk geweest als het wel een geschikte kerel was. Ik denk dat je hiermee nu juist dichter bij een goeie kerel bent gekomen.
Het is ook jammer natuurlijk, het was leuk geweest als het wel een geschikte kerel was. Ik denk dat je hiermee nu juist dichter bij een goeie kerel bent gekomen.
"When it rains, look for rainbows. When it's dark, look for stars.."
maandag 30 januari 2017 om 19:29
quote:Zandvogel schreef op 28 januari 2017 @ 20:08:
Balen Suzy, van je was. Zo'n gedoe altijd..
Alice wat heb ik gemist heb je iets aan de haak? leuk joh geniet ervan en heb geen verwachtingen.. go with the flow...
Hier is het nu even rustig met werk, na een lange tijd dat het heel druk is geweest..
ik vind dat fijn even lekker bijkomen, opruimen, lui zijn en leuke dingen doen.
Fijn, al moet het niet te lang duren hoor!
Ho rustig dames...
Jullie gaan sneller dan ik....
Het was leuk zaterdag maar het ging voor hemen eigenlijk ook voor mij ietsje te snel.
Goed gesprek met hem gehad, in het kader van mekaar leuk vinden maar niet nog niet verliefd doen we het ff rustig aan.
Hij gaf eerlijk toe dat hij daar ff behoefte aan heeft ( amper 2 weken zou wel erg snel gaan), en ik eigenlijk ook. Ik zit niet erg lekker in mn vel en nu overhaast iets beginnen met iemand is echt vragen om ellende.
Ik wil nog ff werken daaraan. ( bijv. Dat ik zo'n moeite heb om me kwetsbaar op te stellen... Ik merk dat ik wel erg snel in de stress schiet als iemand dichtbij komt. Niet alleen dates, ook gewoon heel onschuldig)
Nogmaals we hadden een goed gesprek, er is zeker aantrekkingskracht, en ik hoorde misschien niet helemaal wat ik horen wilde. ( hij is ongeveer net zo complex als ik...)
Echter, snap ik niks van, nog nooit gehad, ik denk totaal niet negatief of doemdenkerig bij hem.
Ik durf niet 100% op mn gevoel meer te vertrouwen, en toch...
Iets in mij zegt dat als ik hem niet push en mezelf ook niet dat het wel goed komt...
Trouwens weer met Haptonomie begonnen, en vanmorgen de knoop doorgehakt en besloten om niet eigenwijs te zijn. Afspraak gemaakt bij HA om me door te verwijzen naar een psych.
Kan nooit kwaad dacht ik zo....
Ben eigenlijk best wel trots op mezelf
Balen Suzy, van je was. Zo'n gedoe altijd..
Alice wat heb ik gemist heb je iets aan de haak? leuk joh geniet ervan en heb geen verwachtingen.. go with the flow...
Hier is het nu even rustig met werk, na een lange tijd dat het heel druk is geweest..
ik vind dat fijn even lekker bijkomen, opruimen, lui zijn en leuke dingen doen.
Fijn, al moet het niet te lang duren hoor!
Ho rustig dames...
Jullie gaan sneller dan ik....
Het was leuk zaterdag maar het ging voor hemen eigenlijk ook voor mij ietsje te snel.
Goed gesprek met hem gehad, in het kader van mekaar leuk vinden maar niet nog niet verliefd doen we het ff rustig aan.
Hij gaf eerlijk toe dat hij daar ff behoefte aan heeft ( amper 2 weken zou wel erg snel gaan), en ik eigenlijk ook. Ik zit niet erg lekker in mn vel en nu overhaast iets beginnen met iemand is echt vragen om ellende.
Ik wil nog ff werken daaraan. ( bijv. Dat ik zo'n moeite heb om me kwetsbaar op te stellen... Ik merk dat ik wel erg snel in de stress schiet als iemand dichtbij komt. Niet alleen dates, ook gewoon heel onschuldig)
Nogmaals we hadden een goed gesprek, er is zeker aantrekkingskracht, en ik hoorde misschien niet helemaal wat ik horen wilde. ( hij is ongeveer net zo complex als ik...)
Echter, snap ik niks van, nog nooit gehad, ik denk totaal niet negatief of doemdenkerig bij hem.
Ik durf niet 100% op mn gevoel meer te vertrouwen, en toch...
Iets in mij zegt dat als ik hem niet push en mezelf ook niet dat het wel goed komt...
Trouwens weer met Haptonomie begonnen, en vanmorgen de knoop doorgehakt en besloten om niet eigenwijs te zijn. Afspraak gemaakt bij HA om me door te verwijzen naar een psych.
Kan nooit kwaad dacht ik zo....
Ben eigenlijk best wel trots op mezelf
maandag 30 januari 2017 om 20:03
maandag 30 januari 2017 om 20:11
maandag 30 januari 2017 om 21:59
Suzy wat een fijne post van 27-1! Ik vind dit ook de minst leuke periode van het hele jaar, dus zeker ook wel wat last van winterdipjes/depressie. Vooral wanneer ik in de "is dit alles wat er in het leven is" modus komt dan schiet ik te ver door en dan wordt ik echt heel onrustig. Dan heb ik even helemaal geen zin in nieuwe dingen en vooral ik wil even helemaal geen moeite doen voor wat dan ook.
Maar je schrijft of dat niet betekent dat je toe bent aan iets anders. Ik ben iemand ik hou erg van afwisseling en wil vooral niet steeds hetzelfde. Dan kom je meer in een sleur en gaat de uitdaging van iets af. Ik merk nu in mijn werk dat ik daar toch wel een beetje in terecht kom. Al heb ik 2 banen, ik werk daar nu beide 5,5 jaar. In dezelfde functie, mijn vak is ook best een eigen vak, kan ook niet hogerop. Ik kan me alleen meer specialiseren naar een bepaalde richting. Enerzijds ben ik er wel aan toe om me qua werk verder te gaan ontwikkelen, anderzijds levert specialiseren in een bepaalde richting in dat je je meer gaat toeleggen op een bepaald kader en dus meer van hetzelfde.
Misschien dat de komende reis mij wat inzichten kan gaan geven waar ik naartoe wil op werkgebied. Wel heb ik me voorgenomen om als ik terug ben een aantal dingen te gaan veranderen of uitzoeken op andere gebieden. Op zoek naar een andere voetbalclub. Ik wil echt de yoga weer gaan oppakken. En meer op zoek gaan naar een community met meer gelijkgestemden, misschien wel een meditatiecursus/school. En eigenlijk zou ik enerzijds een huisdier willen, maar ik ben wel veel weg wat me tot dusverre altijd heeft tegengehouden. Het liefst wil ik een hond, maar die heeft echt veel aandacht nodig en die kan ik gewoonweg niet geven.
Ik merk wel dat als je je hier op focust krijg je energie en vallen de andere gedachten ook weg. Je vult die ruimte eigenlijk op met leuke, positieve ideeën. Note vaker doen. Eigenlijk wil ik eens een keer een visionboard maken.
En dat het makkelijker werkt als er iemand anders is waar je aan 'moet' verantwoorden of iemand die je proces begeleid zou voor mij erg werken. Ik ben iemand die het fijn vind als ik aan het handje wordt meegenomen. Of me helpt om dingen in stapjes te maken.
Maar je schrijft of dat niet betekent dat je toe bent aan iets anders. Ik ben iemand ik hou erg van afwisseling en wil vooral niet steeds hetzelfde. Dan kom je meer in een sleur en gaat de uitdaging van iets af. Ik merk nu in mijn werk dat ik daar toch wel een beetje in terecht kom. Al heb ik 2 banen, ik werk daar nu beide 5,5 jaar. In dezelfde functie, mijn vak is ook best een eigen vak, kan ook niet hogerop. Ik kan me alleen meer specialiseren naar een bepaalde richting. Enerzijds ben ik er wel aan toe om me qua werk verder te gaan ontwikkelen, anderzijds levert specialiseren in een bepaalde richting in dat je je meer gaat toeleggen op een bepaald kader en dus meer van hetzelfde.
Misschien dat de komende reis mij wat inzichten kan gaan geven waar ik naartoe wil op werkgebied. Wel heb ik me voorgenomen om als ik terug ben een aantal dingen te gaan veranderen of uitzoeken op andere gebieden. Op zoek naar een andere voetbalclub. Ik wil echt de yoga weer gaan oppakken. En meer op zoek gaan naar een community met meer gelijkgestemden, misschien wel een meditatiecursus/school. En eigenlijk zou ik enerzijds een huisdier willen, maar ik ben wel veel weg wat me tot dusverre altijd heeft tegengehouden. Het liefst wil ik een hond, maar die heeft echt veel aandacht nodig en die kan ik gewoonweg niet geven.
Ik merk wel dat als je je hier op focust krijg je energie en vallen de andere gedachten ook weg. Je vult die ruimte eigenlijk op met leuke, positieve ideeën. Note vaker doen. Eigenlijk wil ik eens een keer een visionboard maken.
En dat het makkelijker werkt als er iemand anders is waar je aan 'moet' verantwoorden of iemand die je proces begeleid zou voor mij erg werken. Ik ben iemand die het fijn vind als ik aan het handje wordt meegenomen. Of me helpt om dingen in stapjes te maken.
Collect moments not things
donderdag 2 februari 2017 om 10:38
Bah, ff klagen hoor: een griep(je) heeft mij toch te pakken gekregen nu.
Opeens, vanuit het niks.
Normaal blijft het bij verkouden, maar nu legt het me lam: was gisteren op weg met de auto, maar ben omgedraaid voor ik de snelweg op ging, kon mijn ogen niet open houden.
Heb eea afgezegd en mijn bed in gedoken.
Overal pijn, huid en gewrichten en spieren, tot niks in staat, affijn iedereen kent het wel
In bed blijven is ook geen optie, omdat er dan van die (heftige) prikkelhoestbuien komen, irritatie zonder dat er iets komt, en wel je neus en hele hoofd dichtzit als je ligt.
Nergens energie of belangstelling voor (en genoeg te doen, naast werk ook tegels uitzoeken, daar wil aannemer maandag aan beginnen) maar ben slap als een vaatdoek.
Te moe om te lezen zelfs.
Ik ken dat helemaal niet en ik houd er ook niet van!!!
Noodgedwongen tot rust gemaand dus (komt nooit uit, he!)..
Tegen verzetten is zinloos, dus ik geef maar ff eraan toe.
Begin vd week was overdracht ouderlijk huis, dat was nog ff spannend, want lekkage van een afvoer last minute ontdekt, maar die zorg is nu iig eindelijk van onze schouders! (werd hoog tijd!).
In eigen huis had ik eergisteren beneden ff de gestucte muren licht willen schuren, en gruis aanvegen, alvorens boven te stofzuigen, dat zou anders vrij zinloos zijn. Toch maar eigen leefruimtes schoongemaakt, en 's avonds was ik uit eten met een vriendin en begon dat hoesten, dus ik dacht eerst dat het van het stof was.
(zolang je er niet aan komt ligt het stil en dwarrelt het ook niet op?!)
Dus niet, maar ben wel blij dat ik nu niet óók nog temidden van een stoflaag zit!
Te lang in bed liggen krijg ik pijn in mijn rug, sowieso het gevoel (ook staand en zonder beweging) dat het er elk moment spontaan "in kan schieten", misschien straks maar op de bank half rechtop proberen te zitten/liggen en zo een dutje kan doen "onder een dekentje" (hang ik eindelijk toch eens op de bank, haha!).
En vanmiddag toch maar proberen ff langs wat tegelboeren te gaan in de omgeving.
Vervelende van ziekzijn is dat je eindelijk alle tijd hebt voor eea, (bijv kapper komt er maar niet van en zou nu mooi kunnen) maar er ook de energie niet voor hebt, dus verspilde "vrije tijd" is, waarin álles blijft liggen en je je verveelt, maar tegelijkertijd onverschillig laat.
En dan nog mag ik niet klagen, want het is járen aan mij voorbijgegaan, los van een verkoudheidje waarbij ik nog gewoon kon functioneren.
Dat hondsberoerde ken ik dus eigenlijk niet, mag van mij snel voorbij zijn!
Zo maar een sinaasappeltje uitpersen met banaan en andere gezonde dingen eten/drinken.
*klaagmodus uit*
Opeens, vanuit het niks.
Normaal blijft het bij verkouden, maar nu legt het me lam: was gisteren op weg met de auto, maar ben omgedraaid voor ik de snelweg op ging, kon mijn ogen niet open houden.
Heb eea afgezegd en mijn bed in gedoken.
Overal pijn, huid en gewrichten en spieren, tot niks in staat, affijn iedereen kent het wel
In bed blijven is ook geen optie, omdat er dan van die (heftige) prikkelhoestbuien komen, irritatie zonder dat er iets komt, en wel je neus en hele hoofd dichtzit als je ligt.
Nergens energie of belangstelling voor (en genoeg te doen, naast werk ook tegels uitzoeken, daar wil aannemer maandag aan beginnen) maar ben slap als een vaatdoek.
Te moe om te lezen zelfs.
Ik ken dat helemaal niet en ik houd er ook niet van!!!
Noodgedwongen tot rust gemaand dus (komt nooit uit, he!)..
Tegen verzetten is zinloos, dus ik geef maar ff eraan toe.
Begin vd week was overdracht ouderlijk huis, dat was nog ff spannend, want lekkage van een afvoer last minute ontdekt, maar die zorg is nu iig eindelijk van onze schouders! (werd hoog tijd!).
In eigen huis had ik eergisteren beneden ff de gestucte muren licht willen schuren, en gruis aanvegen, alvorens boven te stofzuigen, dat zou anders vrij zinloos zijn. Toch maar eigen leefruimtes schoongemaakt, en 's avonds was ik uit eten met een vriendin en begon dat hoesten, dus ik dacht eerst dat het van het stof was.
(zolang je er niet aan komt ligt het stil en dwarrelt het ook niet op?!)
Dus niet, maar ben wel blij dat ik nu niet óók nog temidden van een stoflaag zit!
Te lang in bed liggen krijg ik pijn in mijn rug, sowieso het gevoel (ook staand en zonder beweging) dat het er elk moment spontaan "in kan schieten", misschien straks maar op de bank half rechtop proberen te zitten/liggen en zo een dutje kan doen "onder een dekentje" (hang ik eindelijk toch eens op de bank, haha!).
En vanmiddag toch maar proberen ff langs wat tegelboeren te gaan in de omgeving.
Vervelende van ziekzijn is dat je eindelijk alle tijd hebt voor eea, (bijv kapper komt er maar niet van en zou nu mooi kunnen) maar er ook de energie niet voor hebt, dus verspilde "vrije tijd" is, waarin álles blijft liggen en je je verveelt, maar tegelijkertijd onverschillig laat.
En dan nog mag ik niet klagen, want het is járen aan mij voorbijgegaan, los van een verkoudheidje waarbij ik nog gewoon kon functioneren.
Dat hondsberoerde ken ik dus eigenlijk niet, mag van mij snel voorbij zijn!
Zo maar een sinaasappeltje uitpersen met banaan en andere gezonde dingen eten/drinken.
*klaagmodus uit*
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
