Psyche
alle pijlers
Als de behandeling pas over een jaar begint,....
maandag 13 november 2017 om 12:00
en je het nu moeilijk hebt. En je topic niet op Viva mag blijven, zonder ook maar 1 argument te krijgen waarom niet, kan je hier gewoon je vraag stellen.
Dus is het leven zwaar, donker en stroperig, en de behandeling laat nog even op zich wachten, wat kan je dan doen om te voorkomen dat het nog donkerder wordt.
Naar de huisarts gaan en ter overbrugging gesprekken met de POH vragen.
Dus is het leven zwaar, donker en stroperig, en de behandeling laat nog even op zich wachten, wat kan je dan doen om te voorkomen dat het nog donkerder wordt.
Naar de huisarts gaan en ter overbrugging gesprekken met de POH vragen.
maandag 13 november 2017 om 14:36
Nooit zover over nagedacht. Maar goed tipMoirenPhae schreef: ↑13-11-2017 14:24Ik vind luisterboeken ideaal op de momenten dat ik niet kan lezen.
thanks.Is dat trouwens ook niet vermoeiend?
maandag 13 november 2017 om 14:41
Ik ben niet depressief en dat ook nooit geweest dus ik weet niet of dit voor jou gaat werken, maar ik moet van mijn behandelaar elke dag 1 ding doen waar ik vrolijk van wordt, en 1 ding voor mijn eigen lichaam
Dus: in de tuin werken en nagellakje op teen nagels, of bloemtje kopen en haarmaskertje of nieuwe theesoort uitproberen en hopen dat die lekker is en wenkbrauw bijwerken.
Werkt fantastisch voor mij, ik word er echt blij van.
Dus: in de tuin werken en nagellakje op teen nagels, of bloemtje kopen en haarmaskertje of nieuwe theesoort uitproberen en hopen dat die lekker is en wenkbrauw bijwerken.
Werkt fantastisch voor mij, ik word er echt blij van.
maandag 13 november 2017 om 14:45
Wat mij ook geholpen heeft is om niet zoveel te moeten van mezelf. Kan ik het niet opbrengen om de was te doen en heb ik nog steeds kleding in de kast liggen die ik aan kan trekken dan doe ik de was wel op een andere dag.
Goed luisteren naar mezelf en naar wat ik wel en niet kan of wil. Als ik ergens geen zin in had, dan was dat ook gewoon een goede reden om het niet te doen.
Dus leg zo min mogelijk druk op jezelf en geef jezelf de tijd.
En tijdelijk vluchten uit de werkelijkheid door middel van series/boeken/luisterboeken/muziek of welke andere vorm helpt om even niet te moeten dealen met wat zo zwaar is.
Goed luisteren naar mezelf en naar wat ik wel en niet kan of wil. Als ik ergens geen zin in had, dan was dat ook gewoon een goede reden om het niet te doen.
Dus leg zo min mogelijk druk op jezelf en geef jezelf de tijd.
En tijdelijk vluchten uit de werkelijkheid door middel van series/boeken/luisterboeken/muziek of welke andere vorm helpt om even niet te moeten dealen met wat zo zwaar is.
maandag 13 november 2017 om 14:46
Mijn man staat al een half jaar te wachten op intake gespecialiseerd centrum.... Inmiddels staat de wia beoordeling voor de deur en heeft hij geen duidelijke diagnose. Maar werken lukt absoluut niet. Zelf blijft hij er wel positief onder, maar ik niet bepaald, zeker omdat ik zwanger ben na dit al jaren in de wachtstand te hebben gezet. De toekomst is zo onduidelijk.
maandag 13 november 2017 om 14:48
Precies! Dan voelt 't alsof ze je met 'n lolly en 'n pleister terug naar huis sturen terwijl je voor hun neus ligt dood te bloeden.MoirenPhae schreef: ↑13-11-2017 12:29Oja, een representatieve, Amerikaanse bron.
Als je wat somber bent, kunnen dat soort activiteiten helpen. Als je al voorbij dat punt bent, helpt dat helemaal niet meer.
maandag 13 november 2017 om 14:48
Jammer dat het topic verwijderd is en ik weet niet waarom de behandeling zo achterlijk lang moet duren en of het alleen maar binnen de reguliere GGZ/Pro Persona gegeven kan worden?
Ik ben zelf op zoek gegaan in overleg met mijn huisarts naar een behandelaar die los stond van de reguliere GGZ maar wel erkende behandelingen gaf. Zij heeft mij ontzettend geholpen en kon ook op korte termijn daar terecht. Dus misschien dat dit ook nog een tip kan zijn, andere weg dan GGZ in overleg met huisarts.
Ik ben zelf op zoek gegaan in overleg met mijn huisarts naar een behandelaar die los stond van de reguliere GGZ maar wel erkende behandelingen gaf. Zij heeft mij ontzettend geholpen en kon ook op korte termijn daar terecht. Dus misschien dat dit ook nog een tip kan zijn, andere weg dan GGZ in overleg met huisarts.
maandag 13 november 2017 om 14:49
Heel stom maar met echt leren heb ik geen probleem.
Maar echt lezen voor ontspanning...nay
maandag 13 november 2017 om 14:52
Ook dat ja. Naar je gevoel luisteren. Ik was net naar de Intratuin omdat ik 'n dode plant wilde vervangen. Toen ik de kerstafdeling op liep (kun je niet onderuit) kreeg ik fysiek 'n nekslag van alle overprikkeling (hielp ook niet mee dat alle thuisblijfmoeders uit de regio hun adhd peuterblagen in de Intratuin aan 't uit laten waren) Toen ik bijna ten einde van die afdeling was kwam ik 'n deel tegen met ijsblauwe kleuren die gelijk 'n rustgevend gevoel op me hadden en heb mijn winkelwagen volgeladen met ijsblauwe kerstballen. Toch 'ns tegen m'n psych zeggen dat naar m'n gevoel luisteren wél veel geld kost elke keer!djengaz schreef: ↑13-11-2017 14:45Wat mij ook geholpen heeft is om niet zoveel te moeten van mezelf. Kan ik het niet opbrengen om de was te doen en heb ik nog steeds kleding in de kast liggen die ik aan kan trekken dan doe ik de was wel op een andere dag.
Goed luisteren naar mezelf en naar wat ik wel en niet kan of wil. Als ik ergens geen zin in had, dan was dat ook gewoon een goede reden om het niet te doen.
maandag 13 november 2017 om 14:55
Sommige behandelingen of problemen zijn nogal specifiek, bv gespecialiseerde traumabehandelingen, persoonlijkheidsstoonissen, lichamelijk onverklaarbare klachten, cultureel bepaalde problemen, waarbij je een dagbehandeling of door meerdere disciplines behandeling nodig hebt. Dat kun je niet krijgen bij een vrijgevestigde psycholoog, psychotherapeut of psychiater.djengaz schreef: ↑13-11-2017 14:48Jammer dat het topic verwijderd is en ik weet niet waarom de behandeling zo achterlijk lang moet duren en of het alleen maar binnen de reguliere GGZ/Pro Persona gegeven kan worden?
Ik ben zelf op zoek gegaan in overleg met mijn huisarts naar een behandelaar die los stond van de reguliere GGZ maar wel erkende behandelingen gaf. Zij heeft mij ontzettend geholpen en kon ook op korte termijn daar terecht. Dus misschien dat dit ook nog een tip kan zijn, andere weg dan GGZ in overleg met huisarts.
maandag 13 november 2017 om 14:59
Prachtige dramatiek. Hou ik vanredbulletje schreef: ↑13-11-2017 14:48Precies! Dan voelt 't alsof ze je met 'n lolly en 'n pleister terug naar huis sturen terwijl je voor hun neus ligt dood te bloeden.
maandag 13 november 2017 om 15:00
Ik val er wel altijd op in slaapyourlocalhero schreef: ↑13-11-2017 14:36Nooit zover over nagedacht. Maar goed tip
Is dat trouwens ook niet vermoeiend?
maandag 13 november 2017 om 15:16
Kijk dit zou als megatip gelden als ik keihard doorslaap dan
Want dat is al tien jaar drama...
maandag 13 november 2017 om 15:27
Hier dus net zo.yourlocalhero schreef: ↑13-11-2017 14:49Heel stom maar met echt leren heb ik geen probleem.
Maar echt lezen voor ontspanning...nay
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
maandag 13 november 2017 om 15:59
ik ook, gelukkig kan ik de app zo instellen dat ie er na een bepaalde tijd mee stopt, anders kan ik iedere dag opnieuw beginnen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 13 november 2017 om 16:01
redbulletje schreef: ↑13-11-2017 14:52Ook dat ja. Naar je gevoel luisteren. Ik was net naar de Intratuin omdat ik 'n dode plant wilde vervangen. Toen ik de kerstafdeling op liep (kun je niet onderuit) kreeg ik fysiek 'n nekslag van alle overprikkeling (hielp ook niet mee dat alle thuisblijfmoeders uit de regio hun adhd peuterblagen in de Intratuin aan 't uit laten waren) Toen ik bijna ten einde van die afdeling was kwam ik 'n deel tegen met ijsblauwe kleuren die gelijk 'n rustgevend gevoel op me hadden en heb mijn winkelwagen volgeladen met ijsblauwe kerstballen. Toch 'ns tegen m'n psych zeggen dat naar m'n gevoel luisteren wél veel geld kost elke keer!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 13 november 2017 om 16:14
Pfoe! Ik moest maar 3,5 maand overbruggen, maar ik heb toch het idee dat ik zowat uit elkaar ga knappen. Volgende week is het eindelijk zover. Ik wil hier echt niet met iemand anders dan een psycholoog over praten.
Mijn plan van aanpak is namelijk: focussen op de goede dingen, afleiding, bezig blijven, ... Kortom ik heb alles even geparkeerd tot ik hulp krijg. Als het toch even niet meer gaat tussendoor, schrijf ik het van me af of ga ik naar de HA.
Voor mij werkt dit, maar dit hoeft niet persé een goed idee te zijn voor een ander. Ik moest ook geen jaar overbruggen..
Mijn plan van aanpak is namelijk: focussen op de goede dingen, afleiding, bezig blijven, ... Kortom ik heb alles even geparkeerd tot ik hulp krijg. Als het toch even niet meer gaat tussendoor, schrijf ik het van me af of ga ik naar de HA.
Voor mij werkt dit, maar dit hoeft niet persé een goed idee te zijn voor een ander. Ik moest ook geen jaar overbruggen..
maandag 13 november 2017 om 17:32
Drink niet die wijn?MoirenPhae schreef: ↑13-11-2017 17:30Het vervelende is dat je gevoel de verkeerde dingen zegt tijdens een depressie. De truc is juist om het tegenovergestelde te doen van wat je gevoel wil.
Eet niet die chips/taart/kaas?
Koop niet die kerstballen?
maandag 13 november 2017 om 19:20
Ja.redbulletje schreef: ↑13-11-2017 17:32Drink niet die wijn?
Eet niet die chips/taart/kaas?
Koop niet die kerstballen?
Lullig hè?
Wel:
Sta op
Douche
Kleed je aan
Kook gezond
En meer van die ellende.
maandag 13 november 2017 om 20:10
Voor dit bovenstaande lijstje; maakt het iets leuker als je bijvoorbeeld een nieuwe lekker ruikende badschuim hebt gekocht?MoirenPhae schreef: ↑13-11-2017 19:20Ja.
Lullig hè?
Wel:
Sta op
Douche
Kleed je aan
Kook gezond
En meer van die ellende.
Of probeer van te voren een keer nieuwe setjes te maken van je kleding/schoenen/sieraden
Nieuwe gerechten zoeken op internet die lekker en gezond zijn?
Misschien ligt het voor de hand, heb je het al láng bedacht en is dit helemaal niet iets stimulerend voor jou. Ik heb zelf geen depressie gehad maar ben wel gevoelig voor "dipjes" en heb een chronische ziekte die dat soms versterkt wanneer ik niet zo veel kan. Ik kan/probeer dan nog wel van de dingetjes genieten zoals in bovenstaande voorbeelden en dan heb ik er ineens weer zin in om dingen toch te gaan ondernemen op momenten dat het "moet". En soms wil het ook gewoon even een dag niet, jammer dan.
maandag 13 november 2017 om 20:13
Nee joh, dat soort trucjes maken niets uit.
Als ik zo depressief ben voel ik alleen nog maar leegte. Wel of geen zeep of een geurtje maakt niets uit.
Koken is sowieso stom, nieuwe recepten helemaal
Wel lief dat je meedenkt. Gelukkig zit ik nog maar zelfden zo diep.
Dit topic was voor iemand die zo der pardon verwijderd werd, omdat de mod bang is voor het onderwerp hevige depressie.
Als ik zo depressief ben voel ik alleen nog maar leegte. Wel of geen zeep of een geurtje maakt niets uit.
Koken is sowieso stom, nieuwe recepten helemaal
Wel lief dat je meedenkt. Gelukkig zit ik nog maar zelfden zo diep.
Dit topic was voor iemand die zo der pardon verwijderd werd, omdat de mod bang is voor het onderwerp hevige depressie.
maandag 13 november 2017 om 20:33
Wat mij helpt is licht, zoveel mogelijk licht overdag zeker nu het soms zo somber is, dus doe ik de lamp s ochtends al aan en heb ik zo'n daglichtlamp gekocht. Ik probeer ook naar buiten te gaan, maar dat lukt echt alleen als de depressie me niet volledig in zijn greep heeft, op die dagen ben ik aan het overleven.
Probeer dan altijd mezelf voor te houden dat ik alleen maar hoef ademhalen en verder niks, dat hoe meer ik spartel in het drijfzand hoe verder ik er in zak, soms lukt dat dan wel.
Verder inderdaad proberen iets leuks te doen, leuk liedje luisteren, genieten van kop koffie is al heel wat als je echt klote dagen hebt.
En vooral trots op jezelf zijn en je realiseren hoe sterk je bent als je een depressie doormaakt en dat elke dag die je deze klote ziekte overleeft je een overlever maakt.
Probeer dan altijd mezelf voor te houden dat ik alleen maar hoef ademhalen en verder niks, dat hoe meer ik spartel in het drijfzand hoe verder ik er in zak, soms lukt dat dan wel.
Verder inderdaad proberen iets leuks te doen, leuk liedje luisteren, genieten van kop koffie is al heel wat als je echt klote dagen hebt.
En vooral trots op jezelf zijn en je realiseren hoe sterk je bent als je een depressie doormaakt en dat elke dag die je deze klote ziekte overleeft je een overlever maakt.
maandag 13 november 2017 om 20:59
Oh, ik had 'leuke dingen doen' toch echt anders opgevatMoirenPhae schreef: ↑13-11-2017 19:20Ja.
Lullig hè?
Wel:
Sta op
Douche
Kleed je aan
Kook gezond
En meer van die ellende.
Maar ik sta wel op, ik douche en kleed me aan (maar zit evengoed om 18 uur weer lekker in m'n pyjama op de bank hoor)
Koken ja, gezond soms...
dinsdag 14 november 2017 om 02:07
Fijn topic.
Excuus, long read, maar dit is mijn verhaal.
Loop sinds m'n 16e te kloten. Van m'n 25e tot 33e ging alles goed, daarna ging het ernstig bergafwaarts. Deels door verkeerde keuzes, deels door aanleg. Ben nu 50 en na 7 helse jaren en van alles geprobeerd te hebben (opname, tig therapieën, medicatie, studeren, vrijwilligerswerk, maandenlang in bed liggen, niet eten, meerdere pogingen tot, etc) heb ik geaccepteerd dat de motivatie en vertrouwen voorgoed verdwenen zijn.
Vorig jaar aangeklopt bij de euthanasie kliniek. Zij lachten me uit, want ik had volgens hen nog niet alles geprobeerd. Daarmee bedoelden zij dat je dan eerst nog tenminste 53 keer (no joke) elektroshock therapie moet ondergaan. Als je daarover leest dan zie je weinig successen en veel ernstige bijwerkingen (bijv. dat je basisvaardigheden als een vreemde taal spreken, koken, autorijden, etc. daardoor kunt kwijtraken). Ik voelde me flink genaaid. In wanhoop terug gegaan naar de huisarts. Weer medicatie en tweewekelijkse gesprekken met de praktijkondersteuner om zo aan dossieropbouw te doen, zodat ik uiteindelijk beter beslagen ten ijs kan komen bij de E-kliniek.
Ondertussen is mijn leven veranderd. Ben een paar keer op vakantie geweest, en dat is voor iemand met straatvrees heel wat, in je eentje naar het buitenland en ik moet zeggen, ik heb ervan genoten, ik voelde me on top of the world.
Maar bij thuiskomst was er een leegte en ik ging bedenken wat ik het liefste wilde. Dieren, ik wilde dieren om me heen. Dat heb ik in mijn jeugd ook altijd gehad en toen was ik gelukkig. Na goed te hebben overwogen en goedgekeurd te zijn door de adoptieorganisatie heb ik twee honden (herplaatsers met rugzakken) gekregen en zij zijn mijn alles. Waar mij de intrinsieke motivatie ontbreekt om goed voor mezelf te zorgen, daar ben ik wel in staat om alles voor mijn honden te doen. Ben - mede voor hen - verhuisd, van een appartement naar een huisje in het bos. Dat is een goede stap, minder mensen, meer natuur, en ik zit mijn tijd uit.
Ik ben niet zwaar depressief maar chronisch vermoeid, veel last van tinnitus, heb pds, chronische insomnia, cPTSS, stresshoofdpijn en algehele malaise die bij de overgang schijnt te horen. Mijn ene hond, die mijn allerliefste is, bleek kort na aankomst bij mij een ernstige hartafwijking te hebben, waardoor zij maar een beperkte levensverwachting heeft. Bij die prognose ging ik kapot. Had niet lang daarvoor mijn moeder verloren en nu was mijn hond ook terminaal. Maar ik kon een omslag maken. Ik wil deze hond alles geven qua liefde, warmte en ervaringen die zij verdient. YOLO en bewust het leven vieren zonder zorgen. Maf hoor. Financieel ben ik gelukkig onafhankelijk. Heb geen inkomsten of uitkering (wil geen verplichtingen) en doe het met een erfenis, die niet oneindig is, maar waar ik even mee vooruit kan, en dat helpt ook. Geld maakt echt wel gelukkig.
Om mij heen heb ik heus wel lieve vrienden en familie (geen ouders meer helaas), maar ik hoef niet zo nodig mensen om mij heen. Ik ben niet eenzaam want ik heb mezelf, en mijn lieve honden. Ik word niet gek van mijn gedachten, ik word gewoon depressief van de huidige maatschappij.
Wat mij hielp voordat ik de honden kreeg was luisteren naar audioboeken, naar klassieke muziek, en zelfs naar simpele geluiden als de golven van de zee, of een knapperend haardvuur. Lezen en studeren kan ik helaas niet meer vanwege de enorme hoofdpijnen die dan optreden. Dat vind ik heel erg, want lezen was mijn hobby. TV kijk ik ook bijna niet, ik volg nu bijvoorbeeld alleen Het Geheime Leven Van Hendrik Groen.
Zoals mijn leven nu is ben ik tevreden. Genieten van de honden, van hun levensvreugde als ze rennen, springen en spelen. Vind het geweldig hoe zij, met hun verdrietige achtergrond, weer blij kunnen zijn, en vind het reuze knap dat zij wel weer vertrouwen in de mens kunnen hebben. Zij openen mij de ogen hoe het leven ook kan zijn.
Excuus, long read, maar dit is mijn verhaal.
Loop sinds m'n 16e te kloten. Van m'n 25e tot 33e ging alles goed, daarna ging het ernstig bergafwaarts. Deels door verkeerde keuzes, deels door aanleg. Ben nu 50 en na 7 helse jaren en van alles geprobeerd te hebben (opname, tig therapieën, medicatie, studeren, vrijwilligerswerk, maandenlang in bed liggen, niet eten, meerdere pogingen tot, etc) heb ik geaccepteerd dat de motivatie en vertrouwen voorgoed verdwenen zijn.
Vorig jaar aangeklopt bij de euthanasie kliniek. Zij lachten me uit, want ik had volgens hen nog niet alles geprobeerd. Daarmee bedoelden zij dat je dan eerst nog tenminste 53 keer (no joke) elektroshock therapie moet ondergaan. Als je daarover leest dan zie je weinig successen en veel ernstige bijwerkingen (bijv. dat je basisvaardigheden als een vreemde taal spreken, koken, autorijden, etc. daardoor kunt kwijtraken). Ik voelde me flink genaaid. In wanhoop terug gegaan naar de huisarts. Weer medicatie en tweewekelijkse gesprekken met de praktijkondersteuner om zo aan dossieropbouw te doen, zodat ik uiteindelijk beter beslagen ten ijs kan komen bij de E-kliniek.
Ondertussen is mijn leven veranderd. Ben een paar keer op vakantie geweest, en dat is voor iemand met straatvrees heel wat, in je eentje naar het buitenland en ik moet zeggen, ik heb ervan genoten, ik voelde me on top of the world.
Maar bij thuiskomst was er een leegte en ik ging bedenken wat ik het liefste wilde. Dieren, ik wilde dieren om me heen. Dat heb ik in mijn jeugd ook altijd gehad en toen was ik gelukkig. Na goed te hebben overwogen en goedgekeurd te zijn door de adoptieorganisatie heb ik twee honden (herplaatsers met rugzakken) gekregen en zij zijn mijn alles. Waar mij de intrinsieke motivatie ontbreekt om goed voor mezelf te zorgen, daar ben ik wel in staat om alles voor mijn honden te doen. Ben - mede voor hen - verhuisd, van een appartement naar een huisje in het bos. Dat is een goede stap, minder mensen, meer natuur, en ik zit mijn tijd uit.
Ik ben niet zwaar depressief maar chronisch vermoeid, veel last van tinnitus, heb pds, chronische insomnia, cPTSS, stresshoofdpijn en algehele malaise die bij de overgang schijnt te horen. Mijn ene hond, die mijn allerliefste is, bleek kort na aankomst bij mij een ernstige hartafwijking te hebben, waardoor zij maar een beperkte levensverwachting heeft. Bij die prognose ging ik kapot. Had niet lang daarvoor mijn moeder verloren en nu was mijn hond ook terminaal. Maar ik kon een omslag maken. Ik wil deze hond alles geven qua liefde, warmte en ervaringen die zij verdient. YOLO en bewust het leven vieren zonder zorgen. Maf hoor. Financieel ben ik gelukkig onafhankelijk. Heb geen inkomsten of uitkering (wil geen verplichtingen) en doe het met een erfenis, die niet oneindig is, maar waar ik even mee vooruit kan, en dat helpt ook. Geld maakt echt wel gelukkig.
Om mij heen heb ik heus wel lieve vrienden en familie (geen ouders meer helaas), maar ik hoef niet zo nodig mensen om mij heen. Ik ben niet eenzaam want ik heb mezelf, en mijn lieve honden. Ik word niet gek van mijn gedachten, ik word gewoon depressief van de huidige maatschappij.
Wat mij hielp voordat ik de honden kreeg was luisteren naar audioboeken, naar klassieke muziek, en zelfs naar simpele geluiden als de golven van de zee, of een knapperend haardvuur. Lezen en studeren kan ik helaas niet meer vanwege de enorme hoofdpijnen die dan optreden. Dat vind ik heel erg, want lezen was mijn hobby. TV kijk ik ook bijna niet, ik volg nu bijvoorbeeld alleen Het Geheime Leven Van Hendrik Groen.
Zoals mijn leven nu is ben ik tevreden. Genieten van de honden, van hun levensvreugde als ze rennen, springen en spelen. Vind het geweldig hoe zij, met hun verdrietige achtergrond, weer blij kunnen zijn, en vind het reuze knap dat zij wel weer vertrouwen in de mens kunnen hebben. Zij openen mij de ogen hoe het leven ook kan zijn.
Fijn dat je voor jezelf de sleutel hebt gevonden. 