Psyche
alle pijlers
Als je omgeving je draagkracht niet accepteert?
donderdag 4 november 2021 om 16:26
Ik gebruik deze nick ivm herkenbaarheid.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
Heb getwijfeld dit onder kinderen of hier te plaatsen. Denk dat dit aansluit.
Situatie:
Mijn draagkracht is niet optimaal. Door gebeurtenissen en daarnaast wat lichamelijke mankementen, is mijn energie niveau niet erg hoog.
Drie jaar geleden vanwege een milde depressie in therapie gegaan, wat inzichtelijk was op vele fronten. Eén van die inzichten was dat ik te weinig begrens. Ik paste me vaak wel aan, maar kwam tot inzicht dat dit ook ten koste van mezelf kan gaan. Daarnaast kan ik niet zoveel prikkels hebben. Soms kun je ze ontwijken (heb bv geen sociale media, leef volgens principe rust en regelmaat, en ben vaak op zoek naar aanpassingen om rust te bewaren zoals boodschappen laten bezorgen), maar heb ook een gezin en werk.
Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met alle 'dwang' van buitenaf. School vd kinderen zoekt hulp van ouders, de vereniging vd kinderen etc. Ik draag het minimale daarin bij, en dat valt me best zwaar icm de rest van het leven.
Ik heb meerdere keren aangegeven bij enkele mensen van de sportvereniging (van mijn kinderen) dat mijn mogelijkheden qua draagkracht minimaal zijn.
Het werd onlangs duidelijk dat men nog meer van mij en mijn man wil, omdat we twee kinderen op de vereniging hebben, worden alle taken ook in tweevoud verwacht van ons.
Mijn man had al een taak van me overgenomen, maar die trekt dit ook niet als er nog hogere verwachtingen zijn.
Deze verwachtingen werden uitgesproken in een bericht, en ik heb een alternatief voorstel gedaan ter oplossing.
Dit viel niet in de smaak, kreeg veel over me heen, we moeten het samen regelen en mijn oplossing werd van tafel geveegd. Ter illustratie: ik breng de kinderen 2x p.w. naar de training, sta elke zaterdag vroeg op voor de wedstrijden (daar kan ik dus geen rust pakken want man en ik moeten beide met één kind mee) en doe de was voor één team. Nu gaan ze andere taken verplichten door een schema op te stellen, waarbij wij moeten komen of onderling moeten ruilen.
Ik merk dat er zoveel weerstand ontstaat dat ik er fysiek last van heb. Ik kan de ballen amper in de lucht houden, ben zelfs tijdelijk minder gaan werken.
Ik weet niet goed hoe dit op te lossen, ik voel me zo machteloos dat ik er een erg kort lontje door krijg.
Ik wil mijn kinderen hun sport niet ontnemen, maar weet niet hoe we dit klaar moeten spelen. Het voelt erg naar omdat ik het gevoel heb met mijn rug tegen de muur te worden gezet. Mijn man heeft het ook geprobeerd uit te leggen, maar geen gewenst resultaat.
Ik merk dat ik in een cirkel blijf denken, en geen oplossing kan bedenken die geschikt is. Knetterharde 'nee' zal duidelijk leiden tot conflict, eigenlijk is dat het nu al kijkende naar de sfeer van het gesprek. Om maar mee te gaan hierin geeft nu al paniek, er blijft niet voldoende tijd over voor rust.
Mijn omgeving is erg van het meegaan in sociale druk. Vandaar mijn verhaal hier: wie wil meedenken? Kan wel verschillende invalshoeken gebruiken.
vrijdag 5 november 2021 om 08:52
Ik denk dat het verstandig is om dat soort oordelen bij het bestuur van de club te laten.DeSlager schreef: ↑05-11-2021 08:42Dat is wat TO zelf vindt. Maar ze weet helemaal niet wat de belastbaarheid van de anderen is, anderen die nu haar taken opknappen. Bovendien lees ik nergens dat er sprake is van een ziekte, anders dan; ik kan niet tegen prikkels en heb weinig energie. Iets waar iedereen met een jong gezin mee worstelt.
Zij kunnen TO prima vertellen waar de grenzen bij de club liggen en wat de mogelijkheden zijn.
To noemt haar aandoening in de OP, een psychische kwetsbaarheid en ook wat haar in behandeling is geadviseerd. Het is dan niet aan leken om het allemaal beter te weten en te oordelen. De club kan zelf besluiten wat zij daar wel en niet mee kunnen. Het buiten sluiten van de kinderen van iemand met een psychische kwetsbaarheid lijkt mij ook niet het doel van een voetbalvereniniging.
Jammer dat er geen therapie bestaat voor het opdoen van empathisch vermogen.
viva-amber wijzigde dit bericht op 05-11-2021 08:56
25.14% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 5 november 2021 om 08:55
Die is al langskomen. Lees gewoon het hele topic even.
vrijdag 5 november 2021 om 08:58
Maar als voor het vrijwilligerswerk afvallen:
- mensen met meer dan 1 kind, voor kind 2 t/m 12
- mensen met een milde depressie
- mensen met kanker
- mensen met hersenaandoeningen
- mensen die slecht ter been zijn
- mensen die armlastig zijn
- mensen die een heel lange werkweek hebben
- mensen die chronische ziektes hebben
- mensen met een forse depressie
- mensen die opgenomen zijn
- mensen die opgenomen zouden moeten worden
- mensen die laagbegaafd zijn en niet in staat zijn om bardienst te draaien
- mensen die alcoholist zijn/waren
- mensen die het leven gewoon heel druk vinden en vinden dat ze vaker nee moeten zeggen
- mensen die liever iets anders doen omdat ze even moeten relaxen
- mensen die mantelzorgen
- mensen met zware crises in hun privéleven
- mensen die hoogzwanger zijn
- mensen die zwanger zijn en daar heel veel last van hebben
etc.
Dan heb je wel een probleem, want vrijwel iedereen valt wel ergens onder.
En ja, voor al die mensen valt wel iets te zeggen, maar zo krijg je het werk niet gedaan.
Je kunt niet elk probleem met kanker vergelijken, omdat iedereen wel een probleem heeft. Dat maakt het probleem van TO niet minder waard, maar het maakt het onmogelijk om een vereniging te runnen.
Plus, TO heeft een man. Die is vader van de kinderen. Hij is ook betrokken. Heeft hij ook een milde depressie en bij de behandeling te horen gekregen dat hij vaker nee moet zeggen?
Vaak helpt het om met een andere blik te kijken naar wat je moet doen. Dus in plaats van 'ik moet het dubbele doen omdat ik twee kinderen heb' kun je ook zeggen: we hebben twee kinderen, maar gelukkig ook twee betrokken ouders en dus hoeven we allebei maar 1x bardienst te draaien.
vrijdag 5 november 2021 om 09:00
Ik zeg ook niet niets doen, maar iets doen dat wel past. Er zijn best veel klussen bij een verenging die op een rustig moment worden gedaan. Denk aan administratie, onderhoudsklusjes, voorraad, was, soms een krantje of website.
Er is niet maar 1 soort taak bij een club.
Er is niet maar 1 soort taak bij een club.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 5 november 2021 om 09:12
Wat eerder al werd gevraagd: om hoeveel wassen en/of bardiensten per jaar gaat het nou concreet TO?
Ik dacht eerst dat jij élke week de was deed, maar lees hier dat bardienst en wassen draaien slechts een paar keer per jaar is.
Als jij wel élke week die was draait zit jij je dus élke week te irriteren en te denken ‘dit is teveel voor me’. Dan kun je het toch beter een paar keer per jaar vervelend vinden om achter de bar te staan?
Als er toch 2 bardiensten per kind wordt gevraagd en jij trekt dit niet, dan kan jouw man toch die 4 bardiensten per jaar doen? Is dat echt teveel gevraagd?
Buiten dat snap ik niet dat er elke week ouders langs de lijn zouden moeten staan voor hun kind, wat een onzin. Zet een carpool op, denk dat dat al heel veel scheelt qua belastbaarheid wanneer je niet elke week ernaartoe moet.
Ik dacht eerst dat jij élke week de was deed, maar lees hier dat bardienst en wassen draaien slechts een paar keer per jaar is.
Als jij wel élke week die was draait zit jij je dus élke week te irriteren en te denken ‘dit is teveel voor me’. Dan kun je het toch beter een paar keer per jaar vervelend vinden om achter de bar te staan?
Als er toch 2 bardiensten per kind wordt gevraagd en jij trekt dit niet, dan kan jouw man toch die 4 bardiensten per jaar doen? Is dat echt teveel gevraagd?
Buiten dat snap ik niet dat er elke week ouders langs de lijn zouden moeten staan voor hun kind, wat een onzin. Zet een carpool op, denk dat dat al heel veel scheelt qua belastbaarheid wanneer je niet elke week ernaartoe moet.
vrijdag 5 november 2021 om 09:15
Dan verhogen ze de contributie en huren ze van dat geld mensen in. Mensen die het niet zo breed hebben kunnen die taken dan dus uitvoeren zodat hun kinderen goedkoper kunnen sporten.ludwina schreef: ↑05-11-2021 08:58Maar als voor het vrijwilligerswerk afvallen:
- mensen met meer dan 1 kind, voor kind 2 t/m 12
- mensen met een milde depressie
- mensen met kanker
- mensen met hersenaandoeningen
- mensen die slecht ter been zijn
- mensen die armlastig zijn
- mensen die een heel lange werkweek hebben
- mensen die chronische ziektes hebben
- mensen met een forse depressie
- mensen die opgenomen zijn
- mensen die opgenomen zouden moeten worden
- mensen die laagbegaafd zijn en niet in staat zijn om bardienst te draaien
- mensen die alcoholist zijn/waren
- mensen die het leven gewoon heel druk vinden en vinden dat ze vaker nee moeten zeggen
- mensen die liever iets anders doen omdat ze even moeten relaxen
- mensen die mantelzorgen
- mensen met zware crises in hun privéleven
- mensen die hoogzwanger zijn
- mensen die zwanger zijn en daar heel veel last van hebben
etc.
Dan heb je wel een probleem, want vrijwel iedereen valt wel ergens onder.
En ja, voor al die mensen valt wel iets te zeggen, maar zo krijg je het werk niet gedaan.
Je kunt niet elk probleem met kanker vergelijken, omdat iedereen wel een probleem heeft. Dat maakt het probleem van TO niet minder waard, maar het maakt het onmogelijk om een vereniging te runnen.
Plus, TO heeft een man. Die is vader van de kinderen. Hij is ook betrokken. Heeft hij ook een milde depressie en bij de behandeling te horen gekregen dat hij vaker nee moet zeggen?
Vaak helpt het om met een andere blik te kijken naar wat je moet doen. Dus in plaats van 'ik moet het dubbele doen omdat ik twee kinderen heb' kun je ook zeggen: we hebben twee kinderen, maar gelukkig ook twee betrokken ouders en dus hoeven we allebei maar 1x bardienst te draaien.
vrijdag 5 november 2021 om 09:16
Dit is de moeite waard om te informeren. Het zal niet bij elke vereniging komen, maar ik doe dus al een jaar of 6 een administratieve taak bij de vereniging van mijn kinderen. Ik kan in grote lijnen mijn eigen tijd indelen (zolang de deadlines gehaald worden) en ik merk dat het mij relatief weinig tijd kost (minder dan anderen). Ik vind het ideaal.viva-amber schreef: ↑05-11-2021 09:00Ik zeg ook niet niets doen, maar iets doen dat wel past. Er zijn best veel klussen bij een verenging die op een rustig moment worden gedaan. Denk aan administratie, onderhoudsklusjes, voorraad, was, soms een krantje of website.
Er is niet maar 1 soort taak bij een club.
vrijdag 5 november 2021 om 09:17
En dat kan inderdaad. Sommige verenigingen werken ook op die manier.redbulletje schreef: ↑05-11-2021 09:15Dan verhogen ze de contributie en huren ze van dat geld mensen in. Mensen die het niet zo breed hebben kunnen die taken dan dus uitvoeren zodat hun kinderen goedkoper kunnen sporten.
Een vereniging heeft meestal een ALV en daar kun je dat soort dingen inbrengen.
Wat je niet kunt doen is: 'ik wil wel dat mijn kinderen lid zijn en niet aan de voorwaarden voldoen en zoek het maar uit.'
vrijdag 5 november 2021 om 09:23
Kan TO gewoon een uitzendkracht inhuren om haar bardienst te draaien. Klaar.redbulletje schreef: ↑05-11-2021 09:15Dan verhogen ze de contributie en huren ze van dat geld mensen in. Mensen die het niet zo breed hebben kunnen die taken dan dus uitvoeren zodat hun kinderen goedkoper kunnen sporten.
vrijdag 5 november 2021 om 09:27
Een milde depressie is geen psychische kwetsbaarheid. Er zijn ontzettend veel mensen wel eens depressief. Dat is nog geen klinische depressie.viva-amber schreef: ↑05-11-2021 08:52Ik denk dat het verstandig is om dat soort oordelen bij het bestuur van de club te laten.
Zij kunnen TO prima vertellen waar de grenzen bij de club liggen en wat de mogelijkheden zijn.
To noemt haar aandoening in de OP, een psychische kwetsbaarheid en ook wat haar in behandeling is geadviseerd. Het is dan niet aan leken om het allemaal beter te weten en te oordelen. De club kan zelf besluiten wat zij daar wel en niet mee kunnen. Het buiten sluiten van de kinderen van iemand met een psychische kwetsbaarheid lijkt mij ook niet het doel van een voetbalvereniniging.
Jammer dat er geen therapie bestaat voor het opdoen van empathisch vermogen.
Iedere dag is gehaktdag
vrijdag 5 november 2021 om 09:27
Zo dat zijn heel wat reacties!
Ik kan niet op alles reageren maar zal de belangrijkste punten hieronder zetten:
Ik heb mijn leven op een wijze in moeten richten dat alles draagbaar blijft om te voorkomen dat ik vermoeid raak, overprikkeld of teveel stress ervaar. Ik ben minder te gaan werken, heb geld vrijgemaakt voor een schoonmaakster, mijn sociale leven anders ingericht etc. Dat heb ik moeten leren toen ik al jaren op mijn tandvlees liep, in een depressie kwam met allerlei andere lichamelijke en psychische klachten van dien die ik niet wil toelichten hier. Oftewel, het gaat niet om luiheid, verre van. Mensen die in dergelijke situaties komen zijn vaak het tegenovergestelde van lui maar zijn harde werkers.
Omdat ons hele gezin nog verder van huis is als ik weer depressief word, doe ik dus alles om dat te voorkomen.
Daarom was onze insteek dat ik mijn mijn steentje zou bijdragen door te wassen (vind ik helemaal niet erg, ik vond het eigenlijk wel fijn dat ik toch op deze wijze wél bij kan dragen). Mijn man zou namens ons de keukendienst etc op zich nemen. Dat was op aanmelding in eerste instantie. In mijn beleving draag ik een steentje bij aan de vereniging zoals werd gevraagd. Of ik een keer extra een wasjes draai voor team 1 en niet voor team 2 was mijn inziens helemaal geen probleem, ik draag bij aan de vereniging. Maar nu begrijp ik dat men wil dat je bijdraagt per team. Die insteek is anders.
Ook zie ik nu in, mede door de fanatieke opmerkingen hier, dat ieders gevoel bij een vereniging heel anders kan zijn. Ik draag bij voor mijn kinderen, maar heb geen binding met de vereniging. Kan me voorstellen dat dat voor leden die al lang lid zijn, anders voelt. Vanuit dat oogpunt begrijp ik de reacties beter.
Ik vind het wel lastig dat er geen andere alternatieven zijn. Er is hier meerdere keren geopperd dat men door zussen, opa's, buurvrouwen etc uit de brand wordt geholpen. Die optie is er bij ons niet. Dus het is mijn man en ik, en dat is wat het is.
Ik heb niet gezegd dat andere ouders mijn werkzaamheden over moeten nemen, maar een alternatief geopperd. Wie weet welke mooie samenwerkingen eruit ontstaan met bepaalde doelgroepen. Dit is niet bespreekbaar. Omdat er ook geen betaalde kracht is, kan ik het ook niet op die wijze oplossen. De reactie vanuit het kader hierboven beschreven kan ik beter begrijpen. Aan de andere kant wil ik meedenken in oplossingen, maar staat men hier niet open voor. En als die ene 'oplossing' dan geen oplossing is voor mij, maar je wil ook niet nadenken over alternatieven die ik aandraag, is het een lastig gesprek.
In dat geval zullen we inderdaad moeten overwegen de kinderen van de vereniging te halen. Hoe zeer me dat ook zou doen voor mijn kinderen. Ik ga mijn gedachten erover laten gaan op mijn eigen tempo en het bespreken met man.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de reacties, het heeft me een blik vanuit een andere kant gegeven.
Ook bedankt voor de begripvolle reacties!
Ik kan niet op alles reageren maar zal de belangrijkste punten hieronder zetten:
Ik heb mijn leven op een wijze in moeten richten dat alles draagbaar blijft om te voorkomen dat ik vermoeid raak, overprikkeld of teveel stress ervaar. Ik ben minder te gaan werken, heb geld vrijgemaakt voor een schoonmaakster, mijn sociale leven anders ingericht etc. Dat heb ik moeten leren toen ik al jaren op mijn tandvlees liep, in een depressie kwam met allerlei andere lichamelijke en psychische klachten van dien die ik niet wil toelichten hier. Oftewel, het gaat niet om luiheid, verre van. Mensen die in dergelijke situaties komen zijn vaak het tegenovergestelde van lui maar zijn harde werkers.
Omdat ons hele gezin nog verder van huis is als ik weer depressief word, doe ik dus alles om dat te voorkomen.
Daarom was onze insteek dat ik mijn mijn steentje zou bijdragen door te wassen (vind ik helemaal niet erg, ik vond het eigenlijk wel fijn dat ik toch op deze wijze wél bij kan dragen). Mijn man zou namens ons de keukendienst etc op zich nemen. Dat was op aanmelding in eerste instantie. In mijn beleving draag ik een steentje bij aan de vereniging zoals werd gevraagd. Of ik een keer extra een wasjes draai voor team 1 en niet voor team 2 was mijn inziens helemaal geen probleem, ik draag bij aan de vereniging. Maar nu begrijp ik dat men wil dat je bijdraagt per team. Die insteek is anders.
Ook zie ik nu in, mede door de fanatieke opmerkingen hier, dat ieders gevoel bij een vereniging heel anders kan zijn. Ik draag bij voor mijn kinderen, maar heb geen binding met de vereniging. Kan me voorstellen dat dat voor leden die al lang lid zijn, anders voelt. Vanuit dat oogpunt begrijp ik de reacties beter.
Ik vind het wel lastig dat er geen andere alternatieven zijn. Er is hier meerdere keren geopperd dat men door zussen, opa's, buurvrouwen etc uit de brand wordt geholpen. Die optie is er bij ons niet. Dus het is mijn man en ik, en dat is wat het is.
Ik heb niet gezegd dat andere ouders mijn werkzaamheden over moeten nemen, maar een alternatief geopperd. Wie weet welke mooie samenwerkingen eruit ontstaan met bepaalde doelgroepen. Dit is niet bespreekbaar. Omdat er ook geen betaalde kracht is, kan ik het ook niet op die wijze oplossen. De reactie vanuit het kader hierboven beschreven kan ik beter begrijpen. Aan de andere kant wil ik meedenken in oplossingen, maar staat men hier niet open voor. En als die ene 'oplossing' dan geen oplossing is voor mij, maar je wil ook niet nadenken over alternatieven die ik aandraag, is het een lastig gesprek.
In dat geval zullen we inderdaad moeten overwegen de kinderen van de vereniging te halen. Hoe zeer me dat ook zou doen voor mijn kinderen. Ik ga mijn gedachten erover laten gaan op mijn eigen tempo en het bespreken met man.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de reacties, het heeft me een blik vanuit een andere kant gegeven.
Ook bedankt voor de begripvolle reacties!
vrijdag 5 november 2021 om 09:40
vrijdag 5 november 2021 om 09:46
Dat zal het verschil zijn tussen B en NL. Een club kan natuurlijk best een beheerder of barmedewerker inhuren maar dan gaat de contributie fors omhoog en de vraag is of iedereen dan nog wel kan sporten.Attraverso schreef: ↑05-11-2021 09:40Ik sta versteld. Nooit meegemaakt dat ouders verplicht worden taken uit te voeren in de sportvereniging van hun kinderen. Bardienst? Bij tennis, voetbal, zaalsporten,... zijn er toch altijd vaste uitbaters? Of is dat weer een verschil tussen B en NL?
Ik kan me hier niets bij voorstellen.
Iedere dag is gehaktdag
vrijdag 5 november 2021 om 09:50
Mijn kinderen doen aan wedstrijdzwemmen, maar ook in België zijn de tijdwaarnemers ooit begonnen als ouder van een kind hoor, en dat kun je opvatten als verplichte taak bij de sportverenigingAttraverso schreef: ↑05-11-2021 09:40Ik sta versteld. Nooit meegemaakt dat ouders verplicht worden taken uit te voeren in de sportvereniging van hun kinderen. Bardienst? Bij tennis, voetbal, zaalsporten,... zijn er toch altijd vaste uitbaters? Of is dat weer een verschil tussen B en NL?
Ik kan me hier niets bij voorstellen.
Wbt vaste uitbaters, dat hangt natuurlijk helemaal van de grootte van de accommodatie af.
vrijdag 5 november 2021 om 09:54
Leuk dat je wel blijft en meeleest hoor! En sterk ook, na zoveel commentaar haken mensen wel eens af!
Paar reacties:
Er is een spreekwoord 'het is moeilijk om iemand iets te laten begrijpen, als het in zijn belang is om het niet te begrijpen'.
Weet je waarom niet?
Wat jij ziet als 'meedenken' is eigenlijk:
* nog meer regelwerk
* terwijl ondertussen de vrijwilligersdienst waar het om gaat nog niet gedaan is
en ze met iemand in gesprek zijn (jij) die het eigenlijk zou kunnen/moeten doen (in hun ogen).
Misschien heb je voorgesteld om met minderbedeelden of ouderen ofzo contact te zoeken.
Mijn eerste gevoel is: Dat kost waanzinnig veel energie, je moet doen of je die ouderen een gunst verleent terwijl ze eigenlijk jou een gunst verlenen.
En als ze niet kunnen (ziek, zwak, corona, kleinkind jarig, ziekenhuisbezoek), dan moet de vereniging wéér op korte termijn de gaten in het rooster vullen.
Ik krijg een gevoel van losse vrijblijvende inzet, waar je veel energie moet steken in mensen die geen binding hebben met de verenigin.
Daar kun je echt geen rooster op bouwen.
Ik zou echt zwaar in de weerstand gaan van zo'n voorstel.
Paar reacties:
Dit is prima als achtergrond, maar de vereniging heeft er geen begrip voor.wallpaper schreef: ↑05-11-2021 09:27Ik heb mijn leven op een wijze in moeten richten dat alles draagbaar blijft om te voorkomen dat ik vermoeid raak, overprikkeld of teveel stress ervaar. Ik ben minder te gaan werken, heb geld vrijgemaakt voor een schoonmaakster, mijn sociale leven anders ingericht etc.
Er is een spreekwoord 'het is moeilijk om iemand iets te laten begrijpen, als het in zijn belang is om het niet te begrijpen'.
Dat werkt dus niet. Het is voor de andere kant (de vereniging) geen 'meedenken'. Ze zitten niet te wachten op jouw 'meedenken'.Ik heb niet gezegd dat andere ouders mijn werkzaamheden over moeten nemen, maar een alternatief geopperd. Wie weet welke mooie samenwerkingen eruit ontstaan met bepaalde doelgroepen. Dit is niet bespreekbaar. Omdat er ook geen betaalde kracht is, kan ik het ook niet op die wijze oplossen.
Weet je waarom niet?
Wat jij ziet als 'meedenken' is eigenlijk:
* nog meer regelwerk
* terwijl ondertussen de vrijwilligersdienst waar het om gaat nog niet gedaan is
en ze met iemand in gesprek zijn (jij) die het eigenlijk zou kunnen/moeten doen (in hun ogen).
Misschien heb je voorgesteld om met minderbedeelden of ouderen ofzo contact te zoeken.
Mijn eerste gevoel is: Dat kost waanzinnig veel energie, je moet doen of je die ouderen een gunst verleent terwijl ze eigenlijk jou een gunst verlenen.
En als ze niet kunnen (ziek, zwak, corona, kleinkind jarig, ziekenhuisbezoek), dan moet de vereniging wéér op korte termijn de gaten in het rooster vullen.
Ik krijg een gevoel van losse vrijblijvende inzet, waar je veel energie moet steken in mensen die geen binding hebben met de verenigin.
Daar kun je echt geen rooster op bouwen.
Ik zou echt zwaar in de weerstand gaan van zo'n voorstel.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 5 november 2021 om 10:09
Wat jammer, ik ken toch best verhalen die zeker succesvol zijn! Die garantie heb je nooit, maar je kan er een gouden samenwerking uithalen. En daarnaast denk ik, buiten de doelgroepen om, ik als tiener vooraan gestaan om met zoiets een zakcentje bij te verdienen. Prima baantje! En de contributie is niet 100,- per jaar, dat ligt wel wat hoger. Vind ik niet erg, maar ze mogen er van mij ook een euro per kind bovenop gooien om de bardienst van te betalen.KooktMetKnoflook schreef: ↑05-11-2021 09:54Leuk dat je wel blijft en meeleest hoor! En sterk ook, na zoveel commentaar haken mensen wel eens af!
Tja, je weet als je zoiets post dat je niet alleen reacties krijgt die in je straatje passen. Ik wilde meerdere invalshoeken, die heb ik gekregen
Paar reacties:
Dit is prima als achtergrond, maar de vereniging heeft er geen begrip voor.
Er is een spreekwoord 'het is moeilijk om iemand iets te laten begrijpen, als het in zijn belang is om het niet te begrijpen'.
Mee eens, die toelichting was meer een reactie op een aantal voorstellen om de druk te verlichten. Die zijn dus al ingezet.
Dat werkt dus niet. Het is voor de andere kant (de vereniging) geen 'meedenken'. Ze zitten niet te wachten op jouw 'meedenken'.
Weet je waarom niet?
Wat jij ziet als 'meedenken' is eigenlijk:
* nog meer regelwerk
* terwijl ondertussen de vrijwilligersdienst waar het om gaat nog niet gedaan is
en ze met iemand in gesprek zijn (jij) die het eigenlijk zou kunnen/moeten doen (in hun ogen).
Misschien heb je voorgesteld om met minderbedeelden of ouderen ofzo contact te zoeken.
Mijn eerste gevoel is: Dat kost waanzinnig veel energie, je moet doen of je die ouderen een gunst verleent terwijl ze eigenlijk jou een gunst verlenen.
En als ze niet kunnen (ziek, zwak, corona, kleinkind jarig, ziekenhuisbezoek), dan moet de vereniging wéér op korte termijn de gaten in het rooster vullen.
Ik krijg een gevoel van losse vrijblijvende inzet, waar je veel energie moet steken in mensen die geen binding hebben met de verenigin.
Daar kun je echt geen rooster op bouwen.
Ik zou echt zwaar in de weerstand gaan van zo'n voorstel.
vrijdag 5 november 2021 om 10:29
Ik wilde nog even op je reageren omdat ik echt even moest lachen om de wijze van reageren, dat kon ik even goed gebruiken, dank!Laatje schreef: ↑04-11-2021 18:33Koekoek, vijf coaches langs de kant in een hesje!En dan de overige taken afschuiven op andere ouders (dat zijn er niet zoveel meer dan). Ik denk dat het tijd wordt voor vijf nieuwe coaches, dan kunnen deze “uitrusten” van deze zware taak die zij vervuld hebben en de wassen gaan draaien en de kantinediensten gaan doen, aangezien dat volgens hen toch niet zoveel voorstelt…
vrijdag 5 november 2021 om 10:43
wallpaper schreef: ↑05-11-2021 10:09Wat jammer, ik ken toch best verhalen die zeker succesvol zijn! Die garantie heb je nooit, maar je kan er een gouden samenwerking uithalen. En daarnaast denk ik, buiten de doelgroepen om, ik als tiener vooraan gestaan om met zoiets een zakcentje bij te verdienen. Prima baantje!.
En daar ga je weer. Jij presenteert het als een gouden idee, waar de vereniging niet voor open staat, waar ze niet aan mee willen werken....
Maar wie gaat dat regelen? Wie gaat die gouden samenwerking opzetten? Wie gaat die baantjes uitdelen en de loonadministratie bijhouden? Wie gaat de tieners bellen en inroosteren en achter de vodden aanzitten als ze niet komen opdagen? Jij niet. Of wel soms?
Ik houd steeds het idee dat jij de sportclub ziet als een nutsvoorziening: iets wat er nou eenmaal is, en waar jij klant van bent. En omdat jij klant bent wil je graag in onderhandeling over de voorwaarden.
Maar de voorzitter en secretaris zijn zelf óók gewoon leraar of stukadoor die in de avonduren proberen de diensten vol te krijgen tussen hun eigen mantelzorg en puberkinderen door. En in plaats van dat ouders zeggen: "ik kan geen bardienst draaien, maar ik ga alles op alles zetten dat iemand me kan vervangen" krijgen ze te horen: "hier, ik heb een gouden idee, gaan JULLIE het maar regelen. Niet? Naaaah, wat flauw zeg".
En als je vindt dat "alles op alles zetten om een vervanger te regelen" voor jou teveel werk is, waarom is het dat dan niet voor anderen? Die kanker of een zieke moeder of een dreigend faillissement hebben?
Ik wil best geloven dat die belasting voor jou te zwaar is hoor, dat kan heel goed. Alleen sommige pech is niet op anderen af te wentelen.
vrijdag 5 november 2021 om 10:55
Ze?redbulletje schreef: ↑05-11-2021 09:15Dan verhogen ze de contributie en huren ze van dat geld mensen in. Mensen die het niet zo breed hebben kunnen die taken dan dus uitvoeren zodat hun kinderen goedkoper kunnen sporten.
Als lid ben je een onderdeel van de vereniging.
Je neemt geen product of dienst af.
vrijdag 5 november 2021 om 11:04
Toch blijft de al enkele malen gestelde vraag onbeantwoord: om hoeveel keer gaat het nu eigenlijk? 1 of 2 bardiensten in een seizoen, 1 of 2 keer per seizoen de was van een team, of iedere week de was van een team? Dat zijn nogal verschillen.
En, ook al eerder opgemerkt: het brengen naar trainingen en wedstrijden (en kijken tijdens wedstrijden) hoort nu eenmaal bij het moederschap, belangstelling voor je kind, je kind aanmoedigen, dat heeft niets met de club te maken, Als je kinderen zouden gitaarspelen - turnen - zwemmen - paardrijden zouden ze ook naar de les/training/wedstrijd gebracht en gehaald moeten worden. Toen mijn kinderen die leeftijd hadden (terwijl mijn man voor zijn werk in het buitenland zat) zei ik altijd gekscherend dat taxi mama overuren maakt. Niet altijd leuk, maar het hoort er nu eenmaal bij.
Je houdt je hoofd boven water in je gezin, je werkt, die dingen lukken je allemaal, wellicht met veel moeite en met vermoeidheid tot gevolg, maar het lukt je.
Die dingen moeten doorgaan omdat ze belangrijk zijn, daar ligt jouw prioriteit.
Omdat je kinderen nu op een sport zitten waar de medewerking van de ouders een noodzakelijk onderdeel vormen van de vereniging (omdat anders die vereniging domweg niet kan voortbestaan) zou ik als ik jou was mijn beeld laten kantelen. Die vereniging niet meer zien als een stoorzender in jouw verder zo gestructureerde rustige bestaan, maar - omdat je kinderen deze sport leuk vinden - een vast onderdeel in het leven waarvoor je óók een behoorlijk plekje inruimt in je leven. Je kinderen hebben dit nodig, en hoe meer jij je tegen de gang van zaken gaat verzetten, hoe meer energie en ergernis dit je kost.
De vereniging kun je niet veranderen, wel jouw zienswijze: mijn kinderen genieten hiervan, dús laat ik andere dingen vallen om het mogelijk te maken dat ze daar sporten. Zoek dus verder rustpuntjes om op te laden; verminder desnoods even een aantal sociale contacten, zoek nog meer hulp van buiten, afhaalmaaltijden, de huishoudelijke hulp een uurtje langer, dat soort dingen. Die kosten geld ja; maar als je kinderen hadden gekozen voor een dure sport waarbij geen ouderparticipatie nodig is had de contributie je handenvol geld gekost.
En, ook al eerder opgemerkt: het brengen naar trainingen en wedstrijden (en kijken tijdens wedstrijden) hoort nu eenmaal bij het moederschap, belangstelling voor je kind, je kind aanmoedigen, dat heeft niets met de club te maken, Als je kinderen zouden gitaarspelen - turnen - zwemmen - paardrijden zouden ze ook naar de les/training/wedstrijd gebracht en gehaald moeten worden. Toen mijn kinderen die leeftijd hadden (terwijl mijn man voor zijn werk in het buitenland zat) zei ik altijd gekscherend dat taxi mama overuren maakt. Niet altijd leuk, maar het hoort er nu eenmaal bij.
Je houdt je hoofd boven water in je gezin, je werkt, die dingen lukken je allemaal, wellicht met veel moeite en met vermoeidheid tot gevolg, maar het lukt je.
Die dingen moeten doorgaan omdat ze belangrijk zijn, daar ligt jouw prioriteit.
Omdat je kinderen nu op een sport zitten waar de medewerking van de ouders een noodzakelijk onderdeel vormen van de vereniging (omdat anders die vereniging domweg niet kan voortbestaan) zou ik als ik jou was mijn beeld laten kantelen. Die vereniging niet meer zien als een stoorzender in jouw verder zo gestructureerde rustige bestaan, maar - omdat je kinderen deze sport leuk vinden - een vast onderdeel in het leven waarvoor je óók een behoorlijk plekje inruimt in je leven. Je kinderen hebben dit nodig, en hoe meer jij je tegen de gang van zaken gaat verzetten, hoe meer energie en ergernis dit je kost.
De vereniging kun je niet veranderen, wel jouw zienswijze: mijn kinderen genieten hiervan, dús laat ik andere dingen vallen om het mogelijk te maken dat ze daar sporten. Zoek dus verder rustpuntjes om op te laden; verminder desnoods even een aantal sociale contacten, zoek nog meer hulp van buiten, afhaalmaaltijden, de huishoudelijke hulp een uurtje langer, dat soort dingen. Die kosten geld ja; maar als je kinderen hadden gekozen voor een dure sport waarbij geen ouderparticipatie nodig is had de contributie je handenvol geld gekost.
vrijdag 5 november 2021 om 11:05
Precies. Hehe, dat gevoel heb ik dus ook de hele tijd, dat TO de club ziet als een voorziening of bedrijf of wat dan ook, maar in elk geval iets dat buiten haarzelf staat en waar zij klant van is. Dat is een totaal andere mindset.
vrijdag 5 november 2021 om 11:49
Wat let je om het te organiseren? De tieners te benaderen, een rooster te maken, de tieners te begeleiden en na afloop de kas te verwerken want dat laat je een tiener niet doen. Overigens mogen minderjarigen geen bier tappen.wallpaper schreef: ↑05-11-2021 10:09Wat jammer, ik ken toch best verhalen die zeker succesvol zijn! Die garantie heb je nooit, maar je kan er een gouden samenwerking uithalen. En daarnaast denk ik, buiten de doelgroepen om, ik als tiener vooraan gestaan om met zoiets een zakcentje bij te verdienen. Prima baantje! En de contributie is niet 100,- per jaar, dat ligt wel wat hoger. Vind ik niet erg, maar ze mogen er van mij ook een euro per kind bovenop gooien om de bardienst van te betalen.
Iedere dag is gehaktdag
