Psyche
alle pijlers
Altijd ongelukkig
vrijdag 22 januari 2016 om 14:43
Al heel lang ben ik ongelukkig. En word steeds ongelukkiger.
Voor mijn probleem ben ik al vaak bij psycholoog geweest. Alleen dat help niet.
Heb altijd het gevoel dat ik nergens thuis hoor. Ben ook heel anders dan mijn familie, waardoor ik mij een mislukkeling voel.
Mijn ouders hebben een goede baan. Mijn broer en zus hebben beide een studie gedaan en hebben nu ook een goede baan. Daar ben ik altijd jaloers op geweest. Zelf ben ik met een handicap geboren. Kan ook niet leren dus ik zat op speciaal onderwijs. Heb wel pogingen gedaan om veder te leren, alleen het lukte niet. Dus ik ben gaan werken, als schoonmaakster. Mijn ouders hebben dit nooit kunnen accepteren, Zitten altijd te zeuren over mijn baantje (wissel nog wel eens), dat ik moet gaan leren en dat ik mijn met mijn handicap niet zo moet aanstellen. (ben altijd moe hierdoor)
Vroeger op school werd ik altijd gepest. Hoorde nooit ergens bij. Dit kwam door mijn handicap. Dat gaf ik altijd maar de schuld.
Als ik wel vrienden kreeg, werd het door mijn ouders vaak verpest.
Zij vonden mijn vrienden nooit goed genoeg. De vrienden van mijn broer en zus waren altijd wel goed genoeg. Hierdoor ging vaak de vriendschap vaak stuk. Heb ook eens een vriend gehad, Kwam van dezelfde school als mij en heeft werk al boer. Dat was ook niets volgens mijn ouders. Door dit alles ben ik heel onzeker geworden. Ook vind ik vriendschappen onderhouden moeilijk.
Waardoor ik nu al zon 3 jaar geen vriend en vrienden meer heb, als het niet langer is.
Er zijn nog wel meer dingen waardoor ik mijn ongelukkig voel. Maar ik kan kan het gewoon allemaal niet opschrijven.
Zit er zelfs over te denken om te gaan zwerven. Zo ongelukkig ben ik. Alleen de praktische dingen houden mij tegen. Al word deze drang steeds erger.
Heb al vaak met psychologen hier overgehad. Alleen het hielp nooit, Dus ben zins kort gestopt om daar nog heen de gaan. Heb zelf ook veel andere dingen geprobeerd om gelukkig te worden. Maar niet helpt.
IK zit nu met tranen dit te typen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Weet niet eens meer wanneer ik voor het laatst gelukkig was.
Voor mijn probleem ben ik al vaak bij psycholoog geweest. Alleen dat help niet.
Heb altijd het gevoel dat ik nergens thuis hoor. Ben ook heel anders dan mijn familie, waardoor ik mij een mislukkeling voel.
Mijn ouders hebben een goede baan. Mijn broer en zus hebben beide een studie gedaan en hebben nu ook een goede baan. Daar ben ik altijd jaloers op geweest. Zelf ben ik met een handicap geboren. Kan ook niet leren dus ik zat op speciaal onderwijs. Heb wel pogingen gedaan om veder te leren, alleen het lukte niet. Dus ik ben gaan werken, als schoonmaakster. Mijn ouders hebben dit nooit kunnen accepteren, Zitten altijd te zeuren over mijn baantje (wissel nog wel eens), dat ik moet gaan leren en dat ik mijn met mijn handicap niet zo moet aanstellen. (ben altijd moe hierdoor)
Vroeger op school werd ik altijd gepest. Hoorde nooit ergens bij. Dit kwam door mijn handicap. Dat gaf ik altijd maar de schuld.
Als ik wel vrienden kreeg, werd het door mijn ouders vaak verpest.
Zij vonden mijn vrienden nooit goed genoeg. De vrienden van mijn broer en zus waren altijd wel goed genoeg. Hierdoor ging vaak de vriendschap vaak stuk. Heb ook eens een vriend gehad, Kwam van dezelfde school als mij en heeft werk al boer. Dat was ook niets volgens mijn ouders. Door dit alles ben ik heel onzeker geworden. Ook vind ik vriendschappen onderhouden moeilijk.
Waardoor ik nu al zon 3 jaar geen vriend en vrienden meer heb, als het niet langer is.
Er zijn nog wel meer dingen waardoor ik mijn ongelukkig voel. Maar ik kan kan het gewoon allemaal niet opschrijven.
Zit er zelfs over te denken om te gaan zwerven. Zo ongelukkig ben ik. Alleen de praktische dingen houden mij tegen. Al word deze drang steeds erger.
Heb al vaak met psychologen hier overgehad. Alleen het hielp nooit, Dus ben zins kort gestopt om daar nog heen de gaan. Heb zelf ook veel andere dingen geprobeerd om gelukkig te worden. Maar niet helpt.
IK zit nu met tranen dit te typen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Weet niet eens meer wanneer ik voor het laatst gelukkig was.
vrijdag 15 juli 2016 om 23:10
quote:joost31 schreef op 22 januari 2016 @ 14:50:
Als ik dit zo lees, dan is het eerste wat ik denk, ga zo gauw mogelijk op jou zelf wonen.
Als mensen uit jou vertrouwde omgeving steeds negatief zijn, kom je ook in een negatieve spiraal, dus ik denk eigenlijk, dat het probleem daar ligt en niet bij jouw.
En wat is er mis met schoonmaken of boer zijn....echt hoor......het maakt niet uit wat je doet...en iedereen is gelijk.
Heel vervelend dat mensen in jou omgeving zich zo gedragen.Dit! Weg daar en een leven opbouwen dat bij jou past. Dan hoor je er ineens wel bij want het draait om jou, niet je familie!
Als ik dit zo lees, dan is het eerste wat ik denk, ga zo gauw mogelijk op jou zelf wonen.
Als mensen uit jou vertrouwde omgeving steeds negatief zijn, kom je ook in een negatieve spiraal, dus ik denk eigenlijk, dat het probleem daar ligt en niet bij jouw.
En wat is er mis met schoonmaken of boer zijn....echt hoor......het maakt niet uit wat je doet...en iedereen is gelijk.
Heel vervelend dat mensen in jou omgeving zich zo gedragen.Dit! Weg daar en een leven opbouwen dat bij jou past. Dan hoor je er ineens wel bij want het draait om jou, niet je familie!
zaterdag 16 juli 2016 om 16:48
quote:*bloem schreef op 15 juli 2016 @ 23:08:
[...]
Mijn ouders zijn ook zo, die vinden psychologen ook maar niks. "Ga je weer naar dat mens?" Maar ik kan me ook voorstellen dat ze je wel missen en dat ze er misschien toch open voor staan als jij het als voorwaarde stelt voor nieuw contact. Wat ook kan helpen is met je ouders (of 1 van hen) afspreken op neutrale grond, een terrasje bijvoorbeeld, dat houdt dingen wat oppervlakkiger, geeft ze wat minder aanleiding tot bemoeienis en daarmee kritiek. Ik ben al een tijdje ziek en mijn ouders hielpen me met het huishouden, daar heb ik ook een stop op gezet, want daarmee kwam heel veel bemoeienis en stress en kritiek en ruzie, nu heb ik thuiszorg trouwens. Vonden mijn ouders ook echt heel pijnlijk, dat ik bedankte voor hun hulp. Maar door wat meer afstand te hebben lukt het vaker dingen luchtiger te houden. We bellen ook minder, maar soms stuurt mijn moeder nu een sms of email, en is dan veel liever van toon. Omdat ze de tijd neemt om na te denken voordat ze wat zegt, vermoed ik.
Het hoeft bij jou niet zo te gaan hoor, ik ken je ouders niet, maar ze doen me wel wat denken aan die van mij.
Jammer dat je geen hondje kan nemen, een kitten misschien? Ook supergoeie therapie
En ookal voelt het misschien niet zo, wat Tobbert ook aangaf, het klinkt echt wel goed dat je dingen verandert in je leven, wat nieuwe balletjes opgooit. Het kan zomaar dat je een hele leuke baan krijgt waar je nieuwe energie van krijgt, of dat je familie gaat beseffen dat je een volwassen mens bent met een eigen mening die ze te accepteren hebben, of dat je in therapie steun vindt of nieuwe inzichten. Je komt voor jezelf op, en dat is echt een goed begin!
Mijn ouders staan er echt niet voor open om toch mee te gaan naar de psycholoog. Ze snappen ook niet dat mensen daar heen gaan. Maar ik wil ze toch niet meer zien. Ondanks dat het moeilijk is. Sta ik niet open voor contact. Ben helemaal klaar met ze.
Wel leuk om te lezen dat de band tussen jou en jou ouders nu fijner verloopt.
[...]
Mijn ouders zijn ook zo, die vinden psychologen ook maar niks. "Ga je weer naar dat mens?" Maar ik kan me ook voorstellen dat ze je wel missen en dat ze er misschien toch open voor staan als jij het als voorwaarde stelt voor nieuw contact. Wat ook kan helpen is met je ouders (of 1 van hen) afspreken op neutrale grond, een terrasje bijvoorbeeld, dat houdt dingen wat oppervlakkiger, geeft ze wat minder aanleiding tot bemoeienis en daarmee kritiek. Ik ben al een tijdje ziek en mijn ouders hielpen me met het huishouden, daar heb ik ook een stop op gezet, want daarmee kwam heel veel bemoeienis en stress en kritiek en ruzie, nu heb ik thuiszorg trouwens. Vonden mijn ouders ook echt heel pijnlijk, dat ik bedankte voor hun hulp. Maar door wat meer afstand te hebben lukt het vaker dingen luchtiger te houden. We bellen ook minder, maar soms stuurt mijn moeder nu een sms of email, en is dan veel liever van toon. Omdat ze de tijd neemt om na te denken voordat ze wat zegt, vermoed ik.
Het hoeft bij jou niet zo te gaan hoor, ik ken je ouders niet, maar ze doen me wel wat denken aan die van mij.
Jammer dat je geen hondje kan nemen, een kitten misschien? Ook supergoeie therapie
En ookal voelt het misschien niet zo, wat Tobbert ook aangaf, het klinkt echt wel goed dat je dingen verandert in je leven, wat nieuwe balletjes opgooit. Het kan zomaar dat je een hele leuke baan krijgt waar je nieuwe energie van krijgt, of dat je familie gaat beseffen dat je een volwassen mens bent met een eigen mening die ze te accepteren hebben, of dat je in therapie steun vindt of nieuwe inzichten. Je komt voor jezelf op, en dat is echt een goed begin!
Mijn ouders staan er echt niet voor open om toch mee te gaan naar de psycholoog. Ze snappen ook niet dat mensen daar heen gaan. Maar ik wil ze toch niet meer zien. Ondanks dat het moeilijk is. Sta ik niet open voor contact. Ben helemaal klaar met ze.
Wel leuk om te lezen dat de band tussen jou en jou ouders nu fijner verloopt.
zaterdag 16 juli 2016 om 23:56
Je zegt in je op dat je er zelfs aan denkt om te gaan zwerven omdat je ongelukkig bent.
Ik heb dat gedaan.
Ik had mij ooit voorgenomen (in mijn tienerjaren) dat als ik het ooit niet meer zou zien zitten, dat ik dan op reis zou gaan.
Op een gegeven moment , ongeveer 10 jaar later, zag ik het dus niet meer zitten, ik heb mijn appartement opgegeven, ben eerst op een camping gaan wonen, ben in een kraakpand gaan logeren en ben met een paar nieuwe vrienden een paar maanden op reis gegaan.
Dit heeft mij toen erg veel energie gegeven en hernieuwd zelfvertrouwen. Ik heb toen mensen ontmoet, plaatsen gezien en herinneringen gecreëerd waarop ik nog jaren kon teren.
Dus het idee is helemaal niet zo vreemd.
Maar je zou ook ergens in het buitenland een paar weken fruit kunnen gaan plukken of zoiets, dat kan je nieuwe inspiratie geven.
Of bij zo'n wwoof project gaan werken...
Ik heb dat gedaan.
Ik had mij ooit voorgenomen (in mijn tienerjaren) dat als ik het ooit niet meer zou zien zitten, dat ik dan op reis zou gaan.
Op een gegeven moment , ongeveer 10 jaar later, zag ik het dus niet meer zitten, ik heb mijn appartement opgegeven, ben eerst op een camping gaan wonen, ben in een kraakpand gaan logeren en ben met een paar nieuwe vrienden een paar maanden op reis gegaan.
Dit heeft mij toen erg veel energie gegeven en hernieuwd zelfvertrouwen. Ik heb toen mensen ontmoet, plaatsen gezien en herinneringen gecreëerd waarop ik nog jaren kon teren.
Dus het idee is helemaal niet zo vreemd.
Maar je zou ook ergens in het buitenland een paar weken fruit kunnen gaan plukken of zoiets, dat kan je nieuwe inspiratie geven.
Of bij zo'n wwoof project gaan werken...
zondag 17 juli 2016 om 09:13
Daar dacht ik ook al aan Shisha, zo'n Wwoof project als vakantie, dan moet je mee werken (parttime) op een biologische boerderij Regenwolk en krijg je in ruil daarvoor kost en inwoning.
Lijkt me wel een vrij sociaal gebeuren dus ook wel spannend... Maar anderzijds denk ik wel vrijdenkende mensen die een ander in hun waarde laten, ookal ben je wat meer teruggetrokken.
Lijkt me wel een vrij sociaal gebeuren dus ook wel spannend... Maar anderzijds denk ik wel vrijdenkende mensen die een ander in hun waarde laten, ookal ben je wat meer teruggetrokken.
zondag 17 juli 2016 om 10:40
quote:Regenwolk schreef op 15 juli 2016 @ 21:43:
[...]
Jammer dat het niet echt voelt als de goede weg.
Vroeger vond ik schrijven leuk. En daar ben ik nu ook weer mee bezig. Verder zijn er genoeg dingen die ik leuk vond om te doen en lang niet gedaan heb. Alleen voor de meeste dingen heb ik nu geen geld voor. Maar een lijstje maken is wel een goed idee.
Nieuwe mensen ontmoeten en toe laten is voor nu te veel.
Wat naar dat je zelf nog niet kunt voelen dat je goed bezig bent
Maar dat ben je echt!
Schrijven is superleuk, goed dat je dat doet. En van die cursus was een voorbeeldje, hè, als nieuwe mensen ontmoeten nu nog te eng is (wat ik heel goed begrijp in jouw situatie), dan moet je dat nu niet doen. Ik wilde je vooral aanmoedigen om ook leuke dingen te doen, dingen die je energie geven om door te blijven werken aan je problemen. Dat lijkt me heel belangrijk, en ik gun het je ook gewoon heel erg om ook leuke dingen te doen.
Je schrijft dat je - naast schrijven - ook andere dingen weet, maar daar geen geld voor hebt. Dure hobby's en weinig geld zijn een rotcombi. Daar weet ik alles van, en heb ik geen andere oplossing voor dan ervoor proberen te sparen. Maar da's natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Is het een idee om je hobby's in je verhalen te verwerken? Of duwt dat je alleen maar met je neus op het feit dat je die hobby nu niet kan uitoefenen?
En, aanhakend bij de dames hierboven, heb je binnenkort vakantie? Heb je daar dan al plannen voor gemaakt?
[...]
Jammer dat het niet echt voelt als de goede weg.
Vroeger vond ik schrijven leuk. En daar ben ik nu ook weer mee bezig. Verder zijn er genoeg dingen die ik leuk vond om te doen en lang niet gedaan heb. Alleen voor de meeste dingen heb ik nu geen geld voor. Maar een lijstje maken is wel een goed idee.
Nieuwe mensen ontmoeten en toe laten is voor nu te veel.
Wat naar dat je zelf nog niet kunt voelen dat je goed bezig bent
Maar dat ben je echt!Schrijven is superleuk, goed dat je dat doet. En van die cursus was een voorbeeldje, hè, als nieuwe mensen ontmoeten nu nog te eng is (wat ik heel goed begrijp in jouw situatie), dan moet je dat nu niet doen. Ik wilde je vooral aanmoedigen om ook leuke dingen te doen, dingen die je energie geven om door te blijven werken aan je problemen. Dat lijkt me heel belangrijk, en ik gun het je ook gewoon heel erg om ook leuke dingen te doen.
Je schrijft dat je - naast schrijven - ook andere dingen weet, maar daar geen geld voor hebt. Dure hobby's en weinig geld zijn een rotcombi. Daar weet ik alles van, en heb ik geen andere oplossing voor dan ervoor proberen te sparen. Maar da's natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Is het een idee om je hobby's in je verhalen te verwerken? Of duwt dat je alleen maar met je neus op het feit dat je die hobby nu niet kan uitoefenen?
En, aanhakend bij de dames hierboven, heb je binnenkort vakantie? Heb je daar dan al plannen voor gemaakt?
donderdag 29 september 2016 om 22:13
Er gaat iets heel erg mis in mijn leven. En ik krijg het niet meer goed.
Tijdens te vakantieperiode hoorde ik van ander, hoe leuk ze het hadden gehad of wat voor leuks ze gingen doen. Daar was ik toch wel jaloers op. Dus ik begon een te liegen dat ik ook een leuke dingen ging doen. Maar eigenlijk was mijn vakantie k*t. Heb alleen maar op bed gelegen. Kwam er alleen uit voor het hoognodige. Ben het huis alleen uit geweest om eten te kopen. Heb mij toch verwaarloost. En het ergste ervan is, dat het mij geen bal kan schelen. En naar de vakantie maar liegen over hoe leuk ik het wel niet heb gehad.
En zo gaat het eigenlijk ook tijdens mijn weekenden. Lig dan alleen maar in bed. En lieg er over hoe fijne dagen ik dan heb gehad.
Heb tijdens de vakantie ook geen telefoontjes en berichtjes gehad. Niet dat ik iemand bel, maar toch zou wel fijn zijn om te weten dat iemand aan mij denkt.
Soms wens ik wel eens dat ik de de volgende dag niet meer wakker word. Vind het leven gewoon echt niet leuk.
Ben aan het liegen over dingen en verwaarloos mij zelf. Het is een grote zwijnenstal in mijn huis, Maar ook in mijn hoofd.
Weet niet meer hoe ik alles goed moet krijgen.
Tijdens te vakantieperiode hoorde ik van ander, hoe leuk ze het hadden gehad of wat voor leuks ze gingen doen. Daar was ik toch wel jaloers op. Dus ik begon een te liegen dat ik ook een leuke dingen ging doen. Maar eigenlijk was mijn vakantie k*t. Heb alleen maar op bed gelegen. Kwam er alleen uit voor het hoognodige. Ben het huis alleen uit geweest om eten te kopen. Heb mij toch verwaarloost. En het ergste ervan is, dat het mij geen bal kan schelen. En naar de vakantie maar liegen over hoe leuk ik het wel niet heb gehad.
En zo gaat het eigenlijk ook tijdens mijn weekenden. Lig dan alleen maar in bed. En lieg er over hoe fijne dagen ik dan heb gehad.
Heb tijdens de vakantie ook geen telefoontjes en berichtjes gehad. Niet dat ik iemand bel, maar toch zou wel fijn zijn om te weten dat iemand aan mij denkt.
Soms wens ik wel eens dat ik de de volgende dag niet meer wakker word. Vind het leven gewoon echt niet leuk.
Ben aan het liegen over dingen en verwaarloos mij zelf. Het is een grote zwijnenstal in mijn huis, Maar ook in mijn hoofd.
Weet niet meer hoe ik alles goed moet krijgen.
donderdag 29 september 2016 om 22:36
quote:Regenwolk schreef op 28 januari 2016 @ 21:16:
[...]
Het draait bij ons idd heel erg om presenteren. En dat is gewoon niet leuk tussen te zitten.
Die site ken ik niet. Dat zou wel een hele grote stap zijn. Ben eigenlijk bang om mensen toe te laten.
Dat maakt niet echt gelukkig.
Als ik jouw verhaal lees vraag ik mij af of er iemand in jullie gezin is die wel gelukkig is. Het klinkt allemaal niet erg liefdevol.
Misschien kan je hier een paar leuke vrienden op doen, op je eigen tempo.
[...]
Het draait bij ons idd heel erg om presenteren. En dat is gewoon niet leuk tussen te zitten.
Die site ken ik niet. Dat zou wel een hele grote stap zijn. Ben eigenlijk bang om mensen toe te laten.
Dat maakt niet echt gelukkig.
Als ik jouw verhaal lees vraag ik mij af of er iemand in jullie gezin is die wel gelukkig is. Het klinkt allemaal niet erg liefdevol.
Misschien kan je hier een paar leuke vrienden op doen, op je eigen tempo.
donderdag 29 september 2016 om 22:44
Wat ontzettend naar dat je je zo ellendig voelt Regenwolk. Er moet toch een oplossing komen voor deze neerwaartste spiraal waarin je terecht bent gekomen? Is er geen maatschappelijk werk, huisarts waar je terecht kunt?
Probeer je ergens bij aan te sluiten. Sport is leuk, maar als je door je handicap niet kan zijn er tal van andere activiteiten. Het is september en alle clubs en groepjes zijn weer van start gegaan. Ik denk aan bijvoorbeeld een schildercursus of iets anders creatiefs. Zoek op internet wat de mogelijkheden in jouw woonplaats zijn.
Ik vind het heel knap van je hoe je je situatie onder woorden brengt. Je weet precies wat er aan schort. Wees niet te boos op je ouders. Zij zijn ook een product van hun opvoeding en weten misschien niet hoe ze hun gevoel moeten uiten. Ik weet bijna zeker dat ze van je houden, want ze stonden altijd voor je klaar. Is het misschien je eigen onzekerheid als ze trots praten over de andere kinderen die wel gestudeerd hebben? Dat jij dat zelf ziet als een afwijzing? Probeer jezelf niet te vergelijken met anderen. Jij bent goed zoals je bent. Jij hebt ook kwaliteiten, die hebben. Niks met opleiding oid te maken.
En wat is nou gelukkig zijn! Jij werkt, hebt een eigen huisje. Je moet verder kijken. Zorg voor jezelf. Ruim de boel op, stap voor stap. Probeer er iets van te maken. Als het een keer tegen zit begin je weer opnieuw! Laat je niet gek maken liefje; jij bent jij en dat is meer dan prima
Probeer je ergens bij aan te sluiten. Sport is leuk, maar als je door je handicap niet kan zijn er tal van andere activiteiten. Het is september en alle clubs en groepjes zijn weer van start gegaan. Ik denk aan bijvoorbeeld een schildercursus of iets anders creatiefs. Zoek op internet wat de mogelijkheden in jouw woonplaats zijn.
Ik vind het heel knap van je hoe je je situatie onder woorden brengt. Je weet precies wat er aan schort. Wees niet te boos op je ouders. Zij zijn ook een product van hun opvoeding en weten misschien niet hoe ze hun gevoel moeten uiten. Ik weet bijna zeker dat ze van je houden, want ze stonden altijd voor je klaar. Is het misschien je eigen onzekerheid als ze trots praten over de andere kinderen die wel gestudeerd hebben? Dat jij dat zelf ziet als een afwijzing? Probeer jezelf niet te vergelijken met anderen. Jij bent goed zoals je bent. Jij hebt ook kwaliteiten, die hebben. Niks met opleiding oid te maken.
En wat is nou gelukkig zijn! Jij werkt, hebt een eigen huisje. Je moet verder kijken. Zorg voor jezelf. Ruim de boel op, stap voor stap. Probeer er iets van te maken. Als het een keer tegen zit begin je weer opnieuw! Laat je niet gek maken liefje; jij bent jij en dat is meer dan prima
donderdag 29 september 2016 om 22:44
Als mensen denken dat je een druk, leuk leven hebt, weten ze dus niet dat het eigenlijk helemaal niet goed met je gaat. Dan zullen ze ook niet snel bellen om met je af te spreken of eens te horen hoe het met je gaat. Je mag best zeggen dat het niet zo goed met je gaat, als je wil. Je hoeft het natuurlijk niet te vertellen, maar ik zou er niet om liegen. Van liegen ga je je waarschijnlijk alleen maar slechter voelen. "Mijn weekend niet bijzonder," is een prima manier om niet te liegen en toch niets te zeggen. Als mensen doorvragen, begin je gewoon over iets anders (uit het nieuws of op de tv van afgelopen weekend ofzo).
Ik denk alleen dat het wel heel belangrijk is dat je naar de huisarts gaat, vertelt dat het al een hele tijd steeds slechter met je gaat, dat je hoopt dat je niet meer wakker wordt en dat het je niet meer lukt goed voor jezelf te zorgen. Je hoeft niet altijd alles alleen te doen, vraag hulp en accepteer die ook.
Dus morgenochtend: huisarts bellen en een afspraak maken.
Als je het lastig vindt om uit te leggen wat er aan de hand is, print dan je posts uit en laat die lezen.
Veel sterkte!!! Hopelijk voel je je snel geen regenwolk meer, maar een vrolijk zonnetje.
Ik denk alleen dat het wel heel belangrijk is dat je naar de huisarts gaat, vertelt dat het al een hele tijd steeds slechter met je gaat, dat je hoopt dat je niet meer wakker wordt en dat het je niet meer lukt goed voor jezelf te zorgen. Je hoeft niet altijd alles alleen te doen, vraag hulp en accepteer die ook.
Dus morgenochtend: huisarts bellen en een afspraak maken.
Als je het lastig vindt om uit te leggen wat er aan de hand is, print dan je posts uit en laat die lezen.
Veel sterkte!!! Hopelijk voel je je snel geen regenwolk meer, maar een vrolijk zonnetje.
vrijdag 11 november 2016 om 13:47
Langzaam probeer ik weer wat van het leven te maken.
Het lukt redelijk. Soms nog wel een terug val.
Vind het vooral moeilijk dat ik niemand heb om echt mijn hart te luchten. Maar ik merk wel dat ik nu meer rust heb, zonder mijn familie.
Al blijft het soms wel een gemis....
Ben druk met zoeken naar ander werk. Omdat het niet meer leuk is op het werk. Al gaat het de laatste weken wel wat beter.
Maar ik blijf toch zoeken naar iets anders.
Thuis probeer ik het weer wat netter/schoner te krijgen. Het gaat redelijk. De keuken is schoon en op geruimd. Net als de woonkamer.
Nu nog eens de energie vinden om de rest van het huis onder handen te nemen. Maar het is een beging...
Eigenlijk zou het goed zijn om wat te sporten. Maar ik durf niet. Dit heeft ook met mijn handicap te maken.
Maar het zou toch goed zijn om wat fitter te worden. Mijn energie is ver te zoeken namelijk.
Zat ook te denken om thuis wat te doen. Als ik dan bvb wat fitter ben, durf ik misschien wel naar de sportschool....
Alleen ik zo geen sport bedenken om thuis te doen. Hebben jullie misschien tips wat ik zou kunnen doen? En ook tips om het vol te houden?
Het lukt redelijk. Soms nog wel een terug val.
Vind het vooral moeilijk dat ik niemand heb om echt mijn hart te luchten. Maar ik merk wel dat ik nu meer rust heb, zonder mijn familie.
Al blijft het soms wel een gemis....
Ben druk met zoeken naar ander werk. Omdat het niet meer leuk is op het werk. Al gaat het de laatste weken wel wat beter.
Maar ik blijf toch zoeken naar iets anders.
Thuis probeer ik het weer wat netter/schoner te krijgen. Het gaat redelijk. De keuken is schoon en op geruimd. Net als de woonkamer.
Nu nog eens de energie vinden om de rest van het huis onder handen te nemen. Maar het is een beging...
Eigenlijk zou het goed zijn om wat te sporten. Maar ik durf niet. Dit heeft ook met mijn handicap te maken.
Maar het zou toch goed zijn om wat fitter te worden. Mijn energie is ver te zoeken namelijk.
Zat ook te denken om thuis wat te doen. Als ik dan bvb wat fitter ben, durf ik misschien wel naar de sportschool....
Alleen ik zo geen sport bedenken om thuis te doen. Hebben jullie misschien tips wat ik zou kunnen doen? En ook tips om het vol te houden?
vrijdag 11 november 2016 om 14:18
Jeetje Regenwolk, ik zou je graag even een dikke knuffel willen geven, want die verdien je!
Eigenlijk ben je heel goed bezig, ook al voel je je zo slecht. Ik ben blij voor je dat het je lukt om je huis weer wat netter te krijgen.
Spreekt yoga je aan? Er staan heel veel filmpjes op youtube met oefeningen die je thuis kan doen. Het is low-impact en je kunt het rustig opbouwen.
Kan je wandelen? Van wandelen wordt je ook blij. Gewoon elke dag de deur uit, na het eten als de afwas gedaan is, even een half uurtje een blokje om. De frisse lucht doet je goed, en je groet alle mensen die met een hond lopen. Als het in het weekend mooi weer is pak je de fiets naar een park of natuurgebied in de buurt om daar wat langer te wandelen. En als je dat een paar keer gedaan hebt, trakteer je jezelf op warme chocolademelk als beloning.
Succes en veel plezier!
Eigenlijk ben je heel goed bezig, ook al voel je je zo slecht. Ik ben blij voor je dat het je lukt om je huis weer wat netter te krijgen.
Spreekt yoga je aan? Er staan heel veel filmpjes op youtube met oefeningen die je thuis kan doen. Het is low-impact en je kunt het rustig opbouwen.
Kan je wandelen? Van wandelen wordt je ook blij. Gewoon elke dag de deur uit, na het eten als de afwas gedaan is, even een half uurtje een blokje om. De frisse lucht doet je goed, en je groet alle mensen die met een hond lopen. Als het in het weekend mooi weer is pak je de fiets naar een park of natuurgebied in de buurt om daar wat langer te wandelen. En als je dat een paar keer gedaan hebt, trakteer je jezelf op warme chocolademelk als beloning.
Succes en veel plezier!
vrijdag 11 november 2016 om 15:05
quote:Regenwolk schreef op 11 november 2016 @ 13:47:
Alleen ik zo geen sport bedenken om thuis te doen. Hebben jullie misschien tips wat ik zou kunnen doen? En ook tips om het vol te houden?Wandelen. Zeker in deze tijd van het jaar is dat zalig. Ik ga alle dagen te voet heen en terug naar het werk en maak daarbij meestal een omweg door het park of een bos in de buurt. Ook in het weekend ga ik alle dagen wandelen. Het geeft je ontzettend veel energie en je wordt een pak fitter. Is er geen hond in de buurt die je kan uitlenen? Ik heb een tijdje de hond van een bejaarde buurman uitgelaten. Beest gelukkig en ik alle dagen verplicht op wandel. Heerlijk!
Alleen ik zo geen sport bedenken om thuis te doen. Hebben jullie misschien tips wat ik zou kunnen doen? En ook tips om het vol te houden?Wandelen. Zeker in deze tijd van het jaar is dat zalig. Ik ga alle dagen te voet heen en terug naar het werk en maak daarbij meestal een omweg door het park of een bos in de buurt. Ook in het weekend ga ik alle dagen wandelen. Het geeft je ontzettend veel energie en je wordt een pak fitter. Is er geen hond in de buurt die je kan uitlenen? Ik heb een tijdje de hond van een bejaarde buurman uitgelaten. Beest gelukkig en ik alle dagen verplicht op wandel. Heerlijk!
vrijdag 11 november 2016 om 16:32
Voor ik dit topic opende, wandelen ik wel in het weekend. Maar door de weeks niet. Omdat ik altijd moe ben door het werk.
Soms sloeg ik ook wel een weekend over. Maar ik wil dit straks wanneer ik me wat fitter voel weer oppakken.
Maar nu zoek ik dus echt iets om thuis te doen. En ik vraag mij af hoe ik zo iets leuk en vol kan houden.
Yoga klinkt wel goed.
Soms sloeg ik ook wel een weekend over. Maar ik wil dit straks wanneer ik me wat fitter voel weer oppakken.
Maar nu zoek ik dus echt iets om thuis te doen. En ik vraag mij af hoe ik zo iets leuk en vol kan houden.
Yoga klinkt wel goed.
vrijdag 11 november 2016 om 17:07
Regenwolk, goed bezig! Fijn dat je wat rust gevonden hebt in de situatie met je familie en je huisje beter op orde is, knap gedaan
Hoe is je Engels? Ik dacht namelijk ook gelijk aan yoga. Kun je heel makkelijk thuisdoen. Handdoek, slaapzak of matje neerleggen, filmpje op youtube aanzetten en lekker bewegen. Ik vind yoga with Adrienne heel fijn. Zij heeft korte en wat langere filmpjes en een serie van dertig dagen yoga (mag ook in 45, 60 of meer dagen, natuurlijk). Wel in het Engels, maar je kunt ook gewoon nadoen wat zij doet, denk ik.
Voor beginners: https://www.youtube.com/watch?v=pWobp3phsEU
Serie dag 1: https://www.youtube.com/watch?v=oBu-pQG6sTY
Let op dat je nergens echt pijn hebt. Dan de oefening overslaan of minder 'ver' erin gaan.
Wandelen is ook heel fijn om weer fitter te worden.
En veel succes met solliciteren!
Hoe is je Engels? Ik dacht namelijk ook gelijk aan yoga. Kun je heel makkelijk thuisdoen. Handdoek, slaapzak of matje neerleggen, filmpje op youtube aanzetten en lekker bewegen. Ik vind yoga with Adrienne heel fijn. Zij heeft korte en wat langere filmpjes en een serie van dertig dagen yoga (mag ook in 45, 60 of meer dagen, natuurlijk). Wel in het Engels, maar je kunt ook gewoon nadoen wat zij doet, denk ik.
Voor beginners: https://www.youtube.com/watch?v=pWobp3phsEU
Serie dag 1: https://www.youtube.com/watch?v=oBu-pQG6sTY
Let op dat je nergens echt pijn hebt. Dan de oefening overslaan of minder 'ver' erin gaan.
Wandelen is ook heel fijn om weer fitter te worden.
En veel succes met solliciteren!
vrijdag 11 november 2016 om 17:29
zondag 13 november 2016 om 21:47
Ik heb niet alles gelezen maar heb zwaar veel respect voor je doorzettingsvermogen,
dat is een positieve eigenschap waar je trots op mag zijn.
Als tip zou ik je geven om een witboek bij te houden. In dit boek mogen alleen positieve dingen staan.
Hieraan koppel je een positieve eigenschap, wat dit over jou zegt. Het gaat er niet om dat die eigenschap
altijd naar voren komt maar dat je die in je hebt. Geef het eens drie weken een kans.
Voorbeelden:
De zon schijnt - Ik kan genieten van een mooie dag
20 minuten wandelen - Ik vind het lekker om te bewegen en goed voor mijn lichaam te zorgen
Je lacht om een serie op tv - Ik hou van comedy/heb gevoel voor humor
wassen/tandenpoetsen enz - Ik ben verzorgd
Ik heb getekend - Ik ben creatief
Dat het niet altijd grote dingen zijn maakt niet uit, het gaat er om dat je een moment op de dag neemt en gaat nadenken over dingen die wel goed gingen die dag. Je hersenen traint om die dingen te erkennen. Je zelfbeeld wat op te vijzelen door meer aandacht te geven aan de positieve eigenschappen die je bezit. Misschien is het gevoel er niet meteen
maar mijn ervaring is dat dit na verloop van tijd op gang komt. Misschien is het ook een idee om te gaan mediteren/mindfullness.
Je kan dan na verloop van tijd ook beter je sombere gedachten observeren en beter onder controle krijgen.
dat is een positieve eigenschap waar je trots op mag zijn.
Als tip zou ik je geven om een witboek bij te houden. In dit boek mogen alleen positieve dingen staan.
Hieraan koppel je een positieve eigenschap, wat dit over jou zegt. Het gaat er niet om dat die eigenschap
altijd naar voren komt maar dat je die in je hebt. Geef het eens drie weken een kans.
Voorbeelden:
De zon schijnt - Ik kan genieten van een mooie dag
20 minuten wandelen - Ik vind het lekker om te bewegen en goed voor mijn lichaam te zorgen
Je lacht om een serie op tv - Ik hou van comedy/heb gevoel voor humor
wassen/tandenpoetsen enz - Ik ben verzorgd
Ik heb getekend - Ik ben creatief
Dat het niet altijd grote dingen zijn maakt niet uit, het gaat er om dat je een moment op de dag neemt en gaat nadenken over dingen die wel goed gingen die dag. Je hersenen traint om die dingen te erkennen. Je zelfbeeld wat op te vijzelen door meer aandacht te geven aan de positieve eigenschappen die je bezit. Misschien is het gevoel er niet meteen
maar mijn ervaring is dat dit na verloop van tijd op gang komt. Misschien is het ook een idee om te gaan mediteren/mindfullness.
Je kan dan na verloop van tijd ook beter je sombere gedachten observeren en beter onder controle krijgen.
zondag 13 november 2016 om 22:00
Ja, Nederland in beweging lijkt me een mooi laagdrempelig begin!
En ik vind dat je trots op jezelf kunt zijn: eind september was je hele huis nog een zwijnenstal, en nu begin november is je woonkamer en keuken netjes en probeer je dat bij te houden. Echt goed van je hoor, ik weet hoe moeilijk het is om uit zo'n neerwaartse spiraal te stappen.
En je hebt ook maar mooi een vast contract bereikt! Vanuit die veilige positie kun je rustig rondkijken of er ergens iets leukers is. En wie weet kom je tot de conclusie dat er op je huidige werk toch weer betere tijden zijn aangebroken; dan is blijven natuurlijk ook goed.
Goed dat je al jaren op jezelf woont en dat je je nu ook voor het laatste stukje (administratie) hebt losgemaakt van je ouders, die geen positieve invloed hebben op je zelfwaardering.
Is het al gelukt om qua maaltijden weer wat beter voor jezelf te zorgen? Dagelijks douchen, tandenpoetsen, zorgen dat je voldoende slaapt? Ook door zulke dingen ga je je beter voelen. Je slaapkamer gezellig maken, schoon beddengoed op je bed. Dat slaapt en ontwaakt een stuk fijner.
Je bent goed bezig, je mag trots zijn op ieder positief stapje dat je zet. Soms helpt het om jezelf te beschouwen als je eigen kind, waar je liefdevol en zo goed mogelijk voor wil zorgen. Wees lief voor jezelf en juich jezelf toe. Jij verdient dat. En geniet van de kleine dingen. Dat kan een lekker geroosterd boterhammetje in de ochtend zijn, of een plantje op je vensterbank, of het feit dat het buiten keihard regent terwijl jij warm en droog in je huisje zit.
En weet dat hier op het viva forum aan je gedacht wordt en met je meegeleefd wordt.
Ga zo door meis!
En ik vind dat je trots op jezelf kunt zijn: eind september was je hele huis nog een zwijnenstal, en nu begin november is je woonkamer en keuken netjes en probeer je dat bij te houden. Echt goed van je hoor, ik weet hoe moeilijk het is om uit zo'n neerwaartse spiraal te stappen.
En je hebt ook maar mooi een vast contract bereikt! Vanuit die veilige positie kun je rustig rondkijken of er ergens iets leukers is. En wie weet kom je tot de conclusie dat er op je huidige werk toch weer betere tijden zijn aangebroken; dan is blijven natuurlijk ook goed.
Goed dat je al jaren op jezelf woont en dat je je nu ook voor het laatste stukje (administratie) hebt losgemaakt van je ouders, die geen positieve invloed hebben op je zelfwaardering.
Is het al gelukt om qua maaltijden weer wat beter voor jezelf te zorgen? Dagelijks douchen, tandenpoetsen, zorgen dat je voldoende slaapt? Ook door zulke dingen ga je je beter voelen. Je slaapkamer gezellig maken, schoon beddengoed op je bed. Dat slaapt en ontwaakt een stuk fijner.
Je bent goed bezig, je mag trots zijn op ieder positief stapje dat je zet. Soms helpt het om jezelf te beschouwen als je eigen kind, waar je liefdevol en zo goed mogelijk voor wil zorgen. Wees lief voor jezelf en juich jezelf toe. Jij verdient dat. En geniet van de kleine dingen. Dat kan een lekker geroosterd boterhammetje in de ochtend zijn, of een plantje op je vensterbank, of het feit dat het buiten keihard regent terwijl jij warm en droog in je huisje zit.
En weet dat hier op het viva forum aan je gedacht wordt en met je meegeleefd wordt.
Ga zo door meis!
woensdag 18 januari 2017 om 21:56
Welke oplossing zou het zwerversbestaan je bieden?
Waar zou je naartoe willen gaan? Hoe lang denk je dat je het prettig blijft vinden?
Ik snap je wens wel hoor Regenwolk, maar ik weet niet of het je leven zou vergemakkelijken...
Ik stuur je een kus en een knuffel en ik hoop dat onze aandacht je een beetje troost biedt. Laat je het ons weten als we je ergens mee kunnen helpen?
Waar zou je naartoe willen gaan? Hoe lang denk je dat je het prettig blijft vinden?
Ik snap je wens wel hoor Regenwolk, maar ik weet niet of het je leven zou vergemakkelijken...
Ik stuur je een kus en een knuffel en ik hoop dat onze aandacht je een beetje troost biedt. Laat je het ons weten als we je ergens mee kunnen helpen?
