Psyche
alle pijlers
Angst dat mijn leven nu voorbij is
donderdag 13 december 2018 om 19:42
Ik heb het gevoel dat ik vastzit. Dat ik elke mogelijkheid heb benut en er geen uitweg is. Ik faal op het werk. Ik faal zelfs met het zoeken naar nieuw werk. Ik smeek het uwv om een jobcoach, die hebben zij niet. Ik smeek mijn therapeut om mee te denken, mij te begeleiden in het zoeken naar nieuwe zingeving, een ander soort baan.
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
vrijdag 14 december 2018 om 09:01
Nog even een toevoeging aan wat anderen hier aan tips hebben gegeven.
Mijn ervaring is dat je werk helemaal niet dat hoeft te zijn waarvoor je gestudeerd hebt.
Ik ken verschillende mensen, waaronder ikzelf, die een baan hebben die niet of maar zijdelings te maken heeft met hun studie.
Laat je daarbij dus niet tegenhouden bij het zoeken naar werk en solliciteren.
Mijn ervaring is dat je werk helemaal niet dat hoeft te zijn waarvoor je gestudeerd hebt.
Ik ken verschillende mensen, waaronder ikzelf, die een baan hebben die niet of maar zijdelings te maken heeft met hun studie.
Laat je daarbij dus niet tegenhouden bij het zoeken naar werk en solliciteren.
vrijdag 14 december 2018 om 12:01
Ik heb een nummer gekregen en voicemail ingesproken. Ik wacht nu af.duizel schreef: ↑14-12-2018 09:01Het kan zijn dat de school het eerste contact legt met de bedrijfsarts en dat je niet zelf meteen een nummer krijgt. Dan krijg je gewoon te horen wanneer je afspraak is, ging bij mijn vorige werk in ieder geval zo. Ik zou als ik jou was bij de arts eerst goed je verhaal doen en dan samen met hem kijken wat een goede vervolgstap is. Het kan zijn dat hij adviseert om eerst rust te nemen, kan ook een ander advies uitkomen. Ik heb ook wel vaker gehoord dat mensen binnen het onderwijs het advies kregen om wel 1 of 2 uurtjes te werken maar dan bijvoorbeeld niet met kinderen, die kregen dan tijdelijk administratief werk. Ik verwacht dat er wel een document is binnen je bestuur waarin staat hoe de stappen bij ziekte zijn (dus hoe afspraken bij de bedrijfsarts gemaakt worden, wanneer je naar de bedrijfsarts moet, wie je begeleidt met het maken van een plan van aanpak enz.). Dit kan op intranet staan maar dat hoeft niet. Je kunt hiernaar vragen bij de hr (of P&O)-afdeling.
vrijdag 14 december 2018 om 12:02
Dank je, dat geeft hoop.Kbr12345 schreef: ↑14-12-2018 09:01Nog even een toevoeging aan wat anderen hier aan tips hebben gegeven.
Mijn ervaring is dat je werk helemaal niet dat hoeft te zijn waarvoor je gestudeerd hebt.
Ik ken verschillende mensen, waaronder ikzelf, die een baan hebben die niet of maar zijdelings te maken heeft met hun studie.
Laat je daarbij dus niet tegenhouden bij het zoeken naar werk en solliciteren.
vrijdag 14 december 2018 om 12:03
Dank je. Heb het nieuws ook met de sectie gedeeld vandaag. Vind het rot maar het zij zo...Jardis schreef: ↑14-12-2018 07:59Jij doet je best nu voor zo ver mogelijk. Als je nu niet even rust neemt zit je over 10 jaar nog zo.
Heel zakelijk gezien kost het dan de maatschappij alleen maar meer geld (vreselijk om daar over te praten trouwens).
Dus goede keus om even een time-out te nemen. Je hebt een goede instelling, dus dan komt het vast ook wel weer goed. Alleen nu eventjes rust. Zijn zat mensen jou voor gegaan, dus zo gek is het niet.
vrijdag 14 december 2018 om 13:53
En hoe werd daarop gereageerd? Een BA gaat over je herstel bij ziekte of de werkgever begeleiden bij hoe ze jou het beste kunt begeleiden om te herstellen. Bij een burn-out gaan ze je dus helpen op weg naar herstel. Als jij meteen over een loopbaancoach begint en dat het werk niet geschikt is voor je weet ik niet of ze straks vinden dat je een burn-out hebt of dat er een ander probleem is (niet het juiste werk). Dan zouden ze ook kunnen aansturen op een vaststellingsovereenkomst waarbij je contract ontbonden wordt met behoud van recht op ww (en met transitievergoeding waarmee je evt. een loopbaancoach zou kunnen betalen maar je werkt nog zo kort voor je werkgever dat dat niet zoveel is denk ik).
Natuurlijk kun je ook burn-out raken door verkeerd werk uit te voeren. Ben benieuwd wat het advies gaat zijn. Meestal komt een loopbaancoach in een ziektetraject pas na een jaar ziekte in beeld in het kader van tweede spoor re-integratie. Ben erg benieuwd waar dit naartoe gaat...
Eigenlijk heb ik te weinig kennis hiervan om echt goed advies te geven maar ik put even uit eigen ervaring en ervaringen in mijn omgeving.
vrijdag 14 december 2018 om 15:09
Mijn moeder is boos omdat ik om loopbaanbegeleiding heb gevraagd. Ze zegt dat de BA nu aan mijn baas doorvertelt dat ik twijfel over mijn werk en ik per direct ontslagen word.
Mag dat?
Ik wil:
1. Stoppen met lesgeven, per direct
2. Geestelijk weer gezond worden
3. Begeleiding krijgen naar ander werk/ onderwijsgerelateerde taken in de tussentijd.
4. Ander werk vinden ( ben al bezig).
Mag dat?
Ik wil:
1. Stoppen met lesgeven, per direct
2. Geestelijk weer gezond worden
3. Begeleiding krijgen naar ander werk/ onderwijsgerelateerde taken in de tussentijd.
4. Ander werk vinden ( ben al bezig).
vrijdag 14 december 2018 om 15:23
Besef je wel dat dat ook ermee te maken kan hebben dat je er nu zo doorheen zit.
Ik was overwerkt en had nog een hele hoop andere psychische klachten, laten we stellen: compleet overweldigd. Ik wilde nooit meer bij mijn werkgever aan de slag. Nu een half jaar later ben ik op therapeutische basis aan het werk, omdat ik dat zélf wil.
Geen overhaaste beslissingen nemen! Geestelijk gezond worden is handiger met een fatsoenlijk inkomen. Als je ontslag neemt, heb je dat niet.
Ik was overwerkt en had nog een hele hoop andere psychische klachten, laten we stellen: compleet overweldigd. Ik wilde nooit meer bij mijn werkgever aan de slag. Nu een half jaar later ben ik op therapeutische basis aan het werk, omdat ik dat zélf wil.
Geen overhaaste beslissingen nemen! Geestelijk gezond worden is handiger met een fatsoenlijk inkomen. Als je ontslag neemt, heb je dat niet.
vrijdag 14 december 2018 om 15:25
Is je proeftijd voorbij? Dan heeft je moeder ongelijk. We leven hier in Nederland en iemand kan niet zomaar ontslagen worden. Echt niet.
Of je ziek bent weet ik niet, maar jij kunt op dit moment niet je werk verrichten. Dat heb je aan je werkgever verteld en daar ga je volgende week mee aan de gang om uit te zoeken wat je daar aan kunt doen. Je dacht zelf aan een loopbaancoach, maar misschien heeft de bedrijfsarts een ander idee wat je kan helpen. Ben eerlijk en open tegen hem, over hoe je je nu voelt, wat je ervaart en welke begeleiding je al krijgt. Het kan zijn dat hij wel aan je vraagt om een paar uur te werken, maar dan administratief werk of iets anders - iets puberloos. Reden dat ze dat doen is omdat sommige burn-out onderzoeken aangeven dat het juist verstandig is om bij je werk betrokken te blijven.
En, ter geruststelling, iedereen die ik ken met iets wat op een burn-out lijkt had het moment waarop ze zeker wisten nooit meer terug te gaan naar hun oude werk. Inclusief de paniek die jij omschrijft. Voor de helft daarvan heeft het ook geresulteerd in iets nieuws en zijn daar erg blij mee. De andere helft hervond zichzelf, met hulp, ontdekte wat ze nodig hadden in hun oude baan en konden het uiteindelijk na afloop van die periode veel beter voor elkaar krijgen.
Of je ziek bent weet ik niet, maar jij kunt op dit moment niet je werk verrichten. Dat heb je aan je werkgever verteld en daar ga je volgende week mee aan de gang om uit te zoeken wat je daar aan kunt doen. Je dacht zelf aan een loopbaancoach, maar misschien heeft de bedrijfsarts een ander idee wat je kan helpen. Ben eerlijk en open tegen hem, over hoe je je nu voelt, wat je ervaart en welke begeleiding je al krijgt. Het kan zijn dat hij wel aan je vraagt om een paar uur te werken, maar dan administratief werk of iets anders - iets puberloos. Reden dat ze dat doen is omdat sommige burn-out onderzoeken aangeven dat het juist verstandig is om bij je werk betrokken te blijven.
En, ter geruststelling, iedereen die ik ken met iets wat op een burn-out lijkt had het moment waarop ze zeker wisten nooit meer terug te gaan naar hun oude werk. Inclusief de paniek die jij omschrijft. Voor de helft daarvan heeft het ook geresulteerd in iets nieuws en zijn daar erg blij mee. De andere helft hervond zichzelf, met hulp, ontdekte wat ze nodig hadden in hun oude baan en konden het uiteindelijk na afloop van die periode veel beter voor elkaar krijgen.
vrijdag 14 december 2018 om 15:26
Maar wat zegt die arts dan tegen mijn baas? Ik wil alle opties openhouden. Ik wil best mijn contract uitzitten maar het vertrouwen in de leiding is weg en ik kan geen puber meer zien. Misschien is het ook de burn out hoor.
Maar als ik morgen ergens kon werken deed ik dat want ik haat stilzitten. Al verkocht ik groente op de markt.
Wat moet ik nou zeggen tegen die BA?
Maar als ik morgen ergens kon werken deed ik dat want ik haat stilzitten. Al verkocht ik groente op de markt.
Wat moet ik nou zeggen tegen die BA?
vrijdag 14 december 2018 om 15:26
Als je in de ziektewet zit hoef je ook geen les te geven, en heb je wat meer financiele vrijheid terwijl je je focust op gezond worden. Pas als je gaat herstellen van je burnout kun je gaan kijken wat je wél wil doen, want met een burnout zit je er geestelijk en fysiek helemaal doorheen. Neem dus je rust ipv te zoeken naar ander werk.
Je hebt je ziekgemeld, je gaat naar de bedrijfsarts, ga niet zeggen dat je ontslag wil nemen, je kan wel zeggen dat het zo hoog zit dat de gedachte om nu weer voor de klas te moeten staan zo verschrikkelijk is.
Zoek betere hulp. Je zit bij een psycholoog voor persoonlijkheidsproblematiek, laat je overplaatsen naar de afdeling autisme.
Schakel het wijkteam in of ga in ieder geval met iemand van de wmo praten. Die kijkt samen met jou wat zij kunnen bieden.
Neem eerst een de tijd om uit te zoeken wat er allemaal wel en niet mogelijk is voordat je beslissingen neemt. En overleg even met je moeder als je de neiging hebt om dat toch te doen, want je paniekswitch heeft even kuren.
Je hebt je ziekgemeld, je gaat naar de bedrijfsarts, ga niet zeggen dat je ontslag wil nemen, je kan wel zeggen dat het zo hoog zit dat de gedachte om nu weer voor de klas te moeten staan zo verschrikkelijk is.
Zoek betere hulp. Je zit bij een psycholoog voor persoonlijkheidsproblematiek, laat je overplaatsen naar de afdeling autisme.
Schakel het wijkteam in of ga in ieder geval met iemand van de wmo praten. Die kijkt samen met jou wat zij kunnen bieden.
Neem eerst een de tijd om uit te zoeken wat er allemaal wel en niet mogelijk is voordat je beslissingen neemt. En overleg even met je moeder als je de neiging hebt om dat toch te doen, want je paniekswitch heeft even kuren.
vrijdag 14 december 2018 om 15:33
Dat is fijn, dank je voor je nuttige antwoord. Ookal zou ik teruggaan, ik stop er toch mee eind dit schooljaar want ik voel dit al erg lang aan en blijf mezelf dwingen het toch te doen, want ik heb een diploma en ik geloofde heilig dat ik nergens anders iets zou vinden. Maar ik loop hier al zeker 2 jaar mee. Ik haat klassenmanagent zo erg...BiebenYip schreef: ↑14-12-2018 15:25Is je proeftijd voorbij? Dan heeft je moeder ongelijk. We leven hier in Nederland en iemand kan niet zomaar ontslagen worden. Echt niet.
Of je ziek bent weet ik niet, maar jij kunt op dit moment niet je werk verrichten. Dat heb je aan je werkgever verteld en daar ga je volgende week mee aan de gang om uit te zoeken wat je daar aan kunt doen. Je dacht zelf aan een loopbaancoach, maar misschien heeft de bedrijfsarts een ander idee wat je kan helpen. Ben eerlijk en open tegen hem, over hoe je je nu voelt, wat je ervaart en welke begeleiding je al krijgt. Het kan zijn dat hij wel aan je vraagt om een paar uur te werken, maar dan administratief werk of iets anders - iets puberloos. Reden dat ze dat doen is omdat sommige burn-out onderzoeken aangeven dat het juist verstandig is om bij je werk betrokken te blijven.
En, ter geruststelling, iedereen die ik ken met iets wat op een burn-out lijkt had het moment waarop ze zeker wisten nooit meer terug te gaan naar hun oude werk. Inclusief de paniek die jij omschrijft. Voor de helft daarvan heeft het ook geresulteerd in iets nieuws en zijn daar erg blij mee. De andere helft hervond zichzelf, met hulp, ontdekte wat ze nodig hadden in hun oude baan en konden het uiteindelijk na afloop van die periode veel beter voor elkaar krijgen.
vrijdag 14 december 2018 om 15:40
Mijn therapeut geeft mij ook een behandeling gericht op autisme. Hij heeft toegezegd mij te helpen met mijn loopbaan. Is het wijkteam dan niet driedubbelop naast de BA en mijn therapeut?LoVaKo schreef: ↑14-12-2018 15:26Als je in de ziektewet zit hoef je ook geen les te geven, en heb je wat meer financiele vrijheid terwijl je je focust op gezond worden. Pas als je gaat herstellen van je burnout kun je gaan kijken wat je wél wil doen, want met een burnout zit je er geestelijk en fysiek helemaal doorheen. Neem dus je rust ipv te zoeken naar ander werk.
Je hebt je ziekgemeld, je gaat naar de bedrijfsarts, ga niet zeggen dat je ontslag wil nemen, je kan wel zeggen dat het zo hoog zit dat de gedachte om nu weer voor de klas te moeten staan zo verschrikkelijk is.
Zoek betere hulp. Je zit bij een psycholoog voor persoonlijkheidsproblematiek, laat je overplaatsen naar de afdeling autisme.
Schakel het wijkteam in of ga in ieder geval met iemand van de wmo praten. Die kijkt samen met jou wat zij kunnen bieden.
Neem eerst een de tijd om uit te zoeken wat er allemaal wel en niet mogelijk is voordat je beslissingen neemt. En overleg even met je moeder als je de neiging hebt om dat toch te doen, want je paniekswitch heeft even kuren.
Mijn moeder is erg kwaad, ze zei dat als ze me ontslaan ik overal voor schut zal staan en niemand me nog aanneemt. Ik gaf daarop aan dat ik niet weer op een school wil solliciteren. Zij vervolgde dat als ik niet doe wat ze zegt ik mijn spullen kan pakken en maar ergens anders zal wonen, want ik ben bij ontslag verwijtbaar werkloos omdat ik mijn werk slecht uitvoer en dus geen geld krijg. Volgens mij klopt dat niet. Ik ben nu, naast erg gestresst, ook boos.
Hoe zit het met de ziektewet? Moet ik dat regelen of is dat automatisch.
vrijdag 14 december 2018 om 16:42
Wat een onbegrip van je moeder... Mensen kunnen nu eenmaal vastlopen en daar vragen ze niet zelf om. Met ASS is de kans nog veel groter. Ik heb een zoon met ASS en wat een gevecht kan het leven voor hem zijn. Het lijkt alsof je moeder dit niet inziet, of in ontkenning is. Ben je hier wel open genoeg tegenover je moeder? Misschien moet je hier wat uitgebreider met haar over praten want juist nu hen je steun nodig.
♥
vrijdag 14 december 2018 om 16:47
Ik denk dat mijn moeder mij te hoog inschat, net als veel anderen, want ik ben verbaal erg sterk en heb een hoog denkniveau. Maar soms kan ik simpele dingen niet bedenken. Waar ik hulp kan vinden. Wat verstandig is om te doen/zeggen. Ik reageer dan erg op impuls.Jillian69 schreef: ↑14-12-2018 16:42Wat een onbegrip van je moeder... Mensen kunnen nu eenmaal vastlopen en daar vragen ze niet zelf om. Met ASS is de kans nog veel groter. Ik heb een zoon met ASS en wat een gevecht kan het leven voor hem zijn. Het lijkt alsof je moeder dit niet inziet, of in ontkenning is. Ben je hier wel open genoeg tegenover je moeder? Misschien moet je hier wat uitgebreider met haar over praten want juist nu hen je steun nodig.
Mijn moeder is niet slecht, maar ik denk dat ze het erg zwaar vindt dat haar volwassen dochter zulke 'domme dingen' doet.
Ik zat ook te denken. Stel, ik ga eind januari solliciteren, hoe zit het dan met opzegtermijn bij een burnout? Ik heb wat recruiters in mijn kennisenkring aangesproken, het kan best dat er binnenkort iets is.
vrijdag 14 december 2018 om 16:58
Dus dan kan ze het niet goed inschatten. Ik weet niet hoe je relatie met je moeder is, maar als deze normaal gesproken goed is, zou ik met de billen bloot gaan. Ve
rtellen dat het onderwijs je zwaar valt. Dat ASS echt een handicap is dat het nog veel lastiger voor je maakt , dat je al heel lang op je tenen loopt, maar dat je nu op een punt bent dat je niet verder kan, ook al zou je dat willen. En dat je haar steun graag zou willen.
Ook denk ik dat haar angsten ongegrond zijn. Het zal eerder dit zijn: eerst ziektewet, dan WW en van daaruit een nieuwe baan (ligt niet vast, natuurlijk, maar zo is het hoe ik het bij andere mensen heb meegemaakt).
♥
vrijdag 14 december 2018 om 17:18
Dat weet ze maar ik denk dat ze zich slecht kan inleven.Jillian69 schreef: ↑14-12-2018 16:58Dus dan kan ze het niet goed inschatten. Ik weet niet hoe je relatie met je moeder is, maar als deze normaal gesproken goed is, zou ik met de billen bloot gaan. Ve
rtellen dat het onderwijs je zwaar valt. Dat ASS echt een handicap is dat het nog veel lastiger voor je maakt , dat je al heel lang op je tenen loopt, maar dat je nu op een punt bent dat je niet verder kan, ook al zou je dat willen. En dat je haar steun graag zou willen.
Ook denk ik dat haar angsten ongegrond zijn. Het zal eerder dit zijn: eerst ziektewet, dan WW en van daaruit een nieuwe baan (ligt niet vast, natuurlijk, maar zo is het hoe ik het bij andere mensen heb meegemaakt).
vrijdag 14 december 2018 om 17:26
Proefplaatsing is dat. Dat kan, maar alleen als alle partijen erachter staan en het willen steunen. Na een paar maanden kan de nieuwe werkgever je dan overnemen.
Dollop, nogmaals: zolang jij niet je contract opzegt, ben jij niet verwijtbaar werkloos. Sterker nog: op dit moment ben je niet werkloos, maar ziek. Simpel gezegd heb je een driedubbele mentale longontsteking te pakken. Dus ben je ziek, moet je gedoseerd dingen doen en verder rust houden.
Als je ziek bent, ga je eerst de ziektewet in. Als jouw contract afloopt terwijl jij nog steeds geheel of gedeeltelijk ziek bent, dan komt het uwv erbij kijken. Arts, arbeidsdeskundige, dat soort dingen. De uren dat je ziek bent kun je dan van het uwv uitbetaald krijgen, voor de andere uren kun je zelf of met hulp een baan zoeken.
Ook ik raad je aan om te zoeken naar een therapeut met meer ervaring met ass. Dan kunnen ze iets beter inspelen op wat je nodig hebt.
En nogmaals: geen paniek.
