
Angst dat mijn leven nu voorbij is
donderdag 13 december 2018 om 19:42
Ik heb het gevoel dat ik vastzit. Dat ik elke mogelijkheid heb benut en er geen uitweg is. Ik faal op het werk. Ik faal zelfs met het zoeken naar nieuw werk. Ik smeek het uwv om een jobcoach, die hebben zij niet. Ik smeek mijn therapeut om mee te denken, mij te begeleiden in het zoeken naar nieuwe zingeving, een ander soort baan.
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
Geen tijd.
Ik heb recht op ww, spaargeld en dan maar minimale bijstand waar ik niet van rondkom want ik woon thuis.
Ik denk soms echt dat dit het einde is, heb alles opgebruikt en ik kan het niet meer oplossen. Help mij aub...
vrijdag 14 december 2018 om 17:47
Hm, ik ben niet van plan de bijstand in te gaan... hoop ik. Wel mijn groitste angst.
vrijdag 14 december 2018 om 17:56
Proefplaatsing kan ook op kosten van de oude werkgever, als beide partijen het eens zijn dat het beter is dat de werknemer na ziekte elders gaat reintergreren. Dat is dus niet de bijstand.

vrijdag 14 december 2018 om 18:03
@Dollop. Even heel eenvoudig nu:
Je hebt je ziek gemeld bij je werkgever. Deze betaalt minstens 70% van je loon door tijdens je ziekte, tot einde contract. De laatste dag van je contract meldt je werkgever je ziek bij het uwv, dan krijg je een ziektewetuitkering.
Na twee jaar ziekte wordt er een procedure in gang gezet voor arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Als jij ZELF ontslag neemt, krijg je geen WW, aangezien je zelf ontslag neemt. Dan moet je alsnog een ziektewetuitkering aanvragen die meestal 70% van het dagloon is (in het gunstigste geval)
Veel werkgevers betalen meer dan 70% door bij ziekte.
Je hebt je ziek gemeld bij je werkgever. Deze betaalt minstens 70% van je loon door tijdens je ziekte, tot einde contract. De laatste dag van je contract meldt je werkgever je ziek bij het uwv, dan krijg je een ziektewetuitkering.
Na twee jaar ziekte wordt er een procedure in gang gezet voor arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Als jij ZELF ontslag neemt, krijg je geen WW, aangezien je zelf ontslag neemt. Dan moet je alsnog een ziektewetuitkering aanvragen die meestal 70% van het dagloon is (in het gunstigste geval)
Veel werkgevers betalen meer dan 70% door bij ziekte.
vrijdag 14 december 2018 om 18:09
Het verschil tussen wat je moeder zegt en jij denkt is dat jij niet kunt werken en je moeder denkt dat je alleen maar niet gaat werken.
Een driedubbele mentale longontsteking is een mooie omschrijving voor de situatie waar je nu in zit. Het lukt je, haast fysiek, niet meer. Daarom ga je nu naar de arts die je kan helpen om hulp te krijgen die bij je past. Bij niet kunnen werken hoort ziektewet (ZW). En allerlei regels over dat zowel jij als je werkgever zich inspannen om je weer aan het werk te krijgen.
Ontslag, verwijtbaar werkloos: dat zijn allemaal zaken die te maken hebben met niet gaan werken. En hoewel jij nu niet wil, laat je eerst toetsen door een bedrijfsarts of dat niet ook komt omdat je die driedubbele mentale longontsteking hebt. En daarom word je in Nederland echt niet ontslagen.
Ik snap je paniek, en ik vind het je sieren dat Je nu zo snel mogelijk iets anders zoekt. Maar je helpt jezelf beter, en iets meer op de lange termijn, als je het gesprek met de BA afwacht en daar eerlijk vertelt hoe slecht het met je gaat, waar je last van hebt en wat je al geprobeerd hebt om het op te lossen. Samen kom je dan tot een plan van aanpak, waar van alles in kan staan. Wij kunnen niet weten wat daarin staat omdat we zowel jou als de voorzieningen van je werkgever niet kennen.
Wat je met je moeder moet doen? Ik denk het enige wat je kunt is melden dat de ASS je nu echt hindert en dat je daardoor gigantisch overbelast bent. Dat je je daardoor ziek hebt moeten melden en alle juiste stappen aan het zetten bent om daar verder mee te komen. Dus dat alle opmerkingen over ontslag niet van toepassing zijn omdat je ziek bent.
En als ze daar dan wat van vindt, dan moet zij haar paniekmodus uitzetten.
Een driedubbele mentale longontsteking is een mooie omschrijving voor de situatie waar je nu in zit. Het lukt je, haast fysiek, niet meer. Daarom ga je nu naar de arts die je kan helpen om hulp te krijgen die bij je past. Bij niet kunnen werken hoort ziektewet (ZW). En allerlei regels over dat zowel jij als je werkgever zich inspannen om je weer aan het werk te krijgen.
Ontslag, verwijtbaar werkloos: dat zijn allemaal zaken die te maken hebben met niet gaan werken. En hoewel jij nu niet wil, laat je eerst toetsen door een bedrijfsarts of dat niet ook komt omdat je die driedubbele mentale longontsteking hebt. En daarom word je in Nederland echt niet ontslagen.
Ik snap je paniek, en ik vind het je sieren dat Je nu zo snel mogelijk iets anders zoekt. Maar je helpt jezelf beter, en iets meer op de lange termijn, als je het gesprek met de BA afwacht en daar eerlijk vertelt hoe slecht het met je gaat, waar je last van hebt en wat je al geprobeerd hebt om het op te lossen. Samen kom je dan tot een plan van aanpak, waar van alles in kan staan. Wij kunnen niet weten wat daarin staat omdat we zowel jou als de voorzieningen van je werkgever niet kennen.
Wat je met je moeder moet doen? Ik denk het enige wat je kunt is melden dat de ASS je nu echt hindert en dat je daardoor gigantisch overbelast bent. Dat je je daardoor ziek hebt moeten melden en alle juiste stappen aan het zetten bent om daar verder mee te komen. Dus dat alle opmerkingen over ontslag niet van toepassing zijn omdat je ziek bent.
En als ze daar dan wat van vindt, dan moet zij haar paniekmodus uitzetten.
vrijdag 14 december 2018 om 18:10
Helder!LoVaKo schreef: ↑14-12-2018 18:03@Dollop. Even heel eenvoudig nu:
Je hebt je ziek gemeld bij je werkgever. Deze betaalt minstens 70% van je loon door tijdens je ziekte, tot einde contract. De laatste dag van je contract meldt je werkgever je ziek bij het uwv, dan krijg je een ziektewetuitkering.
Na twee jaar ziekte wordt er een procedure in gang gezet voor arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Als jij ZELF ontslag neemt, krijg je geen WW, aangezien je zelf ontslag neemt. Dan moet je alsnog een ziektewetuitkering aanvragen die meestal 70% van het dagloon is (in het gunstigste geval)
Veel werkgevers betalen meer dan 70% door bij ziekte.
vrijdag 14 december 2018 om 18:30

vrijdag 14 december 2018 om 18:43
Volgens mij denk je veel te ver vooruit. Het lijkt me op dit moment helemaal niet handig om een nieuwe baan aan te nemen (dat kan ook niet als je ziekgemeld bent) en je bent nog lang niet in de bijstand - nu ben je namelijk ziek en ook al zou je huidig contract afgelopen en je bent niet meer ziek dan heb je nog WW.
Eerst bedrijfsarts en je eigen therapie.
Eerst bedrijfsarts en je eigen therapie.
vrijdag 14 december 2018 om 18:48
Klopt, bij mij een symptoom, alles altijd op willen lossen, ordenen, voorspelbaar makentu1nhek schreef: ↑14-12-2018 18:43Volgens mij denk je veel te ver vooruit. Het lijkt me op dit moment helemaal niet handig om een nieuwe baan aan te nemen (dat kan ook niet als je ziekgemeld bent) en je bent nog lang niet in de bijstand - nu ben je namelijk ziek en ook al zou je huidig contract afgelopen en je bent niet meer ziek dan heb je nog WW.
Eerst bedrijfsarts en je eigen therapie.
vrijdag 14 december 2018 om 18:52
Fijne reactieBiebenYip schreef: ↑14-12-2018 18:09Het verschil tussen wat je moeder zegt en jij denkt is dat jij niet kunt werken en je moeder denkt dat je alleen maar niet gaat werken.
Een driedubbele mentale longontsteking is een mooie omschrijving voor de situatie waar je nu in zit. Het lukt je, haast fysiek, niet meer. Daarom ga je nu naar de arts die je kan helpen om hulp te krijgen die bij je past. Bij niet kunnen werken hoort ziektewet (ZW). En allerlei regels over dat zowel jij als je werkgever zich inspannen om je weer aan het werk te krijgen.
Ontslag, verwijtbaar werkloos: dat zijn allemaal zaken die te maken hebben met niet gaan werken. En hoewel jij nu niet wil, laat je eerst toetsen door een bedrijfsarts of dat niet ook komt omdat je die driedubbele mentale longontsteking hebt. En daarom word je in Nederland echt niet ontslagen.
Ik snap je paniek, en ik vind het je sieren dat Je nu zo snel mogelijk iets anders zoekt. Maar je helpt jezelf beter, en iets meer op de lange termijn, als je het gesprek met de BA afwacht en daar eerlijk vertelt hoe slecht het met je gaat, waar je last van hebt en wat je al geprobeerd hebt om het op te lossen. Samen kom je dan tot een plan van aanpak, waar van alles in kan staan. Wij kunnen niet weten wat daarin staat omdat we zowel jou als de voorzieningen van je werkgever niet kennen.
Wat je met je moeder moet doen? Ik denk het enige wat je kunt is melden dat de ASS je nu echt hindert en dat je daardoor gigantisch overbelast bent. Dat je je daardoor ziek hebt moeten melden en alle juiste stappen aan het zetten bent om daar verder mee te komen. Dus dat alle opmerkingen over ontslag niet van toepassing zijn omdat je ziek bent.
En als ze daar dan wat van vindt, dan moet zij haar paniekmodus uitzetten.

zaterdag 15 december 2018 om 13:18
zaterdag 15 december 2018 om 13:29
Dit ja. Mijn moeder is geirriteerd dat ik nu onlogische dingen doe, ze snapt niet dat ik echt een burnout heb.Celaena_Aelin schreef: ↑15-12-2018 13:18Gezien de eerdere posts van TO vermoed ik dat ouders niet begrijpen dat hun dochter nu ziek is, en zijn zij de mensen die zeggen dat ze nooit buiten het onderwijs aan de slag komt.
En ze begint elke keer weer het riedeltje ' maar je vond lesgeven zo leuk, je hebt je dingen aan laten praten'. Nee, ik heb het nooit leuk gevonden. Ik haatte het al vanaf het begin maar heb mijn master afgemaakt omdat ik dacht dat ik niks anders kon doen met een talenstudie. En mijn ouders zitten ook in het onderwijs dus dat scheelde nadenken over wat ik ging doen. Heel dom, maar als autist pak je elke houvast die het leven logisch maakt.
Ik weet na dag 3 nog steeds dat ik niet meer wil. Ik voel me ook lullig dat ik ga reintegreren want ik vind er niks aan en ben pubers helemaal zat.
Ondertussen gaat een vriend navragen of ze bij zijn bijbaan nog zoeken. Als ik dat 4 dagen per week kan doen, kan ik in de tussentijd werk zoeken op niveau. Maar dat is pas voor later. Ik ben nu nog echt niet helder.
zaterdag 15 december 2018 om 14:10
Dag 3 is nog niet week 3
Echt, gun jezelf tijd om te herstellen.
Reintergratie heeft niet alleen met je werkzaamheden te maken, maar ook/vooral met het opbouwen van uren, de met in therapie geleerde dingen in praktijk brengen en het weer opnieuw omgaan met prikkels. Dat kan prima in wat niet-onderwijzende taken. Vanuit die positie is het ook makkelijker om andere opties te bespreken met de werkgever, omdat ze dan zelf ook kunnen zien wat wel en niet werkt.
Ik weet dat je zoekt naar houvast en duidelijkheid. Zou het je lukken om het als volgt te doen: eerst het gesprek met de bedrijfsarts (vertel daar over je autisme, je burn-out en je behandeling) en verder je houvast voor nu te halen uit een vast dagritme? Dat ritme is namelijk ook van belang voor je herstel, net als minder piekeren. Dus: eerst gesprek bedrijfsarts, dan zien we verder. Tot die tijd doe je dit aan je herstel. Geeft jou rust en je hebt een pasklaar antwoord voor je moeder.

Reintergratie heeft niet alleen met je werkzaamheden te maken, maar ook/vooral met het opbouwen van uren, de met in therapie geleerde dingen in praktijk brengen en het weer opnieuw omgaan met prikkels. Dat kan prima in wat niet-onderwijzende taken. Vanuit die positie is het ook makkelijker om andere opties te bespreken met de werkgever, omdat ze dan zelf ook kunnen zien wat wel en niet werkt.
Ik weet dat je zoekt naar houvast en duidelijkheid. Zou het je lukken om het als volgt te doen: eerst het gesprek met de bedrijfsarts (vertel daar over je autisme, je burn-out en je behandeling) en verder je houvast voor nu te halen uit een vast dagritme? Dat ritme is namelijk ook van belang voor je herstel, net als minder piekeren. Dus: eerst gesprek bedrijfsarts, dan zien we verder. Tot die tijd doe je dit aan je herstel. Geeft jou rust en je hebt een pasklaar antwoord voor je moeder.

zaterdag 15 december 2018 om 14:41
Hij kan toch dat advies doorspelen aan mijn rector? Zo van Dollop is autistisch.
zaterdag 15 december 2018 om 15:11
Nee dat mag niet. Hij mag advies doorgeven. Dus het advies om de komende weken rust te pakken. Of om de komende weken werk zonder direct contact met leerlingen te doen. Of om een coach in te schakelen gericht op wat de ba nodig vindt.
Hij mag geen medische informatie doorgeven en dus ook geen diagnoses zoals autisme. Hij kan jou niet helpen als jij niet volledig bent in je informatie.
zaterdag 15 december 2018 om 16:20
Een vriendin zei dat in elk geval niet werd aangenomen bij de gemeente met een master, maar ik weet het ook niet. Ze zei dat haar is verteld dat ze zich moest omscholen.
Ik blijf steeds piekeren dat ik niks ga vinden, dat ik 5, 6 jaar solliciteer op kantoorwerk en uiteindelijk tot mijn pensioen callcenter werk doe waar ik doodongelukkig word.
Ik blijf steeds piekeren dat ik niks ga vinden, dat ik 5, 6 jaar solliciteer op kantoorwerk en uiteindelijk tot mijn pensioen callcenter werk doe waar ik doodongelukkig word.

zaterdag 15 december 2018 om 16:26
*Op moederlijke toon *
Meiske toch.
Niet zo piekeren hoor.
Je hebt inmiddels 3 topics geopend over je situatie. Vind je dat niet onoverzichtelijk?
zaterdag 15 december 2018 om 17:32
1. BA mag geen medische informatie doorgeven. Diagnose, welke dan ook, is medische informatie. Dus de BA mag niet aan de rector vertellen dat jij ASS hebt, net zo min als hij/zij mag zeggen dat jij suikerziekte hebt, of een tumor, of een ontstoken kleine teen. Daarbij gaat het advies vaak via een bepaald formulier: draag je verantwoordelijkheid, is het fysiek werk, is het werk met veel tijdsdruk, dat soort dingen. Op basis van jouw verhaal zal de BA aangeven of de klachten werkgerelateerd zijn (dus niet wat je klachten zijn of wat je diagnose is), binnen welke termijn je kunt starten met opbouwen en of er al iets van behandeling in zicht is. Meer dan dat is het niet. De BA zal dus niets ‘doorspelen’.
2. Zelfs als je helemaal niet meer met leerlingen kunt/mag/wil werken, zijn er genoeg andere banen. En ja, ook voor hoogopgeleide ASS’ers. Vaak gaat dat via het uwv, en ja, daar kun jij ook voor in aanmerking komen. Volg gewoon dit traject van ziekmelden-bedrijfsarts-(gedeeltelijk) ziek uit dienst en je komt vanzelf bij het uwv terecht. Dan geef je daar aan hoe het zit en vraag je wat er mogelijk is. Dus dat komt goed.
3. Heb je je psycholoog gemaild over hoe je nu vastloopt? Niet alleen dat en de vraag of er een jobcoach kan komen, maar ook je angsten, de reactie van je moeder, je verdriet, je wanhoop en je verbale overgeven?
4. Je zegt ergens dat je medicatie hebt. Heb je ook iets om wat beter te slapen? Zo ja: is het een idee om dat vanavond te nemen? Met een goede nacht achter de rug zien dingen er vaak heel anders uit. Als je nog niet iets dergelijks hebt, bel dan maandag de huisarts, vraag om een afspraak en bespreek of je iets kunt krijgen om wat beter te slapen.
2. Zelfs als je helemaal niet meer met leerlingen kunt/mag/wil werken, zijn er genoeg andere banen. En ja, ook voor hoogopgeleide ASS’ers. Vaak gaat dat via het uwv, en ja, daar kun jij ook voor in aanmerking komen. Volg gewoon dit traject van ziekmelden-bedrijfsarts-(gedeeltelijk) ziek uit dienst en je komt vanzelf bij het uwv terecht. Dan geef je daar aan hoe het zit en vraag je wat er mogelijk is. Dus dat komt goed.
3. Heb je je psycholoog gemaild over hoe je nu vastloopt? Niet alleen dat en de vraag of er een jobcoach kan komen, maar ook je angsten, de reactie van je moeder, je verdriet, je wanhoop en je verbale overgeven?
4. Je zegt ergens dat je medicatie hebt. Heb je ook iets om wat beter te slapen? Zo ja: is het een idee om dat vanavond te nemen? Met een goede nacht achter de rug zien dingen er vaak heel anders uit. Als je nog niet iets dergelijks hebt, bel dan maandag de huisarts, vraag om een afspraak en bespreek of je iets kunt krijgen om wat beter te slapen.
zaterdag 15 december 2018 om 17:37
Emotionele diArree noemde iemand het ooit, als je hoofd zo vol gedachtes zit dat je alleen maar kunt spuien. Past wel bij een mentale longontsteking.
En daarmee is er maar een goed advies. Ben eerlijk. Besluit niets.
Dat begint bij je ouders. Leuk wat ze zeggen, maar je kunt niet meer. Jammer als ze dat niet begrijpen - dan hebben ze wat psycho educatie over autisme en jezelf overbelasten met prikkkels gemist.
Daarna de bedrijfsarts. Die heeft een eed afgelegd dat hij geen medische gegevens met je werkgever (of iemand anders!) mag delen. Maar... hij kan je alleen maar helpen als hij weet wat er aan de hand is. En dat weet hij alleen maar als je eerlijk bent.
En je werkgever? Ze kunnen je niet ontslaan omdat je ziek bent. Of omdat je autistisch bent. Echt niet. Als jij daar eerlijk zegt dat je het niet meer trekt en je daarom hebt ziek gemeld snappen ze echt dat het niet gaat. Of je je autisme moet noemen weet ik niet. Ik weet dat er genoeg docenten met een autistische achtergrond zijn, dus dat je dan niet automatisch op de pleepoetsafdeling belandt. Maar houd je voor ogen; hoe eerlijker je bent over hoe k.. het gaat, hoe beter mensen snappen dat je in de ziektewet zit. En dat verhalen over ontslag en Ww nu echt niet van toepassing zijn.
Besluit niets is ook belangrijk. Iedereen kan van alles over werk naar je roepen en je vertellen, maar de eerste stap is samen met de bedrijfsarts kijken wat slim is. Niet alleen op korte termijn, maar ook hoe je re-integratie uiteindelijk zou kunnen aanpakken en hoe je dan dat wat je op korte termijn leert over hoe dit is ontstaan, kunt toepassen in je werk.
Daarna is het pas tijd om besluiten te nemen over werk en bijbaantjes en gemeentes waar je met een master wel of niet kunt werken.
Lieve Dollop, ik gun je dat je merkt dat dit de tijd is om stil te staan en te herstellen. Hoe lastig het ook is dat je nu nog niet weet hoe de toekomst eruit ziet, de korte termijn moet eigenlijk alleen maar gericht zijn op bezoek bedrijfsarts, eerlijk zijn en kijken of je hulp uitgebreid kan worden/ aangepast kan worden om hieruit te komen.
En tot die tijd spui je hier gewoon regelmatig.
En daarmee is er maar een goed advies. Ben eerlijk. Besluit niets.
Dat begint bij je ouders. Leuk wat ze zeggen, maar je kunt niet meer. Jammer als ze dat niet begrijpen - dan hebben ze wat psycho educatie over autisme en jezelf overbelasten met prikkkels gemist.
Daarna de bedrijfsarts. Die heeft een eed afgelegd dat hij geen medische gegevens met je werkgever (of iemand anders!) mag delen. Maar... hij kan je alleen maar helpen als hij weet wat er aan de hand is. En dat weet hij alleen maar als je eerlijk bent.
En je werkgever? Ze kunnen je niet ontslaan omdat je ziek bent. Of omdat je autistisch bent. Echt niet. Als jij daar eerlijk zegt dat je het niet meer trekt en je daarom hebt ziek gemeld snappen ze echt dat het niet gaat. Of je je autisme moet noemen weet ik niet. Ik weet dat er genoeg docenten met een autistische achtergrond zijn, dus dat je dan niet automatisch op de pleepoetsafdeling belandt. Maar houd je voor ogen; hoe eerlijker je bent over hoe k.. het gaat, hoe beter mensen snappen dat je in de ziektewet zit. En dat verhalen over ontslag en Ww nu echt niet van toepassing zijn.
Besluit niets is ook belangrijk. Iedereen kan van alles over werk naar je roepen en je vertellen, maar de eerste stap is samen met de bedrijfsarts kijken wat slim is. Niet alleen op korte termijn, maar ook hoe je re-integratie uiteindelijk zou kunnen aanpakken en hoe je dan dat wat je op korte termijn leert over hoe dit is ontstaan, kunt toepassen in je werk.
Daarna is het pas tijd om besluiten te nemen over werk en bijbaantjes en gemeentes waar je met een master wel of niet kunt werken.
Lieve Dollop, ik gun je dat je merkt dat dit de tijd is om stil te staan en te herstellen. Hoe lastig het ook is dat je nu nog niet weet hoe de toekomst eruit ziet, de korte termijn moet eigenlijk alleen maar gericht zijn op bezoek bedrijfsarts, eerlijk zijn en kijken of je hulp uitgebreid kan worden/ aangepast kan worden om hieruit te komen.
En tot die tijd spui je hier gewoon regelmatig.