Psyche
alle pijlers
Angst/ paniekstoornis deel 2
donderdag 26 januari 2023 om 12:05
Het oude angststoornis topic is vol en daarom gesloten. Omdat ik het fijn vind om hier te schrijven en mijn hart te luchten, hierbij deel 2.
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
vrijdag 5 april 2024 om 19:34
Die drie stappen klinken goed, hoewel exposure echt niet leuk, niet makkelijk en heel vermoeiend is. Hoop dat je dat er nu een beetje bij kunt hebben. Zie je nog ruimte om wat van je 'verplichtingen' te schrappen?
Ik bedoelde mijn vraag overigens niet veroordelend, hoor. Ik doe ook heel vaak niet wat ik zou moeten doen. Ik durf dan niet en wil dan piekeren (om het "op te lossen"), en dat merk ik nu steeds meer op. En nu ga ik tóch maar mezelf voorhouden dat piekeren niet werkt (en dat is dan echt zó moeilijk, want piekeren lijkt wel écht dé oplossing), en als dat lukt, iets anders doen. Maar dat lukt vaker niet dan wel. En ook zoals jij schrijft: als ik echt in de angst-/paniekmodus zit, lukt het echt niet...
Overigens is dat ook waarom de therapie nu best wel lijkt aan te slaan. Ik ben namelijk (nu) niet (meer) zo angstig dat ik ga vermijden, en dan heeft het veel meer effect. In de angst lukt niks me eigenlijk. Bij mij voelt het dan niet echt als falen ('ik kan het niet') maar meer als 'zie je wel: niks werkt voor mij; ik ben een hopeloos geval'. Ook zo'n lekkere gedachte....
Psychiater viel wel mee. Niets veranderen qua medicatie, en als ik een tijd stabiel ben, de antidepressiva toch maar afbouwen. Daarna even gewinkeld in een grote buitensportzaak daar in de buurt
Ik bedoelde mijn vraag overigens niet veroordelend, hoor. Ik doe ook heel vaak niet wat ik zou moeten doen. Ik durf dan niet en wil dan piekeren (om het "op te lossen"), en dat merk ik nu steeds meer op. En nu ga ik tóch maar mezelf voorhouden dat piekeren niet werkt (en dat is dan echt zó moeilijk, want piekeren lijkt wel écht dé oplossing), en als dat lukt, iets anders doen. Maar dat lukt vaker niet dan wel. En ook zoals jij schrijft: als ik echt in de angst-/paniekmodus zit, lukt het echt niet...
Overigens is dat ook waarom de therapie nu best wel lijkt aan te slaan. Ik ben namelijk (nu) niet (meer) zo angstig dat ik ga vermijden, en dan heeft het veel meer effect. In de angst lukt niks me eigenlijk. Bij mij voelt het dan niet echt als falen ('ik kan het niet') maar meer als 'zie je wel: niks werkt voor mij; ik ben een hopeloos geval'. Ook zo'n lekkere gedachte....
Psychiater viel wel mee. Niets veranderen qua medicatie, en als ik een tijd stabiel ben, de antidepressiva toch maar afbouwen. Daarna even gewinkeld in een grote buitensportzaak daar in de buurt
dinsdag 16 april 2024 om 08:52
Op dit moment voel ik helemaal geen ruimte voor bv exposure, de dag een beetje normaal doorkomen is al lastig. Gisteren voor het eerst bij mijn reïntegratie werk afgemeld, wegens angst. Ik probeer mezelf af te leiden, naar buiten te gaan maar de gedachten razen door.
Ik voel ook veel schuldgevoel en voel me ten opzichte van vele mensen tekortschieten. Ik weet dat ik daar nu niks aan kan doen, maar dat helpt niet veel.
Mia, goed dat de therapie bij je lijkt aan te slaan en ook lekker dat er nu even niets aan medicatie wordt veranderd. Hoop dat t nog steeds goed bij je gaat!
Hoe gaat t met de anderen?
Ik voel ook veel schuldgevoel en voel me ten opzichte van vele mensen tekortschieten. Ik weet dat ik daar nu niks aan kan doen, maar dat helpt niet veel.
Mia, goed dat de therapie bij je lijkt aan te slaan en ook lekker dat er nu even niets aan medicatie wordt veranderd. Hoop dat t nog steeds goed bij je gaat!
Hoe gaat t met de anderen?
dinsdag 16 april 2024 om 09:05
Ik snap dat daar geen ruimte voor is. Helpt het om dat gewoon even niet te moeten doen, en gewoon juist rust te nemen (voor zover mogelijk)? Dus gewoon een beetje in huis rommelen, tv kijken, een dutje, een warm bad? Iets waar jij een beetje door tot rust kan komen?
Als ik super angstig ben, doe ik echt niet aan exposure: alleen maar extra stress, terwijl die stress levels juist omlaag moeten. Als de boel na een paar dagen een beetje kalmeert, pak ik die exposure wel weer op.
Succes! Er komen echt weer betere tijden: dat is altijd gebeurd!
Hier verder wel oké. Wat belangrijke inzichten gehad die langzaam wat beginnen door te sijpelen in mijn systeem.
Als ik super angstig ben, doe ik echt niet aan exposure: alleen maar extra stress, terwijl die stress levels juist omlaag moeten. Als de boel na een paar dagen een beetje kalmeert, pak ik die exposure wel weer op.
Succes! Er komen echt weer betere tijden: dat is altijd gebeurd!
Hier verder wel oké. Wat belangrijke inzichten gehad die langzaam wat beginnen door te sijpelen in mijn systeem.
zondag 21 april 2024 om 15:19
Hoi lieve mensen,
Ik heb hier al best even niet meer gereageerd en ik lees dat er veel is gebeurd in de tussentijd.
Ik heb niet alles in detail bijgelezen. Maar ik wil wel even op VM reageren. Ik las dat je vader de strijd heeft moeten opgeven. Heel naar om te lezen. Gecondoleerd en heel veel sterkte voor jou! Wat een verschrikkelijke periode maak jij mee. Heel knap dat je ook nog bezig bent / verder gaat met reïntegratie. Heel veel bewondering daarvoor. Take care of yourself!
Sorry dat ik niet op iedereen persoonlijk reageer. Ik lees bij iedereen nog een rollercoaster aan betere en slechtere dagen. Hier is het precies zo. Ik ben wel heel blij met het langere avondlicht en dat we weer richting zomer gaan.
Ik zit eigenlijk met een vraag die ik even met jullie wil spiegelen. Ik ben dus al langer met ACT bezig online met een groepje en loop ook al langer met het idee om mijn werkgever in te lichten over mijn psychische klachten. Dit vind ik echt ontzettend lastig. De laatste online meeting heeft me echter toch overgehaald om het wel te gaan doen. Wat ik eruit zou willen halen: gemiddeld 1x per week thuiswerken. Dat zou mij denk ik echt veel rust geven. Maar ik vind het dus heel lastig hierover te praten en ook dit aan mezelf toe te geven... Ook is mijn werk lang niet altijd geschikt om thuis te doen, waardoor ik me afvraag of dit überhaupt een goed idee is.
Mijn gedachte was om het hier eerst eens met de bedrijfsarts over te hebben. Hij/zij kan me vast ook helpen op een rijtje te zetten wat dit betekent en hoe ik dit evt wil bespreken met mijn teamleider en/of manager. Wat denken jullie, zou het zin hebben dit met een bedrijfsarts te bespreken? Wat kan zo'n bedrijfsarts voor me betekenen?
Ik hoop dat jullie een fijn weekend hebben allemaal
Ik heb hier al best even niet meer gereageerd en ik lees dat er veel is gebeurd in de tussentijd.
Ik heb niet alles in detail bijgelezen. Maar ik wil wel even op VM reageren. Ik las dat je vader de strijd heeft moeten opgeven. Heel naar om te lezen. Gecondoleerd en heel veel sterkte voor jou! Wat een verschrikkelijke periode maak jij mee. Heel knap dat je ook nog bezig bent / verder gaat met reïntegratie. Heel veel bewondering daarvoor. Take care of yourself!
Sorry dat ik niet op iedereen persoonlijk reageer. Ik lees bij iedereen nog een rollercoaster aan betere en slechtere dagen. Hier is het precies zo. Ik ben wel heel blij met het langere avondlicht en dat we weer richting zomer gaan.
Ik zit eigenlijk met een vraag die ik even met jullie wil spiegelen. Ik ben dus al langer met ACT bezig online met een groepje en loop ook al langer met het idee om mijn werkgever in te lichten over mijn psychische klachten. Dit vind ik echt ontzettend lastig. De laatste online meeting heeft me echter toch overgehaald om het wel te gaan doen. Wat ik eruit zou willen halen: gemiddeld 1x per week thuiswerken. Dat zou mij denk ik echt veel rust geven. Maar ik vind het dus heel lastig hierover te praten en ook dit aan mezelf toe te geven... Ook is mijn werk lang niet altijd geschikt om thuis te doen, waardoor ik me afvraag of dit überhaupt een goed idee is.
Mijn gedachte was om het hier eerst eens met de bedrijfsarts over te hebben. Hij/zij kan me vast ook helpen op een rijtje te zetten wat dit betekent en hoe ik dit evt wil bespreken met mijn teamleider en/of manager. Wat denken jullie, zou het zin hebben dit met een bedrijfsarts te bespreken? Wat kan zo'n bedrijfsarts voor me betekenen?
Ik hoop dat jullie een fijn weekend hebben allemaal
Zwetser
maandag 22 april 2024 om 07:57
Hi Student!
Ik kan je helaas niet helpen; zelf nooit bij een bedrijfsarts geweest en ik weet eigenlijk niet wat precies hun taken en verantwoordelijkheden zijn. Maar je kunt gewoon een afspraak maken natuurlijk, en dan vertellen zij je wel wat ze voor jou kunnen betekenen hierin. Dat lijkt mij eigenlijk een goeie eerste stap.
Heb je zelf voor ogen hoe je thuis kunt werken, en wat je kunt doen op een thuiswerkdag? En wat betekent het voor jou als jij je leidinggevende inlicht maar thuiswerken niet mogelijk blijkt - zijn er nog andere voordelen?
Ik heb mijn baas min of meer ingelicht. Hij weet dat er mentale klachten zijn, ik paniekaanvallen heb, dat ik mijn grenzen bewaak. Verder kan hij weinig betekenen maar ik vind het toch een opluchting dat hij ervan af weet (ook al vermoed ik dat hij het na een halfuur ook alweer vergeten was), en ik denk dat dat voor jou ook zou kunnen gelden.
Ik kan je helaas niet helpen; zelf nooit bij een bedrijfsarts geweest en ik weet eigenlijk niet wat precies hun taken en verantwoordelijkheden zijn. Maar je kunt gewoon een afspraak maken natuurlijk, en dan vertellen zij je wel wat ze voor jou kunnen betekenen hierin. Dat lijkt mij eigenlijk een goeie eerste stap.
Heb je zelf voor ogen hoe je thuis kunt werken, en wat je kunt doen op een thuiswerkdag? En wat betekent het voor jou als jij je leidinggevende inlicht maar thuiswerken niet mogelijk blijkt - zijn er nog andere voordelen?
Ik heb mijn baas min of meer ingelicht. Hij weet dat er mentale klachten zijn, ik paniekaanvallen heb, dat ik mijn grenzen bewaak. Verder kan hij weinig betekenen maar ik vind het toch een opluchting dat hij ervan af weet (ook al vermoed ik dat hij het na een halfuur ook alweer vergeten was), en ik denk dat dat voor jou ook zou kunnen gelden.
dinsdag 23 april 2024 om 11:52
quote=Mia post_id=35322923 time=1713251122 user_id=417440]
Ik snap dat daar geen ruimte voor is. Helpt het om dat gewoon even niet te moeten doen, en gewoon juist rust te nemen (voor zover mogelijk)? Dus gewoon een beetje in huis rommelen, tv kijken, een dutje, een warm bad? Iets waar jij een beetje door tot rust kan komen?[/quote]
Hier zit voor mij de moeilijkheid. Ik heb weinig rust in mijn hoofd en lijf, wellicht een adhd ding. Dus tot rust komen lukt niet heel goed. Ik heb vandaag een 'niks dag' en dan heb ik de neiging om met vriendin af te spreken, waarna ik vaak weer moe ben. Dus vandaag is mijn exposure om alleen de dag door te brengen met dingen die voor mij goed voelen. Gelukkig is t lekker weer, dus kan ik naar buiten!
Mia, wat fijn voor jou dat therapie je weer nieuwe inzichten geeft!
Student bedankt voor je reactie. Het is inderdaad een moeilijke tijd, maar merk ook dat ik ergens voel dat t goed is. Hij heeft geen strijd gehad, want hij aanvaardde zijn komende overlijden. Was niet bang, was goed bij tot de laatste dag. Eigenijk is t gegaan hoe we t hem zo gunden en dat was voor ons een shock, want het ging zo snel, voor hem een zegen.
Wat betreft jouw werk vind ik lastig. Want ik kan me van thuiswerken voorstellen dat t jou rust geeft. Maar je zegt zelf al dat jouw werk daar niet erg geschikt voor is.
Dus of jouw manager het dan ziet zitten weet ik niet. Ik ben zelf voor openheid over mijn klachten, maar ook dit is bij elk bedrijf en elk persoon anders. Zijn er op jouw werk geen mogelijkheden om wat rustiger te zitten? Een kantoortje waar je een paar uur kan zitten zonder gestoord te worden bv. Wellicht kan jouw manager/ teamleider hierin mee denken.
De bedrijfsarts kun je natuurijk ook inschakelen. Zou ik persoonlijk niet zo snel doen, maar ik lees dat je die ook kan inschakelen voor preventieve zorg. Dus kijk wat voor jou goed voelt. Ik denk dat het je gaat opluchten om met verbeteringen op je werk bezig te zijn. Je pakt de regie een beetje terug.
Succes in elk geval met de stappen die je wil nemen.
Hoe gaat t trouwens met je nieuwe huis? Of duurt dat nog even?
Ik snap dat daar geen ruimte voor is. Helpt het om dat gewoon even niet te moeten doen, en gewoon juist rust te nemen (voor zover mogelijk)? Dus gewoon een beetje in huis rommelen, tv kijken, een dutje, een warm bad? Iets waar jij een beetje door tot rust kan komen?[/quote]
Hier zit voor mij de moeilijkheid. Ik heb weinig rust in mijn hoofd en lijf, wellicht een adhd ding. Dus tot rust komen lukt niet heel goed. Ik heb vandaag een 'niks dag' en dan heb ik de neiging om met vriendin af te spreken, waarna ik vaak weer moe ben. Dus vandaag is mijn exposure om alleen de dag door te brengen met dingen die voor mij goed voelen. Gelukkig is t lekker weer, dus kan ik naar buiten!
Mia, wat fijn voor jou dat therapie je weer nieuwe inzichten geeft!
Student bedankt voor je reactie. Het is inderdaad een moeilijke tijd, maar merk ook dat ik ergens voel dat t goed is. Hij heeft geen strijd gehad, want hij aanvaardde zijn komende overlijden. Was niet bang, was goed bij tot de laatste dag. Eigenijk is t gegaan hoe we t hem zo gunden en dat was voor ons een shock, want het ging zo snel, voor hem een zegen.
Wat betreft jouw werk vind ik lastig. Want ik kan me van thuiswerken voorstellen dat t jou rust geeft. Maar je zegt zelf al dat jouw werk daar niet erg geschikt voor is.
Dus of jouw manager het dan ziet zitten weet ik niet. Ik ben zelf voor openheid over mijn klachten, maar ook dit is bij elk bedrijf en elk persoon anders. Zijn er op jouw werk geen mogelijkheden om wat rustiger te zitten? Een kantoortje waar je een paar uur kan zitten zonder gestoord te worden bv. Wellicht kan jouw manager/ teamleider hierin mee denken.
De bedrijfsarts kun je natuurijk ook inschakelen. Zou ik persoonlijk niet zo snel doen, maar ik lees dat je die ook kan inschakelen voor preventieve zorg. Dus kijk wat voor jou goed voelt. Ik denk dat het je gaat opluchten om met verbeteringen op je werk bezig te zijn. Je pakt de regie een beetje terug.
Succes in elk geval met de stappen die je wil nemen.
Hoe gaat t trouwens met je nieuwe huis? Of duurt dat nog even?
donderdag 25 april 2024 om 22:13
Dankjewel voor jullie reacties.
Allereerst VrijdagMiddag: fijn om te lezen dat je vader op een voor hem "prettige" manier heeft mogen gaan. Maar dan nog, blijft een heel lastige tijd natuurlijk...
@Mia & @VM, klopt ja. Thuiswerken is niet standaard in mijn team. Maar er zijn genoeg werkzaamheden (uitwerken data, notulen uitwerken, rapportjes schrijven, achterstallige administratie, etc etc) die ik thuis kan doen. Het is meer dat men het liefste heeft dat iedereen ter plekke is om interactie te bevorderen en gelijk bij te kunnen schakelen wanneer nodig. Ik denk echter dat 1 dag thuis werken best moet kunnen.
Ik denk dat mijn leidinggevende / teamleider hier zeker in wil meedenken. Er is bij ons erg weinig hiërarchie en iedereen staat min of meer vrij om te doen wat hij/zij zelf denkt dat het beste is. Ik denk dus ook dat dit zeker mogelijk zal zijn, als ik aangeef waarom ik dit wil. Echter, ik ken mezelf: ik vind het lastig om aan mezelf toe te geven... Dus ik weet niet of van dat thuiswerken veel terecht komt.
Als mijn teamleider of team niet instemt met vaker thuiswerken, dan zie ik er niet veel voordeel in. Behalve dat dit vertellen een enorme exposure oefening is voor mij. Vandaar dat de stap naar de bedrijfsarts me een kleinere eerste stap leek.
Ik kan ook op een alleenwerkplek gaan zitten of oortjes indoen om me wat af te sluiten. Maar dat doe ik zelden tot nooit. Koptelefoon met muziek heel soms. Ook nog zoiets: misschien moet ik eens oortjes met noise cancelling kopen...
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik bij de bedrijfsarts wil doen. Ga het dit weekend eens op een rijtje zetten. Maar niks doen is niet de regie in handen nemen, dus volgens mij moet ik wel iets.
Ander werk zou in de toekomst ook een optie zijn. Maar dat wil ik nu niet: teveel onzekerheid.
Met mijn huis gaat t prima. Al wat meubels bij elkaar geshopt, maar moet ook nog e.e.a. Sleuteloverdracht is verplaatst naar eind juni. Als ik dan nog niet alles heb qua bv buitenmeubels, vind ik dat geen ramp. Belangrijkste dingen heb ik wel
Allereerst VrijdagMiddag: fijn om te lezen dat je vader op een voor hem "prettige" manier heeft mogen gaan. Maar dan nog, blijft een heel lastige tijd natuurlijk...
@Mia & @VM, klopt ja. Thuiswerken is niet standaard in mijn team. Maar er zijn genoeg werkzaamheden (uitwerken data, notulen uitwerken, rapportjes schrijven, achterstallige administratie, etc etc) die ik thuis kan doen. Het is meer dat men het liefste heeft dat iedereen ter plekke is om interactie te bevorderen en gelijk bij te kunnen schakelen wanneer nodig. Ik denk echter dat 1 dag thuis werken best moet kunnen.
Ik denk dat mijn leidinggevende / teamleider hier zeker in wil meedenken. Er is bij ons erg weinig hiërarchie en iedereen staat min of meer vrij om te doen wat hij/zij zelf denkt dat het beste is. Ik denk dus ook dat dit zeker mogelijk zal zijn, als ik aangeef waarom ik dit wil. Echter, ik ken mezelf: ik vind het lastig om aan mezelf toe te geven... Dus ik weet niet of van dat thuiswerken veel terecht komt.
Als mijn teamleider of team niet instemt met vaker thuiswerken, dan zie ik er niet veel voordeel in. Behalve dat dit vertellen een enorme exposure oefening is voor mij. Vandaar dat de stap naar de bedrijfsarts me een kleinere eerste stap leek.
Ik kan ook op een alleenwerkplek gaan zitten of oortjes indoen om me wat af te sluiten. Maar dat doe ik zelden tot nooit. Koptelefoon met muziek heel soms. Ook nog zoiets: misschien moet ik eens oortjes met noise cancelling kopen...
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik bij de bedrijfsarts wil doen. Ga het dit weekend eens op een rijtje zetten. Maar niks doen is niet de regie in handen nemen, dus volgens mij moet ik wel iets.
Ander werk zou in de toekomst ook een optie zijn. Maar dat wil ik nu niet: teveel onzekerheid.
Met mijn huis gaat t prima. Al wat meubels bij elkaar geshopt, maar moet ook nog e.e.a. Sleuteloverdracht is verplaatst naar eind juni. Als ik dan nog niet alles heb qua bv buitenmeubels, vind ik dat geen ramp. Belangrijkste dingen heb ik wel
Zwetser
vrijdag 26 april 2024 om 00:14
Ik heb bij een vorige baan ook een met een bedrijfsarts gesproken en dat heeft voor mij goed gewerkt. In jou situatie moet je denk ik een inschatting maken hoe je leidinggevende erop reageert. Sommigen moeten niet alles weten, ik had zelf goed contact met de manager en kon daarmee dingen bespreken, wat voor mij gunstig werkte.Student201 schreef: ↑25-04-2024 22:13Dankjewel voor jullie reacties.
Allereerst VrijdagMiddag: fijn om te lezen dat je vader op een voor hem "prettige" manier heeft mogen gaan. Maar dan nog, blijft een heel lastige tijd natuurlijk...
@Mia & @VM, klopt ja. Thuiswerken is niet standaard in mijn team. Maar er zijn genoeg werkzaamheden (uitwerken data, notulen uitwerken, rapportjes schrijven, achterstallige administratie, etc etc) die ik thuis kan doen. Het is meer dat men het liefste heeft dat iedereen ter plekke is om interactie te bevorderen en gelijk bij te kunnen schakelen wanneer nodig. Ik denk echter dat 1 dag thuis werken best moet kunnen.
Ik denk dat mijn leidinggevende / teamleider hier zeker in wil meedenken. Er is bij ons erg weinig hiërarchie en iedereen staat min of meer vrij om te doen wat hij/zij zelf denkt dat het beste is. Ik denk dus ook dat dit zeker mogelijk zal zijn, als ik aangeef waarom ik dit wil. Echter, ik ken mezelf: ik vind het lastig om aan mezelf toe te geven... Dus ik weet niet of van dat thuiswerken veel terecht komt.
Als mijn teamleider of team niet instemt met vaker thuiswerken, dan zie ik er niet veel voordeel in. Behalve dat dit vertellen een enorme exposure oefening is voor mij. Vandaar dat de stap naar de bedrijfsarts me een kleinere eerste stap leek.
Ik kan ook op een alleenwerkplek gaan zitten of oortjes indoen om me wat af te sluiten. Maar dat doe ik zelden tot nooit. Koptelefoon met muziek heel soms. Ook nog zoiets: misschien moet ik eens oortjes met noise cancelling kopen...
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik bij de bedrijfsarts wil doen. Ga het dit weekend eens op een rijtje zetten. Maar niks doen is niet de regie in handen nemen, dus volgens mij moet ik wel iets.
Ander werk zou in de toekomst ook een optie zijn. Maar dat wil ik nu niet: teveel onzekerheid.
Met mijn huis gaat t prima. Al wat meubels bij elkaar geshopt, maar moet ook nog e.e.a. Sleuteloverdracht is verplaatst naar eind juni. Als ik dan nog niet alles heb qua bv buitenmeubels, vind ik dat geen ramp. Belangrijkste dingen heb ik wel
vrijdag 26 april 2024 om 06:56
Ik ben het met je eens dat het goed zou zijn om stappen te zetten en iets te veranderen. En ik ben het met Mariska eens dat je zelf ook een beetje moet inschatten hoe jouw leidinggevende zou reageren als je hem/haar vertelt over jouw klachten, en in hoeverre je hem/haar wil inlichten. Wil je bijvoorbeeld aangeven dat je last hebt van 'psychische klachten' of totale openheid over angst/ocd. Ik heb mijn baas bijvoorbeeld wel verteld over mijn psychische klachten, dat ik paniekaanvallen heb en overspannen ben, maar niet dat ik een gad heb waar ik al 10+ jaar mee rond loop. Dat voelt voor mij veiliger - ik heb ook nog geen vast contract.Student201 schreef: ↑25-04-2024 22:13Dankjewel voor jullie reacties.
Allereerst VrijdagMiddag: fijn om te lezen dat je vader op een voor hem "prettige" manier heeft mogen gaan. Maar dan nog, blijft een heel lastige tijd natuurlijk...
@Mia & @VM, klopt ja. Thuiswerken is niet standaard in mijn team. Maar er zijn genoeg werkzaamheden (uitwerken data, notulen uitwerken, rapportjes schrijven, achterstallige administratie, etc etc) die ik thuis kan doen. Het is meer dat men het liefste heeft dat iedereen ter plekke is om interactie te bevorderen en gelijk bij te kunnen schakelen wanneer nodig. Ik denk echter dat 1 dag thuis werken best moet kunnen.
Ik denk dat mijn leidinggevende / teamleider hier zeker in wil meedenken. Er is bij ons erg weinig hiërarchie en iedereen staat min of meer vrij om te doen wat hij/zij zelf denkt dat het beste is. Ik denk dus ook dat dit zeker mogelijk zal zijn, als ik aangeef waarom ik dit wil. Echter, ik ken mezelf: ik vind het lastig om aan mezelf toe te geven... Dus ik weet niet of van dat thuiswerken veel terecht komt.
Als mijn teamleider of team niet instemt met vaker thuiswerken, dan zie ik er niet veel voordeel in. Behalve dat dit vertellen een enorme exposure oefening is voor mij. Vandaar dat de stap naar de bedrijfsarts me een kleinere eerste stap leek.
Ik kan ook op een alleenwerkplek gaan zitten of oortjes indoen om me wat af te sluiten. Maar dat doe ik zelden tot nooit. Koptelefoon met muziek heel soms. Ook nog zoiets: misschien moet ik eens oortjes met noise cancelling kopen...
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik bij de bedrijfsarts wil doen. Ga het dit weekend eens op een rijtje zetten. Maar niks doen is niet de regie in handen nemen, dus volgens mij moet ik wel iets.
Ander werk zou in de toekomst ook een optie zijn. Maar dat wil ik nu niet: teveel onzekerheid.
Met mijn huis gaat t prima. Al wat meubels bij elkaar geshopt, maar moet ook nog e.e.a. Sleuteloverdracht is verplaatst naar eind juni. Als ik dan nog niet alles heb qua bv buitenmeubels, vind ik dat geen ramp. Belangrijkste dingen heb ik wel
Ik zou in jouw geval denk ik:
- eerst met de bedrijfsarts praten. Dat is vertrouwelijk en een veilige eerste plek. Die persoon kan je ook helpen met het inlichten van je teamleider en met tips over hoe je jouw werk beter kunt invullen.
- ik zou dat gesprek insteken met: 'hee, ik worstel op mijn werkplek met alle drukte en prikkels en dat beïnvloedt mijn mentale gezondheid. Wat kunnen we hieraan doen?'. Vul het verder niet teveel in - dit alleen al is een legitieme vraag voor een bedrijfsarts!
- het plan om thuis te werken toch echt te opperen - eerst bij bedrijfsarts en later bij team(leider) - iig tijdelijk om te zien hoe dat aan beide kanten bevalt. Kom ook met een plan over wat je op die dagen kunt doen en beschikbaar bent voor collega's.
- jouw baas vragen om een nc koptelefoon voor je kopen. Heb ik ook gedaan: scheelde me toch weer wat geld en het is toch voor op mijn werk.
Succes!!
vrijdag 26 april 2024 om 10:44
Lief dat jullie reageren. Ik ben sowieso niet van plan alles in detail te vertellen. Dat is ook niet nodig.
Ik merk wel dat ik het heel lastig vind zo'n gesprek te voeren. Vooral angst voor wat mensen van me zullen denken. Nu werk ik ook heel sporadisch thuis. Maar zelden dus. Ik ben bang dat als ik het verteld heb, dat ik thuis werken juist als een barrière ga zien: "de mensen weten dan waarom ik thuis ga werken, dus elke keer thuiswerken voelt dan enigszins als falen". Ik zal dat moeten loslaten, maar ik twijfel of dat gaat lukken. Wat ook bijdraagt aan waarom ik het nog niet gedeeld heb.
Verder, het zou nooit in me opgekomen zijn mijn leidinggevende om een NC koptelefoon te vragen. Mijn hoofd denkt: "ik ben degene die blijkbaar niet goed kan omgaan met deze omgeving (oftewel, faalt), dus ik moet zelf een NC koptelefoon kopen als ik dat wil".
Het lastige vind ik ook dat ik niet kan aangeven of mijn klachten tijdelijk zijn. Mijn uitgangspunt is dat de klachten niet tijdelijk zijn. Kan altijd meevallen natuurlijk, maar daar ga ik niet vanuit.
Ik geloof dat ik gewoon een afspraak moet maken met de bedrijfsarts. Maar ik ben heel erg aan het ontwijken... Ik ga dit wel moeten doen. Zucht.
Met de manager is iets lastiger, want mijn vorige manager heeft net een nieuwe functie en er is nog geen nieuwe. Dus dat is niet ideaal. En ook niet erg fijn om met een nieuwe manager gelijk dit te moeten bespreken. Teamleider kan wel. Maar dan moet t ook bij de manager terecht komen lijkt me.
Ik merk wel dat ik het heel lastig vind zo'n gesprek te voeren. Vooral angst voor wat mensen van me zullen denken. Nu werk ik ook heel sporadisch thuis. Maar zelden dus. Ik ben bang dat als ik het verteld heb, dat ik thuis werken juist als een barrière ga zien: "de mensen weten dan waarom ik thuis ga werken, dus elke keer thuiswerken voelt dan enigszins als falen". Ik zal dat moeten loslaten, maar ik twijfel of dat gaat lukken. Wat ook bijdraagt aan waarom ik het nog niet gedeeld heb.
Verder, het zou nooit in me opgekomen zijn mijn leidinggevende om een NC koptelefoon te vragen. Mijn hoofd denkt: "ik ben degene die blijkbaar niet goed kan omgaan met deze omgeving (oftewel, faalt), dus ik moet zelf een NC koptelefoon kopen als ik dat wil".
Het lastige vind ik ook dat ik niet kan aangeven of mijn klachten tijdelijk zijn. Mijn uitgangspunt is dat de klachten niet tijdelijk zijn. Kan altijd meevallen natuurlijk, maar daar ga ik niet vanuit.
Ik geloof dat ik gewoon een afspraak moet maken met de bedrijfsarts. Maar ik ben heel erg aan het ontwijken... Ik ga dit wel moeten doen. Zucht.
Met de manager is iets lastiger, want mijn vorige manager heeft net een nieuwe functie en er is nog geen nieuwe. Dus dat is niet ideaal. En ook niet erg fijn om met een nieuwe manager gelijk dit te moeten bespreken. Teamleider kan wel. Maar dan moet t ook bij de manager terecht komen lijkt me.
Zwetser
vrijdag 26 april 2024 om 12:34
Ik denk niet dat mensen echt anders over je gaan denken, hoor. Hun mening over jou lijkt me vooral gebaseerd op hoe jij op je werk overkomt en je werk doet; en mensen zijn lang niet zoveel bezig met jou en je angst als jij zelf bentStudent201 schreef: ↑26-04-2024 10:44Lief dat jullie reageren. Ik ben sowieso niet van plan alles in detail te vertellen. Dat is ook niet nodig.
Ik merk wel dat ik het heel lastig vind zo'n gesprek te voeren. Vooral angst voor wat mensen van me zullen denken. Nu werk ik ook heel sporadisch thuis. Maar zelden dus. Ik ben bang dat als ik het verteld heb, dat ik thuis werken juist als een barrière ga zien: "de mensen weten dan waarom ik thuis ga werken, dus elke keer thuiswerken voelt dan enigszins als falen". Ik zal dat moeten loslaten, maar ik twijfel of dat gaat lukken. Wat ook bijdraagt aan waarom ik het nog niet gedeeld heb.
Verder, het zou nooit in me opgekomen zijn mijn leidinggevende om een NC koptelefoon te vragen. Mijn hoofd denkt: "ik ben degene die blijkbaar niet goed kan omgaan met deze omgeving (oftewel, faalt), dus ik moet zelf een NC koptelefoon kopen als ik dat wil".
Het lastige vind ik ook dat ik niet kan aangeven of mijn klachten tijdelijk zijn. Mijn uitgangspunt is dat de klachten niet tijdelijk zijn. Kan altijd meevallen natuurlijk, maar daar ga ik niet vanuit.
Ik geloof dat ik gewoon een afspraak moet maken met de bedrijfsarts. Maar ik ben heel erg aan het ontwijken... Ik ga dit wel moeten doen. Zucht.
Met de manager is iets lastiger, want mijn vorige manager heeft net een nieuwe functie en er is nog geen nieuwe. Dus dat is niet ideaal. En ook niet erg fijn om met een nieuwe manager gelijk dit te moeten bespreken. Teamleider kan wel. Maar dan moet t ook bij de manager terecht komen lijkt me.
. Bovendien zal het je misschien verbazen hoeveel mensen er met psychische shit kampen. Toen ik vertelde over mijn paniekaanvallen (tijdens een werketentje), kwamen er veel meer verhalen van anderen (ik heb alleen niet verteld over hoe chronisch die van mij zijn 
. En verder; als je inderdaad kunt thuiswerken, kun je er van genieten (van de mentale rust die het je geeft en hoe goed jou dit doet), of het als die barrière zien die je omschrijft en het dan niet doen. Aan jou de uiteindelijke keuze, maar ik denk dat de voordelen van het thuiswerken straks vanzelf wel opwegen tegen die barrière (die ook maar een zelfbedachte is, hè)..
maandag 29 april 2024 om 23:16
Iknow. Je hebt ook helemaal gelijk hoor Mia. Althans, zo voelt het voor mij ook wel, aan de ene kant. Maar aan de andere kant blijft wel dat stemmetje: "wat zullen mensen over je denken", "gaat het niet negatief uitpakken", etc. Internet helpt ook niet echt met 500 artikelen dat je psychische klachten beter niet deelt als je je werk goed kunt uitvoeren. Zucht. Maar ik vind het hele taboe daarop dan ook weer belachelijk. Dus dat sterkt me weer in het wel willen delen. Hoe spannend ik het ook vind.
Ik "jo-jo" nogal tussen eerst bespreken met de bedrijfsarts of gelijk met de teamleider. Nu neig ik weer meer naar eerst met de bedrijfsarts. Ook om te bespreken wat evt voor maar ook nadelen zijn. Morgen wil ik een gesprek gaan plannen. En vooral om me het laatste zetje te geven eigenlijk.
En je laatste alinea: ook helemaal waar natuurlijk. Mijn hoofd maakt van kleine dingen helaas iets nogal groots. Dat doet jullie hoofd ook natuurlijk. Bij mij speelt sociale angst, angst om afgewezen te worden, angst over hoe mensen van me denken, ook best een grote rol. En dat helpt niet in dit geval
Maar ik denk dat ik uiteindelijk, als ik de mogelijkheid heb om thuis te werken, best die keuze kan maken en er ook wel voor zal kiezen meerdere dingen thuis te doen. Nu nog die stap (durven) nemen...
Ik "jo-jo" nogal tussen eerst bespreken met de bedrijfsarts of gelijk met de teamleider. Nu neig ik weer meer naar eerst met de bedrijfsarts. Ook om te bespreken wat evt voor maar ook nadelen zijn. Morgen wil ik een gesprek gaan plannen. En vooral om me het laatste zetje te geven eigenlijk.
En je laatste alinea: ook helemaal waar natuurlijk. Mijn hoofd maakt van kleine dingen helaas iets nogal groots. Dat doet jullie hoofd ook natuurlijk. Bij mij speelt sociale angst, angst om afgewezen te worden, angst over hoe mensen van me denken, ook best een grote rol. En dat helpt niet in dit geval
Maar ik denk dat ik uiteindelijk, als ik de mogelijkheid heb om thuis te werken, best die keuze kan maken en er ook wel voor zal kiezen meerdere dingen thuis te doen. Nu nog die stap (durven) nemen...
Zwetser
dinsdag 30 april 2024 om 07:52
Ja, ik snap dat helemaal: dat je hoofd van kleine dingen iets enorms en catastrofaals maakt. En daar doe je cognitief niet zoveel aan, maar wel dmv ervaring. Dus als je tzt misschien zover bent dat je af en toe thuis mag werken, kun je zelf ondervinden hoe dat gaat en of die Grote, Enge Dingen inderdaad gebeuren. Er is maar één manier, helaas, om er achter te komen hoe dit uitpakt...
Heel veel succes vandaag, ik hoop dat het je lukt om een afspraak te maken met de bedrijfsarts!! Zet 'm op!
Heel veel succes vandaag, ik hoop dat het je lukt om een afspraak te maken met de bedrijfsarts!! Zet 'm op!
dinsdag 30 april 2024 om 22:08
Thanks Mia, en je hebt helemaal gelijk. Zo is het met al het onbekends en spannends natuurlijk: er is maar 1 manier om erachter te komen.
Ik ben wel zo ver dat ik het wil gaan vertellen. In ieder geval aan mijn leidinggevende(n). Ik heb vandaag om te beginnen een gesprek aangevraagd bij de bedrijfsarts. Ik wil eerst met hem/haar eens bespreken wat verstandig is, aan wie ik het ga vertellen en wat ik eruit wil halen.
Ik denk zelf dat thuiswerken lastig blijft in mijn werk. Zeker in deze fase van het project. Later misschien iets makkelijker. Wat denk ik wel kan is: soms later richting werk komen, zodat ik thuis al e.e.a. kan uitwerken. Af en toe een dag thuiswerken. Maar dat zal onregelmatig zijn en moet ik zelf inschatten denk ik.
Ik zou het al fijn vinden als hij akkoord is met af en toe thuiswerken, al verwacht ik van wel. Mijn vorige teamleider, waar ik het ook aan moet vertellen, was niet zo'n fan van thuiswerken. Dus dat helpt ook niet echt. Maar ik denk dat het goed moet kunnen en zelfs mijn werk ten goede zal komen op sommige punten.
Dus, eerst dat gesprek met de bedrijfsarts maar eens en daarna met de leidinggevenden. Spannend wel...
Ik ben wel zo ver dat ik het wil gaan vertellen. In ieder geval aan mijn leidinggevende(n). Ik heb vandaag om te beginnen een gesprek aangevraagd bij de bedrijfsarts. Ik wil eerst met hem/haar eens bespreken wat verstandig is, aan wie ik het ga vertellen en wat ik eruit wil halen.
Ik denk zelf dat thuiswerken lastig blijft in mijn werk. Zeker in deze fase van het project. Later misschien iets makkelijker. Wat denk ik wel kan is: soms later richting werk komen, zodat ik thuis al e.e.a. kan uitwerken. Af en toe een dag thuiswerken. Maar dat zal onregelmatig zijn en moet ik zelf inschatten denk ik.
Ik zou het al fijn vinden als hij akkoord is met af en toe thuiswerken, al verwacht ik van wel. Mijn vorige teamleider, waar ik het ook aan moet vertellen, was niet zo'n fan van thuiswerken. Dus dat helpt ook niet echt. Maar ik denk dat het goed moet kunnen en zelfs mijn werk ten goede zal komen op sommige punten.
Dus, eerst dat gesprek met de bedrijfsarts maar eens en daarna met de leidinggevenden. Spannend wel...
Zwetser
dinsdag 30 april 2024 om 22:53
Ja, heel spannend, maar de 1e stap is gezet!! Ik hoop dat de bedrijfsarts je kan helpen hiermee: wie vertellen, hoe en hoeveel...
En ook als het thuiswerken onregelmatig en niet zo vaak mogelijk is, zal het je vast helpen.
Ik heb niet zoveel te melden eigenlijk. Het gaat eigenlijk wel prima hier met al een tijd weinig echte angstklachten en weinig gepieker. Ik slaap nog steeds ronduit k*t maar goed, ik maak me daar ook minder druk over.
Verder probeer ik gezonder te eten en dat is soms een beetje lastig: ik loop wat meer met honger rond en die sensaties lijken soms op angst en dat brengt me soms wat van mijn stuk. Maar goed, goede exposure
Als ik mijn nieuwe eetpatroon een beetje gewend ben, ga ik het sporten weer oppakken. Tot nu toe ben ik daar gewoon te moe en angstig voor geweest maar ik hoop dat toch weer te gaan doen binnenkort.
Hoe is het verder met iedereen hier?!
En ook als het thuiswerken onregelmatig en niet zo vaak mogelijk is, zal het je vast helpen.
Ik heb niet zoveel te melden eigenlijk. Het gaat eigenlijk wel prima hier met al een tijd weinig echte angstklachten en weinig gepieker. Ik slaap nog steeds ronduit k*t maar goed, ik maak me daar ook minder druk over.
Verder probeer ik gezonder te eten en dat is soms een beetje lastig: ik loop wat meer met honger rond en die sensaties lijken soms op angst en dat brengt me soms wat van mijn stuk. Maar goed, goede exposure
Als ik mijn nieuwe eetpatroon een beetje gewend ben, ga ik het sporten weer oppakken. Tot nu toe ben ik daar gewoon te moe en angstig voor geweest maar ik hoop dat toch weer te gaan doen binnenkort.
Hoe is het verder met iedereen hier?!
woensdag 6 november 2024 om 12:57
Het is er weer, die verdomde paniek en angst die me in een lusteloos, bang muisje verandert.
Ik was al bang dat het zou gebeuren, want er is verandering op komst. Ik had sinds 2019 hulp en steun van het FACT team van de plaatselijke ggz (Sittard-Geleen e.o.) Het ging goed, ik was tevreden over de hulp, maar een halfjaar geleden vertelde mijn spv-er dat ze mij wilde gaan loslaten. Ik was eindelijk lange tijd stabiel, had een goede dosis antidepressiva opgebouwd. En toch schrok ik, want ik dacht dat het FACT niemand losliet. Er is wel vervanging geregeld vanuit de WMO, een gtb-er. Volgens mijn spv-er is dat echt niet zo’n groot verschil met zijn functie, want ook met gtb-ers kun je praten. Maar verandering is eng. En is een gtb-er net zo kundig als een spv-er? Kan ik wel zonder het FACT?
Vorige week had ik een gesprek met iemand van de WMO, om te bespreken wat ik nodig heb. De spanning liep de dagen erna op en vrijdagmorgen liep de emmer over en kreeg ik, sinds een heel dik jaar nergens last van (op angst voor ‘ooit komt er weer paniek’ na dan) een paniekaanval. En de gedachte “Zie je wel, je kan niet zonder hun hulp!” En sinds vrijdag voel ik me weer dagelijks ontzettend slecht. Ik word rond 6 uur ‘s morgens wakker, krijg hartkloppingen en mijn blaas en darmen slaan op hol, globusgevoel in mijn keel (ook weer eng) en krijg nauwelijks nog eten af. De rest van de dag heb ik huilbuien en ik zie het maar somber in. Ik twijfel aan alles, komt dit nog goed? Ik wil gewoon weer wakker worden met het gevoel dat ik weer zin heb in de dag. Het ging echt goed, deed sinds begin dit jaar zelfs een middagje per week helpen in een kringloopwarenhuis, nu zit ik al te twijfelen of ik morgen die paar uur wel trek.
Ik was al bang dat het zou gebeuren, want er is verandering op komst. Ik had sinds 2019 hulp en steun van het FACT team van de plaatselijke ggz (Sittard-Geleen e.o.) Het ging goed, ik was tevreden over de hulp, maar een halfjaar geleden vertelde mijn spv-er dat ze mij wilde gaan loslaten. Ik was eindelijk lange tijd stabiel, had een goede dosis antidepressiva opgebouwd. En toch schrok ik, want ik dacht dat het FACT niemand losliet. Er is wel vervanging geregeld vanuit de WMO, een gtb-er. Volgens mijn spv-er is dat echt niet zo’n groot verschil met zijn functie, want ook met gtb-ers kun je praten. Maar verandering is eng. En is een gtb-er net zo kundig als een spv-er? Kan ik wel zonder het FACT?
Vorige week had ik een gesprek met iemand van de WMO, om te bespreken wat ik nodig heb. De spanning liep de dagen erna op en vrijdagmorgen liep de emmer over en kreeg ik, sinds een heel dik jaar nergens last van (op angst voor ‘ooit komt er weer paniek’ na dan) een paniekaanval. En de gedachte “Zie je wel, je kan niet zonder hun hulp!” En sinds vrijdag voel ik me weer dagelijks ontzettend slecht. Ik word rond 6 uur ‘s morgens wakker, krijg hartkloppingen en mijn blaas en darmen slaan op hol, globusgevoel in mijn keel (ook weer eng) en krijg nauwelijks nog eten af. De rest van de dag heb ik huilbuien en ik zie het maar somber in. Ik twijfel aan alles, komt dit nog goed? Ik wil gewoon weer wakker worden met het gevoel dat ik weer zin heb in de dag. Het ging echt goed, deed sinds begin dit jaar zelfs een middagje per week helpen in een kringloopwarenhuis, nu zit ik al te twijfelen of ik morgen die paar uur wel trek.
woensdag 6 november 2024 om 16:30
Heykonijnenpantoffeltje schreef: ↑06-11-2024 12:57Het is er weer, die verdomde paniek en angst die me in een lusteloos, bang muisje verandert.
Ik was al bang dat het zou gebeuren, want er is verandering op komst. Ik had sinds 2019 hulp en steun van het FACT team van de plaatselijke ggz (Sittard-Geleen e.o.) Het ging goed, ik was tevreden over de hulp, maar een halfjaar geleden vertelde mijn spv-er dat ze mij wilde gaan loslaten. Ik was eindelijk lange tijd stabiel, had een goede dosis antidepressiva opgebouwd. En toch schrok ik, want ik dacht dat het FACT niemand losliet. Er is wel vervanging geregeld vanuit de WMO, een gtb-er. Volgens mijn spv-er is dat echt niet zo’n groot verschil met zijn functie, want ook met gtb-ers kun je praten. Maar verandering is eng. En is een gtb-er net zo kundig als een spv-er? Kan ik wel zonder het FACT?
Vorige week had ik een gesprek met iemand van de WMO, om te bespreken wat ik nodig heb. De spanning liep de dagen erna op en vrijdagmorgen liep de emmer over en kreeg ik, sinds een heel dik jaar nergens last van (op angst voor ‘ooit komt er weer paniek’ na dan) een paniekaanval. En de gedachte “Zie je wel, je kan niet zonder hun hulp!” En sinds vrijdag voel ik me weer dagelijks ontzettend slecht. Ik word rond 6 uur ‘s morgens wakker, krijg hartkloppingen en mijn blaas en darmen slaan op hol, globusgevoel in mijn keel (ook weer eng) en krijg nauwelijks nog eten af. De rest van de dag heb ik huilbuien en ik zie het maar somber in. Ik twijfel aan alles, komt dit nog goed? Ik wil gewoon weer wakker worden met het gevoel dat ik weer zin heb in de dag. Het ging echt goed, deed sinds begin dit jaar zelfs een middagje per week helpen in een kringloopwarenhuis, nu zit ik al te twijfelen of ik morgen die paar uur wel trek.
Ik herken je probleem van paniek angst aanvallen. Ik heb het zelf ook al jaren, medicatie voor gehad eerst maar heb eerst ergens anders gewoond buitenland en daar krijg je er wel wat voor zsm en nemen ze meer de klachten serieus, hier in Nederland vind ik dat ze het maar niet zo nauw nemen. Nu kan ik er mee leven en meestal voel ik het aankomen en hou ik mezelf onder controle. Hier in Nederland krijg ik geen medicatie ervoor ondanks dat ik heb uitgelegd hoe wie wat en waar en wat bij mij altijd heeft gewerkt.
Ik kan je het niet wegnemen maar wel een dikke knuffel sturen!! En hoop voor je dat het snel een beetje beter gaat!! Weg gaat het nooit dus als ze dat zeggen dan kan je zeggen dat het een leugen is.
Zet hem op!
woensdag 6 november 2024 om 18:11
Hi konijnepantoffeltjes, wat k.t dat de paniek er weer is. En wat goed dat je dit topic weer heb gevonden. Verandering is ook lastig, zeker als t om je hulp gaat. Het gevoel van een vangnet is zo veilig. En als dat dan, ongewenst, verandert en wegvalt is dat echt klote. Wat dat betreft is het dus niet gek dat je paniek heb. Het betekent niet dat je nu terug bij af ben.
Mijn eigen ervaring. Mijn hulp bij de s-ggz viel ook weg, zonder dat ik dat wilde. Psycholoog ging weg en ik kon niet mee naar nieuwe, want onze gesprekken waren (volgens ggz) meer van ventilerende en ondersteunende aard en niet meer therapeutisch. Ook bij mij is er hulp via de WMO ingezet, dit ging heel vlot en nu komt er wekelijks iemand bij me thuis. De hulp is meer van praktische aard, maar is zeker een kundige en fijne vrouw. Ik vind het fijn en mis daarin de ggz niet.
Ik gun jou ook zo'n snel en goed traject via de WMO.
Mijn eigen ervaring. Mijn hulp bij de s-ggz viel ook weg, zonder dat ik dat wilde. Psycholoog ging weg en ik kon niet mee naar nieuwe, want onze gesprekken waren (volgens ggz) meer van ventilerende en ondersteunende aard en niet meer therapeutisch. Ook bij mij is er hulp via de WMO ingezet, dit ging heel vlot en nu komt er wekelijks iemand bij me thuis. De hulp is meer van praktische aard, maar is zeker een kundige en fijne vrouw. Ik vind het fijn en mis daarin de ggz niet.
Ik gun jou ook zo'n snel en goed traject via de WMO.
vrijdag 8 november 2024 om 23:19
Vrijdagmiddag, dat klinkt best wel hoopgevend.
De spv-er heeft ook een beetje laten doorschemeren dat het ook een geldkwestie is. Ik ben te duur en hulp via de WMO is goedkoper. Ergens vind ik dat ook treurig, voor zo'n land als Nederland. En dan te denken dat er gewoon wachtlijsten van een jaar zijn, dat vind ik zo erg, ook voor anderen die de hulp keihard nodig hebben.
Mentalwarrior, what the *piep*, geen medicatie? Ik kreeg zo ongeveer onder dwang mijn eerste doosje antidepressiva zo'n 12 jaar geleden. (Wilde ze eigenlijk helemaal niet, want ik was vreselijk bang voor die pillen en de bijwerkingen. Het begin, die eerste weken waren ronduit de hel. Na een paar maanden was ik toch blij dat ik ze had.)
Gaat nog altijd niet lekker. Onbegrijpelijk dat het in de avond altijd wegtrekt, maar zodra ik 's morgens wakker word dan begint dat hart weer te bonken, krijg ik ijskoude voeten en moet ik constant plassen.
Ik ben wel trots dat ik gisteren 2 uurtjes vrijwilligerswerk heb gedaan in de kringloopwinkel. Alleen maar puzzels gecheckt, of ze compleet zijn. Dus dan moet je puzzelstukjes tellen, lijkt saai maar mijn hoofd wordt er best rustig van. Alleen balen als die puzzel van 1000 stukjes er uiteindelijk maar 999 heeft, dan kun je 'm weggooien.
De spv-er heeft ook een beetje laten doorschemeren dat het ook een geldkwestie is. Ik ben te duur en hulp via de WMO is goedkoper. Ergens vind ik dat ook treurig, voor zo'n land als Nederland. En dan te denken dat er gewoon wachtlijsten van een jaar zijn, dat vind ik zo erg, ook voor anderen die de hulp keihard nodig hebben.
Mentalwarrior, what the *piep*, geen medicatie? Ik kreeg zo ongeveer onder dwang mijn eerste doosje antidepressiva zo'n 12 jaar geleden. (Wilde ze eigenlijk helemaal niet, want ik was vreselijk bang voor die pillen en de bijwerkingen. Het begin, die eerste weken waren ronduit de hel. Na een paar maanden was ik toch blij dat ik ze had.)
Gaat nog altijd niet lekker. Onbegrijpelijk dat het in de avond altijd wegtrekt, maar zodra ik 's morgens wakker word dan begint dat hart weer te bonken, krijg ik ijskoude voeten en moet ik constant plassen.
Ik ben wel trots dat ik gisteren 2 uurtjes vrijwilligerswerk heb gedaan in de kringloopwinkel. Alleen maar puzzels gecheckt, of ze compleet zijn. Dus dan moet je puzzelstukjes tellen, lijkt saai maar mijn hoofd wordt er best rustig van. Alleen balen als die puzzel van 1000 stukjes er uiteindelijk maar 999 heeft, dan kun je 'm weggooien.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
