Psyche
alle pijlers
Angst/ paniekstoornis deel 2
donderdag 26 januari 2023 om 12:05
Het oude angststoornis topic is vol en daarom gesloten. Omdat ik het fijn vind om hier te schrijven en mijn hart te luchten, hierbij deel 2.
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.
Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
zondag 3 maart 2024 om 16:14
@Mariska, maar het is ook gewoon heel lastig te begrijpen. En het is ook irrationeel. Het voelt allemaal heel echt die angst. Maar wat ons hoofd doet is van een mug een olifant maken.
Ik begrijp mezelf niet eens. Dan kan ik niet verwachten dan anderen mij altijd begrijpen. Zeker niet mensen die onbekend zijn met angststoornissen.
Fijn dat je bij die vriendin wel steun vindt. Luisteren en er voor je zijn is al super waardevol en lief dat ze dat doet! Voor echt begrip kun je het beste bij lotgenoten of de psych zijn denk ik. Hier zit je goed in ieder geval
@Mia, ik dacht dat je piekerkwartiertje bedoelde, maar dan heb ik je verkeerd begrepen. Is net een wat andere aanpak. Die kende ik nog niet.
Moe zijn helpt niet. Integendeel, als ik moe ben gaat het echt heel veel slechter. Dit soort dingen oefenen is dan ook super lastig als je moe bent.
Ik bedoel vooral "uitstellen van piekeren". Ik denk dat je dat tot bepaalde hoogte wel kunt trainen. Ik heb dat toen maar 1 of 2 weken gedaan en toen opgegeven. Volgens mij ging het toen weer wat beter (is al heel wat jaren terug) en/of ik had geen zin meer in dat piekerkwartiertje. Weet ik niet meer. Ik vind het altijd lastig dit soort oefeningen weken consequent vol te houden. Maar dat is wel het beste natuurlijk.
Ik begrijp mezelf niet eens. Dan kan ik niet verwachten dan anderen mij altijd begrijpen. Zeker niet mensen die onbekend zijn met angststoornissen.
Fijn dat je bij die vriendin wel steun vindt. Luisteren en er voor je zijn is al super waardevol en lief dat ze dat doet! Voor echt begrip kun je het beste bij lotgenoten of de psych zijn denk ik. Hier zit je goed in ieder geval
@Mia, ik dacht dat je piekerkwartiertje bedoelde, maar dan heb ik je verkeerd begrepen. Is net een wat andere aanpak. Die kende ik nog niet.
Moe zijn helpt niet. Integendeel, als ik moe ben gaat het echt heel veel slechter. Dit soort dingen oefenen is dan ook super lastig als je moe bent.
Ik bedoel vooral "uitstellen van piekeren". Ik denk dat je dat tot bepaalde hoogte wel kunt trainen. Ik heb dat toen maar 1 of 2 weken gedaan en toen opgegeven. Volgens mij ging het toen weer wat beter (is al heel wat jaren terug) en/of ik had geen zin meer in dat piekerkwartiertje. Weet ik niet meer. Ik vind het altijd lastig dit soort oefeningen weken consequent vol te houden. Maar dat is wel het beste natuurlijk.
Zwetser
zondag 3 maart 2024 om 17:02
Welkom Mariska!
Hier gaat t raar. We hebben vorige week een hele slechte uitslag van mijn vader gekregen. Gekke was dat er verdenking van darm kanker was, dat bleek dus een ontsteking. Wel zijn er op de scan in beide longen tumoren gevonden met uitzaaiingen in zijn botten. Niet meer te genezen.
Bij mij komt er dan een soort schild ofzo over me heen. Ik heb vragen gesteld (was mee), mijn vader getroost (mijn moeder kon dat even niet) en verder een soort shock. Vandaag zijn we naar ze toe gegaan. En aflopen nacht ging mijn lijf toch te keer. De hele nacht overgeven, diarree (sorry), bijna continue. Ik denk dat mijn hoofd dit nieuws heeft weggestopt, maar mijn lichaam de stress kwijt moest.
Het was fijn vandaag bij ze te zijn.
De lijn is onder controle, mijn moeder houdt de apotheek die ze inmiddels hebben goed in gaten en als hij toch weet pijn heeft, zorgt ze dat er een verhoging of iets extra's komt, dat doet ze echt top!
Kinderen (puber/ jong volwassene) gingen goed ermee om om hun opa zo ziek en verdrietig te zien, maar schrokken toch ook wel.
Om de zondag nog een beetje te redden, hebben we maar sushi besteld!
Ik heb even geen energie om op anderen te reageren.
Hier gaat t raar. We hebben vorige week een hele slechte uitslag van mijn vader gekregen. Gekke was dat er verdenking van darm kanker was, dat bleek dus een ontsteking. Wel zijn er op de scan in beide longen tumoren gevonden met uitzaaiingen in zijn botten. Niet meer te genezen.
Bij mij komt er dan een soort schild ofzo over me heen. Ik heb vragen gesteld (was mee), mijn vader getroost (mijn moeder kon dat even niet) en verder een soort shock. Vandaag zijn we naar ze toe gegaan. En aflopen nacht ging mijn lijf toch te keer. De hele nacht overgeven, diarree (sorry), bijna continue. Ik denk dat mijn hoofd dit nieuws heeft weggestopt, maar mijn lichaam de stress kwijt moest.
Het was fijn vandaag bij ze te zijn.
De lijn is onder controle, mijn moeder houdt de apotheek die ze inmiddels hebben goed in gaten en als hij toch weet pijn heeft, zorgt ze dat er een verhoging of iets extra's komt, dat doet ze echt top!
Kinderen (puber/ jong volwassene) gingen goed ermee om om hun opa zo ziek en verdrietig te zien, maar schrokken toch ook wel.
Om de zondag nog een beetje te redden, hebben we maar sushi besteld!
Ik heb even geen energie om op anderen te reageren.
zondag 3 maart 2024 om 17:48
Wat een verdrietig nieuws... Heel veel sterkte voor jullie allemaal.Vrijdagmiddag schreef: ↑03-03-2024 17:02Welkom Mariska!
Hier gaat t raar. We hebben vorige week een hele slechte uitslag van mijn vader gekregen. Gekke was dat er verdenking van darm kanker was, dat bleek dus een ontsteking. Wel zijn er op de scan in beide longen tumoren gevonden met uitzaaiingen in zijn botten. Niet meer te genezen.
Bij mij komt er dan een soort schild ofzo over me heen. Ik heb vragen gesteld (was mee), mijn vader getroost (mijn moeder kon dat even niet) en verder een soort shock. Vandaag zijn we naar ze toe gegaan. En aflopen nacht ging mijn lijf toch te keer. De hele nacht overgeven, diarree (sorry), bijna continue. Ik denk dat mijn hoofd dit nieuws heeft weggestopt, maar mijn lichaam de stress kwijt moest.
Het was fijn vandaag bij ze te zijn.
De lijn is onder controle, mijn moeder houdt de apotheek die ze inmiddels hebben goed in gaten en als hij toch weet pijn heeft, zorgt ze dat er een verhoging of iets extra's komt, dat doet ze echt top!
Kinderen (puber/ jong volwassene) gingen goed ermee om om hun opa zo ziek en verdrietig te zien, maar schrokken toch ook wel.
Om de zondag nog een beetje te redden, hebben we maar sushi besteld!
Ik heb even geen energie om op anderen te reageren.
zondag 3 maart 2024 om 17:51
Dit doe ik ook. Iets werkt, dan gaat het wat beter en stop ik ermee (niet meer nodig, geen zin meer in), dan gaat het weer minder en dan denk ik 'dat werkte toch niet'. Tijd om wat consequenter te worden, dus. Je leert pas door langdurig te herhalen.Student201 schreef: ↑03-03-2024 16:14@Mariska, maar het is ook gewoon heel lastig te begrijpen. En het is ook irrationeel. Het voelt allemaal heel echt die angst. Maar wat ons hoofd doet is van een mug een olifant maken.
Ik begrijp mezelf niet eens. Dan kan ik niet verwachten dan anderen mij altijd begrijpen. Zeker niet mensen die onbekend zijn met angststoornissen.
Fijn dat je bij die vriendin wel steun vindt. Luisteren en er voor je zijn is al super waardevol en lief dat ze dat doet! Voor echt begrip kun je het beste bij lotgenoten of de psych zijn denk ik. Hier zit je goed in ieder geval
@Mia, ik dacht dat je piekerkwartiertje bedoelde, maar dan heb ik je verkeerd begrepen. Is net een wat andere aanpak. Die kende ik nog niet.
Moe zijn helpt niet. Integendeel, als ik moe ben gaat het echt heel veel slechter. Dit soort dingen oefenen is dan ook super lastig als je moe bent.
Ik bedoel vooral "uitstellen van piekeren". Ik denk dat je dat tot bepaalde hoogte wel kunt trainen. Ik heb dat toen maar 1 of 2 weken gedaan en toen opgegeven. Volgens mij ging het toen weer wat beter (is al heel wat jaren terug) en/of ik had geen zin meer in dat piekerkwartiertje. Weet ik niet meer. Ik vind het altijd lastig dit soort oefeningen weken consequent vol te houden. Maar dat is wel het beste natuurlijk.
En uitstellen van piekeren werkt ook bij mij wel! Wel fijn om op te werken maar ook dat moet ik dan natuurlijk wel blijven doen...
zondag 3 maart 2024 om 17:58
Welkom hier!Mariska30 schreef: ↑03-03-2024 15:55Dankje Student201. Ik had het inderdaad gelezen. Dat mensen het niet goed begrijpen komt bekend voor.
Mijn familie is best wel 'koud', er word niet veel over gevoelens gepraat.
Ik heb een vriendin waarmee ik er over praat maar soms zegt ze dan ineens iets waardoor ik weer denk van oke.. dat ze het toch niet goed begrijpt.
Psycholoog luistert natuurlijk wel maarja dat is ook zijn werk.
Ook in mijn vorige relatie veel onbegrip, ex vriend werd zelfs geïrriteerd als ik er over begon en ik voelde daardoor steeds minder verbintenis.
Het is gewoon lastig omdat het zo'n 'onzichtbaar' probleem is en de problemen voor andere mensen inderdaad zo irrationeel lijken.
Met een sociale fobie is omgang met mensen natuurlijk al wat ingewikkelder. Dat niet begrepen worden helpt dan niet qua isolement.
Toch fijn om hier dan te lezen dat ik niet de enige ben
Ik ben het eens met Student: het is ook irrationeel en daarom zo moeilijk te begrijpen voor anderen. Ik probeer dat dus ook niet meer echt: ik vraag om ondersteuning en niet meer om begrip. En ik leg dan ook aan mijn man aan wat ik onder ondersteuning versta: even van me af kunnen praten of huilen of panikeren, en een luisterend oor, maar me ook niet te lang door laten 'zeuren' over mijn angst. Na een tijdje dus ook weer overgaan op iets anders zodat ik er niet te lang in blijf hangen.
En ja, niemand kent mij beter dan mijn man en we zijn al de helft van ons leven samen, maar ook dan kan hij dingen doen of zeggen waarmee hij totaal de plank misslaat. Of soms is zijn geduld op en wordt ie kwaad of snauwt ie me af. Tja, zo gaat dat. Dat gebeurt andersom ook weleens en hij heeft geen angststoornis.
Afijn, ik hoop dat je iets aan ons hebt. Het is hier altijd wel fijn om herkenning te lezen, van me af te praten, even een troostend woord van een lotgenoot te lezen, tips te geven of krijgen, of juist een overwinning te delen, en om even uit je eigen angstbubbel te komen en een ander proberen te steunen.
woensdag 6 maart 2024 om 14:47
Het gaat zo moeizaam hier. Ik ga gewoon erg slecht op onzekerheid en als ik ergens geen invloed op heb, terwijl datgene wel sterk mijn gevoel raakt. Met mijn vader is t nu weer afwachten op nieuwe scans. Dochter heeft t niet makkelijk en er is maar weinig wat ik kan doen, behalve er zijn, maar dat is soms lastig bij/ met een puber.
Ik merk dat ik ontzettend in de piekermodus zit en doodmoe wordt van mezelf, maar ondanks dat ik zie waar t fout gaat, kom ik er niet uit. Afleiding helpt wat, maar word ik ook moe van want dat gepieker kost bergen energie.
Ik zou willen dat ik hetgeen ik geleerd heb in therapie beter kan toepassen, ik heb soms de angst dat ik t nooit leer (leren als in toepassen).
Dingen waar ik wel trots op ben:
- Ik ben wel naar mijn vrijwilligerswerk geweest.
- ik ben net wel naar buiten gegaan en wat gewandeld en boodschappen gedaan.
Ik merk dat ik ontzettend in de piekermodus zit en doodmoe wordt van mezelf, maar ondanks dat ik zie waar t fout gaat, kom ik er niet uit. Afleiding helpt wat, maar word ik ook moe van want dat gepieker kost bergen energie.
Ik zou willen dat ik hetgeen ik geleerd heb in therapie beter kan toepassen, ik heb soms de angst dat ik t nooit leer (leren als in toepassen).
Dingen waar ik wel trots op ben:
- Ik ben wel naar mijn vrijwilligerswerk geweest.
- ik ben net wel naar buiten gegaan en wat gewandeld en boodschappen gedaan.
woensdag 6 maart 2024 om 19:50
Iedereen vindt zulke dingen moeilijk, hè! Mensen gaan gewoon niet goed op onzekerheid en wij angsthazen nog net een tikkeltje minder, én wij gaan dat dan ook nog proberen 'op te lossen' dmv piekeren... Dus wees niet te streng voor jezelf!
Wat vervelend ook: dat afwachten en toezien hoe je naasten lijden. Dat zijn moeilijke dingen om mee om te gaan. Heel veel sterkte en vraag niet teveel van jezelf: ik vind de dingen die je vandaag gedaan hebt, echt heel knap van je! Ik vind dat heel moeilijk en denk dat ik inmiddels ook wel kan inschatten hoe moeilijk het voor jou moe zijn...
Goed dat je dat ook echt (h)erkent! Je kunt deze moeilijke tijden niet veranderen: het enige wat je kunt doen is er zo goed mogelijk doorheen te komen en alles wat werkt is gewoon goed!
Mijn huiswerk van de psycholoog deze week was om actief iets anders te gaan doen zodra ik ga piekeren. Heel moeilijk want ik denk stiekem nog steeds dat piekeren helpt problemen op te lossen (
) en ik ben idd ook gewoon te moe om even lekker te gaan sporten ofzo. Maar ik begin toch te merken dat 'iets doen', bijvoorbeeld het huis opruimen, minder vermoeiend is dan op de bank liggen piekeren, dus het helpt me wel om dat op te merken! Ik moet ook bijhouden hoe vaak, per dag, ik deze afleiding zoek en hoe vaak het daadwerkelijk het piekeren vermindert. Ik heb het elke dag gedaan en elke keer hielp het - alleen vandaag lukt het me niet echt om het piekeren af te schudden...
Hoe gaat het met de rest hier?
Wat vervelend ook: dat afwachten en toezien hoe je naasten lijden. Dat zijn moeilijke dingen om mee om te gaan. Heel veel sterkte en vraag niet teveel van jezelf: ik vind de dingen die je vandaag gedaan hebt, echt heel knap van je! Ik vind dat heel moeilijk en denk dat ik inmiddels ook wel kan inschatten hoe moeilijk het voor jou moe zijn...
Goed dat je dat ook echt (h)erkent! Je kunt deze moeilijke tijden niet veranderen: het enige wat je kunt doen is er zo goed mogelijk doorheen te komen en alles wat werkt is gewoon goed! Mijn huiswerk van de psycholoog deze week was om actief iets anders te gaan doen zodra ik ga piekeren. Heel moeilijk want ik denk stiekem nog steeds dat piekeren helpt problemen op te lossen (
) en ik ben idd ook gewoon te moe om even lekker te gaan sporten ofzo. Maar ik begin toch te merken dat 'iets doen', bijvoorbeeld het huis opruimen, minder vermoeiend is dan op de bank liggen piekeren, dus het helpt me wel om dat op te merken! Ik moet ook bijhouden hoe vaak, per dag, ik deze afleiding zoek en hoe vaak het daadwerkelijk het piekeren vermindert. Ik heb het elke dag gedaan en elke keer hielp het - alleen vandaag lukt het me niet echt om het piekeren af te schudden... Hoe gaat het met de rest hier?
woensdag 6 maart 2024 om 20:11
Wat stom VM, maar heel begrijpelijk. Jij en dochter hadden het allebei al niet makkelijk. En dan nu dit met je vader, opa voor dochter, weer. Helemaal niet gemakkelijk en heel begrijpelijk dat je hoofd overuren maakt. Die onzekerheid lijkt me ook echt slopend.
Wat is nu de bedoeling vanuit het ziekenhuis? Is er een plan? Worden er snel weer nieuwe scans gemaakt?
Sterkte hoor. Echt niet gemakkelijk.
Wat is nu de bedoeling vanuit het ziekenhuis? Is er een plan? Worden er snel weer nieuwe scans gemaakt?
Sterkte hoor. Echt niet gemakkelijk.
Zwetser
woensdag 6 maart 2024 om 20:24
Ooh en Mia, herkenbaar. Piekeren levert echt niks op. Of... of toch wel?? 
Hoe vaak ik niet ook in bed lig te malen. Hoofd dat overuren maakt. En dan probeer ik wel eens mindfullness om mijn hoofd rustig te krijgen. Maar dat voelt dan weer als valsspelen. Dat voelt stom om gedachtes als het ware weg te stoppen. Alsof dat niet mag ofzo. Alsof ik over die piekergedachtes moet blijven nadenken.
Soms helpt het wel om rustiger te worden en toch dat piekeren wat naar de achtergrond te krijgen. Vaak ook niet.
Hier gaat t best oke-isch. Heel veel zin weer in de vakantie aankomende week. Piekeren gaat deze week bovengemiddeld goed. Aan de andere kant druk met hypotheek nu. Ik wil die zelf afsluiten zonder adviseur, althans proberen er doorheen te komen. En ik heb gewacht tot mijn beoordelingsgesprek (want loonsverhoging) voordat ik die ging aanvragen. Nu is t nog een kleine 3 maanden tot de overdracht sleutel en ik heb beoordelingsgesprek net gehad, dus ik ga nu deze week (nog voor ik op vakantie ga) proberen die hypotheek aan te beginnen vragen. Maar dus wel druk, heel veel op een rij zetten, scenario's doorrekenen etc. Aan de andere kant vind ik dat wel leuk om te doen.
Verder beoordelingsgesprek gehad en dat ging echt ver boven verwachting (ok sorry, beetje ego post, maar ik was er echt zoooo blij mee). Ik zat nog in een aanloopschaal voordat ik in een "grote mensen schaal" zou komen. Normaal krijgt vrijwel iedereen beoordeling goed. Maar blijkbaar vond mijn manager dat ik zeer goed als beoordeling moest krijgen en naar de grote mensen schaal moest, dus ik was suuuper blij. Enerzijds omdat ik best veel meer ga verdienen (fijn voor hypotheek). Maar vooral, ik had dit zooo hard niet verwacht. Ik hoopte dat ik "goed" zou krijgen, maar daar twijfelde ik eigenlijk nog wel over. Ik dacht dat "verbetering nodig" best zou kunnen. Kon zelf ook niet zoveel bedenken wat ik dan goed had gedaan.
Maar de manager was dus echt super tevreden. Benoemde ook allemaal dingen die ik goed had gedaan en in verbeterd was. En als sterkste punt had ik iets van "communicatie / mensen aanspreken". Idk hoe het punt precies heette, maar dat is in ieder geval het punt (sociaal) waar mijn angst zich vooral op richt.
Zo bizar dat andere mensen gewoon een compleet ander beeld hebben blijkbaar dan hoe ik zelf denk dat ik functioneer en overkom. Vooral dat feit, dat ze blijkbaar heel tevreden zijn en ik helemaal niet overkom zoals ik dacht dat ik overkwam, vond ik echt echt heel fijn om te horen en deed me heel goed.
Ok, dat gevoel is tijdelijk. Maar wel een heel belangrijk inzicht voor mij. Sorry voor de lange ego post. Nu stop ik weer
Hoe vaak ik niet ook in bed lig te malen. Hoofd dat overuren maakt. En dan probeer ik wel eens mindfullness om mijn hoofd rustig te krijgen. Maar dat voelt dan weer als valsspelen. Dat voelt stom om gedachtes als het ware weg te stoppen. Alsof dat niet mag ofzo. Alsof ik over die piekergedachtes moet blijven nadenken.
Soms helpt het wel om rustiger te worden en toch dat piekeren wat naar de achtergrond te krijgen. Vaak ook niet.
Hier gaat t best oke-isch. Heel veel zin weer in de vakantie aankomende week. Piekeren gaat deze week bovengemiddeld goed. Aan de andere kant druk met hypotheek nu. Ik wil die zelf afsluiten zonder adviseur, althans proberen er doorheen te komen. En ik heb gewacht tot mijn beoordelingsgesprek (want loonsverhoging) voordat ik die ging aanvragen. Nu is t nog een kleine 3 maanden tot de overdracht sleutel en ik heb beoordelingsgesprek net gehad, dus ik ga nu deze week (nog voor ik op vakantie ga) proberen die hypotheek aan te beginnen vragen. Maar dus wel druk, heel veel op een rij zetten, scenario's doorrekenen etc. Aan de andere kant vind ik dat wel leuk om te doen.
Verder beoordelingsgesprek gehad en dat ging echt ver boven verwachting (ok sorry, beetje ego post, maar ik was er echt zoooo blij mee). Ik zat nog in een aanloopschaal voordat ik in een "grote mensen schaal" zou komen. Normaal krijgt vrijwel iedereen beoordeling goed. Maar blijkbaar vond mijn manager dat ik zeer goed als beoordeling moest krijgen en naar de grote mensen schaal moest, dus ik was suuuper blij. Enerzijds omdat ik best veel meer ga verdienen (fijn voor hypotheek). Maar vooral, ik had dit zooo hard niet verwacht. Ik hoopte dat ik "goed" zou krijgen, maar daar twijfelde ik eigenlijk nog wel over. Ik dacht dat "verbetering nodig" best zou kunnen. Kon zelf ook niet zoveel bedenken wat ik dan goed had gedaan.
Maar de manager was dus echt super tevreden. Benoemde ook allemaal dingen die ik goed had gedaan en in verbeterd was. En als sterkste punt had ik iets van "communicatie / mensen aanspreken". Idk hoe het punt precies heette, maar dat is in ieder geval het punt (sociaal) waar mijn angst zich vooral op richt.
Zo bizar dat andere mensen gewoon een compleet ander beeld hebben blijkbaar dan hoe ik zelf denk dat ik functioneer en overkom. Vooral dat feit, dat ze blijkbaar heel tevreden zijn en ik helemaal niet overkom zoals ik dacht dat ik overkwam, vond ik echt echt heel fijn om te horen en deed me heel goed.
Ok, dat gevoel is tijdelijk. Maar wel een heel belangrijk inzicht voor mij. Sorry voor de lange ego post. Nu stop ik weer
Zwetser
woensdag 6 maart 2024 om 20:47
Nou, wat fijn!! Dat klinkt toch als een geweldige opsteker! Ik hoop dat je echt trots op jezelf bent, maar zo klinkt het wel! En toch ook wel erg grappig dat je juist sociaal zo goed overkomt gezien de aard van je angsten Mooi dat je dit hier ook hebt gedeeld - kun je nog weer eens teruglezen af en toe!
En je krijgt er ook nog eens iets heel concreets voor terug (beetje indirect): een eigen huis! Whoohoo! Geniet ervan!
Mooi dat je dit hier ook hebt gedeeld - kun je nog weer eens teruglezen af en toe! En je krijgt er ook nog eens iets heel concreets voor terug (beetje indirect): een eigen huis! Whoohoo! Geniet ervan!
donderdag 7 maart 2024 om 10:11
Mia, dank je wel voor je bemoedigende woorden. Ben benieuwd hoe afleiding jou uit de piekermodus gaat halen. Goed om daar bewust mee bezig te zijn en dus ook op te schrijven dat t helpt. Zodat je t kunt teruglezen en er echt even bij stil staat. Ik hoor graag hoe dat bij jou gaat.
Student, jij ook bedankt voor je steun. Hij krijgt nu nog een pet scan en dan wrs nog een biopt, zodat ze weten wat voor soort kanker er zit. Nog meer wachten dus, al weten we al dat t niet goed is.
Wat een mooie tijden voor jou. Ski vakantie in t vooruitzicht (was jij niet net terug
) en een super beoordeling plus loonsverhoging op je werk. Wat onwijs knap van je! En raar is dat, dat je juist voor communicatie en aanspreken van mensen zo goed gaat. Kun je nagaan hoe je jezelf kan voelen en denken hoe je overkomt en hoe je dus in werkelijkheid overkomt.
Nou, geniet van je goede flow en verheug je lekker op je vakantie!
Student, jij ook bedankt voor je steun. Hij krijgt nu nog een pet scan en dan wrs nog een biopt, zodat ze weten wat voor soort kanker er zit. Nog meer wachten dus, al weten we al dat t niet goed is.
Wat een mooie tijden voor jou. Ski vakantie in t vooruitzicht (was jij niet net terug
) en een super beoordeling plus loonsverhoging op je werk. Wat onwijs knap van je! En raar is dat, dat je juist voor communicatie en aanspreken van mensen zo goed gaat. Kun je nagaan hoe je jezelf kan voelen en denken hoe je overkomt en hoe je dus in werkelijkheid overkomt. Nou, geniet van je goede flow en verheug je lekker op je vakantie!
donderdag 7 maart 2024 om 13:51
Wat super rot van je vader Vrijdagmiddag.. Wel heel goed dat je toch bent gaan wandelen en naar vrijwilligerswerk bent gegaan, ondanks de zorgen en onzekerheden.
Ik begrijp echt zo goed dat zoiets je lam kan leggen, dus dingen voor jezelf blijven doen is zo belangrijk maar ook lastig, zeker in deze situatie. Houd ons in ieder geval op de hoogte en heel veel sterkte
Ook weer herkenbaar wat betreft dat piekeren, ik weet soms niet meer wat ik met mezelf aan moet
Ik probeer dingen ook anders te doen maar dat is niet makkelijk.. vaker de deur uit, toch die extra wandeling, tv vaker uit.
Ik probeer ook wat beter naar mijn lichaam te luisteren en mijn ochtend te beginnen met een wandeling en daarna te kijken hoe voel ik me, wat ga ik doen maar ik merk dus ook dat ik moeilijk beslissingen kan nemen
Sowieso heeft die angststoornis mij de laatste jaren lamgelegd.. ik wil zo graag weer meer voor mezelf maar ik weet niet hoe. Had vandaag eigenlijk ook iets voor mezelf op de planning staan maar door veel wikken en wegen toch maar niet.. werd vanmorgen ook weer angstig wakker.
Vanmorgen wel gewandeld en nu zit ik weer op de bank..
Maar ik ga straks nog een rondje lopen, normaal zou ik thuis blijven nu maar ik wil dat dus wel doorbreken.
Gisteren ook nog gesport, maar het blijft een zware dobber.
Weet niet meer wie het vroeg maar ik heb morgen een afspraak bij het GGZ, voor een verkennend gesprek.
Daarom krijg ik waarschijnlijk ook weer minder uit handen vandaag.
Maar hopelijk kan ik met hulp weer die extra stappen gaan zetten want ik ben die depressie en eenzaamheid ook zo beu
nergens meer écht naar uit kijken.
Misschien straks maar wat dingen opschrijven.
Thee zo opdrinken en toch weer even naar buiten.
Wens jullie in ieder geval een fijne dag!
Ik begrijp echt zo goed dat zoiets je lam kan leggen, dus dingen voor jezelf blijven doen is zo belangrijk maar ook lastig, zeker in deze situatie. Houd ons in ieder geval op de hoogte en heel veel sterkte
Ook weer herkenbaar wat betreft dat piekeren, ik weet soms niet meer wat ik met mezelf aan moet
Ik probeer dingen ook anders te doen maar dat is niet makkelijk.. vaker de deur uit, toch die extra wandeling, tv vaker uit.
Ik probeer ook wat beter naar mijn lichaam te luisteren en mijn ochtend te beginnen met een wandeling en daarna te kijken hoe voel ik me, wat ga ik doen maar ik merk dus ook dat ik moeilijk beslissingen kan nemen
Sowieso heeft die angststoornis mij de laatste jaren lamgelegd.. ik wil zo graag weer meer voor mezelf maar ik weet niet hoe. Had vandaag eigenlijk ook iets voor mezelf op de planning staan maar door veel wikken en wegen toch maar niet.. werd vanmorgen ook weer angstig wakker.
Vanmorgen wel gewandeld en nu zit ik weer op de bank..
Maar ik ga straks nog een rondje lopen, normaal zou ik thuis blijven nu maar ik wil dat dus wel doorbreken.
Gisteren ook nog gesport, maar het blijft een zware dobber.
Weet niet meer wie het vroeg maar ik heb morgen een afspraak bij het GGZ, voor een verkennend gesprek.
Daarom krijg ik waarschijnlijk ook weer minder uit handen vandaag.
Maar hopelijk kan ik met hulp weer die extra stappen gaan zetten want ik ben die depressie en eenzaamheid ook zo beu
nergens meer écht naar uit kijken.Misschien straks maar wat dingen opschrijven.
Thee zo opdrinken en toch weer even naar buiten.
Wens jullie in ieder geval een fijne dag!
yesss wijzigde dit bericht op 07-03-2024 13:58
3.75% gewijzigd
donderdag 7 maart 2024 om 16:28
Ja, dat het irrationeel is besef ik me. Er iets mee doen is wat anders.Student201 schreef: ↑03-03-2024 16:14@Mariska, maar het is ook gewoon heel lastig te begrijpen. En het is ook irrationeel. Het voelt allemaal heel echt die angst. Maar wat ons hoofd doet is van een mug een olifant maken.
Ik begrijp mezelf niet eens. Dan kan ik niet verwachten dan anderen mij altijd begrijpen. Zeker niet mensen die onbekend zijn met angststoornissen.
Fijn dat je bij die vriendin wel steun vindt. Luisteren en er voor je zijn is al super waardevol en lief dat ze dat doet! Voor echt begrip kun je het beste bij lotgenoten of de psych zijn denk ik. Hier zit je goed in ieder geval
maar het is fijn om hier wat herkenning te zien. Het is nu eenmaal lastig te begrijpen voor anderen.
donderdag 7 maart 2024 om 16:41
Bedankt MiaMia schreef: ↑03-03-2024 17:58Welkom hier!
Ik ben het eens met Student: het is ook irrationeel en daarom zo moeilijk te begrijpen voor anderen. Ik probeer dat dus ook niet meer echt: ik vraag om ondersteuning en niet meer om begrip. En ik leg dan ook aan mijn man aan wat ik onder ondersteuning versta: even van me af kunnen praten of huilen of panikeren, en een luisterend oor, maar me ook niet te lang door laten 'zeuren' over mijn angst. Na een tijdje dus ook weer overgaan op iets anders zodat ik er niet te lang in blijf hangen.
En ja, niemand kent mij beter dan mijn man en we zijn al de helft van ons leven samen, maar ook dan kan hij dingen doen of zeggen waarmee hij totaal de plank misslaat. Of soms is zijn geduld op en wordt ie kwaad of snauwt ie me af. Tja, zo gaat dat. Dat gebeurt andersom ook weleens en hij heeft geen angststoornis.
Afijn, ik hoop dat je iets aan ons hebt. Het is hier altijd wel fijn om herkenning te lezen, van me af te praten, even een troostend woord van een lotgenoot te lezen, tips te geven of krijgen, of juist een overwinning te delen, en om even uit je eigen angstbubbel te komen en een ander proberen te steunen.
Ook bij jou herkenbaar in de relatie dus. ook al ken je elkaar zo goed. Loop je er soms toch tegenaan.
In mijn vorige relatie heeft het bij mij wel bijgedragen aan dat het uiteindelijk stuk liep. Partner kon er moeilijk mee om gaan en ik voelde me minder en minder gesteund / begrepen. Waardoor ik ook weer dingen ging opkroppen. Soms mis ik dat wel maar uiteindelijk moet je het ook alleen doen.
Wel fijn om hier zon welkom te krijgen! en om een beetje te zien dat je toch niet de enige bent die met deze problemen rondloopt.
donderdag 7 maart 2024 om 16:42
Dankje Vrijdagmiddag en sterkte met de omstandighedenVrijdagmiddag schreef: ↑03-03-2024 17:02Welkom Mariska!
Hier gaat t raar. We hebben vorige week een hele slechte uitslag van mijn vader gekregen. Gekke was dat er verdenking van darm kanker was, dat bleek dus een ontsteking. Wel zijn er op de scan in beide longen tumoren gevonden met uitzaaiingen in zijn botten. Niet meer te genezen.
Bij mij komt er dan een soort schild ofzo over me heen. Ik heb vragen gesteld (was mee), mijn vader getroost (mijn moeder kon dat even niet) en verder een soort shock. Vandaag zijn we naar ze toe gegaan. En aflopen nacht ging mijn lijf toch te keer. De hele nacht overgeven, diarree (sorry), bijna continue. Ik denk dat mijn hoofd dit nieuws heeft weggestopt, maar mijn lichaam de stress kwijt moest.
Het was fijn vandaag bij ze te zijn.
De lijn is onder controle, mijn moeder houdt de apotheek die ze inmiddels hebben goed in gaten en als hij toch weet pijn heeft, zorgt ze dat er een verhoging of iets extra's komt, dat doet ze echt top!
Kinderen (puber/ jong volwassene) gingen goed ermee om om hun opa zo ziek en verdrietig te zien, maar schrokken toch ook wel.
Om de zondag nog een beetje te redden, hebben we maar sushi besteld!
Ik heb even geen energie om op anderen te reageren.
donderdag 7 maart 2024 om 20:55
Jeetje VM, wat een heftig nieuws! Kan me voorstellen dat je daar best een klap van hebt gekregen en weer in de piekermodus schiet. HOpelijk lukt het je toch om afleiding te zoeken en ook aan jezelf te denken door te werken en wandelen. Zijn er nog opties om de tumoren te remmen oid, die niet te belastend zijn? En Hoe is je vader eronder, zag die t n beetje aankomen ivm verdenking van darmkanker? Alle sterkte gewenst iig!
Mia, interessant wat je nieuwe therapie allemaal inhoud. Lukt het een beetje om de opdrachten uit te voeren? En levert het dan al iets op? Ben benieuwd hoe t zich ontwikkeld, hopelijk de goede kant op. Er valt idd best te leven met een angsstoornis. Al heeft het zn ups en downs en zijn er nog best wat downs bij jou. Hopelijk krijg je een wat stabielere lijn hierin!
Yess, hoe ging je gesprek bij de GGZ? Ga je weer in behandeling of iets? Hoop dat je weer een lichtpuntje vindt in je leven. Kan me je gevoel voorstellen, zo was ik een paar maanden geleden ook. En niet dat mn leven heel veel beter is geworden, maar ik kan wel beter met de angst omgaan. Gun het jou ook!
Welkom Mariska! Er zijn idd meer mensen die zich zo voelen.. Hopelijk helpt de herkenning je wat minder alleen te voelen. En nee, de buitenwereld snapt het vaak niet, wees blij zou ik ze willen zeggen want dan heb je t nooit ervaren. Lastig soms hoor! Heb jij nog therapie of andere ondersteuning?
Student, fijn dat t best ok gaat en gefeli met je stappen op werk, goed gedaan hoor! Kun je ook trots op jezelf zijn? En jezelf corrigeren dat je t niet slecht doet mbt communicatie, maar juist heel goed? Weet niet of je nu alweer lekker in de sneeuw zit, maar het is je gegund!
Ik heb mn eerste twee emdr sessies erop zitten. Viel me mee, had het heftiger verwacht, al was de nasleep wel onrustig. Gekke therapie wel haha! Moet n balletje volgen en tegelijk ook sommen maken of woorden spellen. Mn hoofd had het er maar druk mee
Had toevallig ook n drukke week op werk, dus werd daarna gelijk ziek... Moest echt ff bijkomen van alles! Dat is wel de les, toch wat meer rust inbouwen omdat t allemaal wel nawerkt. Krijg n soort herbelevingen, waardoor ik best onrustig wordt en weer wat slechter slaap. Iedereen weet wel dat dat niet meehelpt. Dan hangt ook t probleem met de geluiden nog, andere buurman werkt niet zo mee dus moet daar zelf dan regie in nemen, wat ik weer uitstel. Nou ja, toch gedaan en dan valt t wel mee. Zo gaat t allemaal wel redelijk moet ik zeggen, houd mn hoofd aardig boven water.
Mia, interessant wat je nieuwe therapie allemaal inhoud. Lukt het een beetje om de opdrachten uit te voeren? En levert het dan al iets op? Ben benieuwd hoe t zich ontwikkeld, hopelijk de goede kant op. Er valt idd best te leven met een angsstoornis. Al heeft het zn ups en downs en zijn er nog best wat downs bij jou. Hopelijk krijg je een wat stabielere lijn hierin!
Yess, hoe ging je gesprek bij de GGZ? Ga je weer in behandeling of iets? Hoop dat je weer een lichtpuntje vindt in je leven. Kan me je gevoel voorstellen, zo was ik een paar maanden geleden ook. En niet dat mn leven heel veel beter is geworden, maar ik kan wel beter met de angst omgaan. Gun het jou ook!
Welkom Mariska! Er zijn idd meer mensen die zich zo voelen.. Hopelijk helpt de herkenning je wat minder alleen te voelen. En nee, de buitenwereld snapt het vaak niet, wees blij zou ik ze willen zeggen want dan heb je t nooit ervaren. Lastig soms hoor! Heb jij nog therapie of andere ondersteuning?
Student, fijn dat t best ok gaat en gefeli met je stappen op werk, goed gedaan hoor! Kun je ook trots op jezelf zijn? En jezelf corrigeren dat je t niet slecht doet mbt communicatie, maar juist heel goed? Weet niet of je nu alweer lekker in de sneeuw zit, maar het is je gegund!
Ik heb mn eerste twee emdr sessies erop zitten. Viel me mee, had het heftiger verwacht, al was de nasleep wel onrustig. Gekke therapie wel haha! Moet n balletje volgen en tegelijk ook sommen maken of woorden spellen. Mn hoofd had het er maar druk mee
Had toevallig ook n drukke week op werk, dus werd daarna gelijk ziek... Moest echt ff bijkomen van alles! Dat is wel de les, toch wat meer rust inbouwen omdat t allemaal wel nawerkt. Krijg n soort herbelevingen, waardoor ik best onrustig wordt en weer wat slechter slaap. Iedereen weet wel dat dat niet meehelpt. Dan hangt ook t probleem met de geluiden nog, andere buurman werkt niet zo mee dus moet daar zelf dan regie in nemen, wat ik weer uitstel. Nou ja, toch gedaan en dan valt t wel mee. Zo gaat t allemaal wel redelijk moet ik zeggen, houd mn hoofd aardig boven water.
zaterdag 9 maart 2024 om 13:51
Dankje!Disney1983 schreef: ↑07-03-2024 20:55
Welkom Mariska! Er zijn idd meer mensen die zich zo voelen.. Hopelijk helpt de herkenning je wat minder alleen te voelen. En nee, de buitenwereld snapt het vaak niet, wees blij zou ik ze willen zeggen want dan heb je t nooit ervaren. Lastig soms hoor! Heb jij nog therapie of andere ondersteuning?
Ik heb nu elke week een uur cognitieve gedragstherapie. Het is meestal meer even ventileren. Voor mij wel fijn om elke week even een momentje te hebben waar ik alles bij de therapeut kan uitstorten.
Hiervoor heb ik verschillende therapieën gehad maar echt een groot verschil heeft dat niet gemaakt.
Op mijn werk heb ik een begeleider. Die is daar meestal ook aanwezig. Het liefste zou ik gewoon zelfstandig werken. Maar nu is het nog wel handig voor me dat daar iemand is waar ik op terug kan vallen en die niet raar opkijkt van mijn problemen.
Ik kan haar zelfs buiten werktijden bellen als de angsten te erg worden maar dat probeer ik zo min mogelijk te doen.
Ik heb ook emdr gehad trouwens. En dat is vermoeiend ja. Daarna was ik ook moe uitgeblust. Ik zou je aanraden om daar ook de tijd voor te nemen en op die dag niet te veel andere dingen in te plannen. Zo'n sessie is al zwaar genoeg.
zaterdag 9 maart 2024 om 15:48
Ja, ik heb volgens mij wel baat bij deze therapie. Het kan toeval zijn, want het is wel erg snel, maar ik pieker wel iets minder en ik kijk ook wel anders tegen piekeren aan. Ik had bijvoorbeeld de gedachte dat 'piekeren oncontroleerbaar is', maar ik merk nu dmv zo'n gedragsexperiment dat dat niet het geval is. Ik wist ook rationeel wel dat dit niet zo is, maar de therapie zet in op ervaren ipv op denken. En ik heb een klik met de therapeut - ook wel een opluchting!
woensdag 13 maart 2024 om 06:59
Ja, ik gebruik al 10 jaar lang een antidepressivum en sporadisch oxazepam. De citalopram heeft me de eerste jaren echt heel goed geholpen, maar icm therapie. Toen ik ad ging slikken, werden de therapie lessen makkelijker om toe te passen. De laatste jaren breekt de angst er toch wel echt doorheen dus heb binnenkort een afspraak met een psychiater om hier nog eens naar te kijken.
Goede ervaringen dus en ben niet van plan om er ooit mee te stoppen, maar er moet misschien wel wat veranderen inmiddels. De opbouw was wel echt kut (toename van angst), dus daar zou ik een volgende keer ondersteuning bij zoeken bij huisarts, (poh-)ggz, psychiater, enz. Verder weinig bijwerkingen.
Goede ervaringen dus en ben niet van plan om er ooit mee te stoppen, maar er moet misschien wel wat veranderen inmiddels. De opbouw was wel echt kut (toename van angst), dus daar zou ik een volgende keer ondersteuning bij zoeken bij huisarts, (poh-)ggz, psychiater, enz. Verder weinig bijwerkingen.
woensdag 13 maart 2024 om 08:53
Onderstaande niet quoten, haal t mss wel weg.
Ik heb veel soorten ad gebruikt, net als Mia veel last gehad met de opbouw. Ik heb veel soorten geprobeerd maar geen of heel weinig resultaat. Sinds een half jaar slik ik quetiapine, dit heeft mij in t begin veel goed gedaan. Helaas werken medicijnen bij mij vaak goed in t begin en daarna steeds minder. Ook gebruik ik al jaren lorazepam, ik slikte hier vrij veel van, na opstart van de quetiapine heel veel afgebouwd en nu nog 1 mg per dag.
Of medicijnen bij jou helpen kun je bijna niet zeggen, het is zo persoonlijk. Ik ken ook mensen die begonnen zijn met ad, geen last met opbouw en die voelen zich echt stukken beter.
Ik heb veel soorten ad gebruikt, net als Mia veel last gehad met de opbouw. Ik heb veel soorten geprobeerd maar geen of heel weinig resultaat. Sinds een half jaar slik ik quetiapine, dit heeft mij in t begin veel goed gedaan. Helaas werken medicijnen bij mij vaak goed in t begin en daarna steeds minder. Ook gebruik ik al jaren lorazepam, ik slikte hier vrij veel van, na opstart van de quetiapine heel veel afgebouwd en nu nog 1 mg per dag.
Of medicijnen bij jou helpen kun je bijna niet zeggen, het is zo persoonlijk. Ik ken ook mensen die begonnen zijn met ad, geen last met opbouw en die voelen zich echt stukken beter.
woensdag 13 maart 2024 om 09:12
Verder iedereen bedankt voor jullie lieve woorden over mijn vader. Hij is hard achteruit gegaan. Zou vandaag een pet scan krijgen om meer info over de tumoren te krijgen maar hij kan niet meer naar t ziekenhuis, qua energie is dit niet meer te doen. Hij zal dus ook geen behandeling ondergaan. Er is een bed in de woonkamer en daar ligt hij, met veel pijnstillende medicatie, maar de pijn aanvallen komen er regelmatig doorheen.
Ik ga regelmatig naar ze toe, maar het lijkt wel of ik er niet echt ben. Ik zit een soort in mezelf opgesloten en wil t niet zien, niet voelen en niet weten wat er aan t gebeuren is. Ik zeg de juiste dingen en knuffel m zachtjes, maar ik weiger t te voelen omdat ik dan denk ik instort. Dat kan ik niet doen, dat heb ik beloofd (hij voelt zich gek genoeg 'schuldig' dat hij ziek is en is bang dat ik hierdoor weer slecht ga).
De hele dag voel ik me gespannen, kort lontje en onrustig, slaap onrustig en voel me afwezig.
We zijn ook bezig met onze dochter die steeds vaker angstig is mbt school en stage. Ze heeft therapie sinds 3 weken maar mist nog regelmatig lessen. Wel goed contact met school, maar het doet me veel.
Zware tijden dus, gelukkig heb ik mijn gezin en vriendinnen, maar over dat niet kunnen voelen durf ik niet zo goed te praten, dus kan ik t hier anoniem zeggen, dat geeft mij zelf ook duidelijkheid over wat er bij mij gebeurt.
Hoe is t verder met jullie? Ik lees jullie, maar heb weinig energie om te reageren.
Ik ga regelmatig naar ze toe, maar het lijkt wel of ik er niet echt ben. Ik zit een soort in mezelf opgesloten en wil t niet zien, niet voelen en niet weten wat er aan t gebeuren is. Ik zeg de juiste dingen en knuffel m zachtjes, maar ik weiger t te voelen omdat ik dan denk ik instort. Dat kan ik niet doen, dat heb ik beloofd (hij voelt zich gek genoeg 'schuldig' dat hij ziek is en is bang dat ik hierdoor weer slecht ga).
De hele dag voel ik me gespannen, kort lontje en onrustig, slaap onrustig en voel me afwezig.
We zijn ook bezig met onze dochter die steeds vaker angstig is mbt school en stage. Ze heeft therapie sinds 3 weken maar mist nog regelmatig lessen. Wel goed contact met school, maar het doet me veel.
Zware tijden dus, gelukkig heb ik mijn gezin en vriendinnen, maar over dat niet kunnen voelen durf ik niet zo goed te praten, dus kan ik t hier anoniem zeggen, dat geeft mij zelf ook duidelijkheid over wat er bij mij gebeurt.
Hoe is t verder met jullie? Ik lees jullie, maar heb weinig energie om te reageren.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
