Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
donderdag 16 april 2020 om 08:53
Ik heb jullie weer even nodig hoor. Gisteren had ik een relatief goede dag, wat als gevolg had dat ik veel te veel heb gedaan. Ik kwam gisteren nauwelijks tot rust. Nu heb ik weer zo slecht geslapen en dan weet ik al: het wordt weer zo'n dag. Net kwam er een korte golf van angst over me heen, en ik voel me nu moe, uitgeblust, verschrikkelijk verdrietig en bang. Het liefst blijf ik in bed liggen, maar ik weet ook dat dat niet helpt.
Ik zie het echt even niet meer zitten
Ik zie het echt even niet meer zitten
't Is al met al een heel gedoe
donderdag 16 april 2020 om 09:31
Super rot dat je je zo voelt Pingu..
Ik weet hoe het voelt.., heb ook wel een paar goede dagen gehad maar
hier gaat het sinds gisteren ook niet zo lekker.. maar is ook hormonaal.
Had gisteren dus iets afgesproken en dat heeft me zoveel energie gekost.
Had ook al een paar weken niemand gezien natuurlijk, met uitzondering van mijn ouders op afstand aan de deur.
Maar ik merkte gisteren gewoon hoeveel energie het me altijd kost, sociaal contact.
Maar de timing was ook niet echt heel handig aangezien ik ongesteld was geworden, tegen migraine aan zat te hikken
en weer zo'n gespannen gevoel had met zo'n sombere waas over me heen.
Dan zijn die paar uurtjes voor mij al teveel en zit ik aan mijn tax.. Dus vandaag doe ik helemaal niks, beetje Friends kijken en op de bank liggen want die hoofdpijn wil ook maar niet zakken.
Ik merk ook dat ik het lastig vind, dat sommige mensen dus af willen spreken en nu met heel dat Corona denken mensen natuurlijk, we hebben toch allemaal niks te doen,.. maar zo werkt het voor mij gewoon niet.
Ik heb nog steeds angst klachten, vermoeidheid en hormonale klachten, dus moet nog steeds doseren. Buiten dat vind ik dingen alleen doen gewoon zo fijn, dan kan ik het zelf bepalen..
Ook herkenbaar Pingu, dat je eigenlijk in een dag weer aan je tax kan zitten, maar ook dat wisselende in energie, dat vind ik soms moeilijk om mee om te gaan.
In ieder geval sterkte vandaag, hopelijk lukt het om een beetje tot rust te komen
Ik weet hoe het voelt.., heb ook wel een paar goede dagen gehad maar
hier gaat het sinds gisteren ook niet zo lekker.. maar is ook hormonaal.
Had gisteren dus iets afgesproken en dat heeft me zoveel energie gekost.
Had ook al een paar weken niemand gezien natuurlijk, met uitzondering van mijn ouders op afstand aan de deur.
Maar ik merkte gisteren gewoon hoeveel energie het me altijd kost, sociaal contact.
Maar de timing was ook niet echt heel handig aangezien ik ongesteld was geworden, tegen migraine aan zat te hikken
en weer zo'n gespannen gevoel had met zo'n sombere waas over me heen. Dan zijn die paar uurtjes voor mij al teveel en zit ik aan mijn tax.. Dus vandaag doe ik helemaal niks, beetje Friends kijken en op de bank liggen want die hoofdpijn wil ook maar niet zakken.
Ik merk ook dat ik het lastig vind, dat sommige mensen dus af willen spreken en nu met heel dat Corona denken mensen natuurlijk, we hebben toch allemaal niks te doen,.. maar zo werkt het voor mij gewoon niet.
Ik heb nog steeds angst klachten, vermoeidheid en hormonale klachten, dus moet nog steeds doseren. Buiten dat vind ik dingen alleen doen gewoon zo fijn, dan kan ik het zelf bepalen..
Ook herkenbaar Pingu, dat je eigenlijk in een dag weer aan je tax kan zitten, maar ook dat wisselende in energie, dat vind ik soms moeilijk om mee om te gaan.
In ieder geval sterkte vandaag, hopelijk lukt het om een beetje tot rust te komen
donderdag 16 april 2020 om 09:41
@Pingu: Vreselijk dat je je zo voelt! Wij zijn er voor je & het komt weer goed, kop op! Probeer in elk geval wat te doen vandaag en niet de hele dag piekeren, ik merk dat als ik zo'n dag heb dat goed helpt. Of simpele dagdoelen stellen, zoals 2 stuks fruit eten, een stukje wandelen oid, daar haal ik vaak een beetje voldoening uit.
Hier gaat het oké. Sinds vorige week vrijdag zit ik weer een beetje in die negatieve spiraal; ik slaap heel slecht, pieker veel, ervaar veel stress en maak me druk om dingen waar ik me niet druk om zou moeten maken. Ik merk wel dat ik door mindfullness wat beter negatieve dingen die ik niet zelf in de hand heb kan accepteren. Afgelopen maandag wel een goede feedback gekregen van wat ik so far voor m'n scriptie heb gedaan, dus dat is in elk geval één pluspuntje deze week.
Fijne dag allen!
Hier gaat het oké. Sinds vorige week vrijdag zit ik weer een beetje in die negatieve spiraal; ik slaap heel slecht, pieker veel, ervaar veel stress en maak me druk om dingen waar ik me niet druk om zou moeten maken. Ik merk wel dat ik door mindfullness wat beter negatieve dingen die ik niet zelf in de hand heb kan accepteren. Afgelopen maandag wel een goede feedback gekregen van wat ik so far voor m'n scriptie heb gedaan, dus dat is in elk geval één pluspuntje deze week.
Fijne dag allen!
donderdag 16 april 2020 om 10:02
Dankjulliewel voor de opbeurende woorden, die helpen mij echt.
Ik ben toch opgestaan, heb iets gegeten. Ik heb buiten even naar het water gestaard en gehuild. Nu ben ik iets aan het doen voor mijn werk wat niet kon wachten. Gelukkig kan ik me daar wel op concentreren. Mijn doel voor vandaag is accepteren dat ik me zo voel, accepteren dat mijn situatie nu zo is. En ik ga vanavond weer wandelen met een goede vriendin, daar kijk ik heel erg naar uit en dat is mijn lichtpuntje.
@yesss, dat hormonale herken ik ook, ik weet hoe het voelt om zo uit balans te zijn door hormonen. Ik had last van pmdd, de psychische variant van pms. Voor mij voelde het elke keer als ik ongesteld moest worden, alsof een vreemde bezit van mij had genomen, zó labiel en angstig en depressief, ik herkende mezelf niet meer. Ik slik nu een fijne pil die mijn hormonen in balans houdt. Zonder die pil zou ik me helemaal geen raad meer weten. Goed dat je je vandaag rustig houdt, dat is soms echt het beste. Sociaal contact is voor mij nu juist mijn lifeline, maar eigenlijk ben ik van nature best een kluizenaar. Ik weet hoe het is als je helemaal leeg bent als je met (te veel) mensen hebt afgesproken. Ik wens jou een fijne, rustige dag toe.
@robertje, dat is zeker een mooi pluspuntje, echt fijn! Vervelend dat je slechter slaapt. Herkenbaar. Dat is iets wat ik maar moeilijk kan accepteren, dat mijn systeem niet denkt: pingu, jij hebt je slaap nu zo hard nodig, we gaan slapen. Nee, mijn systeem denkt: pingu, jij hebt stress dus we gaan niet slapen nee nee nee!
Ik meld me later weer, lieve mensen, ik ben echt blij met jullie!
Ik ben toch opgestaan, heb iets gegeten. Ik heb buiten even naar het water gestaard en gehuild. Nu ben ik iets aan het doen voor mijn werk wat niet kon wachten. Gelukkig kan ik me daar wel op concentreren. Mijn doel voor vandaag is accepteren dat ik me zo voel, accepteren dat mijn situatie nu zo is. En ik ga vanavond weer wandelen met een goede vriendin, daar kijk ik heel erg naar uit en dat is mijn lichtpuntje.
@yesss, dat hormonale herken ik ook, ik weet hoe het voelt om zo uit balans te zijn door hormonen. Ik had last van pmdd, de psychische variant van pms. Voor mij voelde het elke keer als ik ongesteld moest worden, alsof een vreemde bezit van mij had genomen, zó labiel en angstig en depressief, ik herkende mezelf niet meer. Ik slik nu een fijne pil die mijn hormonen in balans houdt. Zonder die pil zou ik me helemaal geen raad meer weten. Goed dat je je vandaag rustig houdt, dat is soms echt het beste. Sociaal contact is voor mij nu juist mijn lifeline, maar eigenlijk ben ik van nature best een kluizenaar. Ik weet hoe het is als je helemaal leeg bent als je met (te veel) mensen hebt afgesproken. Ik wens jou een fijne, rustige dag toe.
@robertje, dat is zeker een mooi pluspuntje, echt fijn! Vervelend dat je slechter slaapt. Herkenbaar. Dat is iets wat ik maar moeilijk kan accepteren, dat mijn systeem niet denkt: pingu, jij hebt je slaap nu zo hard nodig, we gaan slapen. Nee, mijn systeem denkt: pingu, jij hebt stress dus we gaan niet slapen nee nee nee!
Ik meld me later weer, lieve mensen, ik ben echt blij met jullie!
't Is al met al een heel gedoe
vrijdag 17 april 2020 om 13:08
Hoi allemaal, even een update. 8 april had ik mijn eerste (video) gesprek met de psycholoog. En ben sindsdien bezig met een online module wat gaat over paniek, waarbij er ook uitgelegd wordt wat het is en wat je erbij kan voelen enzo. En daar zitten ook oefeningen bij die de angst kunnen uitlokken. Zo heb ik gisteren en vandaag een oefening gedaan waarbij je een minuut ronddraait op een bureaustoel. Gisteren deed ik het vlak na het ontbijt maar dat was geen goed idee want daarna werd ik misselijk. Vandaag iets langer tussen laten zitten en toen werd ik ook wel misselijk maar trok vrij snel weg. Ik kan ook gewoon slecht tegen ronddraaien. Daarna krijg ik t ook heel warm en ik merk wel nog dat ik het een heel naar gevoel vind, die duizeligheid. Maar ik vraag me wel af in hoeverre dit mij kan helpen omdat mijn angst vooral zit in het dat ik niet wil dat anderen zien dat ik mij slecht voel. Zoals bv op school of in de trein. Vind ook wel lastig dat ik nu slecht aan die angst kan werken. Maarja ik ga dit wel aankaarten bij de psycholoog. En zodra corona wat meer stabiel is wil ik ook treinritten gaan maken om mijzelf uit te dagen en te ervaren dat er niks aan de hand is.
Maarja ik kan nu in ieder geval wel alvast het begin maken met werken aan mijn angst.
Maarja ik kan nu in ieder geval wel alvast het begin maken met werken aan mijn angst.
vrijdag 17 april 2020 om 17:15
@Evylime, wat een aparte oefening, met die bureaustoel, ik word al misselijk als ik eraan denk! Maar het kan misschien toch een beginnetje zijn. Goed dat je treinritjes wil gaan maken zodra het weer kan. Stapje voor stapje. Volgens mij ben je al heel goed bezig.
En die angst dat anderen zien dat je je slecht voelt, die herken ik. Inmiddels heb ik wel geleerd dat het niet zo erg is om je van je kwetsbare kant te laten zien. Meer mensen dan je denkt zullen je willen steunen of helpen, en blijken zelf ook te zitten met allerlei narigheid die je van de buitenkant niet ziet.
Ik probeer nog steeds van lichtpuntje naar lichtpuntje te leven. Vandaag heb ik weer ernstige twijfels of mijn vriend er echt wel goed aan doen uit elkaar te gaan. Hij wordt boos als ik daarover wil praten, omdat hij al aan het idee gewend was en mij (dat zegt hij niet zo, maar ik voel het wel zo) inmiddels liever kwijt dan rijk is. Ik heb het gevoel dat nog niet alles kapot is, maar misschien is het mijn angst die nu spreekt, angst om los te laten.
Lichtpuntjes: lekker eten (ik ga zo een heerlijke pasta-ovenschotel maken) en wandelen.
Een paar weken geleden kon ik niet van zulke dingen genieten, dus dit zie ik maar als vooruitgang.
Het is alweer vrijdag, ongelofelijk, wat vliegt de tijd. Ik wens jullie allemaal een fijn, zo zorgeloos mogelijk, weekend.
En die angst dat anderen zien dat je je slecht voelt, die herken ik. Inmiddels heb ik wel geleerd dat het niet zo erg is om je van je kwetsbare kant te laten zien. Meer mensen dan je denkt zullen je willen steunen of helpen, en blijken zelf ook te zitten met allerlei narigheid die je van de buitenkant niet ziet.
Ik probeer nog steeds van lichtpuntje naar lichtpuntje te leven. Vandaag heb ik weer ernstige twijfels of mijn vriend er echt wel goed aan doen uit elkaar te gaan. Hij wordt boos als ik daarover wil praten, omdat hij al aan het idee gewend was en mij (dat zegt hij niet zo, maar ik voel het wel zo) inmiddels liever kwijt dan rijk is. Ik heb het gevoel dat nog niet alles kapot is, maar misschien is het mijn angst die nu spreekt, angst om los te laten.
Lichtpuntjes: lekker eten (ik ga zo een heerlijke pasta-ovenschotel maken) en wandelen.
Een paar weken geleden kon ik niet van zulke dingen genieten, dus dit zie ik maar als vooruitgang.
Het is alweer vrijdag, ongelofelijk, wat vliegt de tijd. Ik wens jullie allemaal een fijn, zo zorgeloos mogelijk, weekend.
't Is al met al een heel gedoe
zaterdag 18 april 2020 om 19:02
Heb ik wel eens geprobeerd vroeger Locaatje, maar ik werd er heel ziek van. Dus toen ben ik maar weer snel gestopt.
Pingu gelukkig gaat het nu weer ietsje beter, goed dat je ook lichtpuntjes blijft zien!
Ik pieker laatste tijd ook heel veel omdat ik bang ben voor de bevalling. Hoe vang ik die pijn op zonder medisch ingrijpen? Wat als ik in paniek raak? Ook voel ik me sinds een paar dagen moe, slap, lusteloos en misselijk. Ik kan niet met zekerheid zeggen of het door de zwangerschap of door de angststoornis komt. Slapen lukt ook niet goed. Ben onrustig, veel last van brandend maagzuur en het kleintje schopt veel in mijn buik. Gelukkig heb ik geen verplichtingen verder, dus ik kan het rustig aandoen.
Pingu gelukkig gaat het nu weer ietsje beter, goed dat je ook lichtpuntjes blijft zien!
Ik pieker laatste tijd ook heel veel omdat ik bang ben voor de bevalling. Hoe vang ik die pijn op zonder medisch ingrijpen? Wat als ik in paniek raak? Ook voel ik me sinds een paar dagen moe, slap, lusteloos en misselijk. Ik kan niet met zekerheid zeggen of het door de zwangerschap of door de angststoornis komt. Slapen lukt ook niet goed. Ben onrustig, veel last van brandend maagzuur en het kleintje schopt veel in mijn buik. Gelukkig heb ik geen verplichtingen verder, dus ik kan het rustig aandoen.
Groetjes!
zaterdag 18 april 2020 om 20:14
Evylime, die ken ik: ik moest rechtopstaand rondjes draaien. Duizeligheid en flauwvalangst was namelijk een van mijn angsten. Maar ik had hetzelfde als jij: die angst draaide om andere mensen die me zouden kunnen zien, dus in de publieke ruimte. Binnen thuis had ik alles prima onder controle. Goed idee en dapper hoor, van die treinritten. Dat kan heel goed werken. Maar inderdaad als je eraan toe bent, zodat de stap niet te overweldigend is. Zijn ook manieren om het op te bouwen, bijvoorbeeld je door iemand op de trein te laten zetten of af te laten halen, de eerste keren.
Pingu, yesss, Libe en Robertjeeeee, wat vervelend dat jullie zo tobben. Gelukkig toch ook met oog voor de (kleine) positieve stipjes. Dat is een enorm goed teken. Hopelijk gaat die ruimte voor het positieve, hoe klein ook, alleen maar groeien. [Gaat niet vanzelf, maar met kleine stappen en de nodige hulp.]
locaatje123, ik gebruik medicijnen. Het was het steuntje in de rug wat ik nodig had. Het is het mij waard om mijn leven weer ten volle te kunnen lijden en ik heb geen enkele last of bijwerking van de medicatie.
Pingu, yesss, Libe en Robertjeeeee, wat vervelend dat jullie zo tobben. Gelukkig toch ook met oog voor de (kleine) positieve stipjes. Dat is een enorm goed teken. Hopelijk gaat die ruimte voor het positieve, hoe klein ook, alleen maar groeien. [Gaat niet vanzelf, maar met kleine stappen en de nodige hulp.]
locaatje123, ik gebruik medicijnen. Het was het steuntje in de rug wat ik nodig had. Het is het mij waard om mijn leven weer ten volle te kunnen lijden en ik heb geen enkele last of bijwerking van de medicatie.
dinsdag 21 april 2020 om 09:20
Hoe vergaat het jullie?
@Locaatje, hoe gaat het met je medicijnen?
Ik zit nog steeds een beetje op hetzelfde niveau. In de ochtend is het het ergst. Vanochtend vroeg (ik was om half 6 wakker, gelukkig wel een paar uurtjes geslapen) vloog het me weer aan, de vreselijke angst voor de toekomst, voor het onbekende, om er alleen voor te staan, om financieel straks niet meer rond te komen. Ik vind het leven nu zo ongelofelijk klote, ik kan me niet voorstellen dat het ooit weer beter zal worden. De wereld staat op z’n kop en veel mensen zitten in angst en in de problemen, maar ik ben zó jaloers op mensen die tenminste een stabiele relatie, een gezinsleven hebben. Ik voel me zo alleen. Als ik dit allemaal had geweten, had ik misschien de relatie niet beëindigd. Dan maar af en toe een beetje ongelukkig met iemand dan hoe ik me nu voel...zo sta ik er nu in.
Een lichtpuntje zou een privéyogales zijn vanochtend, maar de lerares heeft helaas weer afgebeld wegens ziekte. Ik probeer niet te veel te hangen in het gevoel van teleurstelling, maar dat vind ik moeilijk. Vanavond wil ik weer gaan wandelen, daar haal ik nog wel plezier uit.
@Locaatje, hoe gaat het met je medicijnen?
Ik zit nog steeds een beetje op hetzelfde niveau. In de ochtend is het het ergst. Vanochtend vroeg (ik was om half 6 wakker, gelukkig wel een paar uurtjes geslapen) vloog het me weer aan, de vreselijke angst voor de toekomst, voor het onbekende, om er alleen voor te staan, om financieel straks niet meer rond te komen. Ik vind het leven nu zo ongelofelijk klote, ik kan me niet voorstellen dat het ooit weer beter zal worden. De wereld staat op z’n kop en veel mensen zitten in angst en in de problemen, maar ik ben zó jaloers op mensen die tenminste een stabiele relatie, een gezinsleven hebben. Ik voel me zo alleen. Als ik dit allemaal had geweten, had ik misschien de relatie niet beëindigd. Dan maar af en toe een beetje ongelukkig met iemand dan hoe ik me nu voel...zo sta ik er nu in.
Een lichtpuntje zou een privéyogales zijn vanochtend, maar de lerares heeft helaas weer afgebeld wegens ziekte. Ik probeer niet te veel te hangen in het gevoel van teleurstelling, maar dat vind ik moeilijk. Vanavond wil ik weer gaan wandelen, daar haal ik nog wel plezier uit.
't Is al met al een heel gedoe
dinsdag 21 april 2020 om 09:57
Wat enorm herkenbaar Pingu...
Ik heb die gedachten de laatste tijd ook
Denk ook veel terug aan een ex, wat als ik daar niet bij weg was gegaan.
Veel twijfels, heb ik kansen laten liggen?
Ben diep van binnen ook jaloers op mensen met een relatie, heb het ook met een oude vriendin van mij.
Heeft een gezin, een man die genoeg verdiend dus ze hoeft nooit meer te werken, een groot huis met een tuin.
Ik kom net rond iedere maand en heb het idee dat mijn kansen nu alleen maar kleiner worden.. dus dat voelt echt heel wrang.
En tuurlijk, het zal ook allemaal niet zo rooskleurig zijn als hoe ik er nu tegenaan kijk maar je hebt toch meer geluksmomenten op een dag, denk ik.
Ik voel me in de ochtend ook het slechtst.. nu ook weer.
Depri, moeilijk op gang komen. Heb met mezelf afgesproken dat ik voor half 11 mijn sportkleding aan doe en ga joggen, mezelf er echt een beetje uit gaan slepen en vanmiddag schilderen.
Mis ook zooo de sportschool, dat is echt mijn therapie, mijn uitlaatklep.
Ik merk echt dat dingen langer blijven hangen/sluimeren nu.
Maar joggen ben ik nog aan het opbouwen, misschien als ik daar wat verder in ben dat ik daar ook meer voldoening uit kan halen.
Nou, ik ga zo van de bank.
Heel veel sterkte Pingu en iedereen natuurlijk, ik weet hoe het voelt dus je bent niet alleen
Ik heb die gedachten de laatste tijd ook
Denk ook veel terug aan een ex, wat als ik daar niet bij weg was gegaan.
Veel twijfels, heb ik kansen laten liggen?
Ben diep van binnen ook jaloers op mensen met een relatie, heb het ook met een oude vriendin van mij.
Heeft een gezin, een man die genoeg verdiend dus ze hoeft nooit meer te werken, een groot huis met een tuin.
Ik kom net rond iedere maand en heb het idee dat mijn kansen nu alleen maar kleiner worden.. dus dat voelt echt heel wrang.
En tuurlijk, het zal ook allemaal niet zo rooskleurig zijn als hoe ik er nu tegenaan kijk maar je hebt toch meer geluksmomenten op een dag, denk ik.
Ik voel me in de ochtend ook het slechtst.. nu ook weer.
Depri, moeilijk op gang komen. Heb met mezelf afgesproken dat ik voor half 11 mijn sportkleding aan doe en ga joggen, mezelf er echt een beetje uit gaan slepen en vanmiddag schilderen.
Mis ook zooo de sportschool, dat is echt mijn therapie, mijn uitlaatklep.
Ik merk echt dat dingen langer blijven hangen/sluimeren nu.
Maar joggen ben ik nog aan het opbouwen, misschien als ik daar wat verder in ben dat ik daar ook meer voldoening uit kan halen.
Nou, ik ga zo van de bank.
Heel veel sterkte Pingu en iedereen natuurlijk, ik weet hoe het voelt dus je bent niet alleen
dinsdag 21 april 2020 om 12:28
Dankjewel Yess, zo fijn om te weten dat we niet alleen zijn hier op dit topic. Wat leuk dat je schildert: voor de lol of als klus? Allebei is volgens mij best een goed idee om je gedachten te verzetten.
Jaloersmakend zo'n vriendin.......ik ben nu extra heel erg jaloers op mensen die hun schaapjes op het droge hebben en weinig te vrezen hebben van de crisis.
En herkenbaar van die sportschool, ik mis mijn yogalessen. Ze zijn ook online te volgen maar ik heb dat nog maar 1 keer gedaan, het is toch heel anders dan in zo'n fijne sfeervolle studio met begeleiding. Ik zet eerder Netflix aan dan zo'n les en ik wéét dat ik dat juist niet moet doen maar het vlees is zwak.
Ik ben ook van slag door allemaal slechte berichten die ik krijg: een kennis heeft net de diagnose darmkanker gekregen, een collega heeft een hartinfarct gehad, een zeer bejaard familielid heeft al haar botten gebroken na een val, het houdt niet op....los van de zorgen om deze mensen maakt het me extra angstig, het voelt of alles op instorten staat.
Jaloersmakend zo'n vriendin.......ik ben nu extra heel erg jaloers op mensen die hun schaapjes op het droge hebben en weinig te vrezen hebben van de crisis.
En herkenbaar van die sportschool, ik mis mijn yogalessen. Ze zijn ook online te volgen maar ik heb dat nog maar 1 keer gedaan, het is toch heel anders dan in zo'n fijne sfeervolle studio met begeleiding. Ik zet eerder Netflix aan dan zo'n les en ik wéét dat ik dat juist niet moet doen maar het vlees is zwak.
Ik ben ook van slag door allemaal slechte berichten die ik krijg: een kennis heeft net de diagnose darmkanker gekregen, een collega heeft een hartinfarct gehad, een zeer bejaard familielid heeft al haar botten gebroken na een val, het houdt niet op....los van de zorgen om deze mensen maakt het me extra angstig, het voelt of alles op instorten staat.
't Is al met al een heel gedoe
woensdag 22 april 2020 om 14:07
Hoi Hopidushi, welkom hier! Wat ontzettend naar dat je je zo voelt, maar inderdaad, het is ook fijn om alles hier te kunnen delen en te lezen dat je niet de enige bent.
Bij jou lees ik ook heel erg dat je bang bent voor de toekomst. Dat heb ik ook, ik probeer steeds te denken: het verleden is geweest, de toekomst is er nog niet, er is alleen nu. Ik lees nu het boek 'Angst' van Thich Nhat Hanh. Hij legt heel helder uit waar angst vandaan komt en hoe je ermee kunt omgaan. Het helpt me een beetje, alhoewel hij mijn problemen natuurlijk niet oplost (jammer vind ik dat).
Wat rot dat je weinig vriendinnen hebt. Ik weet een beetje hoe het voelt, hoewel ik eigenlijk niet mag klagen, ik heb een paar 'losse vriendinnen' die ik vaak spreek en die ik altijd kan bellen, maar een grote vriendengroep heb ik niet en ik voel me ook vaak best eenzaam. Zijn er dingen die je heel leuk of fijn vindt om te doen? Ik merk dat ik de leukste contacten heb opgedaan in groepjes die te maken hebben met mijn hobby's (die ook passen bij mijn angsten, ja, die hobby's bestaan echt). Die mis ik nu ook ontzettend door dat stomme corona: dat we al die dingen moeten missen is geen luxeprobleem, het is echt pijnlijk omdat het ons mensen wezenlijk verbindt. En sorry, videobellen en appen is gewoon niet hetzelfde.
Wat je schrijft over angst voor afwijzing: zo herkenbaar. Mijn grootste angst is dat mensen boos op me worden omdat ik dingen niet goed heb gedaan, of buiten de lijntjes heb gekleurd. Dat is ook angst voor afwijzing. Het is een diep-menselijke angst en ik heb nu even niet de tools om er goed mee om te gaan.
'Blijf ik mijn hele leven alleen?' Ook zó herkenbaar. Dat is nu mijn allergrootste angst nu ik in een relatiebreuk zit. Mijn gevoel (of is het mijn hoofd?) zegt: 'Jij gaat eenzaam en alleen sterven, niemand zit meer op je te wachten, je bent de moeite niet waard'. En tegen jou kan ik zeggen: nee, jij blijft niet alleen (je bént het ook niet, want je hebt nu ons op dit forum
) Maar tegen mezelf kan ik dat niet zeggen.
Een vriendin appte mij vandaag iets moois dat ik met jullie allemaal wil delen: 'Er is een lichtje en je bent onderweg'. Dat is waardevol, zo'n appje, en dat is voor mij het lichtpuntje van vandaag.
Bij jou lees ik ook heel erg dat je bang bent voor de toekomst. Dat heb ik ook, ik probeer steeds te denken: het verleden is geweest, de toekomst is er nog niet, er is alleen nu. Ik lees nu het boek 'Angst' van Thich Nhat Hanh. Hij legt heel helder uit waar angst vandaan komt en hoe je ermee kunt omgaan. Het helpt me een beetje, alhoewel hij mijn problemen natuurlijk niet oplost (jammer vind ik dat).
Wat rot dat je weinig vriendinnen hebt. Ik weet een beetje hoe het voelt, hoewel ik eigenlijk niet mag klagen, ik heb een paar 'losse vriendinnen' die ik vaak spreek en die ik altijd kan bellen, maar een grote vriendengroep heb ik niet en ik voel me ook vaak best eenzaam. Zijn er dingen die je heel leuk of fijn vindt om te doen? Ik merk dat ik de leukste contacten heb opgedaan in groepjes die te maken hebben met mijn hobby's (die ook passen bij mijn angsten, ja, die hobby's bestaan echt). Die mis ik nu ook ontzettend door dat stomme corona: dat we al die dingen moeten missen is geen luxeprobleem, het is echt pijnlijk omdat het ons mensen wezenlijk verbindt. En sorry, videobellen en appen is gewoon niet hetzelfde.
Wat je schrijft over angst voor afwijzing: zo herkenbaar. Mijn grootste angst is dat mensen boos op me worden omdat ik dingen niet goed heb gedaan, of buiten de lijntjes heb gekleurd. Dat is ook angst voor afwijzing. Het is een diep-menselijke angst en ik heb nu even niet de tools om er goed mee om te gaan.
'Blijf ik mijn hele leven alleen?' Ook zó herkenbaar. Dat is nu mijn allergrootste angst nu ik in een relatiebreuk zit. Mijn gevoel (of is het mijn hoofd?) zegt: 'Jij gaat eenzaam en alleen sterven, niemand zit meer op je te wachten, je bent de moeite niet waard'. En tegen jou kan ik zeggen: nee, jij blijft niet alleen (je bént het ook niet, want je hebt nu ons op dit forum
) Maar tegen mezelf kan ik dat niet zeggen. Een vriendin appte mij vandaag iets moois dat ik met jullie allemaal wil delen: 'Er is een lichtje en je bent onderweg'. Dat is waardevol, zo'n appje, en dat is voor mij het lichtpuntje van vandaag.
't Is al met al een heel gedoe
woensdag 22 april 2020 om 19:03
Herkenbaar Pingu.. ik heb ook het gevoel van alles staat op losse schroeven. Ik mis dan gewoon echt twee sterke armen om me heen, denk ook super veel terug aan een ex..
Heb gewoon geen houvast voor mijn gevoel. Vandaag weer zo'n slechte dag, moe, hoofdpijn, gespannen en nu komt alles eruit, huilbuien..
Hier ook de angst om alleen te blijven.
Ik schilder trouwens als hobby, ik krijg best veel positieve reacties op Social media en in mijn omgeving van:'Wow heb jij dit geschilderd?'
Dan denk, uh ja.. is het echt zo goed dan haha. Ik vind het zelf ook mooi maar niet dat ik dan helemaal achterover val van trotsheid ofzo. Maar dat is ook mijn ding, er zit altijd zo'n stemmetje in mijn hoofd van'ach dat kan toch iedereen' of is het wel goed genoeg.
Maar ik vind het wel heel leuk om te doen en ergens zou ik er wel meer mee willen doen.
Sowieso wil ik altijd alles graag goed doen, nu ook, toch iets aardigs sturen naar mijn omgeving/familie dat soort dingen, dan denk ik, is het wel genoeg wat ik doe? Merk ook dat daar ook veel mee bezig en dat is heel vermoeiend, terwijl ik mezelf eigenlijk ook heel rot voel en heel moe ben..
Ook weer heel herkenbaar Hopidushi, ik doe vrijwilligerswerk en ik zie dat dus ook echt voorlopig niet zitten.
Ben juist heel bang voor de versoepeling van maatregelen en als alles straks weer gaat lopen..
Nou, ik wens jullie in ieder geval een fijne avond (ik ga mijn favoriete programma kijken) en gelukkig hebben we dit topic, voelt dan al iets minder alleen.
Trouwens heel lief zo'n appje inderdaad Pingu, zoiets doet je dan toch even goed.
Heb gewoon geen houvast voor mijn gevoel. Vandaag weer zo'n slechte dag, moe, hoofdpijn, gespannen en nu komt alles eruit, huilbuien..
Hier ook de angst om alleen te blijven.
Ik schilder trouwens als hobby, ik krijg best veel positieve reacties op Social media en in mijn omgeving van:'Wow heb jij dit geschilderd?'
Dan denk, uh ja.. is het echt zo goed dan haha. Ik vind het zelf ook mooi maar niet dat ik dan helemaal achterover val van trotsheid ofzo. Maar dat is ook mijn ding, er zit altijd zo'n stemmetje in mijn hoofd van'ach dat kan toch iedereen' of is het wel goed genoeg.
Maar ik vind het wel heel leuk om te doen en ergens zou ik er wel meer mee willen doen.
Sowieso wil ik altijd alles graag goed doen, nu ook, toch iets aardigs sturen naar mijn omgeving/familie dat soort dingen, dan denk ik, is het wel genoeg wat ik doe? Merk ook dat daar ook veel mee bezig en dat is heel vermoeiend, terwijl ik mezelf eigenlijk ook heel rot voel en heel moe ben..
Ook weer heel herkenbaar Hopidushi, ik doe vrijwilligerswerk en ik zie dat dus ook echt voorlopig niet zitten.
Ben juist heel bang voor de versoepeling van maatregelen en als alles straks weer gaat lopen..
Nou, ik wens jullie in ieder geval een fijne avond (ik ga mijn favoriete programma kijken) en gelukkig hebben we dit topic, voelt dan al iets minder alleen.
Trouwens heel lief zo'n appje inderdaad Pingu, zoiets doet je dan toch even goed.
woensdag 22 april 2020 om 21:29
woensdag 22 april 2020 om 23:09
Welkom hopidushi! Ik herken je problemen heel erg op alle vlakken. Gaat hier nu wel iets beter wat mede komt doordat ik, nu ik thuis zit, eindelijk een goed ritme heb te pakken. De angsten zijn lastig, maar weet dat er altijd mensen voor je zijn als je het uitlegt. Ik heb een week geleden een stevig gesprek gehad met m'n vrienden en ze laten weten dat ik het op sociaal vlak heel zwaar vind en dat ik daarom soms niks zeg. De reacties erop waren zo lief en deden me echt heel goed!
Wat Pingu ook zegt is dat het zwaar is, en zonder tools is het lastig om er mee om te gaan. Loop je al bij een praktijkondersteuner of psycholoog?
Ik had vandaag een wandeling met een vriend en hij zei dat hij het jammer vond dat ik hem nooit eens meevraagt om een stuk te wandelen. Ik heb hem uitgelegd dat ik zoiets al 'n grote stap vind, ondanks dat ik hem al zolang ken... Gek vind ik dat! Ook heb ik de laatste tijd echt geen zin in dat soort dingen ondanks dat ik weet dat het wel goed voor me is om zo nu en dan even de deur uit te gaan. Het liefst zit ik de hele dag op m'n kamer..
@yesss, gave hobby, schilderen! Een vriendin van me heeft dat ook opgepakt toen ze in een burn out en depressie zat en dat deed haar zo goed zei ze! Ik heb 2 maand geleden een gitaar gekocht en ben wat online lessen ga volgen. Toen ik nog niet deze mentale problemen had was ik daar nooit op gekomen omdat te doen, maar ik merk dat ik het echt heel leuk vind om te doen!
Hier bestaat mijn leven voornamelijk uit m'n scriptie. Ik maak lange dagen en pak vaak niet de rust die ik nodig ben, ben ook echt op eigenlijk. Heb over 2 week een tussentijdse beoordeling en wil dit natuurlijk wel even goed afronden! Verder kwam het nieuws van afgelopen dinsdag wel hard aan. 20 mei lijkt echt een eeuwigheid, ik zal het de komende periode daar nog erg lastig mee krijgen. 2020 is niet echt m'n jaar, aan de ene kant ben ik blij dat dit allemaal in hetzelfde jaar valt, maar aan de andere kant mocht het ook wel verspreid over wat meerdere jaren, de klap is enorm. Tevens hebben m'n vrienden en ikook besloten om de vakantie naar Kroatië in de zomer te cancellen, dit was een van de dingen waar ik wel zin in had maar helaas...
Wat Pingu ook zegt is dat het zwaar is, en zonder tools is het lastig om er mee om te gaan. Loop je al bij een praktijkondersteuner of psycholoog?
Ik had vandaag een wandeling met een vriend en hij zei dat hij het jammer vond dat ik hem nooit eens meevraagt om een stuk te wandelen. Ik heb hem uitgelegd dat ik zoiets al 'n grote stap vind, ondanks dat ik hem al zolang ken... Gek vind ik dat! Ook heb ik de laatste tijd echt geen zin in dat soort dingen ondanks dat ik weet dat het wel goed voor me is om zo nu en dan even de deur uit te gaan. Het liefst zit ik de hele dag op m'n kamer..
@yesss, gave hobby, schilderen! Een vriendin van me heeft dat ook opgepakt toen ze in een burn out en depressie zat en dat deed haar zo goed zei ze! Ik heb 2 maand geleden een gitaar gekocht en ben wat online lessen ga volgen. Toen ik nog niet deze mentale problemen had was ik daar nooit op gekomen omdat te doen, maar ik merk dat ik het echt heel leuk vind om te doen!
Hier bestaat mijn leven voornamelijk uit m'n scriptie. Ik maak lange dagen en pak vaak niet de rust die ik nodig ben, ben ook echt op eigenlijk. Heb over 2 week een tussentijdse beoordeling en wil dit natuurlijk wel even goed afronden! Verder kwam het nieuws van afgelopen dinsdag wel hard aan. 20 mei lijkt echt een eeuwigheid, ik zal het de komende periode daar nog erg lastig mee krijgen. 2020 is niet echt m'n jaar, aan de ene kant ben ik blij dat dit allemaal in hetzelfde jaar valt, maar aan de andere kant mocht het ook wel verspreid over wat meerdere jaren, de klap is enorm. Tevens hebben m'n vrienden en ikook besloten om de vakantie naar Kroatië in de zomer te cancellen, dit was een van de dingen waar ik wel zin in had maar helaas...
donderdag 23 april 2020 om 23:09
@hopidushi Ja we hebben het afgezegd vanwege het virus. We konden nog tot gisteren annuleren en ons geld terug krijgen, dus hebben het zekere voor het onzekere genomen.
Ja in mijn vriendengroep is dat verschil enorm; sommigen zijn heel volwassen en sommigen ook totaal niet. Merk ook vooral dat de volwassenen mij echt op de been houden, ze sturen met regelmaat een appje met hoe het gaat dus dat vind ik heel lief.
Dankje! Die scriptie komt, ondanks dit allemaal, hopelijk wel goed. Nu de vakantie is gecancelled en ik (als het goed is) afstudeer in juli heb ik helemaal niks gepland voor daarna. Stiekem ben ik echt even toe aan 2 week vakantie in m'n eentje op Bali bijvoorbeeld, gewoon lekker rustig wakker worden en per dag kijken wat je gaat doen (of de hele dag op het strand liggen natuurlijk). Haha!
Ja in mijn vriendengroep is dat verschil enorm; sommigen zijn heel volwassen en sommigen ook totaal niet. Merk ook vooral dat de volwassenen mij echt op de been houden, ze sturen met regelmaat een appje met hoe het gaat dus dat vind ik heel lief.
Dankje! Die scriptie komt, ondanks dit allemaal, hopelijk wel goed. Nu de vakantie is gecancelled en ik (als het goed is) afstudeer in juli heb ik helemaal niks gepland voor daarna. Stiekem ben ik echt even toe aan 2 week vakantie in m'n eentje op Bali bijvoorbeeld, gewoon lekker rustig wakker worden en per dag kijken wat je gaat doen (of de hele dag op het strand liggen natuurlijk). Haha!
vrijdag 24 april 2020 om 15:01
Ben ik ook weer eens!
Ik heb fijn nieuws gekregen, de dagbesteding gaat volgende week heel voorzichtig en met de nodige voorzorgsmaatregelen weer van start met alleen de creatieve activiteit. Die mis ik, naast zwemmen, ook het meeste.
Merk wel dat ik het spannend vind er weer naartoe te mogen gaan. Ergens zit nog altijd de angst om zware paniekaanvallen te krijgen en de enige manier om mezelf uit te dagen is door het toch maar te doen.
Ik heb fijn nieuws gekregen, de dagbesteding gaat volgende week heel voorzichtig en met de nodige voorzorgsmaatregelen weer van start met alleen de creatieve activiteit. Die mis ik, naast zwemmen, ook het meeste.
Merk wel dat ik het spannend vind er weer naartoe te mogen gaan. Ergens zit nog altijd de angst om zware paniekaanvallen te krijgen en de enige manier om mezelf uit te dagen is door het toch maar te doen.
zondag 26 april 2020 om 10:05
@Konijnenpantoffeltje Fijn! Ik geloof heel goed dat je er blij mee bent. Paniekaanvallen heb ik zelf ook last van, had het laatst nog in de supermarkt. Mag ik vragen of je tips hebt hoe daar mee om te gaan? Ik werd toen enorm overdonderd met hoe alles ging in de supermarkt (door corona), had net m'n kar gekregen en had het idee dat iedereen me aankeek en werd echt even helemaal gek. Heb toen de kar weer teruggegeven meteen en ben even in de auto gaan zitten wachten.
zondag 26 april 2020 om 12:27
Even een vraagje... kunnen jullie ook zo slecht tegen weinig slapen? Ik ging gister pas om half 2 naar bed ivm maagklachten door de zwangerschap. Toen werd ik vannacht helemaal onrustig wakker, hyperventilatie, hartkloppingen en rare spiertrekjes in mijn tong, waardoor ik weer een paar uur wakker heb gelegen. En nu voel ik mij moe, prikkelbaar, depri, misselijk en wazig in mijn hoofd. Mijn hart is nog steeds onrustig. Hoop dat het snel beter gaat pff. 
Groetjes!
zondag 26 april 2020 om 12:48
Robertjeeee; ik heb dat toevallig deze week ook meegemaakt in de supermarkt. Het was druk en ik werd helemaal gestressed van al die mensen. Ik denk dat je het goed hebt opgelost door even in de auto te gaan zitten. Ik ga ook meestal even weg als ik het krijg in de supermarkt. Ik kan dan namelijk niet meer helder nadenken en ik word heel erg besluiteloos. Ik ga dan op een later moment meestal terug als ik me weer beter voel.
Groetjes!
