Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
woensdag 6 mei 2020 om 09:12
Goedemorgen en ook welkom nieuwe mensen!
Konijnenpantoffeltjes waar zijn teken toch een rot beesten. Je schrijft dat je je schaamt omdat je 3x naar de dokter ben geweest. Dat is toch niet nodig? Je maakt je zorgen, wil zekerheid, daar is de dokter voor! Dus je heb t prima gedaan.
En knap dat je zelf die teek bij je konijn heb weg gehaald, ik vind teken zulke nare beesten.
Als je konijn de inentingen heeft gehad, komt t vast goed.
Robertjeeeee. fijn dat je diagnose heb, of biedt?. Maakt t misschien ook helderder voor jezelf en nu kun je met je psycholoog aan de slag! Succes en houd ons op de hoogte!
Hier is t echt zo ontzettend wisselend. Afgelopen dagen gingen goed, ik werd zelfs weer eens blij wakker, met zin in de dag... maar gisteren, zomaar zonder reden of oorzaak, was ik ontzettend down, moe, angstig, energie ver onder nulpunt en heb ik echt niks kunnen doen. Zo ontzettend balen en nu durf ik mijn bed niet uit omdat ik bang ben om weer zo'n klote dag te hebben en in mijn bed voel ik me nog veilig...
Konijnenpantoffeltjes waar zijn teken toch een rot beesten. Je schrijft dat je je schaamt omdat je 3x naar de dokter ben geweest. Dat is toch niet nodig? Je maakt je zorgen, wil zekerheid, daar is de dokter voor! Dus je heb t prima gedaan.
En knap dat je zelf die teek bij je konijn heb weg gehaald, ik vind teken zulke nare beesten.
Als je konijn de inentingen heeft gehad, komt t vast goed.
Robertjeeeee. fijn dat je diagnose heb, of biedt?. Maakt t misschien ook helderder voor jezelf en nu kun je met je psycholoog aan de slag! Succes en houd ons op de hoogte!
Hier is t echt zo ontzettend wisselend. Afgelopen dagen gingen goed, ik werd zelfs weer eens blij wakker, met zin in de dag... maar gisteren, zomaar zonder reden of oorzaak, was ik ontzettend down, moe, angstig, energie ver onder nulpunt en heb ik echt niks kunnen doen. Zo ontzettend balen en nu durf ik mijn bed niet uit omdat ik bang ben om weer zo'n klote dag te hebben en in mijn bed voel ik me nog veilig...
woensdag 6 mei 2020 om 09:18
Balen Kaatje, dat je je zo voelt. Een paar dagen geleden had ik dat ook, de dag kan je dan zo vreselijk aanstaren dat je je bed niet meer uit durft. Het enige wat mij helpt is toch opstaan, mijn tanden poetsen, me aankleden, thee zetten en iets eten om mijn energiehuishouding op gang te brengen, maar alleen maar omdat ik weet dat ik me nog rotter voel als ik in bed blijf.
Maaf ik weet niet of dat bij jou ook zo werkt, ik wil ook niet bagatelliseren. Sterkte met deze dag, meestal wordt het in de loop van de dag beter, de ochtenden zijn het zwaarst. X
Maaf ik weet niet of dat bij jou ook zo werkt, ik wil ook niet bagatelliseren. Sterkte met deze dag, meestal wordt het in de loop van de dag beter, de ochtenden zijn het zwaarst. X
't Is al met al een heel gedoe
woensdag 6 mei 2020 om 09:22
@LaFlamande Zo her en der zit er indd een dag tussen dat het wat beter gaat en ik wél in staat ben om dingen te ondernemen. Mijn scriptie daarentegen is iets wat nu op een zeer laag pitje ligt; Ik wil er heel graag mee bezig, maar het lukt gewoon niet.
@Pingu Ja ik ben er zelf ook wel een beetje van geschrokken, vooral dat de depressie onder "ernstig" valt. Ik had zelf namelijk het idee dat het wel mee viel. Uhm, het is nog een beetje wennen aangezien mijn intake en tweede gesprek via videobellen waren (wat niet mijn voorkeur heeft). De volgende afspraak is gelukkig wel face to face in de praktijk, dus daar ben ik heel blij om. Verder is het een hele nuchtere man, luistert goed en snapt mij ook heel goed dus daar ben ik wel blij om.
Goed om te horen dat het in elk geval ietsje beter gaat @Pingu! Ik heb laatst geleerd dat, indien je een terugval hebt, je het ook positief kan bekijken; je bent dan namelijk al een beetje gegroeid! Die appjes doen mij indd ook heel goed, gewoon het feit dat mensen om je geven! Affirmaties uitspreken ben ik niet zo van, ik kan het wel doen maar dan zou ik mezelf niet serieus nemen. Maar ieder heeft zijn eigen manier om tot rust te komen; de mijne is door de dag te beginnen met 5 minuten mindfulness.
@Kaatje Dankjewel! Dat komt goed, ik merk dat dit forum echt een hart onder de riem is om met lotgenoten (misschien een beetje een raar woord ervoor) te sparren! Balen Kaatje, ik kan je als tip meegeven om, hoe moeilijk het ook is, de dag gewoon te beginnen en dan maar even wat minder en rustiger aan doen. Ik bekijk mijn scriptie ook per dag, de ene dag kan ik er namelijk zo 8 uur aan werken en de andere dag kan ik mijn hoofd er nog niet eens een uurtje bijhouden. Als ik dan eens een wat mindere dag heb, dan is dat maar eenmaal zo. M'n stage respecteert het dus dat is wel fijn!
Fijne dag!
@Pingu Ja ik ben er zelf ook wel een beetje van geschrokken, vooral dat de depressie onder "ernstig" valt. Ik had zelf namelijk het idee dat het wel mee viel. Uhm, het is nog een beetje wennen aangezien mijn intake en tweede gesprek via videobellen waren (wat niet mijn voorkeur heeft). De volgende afspraak is gelukkig wel face to face in de praktijk, dus daar ben ik heel blij om. Verder is het een hele nuchtere man, luistert goed en snapt mij ook heel goed dus daar ben ik wel blij om.
Goed om te horen dat het in elk geval ietsje beter gaat @Pingu! Ik heb laatst geleerd dat, indien je een terugval hebt, je het ook positief kan bekijken; je bent dan namelijk al een beetje gegroeid! Die appjes doen mij indd ook heel goed, gewoon het feit dat mensen om je geven! Affirmaties uitspreken ben ik niet zo van, ik kan het wel doen maar dan zou ik mezelf niet serieus nemen. Maar ieder heeft zijn eigen manier om tot rust te komen; de mijne is door de dag te beginnen met 5 minuten mindfulness.
@Kaatje Dankjewel! Dat komt goed, ik merk dat dit forum echt een hart onder de riem is om met lotgenoten (misschien een beetje een raar woord ervoor) te sparren! Balen Kaatje, ik kan je als tip meegeven om, hoe moeilijk het ook is, de dag gewoon te beginnen en dan maar even wat minder en rustiger aan doen. Ik bekijk mijn scriptie ook per dag, de ene dag kan ik er namelijk zo 8 uur aan werken en de andere dag kan ik mijn hoofd er nog niet eens een uurtje bijhouden. Als ik dan eens een wat mindere dag heb, dan is dat maar eenmaal zo. M'n stage respecteert het dus dat is wel fijn!
Fijne dag!
woensdag 6 mei 2020 om 13:31
Dank jullie wel voor jullie reacties. Inderdaad is uit bed komen en de dag beginnen t best. Dat heb ik dus ik maar gedaan. Ik moest onze jongste (1e middelbare school) helpen met huiswerk, dus dat leidt goed af. Nu even in de zon met een cracker.
Pingu, ik had je bericht dat je tijdelijk en nieuw plekje heb niet gelezen. Volgens mij waren we tegelijk aan t posten. Ik wil je heel veel succes wensen op je nieuwe plekje. Heel veel succes met deze verandering
Pingu, ik had je bericht dat je tijdelijk en nieuw plekje heb niet gelezen. Volgens mij waren we tegelijk aan t posten. Ik wil je heel veel succes wensen op je nieuwe plekje. Heel veel succes met deze verandering
woensdag 6 mei 2020 om 19:39
Vreselijk, die versoepelingen van de maatregelen...
Sorry mensen, val er even middenin maar zit de persconferentie te kijken.
Zag hier zo tegenop, vind het ook zo snel gaan ineens. Bijna alles gaat weer draaien en dan die mondkapjes in het openbaar vervoer, nou laat maar zitten
Heb al vaak hyperventilatie in de bus, zie mezelf echt niet in de zomer met zo'n mondkapje zitten.
Was vandaag even naar een winkelcentrum geweest, eerste keer sinds heel de crisis en zag al zoveel beren op de weg... pfff.
Ben tevoet gegaan maar dacht nog 'als ik nu naar de wc moet daar...'
Het was best druk, heb wat dingetjes gekocht en mijn spanning was zó hoog dat ik met koppijn thuis ben gekomen.
Maar nu ook met die terrassen enz. Gaat nu natuurlijk super druk worden.
Ik zie het gewoon echt allemaal niet zitten... sportscholen voorlopig niet, dat mis ik dan nog het meeste maar zelfs daar heb ik nu al geen lekker gevoel meer bij. Heb echt tijd nodig om hier weer aan te wennen hoor...
Hoe voelen jullie je erbij?
Sorry mensen, val er even middenin maar zit de persconferentie te kijken.
Zag hier zo tegenop, vind het ook zo snel gaan ineens. Bijna alles gaat weer draaien en dan die mondkapjes in het openbaar vervoer, nou laat maar zitten
Heb al vaak hyperventilatie in de bus, zie mezelf echt niet in de zomer met zo'n mondkapje zitten.
Was vandaag even naar een winkelcentrum geweest, eerste keer sinds heel de crisis en zag al zoveel beren op de weg... pfff.
Ben tevoet gegaan maar dacht nog 'als ik nu naar de wc moet daar...'
Het was best druk, heb wat dingetjes gekocht en mijn spanning was zó hoog dat ik met koppijn thuis ben gekomen.
Maar nu ook met die terrassen enz. Gaat nu natuurlijk super druk worden.
Ik zie het gewoon echt allemaal niet zitten... sportscholen voorlopig niet, dat mis ik dan nog het meeste maar zelfs daar heb ik nu al geen lekker gevoel meer bij. Heb echt tijd nodig om hier weer aan te wennen hoor...
Hoe voelen jullie je erbij?
woensdag 6 mei 2020 om 20:34
@Kaatje, dankjewel voor je knuffel, die had ik even nodig.
@Yess, ik kan megaslecht tegen veranderingen en ik was nu net een beetje gewend aan alles. Ik vind het dus ook moeilijk dat er weer veranderingen aankomen. Wel gaat mijn yogajuf weer beginnen met (buiten)lessen geven en dat is fijn.
Die beren op de weg herken ik zo. Dat patroon is moeilijk te doorbreken, ik denk al sinds mijn vroegste jeugd in problemen en in tijden van stress helemaal.
Van het weekend was ik even in een winkelcentrum en ik vond het ook helemaal niks. Al die rijen voor de kledingzaken (omdat mensen gefaseerd worden binnengelaten)...ik snap echt niet dat mensen daar in gaan staan.
@Yess, ik kan megaslecht tegen veranderingen en ik was nu net een beetje gewend aan alles. Ik vind het dus ook moeilijk dat er weer veranderingen aankomen. Wel gaat mijn yogajuf weer beginnen met (buiten)lessen geven en dat is fijn.
Die beren op de weg herken ik zo. Dat patroon is moeilijk te doorbreken, ik denk al sinds mijn vroegste jeugd in problemen en in tijden van stress helemaal.
Van het weekend was ik even in een winkelcentrum en ik vond het ook helemaal niks. Al die rijen voor de kledingzaken (omdat mensen gefaseerd worden binnengelaten)...ik snap echt niet dat mensen daar in gaan staan.
't Is al met al een heel gedoe
woensdag 6 mei 2020 om 22:20
Precies dat inderdaad Pingu.. ik kan ook slecht tegen veranderingen en vind dit dus echt heel moeilijk.
Terwijl, ik kan zelf beslissen wat ik wel of niet doe, maar toch, het gaat allemaal heel snel ineens. Buiten het feit dat ik angstig ben voelt het ook gewoon niet goed en wil ik het gewoon blijven doen zoals ik het de afgelopen tijd heb gedaan, alleen mijn boodschappen, joggen en fietsen, dus wel naar buiten en verder thuis.
Had dat vandaag dus ook, inderdaad de rijen buiten..
Sowieso heel druk en er hangt gewoon een andere sfeer...
Voorlopig ga ik dat dus ook niet meer doen.
Inderdaad die beren op de weg, laatst vroeg iemand of ik af wilde spreken, maar dat was nogal uit de richting en geen wc's in de buurt... dus ja, dat zie ik gewoon niet zitten momenteel. Ik vind het op die manier ook helemaal niet leuk en teveel gedoe ook, dan levert het me alleen maar spanning op.
Maar wel heel fijn dat de yoga weer doorgaat, dat is toch ontspanning.
Zeker buiten, dat is wel heel fijn. Zou ook wel een goede voor mij zijn, stukje ontspanning. Doe je dat normaal gesproken 1× per week of meerdere keren?
Ik doe nu thuis kettlebell workouts en nu alweer een aantal weken bezig met hardlopen opbouwen. Merk dat ik de sportschool ook steeds minder zie zitten..., terwijl ik daar zo graag kwam, die groepslessen waren echt mijn uitlaatklep maar als daar straks weer veel haken en ogen aan zitten dan weet ik het niet zo goed.
In een klein groepje buiten lijkt me dan sowieso fijner.
Maarja, alles maar even laten bezinken en maar dichtbij ons zelf blijven en niks doen wat niet goed voelt, dat is echt het belangrijkste.
Terwijl, ik kan zelf beslissen wat ik wel of niet doe, maar toch, het gaat allemaal heel snel ineens. Buiten het feit dat ik angstig ben voelt het ook gewoon niet goed en wil ik het gewoon blijven doen zoals ik het de afgelopen tijd heb gedaan, alleen mijn boodschappen, joggen en fietsen, dus wel naar buiten en verder thuis.
Had dat vandaag dus ook, inderdaad de rijen buiten..
Sowieso heel druk en er hangt gewoon een andere sfeer...
Voorlopig ga ik dat dus ook niet meer doen.
Inderdaad die beren op de weg, laatst vroeg iemand of ik af wilde spreken, maar dat was nogal uit de richting en geen wc's in de buurt... dus ja, dat zie ik gewoon niet zitten momenteel. Ik vind het op die manier ook helemaal niet leuk en teveel gedoe ook, dan levert het me alleen maar spanning op.
Maar wel heel fijn dat de yoga weer doorgaat, dat is toch ontspanning.
Zeker buiten, dat is wel heel fijn. Zou ook wel een goede voor mij zijn, stukje ontspanning. Doe je dat normaal gesproken 1× per week of meerdere keren?
Ik doe nu thuis kettlebell workouts en nu alweer een aantal weken bezig met hardlopen opbouwen. Merk dat ik de sportschool ook steeds minder zie zitten..., terwijl ik daar zo graag kwam, die groepslessen waren echt mijn uitlaatklep maar als daar straks weer veel haken en ogen aan zitten dan weet ik het niet zo goed.
In een klein groepje buiten lijkt me dan sowieso fijner.
Maarja, alles maar even laten bezinken en maar dichtbij ons zelf blijven en niks doen wat niet goed voelt, dat is echt het belangrijkste.
yesss wijzigde dit bericht op 06-05-2020 22:26
7.46% gewijzigd
woensdag 6 mei 2020 om 22:23
Hallo allemaal,
Ik zit momenteel in de ww maar ik heb me ziekgemeld vanwege mijn angststoornis. Ik sta op de wachtlijst voor de ggz maar dat duurt nog wel even. Maar volgende week heb ik een keuring bij het uvw. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik ben zo bang dat ze me dwingen te werken terwijl het nu echt niet gaat
Ik zit momenteel in de ww maar ik heb me ziekgemeld vanwege mijn angststoornis. Ik sta op de wachtlijst voor de ggz maar dat duurt nog wel even. Maar volgende week heb ik een keuring bij het uvw. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik ben zo bang dat ze me dwingen te werken terwijl het nu echt niet gaat
woensdag 6 mei 2020 om 23:12
@yess, ik doe normaalgesproken tweemaal per week aan yoga. Behalve wandelen is het de enige vorm van lichaamsbeweging die ik leuk vind 
Misschien heb ik het gemist maar wat maakt dat je bang bent geen wc in de buurt te hebben?
@catlady, ik heb geen ervaring met het uwv. Wat rot dat je niet meteen bij de ggz terechtkan. Ik zou niet op de zaken vooruitlopen (moet je mij horen, ik doe dat vanwege mijn angststoornis zelf ook de hele tijd) en rustig het gesprek afwachten. Het zou best nog weleens mee kunnen vallen.
Waarin uit jouw angststoornis zich? Zo te lezen ben jij ook van de beren op de weg?
Misschien heb ik het gemist maar wat maakt dat je bang bent geen wc in de buurt te hebben?
@catlady, ik heb geen ervaring met het uwv. Wat rot dat je niet meteen bij de ggz terechtkan. Ik zou niet op de zaken vooruitlopen (moet je mij horen, ik doe dat vanwege mijn angststoornis zelf ook de hele tijd) en rustig het gesprek afwachten. Het zou best nog weleens mee kunnen vallen.
Waarin uit jouw angststoornis zich? Zo te lezen ben jij ook van de beren op de weg?
't Is al met al een heel gedoe
woensdag 6 mei 2020 om 23:17
woensdag 6 mei 2020 om 23:46
Dat je, als je aan de toekomst denkt, alleen maar in problemen kan denken. Wat als er dit? Wat als er dat? En als er dit, dan zeker dat. En o ja, dan zal die en die zeker dat en dat gaan doen. En dan alleen maar negatief. Klinkt vast bekend, toch?Robertjeeeee schreef: ↑06-05-2020 23:17
@Pingu Die beren op de weg heb ik nu al 'n paar keer voorbij zien komen, wat moet ik me daarbij voorstellen?
't Is al met al een heel gedoe
donderdag 7 mei 2020 om 07:38
Pingu, meer dat ik dan dus ver van huis ben en ik dan dus niet naar de wc kan..
Ik heb een tijd geleden de angst gehad om buikkrampen te krijgen onderweg, dat is nu gelukkig een stuk minder maar nu met heel dat corona ga ik het niet opzoeken.
Als je dan iets afspreekt is het toch al gauw een middag en dat vind ik gewoon niet handig als er dan geen wc in de buurt is.
Ik heb een tijd geleden de angst gehad om buikkrampen te krijgen onderweg, dat is nu gelukkig een stuk minder maar nu met heel dat corona ga ik het niet opzoeken.
Als je dan iets afspreekt is het toch al gauw een middag en dat vind ik gewoon niet handig als er dan geen wc in de buurt is.
donderdag 7 mei 2020 om 09:48
Dat herken ik maar al te best, toevallig toen ik gister in bed lag was dat hetgeen wat rond ging in mijn hoofd. Ik zat erg te stoeien met het feit hoe ik in vredesnaam op deze manier het leven door moet komen; ik ben 'nog maar' 23, heb nog vele jaren te gaan (hoop ik) en op deze manier houd ik dat niet vol.. En dan komen rare gedachten als er is maar één uitweg weer terug etc.
donderdag 7 mei 2020 om 12:55
Lief dat je naar me vraagt. En mijn angsten zijn verergert. Ik snak letterlijk naar adem..hyperventilatie dus..moet echt lucht happen zeg maar en dan nog stokt het: blijk ik ook t syndroom v tietze opeens te hebben,maar ook met hartkloppingen slapen en wakker worden.LaFlamande schreef: ↑06-05-2020 09:02Welkom Karratha. Goed dat je aan behandeling denkt. Eigenlijk is zo'n angst best veel om je in je eentje aan te pakken, en waarom zou je? Ik heb enorm veel aan mijn therapie gehad indertijd (ik had straatvrees). Mag ik wel ook even roepen dat ook na je veertigste, je schepen helemaal niet verbrand zijn? Als veertiger (ik ben het zelf) kun je prima het roer omgooien. Ik spreek uit ervaring, want ik ben het aan het doen.
Robertjeeeee en Pingu, wat k** dat jullie je zo somber voelen. Ik lees wel wat kleine lichtpuntjes in jullie posts (weer gaan wandelen, psycholoog, ...) Hoop zo dat het stap voor stap weer wat beter gaat.
Konijnenpantoffeltje, ik wilde dat ik die gedachten uit je hoofd kon halen, zodat je wat rust krijgt. Klinkt wel alsof die angsten dieper zitten. Dat is meestal zo. Eigenlijk gaat het er niet eens om of de kans reëel is dat konijn ziek wordt (al die is nu wel echt minimaal met die inenting). Het ding is meer dat we zo goed mogelijk om moeten leren gaan met onze sterfelijkheid. Ziekte en dood horen helaas bij het leven. *Dit gezegd zijnde: ik heb makkelijk praten, want al heb ik veel angsten gehad, angst voor ziekten zat daar niet bij. En ik weet hoe frustrerend het is als mensen vanaf de zijlijn trachten je angst te bagatelliseren of goedbedoelde onuitvoerbare adviezen te geven. Dat is dus zéker niet mijn bedoeling.
Pingu, herkenbaar van die supermarkten. Niet bepaald een prikkelarme omgeving natuurlijk. Na er een tijdlang niet meer ingedurfd te hebben, geniet ik nu al weer een paar jaar intens van het 'gewoon' boodschappen kunnen doen. Grappig hoe een alledaags ding dan opeens zo bijzonder wordt.
Libe en rammie, hoe gaat het met jullie?
Als ik iemand vergeten ben, excuses, ik loop een beetje achter met bijlezen. Voor iedereen een
Ondanks alle ellende probeer ik positief te blijven
Gisteren had ik me voor t eerst ij maanden een beetje opgemaakt en een spijketbriek: vandaag weer depri en in zak en as. Ik ga zo maar een oxazepam innemen,en straks word ik gebeld door de bedrijfsarts..ben benieuwd.
Sorry voor de ego post; ik reageerde altijd op iedereen,maar echt geen energie voor. Ik lees buikkrampen..scriptie ed...hoe moeilijk ook; probeer in oplossingen te denken.
Mooie dag dames
rammie wijzigde dit bericht op 13-07-2020 15:40
Reden: Aangevuld
Reden: Aangevuld
6.72% gewijzigd
donderdag 7 mei 2020 om 13:04
Ik zal me voorstellen want ik ben hier nieuw. Ik ben een vrouw van in de 40 en heb al jaren de diagnose: generaliserende angststoornis. Ik heb medicijnen en therapie (gehad) ik zou net met iets nieuws begonnen en toen kwam corona. Ik heb chronische hyperventilatie en de hele dag door paniekaanvallen van groot tot klein.
Dan val ik soms flauw en heb ik enorme diarree en tintelende dove en slapende ledematen. Ik ben licht in het hoofd, tril en wil kotsen en verdwijnen.
Sinds corona is dit alleen maar erger geworden. Ik heb al dat nummer voor corona angstigen gebeld maar dat werkte totaal niet. Mijn huisarts schrijft alleen extra oxazepam voor. Mijn familie weet van mijn stoornis maar back-upt mij totaal niet. Ze hebben geen begrip en vinden mij een paniekzaaier (duh) en zeggen dat ze hun eigen grens aangeven want gek van mij worden. Sinds begin maart niks meer van ze gehoord. Geen app, geen mail, geen telefoon. Ze hebben alle banden doorgesneden. Nu was er al nooit begrip maar dit heeft me net dat zetje gegeven. Ik heb een zelfmoordpoging gedaan (niemand weet dit behalve mijn partner) en heb nog nooit zo slecht gezeten. Ik begin een enorme ocd en angst te ontwikkelen voor de angst. Ik ben alle grip kwijt en word totaal onredelijk en huil en loop weg en ben het contact met mijn lijf kwijt. Mijn familie heeft me laten vallen en juist nu heb ik ze zo nodig. Mijn ouders die zeiden dat de deur altijd open stond hebben me zelfs geblokkeerd op whats-app. Ik voel me zo eenzaam en in de steek gelaten.
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar niet nu. Nu ben ik leeg.
Dan val ik soms flauw en heb ik enorme diarree en tintelende dove en slapende ledematen. Ik ben licht in het hoofd, tril en wil kotsen en verdwijnen.
Sinds corona is dit alleen maar erger geworden. Ik heb al dat nummer voor corona angstigen gebeld maar dat werkte totaal niet. Mijn huisarts schrijft alleen extra oxazepam voor. Mijn familie weet van mijn stoornis maar back-upt mij totaal niet. Ze hebben geen begrip en vinden mij een paniekzaaier (duh) en zeggen dat ze hun eigen grens aangeven want gek van mij worden. Sinds begin maart niks meer van ze gehoord. Geen app, geen mail, geen telefoon. Ze hebben alle banden doorgesneden. Nu was er al nooit begrip maar dit heeft me net dat zetje gegeven. Ik heb een zelfmoordpoging gedaan (niemand weet dit behalve mijn partner) en heb nog nooit zo slecht gezeten. Ik begin een enorme ocd en angst te ontwikkelen voor de angst. Ik ben alle grip kwijt en word totaal onredelijk en huil en loop weg en ben het contact met mijn lijf kwijt. Mijn familie heeft me laten vallen en juist nu heb ik ze zo nodig. Mijn ouders die zeiden dat de deur altijd open stond hebben me zelfs geblokkeerd op whats-app. Ik voel me zo eenzaam en in de steek gelaten.
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar niet nu. Nu ben ik leeg.
vrijdag 8 mei 2020 om 12:36
Jeetje vitamina1, ik weet echt niet wat ik moet zeggen. Zo flauw van je familie en ouders, ik word er bijna kwaad van.
Heb je medicijnen gehad of slik je ze nog? Is het misschien beter om met arts of behandelaar te bespreken of je er opnieuw mee kan beginnen of ophogen? Bij mij vlakt het paniek en angst duidelijk af.
Corona schopt alles in de war merk ik nu. Ik was eerst bezig om te kijken of ik in aanmerking kom voor de Wajong, maar aan de ene kant wil ik dat niet want dan ben je volledig arbeidsongeschikt en aan de andere kant lijkt het me beter dan straks op mezelf en in de bijstand zodra mijn teveel aan spaargeld op is. Ik heb al vaker gehoord dat bijstand echt niet zo erg is, maar mijn vader met aardig wat narcistische trekken doet vreselijk neerbuigend over "arme mensen". Zo wil hij nog niet eens gezien worden in de kringloopwinkel en wil hij niet dat ik daar mijn meubels vandaan zou halen. Maar nu dwaal ik af.
Ik ben sinds de coronacrisis meer bezig om niet zelf in een crisis te raken. Aan uitkeringen denk ik al 2 maanden niet... Volgens mijn spv-er doe ik het nog heel goed, maar ik blijf bang om terug te vallen. Vooral omdat die burn-out nog zo vers in mijn geheugen zit, de angst om dat weer terug te krijgen levert me nog soms tranen in mijn ogen op.
Heb je medicijnen gehad of slik je ze nog? Is het misschien beter om met arts of behandelaar te bespreken of je er opnieuw mee kan beginnen of ophogen? Bij mij vlakt het paniek en angst duidelijk af.
Corona schopt alles in de war merk ik nu. Ik was eerst bezig om te kijken of ik in aanmerking kom voor de Wajong, maar aan de ene kant wil ik dat niet want dan ben je volledig arbeidsongeschikt en aan de andere kant lijkt het me beter dan straks op mezelf en in de bijstand zodra mijn teveel aan spaargeld op is. Ik heb al vaker gehoord dat bijstand echt niet zo erg is, maar mijn vader met aardig wat narcistische trekken doet vreselijk neerbuigend over "arme mensen". Zo wil hij nog niet eens gezien worden in de kringloopwinkel en wil hij niet dat ik daar mijn meubels vandaan zou halen. Maar nu dwaal ik af.
Ik ben sinds de coronacrisis meer bezig om niet zelf in een crisis te raken. Aan uitkeringen denk ik al 2 maanden niet... Volgens mijn spv-er doe ik het nog heel goed, maar ik blijf bang om terug te vallen. Vooral omdat die burn-out nog zo vers in mijn geheugen zit, de angst om dat weer terug te krijgen levert me nog soms tranen in mijn ogen op.
zaterdag 9 mei 2020 om 09:55
Nou, het is weer mis. Heb gelukkig wel geslapen, maar had net een flimke angstaanval omdat ik gewoon niet weet hoe mijn toekomst eruitziet. Ik wil ineens niet bij mijn vriend weg, omdat ik te bang ben voor wat er komen gaat zonder hem. Zonder hem ga ik mijn ondergang tegemoet, zo voel ik me nu. Er komt een mega crisis aan ( we zitten er al in ) en ik ga het niet redden alleen. Met hem is het ook niet altijd even leuk, maar nu denk ik: dat hoort er toch bij, bij een relatie? Zonder hem lijkt het me echt helemaal verschrikkelijk. Ik zit nu in een tijdelijk appartementje en ik vind het vreselijk, de muren komen op me af. Alles is dof en wazig om me heen en ben gewoon zó bang.
Heb net de 4-7-8 ademhaling geprobeerd, maar daar krijg ik alleen maar meer hartkloppingen van.
Ben ook verdrietig omdat ik vandaag niemand kon vinden om mee te wandelen (heb gisteren wat appjes rondgestuurd), iedereen heeft ook z’n eigen leven natuurlijk, maar als ik in mijn eentje ga wandelen krijg ik mijn gedachten niet rustig, en naar andere mensen luisteren geeft me afleiding.
Wat een rottijd is dit, bah. Sorry voor deze klaagzang, hoewel ik weet dat ik hier me daarvoor niet hoef te verontschuldigen, wil ik het toch even zeggen...
Het komt nooit meer goed. Zo voel ik me nu.
Heb net de 4-7-8 ademhaling geprobeerd, maar daar krijg ik alleen maar meer hartkloppingen van.
Ben ook verdrietig omdat ik vandaag niemand kon vinden om mee te wandelen (heb gisteren wat appjes rondgestuurd), iedereen heeft ook z’n eigen leven natuurlijk, maar als ik in mijn eentje ga wandelen krijg ik mijn gedachten niet rustig, en naar andere mensen luisteren geeft me afleiding.
Wat een rottijd is dit, bah. Sorry voor deze klaagzang, hoewel ik weet dat ik hier me daarvoor niet hoef te verontschuldigen, wil ik het toch even zeggen...
Het komt nooit meer goed. Zo voel ik me nu.
't Is al met al een heel gedoe
zaterdag 9 mei 2020 om 10:30
Oh pingu, ik geef je een dikke virtuele knuffel. Het is ook vreselijk eng om weg te gaan bij je partner, een nieuw leven alleen op te bouwen en niet te weten wat de toekomst brengt. Dat geeft onzekerheid, je hebt er geen controle over een je weet niet hoe t gaat lopen. Dat geeft spanning en angst. Maar het geeft ook aan dat je sterk ben, dat je de beslissing heb genomen, dat je t blijkbaar echt zat was bij je vriend. Dus geef jezelf ruimte om bang te zijn, om te twijfelen. Het komt goed, het blijft niet zo. Kun je iemand bellen om even te kletsen, geef aan dat je t moeilijk heb, dat je even iemand nodig heb.
En anders mag je hier altijd je hart uitstorten, dat hoef je geen sorry voor te zeggen
En anders mag je hier altijd je hart uitstorten, dat hoef je geen sorry voor te zeggen
zaterdag 9 mei 2020 om 11:06
Kaatje, dankjewel, 
heb even met een vriendin gebeld en dat hielp. Ik was het ook zat bij mijn vriend maar nu ik hier alleen zit, zie ik ook de leuke dingen weer, en denk ik, moeten we dit wel doen? Het is echt zo klote. Gisteren was ik even in ons huis en toen zei hij dat hij me miste. Maar ook dat hij het fijn vindt om alleen te zijn, best wel tegenstrijdig. De angst om los te laten en de angst voor het onbekende zijn nu zo groot bij mij dat ik nu even verlamd ben. Ik ga zo even Netflixen en me aankleden en dan hoop ik dat ik me straks wat beter voel.
Ben echt blij met dit topic.
heb even met een vriendin gebeld en dat hielp. Ik was het ook zat bij mijn vriend maar nu ik hier alleen zit, zie ik ook de leuke dingen weer, en denk ik, moeten we dit wel doen? Het is echt zo klote. Gisteren was ik even in ons huis en toen zei hij dat hij me miste. Maar ook dat hij het fijn vindt om alleen te zijn, best wel tegenstrijdig. De angst om los te laten en de angst voor het onbekende zijn nu zo groot bij mij dat ik nu even verlamd ben. Ik ga zo even Netflixen en me aankleden en dan hoop ik dat ik me straks wat beter voel.Ben echt blij met dit topic.
't Is al met al een heel gedoe
zaterdag 9 mei 2020 om 11:31
@Pingu Bah! Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt, en voel je echt niet schuldig om hier van je af te schrijven! Ik snap heel goed dat deze tijd extra lastig is voor jou, veel veranderingen en alles is niet zoals het normaal is. Probeer misschien in elk geval een beetje te genieten van het mooie weer, ik merk bij mezelf dat dit weer me echt goed doet vergeleken bij van die grijze dagen.
Ik heb gisteravond een avondje met vrienden biertjes gedaan, dat doen we dus ook niet weer. Naast natuurlijk de kater, merk ik dat m'n emoties op hol zijn. Alles is 10x erger en het enige wat nu door m'n hoofd gaat is hoe ik ooit uit deze vreselijke ellende ga komen. Het enige wat ik op dit moment wil is in bed liggen, ondanks dat ga ik misschien toch proberen om nog een beetje van het mooie weer mee te pakken.
Ik heb gisteravond een avondje met vrienden biertjes gedaan, dat doen we dus ook niet weer. Naast natuurlijk de kater, merk ik dat m'n emoties op hol zijn. Alles is 10x erger en het enige wat nu door m'n hoofd gaat is hoe ik ooit uit deze vreselijke ellende ga komen. Het enige wat ik op dit moment wil is in bed liggen, ondanks dat ga ik misschien toch proberen om nog een beetje van het mooie weer mee te pakken.
zaterdag 9 mei 2020 om 11:47
Robertje, was het wel gezellig met je vrienden? Sociaal contact is natuurlijk wel fijn. Heb je echt te veel gedronken of kun je sowieso niet zo goed tegen alcohol?
Ik ga vanavond bij vrienden slapen, want de muren komen echt op me af hier. Ik verheug me erop bij hen te zijn, het is er altijd gezellig en hun huis is groot genoeg voor de anderhalvemetersamenleving.
Ik ga inderdaad nog wel naar buiten, ik moet eerlijk bekennen dat ik meer houd van grijs weer de zon kan zo meedogenloos schijnen en als ik me rot voel komt dat nog meer binnen.
Ik hoop dat je toch op een beetje een prettige manier door je dag komt, doe maar rustig aan!
Ik ga vanavond bij vrienden slapen, want de muren komen echt op me af hier. Ik verheug me erop bij hen te zijn, het is er altijd gezellig en hun huis is groot genoeg voor de anderhalvemetersamenleving.
Ik ga inderdaad nog wel naar buiten, ik moet eerlijk bekennen dat ik meer houd van grijs weer
de zon kan zo meedogenloos schijnen en als ik me rot voel komt dat nog meer binnen. Ik hoop dat je toch op een beetje een prettige manier door je dag komt, doe maar rustig aan!
't Is al met al een heel gedoe
zaterdag 9 mei 2020 om 12:05
@Pingu Het was oké. Ik heb teveel gedronken, laat me al snel meeslepen in het tempo van mn vrienden terwijl ik maar al te goed weet dat dat mij gewoon teveel wordt.
Fijn dat je even ergens anders kunt slapen, iets leuks om naar uit te kijken dus! Ik zal mijn dag voornamelijk in bed besteden en buiten op de loungeset gok ik haha!
Fijn dat je even ergens anders kunt slapen, iets leuks om naar uit te kijken dus! Ik zal mijn dag voornamelijk in bed besteden en buiten op de loungeset gok ik haha!
zaterdag 9 mei 2020 om 14:12
Ja, ik moet zo naar buiten en zie daar echt tegenop, die felle zon en die warme auto waar ik straks in moet. Bah. Hoe gaat het verder met jou?
't Is al met al een heel gedoe
